Ημερολόγιο της μάχης

[Unlucky1980]

Καλησπέρα. Είμαι ο Δημήτρης 41 ετων. Το προφίλ του τί αντιμετωπίζω το αναφέρω στο post μου : 'Ατυχία, λάθη και απόγνωση' για να μην ξανά γράφω πάλι την ίδια έκθεση έκφραση και σας κουράζω στην ανάγνωση.
Τέλη Μαρτίου δεν μπόρεσα να κοιμηθώ για δύο μέρες σερί επειδή είτε πεταγομουνα και ξυπνούσα ακριβώς πριν την έλευση ή ξυπνούσα για να πάρω ανάσα πάλι ακριβώς πριν την έλευση ύπνου. Επήλθε πανικός, μπήκα στο Google και έψαξα θάνατος από αϋπνία και ακολούθησε κατάρρευση, φοβία, συνεχόμενες αρνητικές σκέψεις ανεξέλεγκτα, κατάθλιψη και εμμονή.
Με τα πολλά κατέληξα σε ψυχίατρο που μου έδωσε ladose των 20mg (μισό για 7 μέρες και πλέον 1 το πρωί), remeron των 30mg μισό το βράδυ και xanax των 0,5 μισό το πρωί και ένα το βράδυ.
Πιστεύω ότι αυτό το ημερολόγιο θα κάνει καλό σε μένα αλλά και σε όσους /όσες το διαβάζουν και θέλουν να σχολιάσουν, να μοιραστούν εμπειρίες ή και να βοηθήσουν και να βοηθηθούν.
Ξεκίνησα αρχές Μαρτίου. Σχεδόν αμέσως άρχισα να κοιμάμαι αλλά μόνο στο σπίτι που μένουν οι γονείς μου. Πάντα έμενα μόνος μου σε δικό μου διαμέρισμα. Πλέον φοβαμαι να πάω γιατί νομίζω ότι δεν θα μπορέσω.
Κατά τα άλλα αυτές τις 16 μέρες η διάθεση μου υπό το μηδέν, έντονες φοβίες και πανικός και απογοήτευση. Έκανα δύο κρίσεις αγοραφοβίας ενώ ήμουν έξω στο όρθιο με παρέα και έφυγα επειδή κολλούσε το μυαλό μου να ασχολείται με την αναπνοή μου και νόμιζα ότι θα σταματήσει και δεν μπορούσα να το ξεκολλήσω. Λοιπόν ξεκινάω......

[Unlucky1980]

Παρασκευή 16 Απριλίου :
Ξύπνησα γύρω στις 10 το πρωί με ψιλό καλή ψυχολογία και διάθεση για 'μάχη' με την ασθένεια μου. Παίρνω μισό xanax και ένα ladose και ντυνομαι. Πήρα το αυτοκίνητο και ξεκίνησα να πάω στην πόλη για καφέ στο όρθιο. Μένω στο πατρικό μου μαζί με τους γονείς μου από την στιγμή που ξεκίνησα την θεραπεία. Είναι δέκα λεπτά απόσταση από την πόλη άρα πολύ μικρή χρονικά διαδρομή. Στην διαδρομή αρχίζει το μυαλό μου να δημιουργεί εμμονή πάλι με την αναπνοή αλλά σήμερα την πάλεψα. Να φανταστείτε έβαλα και μουσική να παίζει. Πήγα στο καφέ, κλασσικά όρθιοι και μπορώ να πω ότι σχεδόν πέρασα καλά. Λίγες φορές πέρασε από το μυαλό μου η αναπνοή μου. Μπαίνω στο αυτοκίνητο με ανεβασμένο ηθικό να γυρίσω στο πατρικό μου.
Αλλά έχω ακόμη και όταν είμαι σχετικά καλά αυτές τις 16 μέρες μια μόνιμη, πως να το πεγραψω.... σαν ψυχολογική απειλή να μαίνεται στο μυαλό μου.
Ξερω θα ακουστεί παράξενο αλλά είναι σαν να ψάχνεται το μυαλό μου μόνο του να βρει κάτι για να νιώσει ότι απειλείται, ώστε στη συνέχεια να προσπαθήσει να το σωματοποιήσει και μετά να επέλθει πανικός και απογοήτευση. Δεν ξέρω αν με καταλαβαίνει καποιος/α εκεί έξω και αν έχει νιώσει το ίδιο.
Σήμερα δλδ που πάλεψα την αναπνοή και πάω να ανέβω ψυχολογικά έρχομαι στο σπίτι και βάζει η μητέρα μου κλασσικά να φάμε μεσημεριανό. Και εκεί που αρχίζω να τρώω έρχεται από το πουθενά στο μυαλό μια συζήτηση που είχα κάνει με έναν ψυχίατρο και μου είχε αναφέρει μια περίπτωση ασθενή που υποτροπίασε και δεν μπορούσε να κοιμηθεί και δεν μπορούσε να φάει.
Και μπαμ αρχίζω αμέσως να σκέφτομαι : μήπως πάθω νευρική ανορεξία; πεινάω τώρα εγώ και τρώω; μηπως τρώω με το ζόρι και θα κάνω εμετό το φαγητό;!
Και αρχίζουν να ιδρώνουν τα χέρια μου, επέρχεται μίνι πανικός και τελειώνω το φαγητό με το ζόρι.
Πολύ παράξενο συναίσθημα, σκέψη όπως θέλετε πείτε το. Σαν να ψάχνεται από το παραμικρό το μυαλό μου να δημιουργήσει θέμα. Δλδ σήμερα που πάλεψα και νίκησα την αναπνοή και λέω ας αρχίσω να παίρνω τα πάνω μου το μυαλό μου βρήκε κάτι άλλο να με χαλάσει.
Οκ γνωρίζω από κρίσεις πανικού, άρρωστο φοβία αλλά αυτό είναι καινούριο για μένα. Γένεση άγχους και πανικού από το πουθενά, προσπαθώ να το ελέγξω αλλά τίποτα. Απλά φεύγει μόνο του όποτε γουστάρει και όποτε γουστάρει επανέρχεται. Και εγώ στο έλεος των ιδίων μου των σκέψεων.
Τώρα ξεκίνησα να σας γράφω μπας και ξεκολλήσω το μυαλό και πάω να δω Μουτσινά. Ευχαριστώ προκαταβολικά και καλή δύναμη σε όλους!

[Yoco Choco]

Καλησπέρα...
Την ίδια μαχη δίνουμε φίλε μου, οπότε χτυπάνε κάπως αυτά που περιγράφεις γιατί μου είναι πολύ γνώριμα,πάρα πολύ γνώριμα...παραγνωριστήκαμε μου
φαίνεται εδώ και 15 τουλάχιστον χρόνια(από τα 21) σε παγιωμένη βάση.
Καλά κάνεις και γράφεις τις σκέψεις σου εδώ...Καλό θα σου κάνει...Πρέπει να δημιουργούμε συνεχώς αντιπερισπασμούς της προσοχής για να ξεχνιόμαστε.
Ελπίζω να το ξεχάσουμε οριστικά κάποια στιγμή και να ξαναζήσουμε ξέγνοιαστα.
Καλή δύναμη.

[Margarita 77]

Κάποτε μια γιατρός μου είπε..όταν παθαίνεις πανικό βάζεις κάποιον να σου μιλάει και να σε απασχολεί για ξεκολλήσει το μυαλό σου...πέτυχε..όλα είναι εγκεφαλικά...

[Unlucky1980]

Καταρχάς καλησπέρα Yoco Choco και ευχαριστώ για το ενδιαφέρον και το reply. Αν επιτρέπεται πως το αντιμετωπίζεις τόσα χρόνια; Εννοώ αν παίρνεις κάποια φαρμακευτική θεραπεία ή αν κάνεις ψυχοθεραπεία ή οτιδήποτε άλλο.
Παρασκευή 16 Απριλίου συνέχεια....
Είδα λίγο Μουτσινά νωρίτερα και μετά άρχισα να διαβάζω για ωρες στο ίντερνετ τα πιο πρόσφατα νέα και έρευνες για αντικαταθλιπτικα, ψυχοφαρμακα και πιθανές θεραπείες για την κατάθλιψη, την ΓΑΔ και γενικά τις ψυχιατρικές ασθένειες. Και σε γενικές γραμμές απογοητευτηκα. Στη συνέχεια η ασθένεια ξανά χτύπησε. Δεν ξέρω αν το πυροδότησε η απογοήτευση μου από την 'έρευνα' που έκανα, αν πέρασε η επίδραση του μισού xanax που πήρα το πρωί ή απλά έτσι μου τα έσκασε χωρίς λόγο και αιτία.
Η ουσία είναι ότι ξαφνικά αισθάνθηκα ένα ΤΕΡΑΣΤΙΟ αίσθημα απόγνωσης, φόβου, απογοήτευσης και θλίψης συγχρόνως.
Μου δημιούργησε το συναίσθημα να θέλω να φωνάξω, αλλά δεν το κάνω, ότι θέλω να κλάψω αλλά δεν μπορώ. Μια αρνητική ένταση αδιανόητη. Τώρα που σας γράφω ηρέμησα λίγο ή απλά απέσπασα την προσοχή μου. Η μόνη μου ελπίδα για τώρα είναι ότι είναι η ώρα να πάρω το μισό remeron και το ολόκληρο xanax. Και ότι υποτίθεται είναι το μεταβατικό στάδιο πριν αρχίσουν να δουλεύουν τα αντικαταθλιπτικά αν και για να είμαι ειλικρινής αρχίζω να αμφιβάλλω..... δεν ξέρω, η ουσία είναι ότι είναι δύσκολο όλο αυτό..... πολύ δύσκολο. Αρχίζω και σκέφτομαι να προτείνω στον γιατρό μου να μου δώσει κάνα αντιψυχωσικό π.χ. Fredilan αλλά εν τέλει αυτός ξέρει. Θα δείξει μέχρι την Τρίτη. Αρνητικό τελείωμα για μένα σήμερα φίλοι και φίλες μου. Ελπίζω να ηρεμήσω και να κοιμηθώ και αύριο βλέπουμε.
Καληνύχτα αρχικά Yoco Choco και εν συνεχεία σε όλους και όλες σας! Καλό κουράγιο και καλή δύναμη! Η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία και εύχομαι ένα καλύτερο αύριο σε όλους και όλες σας!

[Unlucky1980]

Margarita 77 ευχαριστώ για την συμβουλή και το reply ειλικρινά και σε γενικές γραμμές ισχύει. Απλά στην δική μου περίπτωση δεν δουλεύει πάντα και συχνά δυστυχώς. Αλλά ισχύει και συνεχίζω να το δοκιμάζω.

[Yoco Choco]

Δεν το αντιμετωπίζω...Απλά το υπομένω.
Τα τελευταία 7 χρόνια έχω δοκιμάσει ανεπιτυχώς πάμπολες αγωγές...Πριν από αυτό δεν επαιρνα ούτε παυσίπονο...Καμμία σχέση με φάρμακα.
Η εμπειρία μου με το ζάναξ δεν ήταν η καλύτερη...Είναι ύπουλο γιατί σε καταστέλλει αρχικά και όταν περάσει η επίδρασή του,
προκαλεί rebound anxiety...Το Remeron είναι καλό φάρμακο,με βοήθησε με την όρεξη γιατί δεν έτρωγα.
Οι τελευταίες έρευνες στον τομέα του άγχους και της κατάθλιψης ασχολούνται με εναλλακτικες ουσίες όπως η κεταμίνη,η ψιλοκυβίνη κ.α...παραισθησιογόνα δηλαδή.
Δεν ξέρω,θέλω να ελπίζω, αλλά είναι δύσκολο να το κάνεις στις εξάρσεις της αρρώστιας.
Θελει πολλή δουλειά και στο κομμάτι της καθημερινής δραστηριοποίησης,να ζορίσεις τον εαυτό σου να αλλάξει πράγματα,αλλά ούτε και σ'αυτο κάνω πολλά.
Θα δούμε..
Συνέχισε να γράφεις.

[Marilou]

Καλη δυναμη και κουραγιο !

Η καλυτερη σκεψη το ημερολογιο και το κυριοτερο στο τελος της ημερας να κανεις τον απολογισμο σου για να βλεπεις αν υπαρχει καθημερινη εξελιξη ως προς την αγωγη σου και τις προσπαθειες που κανεις εσυ παραλληλα με αυτη.

Και να θυμασαι αυτο το ημερολογιο μπορει να γινει το καλυτερο δεκανικη .....Αν ανατρεχεις σε αυτο θα δεις οτι ολες οι μερες δεν ειναι δυσκολες ,οτι υπαρχουν κι οι ασχημες και οι ευχαριστες και αυτο θα σου δινει δυναμη και κουραγιο να λες

" Ειναι μια ακομα δύσκολη μερα ,σιγουρα αυριο θα τα διαβαζω και θα ειμαι πολυ καλύτερα " Αλλωστε και πριν μερες ειχα αλλη μια πολυ δυσκολη μερα και την επομενη ημουν ακομα πιο δυνατος ,οπότε δεν με τρομαζει πια η σημερινη δυσκολία,γιατι ξερω οτι αυριο θα ειμαι και παλι δυνατός "

[Unlucky1980]

Yoco Choco, Marilou και προς οποιονδήποτε/οποιαδήποτε καλημέρα!
Σάββατο 17 Απριλίου
Κοιμήθηκα χθες κατά τις 12μιση και ξύπνησα σημερα στις 6 το πρωί με αίσθημα άγχους και ενώ το πάλεψα να ξανά κοιμηθώ επανήλθε πάλι αυτό το συναίσθημα που δεν με άφηνε να κοιμηθώ πριν 20 μέρες που ξεκίνησε όλο αυτό, αυτή η υποτροπή για να χρησιμοποιήσω κάποιον όρο. Έφυγα από το κρεβάτι μου και ήρθα στο κρεβάτι που κοιμούνται οι γονείς μου και ξάπλωσα δίπλα στον πατέρα μου ενώ παίζει η τηλεόραση. Με ηρεμεί αυτή η διαδικασία. Η μητέρα μου κλασσικά έχει σηκωθεί από νωρίς για δουλειές του σπιτιού.
Σηκώθηκα πήρα το ολόκληρο ladose και το μισό xanax. Έχει χάλια μέρα και δεν έχω όρεξη να κάνω τίποτα. Για να πω την αλήθεια και καλή να ήταν πάλι δεν θα είχα όρεξη. Έκανα το πρώτο τσιγάρο της ημέρας και μουδιασε το κεφάλι μου. Είμαι μανιώδης καπνιστής από τα 17 μου. Δλδ 1μιση με 2 πακέτα την μέρα. Εδώ και 20 μέρες περίπου που ξεκίνησε όλο αυτό (εκτός από δύο μέρες που ήμουν καλά) καπνίζω αισθητά λιγότερο. Ίσως γι αυτό μερικές φορές όταν καπνίζω το πρώτο τσιγάρο της ημέρας ή αν έχω πολλές ώρες να καπνίσω ενδιάμεσα 'την ακούω' που λέμε.
Αυτή την στιγμή νιώθω μια διαύγεια και μια ψιλό ενέργεια αλλά είμαι 'δύσπιστος' και αγχωμένος λόγω του ότι ξύπνησα νωρίς και με μελλοντικές υποθέσεις του ότι με ρίχνουν για ύπνο τα χάπια και όταν τα κόψω τι θα κάνω, και ότι κάπου διάβασα ότι ο ύπνος που κάνεις με τα αντικαταθλιπτικά ή τα ηρεμιστικα δεν είναι ποιοτικός και γι αυτό παίζει να σέρνομαι..... και επανήλθε η σκέψη ότι κάτι στράβωσε στον εγκέφαλο μου και θα έχω μόνιμο πρόβλημα στον ύπνο......
Πφφφφφ....... Τελικά είμαι υπέρ ευαίσθητος, κακομαθημένος, υπεραναλυτικός, ανυπόμονος και φοβιτσιάρης.
Μου φαίνεται ότι με χαλάει το γεγονός ότι ψάχνω αδίκως να βγάλω άκρη μόνος μου σε κάτι που δεν υπάρχει απάντηση έτσι και αλλιώς.
Ανυπομονώ για το ραντεβού με τον ψυχίατρο την Τρίτη σαν βάλσαμο για κάποιον λόγο.
Για τώρα βλέπω Καμπουράκη στο κρεβάτι με τον πατέρα. Η 'σκια' υπάρχει αλλά τουλαχιστον έχω διαύγεια και μια στοιχειώδη βασική ψυχολογία..... Καλό μεσημέρι σε όλους για τώρα....

[Unlucky1980]

Σάββατο 17 Απριλίου συνέχεια.....
Απλά ΑΠΟΓΝΩΣΗ!!!!!! Κάθομαι το μεσημέρι να φάω μαζί με τους γονείς, έφαγα με το ζόρι, κάθομαι λίγο στον καναπέ και λέω με τον πατέρα μου πάμε κρεβαροκαμαρα να δούμε προκριματικά φόρμουλα ένα. Λίγο πριν το φαγητό ξαφνικά έγινα σαν ζόμπι. Υπολειτουργία κανονική. Με ρωτάει κάτι ο πατέρας μου και έκανα προσπάθεια για να του απαντήσω. Όχι νοητική αλλά από θέμα ενέργειας και μη διάθεσης.
Και ξαφνικά εκεί που κάθομαι στο κρεβάτι με κατακλύζει ένα κύμα θλίψης και απογοήτευσης και αρχίζω να ΚΛΑΙΩ στην αγκαλιά του πατέρα μου. Λύγισα. Αρχισα να παραπονιέμαι ενώ έκλαιγα. Γιατί σε εμένα όλα αυτά;; Δεν πέρασα αρκετά με την επιληψία;;;;
Δεν πέρασα αρκετά με τα ψυχοσωματικά μετά τόσες φορές κτλ;;;;;
Τώρα έπρεπε να μου χτυπήσει στον ύπνο αυτή η κωλο ασθένεια;;;; ο ύπνος ήταν πάντα το καταφύγιο μου!!!!! Και τώρα κοιμαμαι μεν αλλά κάθε μέρα και χειρότερα!!!!!!
Πριν το κλάμα ήμουν σαν ζόμπι και τώρα που γράφω έχω μια παράξενη τσίτα μαζί με ελαφρύ πανικό, ένα γενικό σφίξιμο και πάντα μαζί με απόγνωση!
Είναι φυσιολογικό αυτό ρε παιδιά μετά από 17 μέρες μισό remeron και 11 μέρες ladose και 1μιση xanax;;;;;!!!!!!!
Μήπως έκανα μαλακια που ενώ ξεκίνησα στον πρώτο ψυχίατρο που μου έδωσε το fredilan, το remeron και 1 xanax και πήγα μετά από 6 μέρες στον επόμενο και μου έκοψε το fredilan ενώ το είχα πάει ήδη 6 μέρες και μου έβαλε την θεραπεία που κάνω τώρα με δύο αντικαταθλιπτικα μαζί στην ουσία;;;;;
Είναι φυσιολογικό να είμαι τόσο χάλια;;;;;;;;;

[Unlucky1980]

Σάββατο 17 Απριλίου
Μέτα την απόγνωση postαρα ένα topic και οι Macgyver, Niels και Marilou είχαν την ευγένεια και την διάθεση να μου απαντήσουν, να με συμβουλέψουν και να με ανεβάσουν και γι αυτό τους είμαι ευγνώμων.
Ιδιαίτερη έμφαση στην Marilou η οποία μοιράστηκε την δική της εμπειρία, τον δικό της αγώνα, την δική της νικη.
Και το έκανε με τέτοιο τρόπο που με πείσμωσε με την καλή έννοια να το προσπαθήσω, να κάνω υπομονή, να το παλέψω και ότι η ελπίδα για φως στο τούνελ υπάρχει.
Αυτό με ανέβασε και με έκανε από αύριο να αλλάξω πλάνο και να μην κάθομαι να κλαίω την μοίρα μου και να περιμένω απλά να με γονατιζουν όλο και περισσότερο τα συμπτώματα της 'χημείας' στο κεφάλι μου. Αυτή τη στιγμή είμαι καλύτερα σε σχέση με το μεσημέρι και το απόγευμα, βλέπω φάρμα στον αντ1 με τον πατέρα μου και πλέον τουλ για σήμερα, για τώρα έχω ελπίδα. Ευχαριστώ πολύ Marilou!
Καληνύχτα σε όλους και όλες! Εύχομαι όλοι να είστε καλά και δυνατοί!

[Unlucky1980]

Κυριακή 18 Απριλίου
Κοιμήθηκα νομίζω καλά χθες και ξύπνησα κατά τις 10 και μισή με σχετικά καλή ψυχολογία και κάποια σχετική διάθεση. Εκεί που δεν είχα σκοπό να πάω πουθενά με παίρνει ένας φίλος μου τηλ και μου λέει έλα στην πόλη για καφέ στο όρθιο. Σκέφτηκα την συμβουλή της Marilou να προσπαθώ να κάνω πράγματα και ντύθηκα και πήγα. Είχα άγχος λίγο στην διαδρομή αλλά τελικά πήγα και ενώ είχα την 'σκια' της ασθένειας στο μυαλό μου, αφαιρέθηκα ευχάριστα και μπορώ να πω πως έως ένα σημείο πέρασα καλά. Αλλά κατάλαβα ότι για κανένα λόγο δεν είμαι κοντά στο να είμαι 'εγώ' και ήρεμος. Έχω δρόμο ακόμη...
Με το που ξεκινάω να φύγω να γυρίσω σπίτι να φάω αρχίζει πάλι το μυαλό μου τα 'δικά του'....! Αγχώνομαι με το φαγητό τώρα. 'Μήπως με πιάσει κάποια μορφή νευρικής ανορεξίας;'
Είναι σαν να ψάχνεται το μυαλό μου μόνο του συνέχεια να βρει κάτι απειλητικό για την υγεία μου, το μεγαλοποιεί, καταστροφολογεί και το ορίζει ως τελική αιτία του θανάτου μου. Και αυτό μου δημιουργεί άγχος, πανικό και απογοήτευση.
Τελικά έφαγα σχεδόν όλο το φαγητό αλλά δεν το ευχαριστήθηκα. Σαν να ήταν αγγαρεία. Και ενώ στην αρχή που έτρωγα ένιωσα ότι μπήκα σαν νορμάλ ανθρωπος στον 'αυτόματο πιλοτο' όταν τρώει, στην πορεία το κατάπινα σχεδόν με το ζόρι.
Μακαρι και αυτό όταν αρχίζει να φαίνεται 'φως' στο τούνελ να 'φτιαξει' και να είναι παρενέργεια της χημείας που έχω στο κεφάλι μου.
Πάντως αρχίζω και πιστεύω πως το μυαλό μου τόσα χρόνια έχει συνηθίσει κάτι να βρίσκει πάντα να το απειλεί, να καταστροφολογεί και έχει παγιωθεί αυτή η διαδικασία στον τρόπο που λειτουργεί.
Ελπίζω με τα φάρμακα και ειδικά με την ψυχοθεραπεία να μάθω τουλάχιστον έστω να το αντιμετωπίζω αυτό αν όχι να το αποβάλλω.
Επίσης παρατηρώ ότι το μυαλό μου πιάνεται από περιπτώσεις ακόμη και λέξεις που είναι κοντινές με την περίπτωση μου και μπαίνει σε panic mode.
Για παράδειγμα ο πρώτος ψυχίατρος που πήγα μου είπε πως ένας ασθενής του που έπαιρνε δέκα χρόνια χάπια τα εκοψε μόνος του και υποτροπίασε τόσο άσχημα που δεν μπορεί να κοιμηθεί και να φάει. Και ο δεύτερος ψυχίατρος που πήγα, από τα πρώτα πράγματα που με ρώτησε όταν του είπα ότι είχα υποτροπή αϋπνίας ήταν το αν τρώω.
Και το μυαλό μου το συνδύασε ότι είναι κάτι συναφές και κοντινό με την περίπτωση μου και το έβαλε στην 'φαρέτρα' του ώστε όταν παλεύω και αρχίζω και κερδίζω τις άλλες παρενέργειες το βγάζει στην επιφάνεια για να με ξανά βάλει στην 'τρύπα' του άγχους, πανικού και κατάθλιψης.
Τώρα που σας γράφω βλέπω ειδήσεις με γονείς, είμαι σχετικά καλά αλλά με ανησυχεί η 'σκια' του ότι θα αγχωθω πάλι και επίσης νομίζω ότι έχω πολύ σάλιο και το καταπίνω συνέχεια. Ότι να ναι.. Θα δούμε πως θα πάει η υπόλοιπη μέρα.
Ελπίχω όλες και όλοι να είστε καλά, δυνατοί και η σκέψη μου και οι ευχές μου είναι μαζί σας. Παλέψτε το! Μην τα παρατάτε!

[Marilou]

Ο νους μας είναι ένα σπουδαίο όργανο που όλοι διαθέτουμε αρκεί να μάθουμε να τον χρησημοποιουμε σωστά .
Όταν το χρησημοποιεις λάθος τότε γίνεται καταστροφικός. Για την ακρίβεια δεν είναι τόσο ότι τον χρησημοποιεις με λάθος τρόπο είναι ότι αφήνεις αυτός να χρησημοποιει εσένα .

Αυτή είναι η μεγάλη σου πληγη και το αποτέλεσμα της "χημείας" σου


Όταν φτάσεις στο σημείο να κατευθύνεις ,να ορίζεις εσύ τις σκέψεις σου,να βάζεις τα δικά σου όρια στον όρο δημιουργικότητα ,παραγωγικότητα ,αγάπη ,χαρά ,ευχαρίστηση και γενικά σε ότι σου προκαλεί θετικοτητα τότε θα αρχίζεις να αφυπνίζεσαι και να αποκτάς σιγά σιγά τον έλεγχο της σκέψεις σου και κατ επέκταση του εαυτού σου χωρίς να αφήνεις την κάθε "χημεία " να σε επηρεάζει .

Ξέρεις κάτι ,τι κατάλαβα όταν είμαστε μέσα σε όλο αυτό ?
Μην νομίζεις ότι διαφέρουμε από του δήθεν τρελους που μιλούν φωναχτά στον δρόμο.
Απλά εμείς το κάνουμε χαμηλόφωνα ,από μέσα μας ...

Έχουμε και εμείς μια φωνή μέσα στο κεφάλι μας που σχολιάζει ,κρίνει,συγκρίνει ,παραπονιέται ,αγανακτει και γενικά κάνει τα πάντα ...
Καλό είναι να αρχίζεις να ακούς αυτή την φωνή που είναι μέσα στο κεφάλι σου και στην σκέψη σου και να δίνεις βάση στα επαναλαμβανόμενα μοτίβα σκέψεις σου .
Με αυτά που έχουμε ραντεβού ας πούμε κάθε μεσημέρι ..
Σου είπα το ίδιο ραντεβού είχα και εγώ ,καθημερινά χωρίς καμία εξαίρεση..
Μέρες πότιζαν τον κεφάλι μου και με έκαναν να τις περιμένω και συνάμα να τις προκαλώ και το κυριότερο? να τις φοβάμαι ..
Γι αυτό επέστρεφαν κάθε μεσημέρι ποιο δυνατές μέχρι που μου σωματοποίησαν τους φόβους μου ..
Αυτή είναι η δύναμη τους και ο σκοπός τους ...

Είχα φτάσει παρα πολύ λίγα κιλά ..Ήμουν στα πρόθυρα της νευρικής ανορεξίας γιατί τις έκανα την χάρη να σκύβω το κεφάλι και να μην τις αντιμετωπίζω με αυτο που ήμουν πριν μπω σε αυτό το τούνελ .
Γιατί και όταν είμαστε καλά τις έχουμε , απλά τότε κάνουν το πέρασμα τους ,έχουμε ένα υγιή διάλογο και φεύγουν αφήνοντας την θετική τους πλευρά και όχι το αποτέλεσμα της "χημείας " που έχεις αυτή την στιγμή εσύ και εγώ και όποιος γενικά βρίσκεται σε αυτή την μεταβατική και δοκιμαστική φάση ....

Παρατήρησε πλέον αυτό που σκέφτεσαι ,κοινός άκου την φωνη στο κεφάλι σου και όσο απειλητική και να είναι ανύψωσε αναστημα ,δώσε την λογική σου απάντηση ότι είσαι δυνατός
Μην επιτρέπεις να συμβεί αυτό που σκέφτεσαι και την επόμενη φορά που θα σε επισκευτεί θα ειναι πιο αδύναμη να είσαι σίγουρος .
Δώσε απαντηση σε αυτά που σε ρωτάει .Με την λογική ,γιατί την έχεις ακόμα απλά είναι καλά κρυμμένη πίσω από την "χημεία " ...Μην την αφήνεις να σε ποτίζει και να σε αρρωσταίνει ακόμα πιο πολύ με οτιδήποτε αρνητικό ...
Κάθε φορά γενικά που θα σε επισκεφτεται θα έρχεται όλο και πιο διστακτική ώσπου στο τέλος ούτε καν θα κάνει τον κόπο να σε ενοχλεί ...
Θα έρχεται ,αλλά αυτή την φορά με άλλο ύφος .
Αυτό που θέλουμε ,το σωστό ,το λογικό και γενικά αυτό που μας βγάζει θετικοτητα σε όλα .

Καλή δύναμη !

[Unlucky1980]

Ευχαριστώ Marilou για το reply και καλησπέρα! Ελπίζω να είχες μια υπέροχη μέρα μέχρι τώρα.
Αντιλαμβάνομαι πραγματικά όσα πολύ λεπτομερώς και με πολύ ωραίο τρόπο ανέφερες. It makes sense to me πραγματικά να το πω στα αγγλικά και με βοήθησε αρκετά να καταλάβω κάποια πράγματα για μένα.
Το πρόβλημα μου είναι από την θεωρία στην πράξη.
Είμαι σαν κακομαθημένο παιδάκι ακόμη σε κάποιους τομείς των 'θεμάτων' που έχω.
Για παράδειγμα στην εμφάνιση αρνητικών σκέψεων από το πουθενά κάνω σαν μικρό παιδί και θέλω με το που τους λέω 'φύγετε' να φεύγουν.... αλλά προφανώς δεν πάει έτσι. Και επίσης δεν ξέρω πως να το κάνω to the point. Θεωρώ ότι σε αυτό υπάρχει η δυνατότητα να με βοηθήσει η ψυχοθεραπεία που ευελπιστώ να ξεκινήσω πολύ σύντομα μετά το ραντεβού την Τρίτη με τον ψυχίατρο μου (αν θέλει να με αναλάβει 100%).
Εσύ Marilou(αν επιτρέπεται εννοείται) έκανες ή κάνεις ψυχοθεραπεία;

[Marilou]

Όλοι στην πράξη τα χαλάμε να το ξέρεις .
Η θεωρία είναι πολύ ωραία αλλά από την πράξη απέχει μίλια ..
Κανείς δεν είπε όμως ότι όσο δύσκολο και να είναι ότι δεν μπορείς να το καταφέρεις ..

Ναι έχω κάνει ένα διάστημα ψυχοθεραπεία για το πώς να διαχειριστώ την κατάσταση της υγείας μου και τον σωματικό πόνο που είχε η αποκατάσταση μου και πυροδοτούσε τις κρίσεις πανικού μου .
Όπως και κατά διαστήματα απλά έκανα κάποιες επισκέψεις όταν με προβληματίζαν συμπεριφορές κάποιων ανθρώπων που με επηρέασαν ψυχολογικά και μου έβγαλαν ένα ευατο που πραγματικά ούτε μπορούσα να φανταστώ ότι έκρυβα..
Ειναι και αυτό ένα δύσκολο κομμάτι ..Να αναγνωρίσεις ότι εκρυβες μια τέτοια πλευρά και πρέπει να την αποδεχτείς και αυτή ...
Όπως και καταστάσεις με την εφηβεία και την δική μου συμβολή - επιρροη στον επαγγελματικό προσανατολισμό της κόρη μου όταν έδινε πανελλήνιες

Τώρα πλέον εδώ και λίγους μήνες παρακολουθώ και μερίδες -σεμιναρια ,έχω προγραμματίσει και ένα bootcaome τώρα πλέον θα παει Σεπτέμβριο που ευελπιστούμε να μας αφήσουν τελικά να το κάνουμε και όλα αφορούν την ψυχολογική υποστήριξη ...

Ειναι ένα κομμάτι που μέσα από το δικό μου πρόβλημα και την βοήθεια που πήρα ώστε να διορθώσω πολλά και στον τρόπο που σκέφτομαι και στις πράξεις μου, που πραγματικά θα το φτάσω μέχρι εκεί που αντέχω γιατί όταν δουλεύεις κιόλας είναι λιγάκι δύσκολο όλο αυτό και από θέμα αντοχής και από οικονομικής πλευράς φυσικά ..Όλα αυτά κακά τα ψέματα κοστίζουν αρκετά ..

Απλά είναι ένα δώρο για εμένα και για τις σχέσεις μου με τα παιδιά μου τον άντρα μου και γενικά με όλους .
Αντί να έχω ένα χόμπυ επέλεξα αυτό που μπορώ να το συνδυάσω και με τις ώρες που είμαι στο γραφείο .

Γι αυτό σου είχα πει .
Μήπως τώρα που έχεις έρθει σε αυτή την κατάσταση και ψάχνεσαι βρεις κάτι άλλο να απασχολείς το μυαλό σου αλλά συνάμα να σε βοηθάει κιόλας ?

Έχεις σκεφτεί τώρα να ξεκινήσεις να διαβάζεις βιβλία που αφορούν καθαρά το θέμα σου μέχρι να αρχίσεις συνεδρίες ?
Θα δεις η ψυχοθεραπεία θα σου κάνει πολύ καλό γιατί εκτός ότι πάμε και μιλάμε και αναλύουμε το θέμα μας και ουσιαστικά επικεντρώνεται στην πηγή που σου προκάλεσε την τωρινή σου κατάσταση ,στο τέλος κάθε συνεδρίας σου δίνονται κάποιες ασκήσεις ...
Μέσα από αυτές τις ασκήσεις λοιπόν η θεωρία που λεγαμε θα γίνει πράξη .
Στην αρχή οι ασκήσεις γίνονται συνειδητα και ίσως καταναγκαστικά .
Με το πέρασμα των ημερών όμως όλο αυτό γίνεται συνηθεια και αυτόματα κάθε φορά που ο οργανισμός σου θα νοιώθει ότι απειλειτε θα βάζει σε κίνηση το μυαλό σου να σκέφτεται και να ενεργεί με βάση από αυτά που τους έχεις δειξει να κανει μέσα από την άσκηση .


Θα δεις όταν συνδιάσεις αγωγή και ψυχοθεραπεία -ασκηση ,θα έχεις πολύ καλά αποτελέσματα .
Προς το παρόν αν θες διάβασε και προσοχή όχι από το ίντερνετ και όχι στην παραπληροφόρηση .
Μπορεί να κάνεις μεγαλυυερο κακό παρά καλό .
Και να ξέρεις για να λειτουργήσει μια αγωγή σωστά είναι απαραίτητη προϋπόθεση να έχεις ελενξει θυροειδή και αποθήκες βιταμινών στον οργανισμό σου .