Καθρέφτες

[weird]

Originally posted by anwnimi
Η γνώμη μας, η συμπεριφορά μας, ο εαυτός μας ποτέ δεν μπορεί να είναι αποδεκτά από όλους. Αν ήταν τότε θα σήμαινε ότι δεν είμαστε εμείς αλλά γινόμαστε αυτο που θέλουμε να καθρεφτίζεται στον καθένα που αντικρίζουμε. Και η απώλεια του πραγματικού εαυτού μας είναι η μεγαλύτερη απώλεια, ισοδύναμη με το θάνατο μου μοιάζει.

Οπότε Άρσι μην πτοείσαι όταν δεν είσαι αποδεκτή από όλους, φτάνει να είσαι αποδεκτή πάνω από όλα από εσένα την ιδια, από το δικό σου εσωτερικό καθρέπτη. Ξέρω δύσκολο αλλά γι\' αυτό την έχουμε την πολύτιμη ζωή, να το παλέψουμε...

Κι όταν λέω αποδεκτή δεν εννοώ να κολλήσει κάποιος με μια στάνταρ εικόνα του εαυτού του, αμετάβλητη, απόλυτη. Το αντίθετο. Να προσπαθεί, αλλά να μη χάνει την αισιοδοξία και την αωνιστικότητά του.

Και κάτι ανακουφιστικό: Ποτέ όμως δε θα είσαι εντελώς μόνη. Πάντα θα υπάρχει, έστω κι ένας, που θα σε νιώθει, έκεί που η αμφσβήτιση γίνεται τρομακτική και προβληματική, γιατί όπως όλα τα πράγματα, έτσι και η αυτο-αμφισβήτιση πρέπει να οριοθετείται.

Πολύ ενδιαφέρον το θέμα.
Καταλαβαίνω γιατί προβληματίζεσαι άρση μου.
Οταν θα αποκτήσεις τα δικά σου μάτια,
το δικό σου φως και την δική σου αλήθεια,
το είδωλό σου ειδωμένο μέσα απο το βλέμμα του αλλουνού,
δεν θα έχει την ίδια επιρροή πάνω σου.
Εκτός αν ο άλλος, είναι ο άνθρωπος που
έχεις επιλέξει ως ικανό και καθαρό και συντονισμένο
με την δική σου όραση καθρέπτη,
ώστε να σου δείχνει/θυμίζει τον εαυτό σου,
οταν τον χάνεις...

Ολοι μας, όσο κι αν έχουμε βρει τον εαυτό μας,
θα τον χάνουμε κάτι φορές.
Και τότε, οι καλοί φίλοι-καθρέπτες, βοηθούνε.

Πιστεύω οτι ο εξω-καθορισμός ( δια του καθρεπτίσματος)
σχετίζεται άμεσα, με το πόσο έδαφος σου έδωσαν
στα πλαίσια του οικογενειακού περιβάλλοντος,
να αυτοκαθορίζεσαι.

[Arsi]

Originally posted by anwnimi
Η γνώμη μας, η συμπεριφορά μας, ο εαυτός μας ποτέ δεν μπορεί να είναι αποδεκτά από όλους. Αν ήταν τότε θα σήμαινε ότι δεν είμαστε εμείς αλλά γινόμαστε αυτο που θέλουμε να καθρεφτίζεται στον καθένα που αντικρίζουμε. Και η απώλεια του πραγματικού εαυτού μας είναι η μεγαλύτερη απώλεια, ισοδύναμη με το θάνατο μου μοιάζει.

Οπότε Άρσι μην πτοείσαι όταν δεν είσαι αποδεκτή από όλους, φτάνει να είσαι αποδεκτή πάνω από όλα από εσένα την ιδια, από το δικό σου εσωτερικό καθρέπτη. Ξέρω δύσκολο αλλά γι\' αυτό την έχουμε την πολύτιμη ζωή, να το παλέψουμε...

Κι όταν λέω αποδεκτή δεν εννοώ να κολλήσει κάποιος με μια στάνταρ εικόνα του εαυτού του, αμετάβλητη, απόλυτη. Το αντίθετο. Να προσπαθεί, αλλά να μη χάνει την αισιοδοξία και την αωνιστικότητά του.

Και κάτι ανακουφιστικό: Ποτέ όμως δε θα είσαι εντελώς μόνη. Πάντα θα υπάρχει, έστω κι ένας, που θα σε νιώθει, έκεί που η αμφσβήτιση γίνεται τρομακτική και προβληματική, γιατί όπως όλα τα πράγματα, έτσι και η αυτο-αμφισβήτιση πρέπει να οριοθετείται.

Σίγουρα,είναι δεδομένο πως δεν αρέσουμε σε όλους......αυτό το ξέρω.
Ισα ίσα μερικές φορές μου αρέσει να μου το λένε κιόλας για να με μαθαίνω ακόμα καλύτερα.....
Απλά δε μου αρέσουν οι άτσαλες συμπεριφορές,καθόλου.
Κ τώρα για να το αναλύσω πρέπει να μπούμε σε ψυχολογικό επίπεδο,τι γίνεται,πως κ γιατί.

Ναι,με αμφισβητώ πολλές φορές γιατί δυστυχώς δε με ξέρω κ όταν το ανακάλυψα σοκαρίστικα.Τείνω να με μάθω,να αλλάξω την αποκρυσταλλωμένη εικόνα του εαυτού μου μέσα μου.
Να δω την αληθινή μου ταυτότητα κ είμαι σε μια ευάλωτη εσωτερική κατάσταση γι\'αυτό το λόγο.

Κ η ερώτηση η αρχική μου στην ουσία-καθαρή ήταν :
πως ανακαλύπτουμε τον εαυτό μας?

[weird]

Χμμ...
προσωπικά το να βρω ποιά δεν ήμουν,
με βοήθησε στο να βρώ ποιά ήμουν.

Αλλά, γενικότερα δεν νομίζω οτι υπάρχει συνταγή,
ούτε οτι βρίσκουμε κάποτε ολοκληρωτικά τον εαυτό.

Σιγά σιγά, το μονοπάτι θα το βρεις εσύ.

Σε σχέση με τα καθρεπτίσματα,
θα σου έλεγα, μείνε μακριά απο καθρέπτες,
που ξέρεις οτι σε παραμορφώνουν.

[Arsi]

Originally posted by weird

Καταλαβαίνω γιατί προβληματίζεσαι άρση μου.
Οταν θα αποκτήσεις τα δικά σου μάτια,
το δικό σου φως και την δική σου αλήθεια,
το είδωλό σου ειδωμένο μέσα απο το βλέμμα του αλλουνού,
δεν θα έχει την ίδια επιρροή πάνω σου.
Εκτός αν ο άλλος, είναι ο άνθρωπος που
έχεις επιλέξει ως ικανό και καθαρό και συντονισμένο
με την δική σου όραση καθρέπτη,
ώστε να σου δείχνει/θυμίζει τον εαυτό σου,
οταν τον χάνεις...

Ολοι μας, όσο κι αν έχουμε βρει τον εαυτό μας,
θα τον χάνουμε κάτι φορές.
Και τότε, οι καλοί φίλοι-καθρέπτες, βοηθούνε.

Πιστεύω οτι ο εξω-καθορισμός ( δια του καθρεπτίσματος)
σχετίζεται άμεσα, με το πόσο έδαφος σου έδωσαν
στα πλαίσια του οικογενειακού περιβάλλοντος,
να αυτοκαθορίζεσαι.

Γλυκιά μου weird,είσαι μέσα στο μυαλό μου.Περιέγραψες την κατάστασή μου ακριβώς,μα ακριβώς.

[anwnimi]

Σκέψεις δικές μου Άρσι...

Με το να εκφράζουμε τον εαυτό μας, οπως σκέψεις θετικές και αρνητικές, συναισθήματα θετικά και αρνητικά. Να μη τα αποσιωπούμε, προσποιούμενοι ότι δεν υπάρχουν. Είναι σαν να αρνούμαστε εμάς.

Το θέμα είναι που να κατευθύνουμε αυτή την έκφραση. Καταρχήν πρώτα σε μας τους ίδιους. Να έχουμε συνείδηση του τι αισθανόμαστε, σκεφτόμαστε, πράττουμε.
Αγκαλιάζοντας εμείς οι ίδιοι τον εαυτό μας για αυτό που είναι...

[weird]

Χαίρομαι που σε νιώθω.
ΕΜΠΙΣΤΕΥΣΟΥ
το δικό σου βλέμμα,
τον τρόπο που έχεις να μιλάς,
να αγγίζεις και να κάνεις πράγματα,
αυθόρμητα.
ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ τραγούδι,
το δικό σου σωστό και λάθος,
το δικό σου αγαπημένο κρασί,
ρούχο, μαξιλάρι....
Κάνε έναν κόσμο,
και γέμισέ το
με το δικό σου
ΧΡΩΜΑ!!

Στο εύχομαι ολόψυχα κοπέλα μου καλή.

[Arsi]

Originally posted by anwnimi
Σκέψεις δικές μου Άρσι...

Με το να εκφράζουμε τον εαυτό μας, οπως σκέψεις θετικές και αρνητικές, συναισθήματα θετικά και αρνητικά. Να μη τα αποσιωπούμε, προσποιούμενοι ότι δεν υπάρχουν. Είναι σαν να αρνούμαστε εμάς.

Το θέμα είναι που να κατευθύνουμε αυτή την έκφραση. Καταρχήν πρώτα σε μας τους ίδιους. Να έχουμε συνείδηση του τι αισθανόμαστε, σκεφτόμαστε, πράττουμε.
Αγκαλιάζοντας εμείς οι ίδιοι τον εαυτό μας για αυτό που είναι...

Τελευταία είμαι σχετικά καλά ανώνυμη,(άραγε να τα πνίγω....)κ δε νιώθω έντονα συναισθήματα κ.λ.π. απλά είναι σαν να ταξιδεύω μέσα μου γι\'αυτό κ μαζεμένες απορίες....
Είναι στιγμές όμως που έρχεται ένας τέτοιος ανεμοστρόβιλος συναισθημάτων που με φοβίζουν τόσο πολύ που ξοδεύω πολύ ενέργεια να τα πνίξω.Νομίζω θα με πάρει το ποτάμι κ θα με ρίξει από καταράκτη 1χμ.με ορμή.Είναι οι στιγμές που αγγίζω ευαίσθητες χορδές μέσα μου.Δίκιο έχεις πρέπει να τις αγγίξω...κ δυστυχώς είμαι κ από αρχές Απριλίου χωρίς συνοδοιπόρο(ψυχολόγο) κ μάλλον δε θα βρω σύντομα.Φοβάμαι πολύ.Κ ειδικά μόνη μου.Φοβάμαι την ένταση των κρυμμένων-καταχωνιασμένων συναισθημάτων μου.

[Arsi]

Originally posted by weird
Χαίρομαι που σε νιώθω.
ΕΜΠΙΣΤΕΥΣΟΥ
το δικό σου βλέμμα,
τον τρόπο που έχεις να μιλάς,
να αγγίζεις και να κάνεις πράγματα,
αυθόρμητα.
ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ τραγούδι,
το δικό σου σωστό και λάθος,
το δικό σου αγαπημένο κρασί,
ρούχο, μαξιλάρι....
Κάνε έναν κόσμο,
και γέμισέ το
με το δικό σου
ΧΡΩΜΑ!!

Στο εύχομαι ολόψυχα κοπέλα μου καλή.

Είναι μια ωραία σκέψη....χωρίς καθρέφτες λοιπόν μια περίοδο.
Ούτε θετικούς ,ούτε αρνητικούς και με βάση όλα αυτά που είμαι,νιώθω,σκέφτομαι,κάνω, να χτίσω τον δικό μου καθρέφτη με τα δικά μου μάτια.....Σ\'ευχαριστώ που μου έδωσες το ερέθισμα να προχωρήσει η σκέψη μου:)

Ειλικρινά,πήρα πολλά σήμερα απ\'το θέμα.

[Arsi]

Originally posted by PETRAN

Πιστεύω ότι σε πολλές περιπτώσεις αυτός είναι ο μόνος δρόμος, ο δρόμος που λες. Του ρίσκου, της δοκιμής. Και πιστεύω ότι αυτός είναι ο μόνος δρόμος γιατί όλοι οι καθρέφτες είναι \"μαγικοί\" άλλοι περισσότερο και άλλοι λιγότερο.

Αν έχω καταλάβει καλά, μιλάς για καθρέφτες που σου διαστρεβλώνουν την εικόνα έτσι? (μεταφορικά μιλώντας) Σίγουρα μπορούν να σου παραμορφώσουν την εικόνα και να σε κάνουν άσχημο, ίσως όμως και κάποιοι να σε παραμορφώσουν και να σε κάνουν όμορφο. Παραμένουν όμως μαγικοί έτσι?



Το θέμα στην τελική είναι πως βλέπεις εσύ το είδωλο σου και ας είναι παραμορφωμένο από τους μαγικούς καθρέφτες. Μαγικοί καθρέφτες πάντα θα υπάρχουν. Με την εμπειρία μαθαίνεις να αποφεύγεις τους κακούς μαγικούς καθρέφτες αλλά και να συμβιβάζεσαι με ένα αστείο (και όχι τρομαχικό) είδωλο σου, αν αυτό έχει δημιουργηθεί από ένα μαγικό καθρέφτη.

Αυτά που μου γράφεις πλησιάζουν πολύ σε μια εσωτερική ηρεμία,που για μένα σημαίνει πως είναι πολύ κοντά στην απάντηση που ψάχνω.

Μου άρεσε η επισήμανση πως όλοι οι καθρέφτες στην ουσία είναι μαγικοί,είτε λίγο,είτε πολύ.

Αν όλο αυτό το συνδυάσω με το ερέθισμα της weird,ότι δλδ να ψάξω να με βρώ μέσα απ\'τον δικό μου καθρέφτη κ όχι απ\'τα μάτια των άλλων,θεωρώ σήμερα πως έκανα σημαντικό βήμα στις αναζητήσεις μου.

Να σαι καλα:)οι απόψεις σου ήταν πολύ βοηθητικές:)

[keep_walking]

Εχω μιλησει και εγω για καθρεφτες σε διαφορα ποστ μου και πως η επικοινωνια με τους αλλους ειναι ταυτοχρονα και μια εσωτερικη αναζητηση ωστε να κατανοησουμε καλυτερα τον εαυτο μας.
Ο εαυτος μας ενα συστημα το οποιο με την αυτοπαραταρηση και μονο ως κλειστο συστημα δεν μας οδηγει πουθενα.
Και φυσικα ειμαστε και εμεις αντιστοιχα ενας καθρεφτης για τον αλλο,δυο καθρεφτες απεναντι ο ενας στον αλλο να δειχνουν μια απειρια ειδωλων lol.
Τι αλλο εν τελει υπαρχει στη ζωη?

[PETRAN]

Originally posted by Arsi

Αυτά που μου γράφεις πλησιάζουν πολύ σε μια εσωτερική ηρεμία,που για μένα σημαίνει πως είναι πολύ κοντά στην απάντηση που ψάχνω.

Μου άρεσε η επισήμανση πως όλοι οι καθρέφτες στην ουσία είναι μαγικοί,είτε λίγο,είτε πολύ.

Αν όλο αυτό το συνδυάσω με το ερέθισμα της weird,ότι δλδ να ψάξω να με βρώ μέσα απ\'τον δικό μου καθρέφτη κ όχι απ\'τα μάτια των άλλων,θεωρώ σήμερα πως έκανα σημαντικό βήμα στις αναζητήσεις μου.

Να σαι καλα:)οι απόψεις σου ήταν πολύ βοηθητικές:)

Κοίτα Arsi, όπως είπα όλοι οι καθρέφτες έχουν την μαγία, σπάνια θα σου δείξουν το πραγματικό σου είδωλο.


Όλοι οι άνθρωποι δομούν το εγώ τους με βάση τους καθρέφτες. Όλοι αντιλαμβανόμαστε ποιοι είμαστε σε συνάρτηση με τους άλλους. Ένας ψυχολόγος ο Bem μάλιστα, είχε υποστηρίξει ότι η γνώση για τους εαυτούς μας αποκτάται εν μέρη με τον ίδιο τρόπο που αποκτάμε την γνώση για τους άλλους και πάντα σε σχέση με το περιβάλλον που κινούμαστε. Δεν έχουμε προτέρημα στο σχηματισμό απόψεων για εμάς επειδή και μόνο είμαστε εμείς.

Όλοι \"ακούμε\" τους άλλους και βλέπουμε την συμπεριφορά μας σε συνάρτηση με τους άλλους. Καθρεφτίζουμε και καθρεφτιζόμαστε και πάντα υπάρχει λίγο-η πολύ- μαγία σε αυτή την διαδικασία. Το θέμα είναι όμως πόσο μαγία θα επιτρέψεις και εσύ να υπάρχει. Δηλαδή με απλά λόγια, πόσο θα επιτρέψεις στο καθρέφτισμα σου να παραμορφωθεί. Π.χ. κοίτα πόσο διαφορετικά καθρεφτιστίκαμε όλοι εδώ μέσα στο ποιο απότομο ποστ της Θεοφανίας. Το ποστ όμως ήταν το ίδιο, δηλαδή αυτός ο καθρέφτης είχε την ίδια μαγία πάνω του. Λόγο του ότι ήταν απότομο, όλους τους παραμόρφωσε πρως μια συγκεκριμένη κατεύθυνση, όμως ο βαθμός της παραμόρφωσης διέφερε από άτομο σε άτομο. Άλλος άκουσε ένα γαύγισμα, άλλος ένα απειλητικό γρύλισμα (όχι δεν λέω ότι η Θεοφανία είναι \"σκυλού\"!). Και το πόσο θα αφήσεις εσύ να παραμορφωθείς, θα αλλάξει και τον καθρεφτη που σε παραμορφώνει μετά. Και ο κανόνας συνήθως είναι, ότι όσο ποιο πολύ βλέπεις εσύ να παραμορφώνεσαι, τόσο ποιο πολύ θα σε παραμορφώνουν και οι καθρέφτες.


Έτσι λοιπόν, μπορεί να έχουμε μαγικούς καθρέφτες, κάποιοι θα είναι περισσότερο κάποιοι άλλοι λιγότερο μαγικοί, κάποιοι θα παραμορφώνουν όμορφα ενώ κάποιοι άσχημα, αλλά μέσα σε αυτή την διαδικασία, είσαι και εσύ καθρέφτης, μαγικός, που αντανακλα τον εαυτό και τους άλλους με διάφορους τρόπους και που μπορεί να επηρεάσει δυναμικά το τι αντανακλάται πάνω του και το τι αντανακλάει.

[Arsi]

Originally posted by keep_walking
Εχω μιλησει και εγω για καθρεφτες σε διαφορα ποστ μου και πως η επικοινωνια με τους αλλους ειναι ταυτοχρονα και μια εσωτερικη αναζητηση ωστε να κατανοησουμε καλυτερα τον εαυτο μας.
Ο εαυτος μας ενα συστημα το οποιο με την αυτοπαραταρηση και μονο ως κλειστο συστημα δεν μας οδηγει πουθενα.
Και φυσικα ειμαστε και εμεις αντιστοιχα ενας καθρεφτης για τον αλλο,δυο καθρεφτες απεναντι ο ενας στον αλλο να δειχνουν μια απειρια ειδωλων lol.
Τι αλλο εν τελει υπαρχει στη ζωη?

Το μυαλό μου αυτή τη στιγμή είναι κουβάρι keep αλλά αύριο θα ανατρέξω σε παλιά σου θέματα γιατί τρώω κόλημα αυτές τις μέρες με το θέμα.
Το πιστεύω ότι μόνο με την αυτοπαρατήρηση δε γίνεται τπτ αλλά δε νομίζεις ότι υπάρχει περίοδο που καλό θα ήταν να μη στρέφουμε το βλέμμα μας σε κανέναν καθρέφτη?Θα μου πεις θες δε θες θα κοιτάξεις,αφού έχεις τον άλλο απέναντί σου.Έχω την ανάγκη να με δω αλλά κανείς δε μπορεί να με δείξει μάλλον εκτός από μένα,αφού μέσα μου είναι κλεισμένα τα περισσότερα.......

[Arsi]

Originally posted by PETRAN

Originally posted by Arsi

Αυτά που μου γράφεις πλησιάζουν πολύ σε μια εσωτερική ηρεμία,που για μένα σημαίνει πως είναι πολύ κοντά στην απάντηση που ψάχνω.

Μου άρεσε η επισήμανση πως όλοι οι καθρέφτες στην ουσία είναι μαγικοί,είτε λίγο,είτε πολύ.

Αν όλο αυτό το συνδυάσω με το ερέθισμα της weird,ότι δλδ να ψάξω να με βρώ μέσα απ\'τον δικό μου καθρέφτη κ όχι απ\'τα μάτια των άλλων,θεωρώ σήμερα πως έκανα σημαντικό βήμα στις αναζητήσεις μου.

Να σαι καλα:)οι απόψεις σου ήταν πολύ βοηθητικές:)

Κοίτα Arsi, όπως είπα όλοι οι καθρέφτες έχουν την μαγία, σπάνια θα σου δείξουν το πραγματικό σου είδωλο.


Όλοι οι άνθρωποι δομούν το εγώ τους με βάση τους καθρέφτες. Όλοι αντιλαμβανόμαστε ποιοι είμαστε σε συνάρτηση με τους άλλους. Ένας ψυχολόγος ο Bem μάλιστα, είχε υποστηρίξει ότι η γνώση για τους εαυτούς μας αποκτάται εν μέρη με τον ίδιο τρόπο που αποκτάμε την γνώση για τους άλλους και πάντα σε σχέση με το περιβάλλον που κινούμαστε. Δεν έχουμε προτέρημα στο σχηματισμό απόψεων για εμάς επειδή και μόνο είμαστε εμείς.

Όλοι \"ακούμε\" τους άλλους και βλέπουμε την συμπεριφορά μας σε συνάρτηση με τους άλλους. Καθρεφτίζουμε και καθρεφτιζόμαστε και πάντα υπάρχει λίγο-η πολύ- μαγία σε αυτή την διαδικασία. Το θέμα είναι όμως πόσο μαγία θα επιτρέψεις και εσύ να υπάρχει. Δηλαδή με απλά λόγια, πόσο θα επιτρέψεις στο καθρέφτισμα σου να παραμορφωθεί. Π.χ. κοίτα πόσο διαφορετικά καθρεφτιστίκαμε όλοι εδώ μέσα στο ποιο απότομο ποστ της Θεοφανίας. Το ποστ όμως ήταν το ίδιο, δηλαδή αυτός ο καθρέφτης είχε την ίδια μαγία πάνω του. Λόγο του ότι ήταν απότομο, όλους τους παραμόρφωσε πρως μια συγκεκριμένη κατεύθυνση, όμως ο βαθμός της παραμόρφωσης διέφερε από άτομο σε άτομο. Άλλος άκουσε ένα γαύγισμα, άλλος ένα απειλητικό γρύλισμα (όχι δεν λέω ότι η Θεοφανία είναι \"σκυλού\"!). Και το πόσο θα αφήσεις εσύ να παραμορφωθείς, θα αλλάξει και τον καθρεφτη που σε παραμορφώνει μετά. Και ο κανόνας συνήθως είναι, ότι όσο ποιο πολύ βλέπεις εσύ να παραμορφώνεσαι, τόσο ποιο πολύ θα σε παραμορφώνουν και οι καθρέφτες.


Έτσι λοιπόν, μπορεί να έχουμε μαγικούς καθρέφτες, κάποιοι θα είναι περισσότερο κάποιοι άλλοι λιγότερο μαγικοί, κάποιοι θα παραμορφώνουν όμορφα ενώ κάποιοι άσχημα, αλλά μέσα σε αυτή την διαδικασία, είσαι και εσύ καθρέφτης, μαγικός, που αντανακλα τον εαυτό και τους άλλους με διάφορους τρόπους και που μπορεί να επηρεάσει δυναμικά το τι αντανακλάται πάνω του και το τι αντανακλάει.

Έχω ξεφύγει λίγο τώρα αλλά στην ουσία το είδωλό μας είναι σχετικό.

Επίσης τι γίνεται όταν χάνεσαι στους καθρέφτες κ βλέπεις αντικρουόμενες απόψεις?Για το καλό σου κρατάς τους καθρέφτες που σε ομορφαίνουν ή προσπαθείς να ανακαλύψεις ποιος έχει δίκιο...κ η μάχη αρχίζει.....

Έτσι μου ρχεται να πω ας μην ανακαλύψω ποτέ τον εαυτό μου κ απλά ας ζήσω τις στιγμές όσο πιο καλά μπορώ....αλήθειες κ ψέματα.... το αποτέλεσμα κ η ουσία είναι να ζήσουμε μια ζωή που στο τέλος θα πούμε...άξιζε τον κόπο.

[PETRAN]

Originally posted by Arsi
Έχω ξεφύγει λίγο τώρα αλλά στην ουσία το είδωλό μας είναι σχετικό.

Επίσης τι γίνεται όταν χάνεσαι στους καθρέφτες κ βλέπεις αντικρουόμενες απόψεις?Για το καλό σου κρατάς τους καθρέφτες που σε ομορφαίνουν ή προσπαθείς να ανακαλύψεις ποιος έχει δίκιο...κ η μάχη αρχίζει.....

Έτσι μου ρχεται να πω ας μην ανακαλύψω ποτέ τον εαυτό μου κ απλά ας ζήσω τις στιγμές όσο πιο καλά μπορώ....αλήθειες κ ψέματα.... το αποτέλεσμα κ η ουσία είναι να ζήσουμε μια ζωή που στο τέλος θα πούμε...άξιζε τον κόπο.

Μην δίνεις πολύ βάρος στο παραμορφωμένο σου είδωλο και μην το αφήνεις και εσύ να παραμορώνεται. Με απλά λόγια. Μην δίνεις μεγάλο βάρος σε όλα αυτά που λένε οι άλλοι για σένα και για οτιδήποτε λένε για σένα.


...πολύ ανάλυση=παράλυση οπότε απλά ζήσε όσο ποιο όμορφα μπορείς και ας σπάσεις και μερικούς καθρέφτες δεν πειράζει, αυτά που λένε για την γρουσουζιά δεν ισχύουν ;)

[Arsi]

Originally posted by PETRAN

...πολύ ανάλυση=παράλυση οπότε απλά ζήσε όσο ποιο όμορφα μπορείς και ας σπάσεις και μερικούς καθρέφτες δεν πειράζει, αυτά που λένε για την γρουσουζιά δεν ισχύουν ;)

Kαλό αυτό:)μόλις έγραφα πως πρέπει να σπάσω εναν συγκεκριμένο καθρέφτη(να μην πω ποιον κ τι τώρα)αλλά μάλλον είναι σιδερένιος.Θα τον γυρίσω ανάποδα,να τελειώνει η υπόθεση....

Έχεις πολύ δίκιο για την υπερανάλυση=παράληση κ δυστυχώς ειδικά παλιά μέχρι πριν την κατάθλιψη-ψυχοθεραπεία έδινα ρέστα.Προσωπικά το εξηγώ γιατί πέρασα αναγκαστική απομόνωση κ εκεί μέσα ζούσα πιο πολύ με τις σκέψεις μου.
Εντάξει μ\'αρέσει κ η εξερεύνηση κ με τις πράξεις κ με τις σκέψεις...αλλά παν μέτρο άριστο..το συνειδητοποίησα αυτό ότι χρειάζεται ισορροπία το μέσα με το έξω.


Κ γι\'αυτό το λόγο βάζω ένα μεγάλο στοπ στις σκέψεις μου,τουλάχιστον για σήμερα,θα πιω ένα ζεστό γάλα κ θα πατήσω το κουμπί του ύπνου.Ευχαριστώ για την κουβέντα,καληνύχτα:)