Απλά θέλω να τα πω καπου,

[δενξερω]

πιστεύεις δηλαδή οτι υπάρχει ένα αόρατο νήμα ή ενέργεια πιο σωστά, που απελευθερώνεται όταν την αφήνουμε και κάνει τη δουλειά της; μ αρέσει αυτός ο τρόπος σκέψεις. η δική μου περίπτωση είναι λίγο πολύ περίπλοκη. έχω υπάρξει καλά κι αυτό με κρατάει πολλές φορές, υπενθυμίζω στον εαυτό μου τί είχα καταφέρει.
έχω την τάση να εμπιστεύομαι πολλές φορές πολύ εύκολα. κακή συνήθεια.
προσπαθώ να είμαι ρεαλίστρια. δεν αντέχω και πολλά τώρα πια. μάλλον με κούρασαν πολλά πράγματα που δεν μπορώ να αλλάξω. δεν έχει και σημασία.
οι ανθρώποι πρέπει να προσπαθούμε για το καλύτερο και να μην συμβιβαζόμαστε με τίποτα λιγότερο απο αυτό που αξίζουμε. ντουμ σπίρο σπέρο.

Το εχω σκεφτει και ετσι. Διοτι συνεβει οταν πια ειχα πει ,δε με ενδιαφερει φιλια με τον τροπο που επιθυμουσα απο παιδι. Και αφεθηκα ανοιχτη οσο μπορει να ειναι ενας εσωστρεφης, για χαλαρη επικοινωνια.Συνηθως λεει αμα θες κατι πολυ το συμπαν συνομωτει να στο στειλει. εμενα για αιωνες δε με ακουγε. ΚΑι μολις ειπα οκ συμπαν το επιασα το νοημα, ειμαι μια ονειροπολος που επιθυμει κατι που σε αλλους συμβαινει οχι ομως σε μενα.
Καποιες φορες τα πραγματα ερχονται την καταλληλη στιγμη.
Ειμαι χαρουμενη για τη φιλια μου, παρολαυτα ειδες οτι εγραψα στο φορουμ οτι ενιωθα μονη μου. Βγηκε εκεινη η στιγμη που πνιγομουν.

Κι εγω ετσι ενιωθα κουρασμενη που δεν αλλαζαν. Ακομα και ο κοσμος ως ανθρωποτητα. Κουραζομαι καποιες φορες. Ομως επειδη ετσι ειναι και κυλαει ετσι κι αλλιως, αρχισα να ακολουθω μια συμβουλη που ειχα διαβασει που ελεγε χαλαρωσε και κυλα σαν το νερο.
Προφανως και δε συμβιβαζεσαι με τιποτα λιγοτερο ! Αν ομως η ιδιοσυγκρασια σου λειτουργει οπως η δικη μου, προσπαθησε να αποβαλεις την πικρία. Και δωσε χωρο σε νεους ανθρωπους να μπουν στη ζωη σου. Μην κολλας και αναλυεις γιατι αυτοι που ηδη εχεις γνωρισει δεν ειναι ενταξει. Ανοιξου και θα υπραξουν και αλλοι, αν οχι αυτοι οι επομενοι. Δες το σαν περιπετεια να βρεις ανθρωπους που κολλανε οι χημείες σας. Και δεν "διωχνεις" τις παλιες γνωριμιες, απλα κρατα τις αναλογες αποστασεις.

[user]

Το εχω σκεφτει και ετσι. Διοτι συνεβει οταν πια ειχα πει ,δε με ενδιαφερει φιλια με τον τροπο που επιθυμουσα απο παιδι. Και αφεθηκα ανοιχτη οσο μπορει να ειναι ενας εσωστρεφης, για χαλαρη επικοινωνια.Συνηθως λεει αμα θες κατι πολυ το συμπαν συνομωτει να στο στειλει. εμενα για αιωνες δε με ακουγε. ΚΑι μολις ειπα οκ συμπαν το επιασα το νοημα, ειμαι μια ονειροπολος που επιθυμει κατι που σε αλλους συμβαινει οχι ομως σε μενα.
Καποιες φορες τα πραγματα ερχονται την καταλληλη στιγμη.
Ειμαι χαρουμενη για τη φιλια μου, παρολαυτα ειδες οτι εγραψα στο φορουμ οτι ενιωθα μονη μου. Βγηκε εκεινη η στιγμη που πνιγομουν.

Κι εγω ετσι ενιωθα κουρασμενη που δεν αλλαζαν. Ακομα και ο κοσμος ως ανθρωποτητα. Κουραζομαι καποιες φορες. Ομως επειδη ετσι ειναι και κυλαει ετσι κι αλλιως, αρχισα να ακολουθω μια συμβουλη που ειχα διαβασει που ελεγε χαλαρωσε και κυλα σαν το νερο.
Προφανως και δε συμβιβαζεσαι με τιποτα λιγοτερο ! Αν ομως η ιδιοσυγκρασια σου λειτουργει οπως η δικη μου, προσπαθησε να αποβαλεις την πικρία. Και δωσε χωρο σε νεους ανθρωπους να μπουν στη ζωη σου. Μην κολλας και αναλυεις γιατι αυτοι που ηδη εχεις γνωρισει δεν ειναι ενταξει. Ανοιξου και θα υπραξουν και αλλοι, αν οχι αυτοι οι επομενοι. Δες το σαν περιπετεια να βρεις ανθρωπους που κολλανε οι χημείες σας. Και δεν "διωχνεις" τις παλιες γνωριμιες, απλα κρατα τις αναλογες αποστασεις.

ο κόσμος είναι πολύ διαφορετικός απο αυτόν που θέλει ένα παιδί. εγώ πιστεύω πιο πολύ στις συμπτώσεις, οτι απλά συμβαίνει. "αυτός ο Κοελιο έχει πάρει πολύ κόσμο στον λαιμό του".!
χαίρομαι που χαίρεσαι που τέλος πάντων ευοδώθηκε (;) η επιθυμία σου. μια στιγμή απελπισίας δεν σε καθορίζει, εγώ πιστεύω. οι ανθρώποι είναι φτιαγμένοι για να αισθάνονται.
δεν έχουμε αλλάξει σαν ανθρωπότητα όντως. τελευταία ασχολούμαι λίγο -επιφανειακα- με το BLM και καταλαβαίνω ίσως τι εννοείς. ίσως και όχι.
μάλλον μια καλη ευκαιρία να λείπει απο την ιστορία. την δική μου δηλαδη να φέρει την ανάγκη για αλλαγή στην πρώτη σειρά.
είχα πάντα το προνόμιο να είμαι επιλεκτική με τους άλλους, και γι αυτό έχω πειραχτεί περισσότερο όταν αντιλήφθηκα κάποια πράγματα.

[δενξερω]

ο κόσμος είναι πολύ διαφορετικός απο αυτόν που θέλει ένα παιδί. εγώ πιστεύω πιο πολύ στις συμπτώσεις, οτι απλά συμβαίνει. "αυτός ο Κοελιο έχει πάρει πολύ κόσμο στον λαιμό του".!
χαίρομαι που χαίρεσαι που τέλος πάντων ευοδώθηκε (;) η επιθυμία σου. μια στιγμή απελπισίας δεν σε καθορίζει, εγώ πιστεύω. οι ανθρώποι είναι φτιαγμένοι για να αισθάνονται.
δεν έχουμε αλλάξει σαν ανθρωπότητα όντως. τελευταία ασχολούμαι λίγο -επιφανειακα- με το BLM και καταλαβαίνω ίσως τι εννοείς. ίσως και όχι.
μάλλον μια καλη ευκαιρία να λείπει απο την ιστορία. την δική μου δηλαδη να φέρει την ανάγκη για αλλαγή στην πρώτη σειρά.
είχα πάντα το προνόμιο να είμαι επιλεκτική με τους άλλους, και γι αυτό έχω πειραχτεί περισσότερο όταν αντιλήφθηκα κάποια πράγματα.

χα χα χα, ναι θα συμφωνησω οτι εχει παρει πολυ κοσμο στο λαιμο του. Βεβαια ειναι καποιες φορες που οι ανθρωποι επιυθυμουμε τα πραγματα να ειναι ευκολα, να γινονται ευκολα. Οι περσσοτεροι ανθρωποι που γνωριζω ,και ο παλιος μου εαυτος μεσα, θεωρουμε οτι καποιος μας χρωσταει κατι και περιμενουμε.
Αν ευοδωθηκε; Χμ, ο αοριστος ειναι παγιδα, αυθορμητα θα σου ελεγα ναι. Ομως εχω εμπεδωσει οτι τα αλλαζουν και εξελισσονται. Δεν ξερω αν το κλινω σωστα το ρημα αλλα πιο κοντα στην αληθεια ειναι το ευοδωνεται. Και ισως η εξελιξη φυσικα να οδηγησει σε "λυση" καποια στιγμη. Θα εχει μεινει ομως κατι πολυ καλο.
To BLM ,δεν το γνωριζω. Το γκουγκλαρα και μου εβγαλε το blak life is matter. Αυτο οντως εννοεις?

Υποθετω το επιλεκτικη που λες ειναι υπο την οπτικη του εσωστρεφη χαρακτηρα. Αν παντως καταλαβαινω καλα, δε θυμαμαι αν εχεις αναφερει την ηλικια σου, δε θυμαμαι ομως ποσο χρονων εισαι, οποτε δεν ξερω πως θα ακουστει αυτο. Καταλαβα οτι πρεπει να παω κοντρα στην εσωστρεφεια μεχρι εκει που νιωθω καλα. Καθε φορα ενα τσικ παραπανω. Εξωστρεφης δε θα γινω, ομως μπορω να γινω πιο ανοιχτη. Αν δεν βρεθει καποιος να συναναστρεφεται διαφορετικους ναθρωπους και βλατωνει στους ιδιους που τον εχουν απογοητευσει, δε θα βρει ποτε εκεινη την ψυχη που θα του μιλησει. Και δε μιλαω για ερωτικη σχεση.
Αναγάστηκα μιας περιστασιακης δουλειας ,να συνανταω νεα προσωπα καθε φορα. Στο συνολο 80 διαφορετικοι ανθρωποι. Καποιποι με ενδιαφερον προς εμενα, αλλα προσωπικα δεν αντεχε η ιδιοσυγκρασια να εμβαθυνω. Μεσα στους 80 ανθρωπους, σε διαστημα 2 χρονων ,προεκυψε η μια απο τις δυο φιλες.

[user]

χα χα χα, ναι θα συμφωνησω οτι εχει παρει πολυ κοσμο στο λαιμο του. Βεβαια ειναι καποιες φορες που οι ανθρωποι επιυθυμουμε τα πραγματα να ειναι ευκολα, να γινονται ευκολα. Οι περσσοτεροι ανθρωποι που γνωριζω ,και ο παλιος μου εαυτος μεσα, θεωρουμε οτι καποιος μας χρωσταει κατι και περιμενουμε.
Αν ευοδωθηκε; Χμ, ο αοριστος ειναι παγιδα, αυθορμητα θα σου ελεγα ναι. Ομως εχω εμπεδωσει οτι τα αλλαζουν και εξελισσονται. Δεν ξερω αν το κλινω σωστα το ρημα αλλα πιο κοντα στην αληθεια ειναι το ευοδωνεται. Και ισως η εξελιξη φυσικα να οδηγησει σε "λυση" καποια στιγμη. Θα εχει μεινει ομως κατι πολυ καλο.
To BLM ,δεν το γνωριζω. Το γκουγκλαρα και μου εβγαλε το blak life is matter. Αυτο οντως εννοεις?

Υποθετω το επιλεκτικη που λες ειναι υπο την οπτικη του εσωστρεφη χαρακτηρα. Αν παντως καταλαβαινω καλα, δε θυμαμαι αν εχεις αναφερει την ηλικια σου, δε θυμαμαι ομως ποσο χρονων εισαι, οποτε δεν ξερω πως θα ακουστει αυτο. Καταλαβα οτι πρεπει να παω κοντρα στην εσωστρεφεια μεχρι εκει που νιωθω καλα. Καθε φορα ενα τσικ παραπανω. Εξωστρεφης δε θα γινω, ομως μπορω να γινω πιο ανοιχτη. Αν δεν βρεθει καποιος να συναναστρεφεται διαφορετικους ναθρωπους και βλατωνει στους ιδιους που τον εχουν απογοητευσει, δε θα βρει ποτε εκεινη την ψυχη που θα του μιλησει. Και δε μιλαω για ερωτικη σχεση.
Αναγάστηκα μιας περιστασιακης δουλειας ,να συνανταω νεα προσωπα καθε φορα. Στο συνολο 80 διαφορετικοι ανθρωποι. Καποιποι με ενδιαφερον προς εμενα, αλλα προσωπικα δεν αντεχε η ιδιοσυγκρασια να εμβαθυνω. Μεσα στους 80 ανθρωπους, σε διαστημα 2 χρονων ,προεκυψε η μια απο τις δυο φιλες.

καλό πράγμα η υπομονή και η προσμονή, η υπομονή μάλιστα θεωρείται και υγιής μηχανισμός άμυνας του Εγώ.! αλλά, όχι εγώ δεν πιστεύω οτι μου χρωστάει το σύμπαν, ούτε καν αυτοί που μου έχουν φερθεί ή μου φέρονται άσχημα. η υπομονή είναι μια διαδικασία παραγωγική εγώ πιστεύω. πχ περιμένεις το δέντρο να ψηλώσει, όσο εσύ πχ φροντίζεις τις ρίζες, το ποτίζεις, το προστατεύεις, ζεις!
συμφωνώ, τα δώρα στη ζωή μας, ακόμα κι όταν λήξουν ή παλιώσουν, ή χαλάσουν ή τα βαρεθούμε στην τελική, σημαίνει ότι την δουλειά τους την κάνανε. κι όντως υπάρχει θετικό αποτέλεσμα στο τέλος.
ναι, αυτό εννοούσα. εγώ δηλαδή αυτό σκέφτηκα, πως δεν έχει αλλάξει χρόνια τώρα να φτάνουμε φέτος και να θεωρούνται ότι έχουν προνόμια οι λευκοί. αλλά είναι άλλο θέμα.
λέγοντας επιλεκτική, το λέω διότι σήμερα βρίσκομαι να μην είμαι κοντά σε ανθρώπους που να μπορώ να έχω επιλογή, εκ των υστέρων κατάλαβα οτι είναι προνόμιο για κάποιους. λόγω της εσωστρέφειας και του τρόπου ζωής μου. δεν μας καταλαβαίνουν! τί να πω..!
κι εγώ αυτο πιστεύω! είναι σαν να "ακούω" μια οικεία φωνή, ότι η αποτυχία γενικώς μπορεί να σε βγάλει κάπου, ενώ το να μην προσπαθείς δεν θα σε πάει πουθενά.
η ηλικίες μας δεν είναι μακρυά. κι εγώ κάπου εκεί κοντά που είσαι εσύ είμαι.

[δενξερω]

καλό πράγμα η υπομονή και η προσμονή, η υπομονή μάλιστα θεωρείται και υγιής μηχανισμός άμυνας του Εγώ.! αλλά, όχι εγώ δεν πιστεύω οτι μου χρωστάει το σύμπαν, ούτε καν αυτοί που μου έχουν φερθεί ή μου φέρονται άσχημα. η υπομονή είναι μια διαδικασία παραγωγική εγώ πιστεύω. πχ περιμένεις το δέντρο να ψηλώσει, όσο εσύ πχ φροντίζεις τις ρίζες, το ποτίζεις, το προστατεύεις, ζεις!
συμφωνώ, τα δώρα στη ζωή μας, ακόμα κι όταν λήξουν ή παλιώσουν, ή χαλάσουν ή τα βαρεθούμε στην τελική, σημαίνει ότι την δουλειά τους την κάνανε. κι όντως υπάρχει θετικό αποτέλεσμα στο τέλος.
ναι, αυτό εννοούσα. εγώ δηλαδή αυτό σκέφτηκα, πως δεν έχει αλλάξει χρόνια τώρα να φτάνουμε φέτος και να θεωρούνται ότι έχουν προνόμια οι λευκοί. αλλά είναι άλλο θέμα.
λέγοντας επιλεκτική, το λέω διότι σήμερα βρίσκομαι να μην είμαι κοντά σε ανθρώπους που να μπορώ να έχω επιλογή, εκ των υστέρων κατάλαβα οτι είναι προνόμιο για κάποιους. λόγω της εσωστρέφειας και του τρόπου ζωής μου. δεν μας καταλαβαίνουν! τί να πω..!
κι εγώ αυτο πιστεύω! είναι σαν να "ακούω" μια οικεία φωνή, ότι η αποτυχία γενικώς μπορεί να σε βγάλει κάπου, ενώ το να μην προσπαθείς δεν θα σε πάει πουθενά.
η ηλικίες μας δεν είναι μακρυά. κι εγώ κάπου εκεί κοντά που είσαι εσύ είμαι.

Αυτο με τοα προνομια των λευκων...και γενικα οι ταξικες και φυλετικες διαφορες εν ετη 2021 με ξεπερναει.

Πόσο όμορφο αυτο που γράφεις στην αρχή και με εκφράζει. Ουτε εγω θεωρω οτι μου χρωσταει το συμπαν..
Η αλήθεια ειναι οτι τωρα που ανακάλυψα οτι πολλες απο τις σκεψεις μου ειναι κομματι της εσωστρεφειας καπως ειναι παρηγορια. Δε θελω ομως να βρισκω δικαιολογια, θα ηθελα να βελτιωσω λιγο τη σταση μου. Κανω κατι πυροτεχνηματα αναλαμπες, αισιοδοξιας ,θετικοτητας .Μετα ομως σκοταδι.. Αν σου πω σημερα οτι με εχει παρει παλι απο κατω?
Η υπερβολικη σκεψη, μη μπορωντας να διαχειριστω αυτα συμβαινουν με επηρεαζει. Και ενω θεωρω οτι εχω βρει τη λυση, τα εχω τατκτοποιησει στοκεφαλι μου, επανερχονται.
Ισως ο τροπος σκεψης σου ειναι πιο ρεαλιστικος και παγειωμενος. Εγω ειμαι μεταξυ στο να ειμαι στον αερα απο ενθουσιασμο ,να κανω 31 με το μυαλο μου και να γειωνομαι ανωμαλως. .
Ακομαι και στο φορουμ. Ξεκινανε ανθρωποι με καλες προθεσεις να μου μιλανε και μετα σιγα σιγα φευγουν..
Ειναι περιεργο, πως ο χαρακτηρας μου δημιουργει ακομα και ιντερνετικα την ιδια κατασταση με την πραγματικοτητα.
Ελπιζω να καταλαβαινεις πως το λεω και φυσικα οτι χαιρομαι που μιλαμε. Και κατανοητο οταν σταματησει :)
Σε κατι τετοιες συνθηκες προσπαθω να προσαρμοστω ,γιατι καταλαβαινω οτι η εσωστρεφεια ειναι κατι που δεν ξεπερνιεται και ισως ειναι τελικα δυσνοητη στους εξωστρεφεις όσο καλες προθεσεις και να εχουν να καταλαβουν..

[user]

Αυτο με τοα προνομια των λευκων...και γενικα οι ταξικες και φυλετικες διαφορες εν ετη 2021 με ξεπερναει.

Πόσο όμορφο αυτο που γράφεις στην αρχή και με εκφράζει. Ουτε εγω θεωρω οτι μου χρωσταει το συμπαν..
Η αλήθεια ειναι οτι τωρα που ανακάλυψα οτι πολλες απο τις σκεψεις μου ειναι κομματι της εσωστρεφειας καπως ειναι παρηγορια. Δε θελω ομως να βρισκω δικαιολογια, θα ηθελα να βελτιωσω λιγο τη σταση μου. Κανω κατι πυροτεχνηματα αναλαμπες, αισιοδοξιας ,θετικοτητας .Μετα ομως σκοταδι.. Αν σου πω σημερα οτι με εχει παρει παλι απο κατω?
Η υπερβολικη σκεψη, μη μπορωντας να διαχειριστω αυτα συμβαινουν με επηρεαζει. Και ενω θεωρω οτι εχω βρει τη λυση, τα εχω τατκτοποιησει στοκεφαλι μου, επανερχονται.
Ισως ο τροπος σκεψης σου ειναι πιο ρεαλιστικος και παγειωμενος. Εγω ειμαι μεταξυ στο να ειμαι στον αερα απο ενθουσιασμο ,να κανω 31 με το μυαλο μου και να γειωνομαι ανωμαλως. .
Ακομαι και στο φορουμ. Ξεκινανε ανθρωποι με καλες προθεσεις να μου μιλανε και μετα σιγα σιγα φευγουν..
Ειναι περιεργο, πως ο χαρακτηρας μου δημιουργει ακομα και ιντερνετικα την ιδια κατασταση με την πραγματικοτητα.
Ελπιζω να καταλαβαινεις πως το λεω και φυσικα οτι χαιρομαι που μιλαμε. Και κατανοητο οταν σταματησει :)
Σε κατι τετοιες συνθηκες προσπαθω να προσαρμοστω ,γιατι καταλαβαινω οτι η εσωστρεφεια ειναι κατι που δεν ξεπερνιεται και ισως ειναι τελικα δυσνοητη στους εξωστρεφεις όσο καλες προθεσεις και να εχουν να καταλαβουν..

κι εμενα με στεναχωρεί πολύ και η εξουσιολαγνεία πολλών, και η αμορφωσιά..
πολλές από τις σκεψεις δηλαδή; το κακό με (εμάς) τους εσωστρεφείς είναι οτι δουλεύομε πολύ το μυαλό, σαν άμυνα συμβαίνει πολύ συχνά. και το κακό με αυτό, σε αντίθεση με τους εξωστρεφείς, είναι οτι αργούμε να καταλάβουμε οτι κάτι δεν πάει καλά με την ψυχολογία μας. αλήθεια σου το λέω, εγώ αν μου δωθεί η ευκαιρία θα ζητήσω βοήθεια απο ειδικό. ξέρεις, λόγω κλειστού κοινωνικού κύκλου και εσωτερικό τρόπο ζωής, δεν υπάρχει.. μάρτυρας, ας πούμε. γι αυτό και γίνεται συνήθεια.
αναφορικά με το φόρουμ, επειδή δεν είναι πραγματικός χωροχρόνος, ο κάθε ένας γράφει όποτε μπορεί. δεν ξέρω, δεν με έχει προβληματίσει.
μα κι εγώ τους καταλαβαίνω τους εξωστρεφείς; που μείναν μια βδομάδα μέσα την πρώτη καραντίνα κι άρχισαν τη γκρίνια; κατέβαλα όμως προσπάθεια και μπήκα στα παπούτσια τους, που λένε. προσπάθησα. δεν μπορώ να ακυρώσω κάποιον αν πρώτα δεν προσπαθήσω να καταλάβω. στεναχωριέμαι μετά, ίσως γιατί μου έχουν φερθεί έτσι; και θέλω να το διώξω απο πάνω μου;
να σημειώσω ότι καταλαβαίνω τί είναι η καραντίνα και πόσο σοβαρή είναι η ανάγκη, αλλά έλεος. εγώ αν έμενα μια εβδομάδα μέσα, χωρίς να βλεπω ούτε να ακούω κανέναν, θα ήμουν υπερευτυχής.
η εσωστρέφεια δεν είναι πρόβλημα. η Σούζαν Κέιν που σου ανέφερα προτίστως, ανέφερε στο βιβλίο της ότι στην Αμερική οι διαφημίσεις είχαν ως τζινγκλ (;) ότι το τάδε προϊόν σε κάνει σούπερ πετυχημένο στην κοινωνική συναναστροφή/ομιλία! φρίκαρα βασικά γιατί παλιά όντως το θεωρούσαν ελάττωμα. δεν είναι. απλά είμαστε φτιαγμένοι διαφορετικά. είναι μορφολογία του εγκεφάλου, δεν είναι κακό.

[giorgos panou]

καλησπερα δενξερω , τα οσα γραφεις ειναι παντα ενδιαφερον, προσωπικα διαβαζω οσα λες και δειχνουν εναν ανθρωπο γςματο γνωσεις, γεματη συναισθηματα και πολυχρωμα μαλιστα, δεν εισαι μονοτονη θελω να πω. Τα παραπανω λοιπον μαρτυρουν οτι μονο αδιαφορη δεν εισαι και βαρετη, αξιζεις πολλα! για παραδηγμα απο εμενα εισαι πιο πλουσια στις σκεψεις! τολεω χωρις διαθεση δδικης μου υποβηβασης, απλα ειμαι ομως και γνωστης της δικης μου δυναμης ,αληθειας κι χωρις κομπλεξ μπορω να συγκρινομαι με αλλους κι να παραδεχομαι ταοσα προκυπτουν.
Η ζωη μας ,ειναι πολυ γρηγορη, οι ομορφες στιγμες, αυτες που μας προσφερουν χαρα και ευτιχεια δεν κραταν πολυ, δυστυχως , και θα ρθουν ειτε με κοπο ειτε με τυχη.Απεναντιας οι πικρες στιγμες ειναι λιγο πιο πολλες, ερχοντε με πολυ ευκολια και με απλη ατυχια!
Αρα, νομιζω οτι θα πρεπει να ζουμε οσο μπορουμε βαζωντας μεσα μας συναισθηματα απλα, χωρις πικρα! ουτος η αλλος θα ερθουν απο μονα τους, ποιος ο λογος να τα αναζητουμε και απο πανω? καλητερα , νομιζω, να ψαχνουμε την χαρα στα ευκολα! και να βλεπουμε τις οποιες μερες μας δινει ο θεος με καλο ματι, διοτις δεν ξερουμε ποσες θα μεινουν.

[δενξερω]

κι εμενα με στεναχωρεί πολύ και η εξουσιολαγνεία πολλών, και η αμορφωσιά..
πολλές από τις σκεψεις δηλαδή; το κακό με (εμάς) τους εσωστρεφείς είναι οτι δουλεύομε πολύ το μυαλό, σαν άμυνα συμβαίνει πολύ συχνά. και το κακό με αυτό, σε αντίθεση με τους εξωστρεφείς, είναι οτι αργούμε να καταλάβουμε οτι κάτι δεν πάει καλά με την ψυχολογία μας. αλήθεια σου το λέω, εγώ αν μου δωθεί η ευκαιρία θα ζητήσω βοήθεια απο ειδικό. ξέρεις, λόγω κλειστού κοινωνικού κύκλου και εσωτερικό τρόπο ζωής, δεν υπάρχει.. μάρτυρας, ας πούμε. γι αυτό και γίνεται συνήθεια.
αναφορικά με το φόρουμ, επειδή δεν είναι πραγματικός χωροχρόνος, ο κάθε ένας γράφει όποτε μπορεί. δεν ξέρω, δεν με έχει προβληματίσει.
μα κι εγώ τους καταλαβαίνω τους εξωστρεφείς; που μείναν μια βδομάδα μέσα την πρώτη καραντίνα κι άρχισαν τη γκρίνια; κατέβαλα όμως προσπάθεια και μπήκα στα παπούτσια τους, που λένε. προσπάθησα. δεν μπορώ να ακυρώσω κάποιον αν πρώτα δεν προσπαθήσω να καταλάβω. στεναχωριέμαι μετά, ίσως γιατί μου έχουν φερθεί έτσι; και θέλω να το διώξω απο πάνω μου;
να σημειώσω ότι καταλαβαίνω τί είναι η καραντίνα και πόσο σοβαρή είναι η ανάγκη, αλλά έλεος. εγώ αν έμενα μια εβδομάδα μέσα, χωρίς να βλεπω ούτε να ακούω κανέναν, θα ήμουν υπερευτυχής.
η εσωστρέφεια δεν είναι πρόβλημα. η Σούζαν Κέιν που σου ανέφερα προτίστως, ανέφερε στο βιβλίο της ότι στην Αμερική οι διαφημίσεις είχαν ως τζινγκλ (;) ότι το τάδε προϊόν σε κάνει σούπερ πετυχημένο στην κοινωνική συναναστροφή/ομιλία! φρίκαρα βασικά γιατί παλιά όντως το θεωρούσαν ελάττωμα. δεν είναι. απλά είμαστε φτιαγμένοι διαφορετικά. είναι μορφολογία του εγκεφάλου, δεν είναι κακό.

Κι εγω δεν απορριπτω τη βοηθεια απο ειδικο. Αλοιμονο. Απλα οπως κι εσυ περιγραφεις υπαρχουν καποια πραγματα που εμποδιζουν να δωθει η ευκαιρια. Και μεταξυ σοβαρου και αστειου ειναι και οτι και οταν βρεθω στις καταλληλες συνθηκες, υπαρχει αλλο ενα βημα τρομακτικο,. Το να παρω τηλεφωνο. :D
Ναι εχεις δικιο για το φορουμ, απλα εχω θεμα με τη φαντασια. Δηλ γινομαι πολυ ευκολα χαρουμενη με λιγα ελαχιστα και μετα οταν αυτα δεν υπαρχουν για λογικους και προφανεις λογους, ο εγκεφαλος μου δημιουργει ενα σωρο σεναρια. Το ιδιο παθαινω και στην πραγματικοτητα. Γαι το τιποτα γινομαι χαρουμεη, για το τιποτα μπορει να γινομαι χαλια.
Αν δεν εμπαινα σε μια ομαδα να βλεπω memes για τους εσωστρεφεις και να διαπιστωνω οτι υπαρχουν τοσοι ανθρωποι ετσι, θα νομιζα ακομα οτι ειμαι εξωγηϊνος. Το προβλημα ειναι περιπου αυτο που ειχα πρωτογραψειι. Ειμαι στη μεση. Δε μπορω να πω οτι δεν ειμαι καλα, αλλα δε ειμαι, αλλα ειμαι.
Στην επομενη αγορα βιβλιου θα το παρω το βιβλιο της.
Κακο δεν ειναι, απλα δεν ειναι κατανοητο. Οση αγαπη και να δειχνουν θα υπαρχει κατι που δε θα το καταλαβαινουν πως ενηλικας ανθρωπος εχει κολληματα ντροπαλου παιδιου.
Εχεις νιωσει οτι επειδη εισαι εσωστρεφης καποιους του προκαλει? Και υπαρχει μια μικρη μορφη επιθετικοτητας με στοιχεια κομπλεξικης ανωτεροτητας ? Και δε μιλαω υπερβολες ,σε βαθμο εκφοβισμου. Μιλαω για απαλα ,ανεπαισθητα λογια ,εκφρασεις ή λιγο επιθετικο χιουμορ. . Που ισως και οι ιδιοι να μην αντιλαμβανονται.
Στο βιβλιο της η Κειν ,αναφερει και τους διαφορετικους τυπους των εσωστρεφων?

[δενξερω]

καλησπερα δενξερω , τα οσα γραφεις ειναι παντα ενδιαφερον, προσωπικα διαβαζω οσα λες και δειχνουν εναν ανθρωπο γςματο γνωσεις, γεματη συναισθηματα και πολυχρωμα μαλιστα, δεν εισαι μονοτονη θελω να πω. Τα παραπανω λοιπον μαρτυρουν οτι μονο αδιαφορη δεν εισαι και βαρετη, αξιζεις πολλα! για παραδηγμα απο εμενα εισαι πιο πλουσια στις σκεψεις! τολεω χωρις διαθεση δδικης μου υποβηβασης, απλα ειμαι ομως και γνωστης της δικης μου δυναμης ,αληθειας κι χωρις κομπλεξ μπορω να συγκρινομαι με αλλους κι να παραδεχομαι ταοσα προκυπτουν.
Η ζωη μας ,ειναι πολυ γρηγορη, οι ομορφες στιγμες, αυτες που μας προσφερουν χαρα και ευτιχεια δεν κραταν πολυ, δυστυχως , και θα ρθουν ειτε με κοπο ειτε με τυχη.Απεναντιας οι πικρες στιγμες ειναι λιγο πιο πολλες, ερχοντε με πολυ ευκολια και με απλη ατυχια!
Αρα, νομιζω οτι θα πρεπει να ζουμε οσο μπορουμε βαζωντας μεσα μας συναισθηματα απλα, χωρις πικρα! ουτος η αλλος θα ερθουν απο μονα τους, ποιος ο λογος να τα αναζητουμε και απο πανω? καλητερα , νομιζω, να ψαχνουμε την χαρα στα ευκολα! και να βλεπουμε τις οποιες μερες μας δινει ο θεος με καλο ματι, διοτις δεν ξερουμε ποσες θα μεινουν.

Σε ευχαριστω πολυ για τα καλα σου λογια. Αυτο με τις πλουσιες σκεψεις, ειναι θεμα εσωτερικης πολυλογιας, που δινεται η ευκαιρια μεσω του γραπτου λογου να αποτυπωθουν. Καταλαβαινω πως το τοποθετεις και δε θα σου πω οτι δεν εχεις αυτοπεποιθηση. Ισως εχεις διαπιστωσει οτι στο γραπτο λογο καποια πραγματα για σενα. Βεβαια η δυναμη σου κρυβεται αλλου. Αν και εμενα αυτα που γραφεις μια χαρα μου φαινονται. Οκ ,ναι εχεις καποια ορθογραφικα λαθη. Δε μιλας και με το Μπαμπινιωτη. Πιστεψε με εχω συνομιλησει με ατομο που δεν ειχε (ή δεν μου το ειχε πει). δυσλεξια. Τα λαθη που εκανε ,ηταν πραγματικα απο αλλο πλανητη.

Εχεις δικιο για γι αυτα που λες για τη ζωη. Ισως οι ανθρωποι αν ζησουμε μια ομορφη στιγμη πιανομαστε απο πανω της και θελουμε να τη ζουμε ξανα και ξανα. Κατι που δεν ειναι πραγματικο. Τις δυσκολες στιγμες, τις βιωνουμε και τις θυμομαστε πιο εντονα. Ολα περνανε γι αυτο πρεπει να ζουμε. .Ειχα διαβασει ,οτι η πιο απλη συμβουλη ειναι και αυτο θα περασει.

[δενξερω]

Και αυτο θα περασει. Κάποτε ένας μεγάλος βασιλιάς μάζεψε τους σοφούς της αυλής του και τους είπε: «Φτιάχνω ένα πολύ όμορφο δαχτυλίδι. Έχω το πιο όμορφο διαμάντι του κόσμου. Θέλω όμως να βάλω μέσα στο δαχτυλίδι ένα μήνυμα το οποίο θα μου φανεί χρήσιμο σε καιρό απόλυτης και μεγάλης απελπισίας. Το μήνυμα πρέπει να είναι μικρό για να χωράει κάτω από το διαμάντι». Ήταν όλοι τους σοφοί και σπουδαίοι επιστήμονες. Έψαξαν τα βιβλία τους , σκέφτηκαν, αλλά δεν μπόρεσαν να βρουν κάτι. O βασιλιάς είχε έναν γέρο υπηρέτη που ήταν σαν πατέρας του. Η μητέρα του βασιλιά πέθανε πολύ νέα κι από τότε τον πρόσεχε ο γέρος αυτός υπηρέτης. Ο βασιλιάς έτρεφε απέραντο σεβασμό και αγάπη γι΄αυτόν. Ο υπηρέτης, λοιπόν, είπε του βασιλιά:
«Δεν είμαι σοφός, ούτε επιστήμονας, ούτε καν σπουδαγμένος. Αλλά ξέρω το μήνυμα που ψάχνεις-γιατί υπάρχει μόνο ένα μήνυμα. Αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορούν να στο δώσουν. Μπορεί να σου δοθεί μόνον από έναν μυστικιστή, από έναν άνθρωπο που έχει συνειδητοποιήσει τον εαυτό του. Στην μακρόχρονη παραμονή μου στο παλάτι γνώρισα λογιών λογιών ανθρώπους. Κάποτε ένας τέτοιος φωτισμένος μυστικιστής ήταν προσκαλεσμένος του πατέρα σου και ήμουνα στις διαταγές του όλο το διάστημα που έμεινε εδώ. Όταν έφευγε, σαν ένδειξη ευγνωμοσύνης μου έδωσε αυτό το μήνυμα», και ο υπηρέτης το έγραψε σε ένα μικρό κομματάκι χαρτί, το τύλιξε και είπε του βασιλιά: «Μην το διαβάσεις, μόνο κρύψτο μέσα στο δαχτυλίδι. Άνοιξε το μόνο όταν όλα τα άλλα που έχεις δοκιμάσει έχουν αποτύχει, όταν βλέπεις ότι δεν υπάρχει καμμία άλλη διέξοδος».
Και σύντομα ήρθε για τον βασιλιά μια τέτοια ώρα. Ο βασιλιάς έχανε το βασίλειό του, εχθροί τον κυνηγούσαν κι αυτός κάλπαζε απελπισμένος πάνω στο άλογό του προσπαθώντας να σώσει τη ζωή του.
Ήταν μόνος, οι εχθροί πίσω του, αναρίθμητοι. Έφτασε σ΄ ένα μέρος που ήταν αδιέξοδο. Δεν μπορούσε να πάει ούτε μπροστά , ούτε πίσω. Ξαφνικά, θυμήθηκε το δαχτυλίδι. Το άνοιξε, έβγαλε το χαρτί το οποίο απλά έγραφε:
«Και αυτό θα περάσει».
Καθώς διάβαζε, έμεινε σιωπηλός. Όλα σιώπησαν, μέσα του και γύρω του.
«Κι αυτό θα περάσει».
Και πέρασε. Όλα περνούν, τίποτα δε μένει το ίδιο. Οι εχθροί που τον κυνηγούσαν, πρέπει να χάθηκαν στο δάσος ή να πήραν λάθος κατεύθυνση. Έπαψαν να τον κυνηγούν. Ο βασιλιάς ήταν ευγνώμων και στον υπηρέτη και στον άγνωστο μυστικιστή.
Αυτές οι λίγες λεξούλες αποδείχτηκαν θαυματουργές. Ξανάβαλε το χαρτάκι μέσα στο δαχτυλίδι του, μάζεψε τα στρατεύματά του και κατάφερε να κυριέψει πάλι το βασίλειό του. Όταν έμπαινε θριαμβευτής στην πρωτεύσουσά του, αισθανόταν μεγάλη περηφάνια.
Όλοι γιόρταζαν ανά την επικράτεια, παντού ακούγονταν μουσικές και ο κόσμος χόρευε στους δρόμους. Ο πιστός υπηρέτης περπατούσε δίπλα του ανάμεσα στη συνοδεία του. Του είπε: «Αυτή η στιγμή είναι επίσης κατάλληλη: ξαναδιάβασε το μήνυμα ».
Ο βασιλιάς ξαφνιάστηκε.
«Τι εννοείς? Τώρα είμαι νικητής, οι υπήκοοί μου πανηγυρίζουν. Δεν βρίσκομαι σε απόγνωση. Δεν βρίσκομαι σε μια κατάσταση που να μοιάζει αδιέξοδη».
Ο γέρο-υπηρέτης απάντησε:
«Άκου. Αυτό είπε ο φωτισμένος εκείνος άνθρωπος και σε μένα τότε: αυτό το μήνυμα δεν είναι μόνο για ώρες απόγνωσης και απελπισίας. Δεν είναι μόνο για όταν αισθάνεσαι ή είσαι νικημένος. Είναι, επίσης, και για όταν είσαι θριαμβευτής. Όχι μόνο για όταν είσαι ο τελευταίος αλλά και για όταν είσαι ο πρώτος».
Και ο βασιλιάς άνοιξε το δαχτυλίδι, διάβασε πάλι το μήνυμα. «Και αυτό θα περάσει», και ξαφνικά η ίδια σιωπή μέσα του.
Τα πλήθη εξακολουθούσαν να πανηγυρίζουν και να χορεύουν. Η υπερηφάνεια, η έπαρση, το εγώ του είχε εξαφανιστεί. Όλα περνούν. Ζήτησε από τον υπηρέτη του να έρθει και να καθίσει μαζί του και τον ρώτησε:
« Υπάρχει τίποτα άλλο? Όλα περνούν.. Το μήνυμά σου με βοήθησε αφάνταστα».
Ο πιστός υπηρέτης μίλησε ξανά:
«Το τρίτο πράγμα που ο σοφός εκείνος άνθρωπος είπε ήταν: θυμήσου, κάθε τι περνάει, όλα περνούν. Μόνο εσύ παραμένεις, εσύ παραμένεις για πάντα ως μάρτυρας, ως παρατηρητής».
Όλα περνούν, εσύ παραμένεις. Εσύ είσαι η πραγματικότητα, όλα τα υπόλοιπα είναι απλά ένα όνειρο, μία ψευδαίσθηση.
Υπάρχουν όμορφα όνειρα, υπάρχουν τρομαχτικοί εφιάλτες..Αλλά δεν έχει σημασία εάν είναι όνειρο ή εφιάλτης. Αυτό που πραγματικά έχει σημασία είναι αυτός που βλέπει το όνειρο. Αυτός που το βλέπει, είναι η μοναδική πραγματικότητα.

Το αντεγραψα απο ενα site

[giorgos panou]

Πολυ ομορφο το παραμυθι .Εχει νοημα και ειναι αυτο που συμβαινει σε ολους , ειδικα σε οσους νιωθουν βασηλιαδες, διοτις εσυ εισαι σαν τον υπηρετη, λες τα σοφα τα λογια!.
Μερικες φορες ομως οι εμπειριες μας, χαραζουν την ψυχη μας! ακομα και το κορμι μας, και καθοντε εκει σε καθε μπανιο, σε καθε φορα που κοιτας το κορμι σου να ειναι θυμηση.Προσωπικα σαν βλεπω το κορμι μου γυμνο αυτο νιωθω!, βλεπω τα σημαδια απο βλακωδες λογους ,βλεπω το αριστερο μου πλευρο για παραδηγμα που εχει μετατοποιστει απο ξυλοδαρμο οπου ειπεστει στο παρελθον και τον θυμαμαι! βλεπω στα χερια μου, βλεπω κατι μικρα σημαδακια που εχω απο τα χρονια που ζουσα σε ενα ψευτικο παραμυθι, στην ηρωινη ! κι θυμαμαι τα παυσιπονα που επερνα για να μην πονα η ψυχη μου! βλεπω το ποδι μου κι θυμαμαι ενα ατυχημα που ειχα με την μηχανη! βλεπω σημαδια στο κορμι μου απο λογους τελειως βαρβαρους η απο ατυχηματα λογο μαστουρας! βλεπω το κεφαλι μου σαν κουρευομαι που εχει κι αυτο μικρα σημαδεια! -ευτηχως που δεν εχω στο προσωπο χαχα - βλεπω και τα ματια μου, το μονο μερος που αναβλιζει λιγο η ψυχη και ειναι λιγο λυπημενο αλλα δεν εχει αλλαξει τυποτα απο τον πιτσιρικα που ετρεχε στα δαση , η στους δρομους κι επεξεργαζωταν γυρο του τα παντα! με ενδιαφερον! με καλη περιεργια! κι χερομαι .
Εαν μας μενουν ομως στην μνημη οι κακες αναμνησεις, συμφωνα παντα με την ψυχολογια δεν ειναι υγειες δραση αυτη, διοτις λενε οτι λογικα ο νους μας αυτοματος διαγραφει καθε κακη μνημη! για να θυματε τις πιο χαρουμενες εμπειριες! .

[δενξερω]

Πολυ ομορφο το παραμυθι .Εχει νοημα και ειναι αυτο που συμβαινει σε ολους , ειδικα σε οσους νιωθουν βασηλιαδες, διοτις εσυ εισαι σαν τον υπηρετη, λες τα σοφα τα λογια!.
Μερικες φορες ομως οι εμπειριες μας, χαραζουν την ψυχη μας! ακομα και το κορμι μας, και καθοντε εκει σε καθε μπανιο, σε καθε φορα που κοιτας το κορμι σου να ειναι θυμηση.Προσωπικα σαν βλεπω το κορμι μου γυμνο αυτο νιωθω!, βλεπω τα σημαδια απο βλακωδες λογους ,βλεπω το αριστερο μου πλευρο για παραδηγμα που εχει μετατοποιστει απο ξυλοδαρμο οπου ειπεστει στο παρελθον και τον θυμαμαι! βλεπω στα χερια μου, βλεπω κατι μικρα σημαδακια που εχω απο τα χρονια που ζουσα σε ενα ψευτικο παραμυθι, στην ηρωινη ! κι θυμαμαι τα παυσιπονα που επερνα για να μην πονα η ψυχη μου! βλεπω το ποδι μου κι θυμαμαι ενα ατυχημα που ειχα με την μηχανη! βλεπω σημαδια στο κορμι μου απο λογους τελειως βαρβαρους η απο ατυχηματα λογο μαστουρας! βλεπω το κεφαλι μου σαν κουρευομαι που εχει κι αυτο μικρα σημαδεια! -ευτηχως που δεν εχω στο προσωπο χαχα - βλεπω και τα ματια μου, το μονο μερος που αναβλιζει λιγο η ψυχη και ειναι λιγο λυπημενο αλλα δεν εχει αλλαξει τυποτα απο τον πιτσιρικα που ετρεχε στα δαση , η στους δρομους κι επεξεργαζωταν γυρο του τα παντα! με ενδιαφερον! με καλη περιεργια! κι χερομαι .
Εαν μας μενουν ομως στην μνημη οι κακες αναμνησεις, συμφωνα παντα με την ψυχολογια δεν ειναι υγειες δραση αυτη, διοτις λενε οτι λογικα ο νους μας αυτοματος διαγραφει καθε κακη μνημη! για να θυματε τις πιο χαρουμενες εμπειριες! .

Χαμογελαω παντα οταν διαβαζω τα καλα σου λογια. Σε ευχαριστω αν και τα σοφα λογια βγαινουν απ ολους μεσα απο αυτους τους ομορφους διαλογους.

Ειναι συγκλονιστικο οπως περιγραφεις τον εαυτο σου. Εχεις καταγεγραμμενα πανω σου σημαδια που σου θυμιζουν την πορεια σου ,για να εισαι αυτος που εισαι τωρα. Και εν τελη ειναι ομορφο και ειναι ομορφο που στα ματια σου βλεπεις τον πιτσιρικα που ησουν. Και αναγνωριζεις την πορεια σου, τα σφαλματα σου και την εξελιξη σου. Ισως καποια σημαδια πρεπει να φαινονται για να θυμιζουν και την εξελιξη. Εγω δεν εχω σημαδια, μονο κατι παιδικα σημαδια γιατι γενικως σκουντουφλουσα παντου και σημαδια απο την αυξομειωση του βαρους. Δεν εχει εμφανη ιστορια το σωμα μου . Με τις αλλαγες του σωματικου βαρους, δεν εχω δει καν την πορεια της ωριμοτητας. Δεν ξερω αυτο που βλεπω αν ειναι απο τη φθορα του χρονου ή ετσι ειναι ενα σωμα σε αυτα τ ακιλα. . Πολλες φορες δε με αναγνωριζω.

Νομιζω ο νους "θαβει" την κακη μνημη. Και κατω απο καταλληλες συνθηκες επανερχεται. Μακαρι να τη διεγραφε γιατι καθε φορα θα ξεκιναγαμε απο το μηδεν και θα ημασταν χαρουμενοι,

[giorgos panou]

Να την διαγραψει τελειως δεν θα ηταν νομιζω καλο, διοτι δεν θα μαθεναμε απο τα λαθη μας. Τις επαναληψεις εαν θυμαμαι καλα ο υγειες νους αποφευγει να φερνει στο εμπρος μερος του εγκεφαλου εκει οπου ειναι η αμεση μνημη και οχι οι αναμνησεις οπου αν θυμαμαι ειναι στην αμυγδαλη.
Οσο για το δικο μου το κορμι - για να μην με λες μη αυτοπεπειθετικο τυπο ,χαχα - ευτηχως λογο του οτι αθλουμουν παλαια, μαλιστα σε πρωταθληστικο επηπεδο μεχρι τον στρατο, παλυς καλας λοιπον οπου ακομα κρατιεμαι.
Ξερεις κατι, η λειτουργεια της μνημης ,αν θυμμαι καλα ειναι περιπλοκη και επειδη ειναι σε δυο χωρηστα μεροι του εγκεφαλου υπαρχει προβλημα, εξου κι η ανοια οπου δεν θυμουντε το παρον αλλα θυμουντε σαν ηταν παιδια, παιζει ρολο και το υποσυνειδητο οπου οι αναμνησεις δουλευουν ξεχωριστα απο εκει ,αρα ειναι σαν να εχουμε 3 τελειως ξεχωριστα σημεια στον εγκεφαλο για την μνημη, κατις που δε συμβαινει με καμια αλλη λειτουργια, για αυτο και ειναι τοσο περιεργη η μνημη.Οτα για παραδηγμα θες να προστατεψεις αντανακλαστικα τον εαυτο σου, για παραδηγμα να μην φαει κατις που σου κανει κακο, αρα που το ειχες φαει μικρη και το θυμασαι, η λειτουργια της μνημης ειναι μεσα απο το υποσυνειδητο για αυτο δεν θυμασαι πωτες και που το ειχες φαει ,αλλα το θυμαται το κορμι σου κι δεν το τρως. Ετσι βγαινουν ομως και οι ομορφιες της τεχνης, οπως η ποιηση, οπου ειναι αναμνησεις χωρις υποσυνειδητο.
Εσυ, δλδ θυμασαι τις κακες στιγμες σου συνεχως? διοτις αν θυμασαι εστω και συχνα , πιο πολυ τις κακες απο τις ομορφες τοτες δεν ειναι καλο, κι απο οσο θυμουμε απο τις συνεδρειες δεν ειναι και υγειες.

[δενξερω]

Να την διαγραψει τελειως δεν θα ηταν νομιζω καλο, διοτι δεν θα μαθεναμε απο τα λαθη μας. Τις επαναληψεις εαν θυμαμαι καλα ο υγειες νους αποφευγει να φερνει στο εμπρος μερος του εγκεφαλου εκει οπου ειναι η αμεση μνημη και οχι οι αναμνησεις οπου αν θυμαμαι ειναι στην αμυγδαλη.
Οσο για το δικο μου το κορμι - για να μην με λες μη αυτοπεπειθετικο τυπο ,χαχα - ευτηχως λογο του οτι αθλουμουν παλαια, μαλιστα σε πρωταθληστικο επηπεδο μεχρι τον στρατο, παλυς καλας λοιπον οπου ακομα κρατιεμαι.
Ξερεις κατι, η λειτουργεια της μνημης ,αν θυμμαι καλα ειναι περιπλοκη και επειδη ειναι σε δυο χωρηστα μεροι του εγκεφαλου υπαρχει προβλημα, εξου κι η ανοια οπου δεν θυμουντε το παρον αλλα θυμουντε σαν ηταν παιδια, παιζει ρολο και το υποσυνειδητο οπου οι αναμνησεις δουλευουν ξεχωριστα απο εκει ,αρα ειναι σαν να εχουμε 3 τελειως ξεχωριστα σημεια στον εγκεφαλο για την μνημη, κατις που δε συμβαινει με καμια αλλη λειτουργια, για αυτο και ειναι τοσο περιεργη η μνημη.Οτα για παραδηγμα θες να προστατεψεις αντανακλαστικα τον εαυτο σου, για παραδηγμα να μην φαει κατις που σου κανει κακο, αρα που το ειχες φαει μικρη και το θυμασαι, η λειτουργια της μνημης ειναι μεσα απο το υποσυνειδητο για αυτο δεν θυμασαι πωτες και που το ειχες φαει ,αλλα το θυμαται το κορμι σου κι δεν το τρως. Ετσι βγαινουν ομως και οι ομορφιες της τεχνης, οπως η ποιηση, οπου ειναι αναμνησεις χωρις υποσυνειδητο.
Εσυ, δλδ θυμασαι τις κακες στιγμες σου συνεχως? διοτις αν θυμασαι εστω και συχνα , πιο πολυ τις κακες απο τις ομορφες τοτες δεν ειναι καλο, κι απο οσο θυμουμε απο τις συνεδρειες δεν ειναι και υγειες.

Το ομορφο ειναι να αντιμετωπιζουμε το σωμα μας με αγαπη. Η φροντιδα ,η αθληση, η διατροφη που θρεφει σωστα ειναι αυτα που οφειλει ο καθενας μας να προσφερει στο σωμα του. Αν υποθεσουμε οτι το σωμα ειναι "δοχειο" του νου μας ή της ψυχης, οφειλουμε να το διατηρουμε φιλοξενο για αυτες τις πνευματικες εννοιες, ενεργειες όπως τελος παντων το ονομαζει ο καθενας. . Καποιες φορες βεβαια ειναι σα να εχουν κανει καταληψη στριμενα πεθερικα που τοτς φταινε ολα, ..:D

Γενικώς ειμαι φυση να βλεπω θετικα τα πραγματα και οτι ολα περνανε. Και ο,τι ασχημο συμβαινει να μενει εκει τη στιγμη που συνεβει .χωρις να το κουβαλαμε.. Δεν θυμαμαι συνεχως τις κακες στιγμες,Μονο κατω απο καποιες συνθηκες αναδυονται. Καποιες φορές βεβαια ειναι ολα ταυτοχρονα. Εχω βρει στην ομαδα των εσωστρεφων ενα meme που με εκφραζει. Ισως να το εχω ξαναγραψει, δε θυμαμαι. Ειμαι,λεει, σαν browser με 17 καρτελες ανοιχτες, οι δυο "παγωμενες" και αυτή η μουσική απο που έρχεται? . Καπως ετσι με χιουμορ λειτουργει ο εγκεφαλος μου ορισμενες φορες. Και γι αυτο καιω εγκεφαλικα κυτταρα.

Φαινεται να γνωριζεις για το υποσεινηδητο αρκετα. Για να πω την αληθεια δεν το μελετησα ποτε, απο ψυχολογικης και επιστημονικης μεριας. Μονο φιλοσοφικης.
Αυτο που λες, οτι η τεχνη ειναι αναμνησεις χωρις υποσεινηδητο...δεν μπορεις να φανταστεις ποσο μου μιλησε. Διοτι εν μερη ασχολουμαι με τα καλλιτεχνικα αλλα τελευταια ,εχω χασει οποιαδηποτε επαφη με το δημιουργικο μου κομματι και δεν μπορω να κανω τιποτα.
Ομως αυτο που λες, και επειδη ανεφερες οτι εχεις ασχοληθει και με τις ανατολικες φιλοσοφιες, μου δειχνει τη λυση, δηλ να ασχοληθω με το διαλογισμο ωστε να πιασω τον "μη νου". Ετσι το λενε ανατολικα και απ οσα εχω καταλαβει και με αυτα που λες ειναι οι αναμνησεις χωρις υποσεινηδητο.
Τελος παντων κατι τετοιο. Ισως οι πνευματικοι και οι επιστημονες να τραβανε τα μουστακια τους ή να τριζουν τα κοκαλα τους με αυτο που εγραψα, αλλα δε με νοιαζει. Εμενα μου εδωσε ωθηση να ψαχτω :)
Σε ευχαριστω

[user]

Κι εγω δεν απορριπτω τη βοηθεια απο ειδικο. Αλοιμονο. Απλα οπως κι εσυ περιγραφεις υπαρχουν καποια πραγματα που εμποδιζουν να δωθει η ευκαιρια. Και μεταξυ σοβαρου και αστειου ειναι και οτι και οταν βρεθω στις καταλληλες συνθηκες, υπαρχει αλλο ενα βημα τρομακτικο,. Το να παρω τηλεφωνο. :D
Ναι εχεις δικιο για το φορουμ, απλα εχω θεμα με τη φαντασια. Δηλ γινομαι πολυ ευκολα χαρουμενη με λιγα ελαχιστα και μετα οταν αυτα δεν υπαρχουν για λογικους και προφανεις λογους, ο εγκεφαλος μου δημιουργει ενα σωρο σεναρια. Το ιδιο παθαινω και στην πραγματικοτητα. Γαι το τιποτα γινομαι χαρουμεη, για το τιποτα μπορει να γινομαι χαλια.
Αν δεν εμπαινα σε μια ομαδα να βλεπω memes για τους εσωστρεφεις και να διαπιστωνω οτι υπαρχουν τοσοι ανθρωποι ετσι, θα νομιζα ακομα οτι ειμαι εξωγηϊνος. Το προβλημα ειναι περιπου αυτο που ειχα πρωτογραψειι. Ειμαι στη μεση. Δε μπορω να πω οτι δεν ειμαι καλα, αλλα δε ειμαι, αλλα ειμαι.
Στην επομενη αγορα βιβλιου θα το παρω το βιβλιο της.
Κακο δεν ειναι, απλα δεν ειναι κατανοητο. Οση αγαπη και να δειχνουν θα υπαρχει κατι που δε θα το καταλαβαινουν πως ενηλικας ανθρωπος εχει κολληματα ντροπαλου παιδιου.
Εχεις νιωσει οτι επειδη εισαι εσωστρεφης καποιους του προκαλει? Και υπαρχει μια μικρη μορφη επιθετικοτητας με στοιχεια κομπλεξικης ανωτεροτητας ? Και δε μιλαω υπερβολες ,σε βαθμο εκφοβισμου. Μιλαω για απαλα ,ανεπαισθητα λογια ,εκφρασεις ή λιγο επιθετικο χιουμορ. . Που ισως και οι ιδιοι να μην αντιλαμβανονται.
Στο βιβλιο της η Κειν ,αναφερει και τους διαφορετικους τυπους των εσωστρεφων?

χα χα χα όντως, κι είναι πραγματική φοβία το τηλέφωνο, απαντά η επιστήμη, μην κατακρίνεις τον εαυτό σου! εγώ σε καταλαβαίνω.
είσαι ο τύπος του ανθρωπου που κάνει ένα εκατομύριο σενάρια "γιατί-δεν-απάντησε-στο-μήνυμα"; νιώθω, αν κι εγώ δεν είμαι καθόλου έτσι.
εμένα μου ήρθε πιο φυσικά. τώρα, τί να σου πω; παράδειγμα, δεν έχω μεγαλύτερη ευχαρίστηση απο το να βολοδέρνω για ώρες μόνη μου στους δρόμους. κι αυτό μου έφερε την ισορροπία μέσα μου. ήταν σαν.. επιφώτηση; δεν θυμάμαι πώς έμαθα πώς-το-λενε-αυτό-το-πράμα-που-είναι-η-εσωστρέφεια. νομίζω απο διάφορα τεστ που έκανα για να περάσει η ώρα.
ακριβώς αυτό που είπες είναι τόσο λάθος στην κοινωνία μας. κολλήματα ντροπαλού παιδιού οτι δεν μπορώ τη φασαρία; βαριέμαι τα πάρτυ; δηλαδή την ένοια γούστο δεν την ξέρουν; για μένα είναι ξεκάθαρα φύση και επιλογή μαζί.
α καλά. τώρα δεν θυμάμαι αλλά "μίλα, γιατί δεν μιλάς;" "είσαι καλά; έχεις κάτι;" μετά απο λίγο "σίγουρα είσαι καλά;" και μια έκφραση λες και είσαι μπέμπα ξερω γω, και δεν ξέρεις τί γίνεται, επειδή δεν συμμετέχεις σε συζητήσεις. έχω ακούσει και το "καλά, τώρα, αυτή πιστεύεις;" τύπου, τί ξέρει αυτή; -κι άντε μετά να ξαναπείς τη γνώμη σου. δεν ξέρω αν σε κάλυψα. δεν θυμάμαι πολλά. δεν θέλω κι όλας.
ακριβώς επειδή δεν καταλαβαίνουν, δίνω τόπο στην οργή και δεν βιάζομαι να κρίνω. με βοήθησε αυτό πολύ.
εννοείς shy/thinking/restrained και τέτοια; όχι.
στο σάιτ της Πολιτείας γράφει αναλυτικά τα κεφάλαια.
ΤΟ ΙΔΑΝΙΚΟ ΤΗΣ ΕΞΩΣΤΡΕΦΕΙΑΣ
Η ΒΙΟΛΟΓΙΑ ΣΟΥ, Ο ΕΑΥΤΟΣ ΣΟΥ;
Η ΙΔΙΟΣΥΓΚΡΑΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ;
"Ο ΦΡΑΓΚΛΙΝΟΣ ΗΤΑΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ, Η ΕΛΙΝΟΡ ΟΜΩΣ ΜΙΛΟΥΣΕ ΜΕ ΤΗ ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ"
ΠΟΤΕ ΝΑ ΦΕΡΕΣΑΙ ΩΣ ΠΙΟ ΕΞΩΣΤΡΕΦΗΣ ΑΠ' Ο,ΤΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΙΣΑΙ;
Πώς να Μεγαλώσετε Ήρεμα Παιδιά σε Έναν Κόσμο που Δεν Μπορεί να τα Ακούσει είναι μερικά απο αυτά.