Όταν το φαγητό σε ελέγχει...

[mairym.]

Καλησπέρα σας! Είμαι καινούργια εδώ και η ιστορία μου δεν διαφέρει πολύ από όσες έχω διαβάσει στο συγκεκριμένο topic...Από μικρή μου έμαθαν ότι η δίαιτα είναι απαραίτητη, τα λίγα επιπλέον κιλά βραχνάς και τα γλυκά απαγορευμένη τροφή. Μαντέψτε... Μερικά χρόνια αργότερα ως ενήλικη πλέον, έχω ξεχάσει τη σημαίνει να τρώω φυσιολογικά και τα ξεσπάσματα μου αφορούν αποκλειστικά <<απαγορευμένες τροφές>>= γλυκά κλπ..Βρίσκομαι διαρκώς σε <<διατροφή>>-δίαιτα-υπερφαγικά..Ένα φεγγάρι πέρασα και νευρική ανορεξία, η οποία ήταν και η αρχή ενός κύκλου διατροφικών διαταραχών στην ζωή μου..Μετά την ανορεξία ήρθε η υπερφαγία που την εξισσοροπούσα με γυμναστική και αυστηρή δίαιτα..Δεν κατάφερα ποτέ ως τώρα να έχω μια νορμάλ διατροφική συμπεριφορά και μια υγιής σχέση με το σώμα μου.. Τα τελευταία 4 χρόνια είναι για εμένα αρκετά δύσκολα ψυχολογικά, μου συνέβησαν διάφορα που επιδείνωσαν την τάση μου για υπερφαγία..Το φαγητό πλέον για εμένε καλύπτει τα <<κενά>>, ανακουφίζει τον πόνο και μου κρατάει συντροφιά τις δύσκολες μέρες, όπως αυτές της καραντίνας. Βέβαια ανά διαστήματα περνώ φάσεις που η δίαιτα δουλεύει ρολόι με πολύ προσπάθεια και σε συνδυασμό με γυμναστική καταφέρνω να χάνω μερικά κιλά, τα οποία βέβαια αργότερα επιστρέφουν με τα υπερφαγικά...Σήμερα βρίσκομαι στην εξής κατάσταση: είχα καταφέρει μετά το 1ο λοκντάουν να χάσω αρκετά κιλά, για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια έφτασα να έχω ένα σώμα που κάπως με ικανοποιούσε χωρίς βέβαια να έχω καταφέρει να λύσω το πρόβλημα μου με τα υπερφαγικά, τα απέφευγα με πολύ κόπο...όταν ήρθε το 2ο λοκντάουν κατέρρευσε το σύμπαν για εμένα, δεν άντεχα να περάσουμε πάλι το ίδιο..τίποτα δεν φαινόταν να μου πηγαίνει καλά και κάπως έτσι το φαγητό έγινε πάλι η παρηγοριά μου, οπότε πλέον βρίσκομαι με όλα τα κιλά πίσω..Φανερά απογοητευμένη, ενοχική, ντρέπομαι για το σώμα μου, νιώθω ότι οι γύρω μου που είχαν δει την αλλαγή τώρα με σχολιάζουν που πήρα κιλά και γενικά συχαίνομαι την εικόνα μου... Αισθάνομαι εγκλωβισμένη και αβοήθητη..

[andreas86]

Καλησπέρα σας! Είμαι καινούργια εδώ και η ιστορία μου δεν διαφέρει πολύ από όσες έχω διαβάσει στο συγκεκριμένο topic...Από μικρή μου έμαθαν ότι η δίαιτα είναι απαραίτητη, τα λίγα επιπλέον κιλά βραχνάς και τα γλυκά απαγορευμένη τροφή. Μαντέψτε... Μερικά χρόνια αργότερα ως ενήλικη πλέον, έχω ξεχάσει τη σημαίνει να τρώω φυσιολογικά και τα ξεσπάσματα μου αφορούν αποκλειστικά <<απαγορευμένες τροφές>>= γλυκά κλπ..Βρίσκομαι διαρκώς σε <<διατροφή>>-δίαιτα-υπερφαγικά..Ένα φεγγάρι πέρασα και νευρική ανορεξία, η οποία ήταν και η αρχή ενός κύκλου διατροφικών διαταραχών στην ζωή μου..Μετά την ανορεξία ήρθε η υπερφαγία που την εξισσοροπούσα με γυμναστική και αυστηρή δίαιτα..Δεν κατάφερα ποτέ ως τώρα να έχω μια νορμάλ διατροφική συμπεριφορά και μια υγιής σχέση με το σώμα μου.. Τα τελευταία 4 χρόνια είναι για εμένα αρκετά δύσκολα ψυχολογικά, μου συνέβησαν διάφορα που επιδείνωσαν την τάση μου για υπερφαγία..Το φαγητό πλέον για εμένε καλύπτει τα <<κενά>>, ανακουφίζει τον πόνο και μου κρατάει συντροφιά τις δύσκολες μέρες, όπως αυτές της καραντίνας. Βέβαια ανά διαστήματα περνώ φάσεις που η δίαιτα δουλεύει ρολόι με πολύ προσπάθεια και σε συνδυασμό με γυμναστική καταφέρνω να χάνω μερικά κιλά, τα οποία βέβαια αργότερα επιστρέφουν με τα υπερφαγικά...Σήμερα βρίσκομαι στην εξής κατάσταση: είχα καταφέρει μετά το 1ο λοκντάουν να χάσω αρκετά κιλά, για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια έφτασα να έχω ένα σώμα που κάπως με ικανοποιούσε χωρίς βέβαια να έχω καταφέρει να λύσω το πρόβλημα μου με τα υπερφαγικά, τα απέφευγα με πολύ κόπο...όταν ήρθε το 2ο λοκντάουν κατέρρευσε το σύμπαν για εμένα, δεν άντεχα να περάσουμε πάλι το ίδιο..τίποτα δεν φαινόταν να μου πηγαίνει καλά και κάπως έτσι το φαγητό έγινε πάλι η παρηγοριά μου, οπότε πλέον βρίσκομαι με όλα τα κιλά πίσω..Φανερά απογοητευμένη, ενοχική, ντρέπομαι για το σώμα μου, νιώθω ότι οι γύρω μου που είχαν δει την αλλαγή τώρα με σχολιάζουν που πήρα κιλά και γενικά συχαίνομαι την εικόνα μου... Αισθάνομαι εγκλωβισμένη και αβοήθητη..

Καλησπέρα, εγώ να δεις πως τρώω, γαριδάκια, σοκολάτες, γλυκά διάφορα. Έχω βάλει κιλά λόγο και των φαρμάκων. Το θέμα είναι ότι δεν βρίσκω κάποιο κίνητρο να κάνω δίαιτα, δεν έχω διάθεση, θέλω να τρώω αυτό μου δίνει χαρά, σίγουρα μεγαλώνοντας θα είναι δυσκολότερα τα πράγματα για την υγεία μου, όπως και αν προσθέσω πολλά κιλά, αλλά αυτή την στιγμή σκέφτομαι μόνο το φαγητό!! Αν με ευχαριστούσε κάτι άλλο είμαι βέβαιος ότι θα έβρισκα κίνητρο για να προσέξω την διατροφή μου αλλά για τώρα αυτό με ευχαριστεί!!

[mairym.]

Καλησπέρα, εγώ να δεις πως τρώω, γαριδάκια, σοκολάτες, γλυκά διάφορα. Έχω βάλει κιλά λόγο και των φαρμάκων. Το θέμα είναι ότι δεν βρίσκω κάποιο κίνητρο να κάνω δίαιτα, δεν έχω διάθεση, θέλω να τρώω αυτό μου δίνει χαρά, σίγουρα μεγαλώνοντας θα είναι δυσκολότερα τα πράγματα για την υγεία μου, όπως και αν προσθέσω πολλά κιλά, αλλά αυτή την στιγμή σκέφτομαι μόνο το φαγητό!! Αν με ευχαριστούσε κάτι άλλο είμαι βέβαιος ότι θα έβρισκα κίνητρο για να προσέξω την διατροφή μου αλλά για τώρα αυτό με ευχαριστεί!!

Αρχικά σε ευχαριστώ πολύ που μοιράστηκες μαζί μου την εμπειρία σου... Έχω ανάγκη να νιώσω ότι δεν είμαι μόνη σε όλο αυτό και ελπίζω να μας απαντήσει και κάποιος που έχει καταφέρει να το ξεπεράσει.. Σε καταλαβαίνω απόλυτα..έτσι νιώθω και εγώ και το κακό είναι ότι κανείς δεν μπορεί να το καταλάβει...

[Μπρουτάλ]

Εγώ πάλι δεν καταλαβαίνω τις φράσεις ντρέπομαι για το σώμα μου, νιώθω ότι οι γύρω μου που είχαν δει την αλλαγή τώρα με σχολιάζουν που πήρα κιλά και γενικά συχαίνομαι την εικόνα μου.

Με βάση το τι θέλουν οι άλλοι κινούμαστε;


Επίσης είπες ότι από μικρή σου είχαν μάθει τη δίαιτα. Ρίξε ένα ξεχέσιμο που σου δηλητηριάσανε το μυαλό παιδί πράγμα.

Τρώμε γιατί θέλουμε να τρώμε και δεν χρωστάμε σε κάνεναν.

[mairym.]

Δυστηχώς έτσι έχω μεγαλώσει..αναζητώντας την επιβράβευση και επιβεβαίωση των άλλων και δρώντας κυρίως για αυτήν...
Μακάρι να μπορούσα να διαγράψω όλα όσα μου έχουν εμφυτευτεί στο μυαλό από παιδί..

[andreas86]

Αρχικά σε ευχαριστώ πολύ που μοιράστηκες μαζί μου την εμπειρία σου... Έχω ανάγκη να νιώσω ότι δεν είμαι μόνη σε όλο αυτό και ελπίζω να μας απαντήσει και κάποιος που έχει καταφέρει να το ξεπεράσει.. Σε καταλαβαίνω απόλυτα..έτσι νιώθω και εγώ και το κακό είναι ότι κανείς δεν μπορεί να το καταλάβει...

Δεν κάνει τίποτα!! Θα συμφωνήσω επίσης με την πιο κάτω ανάρτηση, γιατί πρέπει να αρέσουμε στους άλλους. Εμένα δεν πολύ με νοιάζει τι θα πουν οι άλλοι, αν και θα προτιμούσα να μην είχα τέτοιο στομάχι αλλά εντάξει δεν θα τα βάψω μαύρα. Προτιμώ να είμαι ψυχολογικά καλύτερα!! Βέβαια εάν γίνω καλύτερα ψυχολογικά θα προσέχω και την διατροφή μου!

[mindcrime]

Οκ να σε ρωτήσω κάποια πράγματα. Τι ηλικία εχεις, τι ύψος τι βάρος δουλευεις; παιρνεις φαρμακα για οποιοδήποτε λογο;

[mairym.]

Είμαι 21, φοιτήτρια και δεν παίρνω φάρμακα...Το ύψος μου είναι 1,65 και είμαι 61 κιλα.

[Remedy]

Είμαι 21, φοιτήτρια και δεν παίρνω φάρμακα...Το ύψος μου είναι 1,65 και είμαι 61 κιλα.

καλημερα. οπως γνωριζεις με την λογικη σου, τα κιλα σου, ακομα κι αν δεν ειναι τα ιδανικα σου, δεν ειναι καθολου πολλα. δεν δικαιολογουν την τ αλαιπωρια που ζεις τοσα χρονια.
κι αυτο σημαινει οτι το θεμα σου ειναι ΜΟΝΟ ψυχολογικο και οχι θεμα κιλων.
δοκιμασες να κανεις ψυχοθεραπεια; την συνεχιζεις; κι αν οχι, γιατι;

[mindcrime]

Είμαι 21, φοιτήτρια και δεν παίρνω φάρμακα...Το ύψος μου είναι 1,65 και είμαι 61 κιλα.

Υποθέτω πως θα ήθελες να ήσουν 54-55 δηλαδη να αγγίζεις τη τελειότητα αλλα αυτό δεν επιτυγχάνεται με δίαιτα πάρα με διατροφή και γυμναστήριο ή άσκηση που θα είναι απαιτητικη. Οσο εν τω μεταξύ θα συγχέεις τη δίαιτα με τη διατροφή τα υπερφαγικά θα εμφανίζονται. Εν τω μεταξύ σορρι αλλα σε μεγαλώσανε, ε ανοησιες και γλυκά μπορείς να τρως στη διατροφή πχ τορτιλια με μαύρη σοκολάτα χωρίς ζάχαρη λιωμένη σε μπενμαρι με σουκραλοζη και μπανάνα, έτσι ένα απλό γλυκό χωρίς πολλές θερμίδες... για να σου δώσω να καταλάβεις τι σημαίνει διατροφη

[mairym.]

Γνωρίζω οτι τα κιλά μου δεν είναι πολλά, όπως γνωρίζω οτι τα κιλά δεν λένε τίποτα αν δεν δεις στην ουσία την αναλογία λίπους και άλιπης μάζας...είμαι τελειόφοιτη διαιτολογίας οπότε η λογική μου με συμβουλεύει σωστά...Η αλήθεια είναι ότι σοβαρή ψυχοθεραπεία είχα κάνει όταν πέρασα νευρική ανορεξία...αποφάσισα όμως να ξεκινήσω ξανά και αύριο έχω το 1ο μου ραντεβού..

[mairym.]

Υποθέτω πως θα ήθελες να ήσουν 54-55 δηλαδη να αγγίζεις τη τελειότητα αλλα αυτό δεν επιτυγχάνεται με δίαιτα πάρα με διατροφή και γυμναστήριο ή άσκηση που θα είναι απαιτητικη. Οσο εν τω μεταξύ θα συγχέεις τη δίαιτα με τη διατροφή τα υπερφαγικά θα εμφανίζονται. Εν τω μεταξύ σορρι αλλα σε μεγαλώσανε, ε ανοησιες και γλυκά μπορείς να τρως στη διατροφή πχ τορτιλια με μαύρη σοκολάτα χωρίς ζάχαρη λιωμένη σε μπενμαρι με σουκραλοζη και μπανάνα, έτσι ένα απλό γλυκό χωρίς πολλές θερμίδες... για να σου δώσω να καταλάβεις τι σημαίνει διατροφη

Το ξέρω πολύ καλά οτι μεγάλωσα με λάθος διατροφική συμπεριφορά και αντιλήψεις...μέσα απο τις σπουδές μου μαθαίνω την έννοια της διατροφής και την πιο υγιεινή προσέγγιση υψηλών σε θερμίδες και λίπος τροφών...Επίσης γυμνάζομαι οσο μου το επιτρέπει βέβαια τώρα η κατάσταση με τον κορονοιο και στόχος μου δεν είναι ένα νούμερο στην ζυγαριά...Η αλλαγή της εικόνας μου είναι και μακάρι να μπορέσω να διαχειριστώ τα υπερφαγικά για να πετύχω αυτήν την αλλαγή πιο γρήγορα...

[mindcrime]

Το ξέρω πολύ καλά οτι μεγάλωσα με λάθος διατροφική συμπεριφορά και αντιλήψεις...μέσα απο τις σπουδές μου μαθαίνω την έννοια της διατροφής και την πιο υγιεινή προσέγγιση υψηλών σε θερμίδες και λίπος τροφών...Επίσης γυμνάζομαι οσο μου το επιτρέπει βέβαια τώρα η κατάσταση με τον κορονοιο και στόχος μου δεν είναι ένα νούμερο στην ζυγαριά...Η αλλαγή της εικόνας μου είναι και μακάρι να μπορέσω να διαχειριστώ τα υπερφαγικά για να πετύχω αυτήν την αλλαγή πιο γρήγορα...

Όταν σπάσουν το lockdown ξεκινα αν μπορείς bjj. Eίμαι 44 εχω δοκιμάσει πάρα πολλά αθλήματα αλλα σαν αυτό δεν εχω συναντήσει. Πέρα από την άμυνα που σου προσφέρει σε κανει ένα δυνατό άνθρωπο και λάστιχο.

[SassyK.]

Καλησπέρα σας! Είμαι καινούργια εδώ και η ιστορία μου δεν διαφέρει πολύ από όσες έχω διαβάσει στο συγκεκριμένο topic...Από μικρή μου έμαθαν ότι η δίαιτα είναι απαραίτητη, τα λίγα επιπλέον κιλά βραχνάς και τα γλυκά απαγορευμένη τροφή. Μαντέψτε... Μερικά χρόνια αργότερα ως ενήλικη πλέον, έχω ξεχάσει τη σημαίνει να τρώω φυσιολογικά και τα ξεσπάσματα μου αφορούν αποκλειστικά <<απαγορευμένες τροφές>>= γλυκά κλπ..Βρίσκομαι διαρκώς σε <<διατροφή>>-δίαιτα-υπερφαγικά..Ένα φεγγάρι πέρασα και νευρική ανορεξία, η οποία ήταν και η αρχή ενός κύκλου διατροφικών διαταραχών στην ζωή μου..Μετά την ανορεξία ήρθε η υπερφαγία που την εξισσοροπούσα με γυμναστική και αυστηρή δίαιτα..Δεν κατάφερα ποτέ ως τώρα να έχω μια νορμάλ διατροφική συμπεριφορά και μια υγιής σχέση με το σώμα μου.. Τα τελευταία 4 χρόνια είναι για εμένα αρκετά δύσκολα ψυχολογικά, μου συνέβησαν διάφορα που επιδείνωσαν την τάση μου για υπερφαγία..Το φαγητό πλέον για εμένε καλύπτει τα <<κενά>>, ανακουφίζει τον πόνο και μου κρατάει συντροφιά τις δύσκολες μέρες, όπως αυτές της καραντίνας. Βέβαια ανά διαστήματα περνώ φάσεις που η δίαιτα δουλεύει ρολόι με πολύ προσπάθεια και σε συνδυασμό με γυμναστική καταφέρνω να χάνω μερικά κιλά, τα οποία βέβαια αργότερα επιστρέφουν με τα υπερφαγικά...Σήμερα βρίσκομαι στην εξής κατάσταση: είχα καταφέρει μετά το 1ο λοκντάουν να χάσω αρκετά κιλά, για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια έφτασα να έχω ένα σώμα που κάπως με ικανοποιούσε χωρίς βέβαια να έχω καταφέρει να λύσω το πρόβλημα μου με τα υπερφαγικά, τα απέφευγα με πολύ κόπο...όταν ήρθε το 2ο λοκντάουν κατέρρευσε το σύμπαν για εμένα, δεν άντεχα να περάσουμε πάλι το ίδιο..τίποτα δεν φαινόταν να μου πηγαίνει καλά και κάπως έτσι το φαγητό έγινε πάλι η παρηγοριά μου, οπότε πλέον βρίσκομαι με όλα τα κιλά πίσω..Φανερά απογοητευμένη, ενοχική, ντρέπομαι για το σώμα μου, νιώθω ότι οι γύρω μου που είχαν δει την αλλαγή τώρα με σχολιάζουν που πήρα κιλά και γενικά συχαίνομαι την εικόνα μου... Αισθάνομαι εγκλωβισμένη και αβοήθητη..

Καλησπέρα!!! Φυσικά και δεν είσαι μόνη σου!!! Είμαι σε παρεμφερή κατάσταση και μόνιμη «μάχη» με την δίκη σου! Σε ότι αφορά και το παρελθόν (οικογενειακές πεποιθήσεις) και κυρίως στο τώρα!!! Η μόνη διαφορά είναι πως όλον αυτό το Γολγοθά τον βιώνω τα τελευταία όχι 4, αλλά 10 χρόνια. Ξέρω ακριβώς πως νιώθεις και πόσο σε πονάει όλη αυτή η κατάσταση, δυστυχώς άνθρωποι που δεν έχουν παρεμφερή βιώματα, δύσκολα μπορούν να μπουν στα παπούτσια μας και να μας βοηθήσουν. Το ευχάριστο που θέλω να μοιραστώ μαζί σου, για να μην απελπίζεσαι και χάνεις το κουράγιο σου, είναι πως όλο αυτό απάλυνε μέσα μου κατά 70-80% , όταν ξεκίνησα ψυχοθεραπεία. Τον Μάρτιο κλείνω ένα χρόνο όπου έχω ξεκινήσει και με βοήθησε παρά πολύ στην διαχείριση των συναισθημάτων μου, έτσι ώστε να σταματήσω να «τρώω» είτε αυτά είναι αρνητικά είτε θετικά. Άρχισα να μην κρατάω πράγματα μέσα μου, να σταματήσει να με ενδιαφέρει το περιβόητο, «τι σκέφτονται οι άλλοι για εμένα» και αν είμαι «επαρκής και αποδεκτή» και ως δια μαγείας έχω ελαττώσει αισθητά τα ξεσπάσματα μου στο φαγητό. Δεν έχουν φύγει εντελώς από τη ζωή μου, σίγουρα υπάρχουν πιο «δύσκολες» μέρες, αλλά τουλάχιστον πλέον κοιτάω να ξανά σηκώνομαι ψυχολογικά πιο γρήγορα και να μην βαλτώνω στο βαθμό που συνήθιζα!!! Συμβουλή από καρδιάς , δες μήπως σε βοηθήσει κι εσένα να εμπιστευτείς κάποιον ειδικό!!!

[Maria36]

Καλησπέρα σας! Είμαι καινούργια εδώ και η ιστορία μου δεν διαφέρει πολύ από όσες έχω διαβάσει στο συγκεκριμένο topic...Από μικρή μου έμαθαν ότι η δίαιτα είναι απαραίτητη, τα λίγα επιπλέον κιλά βραχνάς και τα γλυκά απαγορευμένη τροφή. Μαντέψτε... Μερικά χρόνια αργότερα ως ενήλικη πλέον, έχω ξεχάσει τη σημαίνει να τρώω φυσιολογικά και τα ξεσπάσματα μου αφορούν αποκλειστικά <<απαγορευμένες τροφές>>= γλυκά κλπ..Βρίσκομαι διαρκώς σε <<διατροφή>>-δίαιτα-υπερφαγικά..Ένα φεγγάρι πέρασα και νευρική ανορεξία, η οποία ήταν και η αρχή ενός κύκλου διατροφικών διαταραχών στην ζωή μου..Μετά την ανορεξία ήρθε η υπερφαγία που την εξισσοροπούσα με γυμναστική και αυστηρή δίαιτα..Δεν κατάφερα ποτέ ως τώρα να έχω μια νορμάλ διατροφική συμπεριφορά και μια υγιής σχέση με το σώμα μου.. Τα τελευταία 4 χρόνια είναι για εμένα αρκετά δύσκολα ψυχολογικά, μου συνέβησαν διάφορα που επιδείνωσαν την τάση μου για υπερφαγία..Το φαγητό πλέον για εμένε καλύπτει τα <<κενά>>, ανακουφίζει τον πόνο και μου κρατάει συντροφιά τις δύσκολες μέρες, όπως αυτές της καραντίνας. Βέβαια ανά διαστήματα περνώ φάσεις που η δίαιτα δουλεύει ρολόι με πολύ προσπάθεια και σε συνδυασμό με γυμναστική καταφέρνω να χάνω μερικά κιλά, τα οποία βέβαια αργότερα επιστρέφουν με τα υπερφαγικά...Σήμερα βρίσκομαι στην εξής κατάσταση: είχα καταφέρει μετά το 1ο λοκντάουν να χάσω αρκετά κιλά, για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια έφτασα να έχω ένα σώμα που κάπως με ικανοποιούσε χωρίς βέβαια να έχω καταφέρει να λύσω το πρόβλημα μου με τα υπερφαγικά, τα απέφευγα με πολύ κόπο...όταν ήρθε το 2ο λοκντάουν κατέρρευσε το σύμπαν για εμένα, δεν άντεχα να περάσουμε πάλι το ίδιο..τίποτα δεν φαινόταν να μου πηγαίνει καλά και κάπως έτσι το φαγητό έγινε πάλι η παρηγοριά μου, οπότε πλέον βρίσκομαι με όλα τα κιλά πίσω..Φανερά απογοητευμένη, ενοχική, ντρέπομαι για το σώμα μου, νιώθω ότι οι γύρω μου που είχαν δει την αλλαγή τώρα με σχολιάζουν που πήρα κιλά και γενικά συχαίνομαι την εικόνα μου... Αισθάνομαι εγκλωβισμένη και αβοήθητη..

Απαντώ λίγο καθυστερημένα στο θέμα σου γι’αυτο δεν ξέρω αν θα διαβάσεις την απάντηση μου. Ελπιζω να το κανεις..
Όταν ήμουν 15 ετών,έχοντας ένα κανονικό βάρος για το υψος μου..1.67 57 κιλά..ο πατερας,αφού πρώτα ετρωγα το ξύλο της αρκούδας για μήνες,με υποχρέωσε να σταματήσω το σχολείο για να με τιμωρήσει για κάτι που είχα κάνει..χωρίς φίλους,χωρίς σχολείο,χωρίς ενδιαφέροντα άρχισα να ξεσπάω στο φαγητό..Έτρωγα ότι πιο παχυντικό υπήρχε..ένα βαζάκι μερεντα κ στο καπάκι ένα σακουλάκι φυστίκια..έτρωγα όλη την ώρα σε σημείο μέσα σε λίγους μήνες να πάρω 11 κιλά!!!!Αργοτερα,όταν τελικά μου επέτρεψε να επιστρέψω σχολείο άρχισα να δέχομαι άσχημα σχόλια από συμμαθητές κ αγνώστους που με έβλεπαν να τρώω στο δρόμο..γιατί δε σταματούσα ποτέ να τρώω..Κοινώς αυτό σήμερα το αποκαλούμε bullying..Αν κ προσωπικά ένιωθα καλά με το σώμα μου..
Όλα αυτά τα σχόλια με αφύπνισαν,με πείσμωσαν..κ έτσι αποφάσισα να χάσω τα επιπλέον κιλά μόνη μου,χωρίς βοήθεια,χωρίς να με συμβουλεύει κανεις..σε ένα χρόνο έχασα κ τα 11 κιλά..Δε σταμάτησα να τρώω..αλλά πχ αντί για φυστικια έτρωγα φρούτα..Η πχ δε σταμάτησα να τρώω τηγανητές πατάτες απλά έτρωγα συγκεκριμένη ποσότητα..Αν ένιωθα την ανάγκη να έχω κάτι να τσιμπάω όταν διάβαζα η έβλεπα τηλεόραση επέλεγα να τρώω ντοματίνια,αγγουράκια η καρότα..μπορείς να φας άπειρα από αυτά..
Από τότε παίζω με τη ζυγαριά..ποτέ πάνω ποτέ κάτω..μου έγινε εμμονή..με το που έπαιρνα κάποια κιλά αμέσως έκανα δίαιτα..κ αυτό είχε επιπτώσεις στο σώμα μου..
τα τελευταία χρόνια ακολουθώ μια ισορροπημένη διατροφή κ έχω σταθερό βάρος..Βέβαια με βοήθησε σε αυτό ο άντρας μου..μου έμαθε να τρώω υγιεινά χωρίς να στερούμαι τίποτα..
Η δίκη μου συμβουλή προς εσένα..Αν εσυ αισθάνεσαι καλά με το σώμα σου μη σε νοιάζει τι λένε οι άλλοι..Γιατί ο κόσμος παντα θα βρίσκει λόγο να σε κρίνει..Πχ είμαι 51 κιλά τώρα κ όλοι μου λένε πως πρέπει να πάρω 2-3 κιλά..βαρέθηκα να το ακούω..εγώ με αυτά τα κιλά νιώθω καλά κ δε θα δώσω εξηγήσεις σε κανέναν. Αλλά προσπάθησε να κρατήσεις το βάρος σου πανω κάτω στα ίδια κιλά..σε εκείνα που εσυ αισθάνεσαι καλύτερα..γιατί είμαι η απόδειξη ότι τα σκαμπανεβάσματα στα κιλά καταστρέφουν την ποιότητα του δέρματος κ των μυών..
Κ να θυμάσαι τα 61 κιλά δεν είναι πολλά!!!Πολλες θα ήθελαν να έχουν το βάρος κ το ύψος σου!!!