γεια σας...ειμαι 18 χρονων
τριγυρνουσα εδω και καιρο στο forum,εβλεπα συζητησεις,προβληματα και εμπειριες και αποφασισα και εγω να μοιραστω μαζι σας κτ που με απασχολει και θα ηθελα πολυ να ακουσω την γνωμη σας.

απο μικρη ημουν μοναχικο παιδι..καπως ιδιαιτερη μπορω να πω.δν ημουν απο εκεινα τα δημοφιλη παιδια που περιτριγυριζονταν απο παρεες και φιλους παρολα αυτα ομως ειχα κολλητες.ομως δν τις ενιωθα ομως τοσο κοντα μου ετσι ωστε να πω πως υπηρχε πραγματικη φιλια η κτ τετοιο..τελος παντων αυτα στο δημοτικο...

στο γυμνασιο και στο λυκειο ημουν καλυτερα.εδεσα με διαφορες παρεες.γνωρισα ομως και ενα αγορι το οποιο ομως μαλλον χειροτερεψε την κατασταση.τον αγαπαω αλλα εκεινος με πληγωνει ομως ξερω πως δν πρεπει να συνεχιζω για να ειμαι καλα.ολα αυτα δν αποτελουν τοσο το προβλημα μου απλα σας τα λεω για να σχηματισετε μια ιδεα...

τωρα τελευταια ομως νιωθω....μοναξια.οχι την μοναξια που λενε συνηθως ολοι οταν δν εχουν συντροφο και απλως παραπονιουνται.εγω νιωθω το κενο,δν μπορω να νιωσω γεματη και ενω ξερω πως μεσα μου κρυβω πολλα συναισθηματα ,δν μπορω να τα εκδηλωσω για καποιο λογο.δν νιωθω πια τις φιλες μου τοσο κοντα ή τους δικους μου ανθρωπους και γενικα προτιμω να κλεινομαι στον εαυτο μου και να μην μοιραζομαι τπτ με αλλους.
ενω εξω ειμαι μαλλον φαινομενικα χαρουμενη και ξεγνοιαστη οταν ειμαι μονη μου με πιανει αυτη η μελαγχολια.δν ξερω αν ειναι η κυκλοθυμικη συμπεριφορα μου ή το οτι ειμαι καπως μοναχικο ατομο...

Λιγη βοηθεια????