Σχιζοσυναισθηματικη διαταραχη

[panos_77]

Έχω φίλους αλλά δεν ψήνονται για συγκατοίκηση.Αυτο που μου λείπει είναι μια κοπέλα και με αυτά και με αυτά φοβαμαι να ξεκινήσω κάτι για τους λόγους που ανέφερα πριν.Και εγώ εδώ μπαίνω σπάνια πλέον θα προτιμούσα να με ακούει κάποιος και να τα λέμε αλλά τεσπα.Υπομονη λέω στον εαυτό μου αλλά και αυτή εξαντλειτε

[Fenia_21]

Καλησπέρα! Εύχομαι να είστε όλοι καλά ! Στην αρχή διαγνώστηκα με διπολική διαταραχή (από το 2022) και πριν λίγο καιρό η ψυχίατρος μου, μου είπε ότι τελικά έχω σχιζοσυναισθηματικη διαταραχή. Δυσκολεύομαι αρκετά με τη σχολή μου γιατί λόγω των φαρμάκων έχω υπνηλία και δε μπορώ να συγκεντρωθω όπως παλιά. Ήθελα να ρωτήσω αν υπάρχει πιθανότητα να φτιάξει η όλη κατάσταση και να επανέλθω στον παλιό μου εαυτό

[panos_77]

Καλησπέρα.Εγω πάσχω από ψυχωση και η αλήθεια ειναι πως ούτε εγώ μπορώ να συγκεντρωθω από όλο αυτό που έγινε.Παιρνω το αμπιλιφαι όπου είναι για την ψυχωση και απλά δεν έχω συμπτωματα θετικά πάντα.Τωρα αν επιστρέψεις πάλι στον εαυτό σου είναι δύσκολο έως ακατορθωτο αν κρίνω από μένα διότι άλλαξα τελείως μετά από όλο αυτό έχω γίνει πιο αναίσθητος.Τι να πω καλή τύχη.Τι φάρμακα παιρνεις;

[Fenia_21]

Κατάλαβα ...παίρνω 1 rispelen το πρωί και 1.5 το βράδυ, 1 ladose το πρωί , 2 depakine chrono το πρωί και 2 το βράδυ και 1 akineton το πρωί και ένα το βράδυ

[Player]

Προσωπικά πιστεύω πως θα φτιάξει η κατάσταση σταδιακα, δώστε χρόνο σε αγωγή και σε εργασίες που θα κάνετε με τον εαυτό σας και θα βελτιωθείτε.

[KleinosBrekias]

Pano με τους γονείς σου πώς τα πας?
Εγώ έχω σοβαρό θέμα και με τους δύο πλέον. Πιο πολύ με ενοχλούσε ο πατέρας μου αλλά και η μάνα μου δεν πάει πίσω.
Πριν λίγο με είπε τύραννο και ότι της έχω φάει τη ζωή. Και ότι εγώ δεν συμφωνώ ούτε με τα άντερά μου. Και αυτή τη φράση την έλεγε και τη λέει ακόμα καμία φορά για τον πατέρα μου. Και μου λέει τα ίδια που λέει και στον πατέρα μου. Και περιμένει... Τι περιμενει από μένα?? Να την αγκαλιάσω?? Να της πω τι ωραία λόγια που μου λέει??

Ασφυκτιω εδώ μέσα. Θέλω να μείνω σε ένα σπιτι μόνη μου αλλά δεν έχω δουλειά. Πρώτα βρίσκουμε δουλειά και μετά νοικιάζουμε σπίτι.
Οπότε αναγκαστικά μένω εδώ με τους γονείς μου και τρώγομαι μαζί τους και με τρώνε με τις γκρίνιες τους γιατί ποτέ δεν ήταν αγαπημένοι. Πάντα υπήρχε ειρωνεία μεταξύ τους.
Και μου είπε πριν λίγο η μάνα μου:
Ότι εγώ λέει δεν έχω δικαίωμα να κρίνω τους γονείς μου ενώ αυτοί έχουν το δικαίωμα να με κρίνουν γιατί είναι γονείς μου.
Δηλ ότι τι?? Έχουν θέση εξουσίας?? Ετσι βλέπουν τη γονεικη τους θέση?

Μου ρχεται να φύγω από δω και να πάρω τους 5 δρόμους.
Αλλά κάθομαι.
Γιατί έξω πιο δύσκολα θα είναι...

Τώρα αυτά που είπα είναι άσχετα με το θέμα.

Είχα ανάγκη να μιλήσω όμως γιατί μόλις τσακώθηκα με τη μάνα μου.

Γεια σου pause .
Οι γονεις εχουν μονο ασχημες αντιδρασεις απεναντι σου ?Ισχυει και με τον υπολοιπο περιγυρο τους? Τα ανδρογυνα μαλωνουν γιατι καποια στιγμη δεν ηταν ειλικρινεις μεταξυ τους . Ανεκπληρωτοι ευσεβεις ποθοι . Και τα απονερα περνανε στον διαδοχο .

Με εχουν διαγνωσει κατα σειρα , γενικευμενη αγχωδη διαταραχη , διαταραχη υπνου , ψυχωτικος , ατυπη σχιζοφρενεια , συναισθηματικη διαταραχη . Και αγχωδης να μην εισαι με τον τηλεφωνικο καταλογο διαγνωσεων γινεσαι .Δε μπορουν να συμφωνησουν 4 νοματαιοι με τις ιδιες σπουδες για τον ιδιο ανθρωπο . Εμενα με τρελαινει που δεν εχω διαγνωση ! Λαμβανω 100 mg Seropin καθε βραδυ ως υπναγωγο και θελω τουλαχιστο 500 mg για να πεσω ξερος . Την αυπνια την εχω 30 χρονια και δε μπορω να τη χωρισω !
Χρειαζεται και λιγο να αυτοσαρκαζομαστε για να ακουσει το μυαλο το γελιο μας .
Καποιες μερες καλο ειναι να μειωνουμε την ενταση .
Καλο σου Βραδυ pause .

[KleinosBrekias]

Πάντα είχα πρόβλημα με τον πατέρα μου και η μάνα μου βέβαια δεν πάει πίσω είναι ύπουλη και ψυχρή.εγω δουλεύω αλλά δεν φτάνουν να νοικιάσω οπότε αναγκαστικά όπως καταλαβαίνεις μένω με αυτούς που ούτε αγαπήθηκαν ποτέ απλά για συμφέρον έκαναν ότι έκαναν και την πληρώνω εγώ τώρα για τις παπαριες τους.Ειμαι δυστυχισμένος λόγω τραγικων λαθών των γονιών μου που μου κατέστρεψαν τη ζωή και εγώ φυτοζωω βαριεμαι το οτιδήποτε.Παντα έχω την ανάγκη να μιλήσω κάπου αλλά δεν έχω που να τα πω

Πανο καλησπερα .
Ξερεις ποσοι ενηλικες αντρες θεωρουν οτι η καταστροφη τους οφειλεται στους γονιους τους ? Εκατομμυρια το διχως αλλο . Καποτε ημουν και εγω στη θεση σου . Ειμαι 45 χρονων χωρις γονεις , χωρις δουλεια , χωρις δικια μου οικογενεια . Οσο ηταν υγιης η μητερα μου , εγω εβραζα μεσα μου εναντιον της. Οταν αρρωστησε , εκλαιγα γοερα μονος μου . Οταν ηταν προς στα τελευταια της την εβγαζα για καφε και τη ρωτουσα για τη ζωη της . Ηρεμησα απιστευτα και η μητερα μου το καταλαβε οτι το πιο δυσκολο παιδι που θα μπορουσε να της τυχει θα ηταν και το τελευταιο που θα εβλεπε .Νοεμβρη του 2012 . Τη αποζητω καθε μερα , Παναγιωτη .
Ο πατερας μου ηταν κυριαρχικος . Δεν εχω βρισει ανθρωπο τοσο χυδαια και απροκαλυπτα οσο τον πατερα μου . Δεν ηρθαμε ποτε στα χερια . Και ευγνωμονω το Θεο που δεν το επραξε . Ο πατερας μου ειχε πολλα λογικα προβληματα , οπως και η μητερα μου . Οταν μεθουσε ο πατερας μου ετρεχες να κρυφτεις . Ηθελε να γινονται ολα με τον δικο του τροπο , αυτον που σου εδειχνε . Ηθελε να αλλαξει ολο το ντουνια προς το καλυτερο . Ηταν τερας συγκεντρωσης . Τους τρομαζε ολους . Απο οσο γνωριζω μονο εμενα δε τρομαζε . Οταν μου ειπε θα φυγω σε λιγο , τοτε τρομαξα . Εκανα να κοιμηθω 5 μερες . Πρωτη φορα στη ζωη μου πανικοβληθηκα . Εκτοτε καθε βραδυ παρακολουθουσα τον υπνο του . Για 9 μηνες τον ρωτουσα για τα μετακατοχικα χρονια , την ζωη του με τα προβατα , τα χρονια στα καραβια . Ιστοριες χιλιοειπωμενες αλλα δεν τις χορταινα . Οσο ηταν στο νοσοκομειο μου ζητουσε οχι και τα πιο καταλληλα για ανθρωπο με σοβαρα κλινικα προβληματα υγειας . Τηγανητες πιπεριες , τουρσι , καυτερα . Οταν οι γιατροι μας ειδοποιησαν οτι ειναι καιρος παρολο τον πληρη αποπροσανατολισμο του , ειδε τα 2 διμετρα παλικαρια του πλαι πλαι και ειδα μια τοσοδουλικη λαμψη στα ματια του . Αυτη τη εικονα κραταω . Μαρτιος του 21 . Μου λειπουν αφανταστα οι ιστοριες του . Αν και εβγαλε το δημοτικο , η αφηγηση του ηταν ανατριχιαστικα χρονολογικα δομημενη .
Εγω ειμαι παραδειγμα προς αποφυγη , Παναγιωτη Εκανα εξοφθαλμα λαθη . Ημουν φαουλ σχεδον παντα . Μεχρι και πριν 9 μηνες ειχα σοβαροτατο προβλημα . Δε θελω να το ζησει κανεις .
Επειτα κατι αλλαξε μεσα μου και αναδυθηκε μια απιστευτη νοσταλγια . Και μισησα τον εαυτο μου . Ασβεστο μισος .Αλλα οχι για πολυ . Το μισος λειτουργησε ευεργετικα πανω μου .Απο την αρχη του τρεχοντος ετους εχω μαλακωσει πολυ και με κατεκλυσαν μονο ομορφες σκηνες του παρελθοντος με τους γονεις μου . Αρχιζω και γινομαι καλος μαθητης . Κατι μου αφησαν ως μαθημα . Σημερα απλα μουτζωνομαι στο καθρεπτη . Απεχω πολυ απο την αγαλλιαση αλλα η καρδια μου και η ψυχη μου ειναι αναπαντεχα ηρεμες οταν θυμαμαι τους γονεις μου .

Καλο σου βραδυ , Παναγιωτη .

[pause]

KleinosBrekias καλησπέρα.... Διάβασα τα δύο τελευταία σου posts..

Έχω να σου πω ότι δεν είναι τόσο τραγικά τα πράγματα με τους γονείς μου..
Μπήκα στο φόρουμ και έγραψα με θυμό μετά από τσακωμο με τη μητέρα μου.. Ήμουν συναισθηματικά φορτισμένη..
Άλλες φορές όπως και τώρα που σου γράφω, τους σκέφτομαι με αγάπη τους γονείς μου.. Όσο αντιφατικο κι αν ακούγεται αυτό με τα όσα έχω γράψει για αυτούς εδώ μέσα ειδικά για τον πατέρα μου...
Δεν σου κρύβω ότι πολύ συχνά, κι επειδή δεν απασχολουμαι με δουλειά, πολύ συχνά λοιπόν σκέφτομαι πώς θα είναι όταν θα φύγουν οι γονείς που απ τη ζωή...
Γιατί μεγαλώνουν... Μεγαλώνω κι εγώ μαζί τους... Και ο καθένας παίρνει τη σειρά του, στοιχιζεται πίσω από άλλους που είναι πιο μπροστά από αυτόν και προηγούνται να, πεθάνουν...
Και συγκινούμαι αφάνταστα στη σκέψη ότι θα χάσω τους γονείς μου...
Είναι ό,τι πιο κοντινό έχω... Είναι οι μόνοι άνθρωποι που με στήριξαν και με στηρίζουν ακόμα τόσο πολύ... Οι μόνοι που μ αγάπησαν τόσο πολύ... Οι μόνοι που θυσίαζαν πάντα την προσωπική τους καλοπέραση για τη δική μας πρόοδο... (της δικιάς μου και της αδερφής μου)..
Οπότε κλαίω από τώρα για κάτι που ξέρω πως θα γίνει... Για το θάνατό τους δηλαδη...
Δεν ξέρω αν έχει νόημα κάτι τέτοιο, δεν ξέρω αν το προκαταβολικο κλάμα αν μπορεί να μετριάσει το μελλοντικό που θα υπάρξει ετσι κι αλλιώς...
Αλλά με πιανει κάποιες φορές..

Νομίζω ότι θα υπάρχει ένα απέραντο κενό μετά το χαμό τους... Δυσαναπληρωτο ειδικά απ τη στιγμή που είμαι και μόνη μου χωρίς σχέση και παιδιά ώστε να στρέψω εκεί την προσοχή μου...
Οπότε τις τελευταίες μέρες δεν είμαι τόσο θυμωμένη...
Μάλλον οι σκέψεις περί θανάτου των γονιών μου μετρίασαν το θυμό μου..

Όσο για σένα, μήπως η αϋπνία σου ξεκίνησε από το διάστημα που παρακολουθούσες τον ύπνο του πατέρα σου? Οταν σου είπε ότι θα φύγει σε λίγο καιρό? Κι εσύ έκανες λες 5 μέρες να κοιμηθείς...
Αλλά πιο πάνω λες ότι την αϋπνία την έχεις 30 χρόνια... Οπότε μάλλον άκυρο αυτό που είπα..
Ισως όμως η διαταραχή σου, όποια κι αν είναι αυτή, να ξεκίνησε με αφορμή την απώλεια των γονιών σου, της μητέρας σου πρώτα και του πατέρα σου στη συνέχεια..

Κι εμένα η αρχική διάγνωση ήταν κατάθλιψη και νευρική ανορεξία..
Μετά πήρα απότομα κιλά οπότε φύγαμε από αυτή τη διάγνωση... Δεν ήξερα ούτε μου έλεγαν τι είχα... Κάπου είχα δει γραμμένο ότι είχα πάθει οξύ ψυχωσικο επεισόδιο... Το 2012..
Μέτα η διάγνωση έγινε διπολική διαταραχή και τώρα σχιζοσυναισθηματικη διαταραχή διπολικου τύπου...

Αλλά τώρα πραγματικα ό,τι κι αν έχουμε παίρνουμε φάρμακα τα οποία πολλές φορές είναι κοινά για πολλές διαγνώσεις...
Σημασία επίσης έχει να είμαστε καλά με κάποιο τρόπο.. Και σε αυτο λιγο βοηθάει το να ξέρουμε την ακριβή διάγνωση ειδικά όταν πρόκειται για ψυχικες παθήσεις..

Εγώ το ίδιο φάρμακο παίρνω και τώρα που διάγνωση είναι σχιζοσυναισθηματικη διαταραχή.. Το ίδιο που έπαιρνα και όταν η διάγνωση ήταν διπολική...

Συγκινήθηκα με την περιγραφή σου για τους γονείς σου στο τελευταίο σου post...

Και χαίρομαι ειλικρινά που η ψυχή σου είναι ήρεμη όταν θυμάσαι τους γονείς σου...
Αυτό σημαίνει ότι είναι κι αυτοί ήρεμοι εκεί που είναι... Είναι κάπου καλά.. Κι αυτό επειδή πρόλαβες και δούλεψες τη σχέση σου μαζί τους έστω και όταν ήταν στα τελευταία τους... Οπότε ξέρουν οι γονείς σου πως δεν έχουν αφήσει εκκρεμότητες με σένα στην εδώ ζωή... Και πιστεύω για αυτό ότι είναι κάπου καλά..

Η μεγάλη έγνοια της μάνας μου είναι να φύγει ήσυχη... Με την αδερφη μου είναι ήσυχη ότι τα βγάζει πέρα... Εγώ δεν έχω πάρει ακόμα τη ζωή στα χέρια μου... Και ανησυχεί για μένα... Μην πέσω κάπου άσχημα όταν θα έχει φύγει απ τη ζωή... Μην με εκμεταλλευτουνε...

Ελπίζω να έχω καταφέρει να είμαι πιο δυνατή όταν θα έρθει εκείνη η ώρα να χάσω τους γονείς μου... Να έχω καταφέρει να στεκομαι στα πόδια μου.. Για να φύγουν κι αυτοί ήσυχοι... Ότι έκαναν το χρέος τους... Πού το έχουν κάνει και με το παραπάνω αλλά λέμε τώρα πώς θα το αισθάνονται οι ίδιοι τότε...

Αχχ τι κουβέντα πιάσαμε..

Συλλυπητήρια για τους γονείς σου...