Γνωριμία και αδιέξοδο

[PotatoPotato]

Καλησπέρα.

Είμαι κοπέλα 21 ετών, bisexual, και το καλοκαίρι γνώρισα μια συνομήλικη κοπέλα, με την οποία αρχικά οι σχέσεις μας ήταν τυπικές, αν και είχαμε αρκετά κοινά ενδιαφέροντα όπως φάνηκε μέσα από τις ελάχιστες συζητήσεις μας στο πλαίσιο της παρέας όπου βρισκόμασταν. Στη συνέχεια χαθήκαμε λόγω καραντίνας, μέχρι που στις γιορτές των Χριστουγέννων μου έστειλε μήνυμα κι αρχίσαμε να επικοινωνούμε ξανά στα σόσιαλ. Τότε μου κινησε το ενδιαφέρον και κατάλαβα ότι τελικά αν και πρόκειται για αρκετά κλειστό άτομο, είναι πολύ συμπαθής και ενδιαφέρουσα και οι συζητήσεις μας με γέμιζαν χαρά, σε σημείο που περίμενα πως και πως να μου στείλει για να τα πούμε. Δεν επικοινωνούσαμε σε καθημερινή βάση, αλλά πχ 3-4 φορές την εβδομάδα (άλλοτε εστελνα εγω, αλλοτε εκεινη), ωστόσο οι συζητήσεις μας κυλούσαν αβίαστα και ένιωθα ότι υπήρχε χημεία (θέλω να πιστεύω ότι κι εκείνη ένιωθε το ίδιο). Χάρηκα πολύ που έκανε την κίνηση και μου έστειλε μήνυμα, κάτι που δεν είναι τόσο του χαρακτήρα της απ’όσο μπόρεσα να καταλάβω, γιατί είναι λιγομίλητη και δεν έχει πολλούς φίλους, και για να είμαι ειλικρινής ήταν μία από τις κινήσεις της που με γέμισαν ελπίδες, μαζί με το ότι μου έκανε συνεχώς ερωτήσεις για να με γνωρίσει καλύτερα και θυμόταν όλες μας τις συζητήσεις με λεπτομέρειες.

Ενώ λοιπον όταν γνωριστήκαμε από κοντά δεν ένιωθα κάτι για εκείνη, για την ακρίβεια, αν και φαινόταν πολύ οκ άτομο μου ήταν σχετικά αδιάφορη, από τη στιγμή που μου έστειλε και μετά άρχισα να τη βλέπω διαφορετικά. Το πρόβλημα είναι το εξής: δεν είμαι σίγουρη αν ξέρει ότι τη βλέπω ερωτικά (δεν έχει τύχει να μιλήσουμε για θέματα σεξουαλικότητας, αν και στην παρέα ήταν γνωστό ότι κάτι είχε παιχτεί με μενα και μια άλλη κοπέλα). Αυτό με κάνει να διστάζω να της ανοιχτώ περισσότερο επειδή φοβάμαι ότι αν της πω ότι μου αρέσει και δεν με βλέπει έτσι, θα τελειώσουν όλα. Η επικοινωνια μας με κάνει πολύ χαρούμενη και δεν θέλω να τη χάσω από τη ζωή μου. Ωστόσο μου είναι πολύ δύσκολο να προσποιούμαι ότι δεν τρέχει τίποτα παραπάνω από τη μεριά μου.
Τον τελευταίο καιρό σκέφτομαι να προσπαθήσω να απομακρυνθώ για να δω τα πράγματα πιο αντικειμενικά, μήπως και καταφέρω να ξεκολλήσω, αλλά μετά μου στέλνει μήνυμα και τα ξεχνάω όλα, το μόνο που θέλω είναι να της μιλάω και να περιμένω να ξανασυναντηθούμε. Καποιες στιγμες μέσα από αυτά που λέει νιώθω ότι θα μπορούσε να υπάρχει ανταπόκριση, αλλά μετά προσπαθώ να δω τα πράγματα όπως είναι, κι όχι όπως θα ήθελα να είναι. Δεν θα αντέξω όμως να έρθει η μέρα που θα μου πει ότι γνώρισε πχ ένα αγόρι και εγώ να πρέπει να προσποιηθώ ότι χαίρομαι γι’αυτήν ενώ μέσα μου βράζω από ζήλεια.
Μπορεί κάποι@ που βλέπει πιο αντικειμενικά την κατάσταση να μου δώσει μια συμβουλή; Ευχαριστώ.

[elis]

Γενικα υπαρχει μια ταση που λεει προβληματα ειναι μονο τα αισθηματικα δεν ειναι τοσο απλο το θεμα ζωη

[Μπρουτάλ]

Γενικα υπαρχει μια ταση που λεει προβληματα ειναι μονο τα αισθηματικα δεν ειναι τοσο απλο το θεμα ζωη

Τι έπαθες μωρέ σήμερα με το τι είναι η ζωή;

Δεν υπάρχει καμία τάση όπως λες. Αλά για κάποιους και σε κάποια φάση της ζωής τους το αισθηματικό τους είναι στην επιφάνεια. Δεν είναι τάση αυτό.

[nikos2]

δεν ειναι αναγκη να της πεις οτι σου αρεσει αφου δεν ειναι αμοφυλοφιλη γιατι θα στεναχωρηθεις και εσυ και αυτη.
ομως μπορεις να της πεις οτι εισαι εσυ τετοια.
μετα κανεις δεν ξερει τι θα συμβει....

[Remedy]

Καλησπέρα.

Είμαι κοπέλα 21 ετών, bisexual, και το καλοκαίρι γνώρισα μια συνομήλικη κοπέλα, με την οποία αρχικά οι σχέσεις μας ήταν τυπικές, αν και είχαμε αρκετά κοινά ενδιαφέροντα όπως φάνηκε μέσα από τις ελάχιστες συζητήσεις μας στο πλαίσιο της παρέας όπου βρισκόμασταν. Στη συνέχεια χαθήκαμε λόγω καραντίνας, μέχρι που στις γιορτές των Χριστουγέννων μου έστειλε μήνυμα κι αρχίσαμε να επικοινωνούμε ξανά στα σόσιαλ. Τότε μου κινησε το ενδιαφέρον και κατάλαβα ότι τελικά αν και πρόκειται για αρκετά κλειστό άτομο, είναι πολύ συμπαθής και ενδιαφέρουσα και οι συζητήσεις μας με γέμιζαν χαρά, σε σημείο που περίμενα πως και πως να μου στείλει για να τα πούμε. Δεν επικοινωνούσαμε σε καθημερινή βάση, αλλά πχ 3-4 φορές την εβδομάδα (άλλοτε εστελνα εγω, αλλοτε εκεινη), ωστόσο οι συζητήσεις μας κυλούσαν αβίαστα και ένιωθα ότι υπήρχε χημεία (θέλω να πιστεύω ότι κι εκείνη ένιωθε το ίδιο). Χάρηκα πολύ που έκανε την κίνηση και μου έστειλε μήνυμα, κάτι που δεν είναι τόσο του χαρακτήρα της απ’όσο μπόρεσα να καταλάβω, γιατί είναι λιγομίλητη και δεν έχει πολλούς φίλους, και για να είμαι ειλικρινής ήταν μία από τις κινήσεις της που με γέμισαν ελπίδες, μαζί με το ότι μου έκανε συνεχώς ερωτήσεις για να με γνωρίσει καλύτερα και θυμόταν όλες μας τις συζητήσεις με λεπτομέρειες.

Ενώ λοιπον όταν γνωριστήκαμε από κοντά δεν ένιωθα κάτι για εκείνη, για την ακρίβεια, αν και φαινόταν πολύ οκ άτομο μου ήταν σχετικά αδιάφορη, από τη στιγμή που μου έστειλε και μετά άρχισα να τη βλέπω διαφορετικά. Το πρόβλημα είναι το εξής: δεν είμαι σίγουρη αν ξέρει ότι τη βλέπω ερωτικά (δεν έχει τύχει να μιλήσουμε για θέματα σεξουαλικότητας, αν και στην παρέα ήταν γνωστό ότι κάτι είχε παιχτεί με μενα και μια άλλη κοπέλα). Αυτό με κάνει να διστάζω να της ανοιχτώ περισσότερο επειδή φοβάμαι ότι αν της πω ότι μου αρέσει και δεν με βλέπει έτσι, θα τελειώσουν όλα. Η επικοινωνια μας με κάνει πολύ χαρούμενη και δεν θέλω να τη χάσω από τη ζωή μου. Ωστόσο μου είναι πολύ δύσκολο να προσποιούμαι ότι δεν τρέχει τίποτα παραπάνω από τη μεριά μου.
Τον τελευταίο καιρό σκέφτομαι να προσπαθήσω να απομακρυνθώ για να δω τα πράγματα πιο αντικειμενικά, μήπως και καταφέρω να ξεκολλήσω, αλλά μετά μου στέλνει μήνυμα και τα ξεχνάω όλα, το μόνο που θέλω είναι να της μιλάω και να περιμένω να ξανασυναντηθούμε. Καποιες στιγμες μέσα από αυτά που λέει νιώθω ότι θα μπορούσε να υπάρχει ανταπόκριση, αλλά μετά προσπαθώ να δω τα πράγματα όπως είναι, κι όχι όπως θα ήθελα να είναι. Δεν θα αντέξω όμως να έρθει η μέρα που θα μου πει ότι γνώρισε πχ ένα αγόρι και εγώ να πρέπει να προσποιηθώ ότι χαίρομαι γι’αυτήν ενώ μέσα μου βράζω από ζήλεια.
Μπορεί κάποι@ που βλέπει πιο αντικειμενικά την κατάσταση να μου δώσει μια συμβουλή; Ευχαριστώ.

καλημερα.
"χημεια", και μαλιστα πολυ εντονη, τοσο εντονη που να μοιαζει με ερωτικη σχεση (αλλα να μην ειναι), υμπορει να υπαρξει και σε φιλικες σχεσεις, οταν ειναι πολυ ταιριαστες, ξερεις...
γι αυτο, μην κανεις ονειρα τρελλα, αν δεν μαθεις τι τρεχει με την φιλη σου.
επισης, να σου θυμισω οτι και οι ομοφυλοφιλοι εχουν φιλους του ιδιου φυλου. δεν σημαινει οτι ολες τις κοπελες τις βλεπεις ερωτικα..
επομενως, και να ξερει οτι σου αρεσουν οι κοπελες, δεν σημαινει οτι πρεπει να ξερει οτι την θελεις...
κατα την γνωμη μου, αν δεν θελεις να εκτεθεις μιλωντας της για τα αισθηματα σου για εκεινην, κανε μια συζητηση για τις δικες της σεξουαλικες προτιμησεις, εστω γενικα. για το αν της αρεσουν σεξουαλικα οι γυναικες, δηλαδη. αν στο αποκλεισει, αστο... αν σου πει οτι παιζει κι αυτο, τοτε, μπορεις να της μιλησεις για τα αισθηματα σου. το πολυ- πολυ να φας χιλοπιτα. και τι εγινε;
καλυτερο απ το να περιμενεις ποτε θα σου πει για καποιον αλλον, η για καποια αλλη...