Παιδέματα , Μπερδέματα και στιγμές καχυποψίας προς τον ψυχοθεραπευτη
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Page 1 of 2 12 LastLast
Results 1 to 15 of 18
  1. #1
    Junior Member
    Join Date
    Mar 2021
    Posts
    9

    Παιδέματα , Μπερδέματα και στιγμές καχυποψίας προς τον ψυχοθεραπευτη

    Καλησπέρα, είμαι κοντά στα 24 . Δεν ξέρω απο που να ξεκινήσω . Νομίζω οτι πάντα είχα την τάση να δραματοποιώ καταστάσεις. Παραταύτα , δεν παύει το γεγονός οτι είχα βιώματα που με στιγμάτισαν ανεπανόρθωτα. Κυρίως καταστάσεις που βίωσα κατα την παιδική μου ηλικία στο πλαίσιο μιας κάτι παραπάνω απο δυσλειτουργικής οικογένειας. Νομίζω απο τότε -αν όχι εκ γεννετής- άρχισα να σκέφτομαι και να συμπεριφέρομαι παράξενα. Κάπως κύλησαν τα χρόνια χωρίς να παραδεχτώ ότι τρέχει κάτι το πολύ σοβαρό με μένα.{Να σημειωθεί οτι έκανα λογοθεραπεία απο τα 5 μέχρι τα 8 και οτι 2 χρόνια πριν τις πανελλήνιες μια ειδικός για μαθησιακές δυσκολίες αφού δεν μου βρήκε κάποια μαθησιακή δυσκολία συμβούλευσε τη μητερα μου να επισκεφτω καποιον ψυχολογο} Λίγους μήνες αφότου έγραψα παραδόξως πάνω απο 17 χιλ μόρια μπήκα σε μια σχολή στην Αθήνα. Λόγω του περίεργου ψυχισμού μου και των συσσωρευμένων απωθημένων κάτι έσπασε μέσα μου όταν κατάλαβα οτι παλιμπαιδίζω και οτι οι κόποι μου δεν είχαν κάποιο αντίκρυσμα . Έτσι μέσα απο κρίσεις ανασφάλειας , θλίψης , και ζηλοφθονίας μου γεννήθηκε μια εμμονή σχετικά με κάτι το μεταφυσικό (ο φοβος αυτος καθαυτος του θανατου) . Έκανα το σφάλμα και δεν μίλησα . Σε κανένα . Τουλάχιστον για ένα χρόνο. Κι όταν αποφάσισα να το κάνω , το έκανα θολωμένος μπροστά σε έναν ψυχίατρο. Διαγνωσμένος με ψύχωση , πήρα μια αγωγή για μερικούς μήνες . Είχα αρχίσει και ένιωθα καλύτερα και ένας ξαφνικός εγωισμός σε συνδυασμό την απώλεια μιας συνταγής και τα ελάχιστα χρήματα που είχα στη διάθεση μου . με έκαναν να την διακόψω απότομα για κάποσους μήνες. Για να μην φλυαρώ , ούτε τοτε μίλησα σε κανέναν . Ξαναπήγα στον συγκεκριμένο και ξαναπήρα τα φάρμακα. Οι γονείς μου -οι άμεσα ενδιαφερόμενοι δηλαδή για την υγεία μου- το έμαθαν δύο χρόνια εντελώς τυχαία. Να σημειωθεί ότι υπέστην στο διάστημα αυτό δύο καταγεγραμμένα ψυχωσικά επεισόδια λόγω κάνναβης.

    Αφού λοιπόν , μαθεύτηκε , δεν υπήρξε σύμπνοια στο σπίτι ούτε τότε. Κάποιους μήνες μετά επισκέφτηκα με την μητερα μου άλλον γιατρό ο οποίος -φοβάμαι- είπε αυτά που ήθελα να ακούσω εγώ και ιδιαίτερα η μάνα μου χωρίς να εμβαθύνει στο ιστορικό μου. Κάπως έτσι συνέχισα να λαμβάνω την αγωγή (του προηγούμενου γιατρού) και να πηγαίνω για ψυχοθεραπεία σε εβδομαδιαία βάση πληρώνοντας 3 φορές πάνω απ την σύνηθη τιμή μιας συνεδρίας. Ένα ατύχημα είχε ως αποτέλεσμα την άμεση , πάλι , διακοπή της αγωγής με ευθύνη ενός καρδιολόγου . Συγκυριακά , περάτωσα επιτυχώς τις σπουδές μου και ήμουν έτοιμος για το μεγάλο βήμα. Το πρόβλημα ήταν οτι δεν ήξερα ποιο ήταν αλλα ούτε ήμουν και αντικειμενικά έτοιμος να κάνω κάτι. Σε αυτό συνέβαλλε κι ο κλιμακούμενος εθισμός με τυχερά παίγνια και μια μικρή κατάθλιψη με εκκολαπτόμενους ιδεοψυχαναγκασμούς. Το κακό και συνάμμα ύποπτο είναι οτι παρά τις συχνές συνεδρίες δεν εδόθη μεγάλη βάση σε αυτά τα εμφανή προβλήματα.

    Σε αυτό το κρίσιμο διάστημα κάθαρσης του οργανισμού μου απο τις ψυχότροπες ουσίες εκδηλώθηκαν κάποια σύνδρομα στέρησης απ τα οποία σημαντικότερος ήταν ένας αυξανόμενος σε διάρκεια και σε ανάγκη ιδεοψυχαναγκασμός. Παρόλαυτα σε εκείνη τη φάση επείδη ήταν κατακαλόκαιρο , διακόπησαν οι συνεδρίες . Μια αλληλουχία ασήμαντων γεγονότων (αλλά εξωφρενικών για εμένα) είχαν ώς αποτέλεσμα να υποτροπιάσω σε κάτι που ο θεραπευτής μου δεν γνώριζε πλήρως αφού με είχε «παραλάβει» όταν ακόμα λάμβανα την φαρμακευτική αγωγή. Μέσα σ' όλα , αποφάσισα, δίχως πάλι ιδιαίτερη συζήτηση και ορθολογική προεργασία να κόψω την αναβολή της θητείας μου.

    Έτσι κατέληξα , να δινω έναν αγώνα δρόμου για να παρουσιαστώ σε κάποιο βαθμο ψυχολογικά έτοιμος. Τα συμπτώματα ωστόσο δεν υποχωρούσαν και συν τοις άλλοις συνειδητοποίησα οτι ασυνείδητα έβγαζα κακία και μείωνα άτομα του στενού μου κύκλου. Προφανώς δεν έτυχα συγχώρεσης απ ΄όλους . Η ζημιά όμως έγινε. Πήρα κακην κακως την τελευταια στιγμη νεα αναβολή . Το πρώτο διάστημα δεν ήθελα να πάω στον γιατρό που με έβλεπε με τίποτα. Έπειτα απο παραινέσεις των οικείων μου όμως πήγα. Το ζήτημα είναι οτι έχουν περάσει πάνω απο 3 μηνες απο τότε και δεν βλέπω κάποια βελτιώση. Είναι φορές μάλιστα που νομίζω οτι έχω χειροτερεύσει. Δεν νιώθω βέβαια τον παροξυσμό που ένιωθα προηγουμένως αλλα είναι γεγονός οτι έχω αποκοπεί απο τα εγκόσμια. Κακές σκέψεις , δερματιλομανία στην κεφαλή και γενική σύγχηση λόγου και σκέψης συνθέτουν την καθημερινότητα μου. Ο μεγαλύτερος φόβος που τα συντειρεί ολα αυτα είναι -'ισως- η σκέψη οτι ο γιατρος του οποίου είμαι υπο την εποπτεία έβγαλε μια λάιτ διάγνωση για να καθησυχάσει το οικογενειακό περιβάλλον μου.
    Ομολογώ ότι δεν θα έπρεπε να με απασχολεί το πρόβλημα άλλα η επίλυσή του. Όταν όμως έχουν περάσει τα κρίσιμα χρόνια απόκτησης εφοδίων και εμπειριών και ο μόνος που μπορεί να σε βοηθήσει είναι αυτός που δεν σου έλυσε ουτε κατ'ελάχιστον κάποια απ τα θέματα που είχες και ούτε λίγο ούτε πολύ πέταξε το μπαλάκι της απόφασης περί στρατού σε σένα , τότε , μα τα χίλια γένια, έχει νόημα η ακριβής διάγνωση.

    Υπάρχουν περιπτώσεις που ψυχώσεις ιάθηκαν χωρίς αγωγή . Αλλα δεν ξερω κατα πόσο ωφελεί να περιμένω σε ένα θαύμα. Νεύρωση και Ψύχωση είναι δυο εκ διαμέτρου αντίθετες έννοιες με συνάμα πολύ λεπτά όρια διάκρισης. Τι να πω δεν ξέρω ... κάποιος που πάσχει απο μια μορφή νεύρωσης θα έκανε περίπου 4 ώρες να αποφασίσει κι έπειτα να γράψει αυτό το κείμενο? Να έχει αμφιβολίες για όσα έγραψε πιο πάνω ? Και απο εκεί που βγάζει σ αυτον που τον παρακολουθεί μια εικόνα ψείρα-ψυχαναγκαστικού και ντροπαλού ατόμου , να είναι κατα 99% σε διαρκή αφασία με εσωτερικευμενες εκρηξεις θυμού και κατακλυσμιαίες μεταπτώσεις στο άψε-σβήσε;

  2. #2
    Senior Member
    Join Date
    Apr 2020
    Posts
    2,088
    Πολλά θέματα βάζεις. Προφανώς εμείς δεν έχουμε την ικανότητα να κάνουμε διάγνωση και να διακρίνουμε αν είναι νεύρωση ή ψύχωση. Αν δεν εμπιστεύεσαι τον γιατρό πες στους γονείς να πάρετε μια δεύτερη γνώμη σε άλλον. Το πρόβλημα με όλους εμάς που έχουμε τέτοιας φύσεως προβλήματα είναι ότι όταν δεν είμαστε στα καλύτερα μας δεν είμαστε σίγουροι αν είναι όντως ο γιατρός που μας φταίει ή αυτά που σκεφτόμαστε γι' αυτόν είναι εκδήλωση της πάθησης μας. Όπως είπα και πιο πάνω μια δεύτερη γνώμη ίσως σε βοηθήσει στο κομμάτι της εμπιστοσύνης στον γιατρό με τον ένα ή τον άλλον τρόπο. Εσύ τι σκέφτεσαι να κάνεις;

  3. #3
    Junior Member
    Join Date
    Mar 2021
    Posts
    9
    Quote Originally Posted by Niels View Post
    Πολλά θέματα βάζεις. Προφανώς εμείς δεν έχουμε την ικανότητα να κάνουμε διάγνωση και να διακρίνουμε αν είναι νεύρωση ή ψύχωση. Αν δεν εμπιστεύεσαι τον γιατρό πες στους γονείς να πάρετε μια δεύτερη γνώμη σε άλλον. Το πρόβλημα με όλους εμάς που έχουμε τέτοιας φύσεως προβλήματα είναι ότι όταν δεν είμαστε στα καλύτερα μας δεν είμαστε σίγουροι αν είναι όντως ο γιατρός που μας φταίει ή αυτά που σκεφτόμαστε γι' αυτόν είναι εκδήλωση της πάθησης μας. Όπως είπα και πιο πάνω μια δεύτερη γνώμη ίσως σε βοηθήσει στο κομμάτι της εμπιστοσύνης στον γιατρό με τον ένα ή τον άλλον τρόπο. Εσύ τι σκέφτεσαι να κάνεις;
    Καλησπέρα έχουν περάσει καμποσοι μήνες. Τελικά πήγα για δεύτερη γνώμη κάπου αλλού αλλά και εκεί το μπέρδεμα δεν λύθηκε. Έχω αρχίσει και γίνομαι πάρα πολύ επιφυλακτικός με την φάρα των εν λόγω επιστημόνων. Δεν ξέρω αν με επηρέασε η επίσκεψη που έκανα σε άλλον θεράποντα ιατρό τον Απρίλιο. Απλά δυστυχώς σα να επιβεβαιώθηκαν οι φόβοι μου για τον γιατρό που επισκεπτομουν ενάμισι χρόνο τώρα. Και δυστυχώς δεν ήταν της φαντασίας μου το ότι η διαχείριση του θέματος μου εκ μέρους του ήταν ανεπαρκής αν όχι εγκληματική.
    Δεν θυμόταν τι φάρμακα έπαιρνα τόσο καιρό, την διάγνωση του πρώτου 3 χρόνια πριν, κάποια προβλήματα όπως η δερματιλομανια και την διάσπαση προσοχής έκανε σα να τα άκουγε πρώτη φορά και σα να μην έφταναν αυτά μου πε πως βεβαιώθηκε πως δεν ειμαι ψυχωσικος σχεδόν ένα χρόνο μετά αφότου πρώτοοηγα σ αυτόν κι ενώ η διακοπή που επέφερε την υποτροπή ήταν εντελώς τυχαία και όταν έγινε έπαιξε τον ρόλο του Πόντιου Πιλάτου

    Για να μην τα πολυλογώ επειδή έφτασα σε σημείο να καλέσω τους δικούς μου στο ιατρείο του χωρίς να τον προειδοποιησω, άρχισε να με ψαρεύει για ποιον λόγο ήρθανε. Και επειδή πνεύματικα και ψυχολογικά ένιωθα ράκος μου έκανε κουβέντα μπας και μου δίνε εκτός απ το αντικαταθλιπτικο, και κάποιον σταθεροποιητη (δεν θυμόταν αν είχα πάρει ποτέ που δεν εχω πάρει) ή επιπρόσθετο αντικαταθλιπτικο. Τελικά μπαίνουν οι δικοί μου και βλέποντας απ την συζήτηση τον πατέρα μου ανενημερωτο και την μάνα μου κάθετη σε κάθε είδους φαρμακευτική αγωγή, γυρίζει και τους λέει πως ο γιος σας θέλει να πάρει κι άλλα φάρμακα και ότι αυτός πιστεύει πως μέχρι και η σχιζοφρένεια είναι μύθος σε περίπτωση που είχα κάτι τέτοιο.

    Το θέατρο του παραλόγου έληξε ευτυχώς με δική μου πρωτοβουλία. Δεν γίνεται να πάρασιτιζωω, να φεύγει σχεδόν μηνιάτικο το μήνα για μένα, να έχω παραδεχτεί πως χριζω βοήθειας και στο τέλος να πρέπει να εκλογικευσω και να δικαιολογήσω τα αδικαιολογητα του top υποτίθεται Ψυχιάτρου.

    Τρεισιμισι σχεδόν μήνες μετά είμαι στάσιμος, ξεκινώ κάτι, αλλά μετά λόγω της γενικευμένης σύγχυσης δεν το φέρνω εις πέρας, είμαι σε μια φάση που πρέπει να πάρω κάποιες αποφάσεις για το μέλλον (εδώ να σημειώσω ότι πέρα απ την ψυχική περιπέτεια των τελευταίων 5 ετών έχω σοβαρή ευθύνη για την χύμα κατάσταση που δεν διόρθωσα όταν μπορούσα αλλά προσπαθούσα ασυναίσθητα να την εξοραισω), λαμβάνω κοντά στους 8 μήνες μια χαμηλή δόση αντικαταθλιπτικου και νομίζω ότι είμαι εντελώς μετέωρος απ την στιγμή που και οι δικοί μου - ενώ τους έχω ζητήσει να συμβουλεύω κάποιον άλλο σοβαρό ιατρό - δεν κάνουν τίποτα περιμένοντας να μου ρθει η επιφοίτηση, να πετάξω το παρόν αντικαταθλιπτικο που λαμβάνω κι όλα μέλι γάλα απ την αρχή.

  4. #4
    Senior Member
    Join Date
    Apr 2020
    Posts
    2,088
    Έτσι όπως τα περιγράφεις φαίνεται ότι η αγωγή δεν σε καλύπτει και θες να πας σε κάποιον άλλον γιατρό. Σωστά; Ψυχοθεραπεία κάνεις; Εσύ πρακτικά, πέρα από όλα αυτά που σκέφτεσαι για τους γιατρούς σου, τη σωστή ή λάθος διάγνωση, τους γονείς σου, κλπ, τι πρόβλημα έχεις στην καθημερινότητα σου; Αυτές τις επίμονες σκέψεις; Κάτι άλλο;

  5. #5
    Junior Member
    Join Date
    Mar 2021
    Posts
    9
    Quote Originally Posted by Niels View Post
    Έτσι όπως τα περιγράφεις φαίνεται ότι η αγωγή δεν σε καλύπτει και θες να πας σε κάποιον άλλον γιατρό. Σωστά; Ψυχοθεραπεία κάνεις; Εσύ πρακτικά, πέρα από όλα αυτά που σκέφτεσαι για τους γιατρούς σου, τη σωστή ή λάθος διάγνωση, τους γονείς σου, κλπ, τι πρόβλημα έχεις στην καθημερινότητα σου; Αυτές τις επίμονες σκέψεις; Κάτι άλλο;
    Ευχαριστώ για την ανταπόκριση. Ψυχοθεραπεία ουσιαστικά έχω να κάνω από τα τέλη του Απριλίου και αμφιβάλλω αν και το τελευταίο διάστημα γινόταν πράγματι ψυχοθεραπεία. Πέρα απ αυτά με κατακλύζουν κατά διαστήματα κάποιες ιδεοληψίες και συνεπακολουθοι ιδεοψυχαναγκασμοι που όμως λόγω του γενικότερου προφίλ μου, της πρώτης διάγνωσης και του χειρισμού απ τον τελευταίο γιατρό με κάνουν να αναρωτιέμαι ή να φοβάμαιι ότι τις βιωνω σαν παραλήρηματικες σκέψεις. Το χειρότερο είναι ότι συχνά νιώθω το μυαλό μου να χει γίνει αλοιφή και παρουσιάζω προς τα έξω μια εικόνα ενός ασυγκροτητου ατόμου που π.χ. ξεκίνα να πει κάτι και ξέχνα στην πορεία τι ακριβώς ήθελε να πει. Υπάρχουν και κάποιες άλλες στιγμές που βιωνω επεισόδια από αποπραγματοποιησης και αποπροσωποιησης και νιώθω πως είμαι αδρανής για το καθετί σα να έχω κολλήσει κάπου κι όλες οι στιγμές είναι με κάποιον παράξενο τρόπο ίδιες και άσχημες.

    Συν τοις άλλοις, έχω τελειώσει τις προπτυχιακες σπουδές μου, έχοντας κάνει όμως "κοιλιά" στα 2 τελευταία έτη που υποτίθεται ότι συμβαίνει το αντίστροφο. Έχω κουράσει πολλούς φίλους και γνωστούς κατά καιρούς απ την συμπεριφορά μου, έχοντας βέβαια ανεχτεί αναίτια την αντίστοιχη από εκείνους. Πρέπει να πάρω κάποιες αποφάσεις αλλά δεν ξέρω ποιες και πως.
    Τέλος το θέμα της στράτευσης παραμένει στο τραπέζι όπως προανέφερα στο αρχικό μήνυμα. Δυστυχώς λειτουργεί ως καμουφλάζ, αντί να έχω κάτι που να με κάνει να θεωρώ την θητεία χάσιμο χρόνου, θέλω να μπω (όντας υγιής και με την προϋπόθεση να είμαι εκεί και όχι φευγάτος δίνοντας δικαιωματα σε άγνωστους). Αλλά νομίζω ότι τους τελευταίους μήνες συμβαίνει μια διαρκής αντιστροφή αιτίου και αιτιατού. Σίγουρα δεν με αγχώνει σε κάποιο σεβαστό βαθμό ο στρατός αλλά σίγουρα δεν είναι και κάτι που σε βοηθά όταν με φοβισμένες και λαμπερές κόρες αντικρίζω το είδωλο μου στον καθρέπτη.

  6. #6
    Senior Member
    Join Date
    Apr 2020
    Posts
    2,088
    Τα περιγράφεις λίγο γενικά. Πρακτικά είσαι λειτουργικός; Γίνεται αντιληπτό από το περιβάλλον το πρόβλημα σου γι'αυτό λες ότι έχεις κουράσει τους φίλους σου με τη συμπεριφορά σου; Οι αποφάσεις αφορούν τα επαγγελματικά ή το θέμα της υγείας; Με τα προβλήματα ψυχικής υγείας μήπως πάρεις απαλλαγή από το στρατό; Είπες ότι τώρα παίρνεις αντικαταθλιπτικό σε χαμηλή δόση άρα η διάγνωση είναι ήπια κατάθλιψη; Πόσο καιρό το παίρνεις;

  7. #7
    Senior Member
    Join Date
    Apr 2020
    Posts
    2,088
    Τώρα είδα ότι το παίρνεις 8 μήνες. Θεωρείς ότι χρειάζεται αύξηση της δόσης ή ότι είναι λάθος η διάγνωση; Εσύ τι πιστεύεις ότι έχεις; Γιατί αν δεν κάνω λάθος δεν έχεις μείνει ικανοποιημένος από κανέναν από τους γιατρούς που σε έχουν δει.

  8. #8
    Junior Member
    Join Date
    Mar 2021
    Posts
    9
    Ευχαριστώ και πάλι για την ανταπόκριση. Απαντώ και στα δύο. Από την πρώτη Γυμνασίου, 11 χρόνια πριν δηλαδή και λόγω της ιδιοσυγκρασιας μου αλλά και της δυσλειτουργικης κατάστασης στο σπίτι ήμουν ανασφαλής. Αντιμετωπίζουν απ τους άλλους ως περίεργος, χαζοχαρεμουμενος και όχι τόσο ευχαρος για παρεα. Στο πιο στενό περιβάλλον δεν είναι ότι δεν με νοιάζονται αλλά η άλλαζονεια ότι ο γιος δεν έχει τίποτα μόνο και μόνο επειδή είναι γιος και η ενασχόληση των δικών μου με τις συγκρούσεις και τα θέματα μεταξύ τους, τους έκανε να ναι φαινομενικά ευησυχασμενοι για μένα.
    Τώρα αυτή η ανασφάλεια και η κάπως παιδιά στίξη συμπεριφορά κορυφώθηκε ότι μπήκα στη Σχολή. Δεν είχα όμορφες εμπειρίες αλλά τις αρνητικές προσπαθούσα να τις εκμεταλλευτώ ως ένα είδος αυτοσαρκασμό. Κάπως έτσι έγινα ευχάριστος αν όχι αγαπητός. Στο παρόν, πολλοί φίλοι έμαθαν για τα ψυχοφαρμακα καθώς και την εξήγηση πίσω απ την αλλόκοτη περσινά μου. Δεν είναι ότι με έκαναν πέρα λόγω αυτού. Απλώς με τον καιρό αλλοτριωθηκα. Κάπνισμα, τζόγος κακεκτυοπος νιχιλισμος ατέλειωτης αν ουσίας ραστώνης, και το βασικότερο, το θάψιμο που έριχνα ανεπιτήδευτα σε κοινούς γνωστούς και φίλους λογικό είναι να δημιουργήσουν μια άσχημη εικόνα που τους εδιωχνε ολοένα και περισσότερο. Πολλοί βέβαια δεν απομακρυνθηκαν απλά αλλά παίρνοντας για μερικό τους μόνο την ασχήμια και το σκοτάδι μερικών στιγμών και με έθαψαν και έβαλαν άλλους να βγάλουν το φίδι απ την τρύπα, προσβάλλοντας και υβριζοντας με.

    Οι αποφάσεις και τα δύο. Εχω αφήσει τα πράγματα σε σημείο που να μην θυμάμαι που και δεν ξέρω πως να κάνω την αρχή και με τι μυαλά γιατί φοβάμαι πως τον χρονο κι αν γύριζα δεν θα ήμουν σοφοτερος ούτε πιο διαυγής.
    Το τελευταίο αντικατροπτιζει σε κάποιο βαθμό την τωρινή κατάσταση, των διαλλειψεων και της μη διαύγειας και συγκρότησης.

    Είχα διαγνωστεί με σχιζοσυναισθυματικη διαταραχή προ 4ετιας, και στον τελευταίο γιατρό διαγνώστηκαν με ιδεοψυχαναγκαστικη διαταραχή σχεδόν ενα χρόνο μετά αφότου τον επισκέφτηκα. Έχω γράψει προηγούμενως γι αυτόν. Εγώ είναι η αλήθεια πως ώρες ώρες γίνομαι εγωιστής και αυτοθυματοποιουμαι με αποτέλεσμα να μην με βοηθώ. Απ την άλλη αντικειμενικά να το δει κάποιος ήταν κάπως ακατάλληλος ο τελευταίος. Και δεν τα έχω γράψει όλα για τον συγκεκριμένο.
    Το παλεύω μόνος μου τώρα όχι τόσο αποτελεσματικά βέβαια. Τρομάζω μην ζήσω τα ίδια απ την αρχή και έρθει η μέρα που θα ρθει το χαρτί και είτε ζητήσω αναβολή είτε εκ των πραγμάτων δεν είμαι ικανός.

    Το Ζήτημα είναι ότι θέλω να φορέσω τα χακί αλλά να το άξιζω και να με χαίρομαι σε κάποιον καθρέπτη του στρατοπέδου όσο και παράξενο και αστείο κι αν ακούγεται. Η απαλλαγή νομίζω θα είναι ένα στίγμα και επιπρόσθετο απωθημένο εις βάρος μου.

    Δεν ξέρω τι έχω κι αυτή η άγνοια δεν με κάνει σοφό ή ήρεμο. Πολλές φορές όλα βγάζουν νόημα με τον τελευταίο γιατρό κι άλλες φορές τίποτα μα τίποτα. Κι ο ίδιος άλλωστε μου πε πως είχε αμφιβολίες για τον αν έχω ψύχωση ή όχι έως και λίγες εβδομάδες πριν παρουσιαστώ και ότι ο προηγούμενος γιατρός απλώς έδωσε βάση στα ψυχωσικα στοιχεία για να μου πασάρει φάρμακα δεδομένου και ότι πήγα τότε την πρώτη φορά μόνος και το έκρυβα από παντού.

    Ίσως δεν έχω επαρκή θέληση, ίσως τα έχω μπερδέψει καιρό τώρα τα πράγματα. Ίσως όμως αληθεύει σε κάποιον βαθμό η πρώτη διάγνωση. Ακούγεται βολικό σαν άλλοθι αλλά είναι εξίσου αν όχι περισσότερο εφιαλτικό το τελευταίο σενάριο.

  9. #9
    Junior Member
    Join Date
    Mar 2021
    Posts
    9
    Καλησπέρα αν είναι εύκολο σχολιάστε την απάντηση μου οποτε ευκερειτε!

  10. #10
    Senior Member
    Join Date
    Apr 2020
    Posts
    2,088
    Απ'ο,τι φαίνεται είσαι μπερδεμένος. Ούτε κι εσύ ξέρεις τι να πιστέψεις για το θέμα της διάγνωσης σου. Δεν ξέρω τι να σου πω πέρα από τη δική μου εμπειρία. Η ψυχοθεραπεία χρειάζεται χρόνο για να αποδώσει και εμπιστοσύνη στον θεραπευτή. Εγώ κάνω τέσσερα χρόνια και η σχέση μας πέρασε από πολλές φάσεις. Τον πρώτο καιρό μου έβγαινε μεγάλη αντίδραση, επιθετικότητα και κάποιες φορές παραλίγο να σταματήσω. Έχει να κάνει και με το πώς πάει με την φαρμακευτική αγωγή. Αν δεν μας πιάνει καλά ή υπάρχουν παρενέργειες που μας ταλαιπωρούν επηρεάζουν τη σχέση μας με αυτόν που μας έχει δώσει το φάρμακο γι'αυτό και κάποιοι κάνουν μόνο ψυχοθεραπεία και σε παραπέμπουν σε άλλον για την αγωγή κι ας μπορούν κι αυτοί να συνταγογραφησουν αφού αναφέρομαι σε ψυχίατρο ψυχοθεραπευτή. Νομίζω πως η διάγνωση έχει νόημα κυρίως για την επιλογή της αγωγής. Εγώ μάλλον ήμουν τυχερός, απλή περίπτωση άγχους και κατάθλιψης, όποιο αντικαταθλιπτικό κι αν πήρα με έπιασε.

  11. #11
    Junior Member
    Join Date
    Mar 2021
    Posts
    9
    Quote Originally Posted by Niels View Post
    Απ'ο,τι φαίνεται είσαι μπερδεμένος. Ούτε κι εσύ ξέρεις τι να πιστέψεις για το θέμα της διάγνωσης σου. Δεν ξέρω τι να σου πω πέρα από τη δική μου εμπειρία. Η ψυχοθεραπεία χρειάζεται χρόνο για να αποδώσει και εμπιστοσύνη στον θεραπευτή. Εγώ κάνω τέσσερα χρόνια και η σχέση μας πέρασε από πολλές φάσεις. Τον πρώτο καιρό μου έβγαινε μεγάλη αντίδραση, επιθετικότητα και κάποιες φορές παραλίγο να σταματήσω. Έχει να κάνει και με το πώς πάει με την φαρμακευτική αγωγή. Αν δεν μας πιάνει καλά ή υπάρχουν παρενέργειες που μας ταλαιπωρούν επηρεάζουν τη σχέση μας με αυτόν που μας έχει δώσει το φάρμακο γι'αυτό και κάποιοι κάνουν μόνο ψυχοθεραπεία και σε παραπέμπουν σε άλλον για την αγωγή κι ας μπορούν κι αυτοί να συνταγογραφησουν αφού αναφέρομαι σε ψυχίατρο ψυχοθεραπευτή. Νομίζω πως η διάγνωση έχει νόημα κυρίως για την επιλογή της αγωγής. Εγώ μάλλον ήμουν τυχερός, απλή περίπτωση άγχους και κατάθλιψης, όποιο αντικαταθλιπτικό κι αν πήρα με έπιασε.
    Στην δικια μου περιπτωση έφυγα απ τον πρώτο κακην κακως και πήγα στο δεύτερο με σκοπό να μου κόψει την αγωγή (3 φαρμακα). Οι δικοί μου κι εγώ προσωπικά έκανα το λάθος να πιστέψω πως το πρόβλημα δεν ήταν οτι μου είχε συμβεί παλαιότερα ή κάποια πράγματα που μου συνέβαιναν ακόμα και λαμβάνοντας την αγωγη αλλα το οτι το προβλημα και το εμπόδιο στη ζωή μου ήταν τα φάρμακα αυτά καθ αυτά. Εδώ νομίζω έχει τεράστια ευθύνη ο μέχρι πρότινος γιατρός ο οποίος εκμεταλλεύτηκε αυτη την παρεξήγηση και απο τύχη και εραστεχνισμό ακολούθησε ο,τι ακολούθησε.
    Να φανταστείς το αντικαταθλιπτικό που παίρνω το συνταγογράφησε ταυτόχρονα με την αναβολή κι ενώ μου είχε πει πως πανω απο 2 μήνες δεν θα χρειαστεί να το πάρεις έχω φτάσει στον 8ο. Σα να μην έφτανε αυτό ένας εκ των δυο γονιων μου πιστευει οτι εγω πιεσα τον γιατρο να μου δωσει το φαρμακο ή οτι μου το δωσε λόγω του χαρτιου για την αναβολη. Ο ίδιος όχι μονο μου το δωσε συνειδητα αλλα με "μαλωσε" το πρωτο διαστημα επειδη αργησα να το ξεκινησω (εριξα πολυ νερο στο κρασι μου για να ξαναπαω σαυτον τοτε) και μετα απο κανα 5μηνο μου παιζε τον Ποντιο Πιλατο πηγαινοντας να μου δωσει κι αλλο φαρμακο (σταθεροποιητη που δεν ειχα ξαναπαρει) κι αφοτου καταλαβε την απεχθεια των γονιων μου για χαπια κλπ , φροντισε να τους καθησυχασει και να με βγαλει ως αδυναμο που επιζητο σωνει και ντε τα φαρμακα.
    Δηλαδη και νευρικος να μην εισαι σπανε τα νευρα σου μ αυτην την ιστορια.

    Στο δια ταυτα, φοβαμαι μην απογνωστω τελειως και περασω ξανα μετα απο δυο χρονια το κατωφλι του πρωτου (απ τον οποιο εφυγα σαν κηνυγημενος και μετα απο επεισοδιο με την μητερα μου στο γραφειο του εν αγνοια μου) , οχι για να με αναλαβει ξανα αλλα για να λαβω καποιες πειστικες απαντησεις για την πρωτη διαγνωση γιατι στην τελικη οτι και να ητανε αυτος , δυστυχως ηταν ο πρωτος στον οποιο ειπα τι συνεβαινε , μοιραστηκα τα πιο αποκρυφα της ψυχης μου και ημουν στο πίκ των συμπτωμάτων ..
    Τι μου προτεινεις να κανω οσον αφορα την τελευταια μου σκεψη;

  12. #12
    Senior Member
    Join Date
    Apr 2020
    Posts
    2,088
    Να σχολιάσω πρώτα αυτό που είπες παραπάνω ότι σου είπε ο γιατρός. Ότι δηλαδή θα πάρεις το αντικαταθλιπτικό μόνο για δύο μήνες. Δύο μήνες χρειάζεται για να δράσει, να δεις τα πρώτα αποτελέσματα, καμιά θεραπεία με αντικαταθλιπτικά δεν μπορεί να κρατήσει μόνο δύο μήνες. Σε ο,τι αφορά το τελευταίο είναι απλά σύμπτωμα. Δεν είμαι γιατρός για να μπορώ να το πω ούτε επιτρέπεται να κάνουμε διαγνώσεις. Αλλά επειδή νιώθω κι εγώ πολλές φορές ότι υπάρχουν εκκρεμότητες, ασάφειες κλπ στο παρελθόν για διάφορα ζητήματα, πιάνω τον εαυτό μου να σκέφτεται να τις λύσει. Αγχος υποδηλώνει για μένα. Δεν πρόκειται να σε βοηθήσει σε τίποτα το να σκαλίζεις το παρελθόν. Αρχαιολογικού τύπου προσέγγιση στα προβλήματα σου δεν βοηθάει. Είμαστε όντα σε διαρκή εξέλιξη. Η διάγνωση εκείνη ακόμη κι αν ήταν σωστή μπορεί να αναφερθεί σε έναν καινούριο γιατρό κατά τη λήψη ιστορικού. Από κει και πέρα σημασία για τον γιατρό θα έχει η σημερινή σου κατάσταση. Το παρελθόν θα χρησιμεύσει αλλά όχι με τον τρόπο που φαντάζεσαι. Επίσης σε εντελώς πρακτικό επίπεδο δεν είμαι σίγουρος ότι ένας γιατρός θα μπει σε αυτή τη διαδικασία. Για ποιο λόγο να το κάνει; Επίσης έχω μπερδευτεί. Ο πρώτος γιατρός είναι πριν τρία χρόνια,
    ο δεύτερος τον τελευταίο ενάμιση χρόνο ή υπάρχει και τρίτος πιο πρόσφατος; Τώρα δεν πηγαίνεις πουθενά; Ούτε για ψυχοθεραπεία;

  13. #13
    Junior Member
    Join Date
    Mar 2021
    Posts
    9
    Quote Originally Posted by Niels View Post
    Να σχολιάσω πρώτα αυτό που είπες παραπάνω ότι σου είπε ο γιατρός. Ότι δηλαδή θα πάρεις το αντικαταθλιπτικό μόνο για δύο μήνες. Δύο μήνες χρειάζεται για να δράσει, να δεις τα πρώτα αποτελέσματα, καμιά θεραπεία με αντικαταθλιπτικά δεν μπορεί να κρατήσει μόνο δύο μήνες. Σε ο,τι αφορά το τελευταίο είναι απλά σύμπτωμα. Δεν είμαι γιατρός για να μπορώ να το πω ούτε επιτρέπεται να κάνουμε διαγνώσεις. Αλλά επειδή νιώθω κι εγώ πολλές φορές ότι υπάρχουν εκκρεμότητες, ασάφειες κλπ στο παρελθόν για διάφορα ζητήματα, πιάνω τον εαυτό μου να σκέφτεται να τις λύσει. Αγχος υποδηλώνει για μένα. Δεν πρόκειται να σε βοηθήσει σε τίποτα το να σκαλίζεις το παρελθόν. Αρχαιολογικού τύπου προσέγγιση στα προβλήματα σου δεν βοηθάει. Είμαστε όντα σε διαρκή εξέλιξη. Η διάγνωση εκείνη ακόμη κι αν ήταν σωστή μπορεί να αναφερθεί σε έναν καινούριο γιατρό κατά τη λήψη ιστορικού. Από κει και πέρα σημασία για τον γιατρό θα έχει η σημερινή σου κατάσταση. Το παρελθόν θα χρησιμεύσει αλλά όχι με τον τρόπο που φαντάζεσαι. Επίσης σε εντελώς πρακτικό επίπεδο δεν είμαι σίγουρος ότι ένας γιατρός θα μπει σε αυτή τη διαδικασία. Για ποιο λόγο να το κάνει; Επίσης έχω μπερδευτεί. Ο πρώτος γιατρός είναι πριν τρία χρόνια,
    ο δεύτερος τον τελευταίο ενάμιση χρόνο ή υπάρχει και τρίτος πιο πρόσφατος; Τώρα δεν πηγαίνεις πουθενά; Ούτε για ψυχοθεραπεία;
    Τον καιρό που ανέβασα πρώτη φορά εδω , πριν κατι μηνες δηλαδη, πηρα την αποφαση να πάω σε εναν τρίτο χωρίς πολυ ψαξιμο για να μου πει μια γνώμη . Κατα 80% συμφώνησε ως προς την διαγνωση με τον δευτερο αλλα έδωσε βάση στις ιδεοληψίες και στην ανάγκη αντιμετώπισης του θέματος με επιπροσθετη αγωγή . Τον είδα κι αυτόν οτι ήθελε απλα να με πιάσει πελάτη. Τώρα όχι δεν πηγαίνω πουθενά. Πριν 4 χρόνια είπα να κάνω μια φορα κατι σωστό για μένα και οπως εξελιχθηκαν τα πραγματα ήταν το μεγαλυτερο και μοιραιο λαθος μου. Τον πρώτο καιρό που ξέκοψα απ τον δευτερο, πριν κανα τριμηνο ένιωθα σχετικά πιο ελεύθερος καθοτι το να πηγαινω εκει ανα βδομαδα και σε συνθηκες καραντίνας ήταν μια μορφη ιδρυματοποιησης που επιβάρυνε την κατάσταση.
    Σαν σκέψη εχω κατα νου είτε να πάω στον πρώτο για τους λογους που ανεφερα χωρις δηλαδη την δεσμευση να συνεχισω μ αυτον ή να προσπαθησω να μονος μου να κοψω την σημερινη αγωγη με αντικατασταση καποιου φυσικου σκευασματος οπως η μελατονινη.
    Προτιμω να περασω χειροτερα παρα τα ιδια οπως περυσι

  14. #14
    Senior Member
    Join Date
    Apr 2020
    Posts
    2,088
    Η μελατονίνη ως προς τι θα σου χρησιμεύσει ακριβώς; Για τον ύπνο συνήθως τη δίνουν κι εμένα μάλιστα μου προκαλεί αϋπνία, δεν λειτουργεί σε όλους. Το αντικαταθλιπτικό θες να το διακόψεις για ποιον λόγο; Αισθάνεσαι ότι δεν σε βοηθάει; Είναι που δεν έχεις βρει τον κατάλληλο γιατρό ή δυσκολεύεσαι να εμπιστευτείς κάποιον. Αν το κόψεις και χειροτερευσεις ξανάρχισε το. Αν πάρεις απόφαση να το κόψεις κάν το πολύ σταδιακά αφενός γιατί έτσι θα καταλάβεις αν πρέπει ή όχι κι αφετέρου μειώνεις τις παρενεργειες.

  15. #15
    Senior Member
    Join Date
    Oct 2016
    Posts
    900
    Aντικαθληπτικο για δύο μήνες δεν υφίσταται, σε δύο μήνες θα σε πιάσει καλά και θα δεις θετικό αποτέλεσμα. Τελικά δεν κατάλαβα ποια είναι ή διάγνωση σου; Παίρνει κανείς απαλλαγή από το στρατό με ήπιο αντικαταθλιπτικο;

Page 1 of 2 12 LastLast

Similar Threads

  1. Replies: 8
    Last Post: 29-05-2020, 13:47
  2. Θυμός προς τον ψυχοθεραπευτή
    By NikosD. in forum Η ερώτηση της εβδομάδας
    Replies: 104
    Last Post: 29-07-2019, 03:19
  3. Μπερδέματα του παρελθόντως...
    By Asiatas in forum Σχέσεις και Επικοινωνία
    Replies: 83
    Last Post: 07-02-2017, 22:24
  4. Μπερδεματα...ΞΑΝΑ
    By ioulia1 in forum Συμβουλευτική Γονέων
    Replies: 22
    Last Post: 19-07-2015, 17:47
  5. Μπερδέματα!
    By gatopardos in forum Ψυχώσεις & Σχιζοφρένεια
    Replies: 9
    Last Post: 25-09-2013, 11:39

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •