Καθρέφτες

[Sofia]

Originally posted by PETRAN

Απλά νομίζω ότι βρήκες το λάθος θρεντ για να το πεις αυτό γιατί το θρεντ, αν και δεν σχετίζεται με προβλήματα, φιλοσοφικά φαίνεται καλό.

αυτο το θεμα σχετιζεται με φιλοσοφια? και οχι με προβληματα? για να καταλαβω: απο ολα οσα γραφει η Arsi, φαινεται να την απασχολει επειδη δεν εχει να κανει κατι αλλο αποψε το βραδυ?

εκτος ολων των αλλων, δεν πιστευω στο τυχαιο...δλδ δεν ασχολουμαστε με ενα θεμα χωρις να μας ακουμπαει....

εξαρταται βεβαια κ πώς εννοει ο καθενας την φιλοσοφια...και το προβλημα!

[Θεοφανία]

Originally posted by Arsi
Παιδιά η Θεοφανία έγινε ένα ζωντανό παράδειγμα στο θέμα μου.Αυτό ακριβώς ψάχνω.Τι δύναμη έχει το καθρέφτισμα κάποιου.Κ γιατί.Κ τι κάνουμε γι\'αυτό.

Μου εξηγείς τι ακριβώς εννοείς σε παρακαλώ?

υγ. Έλειψα μια ωρα και έγινε τέτοιος χαμός?

[Θεοφανία]

Originally posted by Sofia
Φυσικα κ ειναι μια περιπτωση ακομα καθρεφτη. Αναρωτιεμαι: γιατι δεν υπάρχει ο σεβασμος? Γιατι η αμεση απαντηση ως ΕΛΕΟΣ,ανοιξε ενα θεμα στο msn για chat? Κοινως αδειασε μας τη γωνια....Γιατι δεν αντεχει καποιος να βλεπει ενα τετοιο θεμα σε δημοσιο χωρο? Τοσο μπαρουφα του φαινεται? Και αν ειναι ετσι, δεν υπάρχει ενας αλλος τροπος να εκφρασει την οποια δυσφορια του?


Καν αν εμένα μου φαίνεται μπαρούφα Σοφία, ποια είσαι εσύ που θα με κρίνεις? Στο ξαναλέω: είναι η άποψη μου και τέλος!


Περιεργο μου φαινεται οταν εχουν προηγηθει θεματα απειρομεγιστης ελαφροτητας ....!


Υπονοείς κάτι που αφορά εμένα? Πολύ θα ήθελα να μου το διευκρινίσεις...

[Θεοφανία]

Αλλά καταλαβαίνω ότι μάλλον αγανάκτησες και αυτό το θρεντ έγινε αφορμή να το πεις. ;) [/quote]



Ήσουν ο μόνος που το έπιασες. Έτσι είναι.

[PETRAN]

Originally posted by Sofia

Originally posted by PETRAN

Απλά νομίζω ότι βρήκες το λάθος θρεντ για να το πεις αυτό γιατί το θρεντ, αν και δεν σχετίζεται με προβλήματα, φιλοσοφικά φαίνεται καλό.

αυτο το θεμα σχετιζεται με φιλοσοφια? και οχι με προβληματα? για να καταλαβω: απο ολα οσα γραφει η Arsi, φαινεται να την απασχολει επειδη δεν εχει να κανει κατι αλλο αποψε το βραδυ?

εκτος ολων των αλλων, δεν πιστευω στο τυχαιο...δλδ δεν ασχολουμαστε με ενα θεμα χωρις να μας ακουμπαει....

εξαρταται βεβαια κ πώς εννοει ο καθενας την φιλοσοφια...και το προβλημα!

Εεε έχει και implications στα προβλήματα αλλά εμένα μου φάνηκε κυρίως φιλοσοφικό.


Και δεν βρίσκω που υπάρχει πρόβλημα? Επειδή δηλαδή δεν υπάρχει πρόβλημα και είναι φιλοσοφικό θα έπρεπε να του δώσουμε λιγότερη σημασία?

[Θεοφανία]

Originally posted by sabb
...Σ\' ένα δημόσιο βήμα, ο καθένας είναι ελεύθερος να αναπτύξει όποιο θέμα θέλει. Κατά τον ίδιο τρόπο και ο καθένας μπορεί να διαφωνεί , να αδιαφορεί , να συμμετάσχει ή όχι. Πολλές φορές όμως, ο τρόπος που διαφωνούμε , προσδιορίζει και την συγκυριακή μας στάση μια δεδομένη στιγμή, απέναντι στο θέμα, στο θεματοθέτη, τα υπόλοιπα μέλη του φόρουμ και σε τελική ανάλυση απέναντι στον ίδιο μας τον εαυτό. Αυτό μπορεί να συμβαίνει γιατί δεν τα πάμε καλά με μας τους ίδιους ή γιατί κάτι μπορεί να μας έχει επηρρεάσει στην πραγματική μας ζωή και να έχει αντίκτυπο στη συμπεριφορά μας απέναντι στους άλλους..

Φυσικά, δεν αναφέρομαι στον ανάδρομο Ερμή.....

Διακρίνω μια τάση τελευταία, ενόχλησης διάφορων μελών για ψύλου πήδημα. Θα διαφωνήσω μαζί σου εν προκειμένω Θεοφανία - όχι γιατί δεν σ\' αρέσει το θέμα ή γιατί το βρίσκεις αμπελοφιλοσοφικό - αλλά γιατί ούτε η Άρσι έχει δείξει πως είναι ένα μέλος που επιδιώκει την αυτοπροβολή κι ούτε έχει επιδείξει αλλαζονία σε οτιδήποτε, αλλά και γιατί τελικά σε όσα ρηχά και φαιδρά κατά καιρούς έχουν θεματοθετηθεί, δεν έχει διατυπωθεί κάποια αντίθεση (κοινώς \"λυμένο ζωνάρι για καυγά\") , όποιος θέλει να συμμετάσχει, ας το κάνει ελεύθερα χωρίς να προσβάλει κανέναν ή ειδάλλως ας διαφωνήσει επί της ουσίας. Δεν είναι όπως καταλαβαίνεις θέμα μόνο δημοκρατίας που επικαλείσαι αλλά και θέμα τάκτ. Αντίθετα, σε μια ενδιαφέρουσα οπτική ενός θέματος ψυχισμού που θα μπορούσε να σταθεί σε οποιοδήποτε άλλο φόρουμ, το θέμα κατακρίνεται πριν καν τοποθετηθεί κάποιος επ\' αυτού !! Νομίζω πως έτσι , αδικείς την Άρσι και τον προβληματισμό της, κι η αναίτια επίθεση σου , δεν έχει κανενός είδους δεοντολογικό υπόβαθρο....

Σαμπ σέβομαι την αποψη σου, αν και διαφωνώ, γιατί την εκθέτεις αλλά δεν μου επιτίθεσαι......τα σέβη μου........

[PETRAN]

Καλά πάντως παίζει πολύ Paladin Complex εδω μέσα!


(Η Anwnimi ξέρει γιατί μιλάω λολ)

[vince]

Originally posted by Arsi
Γύρω μας υπάρχουν διάφοροι καθρέφτες.Αν επιλέγαμε κατα λάθος να έχουμε σπίτι μας έναν μαγικό καθρέφτη που μας δείχνει άσχημους και βλέπαμε κάθε μέρα εκεί τον εαυτό μας θα μπερδευόμασταν ίσως για χρόνια ανάμεσα στην αλήθεια κ το ψέμα καθώς άλλη εικόνα του εαυτού μας θα είχαμε σε εξωτερικούς του σπιτιού καθρέφτες.Μπορεί πάλι να συνηθίζαμε τόσο την εικόνα που για να νιώσουμε την υπόστασή μας να προτιμούσαμε να μας κοιτάμε από στους μαγικούς καθρέφτες.Το κακό στην ιστορία είναι όταν δεν ξέρουμε ποιος απ\'τους καθρέφτες είναι μαγικός ποιος καθρεφτίζει εμάς κ ποιος μας ξεγελά.

Πως πιστεύετε πως ανακαλύπτουμε ποιοι είμαστε?μέσα απ\'τους καθρέφτες ή μέσα απ\'τη ζωή μας την ίδια?
Μερικές φορές δε φερόμαστε όπως νομίζουμε πως είμαστε(όπως μας δείχνουν οι καθρέφτες) οπότε κ η ζωή μας ρέει ανάλογα?

Θα ήθελα να απαντήσω πάνω σε αυτά παρόλο που δεν έχω διαβάσει και πολλά βιβλία ψυχολογίας στην ζωή μου (ζήτημα αν είναι ένα δύο). Πιθανώς να αναφέρεσαι σε κάτι που διάβασες απο ότι κατάλαβα και σύμφωνα με τα λόγια της Σοφίας και το λέω αυτό χωρίς βεβαιότητα. Εν τέλη θα σου απαντήσω με βάση την προσωπική μου εκτίμηση αλλά και τις όσες κοινωνιολογικές γνώσεις διαθέτω, οι οποίες καθρεφτίζουν καλύτερα το μαθησιακό μου υπόβαθρο. Σε περίπτωση που το μήνυμα μου δεν έχει καμία σχέση με όσα έχετε διαβάσει σε βιβλία ψυχολογίας δεν φέρω καμία ευθύνη αλλά αποδέχομαι κάθε υγιής κριτική....:)

Ως καθρέπτη με μεταφορική σημασιολογία μπορώ να αναλογιστώ κάτι πραγματικό που δείχνει ποιος είμαι και πως είμαι μια δεδομένη χρονική στιγμή. Ας πάρουμε για παράδειγμα τις σχέσεις μας με τους άλλους ανθρώπους. Ο καθρέπτης εδω είναι η ανταπόκριση που δεχόμαστε απο την συμπεριφορά μας προς τον απέναντι μας. Θα έχεις ακούσει την φράση \"το χαμόγελο που στέλνεις ξαναγυρνά σε σένα\". Οι κοινωνικές σχεσεις το επιβεβαιώνουν αυτό όταν και εφόσον υπάρχουν με σημασία άνευ συμφέροντος. Με απλά λόγια.......ο άνθρωπος που επιθυμεί την αμφίδρομη επικοινωνία θα συμπεριφερθεί σαν καθρέπτης. Ο άνθρωπος που θα τηρήσει αμυντική στάση θα συμπεριφερθεί σαν τοίχος, σαν κάτι αδιαπέραστο. Έχουμε δηλαδή να κάνουμε με δυο βασικές μορφές επικοινωνίας. Τον καθρέπτη και τον τοίχο.

Εφόσον έχουμε σχέσεις καθρέπτες έχουμε και αμφίδρομο αποτέλεσμα. Παίρνω ότι δίνω. Βλέπω ότι δείχνω. Δεν θα μπορούσε να είναι πιο απλό άλλωστε. Εφόσον σε μια σχέση καθρεπτίζονται οι συμπεριφορές το χαμόγελο πάντα θα ξαναγυρνά στον εκφραστή του.

Με τοίχους τα πράγματα είναι περισσότερο στατικά. Είτε χαμογελάσουμε είτε δείξουμε την γκριμάτσα μας, ο τοίχος θα δείχνει πάντα την δική του αφίσα, δεν θα παράγει επικοινωνιακό αποτέλεσμα αλλά αυτόνομο στον βαθμό που το ορίζει.

Το θέμα είναι Arsi πως ακόμα και οι τοίχοι χαμογελάνε και μάλιστα μερικές φορές μεταξύ τους. Η επικοινωνία δεν είναι πάντα συναισθητική ούτε είναι αλγεβρική εξίσωση δευτέρου βαθμού. Μέσα απο τις σχέσεις μας μαθαίνουμε, αναπτυσσόμαστε και βρίσκουμε την δική μας θέση μέσα σε ένα κόσμο απο γυαλί ή απο τούβλα..

Αυτά απο μένα......με ιδιαίτερα φιλοσοφική διάθεση και σεβασμό.

[Arsi]

Originally posted by Sofia

Originally posted by Arsi
Αυτές ακριβώς ήταν οι απορίες μου Sofia.....

εχεις Arsi καποιες πιθανες απαντησεις μεσα σου? καποιες σκεψεις που προκυπτουν απο τις αποριες αυτες?

Νομίζω πως πείστηκα για καιρό πως οι \'μαγικοί\' καθρέφτες ήταν οι αληθινοί,οπότε όταν συναντώ κάποιον που τους μιάζει μπαίνω στη θύμηση τους,στο ψέμα τους.Ταράζομαι κ θυμάμαι τις πληγές που μου άφησαν.Μπορεί όλα αυτά όχι συνειδητά αλλά λειτουργούν στο συναίσθημα.

Ευτυχώς πλέον η λογική με επαναφέρει γρήγορα στην πραγματικότητα.

[PETRAN]

Originally posted by Sofia




Eννοω πώς αν με ενοχλει κατι, μπορω να αδιαφορησω, μπορω να πώ σε παρακαλω με ενοχλεις, μπορω να πω σκασε, μπορω να στρεψω το βλεμμα μου αλλου, μπορω να απαξιωσω τον αλλο....εχω πολλες επιλογες. Και στην σταση σ αυτο που μας ενοχλει, και στην ομιλια, και στην γραφη αν τις επιλεξουμε ως τροπο αντιδρασης. Ακομα κ ο τονος φωνης, ο τροπος γραφης δειχνει πολλα.

Ε ναι αλλά προφανώς σε ένα φορουμ η θα το γράψει η δεν θα το γράψει. Ok μπορεί να το έγραψε κάπως απότομα (και κατά την γνώμη μου σε λάθος θρεντ) αλλά μου φαίνεται πάλι ότι αυτή η αντίδραση είναι υπερβολική. Στην τελική απλά λέμε \"ok Θεοφανία μην συμμετέχεις\" δηλαδή δεν χρειάζεται να αρχίζουν επικές μάχες για το πως και γιατί για 2 γραμμές.

Έχω παρατηρήσει γενικά ότι σε αντίθεση με άλλα φορουμ, το αρνητικό εδώ μέσα έχει τρομερό βάρος. Αλλά μάλλον είναι λογικό

[PETRAN]

Originally posted by Arsi
Νομίζω πως πείστηκα για καιρό πως οι \'μαγικοί\' καθρέφτες ήταν οι αληθινοί,οπότε όταν συναντώ κάποιον που τους μιάζει μπαίνω στη θύμηση τους,στο ψέμα τους.Ταράζομαι κ θυμάμαι τις πληγές που μου άφησαν.Μπορεί όλα αυτά όχι συνειδητά αλλά λειτουργούν στο συναίσθημα.

Ευτυχώς πλέον η λογική με επαναφέρει γρήγορα στην πραγματικότητα.

Ναι αλλά πως διαχωρίζεις τους μαγικούς από τους μη μαγικούς καθρέφτες?

[Sofia]

PETRAN πραγματικα με εντυπωσιαζεις!!!!

[mstrouf]

οι καθρεπτες με φοβιζουν.. επαθα σντουπ με το θεμα, θα θελα να καταλαβω τι εννοειται;
τα χασα λιγο με την Θεοφανια, την γνωμη της ειπε, σε ενα φορουμ δεν ψαχνουμαι αφορμες για αντιπαραθεση εεε; my opinion..
well.. αν θελατε να το κανατε πιο κατανοητο;;; please..

[Arsi]

Originally posted by vince

Originally posted by Arsi
Γύρω μας υπάρχουν διάφοροι καθρέφτες.Αν επιλέγαμε κατα λάθος να έχουμε σπίτι μας έναν μαγικό καθρέφτη που μας δείχνει άσχημους και βλέπαμε κάθε μέρα εκεί τον εαυτό μας θα μπερδευόμασταν ίσως για χρόνια ανάμεσα στην αλήθεια κ το ψέμα καθώς άλλη εικόνα του εαυτού μας θα είχαμε σε εξωτερικούς του σπιτιού καθρέφτες.Μπορεί πάλι να συνηθίζαμε τόσο την εικόνα που για να νιώσουμε την υπόστασή μας να προτιμούσαμε να μας κοιτάμε από στους μαγικούς καθρέφτες.Το κακό στην ιστορία είναι όταν δεν ξέρουμε ποιος απ\'τους καθρέφτες είναι μαγικός ποιος καθρεφτίζει εμάς κ ποιος μας ξεγελά.

Πως πιστεύετε πως ανακαλύπτουμε ποιοι είμαστε?μέσα απ\'τους καθρέφτες ή μέσα απ\'τη ζωή μας την ίδια?
Μερικές φορές δε φερόμαστε όπως νομίζουμε πως είμαστε(όπως μας δείχνουν οι καθρέφτες) οπότε κ η ζωή μας ρέει ανάλογα?

Θα ήθελα να απαντήσω πάνω σε αυτά παρόλο που δεν έχω διαβάσει και πολλά βιβλία ψυχολογίας στην ζωή μου (ζήτημα αν είναι ένα δύο). Πιθανώς να αναφέρεσαι σε κάτι που διάβασες απο ότι κατάλαβα και σύμφωνα με τα λόγια της Σοφίας και το λέω αυτό χωρίς βεβαιότητα. Εν τέλη θα σου απαντήσω με βάση την προσωπική μου εκτίμηση αλλά και τις όσες κοινωνιολογικές γνώσεις διαθέτω, οι οποίες καθρεφτίζουν καλύτερα το μαθησιακό μου υπόβαθρο. Σε περίπτωση που το μήνυμα μου δεν έχει καμία σχέση με όσα έχετε διαβάσει σε βιβλία ψυχολογίας δεν φέρω καμία ευθύνη αλλά αποδέχομαι κάθε υγιής κριτική....:)

Ως καθρέπτη με μεταφορική σημασιολογία μπορώ να αναλογιστώ κάτι πραγματικό που δείχνει ποιος είμαι και πως είμαι μια δεδομένη χρονική στιγμή. Ας πάρουμε για παράδειγμα τις σχέσεις μας με τους άλλους ανθρώπους. Ο καθρέπτης εδω είναι η ανταπόκριση που δεχόμαστε απο την συμπεριφορά μας προς τον απέναντι μας. Θα έχεις ακούσει την φράση \"το χαμόγελο που στέλνεις ξαναγυρνά σε σένα\". Οι κοινωνικές σχεσεις το επιβεβαιώνουν αυτό όταν και εφόσον υπάρχουν με σημασία άνευ συμφέροντος. Με απλά λόγια.......ο άνθρωπος που επιθυμεί την αμφίδρομη επικοινωνία θα συμπεριφερθεί σαν καθρέπτης. Ο άνθρωπος που θα τηρήσει αμυντική στάση θα συμπεριφερθεί σαν τοίχος, σαν κάτι αδιαπέραστο. Έχουμε δηλαδή να κάνουμε με δυο βασικές μορφές επικοινωνίας. Τον καθρέπτη και τον τοίχο.

Εφόσον έχουμε σχέσεις καθρέπτες έχουμε και αμφίδρομο αποτέλεσμα. Παίρνω ότι δίνω. Βλέπω ότι δείχνω. Δεν θα μπορούσε να είναι πιο απλό άλλωστε. Εφόσον σε μια σχέση καθρεπτίζονται οι συμπεριφορές το χαμόγελο πάντα θα ξαναγυρνά στον εκφραστή του.

Με τοίχους τα πράγματα είναι περισσότερο στατικά. Είτε χαμογελάσουμε είτε δείξουμε την γκριμάτσα μας, ο τοίχος θα δείχνει πάντα την δική του αφίσα, δεν θα παράγει επικοινωνιακό αποτέλεσμα αλλά αυτόνομο στον βαθμό που το ορίζει.

Το θέμα είναι Arsi πως ακόμα και οι τοίχοι χαμογελάνε και μάλιστα μερικές φορές μεταξύ τους. Η επικοινωνία δεν είναι πάντα συναισθητική ούτε είναι αλγεβρική εξίσωση δευτέρου βαθμού. Μέσα απο τις σχέσεις μας μαθαίνουμε, αναπτυσσόμαστε και βρίσκουμε την δική μας θέση μέσα σε ένα κόσμο απο γυαλί ή απο τούβλα..

Αυτά απο μένα......με ιδιαίτερα φιλοσοφική διάθεση και σεβασμό.

Ενδιαφέροντα αυτά που γράφεις vince.Oύτε εγώ έχω διαβάσει κάποιο βιβλίο.Με προβλημάτισες με τους τοίχους κ την αλληλεπίδραση στις σχέσεις κ πως μπορεί να δράσει κάποιος σαν καθρέφτης όταν είναι τοίχος.Δε μπορεί,έχεις δίκιο.
Η βασική μου απορία είναι:όταν κάποιος είναι ψεύτικος καθρέφτης,δε δείχνει την πραγματικότητα.Π.χ. γιατί να αμφιταλαντευτούμε μην τυχόν κ είναι αληθινός κ πως ξεχωρίζουμε τον αληθινό απ\'τον ψεύτικο.Δλδ πως βρίσκουμε τον εαυτό μας.
Κ το συνέχιζα.Άραγε τον βρίσκουμε μέσα απ\'αυτούς ή απ\'τη ζωή μας που εν τέλει όμως πολλές φορές καθοδηγείται απ\'αυτους.

[Sofia]

Originally posted by vince

Με τοίχους τα πράγματα είναι περισσότερο στατικά. Είτε χαμογελάσουμε είτε δείξουμε την γκριμάτσα μας, ο τοίχος θα δείχνει πάντα την δική του αφίσα, δεν θα παράγει επικοινωνιακό αποτέλεσμα αλλά αυτόνομο στον βαθμό που το ορίζει.


Αυτά απο μένα......με ιδιαίτερα φιλοσοφική διάθεση και σεβασμό.

Φανηκε - τουλαχιστον στα ματια μου- ο σεβασμος....:)

Μ αρεσε πολυ αυτο που εγραψες...κ με βοηθα να σκεφτω παραπερα...