Τελικα ειναι διαταραχη πανικου (;)
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Results 1 to 15 of 15
  1. #1
    Junior Member
    Join Date
    Feb 2021
    Posts
    24

    Τελικα ειναι διαταραχη πανικου (;)

    Καλησπερα σας, εχω ξανα γραψει στο forum και συγκεκριμενα σε post για την καταθλιψη «Cymbalta παρενεργειες». Η ιστορια μου εχει ως εξης: περιπου τον Δεκεμβρη ενιωθα μια εντονη ανησυχια για ενα προσωπικο θεμα. Γενικα δεν ηταν κατι μειζονος σημασιας, αλλα με αγχωνε. Συγκεκριμενα δηλαδη γι αυτο το θεμα φοβομουν οτι θα παρει εκταση με δικαστικα κλπ. Παραλληλα ο φορτος εργασιας στη δουλεια μου ειχε αυξηθει απο Black Friday + τα Χριστουγεννα + καραντινα και κουμπωνα και 2 φραπε την μερα. Κι αυτη η ταναπου η καραντινα, που με ξεκοψε απ τις συνηθειες μου, το γυμναστηριο μου, το να βγαινω βολτες, να βλεπω τους φιλους μου που μενουν μακρια ηταν το κερασακι στην τουρτα. Μη τα πολυλογω, ξεκινησε η ολη φαση ως ανησυχια. Ενιωθα οτι κατι δε πηγαινε καλα. Το ενιωθα στον αερα, σαν να το βλεπω να ερχεται. Γενικα ενα περιεργο αισθημα οπου το σωμα μου αρχισε να χτυπαει καμπανακια να κανω ενα step back να χαλαρωσω αλλα εγω δεν, εκει να πιστευω οτι το χω και να τρεχω για αλλα τοσα θεματα, να τα παιρνω ολα στις πλατες μου. Οπου εγινε το μπουμ! Δυο κρισεις πανικου, βαριες, σε διαστημα 2-3 εβδομαδων. Γενικα δε σταθηκα τοσο σε αυτες. Αλλα ηταν η αρχη του κακου. Το ντομινο. Ειχα ξανα παθει κρισεις πανικου πιο παλια. Ηξερα οτι θα με παει μαμιωντας για κανα δυο βδομαδες, οτι μου αλλαζει τον τροπο σκεψης, την συμπεριφορα κλπ αλλα θα ξανα ερθω στα ισια μου. Αυτη τη φορα ομως ατυχησα. Ηταν ισχυρο. Πολυ πιθανο οτι οφειλοταν στην καραντινα. Κυρια συμπτωματα φοβος-τρομος, μια μονιμη ανησυχια και ταχυκαρδια. Ασταματητη και ανικητη. Πηγαινει η καρδια με χιλια. Μετα εννοειται αισθημα πνιγμου, πονοκεφαλοι (ανα διαστηματα πολυυυ εντονοι, χειροτεροι απο ημικρανιες), μυρμηγκιασματα στο κεφαλι, μυικη αδυναμια, μουδιασματα ακρων, πιεση στο στηθος (σαν να μου ριξαν σφυρια), κομπος στο στομαχι και στο λαιμο (ξεροκαταπωμα), εντονη εφιδρωση κλπ. Το χειροτερο ομως ειναι οτι μαζι τους ολα αυτα φερανε και παρεα. Η παρεα λοιπον ειναι η ανηδονια (δεν εχω πλεον ενδιαφερον για τιποτα, δεν απολαμβανω πραγματα που απολαμβανα πριν [λογικα εξαιτιας του φοβου]), η αποπραγματοποιηση, οι ιδεοληψιες (κυριως εχουν να κανουν με αυτοκτονικο ιδεασμο [σε φαση μη κανω κακο στον εαυτο μου]) και οι εναλλαγες διαθεσης (οχι κατι διπολικο, οχι δηλαδη απο κατασταση μανιας στα ταρταρα) φαση το πρωι ειμαι οκ ο εαυτος μου (παντα με ταχυκαρδια βεβαια), το μεσημερι ΧΑΛΙΑ, το βραδυ κομπλε. Οι οποιες εναλλαγες διαθεσης ειναι απιστευτα ενοχλητικες και σε φθειρουν σε υπερβολικο βαθμο. Ζωντας ολο αυτο, το οποιο δε το ειχα ξανα ζησει ποτε και ημουν σιγουρος οτι το χανα, αποφασισα να ζητησω βοηθεια. Πηγα σε μια ψυχολογο η οποια μετα απο δυο συνεδριες μου ειπε οτι αν ηταν να του εβαζα ταμπελα θα ελεγα διαταραχη πανικου. Εγω ενιωθα πως ολο αυτο με φθειρει πολυ συναισθηματικα, ενιωθα πως ηθελα να βαλω τα κλαματα, ειχα εντονα συναισθηματα λυπης οποτε ειχα πεισθει οτι προκειται για καταθλιψη. Και ειχα πεισει και τον εαυτο μου. Οταν αρχισε ολο αυτο να χειροτερευει, απ την αποψη οτι σταματησα να τρωω (ετρωγα πολυ λιγοτερο κι αυτο επειδη επρεπε να φαω, δεν ειναι οτι το ζητουσα) και δε μπορουσα να κοιμηθω, κοιμομουν 2-3 ωρες και ξυπνουσα μεσα στη νυχτα εντελως ιδρωμενος, αναγκαστηκα να παω σε ενα εφημερευον ψυχιατρειο να μου πουν τι να κανω γιατι νομιζα οτι το χανα οτι τελειωνε η ζωη μου. Τα παιδια εκει μου ειπαν το ιδιο με την ψυχολογο, διαταραχη πανικου. Με συμβουλεψαν παραλληλα με την ψυχοθεραπεια να δω κι εναν ψυχιατρο μηπως χρειαζοταν να μου γραψει καποια αγωγη. Ο ψυχιατρος αυτος εδωσε την γνωματευση «αγχωδης καταθλιψη» και παραλληλα το cymbalta. Με το cymbalta δε τα πηγαμε καθολου, οπως και με τον ψυχιατρο που μου τα εγραψε ο οποιος οταν του ελεγα οτι εχω εντονες παρενεργεις μου ελεγε στο τηλεφωνο «ε τι να σου πω, σταματα τα τοτε αφου σε ενοχλουν». Εννοειται πως με αυτο το σκουπιδι για ανθρωπο τελειωσα και ειδα μια αλλη γιατρο η οποια εφοσον της ειπα κι αυτηνης το ιστορικο, απεφανθη κι αυτη για διαταραχη πανικου και συμφωνησαμε να κοψω τα cymbalta (αφου ετσι κι αλλιως οχι απλα δε βοηθουσαν αλλα αντιθετως χειροτερα με κανανε) και να συνεχισω μινο με ψυχοθεραπεια.

    Και φτανοντας στο τελος, εχει περασει (ή περναει) καποιος απο σας ο οποιος γνωριζει οτι πασχει συγκεκριμενα απο διαταραχη πανικου, την «παρεα» των συμπτωματων που αναφερω πιο πανω; Ειναι πραγματι μονο διαταραχη πανικου; Ή το χανω και χρειαζεται να το ψαξω περισσοτερο; Απλα να σημειωσω οτι «την παρεα των συμπτωματων» δεν την εχω συνεχως, ουτε σε τοσο συχνη βαση οπως τα καθαρα συμοτωματα αγχους. Δηλαδη ουτε οι ιδεοληψιες (οι οποιες ειναι μονο ιδεοληψιες και δε θα γινουν πραγματικοτητα), ουτε η αποπραγματοποιηση συμβαινουν σε μονιμη βαση, αλλα ανα διαστηματα.
    Last edited by sotiris92; 16-02-2021 at 20:38.

  2. #2
    Quote Originally Posted by sotiris92 View Post
    Καλησπερα σας, εχω ξανα γραψει στο forum και συγκεκριμενα σε post για την καταθλιψη «Cymbalta παρενεργειες». Η ιστορια μου εχει ως εξης: περιπου τον Δεκεμβρη ενιωθα μια εντονη ανησυχια για ενα προσωπικο θεμα. Γενικα δεν ηταν κατι μειζονος σημασιας, αλλα με αγχωνε. Συγκεκριμενα δηλαδη γι αυτο το θεμα φοβομουν οτι θα παρει εκταση με δικαστικα κλπ. Παραλληλα ο φορτος εργασιας στη δουλεια μου ειχε αυξηθει απο Black Friday + τα Χριστουγεννα + καραντινα και κουμπωνα και 2 φραπε την μερα. Κι αυτη η ταναπου η καραντινα, που με ξεκοψε απ τις συνηθειες μου, το γυμναστηριο μου, το να βγαινω βολτες, να βλεπω τους φιλους μου που μενουν μακρια ηταν το κερασακι στην τουρτα. Μη τα πολυλογω, ξεκινησε η ολη φαση ως ανησυχια. Ενιωθα οτι κατι δε πηγαινε καλα. Το ενιωθα στον αερα, σαν να το βλεπω να ερχεται. Γενικα ενα περιεργο αισθημα οπου το σωμα μου αρχισε να χτυπαει καμπανακια να κανω ενα step back να χαλαρωσω αλλα εγω δεν, εκει να πιστευω οτι το χω και να τρεχω για αλλα τοσα θεματα, να τα παιρνω ολα στις πλατες μου. Οπου εγινε το μπουμ! Δυο κρισεις πανικου, βαριες, σε διαστημα 2-3 εβδομαδων. Γενικα δε σταθηκα τοσο σε αυτες. Αλλα ηταν η αρχη του κακου. Το ντομινο. Ειχα ξανα παθει κρισεις πανικου πιο παλια. Ηξερα οτι θα με παει μαμιωντας για κανα δυο βδομαδες, οτι μου αλλαζει τον τροπο σκεψης, την συμπεριφορα κλπ αλλα θα ξανα ερθω στα ισια μου. Αυτη τη φορα ομως ατυχησα. Ηταν ισχυρο. Πολυ πιθανο οτι οφειλοταν στην καραντινα. Κυρια συμπτωματα φοβος-τρομος, μια μονιμη ανησυχια και ταχυκαρδια. Ασταματητη και ανικητη. Πηγαινει η καρδια με χιλια. Μετα εννοειται αισθημα πνιγμου, πονοκεφαλοι (ανα διαστηματα πολυυυ εντονοι, χειροτεροι απο ημικρανιες), μυρμηγκιασματα στο κεφαλι, μυικη αδυναμια, μουδιασματα ακρων, πιεση στο στηθος (σαν να μου ριξαν σφυρια), κομπος στο στομαχι και στο λαιμο (ξεροκαταπωμα), εντονη εφιδρωση κλπ. Το χειροτερο ομως ειναι οτι μαζι τους ολα αυτα φερανε και παρεα. Η παρεα λοιπον ειναι η ανηδονια (δεν εχω πλεον ενδιαφερον για τιποτα, δεν απολαμβανω πραγματα που απολαμβανα πριν [λογικα εξαιτιας του φοβου]), η αποπραγματοποιηση, οι ιδεοληψιες (κυριως εχουν να κανουν με αυτοκτονικο ιδεασμο [σε φαση μη κανω κακο στον εαυτο μου]) και οι εναλλαγες διαθεσης (οχι κατι διπολικο, οχι δηλαδη απο κατασταση μανιας στα ταρταρα) φαση το πρωι ειμαι οκ ο εαυτος μου (παντα με ταχυκαρδια βεβαια), το μεσημερι ΧΑΛΙΑ, το βραδυ κομπλε. Οι οποιες εναλλαγες διαθεσης ειναι απιστευτα ενοχλητικες και σε φθειρουν σε υπερβολικο βαθμο. Ζωντας ολο αυτο, το οποιο δε το ειχα ξανα ζησει ποτε και ημουν σιγουρος οτι το χανα, αποφασισα να ζητησω βοηθεια. Πηγα σε μια ψυχολογο η οποια μετα απο δυο συνεδριες μου ειπε οτι αν ηταν να του εβαζα ταμπελα θα ελεγα διαταραχη πανικου. Εγω ενιωθα πως ολο αυτο με φθειρει πολυ συναισθηματικα, ενιωθα πως ηθελα να βαλω τα κλαματα, ειχα εντονα συναισθηματα λυπης οποτε ειχα πεισθει οτι προκειται για καταθλιψη. Και ειχα πεισει και τον εαυτο μου. Οταν αρχισε ολο αυτο να χειροτερευει, απ την αποψη οτι σταματησα να τρωω (ετρωγα πολυ λιγοτερο κι αυτο επειδη επρεπε να φαω, δεν ειναι οτι το ζητουσα) και δε μπορουσα να κοιμηθω, κοιμομουν 2-3 ωρες και ξυπνουσα μεσα στη νυχτα εντελως ιδρωμενος, αναγκαστηκα να παω σε ενα εφημερευον ψυχιατρειο να μου πουν τι να κανω γιατι νομιζα οτι το χανα οτι τελειωνε η ζωη μου. Τα παιδια εκει μου ειπαν το ιδιο με την ψυχολογο, διαταραχη πανικου. Με συμβουλεψαν παραλληλα με την ψυχοθεραπεια να δω κι εναν ψυχιατρο μηπως χρειαζοταν να μου γραψει καποια αγωγη. Ο ψυχιατρος αυτος εδωσε την γνωματευση «αγχωδης καταθλιψη» και παραλληλα το cymbalta. Με το cymbalta δε τα πηγαμε καθολου, οπως και με τον ψυχιατρο που μου τα εγραψε ο οποιος οταν του ελεγα οτι εχω εντονες παρενεργεις μου ελεγε στο τηλεφωνο «ε τι να σου πω, σταματα τα τοτε αφου σε ενοχλουν». Εννοειται πως με αυτο το σκουπιδι για ανθρωπο τελειωσα και ειδα μια αλλη γιατρο η οποια εφοσον της ειπα κι αυτηνης το ιστορικο, απεφανθη κι αυτη για διαταραχη πανικου και συμφωνησαμε να κοψω τα cymbalta (αφου ετσι κι αλλιως οχι απλα δε βοηθουσαν αλλα αντιθετως χειροτερα με κανανε) και να συνεχισω μινο με ψυχοθεραπεια.

    Και φτανοντας στο τελος, εχει περασει (ή περναει) καποιος απο σας ο οποιος γνωριζει οτι πασχει συγκεκριμενα απο διαταραχη πανικου, την «παρεα» των συμπτωματων που αναφερω πιο πανω; Ειναι πραγματι μονο διαταραχη πανικου; Ή το χανω και χρειαζεται να το ψαξω περισσοτερο; Απλα να σημειωσω οτι «την παρεα των συμπτωματων» δεν την εχω συνεχως, ουτε σε τοσο συχνη βαση οπως τα καθαρα συμοτωματα αγχους. Δηλαδη ουτε οι ιδεοληψιες (οι οποιες ειναι μονο ιδεοληψιες και δε θα γινουν πραγματικοτητα), ουτε η αποπραγματοποιηση συμβαινουν σε μονιμη βαση, αλλα ανα διαστηματα.
    Εισαι καλύτερα τωρα? Δεν εχω περασει συγκεκριμένα κάτι παρόμοιο για ν σ απαντησω αλλα ξερω πολλους μ ιδιο προβλημα.. Για την αγωγη ξερω απο γνωστο μ οτι κ εκεινος την ειχε σταματησει λογω παρενεργειων και το πλαευει μονος του να το ξεπερασει.. Παει σε ψυχολογο μιλαει γ το προβλημα του και συνεχιζει..

  3. #3
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2018
    Posts
    4,783
    Σίγουρα δεν το χάνεις και δεν χρειάζεται να ψάξεις για παραπάνω και θα σου έλεγα ότι μάλλον βιάστηκαν να σου βγάλουν και διάγνωση για ιδεοληψίες, διαταραχές πανικού, αγχώδης κατάθλιψη και τα τοιαύτα. Δεν έχει πολύ σημασία, πιο πολύ είναι όροι να συνεννοούνται οι ψυχίατροι μεταξύ τους. Αν σε ανακουφίζει να του βάλεις ταμπέλα ΟΚ, μην κολλάς στο ότι έχεις αυτό και πανικοβάλλεσαι χειρότερα όμως. Ξέρω ότι σου φαίνονται αιώνες, αλλά μιλάς για 2 με 3 μήνες που είσαι χάλια και για 2 βαρβάτες κρίσεις πανικού σε διάστημα 2-3 βδομάδων. Όσο κόλαση κι αν σου φαίνεται, δεν είναι κάτι τραγικό, μάλιστα αρκετοί ειδικοί θα θεωρούσαν ότι δεν πληρείς καν τα κριτήρια για διαταραχή πανικού.

    Πολλοί στο φόρουμ μεταξύ των οποίων και εγώ παλιότερα, έχουμε περάσει κάτι τέτοια σαν αυτά που περιγράφεις. Είναι ένα καμπανάκι να τη δείς αλλιώς. Μόνος σου ή με τη βοήθεια ψυχολόγου. Ήδη περιγράφεις το τι προηγήθηκε και γιατί βάρεσε ο οργανισμός σου κόκκινο! Αν θεωρείς ότι κάποια αγωγή θα σου δώσει ένα διάλλειμα για να ανασυνταχτείς και να το παλέψεις στη ρίζα του, ΟΚ, αλλά να ξέρεις ότι η αγωγή είναι κάτι σαν παυσίπονο που καλύπτει λίγο τα συμπτώματα, δεν λύνει το πρόβλημα. Επίσης από ότι έχω διαβάσει κι εδώ μέσα, κάποια από αυτά τα φάρμακα θέλουν υπομονή, σε κάνουν πρώτα χειρότερα και μετά από κάποιες βδομάδες αρχίζουν να σε κάνουν καλύτερα (Το λέω για να μην βγάζουμε αμέσως και τους γιατρούς άχρηστους, έτσι; )

    Είναι κοινότυπες συμβουλές και επαναλαμβανόμενες σε αυτές τις περιπτώσεις, αλλά πραγματικά αυτό χρειάζεσαι: Όχι υπερανάλυση, να κοιτάς τις φοβίες σου στα μάτια, συνεχίζεις όσο μπορείς τη ζωή σου κι ας αισθάνεσαι χάλια και να μην κρύβεσαι/κλείνεσαι στον εαυτό σου, παράλληλα να αποκτήσεις μέτρο, να μην πιέζεσαι υπερβολικά στη δουλειά και σε βλακείες, κόψιμο οι πολλοί καφέδες, το αλκοόλ και τα τσιγάρα, ήπια άσκηση για αρχή, ποιοτικό χρόνο με χόμπυ και φίλους και να φροντίζεις τον εαυτό σου, να αποσπάζεσαι από άσχημες σκέψεις, να έχεις σταθερά ωράρια ύπνου, επαναξιολόγηση τρόπου ζωής και στόχων. Το ένα φέρνει το άλλο και δεν έρχονται όλα μαζί, θέλει καιρό να βρεις ισορροπίες πάλι, αλλά ουσιαστικά εκεί είναι το κλειδί.

  4. #4
    Junior Member
    Join Date
    Feb 2021
    Posts
    24
    Quote Originally Posted by Sonia View Post
    Σίγουρα δεν το χάνεις και δεν χρειάζεται να ψάξεις για παραπάνω και θα σου έλεγα ότι μάλλον βιάστηκαν να σου βγάλουν και διάγνωση για ιδεοληψίες, διαταραχές πανικού, αγχώδης κατάθλιψη και τα τοιαύτα. Δεν έχει πολύ σημασία, πιο πολύ είναι όροι να συνεννοούνται οι ψυχίατροι μεταξύ τους. Αν σε ανακουφίζει να του βάλεις ταμπέλα ΟΚ, μην κολλάς στο ότι έχεις αυτό και πανικοβάλλεσαι χειρότερα όμως. Ξέρω ότι σου φαίνονται αιώνες, αλλά μιλάς για 2 με 3 μήνες που είσαι χάλια και για 2 βαρβάτες κρίσεις πανικού σε διάστημα 2-3 βδομάδων. Όσο κόλαση κι αν σου φαίνεται, δεν είναι κάτι τραγικό, μάλιστα αρκετοί ειδικοί θα θεωρούσαν ότι δεν πληρείς καν τα κριτήρια για διαταραχή πανικού.

    Πολλοί στο φόρουμ μεταξύ των οποίων και εγώ παλιότερα, έχουμε περάσει κάτι τέτοια σαν αυτά που περιγράφεις. Είναι ένα καμπανάκι να τη δείς αλλιώς. Μόνος σου ή με τη βοήθεια ψυχολόγου. Ήδη περιγράφεις το τι προηγήθηκε και γιατί βάρεσε ο οργανισμός σου κόκκινο! Αν θεωρείς ότι κάποια αγωγή θα σου δώσει ένα διάλλειμα για να ανασυνταχτείς και να το παλέψεις στη ρίζα του, ΟΚ, αλλά να ξέρεις ότι η αγωγή είναι κάτι σαν παυσίπονο που καλύπτει λίγο τα συμπτώματα, δεν λύνει το πρόβλημα. Επίσης από ότι έχω διαβάσει κι εδώ μέσα, κάποια από αυτά τα φάρμακα θέλουν υπομονή, σε κάνουν πρώτα χειρότερα και μετά από κάποιες βδομάδες αρχίζουν να σε κάνουν καλύτερα (Το λέω για να μην βγάζουμε αμέσως και τους γιατρούς άχρηστους, έτσι; )

    Είναι κοινότυπες συμβουλές και επαναλαμβανόμενες σε αυτές τις περιπτώσεις, αλλά πραγματικά αυτό χρειάζεσαι: Όχι υπερανάλυση, να κοιτάς τις φοβίες σου στα μάτια, συνεχίζεις όσο μπορείς τη ζωή σου κι ας αισθάνεσαι χάλια και να μην κρύβεσαι/κλείνεσαι στον εαυτό σου, παράλληλα να αποκτήσεις μέτρο, να μην πιέζεσαι υπερβολικά στη δουλειά και σε βλακείες, κόψιμο οι πολλοί καφέδες, το αλκοόλ και τα τσιγάρα, ήπια άσκηση για αρχή, ποιοτικό χρόνο με χόμπυ και φίλους και να φροντίζεις τον εαυτό σου, να αποσπάζεσαι από άσχημες σκέψεις, να έχεις σταθερά ωράρια ύπνου, επαναξιολόγηση τρόπου ζωής και στόχων. Το ένα φέρνει το άλλο και δεν έρχονται όλα μαζί, θέλει καιρό να βρεις ισορροπίες πάλι, αλλά ουσιαστικά εκεί είναι το κλειδί.
    Σονια σ’ ευχαριστω παρα πολυ για τα ενθαρρυντικα λογια και σε αυτο και στο αλλο ποστ. Οπως εχεις καταλαβει ειμαι σε μια κατασταση που θελω να δωσω σε ολα ταμπελα, θελω να μαθω ακριβως τι εχω, γιατι ολα αυτα με βασανιζουν κλπ. Ωρες ωρες θεωρω οτι οι γιατροι (και η ψυχολογος και η ψυχιατρος) δεν ασχολουνται ουσιαστικα μαζι μου κι οτι απλα με βλεπουν σαν €. Εχω περασει καποια ιατρικα θεματα στη ζωη μου, αλλα τιποτα δε συγκρινεται με αυτο. Διοτι οταν σπας το χερι, βαζεις γυψο και περναει. Οταν ομως εχεις τετοιο θεμα σου λενε ειναι στο μυαλο σου οποτε ξεκολλα. Ε αμα ηταν ετσι θα πεταγα καθε μερα ολη μερα απ τη χαρα μου.

    Γενικα το προσπαθω πολυ με ολα αυτα που αναφερεις, γυμναστικη καθημερινα, προσπαθω με διατροφη και τρωω συγκεκριμενες τροφες που βοηθανε και γενικα προσπαθω να εχω μια ομορφη και ηρεμη καθημερινοτητα. Αλλα και παλι υπαρχουν στιγμες που δεν ελεγχεται. Να λεω ομως και τα πραγματα οπως ειναι, αλλες φορες νιωθω πολυ χαρα, περναω ομορφα κλπ, αλλα το κυριο προβλημα ειναι οτι φοβαμαι πως θα ξανα ρθει η ανησυχια, ο φοβος, η «λειτουργια πτησης» κλπ. Σαν ανθρωπος εχω μαθει να μη τα παραταω, γι αυτο και το ψαχνω φουλ, αλλα οπως σωστα λες και οπως ολοι το λενε δε θελει υπεραναλυση. Πρεπει να εστιαζω στο τι το πυροδοτει και να μαθω να το ελεγχω.

    Μακαρι κι εγω να φτασω να το ξεπερασω εντελως (ή εστω να το ελεγχω ωστε να μη με επηρεαζει) και να ρθω να γραψω οτι το νικησα το μπουρδελο!!

    Και παλι ευχαριστω!!

  5. #5
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2018
    Posts
    4,783
    Να 'σαι καλά, καταλαβαίνω πως αισθάνεσαι. Είναι λίγο φαύλος κύκλος όλο αυτό και δεν σπάει από τη μία στιγμή στην άλλη, ωστόσο σπάει και ξεπερνιέται. Αυτό να θυμάσαι.

  6. #6
    Senior Member
    Join Date
    Aug 2020
    Posts
    4,189
    Καλησπερα

    Σωτήρη πως εισαι με το θεμα του γιατρου σου ?Εβγαλες ακρη με αυτον που ειχες ή πηγες σε καινουργιο?
    Όλη η ζωή μου συναισθήματα !

  7. #7
    Junior Member
    Join Date
    Feb 2021
    Posts
    24
    Quote Originally Posted by Marilou View Post
    Καλησπερα

    Σωτήρη πως εισαι με το θεμα του γιατρου σου ?Εβγαλες ακρη με αυτον που ειχες ή πηγες σε καινουργιο?
    Καλησπερα Μαριλου,

    Πηγα σε αλλο γιατρο τελικα, κοψαμε το φαρμακο και ειμαι οκ απο τα συμπτωματα που ειχα εξαιτιας αυτου αλλα τωρα νιωθω οπως στην αρχη, δηλαδη σε πολυ μεγαλο βαθμο το αγχος-φοβο. Η συγκεκριμενη γιατρος ειναι κατα των φαρμακων γενικοτερα, αλλα θα δουμε πως θα παει. Προσπαθω καθε μερα, ειναι πολυ δυσκολο αλλα θελω να το νικησω.

  8. #8
    Senior Member
    Join Date
    Aug 2020
    Posts
    4,189
    Quote Originally Posted by sotiris92 View Post
    Καλησπερα Μαριλου,

    Πηγα σε αλλο γιατρο τελικα, κοψαμε το φαρμακο και ειμαι οκ απο τα συμπτωματα που ειχα εξαιτιας αυτου αλλα τωρα νιωθω οπως στην αρχη, δηλαδη σε πολυ μεγαλο βαθμο το αγχος-φοβο. Η συγκεκριμενη γιατρος ειναι κατα των φαρμακων γενικοτερα, αλλα θα δουμε πως θα παει. Προσπαθω καθε μερα, ειναι πολυ δυσκολο αλλα θελω να το νικησω.
    Καλημερ!

    Ωραια σου εκοψε το φαρμακο αλλα σου προτεινε κατι αλλο ?
    Πως θα το καταπολεμησεις ολο αυτο ,κανεις ψυχοθαπεια ?

    Ειναι δυσκκολο αλλα οχι ακατορθωτο να το ξερεις .Θελει πολυ δουλίτσα απο εσενα ωστε να βρεις την πηγη ολου αυτου και να το αντιμετωπισεις.
    Όλη η ζωή μου συναισθήματα !

  9. #9
    Junior Member
    Join Date
    Feb 2021
    Posts
    24
    Quote Originally Posted by Marilou View Post
    Καλημερ!

    Ωραια σου εκοψε το φαρμακο αλλα σου προτεινε κατι αλλο ?
    Πως θα το καταπολεμησεις ολο αυτο ,κανεις ψυχοθαπεια ?

    Ειναι δυσκκολο αλλα οχι ακατορθωτο να το ξερεις .Θελει πολυ δουλίτσα απο εσενα ωστε να βρεις την πηγη ολου αυτου και να το αντιμετωπισεις.
    Καλησπερα, τελικα οταν με ξανα ειδε αποφασισε οτι πρεπει να παρω αντικαταθλιπτικα. Ειδαμε οτι ειχα πολλα συμπτωματα καταθλιψης οσο τα συζητουσαμε. Μου εγραψε τελικα dumyrox ως αντικαταθλιπτικο. Εχουμε συζητησει και για τις ιδεοληψιες που εχω κι οτι μπορει να υπαρχει θεμα με OCD αλλα εχουμε επισημανει οτι το θεμα μου ειναι αγχωδης διαταραχη. Ειμαι στη 4η μερα και θα λεγα οτι παει πολυ ασχημα. Εντονα καταθλιπτικα συναισθηματα, νιωθω σαν να ειμαι αρρωστος και δυσκολευομαι να κανω οτιδηποτε. Μακαρι να ειναι παροδικα γιατι ειλικρινα δε ξερω τι αλλο θα κανω μεχρι να βρεθει καποια αγωγη «που να μου κανει». Ξερουμε τιποτα γενικα για το dumyrox? Ειναι λογικα αυτα τα συμπτωματα τουλαχιστον στην αρχη;

  10. #10
    Senior Member
    Join Date
    Aug 2020
    Posts
    4,189
    Quote Originally Posted by sotiris92 View Post
    Καλησπερα, τελικα οταν με ξανα ειδε αποφασισε οτι πρεπει να παρω αντικαταθλιπτικα. Ειδαμε οτι ειχα πολλα συμπτωματα καταθλιψης οσο τα συζητουσαμε. Μου εγραψε τελικα dumyrox ως αντικαταθλιπτικο. Εχουμε συζητησει και για τις ιδεοληψιες που εχω κι οτι μπορει να υπαρχει θεμα με OCD αλλα εχουμε επισημανει οτι το θεμα μου ειναι αγχωδης διαταραχη. Ειμαι στη 4η μερα και θα λεγα οτι παει πολυ ασχημα. Εντονα καταθλιπτικα συναισθηματα, νιωθω σαν να ειμαι αρρωστος και δυσκολευομαι να κανω οτιδηποτε. Μακαρι να ειναι παροδικα γιατι ειλικρινα δε ξερω τι αλλο θα κανω μεχρι να βρεθει καποια αγωγη «που να μου κανει». Ξερουμε τιποτα γενικα για το dumyrox? Ειναι λογικα αυτα τα συμπτωματα τουλαχιστον στην αρχη;
    Καλημέρα

    Οπότε αν και η δεύτερη ιατρική γνώμη είναι να σου δωθεί αγωγή ,θα πρέπει Σωτήρη να σφίξεις δόντια να βρεις πολύ υπομονή και κουράγιο μέχρι να βρείτε ποια σου ταιριάζει .
    Στο είχα πει και στο άλλο θέμα ,δεν είναι εύκολος ο δρόμος αυτός στην αρχή για αυτό θέλει στενή παρακολουθηση από τον γιατρό σου και κυρίως κάποια παράλληλη αγωγή με ηρεμιστικά για να σου κάνουν αυτή την μετάβαση ποιο εύκολη ..

    Αλήθεια ούτε τώρα σου έδωσε κάτι παράλληλο για αρχή μέχρι να φύγουν οι γνωστές δύσκολες παρενέργειες ?

    Το συγκεκριμένο χάπι όχι δεν το ξέρω καθόλου ..
    Όλη η ζωή μου συναισθήματα !

  11. #11
    Junior Member
    Join Date
    Feb 2021
    Posts
    24
    Quote Originally Posted by Marilou View Post
    Καλημέρα

    Οπότε αν και η δεύτερη ιατρική γνώμη είναι να σου δωθεί αγωγή ,θα πρέπει Σωτήρη να σφίξεις δόντια να βρεις πολύ υπομονή και κουράγιο μέχρι να βρείτε ποια σου ταιριάζει .
    Στο είχα πει και στο άλλο θέμα ,δεν είναι εύκολος ο δρόμος αυτός στην αρχή για αυτό θέλει στενή παρακολουθηση από τον γιατρό σου και κυρίως κάποια παράλληλη αγωγή με ηρεμιστικά για να σου κάνουν αυτή την μετάβαση ποιο εύκολη ..

    Αλήθεια ούτε τώρα σου έδωσε κάτι παράλληλο για αρχή μέχρι να φύγουν οι γνωστές δύσκολες παρενέργειες ?

    Το συγκεκριμένο χάπι όχι δεν το ξέρω καθόλου ..
    Καλημερα,

    Μου ειπε να το παιρνω με xanax αλλα οπως εγραψα οι παρενεργεις που μου κανει το χαπι ειναι εντονα καταθλιπτικα συναισθηματα κι οχι αγχος, οποτε ειπαμε να κοψουμε το xanax. Και η γιατρος που μιλησαμε λεει το φυσιολογικο θα ηταν να σου εβγαζε αγχος. Η αληθεια ειναι οτι καποια διαστηματα μου εβγαλε εντονη ανησυχια αλλα το κυριο συμπτωμα ηταν πιο εντονη καταθλιψη. Γι αυτο ρωταω, γενικα γνωριζουμε αν παιζει και αυτο σαν παρενεργεια οταν ξεκιναμε αντικαταθλιπτικα;

  12. #12
    Senior Member
    Join Date
    Aug 2020
    Posts
    4,189
    Quote Originally Posted by sotiris92 View Post
    Καλημερα,

    Μου ειπε να το παιρνω με xanax αλλα οπως εγραψα οι παρενεργεις που μου κανει το χαπι ειναι εντονα καταθλιπτικα συναισθηματα κι οχι αγχος, οποτε ειπαμε να κοψουμε το xanax. Και η γιατρος που μιλησαμε λεει το φυσιολογικο θα ηταν να σου εβγαζε αγχος. Η αληθεια ειναι οτι καποια διαστηματα μου εβγαλε εντονη ανησυχια αλλα το κυριο συμπτωμα ηταν πιο εντονη καταθλιψη. Γι αυτο ρωταω, γενικα γνωριζουμε αν παιζει και αυτο σαν παρενεργεια οταν ξεκιναμε αντικαταθλιπτικα;
    Ναι σε αυτό είμαι κατηγορηματική γιατί το έζησα και ήταν το ποιο δύσκολο κομμάτι για εμένα .

    Τα χάπια μου έβγαλαν έντονη κατάθλιψη ακόμα και στην πιο μικρή δοσολογία τους ..
    Όλα όσα δοκίμασα ,εκτός από το τελευταίο που κούμπωσε λιγάκι πιο καλά επάνω μου και που δούλεψε στο κομμάτι του νευροπαθητικου πόνου που είχα και αυτό μου έδωσε δύναμη να κάνω υπομονή στο ψυχολογικό κομμάτι μέχρι να το συνηθίσω...
    Ένα απίστευτο αίσθημα πλακωματος στο στήθος σε βαθμό να νοιωθω ότι δεν μπορώ να αναπνευσω ..
    Έβγαινα στο μπαλκόνι γιατί νόμιζα ότι με πλακωναν οι τοίχοι του σπιτιού ,πνιγομουν...
    Ήθελα να κλαίω συνεχεια χωρίς λόγο και δεν ήθελα κανέναν και τίποτα κοντά μου ...

    Πραγματικά δεν ξέρω πως να το περιγράψω και ήταν αυτό που με φοβίζει ακόμα και σήμερα ...

    Αλλά εγώ όταν έπαιρνα το Ζαναξ ηρεμουσα με αυτό το σύμπτωμα ..
    Μου έβγαλε και άλλα, αλλά τα πολεμούσα πηγαίνοντας μια βόλτα ή κάνοντας πράγματα που ξεφεύγει το μυαλό .

    Αυτό όμως το αίσθημα που σου βγάζει η κατάθλιψη δεν υπάρχει και δεν είναι εύκολα διαχειρισημο ,τουλάχιστον σε εμένα που δεν είχα ιδέα τι πάει να πει κάτι τέτοιο.

    Στην αρχή έπαιρνα αυστηρά δύο την ημέρα των 0,25 αλλά και αυτά να φανταστείς μου έφερναν απίστευτη υπνηλία δεν τα πολύ πήρα μόνο αν έφταναν στο αμήν που λένε ..
    Σταδιακά κράτησα μόνο το βραδυνό ώσπου ξαφνικά μια μέρα δεν τα ξαναπήρα ...

    Ακόμα και σήμερα μου βγάζουν τα χάπια κάποια ψυχοπλακωματα και κάποιες παραπάνω ευαισθησίες αλλά εντάξει τις συνήθισα πλέον και δεν δίνω σημασία ..

    Θέλει δουλίτσα Σωτήρη ,πολύ και ψυχοφθόρα να το ξέρεις .
    Δύναμη και υπομονή και να εξωτερικευεις ότι αισθάνεσαι στους κοντινούς σου ανθρώπους ..
    Έτσι ξελαφρονα εγώ κάπως ..
    Όταν ενοιωθα αυτό το πνιξιμο πήγαινα και μιλούσα κατευθείαν και βοηθούσε πολύ και αυτο

    Αν σε ανακουφίζει να μοιράζεσαι ακόμα και εδώ μέσα το οτιδήποτε να το κάνεις .
    Εδώ είμαι εγώ να σε ακούσω και όσο μπορώ να σε βοηθήσω ,ειλικρινά σε καταλαβαίνω απόλυτα
    Όλη η ζωή μου συναισθήματα !

  13. #13
    Junior Member
    Join Date
    Feb 2021
    Posts
    24
    Quote Originally Posted by Marilou View Post
    Ναι σε αυτό είμαι κατηγορηματική γιατί το έζησα και ήταν το ποιο δύσκολο κομμάτι για εμένα .

    Τα χάπια μου έβγαλαν έντονη κατάθλιψη ακόμα και στην πιο μικρή δοσολογία τους ..
    Όλα όσα δοκίμασα ,εκτός από το τελευταίο που κούμπωσε λιγάκι πιο καλά επάνω μου και που δούλεψε στο κομμάτι του νευροπαθητικου πόνου που είχα και αυτό μου έδωσε δύναμη να κάνω υπομονή στο ψυχολογικό κομμάτι μέχρι να το συνηθίσω...
    Ένα απίστευτο αίσθημα πλακωματος στο στήθος σε βαθμό να νοιωθω ότι δεν μπορώ να αναπνευσω ..
    Έβγαινα στο μπαλκόνι γιατί νόμιζα ότι με πλακωναν οι τοίχοι του σπιτιού ,πνιγομουν...
    Ήθελα να κλαίω συνεχεια χωρίς λόγο και δεν ήθελα κανέναν και τίποτα κοντά μου ...

    Πραγματικά δεν ξέρω πως να το περιγράψω και ήταν αυτό που με φοβίζει ακόμα και σήμερα ...

    Αλλά εγώ όταν έπαιρνα το Ζαναξ ηρεμουσα με αυτό το σύμπτωμα ..
    Μου έβγαλε και άλλα, αλλά τα πολεμούσα πηγαίνοντας μια βόλτα ή κάνοντας πράγματα που ξεφεύγει το μυαλό .

    Αυτό όμως το αίσθημα που σου βγάζει η κατάθλιψη δεν υπάρχει και δεν είναι εύκολα διαχειρισημο ,τουλάχιστον σε εμένα που δεν είχα ιδέα τι πάει να πει κάτι τέτοιο.

    Στην αρχή έπαιρνα αυστηρά δύο την ημέρα των 0,25 αλλά και αυτά να φανταστείς μου έφερναν απίστευτη υπνηλία δεν τα πολύ πήρα μόνο αν έφταναν στο αμήν που λένε ..
    Σταδιακά κράτησα μόνο το βραδυνό ώσπου ξαφνικά μια μέρα δεν τα ξαναπήρα ...

    Ακόμα και σήμερα μου βγάζουν τα χάπια κάποια ψυχοπλακωματα και κάποιες παραπάνω ευαισθησίες αλλά εντάξει τις συνήθισα πλέον και δεν δίνω σημασία ..

    Θέλει δουλίτσα Σωτήρη ,πολύ και ψυχοφθόρα να το ξέρεις .
    Δύναμη και υπομονή και να εξωτερικευεις ότι αισθάνεσαι στους κοντινούς σου ανθρώπους ..
    Έτσι ξελαφρονα εγώ κάπως ..
    Όταν ενοιωθα αυτό το πνιξιμο πήγαινα και μιλούσα κατευθείαν και βοηθούσε πολύ και αυτο

    Αν σε ανακουφίζει να μοιράζεσαι ακόμα και εδώ μέσα το οτιδήποτε να το κάνεις .
    Εδώ είμαι εγώ να σε ακούσω και όσο μπορώ να σε βοηθήσω ,ειλικρινά σε καταλαβαίνω απόλυτα
    Αρχικα δε ξερω πως να σε ευχαριστησω για την δυναμη που μου δινεις. Πραγματικα δε ξερεις ποσο με βοηθας και με κανεις να εχω δυναμη και πιστη για να συνεχισω να παλευω.

    Απλα για να το κατανοησω, λες οτι ειναι λογικο να μας βγαζουν εντονα καταθλιπτικα συναισθηματα στην αρχη ε; Και φανταζομαι αυτα φευγουν ή εξασθενουν μερα με τη μερα ε; Γιατι αλλιως δεν εχει νοημα. Πριν τα παρω απλως ειχα φοβιες, οχι αυτον τον εφιαλτη. Κι επισης με τα cymbalta δεν ενιωσα ετσι στην αρχη, σε τετοιο βαθμο δηλαδη τα καταθλιπτικα συναισθηματα, ηταν πιο ομαλα τα πραγματα. Δε μπορω να καταλαβω ομως γιατι κανεις δεν αναφερει το πιο εντονο καταθλιπτικο συναισθημα ως παρενεργεια οταν τα ξεκινησεις, παρα μονο λενε για αγχος-ανησυχια.

    Οσον αφορα στα xanax, ειμαι που ειμαι ηδη πεσμενος ψυχολογικα (γενικα ολο το νευρικο συστημα), αν τα επαιρνα θα ημουν ειτε ολη μερα κρεβατι για υπνο ειτε θα εκλαιγα επειδη δε θα μπορουσα να το διαχειριστω.

    Τωρα σαν να εχω αρχισει να νιωθω τα συμπτωματα της ανησυχιας-αγχους, νιωθω δηλαδη σφιγμενος, σαν να φοβαμαι κλπ κατι που το προτιμω απ τα καταθλιπτικα συναισθηματα γιατι με εχει σε μια εγρηγορση και οχι σε αδρανεια.

    Τι να πω, μακαρι να εξασθενησουν τα συμπτωματα και να πανε ολα καλα. Με εχει κουρασει ομως ολη αυτη η κατασταση και το χειροτερο ειναι το αγνωστο. Οτι δε ξερουμε ποιο φαρμακο θα δρασει, αν δρασει, για ποσο θα κρατησει, αν θα μου ξανα ερθουν τα συμπτωματα πιο μετα κλπ κλπ. Οπως λεω και στη ψυχοθεραπευτρια, αυτο που περναω ειναι μακραν ο,τι χειροτερο εχω περασει σε ολη μου την ζωη.

  14. #14
    Senior Member
    Join Date
    Aug 2020
    Posts
    4,189
    Quote Originally Posted by sotiris92 View Post
    Αρχικα δε ξερω πως να σε ευχαριστησω για την δυναμη που μου δινεις. Πραγματικα δε ξερεις ποσο με βοηθας και με κανεις να εχω δυναμη και πιστη για να συνεχισω να παλευω.

    Απλα για να το κατανοησω, λες οτι ειναι λογικο να μας βγαζουν εντονα καταθλιπτικα συναισθηματα στην αρχη ε; Και φανταζομαι αυτα φευγουν ή εξασθενουν μερα με τη μερα ε; Γιατι αλλιως δεν εχει νοημα. Πριν τα παρω απλως ειχα φοβιες, οχι αυτον τον εφιαλτη. Κι επισης με τα cymbalta δεν ενιωσα ετσι στην αρχη, σε τετοιο βαθμο δηλαδη τα καταθλιπτικα συναισθηματα, ηταν πιο ομαλα τα πραγματα. Δε μπορω να καταλαβω ομως γιατι κανεις δεν αναφερει το πιο εντονο καταθλιπτικο συναισθημα ως παρενεργεια οταν τα ξεκινησεις, παρα μονο λενε για αγχος-ανησυχια.

    Οσον αφορα στα xanax, ειμαι που ειμαι ηδη πεσμενος ψυχολογικα (γενικα ολο το νευρικο συστημα), αν τα επαιρνα θα ημουν ειτε ολη μερα κρεβατι για υπνο ειτε θα εκλαιγα επειδη δε θα μπορουσα να το διαχειριστω.

    Τωρα σαν να εχω αρχισει να νιωθω τα συμπτωματα της ανησυχιας-αγχους, νιωθω δηλαδη σφιγμενος, σαν να φοβαμαι κλπ κατι που το προτιμω απ τα καταθλιπτικα συναισθηματα γιατι με εχει σε μια εγρηγορση και οχι σε αδρανεια.

    Τι να πω, μακαρι να εξασθενησουν τα συμπτωματα και να πανε ολα καλα. Με εχει κουρασει ομως ολη αυτη η κατασταση και το χειροτερο ειναι το αγνωστο. Οτι δε ξερουμε ποιο φαρμακο θα δρασει, αν δρασει, για ποσο θα κρατησει, αν θα μου ξανα ερθουν τα συμπτωματα πιο μετα κλπ π. Οπως λεω και στη ψυχοθεραπευτρια, αυτο που περναω ειναι μακραν ο,τι χειροτερο εχω περασει σε ολη μου την ζωη
    Αν σε βοηθαει ολο αυτο να ξερεις χαιρομαι ειλικρινα γιατι κατανοω τι σημαινει ακομα και σημερα ,ειδικα για εναν άνθρωπο που μπαινοντας σε αυτα τα μονοπατια εχει απιστευτες απορίες για πως θα μπορεσει αρχικα να το γνωρισει και μετέπειτα να το διαχειριστή..

    Αυτο που ειπες κοιτα να δεις συπτωση ,εγω το ελεγα και στην ψυχοθεραπευτρια αλλα και στο δικο μου ατομο και συχνα ηταν και ο λογος που με εκανε να λυγίζω και να λεω θα την σταματησω ,γιατι πολυ απλα δεν αντεχα αλλο .
    Πραγματικα δεν ξερω αν εχεις δικα σου ατομα κοντα αλλα ειναι αυτο που λεω σε ολους .Επιβάλλεται να εχουμε σε τετοιες δοκιμασιες .Γιατι αν δεν ειχα εγω τον ανθρωπο μου κοντα θα τα παρατουσα και θα εκανα του κεφαλιου μου, οχι γιατι ετσι μου καπνισε αλλα γιατι δεν αντεχα αυτο το πνιξιμο,το βαρος ,την θολουρα και κυριως αυτο που να μην ξερεις που πατας και που βρισκεσαι κυριολεκτικα ..
    Ειναι οντως πολυ χειροτερο απο το οτιδηποτε μας εχει εμφανιστεί εως τωρα γιατι πολυ απλα ειναι κατι το αγνωστο και κατι το ανεξήγητο.
    Ακριβως το οτι αισθανομαστε εκτιθέμενοι σε ολο αυτο χωρις ιχνος αυτοπροστασιας σε κατι τετοιο ειναι και η απόρροια ολου αυτου που αισθανομαστε .Τουλαχιστον αυτη την εξηγηση εχω δωσει πλεον σημερα μετα απο ολα αυτα ...

    Οταν με τον καιρο ολο αυτο εξασθενεί, γιατι αυτος ειναι ο σκοπος της θεραπειας με τα χαπια και καποια σημαδια σου γινονται πιο οικεία, τοτε σιγουρα θα εισαι σε θεση να μπορεις να το αντιμετωπιζεις με περισσοτερη διαύγεια και αποτελεσματικοτητα .Δεν θα το καλλιεργείς τοσο στο μυαλο σου και σιγουρα δεν θα επηρεαζει την καθημερινοτητα σου και κατ επέκταση δεν θα το σωματοποιείς με αποτελεσμα να διαρκει ολο και πιο λιγο ..

    Τωρα ειλικρινα μου κανει εντυπωση πως ουτε ο πρώτος σου γιατρος αλλα ουτε ο δευτερος δεν σε προειδοποιησαν γι αυτη την παρενέργεια .
    Ηταν το πρωτο που μου ειπαν, ισως γιατι έβλεπαν σε εμενα οτι αυτα τα στοιχεια δεν υπήρχαν ...αλλιως δεν μπορω να δικαιολογήσω αυτη την τοσο σημαντικη παράλειψη τους ...
    Συχνα αυτα τα χαπια τις πρωτες μερες σου εμφανιζουν τα συπτωματα σου σε πολυ μεγαλυτερο βαθμο απο αυτο που τα ειχες .
    Στα βγαζει ολα δηλαδη ,στο μεγαλυτερο βαθμο ωστε να αρχιζει σιγα σιγα η πτωση τους και στο τελος η αφάνισή τους .
    Οχι ομως σε ολους ετσι?
    Αυτο δεν ειναι απαραίτητο να συμβει και αυτο γιατι καθε οργανισμος αντιδρα διαφορετικα ..
    Αργοτερα θα υπαρξουν μερες που θα εισαι πολυ καλα ψυχολογικα και καποιες μερες που χωρις ιδιαιτερο λογο αρκετα πεσμενος και καταθλιπτικος .
    Αυτη η εναλλαγή ,η πραγματικα κουραστικη και εξουθενωτική, με το περασμα των ημερών θα σταθεροποιειται .
    Οι δυσκολες μερες οσο πανε πρεπει να λιγοστευουν και την θεση τους να παίρνουν αυτες που θα αισθανόμαστε ήρεμα και καλα .
    Μπορει να υπαρξουν και μερες που θα εχεις μια ανεξηγητη χαρα, παλι χωρις λογο ,αλλα και αυτη θα εξισορροπηθεί αργοτερα με τις καταθλιπτικες σου μερες ωστε να πετυχεις το τελικο ποτελεσμα της ψυχολογικης σου ισοροπιας ...
    Δεν θελουμε σε καμια περιπτωση,πολυ βασικο ,να μας κανει ακραια καταθλιπτικα επεισόδια ή επεισοδια υπομανίας ...
    Αυτα μου ειχαν πει να προσεχω οχι μονο σε εμενα αλλα και στους ανθρωπους που ηταν κοντα μου ....
    Θα εισαι περιπου μια ζεστη ,μια κρυο ωσπου οταν πλεον η αγωγη σου εχει περασει στα επιτρεπα αιματολογικα επιπεδα θα δεις τι μπορει να σου προσφερει πλεον καθαρα ,
    Αυτο θελει ομως χρονο ,αλλοι λενε στο μηνα εγω θα σου πω οτι μια πιο κατασταλαγμενη εικονα εχεις απο το τριμηνο μεχρι και το εξαμηνο που πλεον ξερεις και ουσιαστικα επιβαλεται να δεις την βελτιωση οσο αφορα την καλυψεις των συπτωματων .
    Γιατι τα χαπια οσο τα παιρνουμε απλα καλυπτουν τα συπτωματα, γι αυτο και οσο καιρο ειμαστε σε αγωγη πρεπει να δουλευουμε και ψυχολογικα ωστε να γινεται η ταυτοχρονη και ουσιαστικη δουλεια για να μπορεσουμε αργοτερα να βγουμε απο αυτη χωρις να υπαρχει φοβος να ξαναεμφανιστουν τα αρχικα σημαδια που μας οδηγησαν σε αυτη ..

    Το ζαναξ σου βγαζει καταθλιψη γιατι αυτη εχεις πισω απο το αγχος σου .Και αυτο δεν το λεω εγω αλλα γιατρος .Το αγχος συχνα οταν φευγει ,οταν ηρεμουμε δηλαδη βγαζει στην επιφανεια τι εχουμε μεσα μας .
    Θα μου πεις για να στο εβγαζε και σε εσενα μαλλον ειχες ...Εκει δεν ξερω να σου πω γιατι πραγματικα εγω ποτε δεν ενοιωθα ετσι ,απλα ειχα μια μεγαλη στεναχωρια για την κατασταση μου ..Αν αυτο υποσεινηδητα εκδηλωνοταν ετσι ,τι να πω ,ισως ...Αλλωστε αυτα τα μονοπατια ειναι τοσο ανεξηγειτα που σε καποιες αποριες μου και συζητησεις μου με την γιατρο μου δεν μπορουσε και αυτη να μου πει κατηγορηματικα ,οτι ναι αυτο ειναι ...

    Αν σκεφτεις το ηρεμηστηκο ειναι το ντεπονακι σου ,οσο αφορα το αγχος σου , που ναι μεν σου περναει ο ¨πυρετος ¨ας πουμε αλλα για να περασει αυτος ο πυρετος που οφειλεται στην οποιαδήποτε ιωση-καταθλιψη χρειαζεται ακομα ενα χαπι μονιμο πλεον που ειναι το αντικαταθλιπτικο-αντιβιωση για να εξολοθρεύσει τελειως την πηγη -τον ιο ,που σου προκαλεσε τον πυρετο.

    Αυτο ειναι που μου ειχε πει η γιατρος μου για να καταλαβω τι σημασια στο να υπαρχουν τοσα χαπια στην αρχη μια τετοιας θεραπειας ,γιατι και εγω ημουν πολυ εναντια σε ολο αυτο και συχνα τυραννουσα τον ιδιο μου τον ευτο γιατι δεν ηθελα να παρω το ηρεμιστικο ....


    Δεν ξερω πραγματικα αν γινομαι κατανοητη σε ολα αυτα αλλα εγω ετσι ξεκινησα και σιγα σιγα εμαθα πλεον και να κατανοω τον ρολο των χαπιων αλλα το βασικο να αντιλαμβανομαι οτι πρεπει να δουλευω παραλληλα και με εμενα για να δω τα αποτελεσματα που ηθελα .Κοινος ολοι θελουμε να ξαναβρουμε τα πατηματα μας ,τον ευατο που ειχαμε πριν το τραυματικο γεγονος που μας οδηγησε στην δεδομενη περιπτωση αλλα δεν μπορουμε μονοι μας καποια πραγματα να τα διαχειριστουμε οσο θεληση και να εχουμε ...
    Και το κυριοτερο αυτος ο δρομος δεν ειναι καθολου συντομος ...
    Όλη η ζωή μου συναισθήματα !

  15. #15
    Junior Member
    Join Date
    Feb 2021
    Posts
    24
    Quote Originally Posted by Marilou View Post
    Αν σε βοηθαει ολο αυτο να ξερεις χαιρομαι ειλικρινα γιατι κατανοω τι σημαινει ακομα και σημερα ,ειδικα για εναν άνθρωπο που μπαινοντας σε αυτα τα μονοπατια εχει απιστευτες απορίες για πως θα μπορεσει αρχικα να το γνωρισει και μετέπειτα να το διαχειριστή..

    Αυτο που ειπες κοιτα να δεις συπτωση ,εγω το ελεγα και στην ψυχοθεραπευτρια αλλα και στο δικο μου ατομο και συχνα ηταν και ο λογος που με εκανε να λυγίζω και να λεω θα την σταματησω ,γιατι πολυ απλα δεν αντεχα αλλο .
    Πραγματικα δεν ξερω αν εχεις δικα σου ατομα κοντα αλλα ειναι αυτο που λεω σε ολους .Επιβάλλεται να εχουμε σε τετοιες δοκιμασιες .Γιατι αν δεν ειχα εγω τον ανθρωπο μου κοντα θα τα παρατουσα και θα εκανα του κεφαλιου μου, οχι γιατι ετσι μου καπνισε αλλα γιατι δεν αντεχα αυτο το πνιξιμο,το βαρος ,την θολουρα και κυριως αυτο που να μην ξερεις που πατας και που βρισκεσαι κυριολεκτικα ..
    Ειναι οντως πολυ χειροτερο απο το οτιδηποτε μας εχει εμφανιστεί εως τωρα γιατι πολυ απλα ειναι κατι το αγνωστο και κατι το ανεξήγητο.
    Ακριβως το οτι αισθανομαστε εκτιθέμενοι σε ολο αυτο χωρις ιχνος αυτοπροστασιας σε κατι τετοιο ειναι και η απόρροια ολου αυτου που αισθανομαστε .Τουλαχιστον αυτη την εξηγηση εχω δωσει πλεον σημερα μετα απο ολα αυτα ...

    Οταν με τον καιρο ολο αυτο εξασθενεί, γιατι αυτος ειναι ο σκοπος της θεραπειας με τα χαπια και καποια σημαδια σου γινονται πιο οικεία, τοτε σιγουρα θα εισαι σε θεση να μπορεις να το αντιμετωπιζεις με περισσοτερη διαύγεια και αποτελεσματικοτητα .Δεν θα το καλλιεργείς τοσο στο μυαλο σου και σιγουρα δεν θα επηρεαζει την καθημερινοτητα σου και κατ επέκταση δεν θα το σωματοποιείς με αποτελεσμα να διαρκει ολο και πιο λιγο ..

    Τωρα ειλικρινα μου κανει εντυπωση πως ουτε ο πρώτος σου γιατρος αλλα ουτε ο δευτερος δεν σε προειδοποιησαν γι αυτη την παρενέργεια .
    Ηταν το πρωτο που μου ειπαν, ισως γιατι έβλεπαν σε εμενα οτι αυτα τα στοιχεια δεν υπήρχαν ...αλλιως δεν μπορω να δικαιολογήσω αυτη την τοσο σημαντικη παράλειψη τους ...
    Συχνα αυτα τα χαπια τις πρωτες μερες σου εμφανιζουν τα συπτωματα σου σε πολυ μεγαλυτερο βαθμο απο αυτο που τα ειχες .
    Στα βγαζει ολα δηλαδη ,στο μεγαλυτερο βαθμο ωστε να αρχιζει σιγα σιγα η πτωση τους και στο τελος η αφάνισή τους .
    Οχι ομως σε ολους ετσι?
    Αυτο δεν ειναι απαραίτητο να συμβει και αυτο γιατι καθε οργανισμος αντιδρα διαφορετικα ..
    Αργοτερα θα υπαρξουν μερες που θα εισαι πολυ καλα ψυχολογικα και καποιες μερες που χωρις ιδιαιτερο λογο αρκετα πεσμενος και καταθλιπτικος .
    Αυτη η εναλλαγή ,η πραγματικα κουραστικη και εξουθενωτική, με το περασμα των ημερών θα σταθεροποιειται .
    Οι δυσκολες μερες οσο πανε πρεπει να λιγοστευουν και την θεση τους να παίρνουν αυτες που θα αισθανόμαστε ήρεμα και καλα .
    Μπορει να υπαρξουν και μερες που θα εχεις μια ανεξηγητη χαρα, παλι χωρις λογο ,αλλα και αυτη θα εξισορροπηθεί αργοτερα με τις καταθλιπτικες σου μερες ωστε να πετυχεις το τελικο ποτελεσμα της ψυχολογικης σου ισοροπιας ...
    Δεν θελουμε σε καμια περιπτωση,πολυ βασικο ,να μας κανει ακραια καταθλιπτικα επεισόδια ή επεισοδια υπομανίας ...
    Αυτα μου ειχαν πει να προσεχω οχι μονο σε εμενα αλλα και στους ανθρωπους που ηταν κοντα μου ....
    Θα εισαι περιπου μια ζεστη ,μια κρυο ωσπου οταν πλεον η αγωγη σου εχει περασει στα επιτρεπα αιματολογικα επιπεδα θα δεις τι μπορει να σου προσφερει πλεον καθαρα ,
    Αυτο θελει ομως χρονο ,αλλοι λενε στο μηνα εγω θα σου πω οτι μια πιο κατασταλαγμενη εικονα εχεις απο το τριμηνο μεχρι και το εξαμηνο που πλεον ξερεις και ουσιαστικα επιβαλεται να δεις την βελτιωση οσο αφορα την καλυψεις των συπτωματων .
    Γιατι τα χαπια οσο τα παιρνουμε απλα καλυπτουν τα συπτωματα, γι αυτο και οσο καιρο ειμαστε σε αγωγη πρεπει να δουλευουμε και ψυχολογικα ωστε να γινεται η ταυτοχρονη και ουσιαστικη δουλεια για να μπορεσουμε αργοτερα να βγουμε απο αυτη χωρις να υπαρχει φοβος να ξαναεμφανιστουν τα αρχικα σημαδια που μας οδηγησαν σε αυτη ..

    Το ζαναξ σου βγαζει καταθλιψη γιατι αυτη εχεις πισω απο το αγχος σου .Και αυτο δεν το λεω εγω αλλα γιατρος .Το αγχος συχνα οταν φευγει ,οταν ηρεμουμε δηλαδη βγαζει στην επιφανεια τι εχουμε μεσα μας .
    Θα μου πεις για να στο εβγαζε και σε εσενα μαλλον ειχες ...Εκει δεν ξερω να σου πω γιατι πραγματικα εγω ποτε δεν ενοιωθα ετσι ,απλα ειχα μια μεγαλη στεναχωρια για την κατασταση μου ..Αν αυτο υποσεινηδητα εκδηλωνοταν ετσι ,τι να πω ,ισως ...Αλλωστε αυτα τα μονοπατια ειναι τοσο ανεξηγειτα που σε καποιες αποριες μου και συζητησεις μου με την γιατρο μου δεν μπορουσε και αυτη να μου πει κατηγορηματικα ,οτι ναι αυτο ειναι ...

    Αν σκεφτεις το ηρεμηστηκο ειναι το ντεπονακι σου ,οσο αφορα το αγχος σου , που ναι μεν σου περναει ο ¨πυρετος ¨ας πουμε αλλα για να περασει αυτος ο πυρετος που οφειλεται στην οποιαδήποτε ιωση-καταθλιψη χρειαζεται ακομα ενα χαπι μονιμο πλεον που ειναι το αντικαταθλιπτικο-αντιβιωση για να εξολοθρεύσει τελειως την πηγη -τον ιο ,που σου προκαλεσε τον πυρετο.

    Αυτο ειναι που μου ειχε πει η γιατρος μου για να καταλαβω τι σημασια στο να υπαρχουν τοσα χαπια στην αρχη μια τετοιας θεραπειας ,γιατι και εγω ημουν πολυ εναντια σε ολο αυτο και συχνα τυραννουσα τον ιδιο μου τον ευτο γιατι δεν ηθελα να παρω το ηρεμιστικο ....


    Δεν ξερω πραγματικα αν γινομαι κατανοητη σε ολα αυτα αλλα εγω ετσι ξεκινησα και σιγα σιγα εμαθα πλεον και να κατανοω τον ρολο των χαπιων αλλα το βασικο να αντιλαμβανομαι οτι πρεπει να δουλευω παραλληλα και με εμενα για να δω τα αποτελεσματα που ηθελα .Κοινος ολοι θελουμε να ξαναβρουμε τα πατηματα μας ,τον ευατο που ειχαμε πριν το τραυματικο γεγονος που μας οδηγησε στην δεδομενη περιπτωση αλλα δεν μπορουμε μονοι μας καποια πραγματα να τα διαχειριστουμε οσο θεληση και να εχουμε ...
    Και το κυριοτερο αυτος ο δρομος δεν ειναι καθολου συντομος ...
    Μιλησαμε με την γιατρο και ειπαμε τελικα να σταματησω την θεραπεια. Οπως μου ειχε πει δεν ειναι λογικο να μου βγαζει εντονα καταθλιπτικα συναισθηματα. Απο την μια χαιρομαι που θα κοψω το συγκεκριμενο γιατι με εχει τρομαξει πολυ (με τα cymbalta δεν ηταν ετσι), αλλα απο την αλλη φοβαμαι οτι μενω πισω και ξανα ολα απ την αρχη. Ειπαμε να βρεθουμε παλι να δουμε αν θα μου δωσει κατι αλλο

Similar Threads

  1. Διαταραχή πανικού-Κρίσεις πανικού
    By Αργύρης in forum Κρίση πανικού, Διαταραχή Πανικού, Αγοραφοβία
    Replies: 10
    Last Post: 28-01-2018, 18:18
  2. Τελικα εχω ψυχαναγκαστικη διαταραχη (νομιζω)
    By Νικος Κ. in forum Ψυχαναγκασμοί - Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή
    Replies: 13
    Last Post: 15-09-2014, 17:44
  3. Σεξουαλική Ψυχολογική Διαταραχή? Τι λύση να βρω? Όλα είναι στο μυαλό τελικά?
    By Naffatos in forum Σεξουαλικότητα, παρεκκλίσεις, σεξουαλική ταυτότητα
    Replies: 16
    Last Post: 30-01-2014, 20:09
  4. ΤΕΛΙΚΑ ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΝΕΔΕΙΞΗ ΟΤΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΣΕ ΑΠΑΤΑ? ΟΤΑΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟΣ 'Η ΚΑΚΟΣ ΜΑΖΙ ΣΟΥ?
    By VICKY88 in forum Σεξουαλικότητα, παρεκκλίσεις, σεξουαλική ταυτότητα
    Replies: 3
    Last Post: 23-11-2012, 10:53
  5. Ειναι η διαταραχη πανικου ακινδυνη για την σωματικη μας υγεια?
    By Ακροβατης in forum Stress, Αγχος, Φόβος, Γενικευμένη Αγχώδης Διαταραχή
    Replies: 11
    Last Post: 12-01-2010, 13:47

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •