Ισως η δυσκολότερη απόφαση μου

[End_of_an_era]

Αν είναι δυνατόν στην εποχή μας να τίθενται ακόμα τέτοια ζητήματα. Είναι αναχρονιστικά. Είσαι νέα κοπέλα, αν δεν πιστεύεις σε αυτές τις παλιακές πεποιθήσεις, πρέπει να απεγκλωβιστείς κάποια στιγμή.

[Sonia]

Λίνα την άποψή μου στην έχω πει και στο δικό σου θέμα, επαναλαμβάνω αυτό που έγραψα στον θεματοθέτη πιο πάνω.

Θα σου πω μία άποψη κι ας ακουστεί αιρετική: Παλιότερα λέγανε μη χωρίζεις αν δεν υπάρχει χοντρό πρόβλημα τύπου βίας, εθισμών και τα τοιαύτα, σου λέγανε είναι ο άλλος νοικοκύρης, η άλλη καλή κοπέλα, τι θα πει ο κόσμος και ξέρω 'γω τι. Τώρα έρχεται ο άλλος και λέει θέλω να χωρίσω γιατί ξενέρωσα, δεν επικοινωνώ, δεν μπορώ να λειτουργήσω ερωτικά, είναι ένας γάμος νεκρός εδώ και χρόνια και του λένε λίγο πολύ τα ίδια με το γάντι, ξανασκέψου το, πήγαινε κοιτάξου, κάνε ράνε, δηλαδή αν δεν λειτουργεί ένας γάμος και έχει κάτι χρόνια που δεν λειτουργεί, κάτσε χάσε άλλα τόσα χρόνια και ψάξε το μπας και λειτουργήσει και ζήσε μαύρε μου να φας τριφύλλι. Αν ήταν να λειτουργούσε, θα λειτουργούσε.

Δεν πιστεύω καθόλου ότι όσοι πάνε στον ψυχολόγο είναι μόνο άνθρωποι με σοβαρά θέματα ή ότι είναι κακό να ζητήσεις μία βοήθεια για κάτι που σε μπερδεύει. Μπορεί αν αισθάνεσαι πραγματική ανάγκη να πας και να συζητήσεις και για κάτι απλό. Αλλά θεωρώ χάσιμο χρόνου ένας άνθρωπος συγκροτημένος που ξέρει τι αισθάνεται, τι θέλει και τι δεν θέλει, που δεν έχει εκφράσει τέτοια ανάγκη να αποπροσανατολίζεται σε συζητήσεις και αμπελοφιλοσοφίες και να του βάζουμε αμφιβολία με αποτέλεσμα να τελματώνει ακόμα περισσότερο και να καθυστερεί αποφάσεις. Έχει γίνει της μόδας σε κάτι κύκλους σε κάποιες Δυτικές χώρες να μην αποφασίζει από μόνος για τον εαυτό του κανείς, να συμβουλεύεται τον life coatch του. Δηλαδή κανείς μας δεν ξέρει τον εαυτό του και δεν έχει την σιγουριά και την ευθύνη του εαυτού του, πρέπει να πάρει επιβεβαίωση από ψυχολόγο για το πως σκέφτεται κι αισθάνεται και πως ζει την πραγματικότητά του;

Στόχος σου αν θες τη γνώμη μου, πρέπει να είναι βήμα βήμα ένα όσο το δυνατόν πιο γρήγορο και ανώδυνο διαζύγιο και για εσάς και για τα παιδιά. Τα γύρω γύρω και το κοντό και το μακρύ του καθενός άστο στην απέξω.

Απλά η γνώμη μου.

Έχεις περιγράψει μία κατάσταση όπου ο άντρας σου έχει άσχετο τρόπο ζωής και σκεπτικό από το δικό σου, δεν συμβαδίζετε πουθενά, δεν μπαίνει καν σε προσπάθεια να καταλάβει, (αλλά και να έμπαινε τι να κάνει; Να αλλάξει προσωπικότητα και κοσμοθεωρία δηλαδή;) κι εσύ μάλλον το ίδιο για αυτόν, αυτά για κάποιο λόγο δεν τα βλέπατε ενώ είσασταν σε πολυετή σχέση, ήρθε το παιδί και έφτασε ο κόμπος στο χτένι και τώρα τι; Είτε τσακωμοί είτε παγωμάρα και μηδέν επικοινωνία, εσύ να κλαις κρυφά και να αισθάνεσαι αδικημένη κι αυτός να εξοργίζεται και να αισθάνεται αδικημένος από τη μεριά του. Γιατί κι αυτός έτσι αισθάνεται, να είσαι σίγουρη. Να συμβιβάσεις τα ασυμβίβαστα δε γίνεται, τι να κάνουμε...Τον χρόνο σας χάνετε όσο δεν το λήγετε και περισσότερο κακό θα κάνει και στο παιδί αυτή η κατάσταση και ένα διαζύγιο αν έρθει πιο αργά.

[Marilou]

Καλημέρα

Κανένας χρόνος δεν πάει χαμενος ουτε για μια γυναίκα ούτε για έναν άντρα που κάνει έστω και τις τελευταίες προσπάθειες για να βρει κάτι από αυτό που τον έκανε να πάρει την απόφαση μαζί του να κάνουν ένα παιδί.

Τον αγώνα και την στεναχώρια δεν την μειωνει κανένας όταν αφορά τέτοια θέματα ....
Ίσα ίσα όταν έρθει η τελειωτική ρίξη θα είναι πολύ πιο καλά!
Οτι έκανε τα αδύνατα δυνατά μήπως σωθεί κάτι και έτσι θα είναι και πιο καλά ψυχολογικά εκείνος αλλά και απέναντι στο παιδί του ...

Αυτό θα το λέω πάντοτε όταν βλέπω ανθρώπους που δεν μπορούν να αναλογιστούν τι εστί για ένα άνθρωπο να χαλάσει το σπίτι του και να βάλει και σε αυτή την διαδικασία τα παιδιά του που κυρίως πλέον για αυτά πασχίζει και όχι για εκείνων ...
Εφόσον το κάνει ,είναι απόλυτα κατανοητό και κυρίως σεβαστό από τους υπόλοιπους ..

Καθαρά προσωπική μου γνώμη !

[Sonia]

Ως συνήθως διαφωνούμε, αλλά δεν πειράζει...

[Marilou]

Ως συνήθως διαφωνούμε, αλλά δεν πειράζει...

Φυσικά δεν πειράζει βρε Σόνια για αυτό είμαστε εδώ για να ακούγονται και οι δύο απόψεις !!!!

[Tade]

Εμένα πάντως η ψυχολόγος όσο αφορά τι πρέπει να κάνω δεν μου έδωσε κατεύθυνση.Απλά με τη συζήτηση και το ψάξιμο καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι αυτό που φαίνεται να είναι η αιτία των καυγάδων στην πραγματικότητα είναι η αφορμή.Η αιτία είναι η έλλειψη επικοινωνίας και κυρίως από την μεριά του άνδρα μου η προσπάθεια να σκεπάζουμε σαν την γάτα αυτά που συμβαίνουν στην σχέση μας.Σήμερα πάλι έγινε ένα περιστατικό και νιωθω χάλια γιατί ουσιαστικά πάλι ήρθαμε σε ρήξη.Αυτός για άλλη μια φορά κάνει ότι δεν καταλαβαίνει.Μήπως τελικά θα πρέπει να φύγω από αυτήν την προβληματική κατάσταση;Και να μην το κουράζω με την ψυχολόγο;

Καλησπέρα Λίνα,
εν συντομία, πάντα ήμουν ένας άνθρωπος διαλλακτικός και ήρεμος. Την γυναίκα μου την ερωτεύτηκα και τα πρώτα χρόνια ειδικά δεν έβλεπα μπροστά μου. Η γυναίκα μου από την άλλη(τώρα που τα βλέπω ψύχραιμα) ποτέ δεν έδειξε αντίστοιχο ενθουσιασμό όσο κτητικότητα και καταπίεση(δεν θα ήθελα να μπω σε άλλες λεπτομέρειες).
Όσο τα χρόνια περνούσαν η ερωτική επιθυμία μειωνόταν αλλά θεωρούσα ότι είναι φυσιολογικό λόγω της συνήθειας. Από την εγκυμοσύνη και μετά όμως τα πράγματα ξέφυγαν τελείως. Το αποτέλεσμα ήταν να απομακρυνόμαστε όλο και περισσότερο σαν άνθρωποι(ερωτικά το απόλυτο 0) σε σημείο που πριν αρκετούς μήνες δεν μιλούσαμε σχεδόν καθόλου. Μετά από κάποια συζήτηση είπαμε να θέσουμε τα προβλήματά μας ή να το διαλύσουμε. Η αλήθεια είναι ότι μετά από εκείνη την συζήτηση η συνύπαρξη στο σπίτι βελτιώθηκε με την έννοια ότι οι εντάσεις περιορίστηκαν και η συμβίωση ήταν σαφώς καλύτερη αλλά σε καμιά περίπτωση δεν λύθηκαν τα προβλήματα. Από τότε και μετά θεωρήθηκε από πλευράς της ότι αφού δεν πλακωνόμαστε είμαστε καλά. Εγώ έθεσα το θέμα του ψυχολόγου και ότι έχει σταματήσει να υπάρχει έλξη. Ο ψυχολόγος προσπαθεί να με βοηθήσει να δω τι θα με έκανε σαν άτομο να ανέβω ψυχολογικά και στη συνέχεια να πάρω οποιαδήποτε απόφαση.
Θα σου συνιστούσα πάντως να ενημερώσεις τον σύζυγο ότι πας σε ψυχολόγο και για το πως νοιώθεις γιατί θα χάσεις το δίκιο σου αν ξαφνικά πεις απλά τέλος!

[End_of_an_era]

Αν έχει υπάρξει τόσο μεγάλη τριβή στο ζευγάρι που σταματάς να βλέπεις ερωτικά τον σύντροφό σου και δεν υπάρχει ούτε επικοινωνία, τι πρόκειται να αλλάξει; Στην περίπτωση της Λίνας, έστω μετακομίζουν και δίνουν στο παιδί ένα τρίτο όνομα, πως θα αλλάξει την απογοήτευση που έχει επέλθει μετά από τόση τριβή; Εν μια νυκτί θα αλλάξει μυαλά ο άντρας της; Ή θα πάψει η πεθερά να βάζει φιτιλιές; Αν ο άντρας της είχε μια δυναμική στάση για την οικογένεια που δημιουργεί ο ίδιος ίσως έδινα πιθανότητες.

[blackrabbit]

Καλησπέρα Λίνα,
εν συντομία, πάντα ήμουν ένας άνθρωπος διαλλακτικός και ήρεμος. Την γυναίκα μου την ερωτεύτηκα και τα πρώτα χρόνια ειδικά δεν έβλεπα μπροστά μου. Η γυναίκα μου από την άλλη(τώρα που τα βλέπω ψύχραιμα) ποτέ δεν έδειξε αντίστοιχο ενθουσιασμό όσο κτητικότητα και καταπίεση(δεν θα ήθελα να μπω σε άλλες λεπτομέρειες).
Όσο τα χρόνια περνούσαν η ερωτική επιθυμία μειωνόταν αλλά θεωρούσα ότι είναι φυσιολογικό λόγω της συνήθειας. Από την εγκυμοσύνη και μετά όμως τα πράγματα ξέφυγαν τελείως. Το αποτέλεσμα ήταν να απομακρυνόμαστε όλο και περισσότερο σαν άνθρωποι(ερωτικά το απόλυτο 0) σε σημείο που πριν αρκετούς μήνες δεν μιλούσαμε σχεδόν καθόλου. Μετά από κάποια συζήτηση είπαμε να θέσουμε τα προβλήματά μας ή να το διαλύσουμε. Η αλήθεια είναι ότι μετά από εκείνη την συζήτηση η συνύπαρξη στο σπίτι βελτιώθηκε με την έννοια ότι οι εντάσεις περιορίστηκαν και η συμβίωση ήταν σαφώς καλύτερη αλλά σε καμιά περίπτωση δεν λύθηκαν τα προβλήματα. Από τότε και μετά θεωρήθηκε από πλευράς της ότι αφού δεν πλακωνόμαστε είμαστε καλά. !

Συγγνώμη ρε συ tade. Στο σπίτι μου μένεις? Μήπως είσαι εγώ σε κάποιο παράλληλο σύμπαν?

[Lina94]

Καλησπέρα Λίνα,
εν συντομία, πάντα ήμουν ένας άνθρωπος διαλλακτικός και ήρεμος. Την γυναίκα μου την ερωτεύτηκα και τα πρώτα χρόνια ειδικά δεν έβλεπα μπροστά μου. Η γυναίκα μου από την άλλη(τώρα που τα βλέπω ψύχραιμα) ποτέ δεν έδειξε αντίστοιχο ενθουσιασμό όσο κτητικότητα και καταπίεση(δεν θα ήθελα να μπω σε άλλες λεπτομέρειες).
Όσο τα χρόνια περνούσαν η ερωτική επιθυμία μειωνόταν αλλά θεωρούσα ότι είναι φυσιολογικό λόγω της συνήθειας. Από την εγκυμοσύνη και μετά όμως τα πράγματα ξέφυγαν τελείως. Το αποτέλεσμα ήταν να απομακρυνόμαστε όλο και περισσότερο σαν άνθρωποι(ερωτικά το απόλυτο 0) σε σημείο που πριν αρκετούς μήνες δεν μιλούσαμε σχεδόν καθόλου. Μετά από κάποια συζήτηση είπαμε να θέσουμε τα προβλήματά μας ή να το διαλύσουμε. Η αλήθεια είναι ότι μετά από εκείνη την συζήτηση η συνύπαρξη στο σπίτι βελτιώθηκε με την έννοια ότι οι εντάσεις περιορίστηκαν και η συμβίωση ήταν σαφώς καλύτερη αλλά σε καμιά περίπτωση δεν λύθηκαν τα προβλήματα. Από τότε και μετά θεωρήθηκε από πλευράς της ότι αφού δεν πλακωνόμαστε είμαστε καλά. Εγώ έθεσα το θέμα του ψυχολόγου και ότι έχει σταματήσει να υπάρχει έλξη. Ο ψυχολόγος προσπαθεί να με βοηθήσει να δω τι θα με έκανε σαν άτομο να ανέβω ψυχολογικά και στη συνέχεια να πάρω οποιαδήποτε απόφαση.
Θα σου συνιστούσα πάντως να ενημερώσεις τον σύζυγο ότι πας σε ψυχολόγο και για το πως νοιώθεις γιατί θα χάσεις το δίκιο σου αν ξαφνικά πεις απλά τέλος!

Έτσι είμαστε και εμείς από την στιγμή που δεν θίγω φλέγοντα θέματα και δεν μαλώνουμε θεωρεί ότι όλα έχουν λυθεί.Για την ψυχολογο του είχα πει ότι ήθελα να πάω και μου είπε ότι ο ψυχολόγος κάνει απλά θεωρίες.

[Tade]

Συγγνώμη ρε συ tade. Στο σπίτι μου μένεις? Μήπως είσαι εγώ σε κάποιο παράλληλο σύμπαν?

Χαχαχα μπααα. Μα και εγώ δεν έχω ξαναγράψει σε φόρουμ, ούτε έχω ξαναμοιραστεί το θέμα μου. Αν δεν ταυτιζόμουν τόσο πολύ δε θα έγραφα ούτε εδώ.

[Tade]

Έτσι είμαστε και εμείς από την στιγμή που δεν θίγω φλέγοντα θέματα και δεν μαλώνουμε θεωρεί ότι όλα έχουν λυθεί.Για την ψυχολογο του είχα πει ότι ήθελα να πάω και μου είπε ότι ο ψυχολόγος κάνει απλά θεωρίες.

Μα και στην περίπτωση μου, αν κάποιος μας έβλεπε μέσα στο σπίτι θα έλεγε "πλάκα μας κάνεις". Δεν υπάρχουν ούτε εντάσεις, ούτε φωνές και για τα καθημερινά επικοινωνούμε κανονικά(όπως δυο καλοί φίλοι). Όταν ρωτάς εν τέλει, τι μας διαχωρίζει από απλούς συγκάτοικους, τι μας κάνει ζευγάρι, δεν υπάρχει απάντηση.
Κατά τη γνώμη του είναι περιττός ο ψυχολόγος. Εφόσον εσένα σε κάνει να νοιώθεις ότι κάνεις μια προσπάθεια να σώσεις ότι σώζεται νομίζω ότι θα έπρεπε να ξέρει ότι πηγαίνεις. Ίσως ταρακουνηθεί ή μπορεί να καταλάβει και να αποδεχτεί πιο εύκολα ότι δεν πάει πουθενά η σχέση σας όπως είναι.

[Lina94]

Μα και στην περίπτωση μου, αν κάποιος μας έβλεπε μέσα στο σπίτι θα έλεγε "πλάκα μας κάνεις". Δεν υπάρχουν ούτε εντάσεις, ούτε φωνές και για τα καθημερινά επικοινωνούμε κανονικά(όπως δυο καλοί φίλοι). Όταν ρωτάς εν τέλει, τι μας διαχωρίζει από απλούς συγκάτοικους, τι μας κάνει ζευγάρι, δεν υπάρχει απάντηση.
Κατά τη γνώμη του είναι περιττός ο ψυχολόγος. Εφόσον εσένα σε κάνει να νοιώθεις ότι κάνεις μια προσπάθεια να σώσεις ότι σώζεται νομίζω ότι θα έπρεπε να ξέρει ότι πηγαίνεις. Ίσως ταρακουνηθεί ή μπορεί να καταλάβει και να αποδεχτεί πιο εύκολα ότι δεν πάει πουθενά η σχέση σας όπως είναι.

Του το είπα..αλλά εννοείται δεν του άρεσε και μάλλον τα πράγματα μοιάζουν να είναι μονόδρομος..το θέμα είναι ότι πλέον θα είμαι μόνη με ένα παιδί αν χωρίσω θα μένω στο σπίτι των γονιών μου γιατί πλέον δεν εργάζομαι..και σίγουρα όπως και να έχει δεν νομίζω ότι θα είναι τόσο εύκολο να ξαναγίνω μητέρα που μετά το μωρό θα το ήθελα ξανά σε 3-4 χρόνια..

[Sonia]

Λίνα ότι κι αν κάνεις πρόσεξε μην κάνεις το λάθος να κάνεις τα ίδια με αυτά που κατηγορείς σε αυτόν. Π.χ. μεγάλη εξάρτηση από τους δικούς σου γονείς μετά. Λογικό αν τελικά χωρίσεις να σε βοηθήσουν μέχρι να βρεις τα πατήματά σου, αλλά στην κατάστασή σου δεν νομίζω ότι το δεύτερο παιδί θα ήταν ο πρώτος προβληματισμός μου...
Εύχομαι ότι κι αν γίνει να σου πάνε όλα καλά...

[Lina94]

Λίνα ότι κι αν κάνεις πρόσεξε μην κάνεις το λάθος να κάνεις τα ίδια με αυτά που κατηγορείς σε αυτόν. Π.χ. μεγάλη εξάρτηση από τους δικούς σου γονείς μετά. Λογικό αν τελικά χωρίσεις να σε βοηθήσουν μέχρι να βρεις τα πατήματά σου, αλλά στην κατάστασή σου δεν νομίζω ότι το δεύτερο παιδί θα ήταν ο πρώτος προβληματισμός μου...
Εύχομαι ότι κι αν γίνει να σου πάνε όλα καλά...

Όχι δεν το έχω σκοπό.Ελπίζω ότι θα καταφέρω να εργαστώ άμεσα και να μπορέσω κάποια στιγμή να βρω ένα σπίτι να μείνω μαζί με την κόρη μου.

[Sonia]

Εύχομαι ότι κι αν γίνει να σου πάνε όλα καλά. Αυτή κατάσταση αβεβαιότητας πρέπει να είναι τρομερά κουραστική για εσένα. Όταν πάρεις μία απόφαση και μείνεις σε αυτή, θα σου φύγει ένα βάρος όσο δύσκολα κι αν είναι στην αρχή...