Νιώθετε κι εσείς έτσι;

[Insomnia96]

Νιώθω πως έχω αποξενωθεί από τον εαυτό μου, πως έχω χάσει το μυαλό μου, την ψυχή μου, τα πιστεύω μου, την κρίση μου. Δεν μπορώ να συγκεντρωθώ, έχω συχνές εναλλαγές διάθεσης, εναλλαγές αυτοεικόνας, ένα μόνιμο άγχος και μια ανασφάλεια, νιώθω τελείως χαζή και άχαρη σαν να έχει πέσει η νοημοσύνη μου στο 0 και κάποιες φορές νιώθω πως λέω χαζομάρες (πχ. μιλάω με κάποιο άτομο και μετά με κοροϊδεύω και λέω στον εαυτό μου: "μα τι ηλίθια που είσαι, όλο βλακείες λες" και μετά νιώθω ντροπή και ενοχές), νιώθω πως τα κάνω όλα σαλάτα, πως δεν μπορώ να συσχετισθώ με άλλα άτομα, δεν μπορώ να εκφραστώ και να εξωτερικεύσω τι νιώθω (όλα είναι μπερδεμένα και δεν ξέρω τι είναι αλήθεια και τι ψέμα πια, άλλα λεω, άλλα νιώθω), πως δεν αξίζω τίποτα κι ούτε πρόκειται να γίνω ποτέ καλά. Δεν ξέρω πλέον να απαντήσω κάτι σίγουρο για μένα, όλο αμφιβάλλω και αισθάνομαι αδύναμη, ευάλωτη και ότι περιμένω να έρθει κάποιος να με σώσει και το μισώ αυτό το πράγμα, γιατί ήμουν πιο δυναμικός χαρακτήρας (ή τουλάχιστον έτσι νόμιζα). Δεν ξέρω τι να κάνω. Τελευταία σκέφτομαι πως η αυτοκτονία ίσως να είναι λύση, αφού έτσι κι αλλιώς νιώθω ήδη νεκρή. Δεν ζω, απλά επιβιώνω. Συγγνώμη για την κλάψα. Δεν νιώθω καλά.

[End_of_an_era]

Επειδή σε αυτή ακριβώς την φάση ήμουν κι εγώ πέρυσι, με ψυχοθεραπεία και φαρμακευτική αγωγή θα μπορέσεις να προσπαθήσεις για να σταθείς στα πόδια σου.

[Insomnia96]

Κάνω ψυχοθεραπεία εδώ και 6μιση μήνες περίπου και ενώ έχω καταφέρει να αντιμετωπίσω παλαιότερες ιδεοληψίες, εμφανίστηκαν νέες διαφορετικού τύπου και μορφής και με έχουν φτάσει σε αυτό το σημείο. Ξέρεις τι είναι αυτό που φοβάμαι πιο πολύ; Ότι έχω γίνει οι σκέψεις μου, ότι έχω αλλάξει εαυτό και αυτό είναι οριστικό. Ότι όλα αυτά είναι αλήθεια, απλά εγώ βρίσκομαι σε άρνηση και δεν τα αποδέχομαι. Είναι φυσιολογικό να νιώθω έτσι;;; Τρομάζω. Εσύ τα κατάφερες;;

[End_of_an_era]

Ναι, καταλαβαίνω αυτό που λες. Είχα κι εγώ έντονες ιδεοληψίες για χρόνια που δεν ήξερα πως αυτό που με ταλαιπωρούσε είχε όνομα και λέγεται ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή. Προσπαθώ αρκετά να μην υποκύπτω στο άγχος που θέλει τις ιδεοληψίες για να μεγαλώσει. Δεν σημαίνει πως δεν μου έρχονται, αλλά επιλέγω να μην τις αναπτύσσω έχοντας πάντα στο μυαλό μου τι θέλω για μένα, για την ζωή μου. Έχοντας περάσει χρόνια ολόκληρα βουτηγμένη σε άγχος και ιδεοληψίες, δεν θέλω αυτό για το μέλλον μου. Βέβαια έχω εμφανίσει ψυχοσωματικά, γιατί βλέπεις το άγχος δεν αρκείται μόνο σε ιδεοληψίες. Αυτό που μου έχει μείνει και έχει εδραιωθεί τελευταία είναι πως όταν κάτι με ταράζει έντονα να θέλω να κάνω εμετό ή να καθαρίσω το δέρμα μου. Νομίζω πως όλο αυτό απαιτεί μια προσπάθεια για όλη την ζωή μας, απλά μπορεί να γίνει πιο υποφερτό. Φαρμακευτική αγωγή παίρνεις;

[Insomnia96]

Ναι αλλά ρε συ πώς αντέχεις και ζεις κι εσύ με τόσο άγχος;! Ο τρόπος που το αντιμετωπίζεις μοιάζει αρκετά αμυντικός, οπότε το άγχος εσωτερικεύεται και βγαίνει σε ψυχοσωματικά...Έχεις ψάξει να βρεις την βαθύτερη αιτία για μια πιο ριζική αντιμετώπιση; Στεναχωριέμαι ρε γαμώτο που ζούμε έτσι, γιατί δεν ζούμε ποιοτικά. Εγώ, κάποιες φορές αμφισβητώ και το αν πράγματι έχω ή οχι ιψδ και το άγχος βαράει κόκκινο, γιατί αυτό σημαίνει πως οι ιδέες είναι πραγματικές. Αυτό με την αναγούλα το έχω κι εγώ τελευταία και έχω και τις κ@λοαρρυθμίες που με αγχώνουν γιατί μου κόβουν την ανάσα. Είχα 4 μήνες φοβία ότι θα πάθω ανακοπή και ξεκίνησαν τότε και τώρα με πιάνουν που και που. Όχι, δεν παίρνω φαρμακευτική αγωγή, η γιατρός μου είπε πως μπορώ να το διαχειριστώ...αλλά μου φαίνεται πως θα της το ξαναπώ, γιατί παρά την πρόοδο που είχα σημειώσει, τον τελευταίο μήνα έχω πέσει αρκετά. Αυτή είναι η μαλακία...εκεί που νομίζεις πως είσαι καλά, γίνονται πάλι όλα χάλια.

[End_of_an_era]

Δεν θα το έλεγα πως ο τρόπος μου είναι αμυντικός, ίσα ίσα μου υπενθυμίζω το τι θέλω την στιγμή που το συναίσθημα δεν με αφήνει. Το εξωτερικεύω, γενικά είμαι πολύ ανοιχτή και έτσι όταν νιώθω πίεση ή τάση για ψυχαναγκασμούς το συζητάω με την οικογένειά μου. Δεν τα κρατάω πια μέσα μου. Τα ψυχοσωματικά τα έχω χρόνια, άλλα φεύγουν, άλλα έρχονται, δεν τα ορίζεις κιόλας αυτά.

Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τη διαχείριση για παραβίαση των όρων χρήσης. Απαγορεύονται οι συστάσεις για λήψη/διακοπή φαρμακευτικής αγωγής.

[Insomnia96]

Τα ψυχοσωματικά δεν υποδηλώνουν ένα χρόνιο καταπιεσμένο άγχος; Έχεις ψάξει την αιτία του; Αντιλαμβάνομαι πως εκείνη τη στιγμή που έχεις άγχος μπορείς να το εκφράσεις σε κοντινά σου πρόσωπα ή το ότι έχεις μάθει πλέον να διαχωρίζεις τις ιδεοληψίες από τα πραγματικά σου θέλω, αλλά με προβληματίζει αυτό που λες σχετικά με τα ψυχοσωματικά, γιατί είναι μια ταλαιπωρία. Αυτό σκέφτομαι κι εγώ αν και φοβάμαι λιγάκι να πάρω ψυχοφάρμακα.

[Niels]

Νιώθω πως έχω αποξενωθεί από τον εαυτό μου, πως έχω χάσει το μυαλό μου, την ψυχή μου, τα πιστεύω μου, την κρίση μου. Δεν μπορώ να συγκεντρωθώ, έχω συχνές εναλλαγές διάθεσης, εναλλαγές αυτοεικόνας, ένα μόνιμο άγχος και μια ανασφάλεια, νιώθω τελείως χαζή και άχαρη σαν να έχει πέσει η νοημοσύνη μου στο 0 και κάποιες φορές νιώθω πως λέω χαζομάρες (πχ. μιλάω με κάποιο άτομο και μετά με κοροϊδεύω και λέω στον εαυτό μου: "μα τι ηλίθια που είσαι, όλο βλακείες λες" και μετά νιώθω ντροπή και ενοχές), νιώθω πως τα κάνω όλα σαλάτα, πως δεν μπορώ να συσχετισθώ με άλλα άτομα, δεν μπορώ να εκφραστώ και να εξωτερικεύσω τι νιώθω (όλα είναι μπερδεμένα και δεν ξέρω τι είναι αλήθεια και τι ψέμα πια, άλλα λεω, άλλα νιώθω), πως δεν αξίζω τίποτα κι ούτε πρόκειται να γίνω ποτέ καλά. Δεν ξέρω πλέον να απαντήσω κάτι σίγουρο για μένα, όλο αμφιβάλλω και αισθάνομαι αδύναμη, ευάλωτη και ότι περιμένω να έρθει κάποιος να με σώσει και το μισώ αυτό το πράγμα, γιατί ήμουν πιο δυναμικός χαρακτήρας (ή τουλάχιστον έτσι νόμιζα). Δεν ξέρω τι να κάνω. Τελευταία σκέφτομαι πως η αυτοκτονία ίσως να είναι λύση, αφού έτσι κι αλλιώς νιώθω ήδη νεκρή. Δεν ζω, απλά επιβιώνω. Συγγνώμη για την κλάψα. Δεν νιώθω καλά.

Πώς κατεληξες να νιώθεις έτσι; Σιγά σιγά ή συνέβη κάτι;

[giorgos panou]

Καλησπερα κοπελια. Ειναι λυπητερο να διαβαζεις μηνυματα απο νεες κοπελες οπου εκφραζουν τοσο θλιψη και απογνωση.Ομως ενα ειναι συγουρο και απο εκει νομιζω πρεπει να πιαστεις, οτι δεν ειναι επιλογη σου αυτη η κατασταση!!δεν υπαρχει καποια υγειες πνευματικα κοπελα που να θελει να ζει με το τροπο που περιγραφεις, αρα ξεκιναμε με το οτι υπαρχει καποιο θεμα μειτε ειναι σαν ενα ειδος "ανεμιας" σε ιχνοστοιχεια οπου θελει ο εγκεφαλος για να δουλεψει, ενα ειδος εληψης βηταμινες ας πουμε, με αποτελεσμα να μην υπαρχει η αναλογη εκριση σεροτονινης και ντοπαμινης στις στιγμες οπυ τα ερθισματα απο το περιβαλον σου ενεργοποιουντε και ξεκινανε το "ταξιδι"τους μεσω των νευροδιαβηβαστων. Επειδη ομως το "χοντρινα" κι παω να γινω γιατρος, το σταματω λεγωντας οτι τα παραπανω ειναι μια "φτωχη" μου αποψη κι περιγραφη. Ισως να εχεις μια απλη θλιψη, μελαγχωλια λογο εποχης κατις που συμβαινει συχνα ειδικα σε γυναικες, οταν ομως γινει συνεχες τοτες λεγεται καταθλιψη..
Μην ξεχναμε ομως κοπελια οτι η εποχη που ζουμε λογο καραντινας κι αλλων προβληματων εχει αυξισει κατα πολυ τις ψυχικες ασθενειες στον πλυθησμο,μαλιστα αναφερετε οτι εβρεθει στα λυματα Αττικης αυξησει 60/100 ψυχοφαρμακων,αν δεις και τις ειδησεις οπου αναφερουν συνεχως περιεργα εγκληματα εν βρασμου ψυχης,συμπαιρενεις λοιπον οτι γενικα ο κοσμος εχει ωθηθει στα ακρα.
Οτι πας σε γιατρο ειναι κατι πολυ θετικο κι σε βγαζει απο κινδυνους! ,η ψυχαναλυση ειναι μια βαρια διαδικασια,φερνει αναμνησεις,σου θυμιζει περιπτωσεις που εσφαλες ,εγω θυμαμαι οτι κολαγ συνεχως στο -κι αν δεν ειχα κανει αυτο τοτες,,,- πολλοι ανθρωποι κατα τις συνεδριες αυτες εχουν μερες οπου νιωθουν ασχημα ,αλλα με τον καιρο θα γινεις πολυ καλυτερα.
Το "Αυτομαστιγομα" και οι τυψεις που νιωθεις ισως εχουν ευθινη για μερος του αγχος σου ,βεβαια αυτα δειχνουν οτι εχεις αρχες ,οτι σεβεσαι τους ανθρωπους γυρο σου και εχεις τις αρετες της αγαπης προς τον συνανθρωπο σου αλλα ταυτοχρωνα το να θελεις να εισαι οσο γινετε καλυτερη! οσο μπορεις πιο αποδοτικη σε οτι αναλαμβανεις.Ομως δυστυχως οι ισοροποιες ειναι πολυ ευθραστες,το να περσεις στην υπρβολη και να κατηγορεις τον εαυτο σου ειναι πολυ κοντα.
Δεν μπορω να σου πω τι να κανεις, αλλα πιστευω οτι εαν προσπαθησεις να μην συγκρηνεσαι πρωτα με το ιδανικο,το τελειο ,εαν μπορεσεις να βαζεις συχνα δυαληματα στην ζωη σου.Αν μπορεσεις να βαζεις στοχους μικρους εν αρχη, οπου σαν τους καταφερεις να εχεις "υποσχεθει" στον εαυτο σου ενα ειδος επιβραβευσης, ενα παρτυ νικης ας το πουμε, αυτο θα σου προσφαιρει σιγα σιγα μικρες νικες στην ζωη σου οπου θα σε κανουν να νιωθεις πιο δυνατη! ,με τον καιρο θα βαζεις πιο ψυλους στοχους αλλα παντα πρεπει να προσεχεις .
Οσο για τις σκεψεις τις κακες, αστες στην ακρη ,μην τις σκεφτεσαι καθολου ουτε να τις "παζαρευεις" , βρες ακομα και στα απλα πραματα ενα ειδος ενδιαφρεον ,προσπαθησαι να διαβασεις ενα μυθηστοριμα και να δεις οτι οι ανθρωποι μπορουν απο τα πιο απλα να αντλησουν χαρα! και ονειρα! Νομιζω οτι αξιζεις και χμογελα,και χρωματιστα ονειρα να κανεις! αν εχω καταλαβει , εισαι αυστηρη με το εαυτο σου διοτις θες να προσφαιρεις, μπορει κι για ιδιοτελεις λογους δεν ξερω! αλλα δεν ειναι κακο να εισαι κι λιγο εγωιστης στη σημερον ημερα! Οτι κι α ειναι ψαξε κι για κανενα νεο ερωτα, ισως σε βοηθησει λιγακι.

[End_of_an_era]

Αρκετοί αντιμετωπίζουν ψυχοσωματικά προβλήματα υγείας και χωρίς να είναι ιδεοψυχαναγκαστικοί. Το συζητάς με τον κατάλληλο γιατρό και βρίσκετε την κατάλληλη θεραπευτική λύση.

[End_of_an_era]

Γίνεται να μην γράφουν άσχετοι; Είναι η λύση στην κορύφωση της ιδεοψυχαναγκαστικής διαταραχής της να βρει έναν έρωτα; Πόσα πρέπει να ακούσουμε. Υποτιμάς το πρόβλημα που εκφράζει η κοπέλα.

[giorgos panou]

Γίνεται να μην γράφουν άσχετοι; Είναι η λύση στην κορύφωση της ιδεοψυχαναγκαστικής διαταραχής της να βρει έναν έρωτα; Πόσα πρέπει να ακούσουμε. Υποτιμάς το πρόβλημα που εκφράζει η κοπέλα.

εσυ που εισαι σχετικος φιλε μου δλδ νομιζεις οτι θα της κανει κακο να υπαρξει μια νεα γνωριμια με το αντιθετο φιλο? θα της κανει κακο δλδ να υπαρξουν εναλαγες συναισθηματων ? εαν δλδ βρεθει καποις που της προσφαιρει μια "αγκαλια" ?ενα φιλη? να του εκφρζει ελευθερατα προβληματα της, οταν μιλας αυτα που σε "καινε" δεν ειναι κακο,το να τα βγαζεις απο μεσα σου σε καποιον που σε νιωθει κι θελει το καλο σου!
Προσωπικα εχω περασει απο αρκετους γιατρους-θεραπευτε-ψυχολογους -κοινωνικους λειτουργους.Αν εξερεσω καποιες φορες οπου λογο ιδιαιτεροτητας του προβλημτος μου θα ειχα προβλημα - ολοι οι αλλοι μου ελεγαν οτι βοηθαει, με προετρεπαν ,κι ακομα και οταν ειχα προβλημα σε μια σχεση μου ειπαν οτι εαν μπορουσα λιγο να την καλυτερευα θα ηταν καλυτερο απο το να το "εσπαγα" ολοκληροτικα, αρα αυτο που λες εσυ, ειναι μαλον λαθος.

[Insomnia96]

Ε γενικά τα τελευταία χρόνια πέρναγα μια μελαγχολία, ιδεοληψίες είχα που και που και πέρναγαν μόνες τους. Δεν με ταλαιπωρούσαν όσο τώρα. Μετά από ένα συμβάν που μου προκάλεσε άγχος, το οποίο δεν το διαχειρίστηκα τότε αλλά το έθαψα(έχω την τάση να εσωτερικεύω τα συναισθήματα μου, όπως φαντάζομαι και πολλοί άλλοι με ΙΨΔ) και σε συνδυασμό με την καραντίνα και όλη αυτή την κατάσταση έφτασα σε αυτό το σημείο δυστυχώς.

[End_of_an_era]

Δεν είμαι φίλος για αρχή. Ο έρωτας και τα συναισθήματα δεν είναι η λύση στην ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή όταν βρίσκεται στο πικ. Όποιος το πιστεύει μάλλον είναι άλλης εποχής. Όταν δεν είσαι καλά με εσένα και δεν μπορείς να συγκεντρωθείς στα βασικά και στον εαυτό σου, πιο πιθανό είναι να πέσεις σε ακατάλληλα άτομα. Τότε δεν θα κάναμε ψυχοθεραπεία αλλά θα πηγαίναμε σε dating apps.

[End_of_an_era]

Ε γενικά τα τελευταία χρόνια πέρναγα μια μελαγχολία, ιδεοληψίες είχα που και που και πέρναγαν μόνες τους. Δεν με ταλαιπωρούσαν όσο τώρα. Μετά από ένα συμβάν που μου προκάλεσε άγχος, το οποίο δεν το διαχειρίστηκα τότε αλλά το έθαψα(έχω την τάση να εσωτερικεύω τα συναισθήματα μου, όπως φαντάζομαι και πολλοί άλλοι με ΙΨΔ) και σε συνδυασμό με την καραντίνα και όλη αυτή την κατάσταση έφτασα σε αυτό το σημείο δυστυχώς.

Μετά το περιστατικό ξεκίνησες ψυχοθεραπεία; Πάντως ήμουν πέρυσι τον Σεπτέμβρη έτσι ακριβώς όπως περιγράφεις τον εαυτό σου σε αυτή την φάση στο πολλαπλάσιο και τώρα όντως έχω κάνει μια πρόοδο. Αλλά θεωρώ πως αν δεν ξεκινούσα τότε την φαρμακευτική αγωγή, δεν υπήρχε περίπτωση να ηρεμήσω για να κάνω όντως πρόοδο.