Κατάθλιψη, απομόνωση και αυτοτιμωρία. Υπάρχει λύση;
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Results 1 to 6 of 6
  1. #1
    Junior Member
    Join Date
    Mar 2021
    Posts
    1

    Κατάθλιψη, απομόνωση και αυτοτιμωρία. Υπάρχει λύση;

    Όλα ξεκίνησαν πριν 10 μήνες όπου έφυγα από την πόλη που σπούδαζα και γύρισα στον τόπο καταγωγής μου. Δεν είχα σκοπό να μείνω μόνιμα εδώ καθώς είναι πολύ μικρό μέρος, δεν βγαίνω, δεν έχω παρέες κλπ. Είχα σκοπό να μείνω μόνο το καλοκαίρι και μετά να επιστρέψω στην πόλη που σπούδαζα για να ψάξω για δουλειά. Ωστόσο έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα με τον κορονοιο, έκλεισαν τα πάντα με αποτέλεσμα να έχω παγιδευτεί εδώ. Διανύω τους χειρότερους μήνες της ζωής μου. Δεν έχω διαγνωστεί ποτέ με κατάθλιψη, δεν έχω επισκεφτεί ποτέ ψυχολόγο και γενικά δεν είχα αντιμετωπίσει ποτέ κάποιο σοβαρό θέμα ψυχικής υγείας οπότε νιώθω πολύ άπειρη σε αυτό το κομμάτι. Όλο αυτό το χρονικό διάστημα είμαι κλεισμένη στον εαυτό μου, δεν θέλω να μιλάω, βάζω πολύ συχνά τα κλάματα χωρίς καν να γνωρίζω το γιατί και ανά 15 μέρες περίπου παθαίνω κρίσεις κατάθλιψης με τεράστια ένταση οργής και θυμού με κορύφωση τον αυτοτραυματισμό. Προσπαθούσα να πείσω τον εαυτό μου ότι δεν έχω κατάθλιψη και ότι ίσως είναι μια κακη φάση που θα περάσει αλλά το θέμα ειναι ότι όσο περνάει ο καιρός τόσο χειροτέρευει. Από εκεί που είχα τόσα όνειρα, πλέον όλα μου ειναι αδιάφορα, τίποτα δεν με συγκινεί ιδιαίτερα, νιώθω ανίκανη να βγάλω εις πέρας το ότιδηποτε. Συγκρίνω συνέχεια τον εαυτό μου με τους γύρω μου και θεωρώ ότι εγώ έχω μείνει πολύ πίσω στη ζωή μου π.χ όλοι σε αυτήν την ηλικία δουλεύουν εγώ δεν δουλεύω άρα είμαι ανίκανη, όλοι έχουν δίπλωμα οδήγησης εγώ δεν έχω άρα είμαι άχρηστη και ούτω καθεξής. Νιώθω ότι έχω χάσει εντελώς την ανεξαρτησία και την ζωντάνια που είχα κάποτε και ότι έχω μετατραπεί σε ένα άκρως προβληματικό άτομο με πολλά κόμπλεξ. Και αναρωτιέμαι, υπάρχει λύση σε αυτό; Ένας άνθρωπος που αποξενώνεται και τιμωρεί συνεχώς τον εαυτό του μπορεί να επιστρέψει κάποια στιγμή στην κατάσταση που ήταν πριν ή είναι κάτι που παγιώνεται το συνηθίζεις και απλά μαθαίνεις να ζεις με αυτό, έχοντας πλέον αλλάξει και ο σημερινός εαυτός σου δεν θυμίζει σε τίποτα τον παλιό; Συγνώμη για το μεγάλο κείμενο. Τουλάχιστον τα έβγαλα από μέσα μου!

  2. #2
    Senior Member
    Join Date
    Sep 2020
    Posts
    1,278
    Quote Originally Posted by Ntalia525 View Post
    Όλα ξεκίνησαν πριν 10 μήνες όπου έφυγα από την πόλη που σπούδαζα και γύρισα στον τόπο καταγωγής μου. Δεν είχα σκοπό να μείνω μόνιμα εδώ καθώς είναι πολύ μικρό μέρος, δεν βγαίνω, δεν έχω παρέες κλπ. Είχα σκοπό να μείνω μόνο το καλοκαίρι και μετά να επιστρέψω στην πόλη που σπούδαζα για να ψάξω για δουλειά. Ωστόσο έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα με τον κορονοιο, έκλεισαν τα πάντα με αποτέλεσμα να έχω παγιδευτεί εδώ. Διανύω τους χειρότερους μήνες της ζωής μου. Δεν έχω διαγνωστεί ποτέ με κατάθλιψη, δεν έχω επισκεφτεί ποτέ ψυχολόγο και γενικά δεν είχα αντιμετωπίσει ποτέ κάποιο σοβαρό θέμα ψυχικής υγείας οπότε νιώθω πολύ άπειρη σε αυτό το κομμάτι. Όλο αυτό το χρονικό διάστημα είμαι κλεισμένη στον εαυτό μου, δεν θέλω να μιλάω, βάζω πολύ συχνά τα κλάματα χωρίς καν να γνωρίζω το γιατί και ανά 15 μέρες περίπου παθαίνω κρίσεις κατάθλιψης με τεράστια ένταση οργής και θυμού με κορύφωση τον αυτοτραυματισμό. Προσπαθούσα να πείσω τον εαυτό μου ότι δεν έχω κατάθλιψη και ότι ίσως είναι μια κακη φάση που θα περάσει αλλά το θέμα ειναι ότι όσο περνάει ο καιρός τόσο χειροτέρευει. Από εκεί που είχα τόσα όνειρα, πλέον όλα μου ειναι αδιάφορα, τίποτα δεν με συγκινεί ιδιαίτερα, νιώθω ανίκανη να βγάλω εις πέρας το ότιδηποτε. Συγκρίνω συνέχεια τον εαυτό μου με τους γύρω μου και θεωρώ ότι εγώ έχω μείνει πολύ πίσω στη ζωή μου π.χ όλοι σε αυτήν την ηλικία δουλεύουν εγώ δεν δουλεύω άρα είμαι ανίκανη, όλοι έχουν δίπλωμα οδήγησης εγώ δεν έχω άρα είμαι άχρηστη και ούτω καθεξής. Νιώθω ότι έχω χάσει εντελώς την ανεξαρτησία και την ζωντάνια που είχα κάποτε και ότι έχω μετατραπεί σε ένα άκρως προβληματικό άτομο με πολλά κόμπλεξ. Και αναρωτιέμαι, υπάρχει λύση σε αυτό; Ένας άνθρωπος που αποξενώνεται και τιμωρεί συνεχώς τον εαυτό του μπορεί να επιστρέψει κάποια στιγμή στην κατάσταση που ήταν πριν ή είναι κάτι που παγιώνεται το συνηθίζεις και απλά μαθαίνεις να ζεις με αυτό, έχοντας πλέον αλλάξει και ο σημερινός εαυτός σου δεν θυμίζει σε τίποτα τον παλιό; Συγνώμη για το μεγάλο κείμενο. Τουλάχιστον τα έβγαλα από μέσα μου!
    καλησπέρα.
    κατ αρχάς εκτιμώ το γεγονός οτι η κατάσταση είναι δύσκολη. δεν υπάρχει χώρος για αμφιβολία. η αντίδρασή σου είναι απολύτως φυσιολογική. όμως το θετικό στην υπόθεση είναι οτι κατέχεις μια αίσθηση συνείδησης σε αυτό που συμβαίνει, το ονοματίζεις και φαντάζομαι το αντιμετωπίζεις.
    το ζητούμενο είναι εσύ να δεις την όλη φάση να πάρεις τη ζωή σου απο δω και πέρα, ξεκινώντας απο τώρα.
    μια καλή τεχνική, την άκουσα κάπου, είναι για κάθε αρνητική σκέψη, να έχεις ένα "ευτυχώς".
    μην ντραπείς να μιλήσεις με έναν ειδικό άμεσα. σε κάποια δομή, αν δεν έχεις την οικονομική άνεση.

    Και όταν η καταιγίδα τελειώσει, δεν θα θυμάσαι καν πώς κατάφερες να επιβιώσεις. Δεν θα είσαι καν σίγουρος ότι έχει τελειώσει. Αλλά ένα πράγμα είναι σίγουρο: όταν βγεις από την καταιγίδα, δεν θα είσαι ο ίδιος άνθρωπος με αυτόν που μπήκε. Και αυτό είναι το νόημα της καταιγίδας.

  3. #3
    Senior Member
    Join Date
    Jan 2021
    Posts
    218
    Καλησπέρα! Πέρασα ακριβώς την ίδια κατάσταση με σένα πριν χρόνια όταν γύρισα από την πόλη που σπούδαζα στον τόπο καταγωγής μου. Δεν είχα παρέες, δεν έβγαινα και δεν ασχολιόμουν με κάτι άλλο. Άρχισαν δειλά δειλά τα πρώτα συμπτώματα όπως ήθελα να απομονώνομαι στο δωμάτιο μου, να φοβάμαι να βγω έξω, έγινα αρρωστοφοβική νόμιζα ότι κάτι έχω και θα πεθάνω και ότι δεν αξίζει να κάνω σχέδια για το μέλλον. Έφτασα στο σημείο να μη θέλω να φάω και να νιώθω ότι πνίγομαι. Σε καταλαβαίνω απόλυτα ότι είναι δύσκολη αυτή η μετάβαση αλλά θα το ξεπεράσεις σύντομα. Χρειάζεται να μιλήσεις με κάποιον ψυχολόγο όπως έκανα εγώ και με βοήθησε. Πιστεύω ότι θα σε βοηθήσει κ εσένα να δεις πιο αισιόδοξα τη ζωή και να το ξεπεράσεις αυτό που περνάς και πίστεψε με θα επιστρέψεις στην κατάσταση που ήσουν πριν.

  4. #4
    Senior Member
    Join Date
    Apr 2020
    Posts
    2,087
    Είναι δύσκολη εποχή για όλους μας που προκαλεί ή επιδεινώνει και μεγεθύνει τα όποια προβλήματα μας. Από κει και πέρα όπως σου είπαν και παραπάνω το να μιλήσεις σε ειδικό σίγουρα θα βοηθήσει. Επίσης προσπάθησε να καταγράφεις τις σκέψεις σου... μπορεί να σε βοηθήσει να αποφορτιστεις... γενικά βοηθάει το να αξιοποιείς ό,τι σου προσφέρει το εκάστοτε περιβάλλον. Περπάτημα στη φύση, τρέξιμο, διάβασμα ενός βιβλίου, γράψε λίστες με επιθυμίες και σχέδια ή και μικροπραγματα που θα ήθελες να φέρεις εις πέρας μια μέρα και σιγά σιγά προσπάθησε να κάνεις κάτι από αυτά. Δες και μήπως πέρα από τα ψυχολογικά αίτια, ότι λόγω κορωνοιου δεν κάνεις αυτό που επιθυμείς και δεν βρίσκεσαι εκεί που επιθυμείς, έχεις ανεπάρκεια σε βιταμίνες κρίσιμες για το νευρικό σύστημα όπως η b12, φυλλικό οξύ και βιταμίνη d. Και θυρεοειδή να ελέγξεις αν μέχρι τώρα δεν έχεις κάνει ποτέ τέτοια εξέταση.

  5. #5
    Banned
    Join Date
    Apr 2011
    Location
    athens
    Posts
    4,129
    Πολυ καλα εκανες και εβγαλες απο μεσα σου οτι σε βαρενει, γραψε οσα θες! μην νιωθεις οτι μας κουραζεις!
    Αυτα που περιγραφεις, δυστυχως μου θυμιζουν κατα πολυ τις δικες μου σκεψις οταν πρωτο εμαθα οτι πασχω απο καταθλιψη, δεν μπορουσα να το φανταστω! ουτε να το χονεψω!, ενιωθα ομως οπως γραφεις, και ο κανωνας των ασθενιων λεει οτι οταν υπαρχουν κοινα συμπτωματα υπαρχει μια ασθενια.
    Θα σου ελεγα να πας σε ψυχολογο πριν αρχισει η δυναμη της συνηθειας να σε καταβαλει σε οσ περιγραφεις, διοτις οπως εισουν πριν ,ολο ενεργεια κι ηταν απολυτα λογικο, το αντιθετο θα σου φενεται λογικο εαν συνηθησεις την καταθλιψη, και η δυναμη της συνηθειας μετραει παρα πολυ στην θεραπεια διοτις ο εγκεφαλος μας οταν μαθαινει να κανει κατις τεμπελιαζει στο να το αλλαξει ευκολα μετα,ακομα και κατις πολυ δραστηριο του φενεται δυσκολο να παψει να το κανει ξαφνικα.
    Μην συγκρινεις τον εαυτο σου με αλλους ,ειδικα με ανθρωπους που θεωρεις καταξιωμενους, διοτις συνεχως θα εισαι σε εναν φαυβλο κυκλο οπου θα επιβεβαιωνεις την θλιψη σου με σκοπο υποσεινηδητο να εισαι συνεχως απραγει αφου θα πιστεψεις οτι δεν εχεις καμια πυθανοτητα να τους φτασεις αρα για ποιο λογο να προσπαθησεις να γινεις καλα? μακρια απο αυτες τις σκεψεις οσο μπορεις, καλο θα ηταν να κανεις οσο πιο ταπεινες σκεψεις, του στυλ ειμαι τυχερη που μπορωω να περπατω, ιοτις θα μπορουσα να ειμουν αρρωστη και να μην μπορουσα! η το ποσο τυχερη εισαι που ζεις Ελλαδα και οχι να ειχες γεννηθει στην Συρια! τετοια σκεψου ,για να μπορεσεις να εκτιμησεις ακομα και το φαγητο σου!!
    Προσωπικα οταν ειμουν σε κεντρο αποτοξινωσης απο οποιουχα, λογο μιας μικρης βλαβης οπου ειχα παθει στον εγκεφαλο δυσκολευομουν να ανασενω αυτοματα οπως ολοι μας, επρεπε δλδ να το σκεφτω, να βαλω τους μυες μου σε δρασει, πως κανεις οταν περπατας, αυτο το παθαινα συνολικα γυρο στις 8-10 ωρες καθε μερα, .Μερα με την μερα που εφευγε, ο οργανισμος μου επανερχοταν , αλλα η ζωη μου λογο των ουσιων ειχε καταστραφει , ετσι οταν απογοητευομουν, κραταγα την ανασαμου, για να θυμηθω ποσο ασχημα ζουσα τις πρωτες μερες οπου επρεπε να ανασανω με δικη μου αποφαση, και ολα μου φενοταν αστεια μετα, ολα εδειχναν πανευκολα.

  6. #6
    Banned
    Join Date
    Apr 2011
    Location
    athens
    Posts
    4,129
    καλησπερα Ntalia525 , πως εισαι? νιωθεις καλητερα σε σχεση με τις μερες οπου εραψες το θεμα?

Similar Threads

  1. Υπάρχει λύση? Τελικά υπάρχει!
    By SpyroKo in forum Stress, Αγχος, Φόβος, Γενικευμένη Αγχώδης Διαταραχή
    Replies: 20
    Last Post: 05-08-2019, 18:32
  2. Υπαρχει λυση?
    By jet in forum Κατάθλιψη - Δυσθυμία
    Replies: 17
    Last Post: 26-11-2011, 03:34
  3. Υπάρχει λύση?
    By agnwstos007 in forum Σεξουαλικότητα, παρεκκλίσεις, σεξουαλική ταυτότητα
    Replies: 6
    Last Post: 06-11-2010, 03:47
  4. ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΥΣΗ...
    By ΔΗΜΗΤΡΑ_ed in forum Συναισθηματική Υπερφαγία, Ψυχογενής Βουλιμία
    Replies: 4
    Last Post: 17-02-2009, 16:53
  5. Υπάρχει λύση?
    By thor24 in forum Σεξουαλικότητα, παρεκκλίσεις, σεξουαλική ταυτότητα
    Replies: 2
    Last Post: 23-07-2007, 15:30

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •