Ημερολόγιο της μάχης

[Unlucky1980]

Neils το βρίσκω δύσκολο να φτάσουμε στην 'φώτιση'... χάχα... αν και μας το εύχομαι ολόψυχα!
Να δώσουμε όμως προτεραιότητα στο να ζούμε αντί στο να παρατηρούμε θεωρώ πως γίνεται. Έστω και με το ζόρι.
Να προσθέσω πως δεν το έχω πετύχει ποτέ και δεν έχω κάνει κάτι γι αυτό ακόμη.
Εγώ οταν δεν είμαι καλά απλά κάθομαι, κλαίγομαι και περιμενω έναν γιατρό, μια αγωγή ή οτιδήποτε να με κάνουν καλά.
Αλλά πραγματικά πιστεύω ότι στις περισσότερες των περιπτώσεων είτε κάτι παθολογικο μας κάνει πιο 'ευαίσθητους' στις σκέψεις που άλλοι άνθρωποι απλά ξεπερνούν άνετα και αυτές οι σκέψεις κάνουν το μυαλό
να σωματοποιεί, είτε κάποια συγκεκριμένα άσχημα γεγονότα στην ζωή μας ή και η στάση μας απέναντι στην ζωή την ίδια είναι τόσο λάθος που το μυαλό και εν τέλει το νευρικό σύστημα αντιδρά.
Και αφού το μυαλό είναι τόσο δυνατό στο να μας κάνει την ζωή δύσκολη, είναι εξίσου δυνατό να μας την κάνει καλύτερη. Απλά πρέπει με είτε να το υποχρεώσουμε με το ζόρι, είτε με το να αντιμετωπίσουμε τους φόβους μας, είτε με το να ξεπεράσουμε άσχημα γεγονότα που μας έχουν συμβεί, να το κάνουμε να 'δουλέψει' υπέρ μας.
Και το λέω αυτό γιατί είμαι από τους ανθρώπους που δεν κάνουν τίποτα.
Ακούω πολλούς ανθρώπους που λένε δεν μπορώ, δεν έχω όρεξη για τίποτα, αυτό που μου συμβαίνει δεν μου επιτρέπει να κάνω κάτι κτλ και τους καταλαβαίνω απόλυτα γιατί είμαι ένας από αυτούς!!!
Αλλά ΠΡΕΠΕΙ να κάνουμε κάτι γι αυτό. Και με το κάτι γι αυτό δεν εννοώ μόνο να δοκιμάσουμε ότι ψυχοθεραπεία και συνδυασμό φαρμάκων υπάρχει μπας και μας γιατρέψει κάτι.
Αυτό χωρίς να θέλω να προσβάλλω ανθρώπους (αυτόματα θα προσβάλλω και μένα) είναι το πιο εύκολο. Και είναι εύκολο γιατί δεν κάνουμε κάτι στην ουσία. Οι γιατροί και τα φάρμακα τα κάνουν για εμάς.
Πρέπει όσο περνάει από το χέρι μας να κάνουμε πράγματα. Γυμναστική με το ζόρι, κοινωνικοποίηση με το ζόρι, αναζήτηση χόμπι-ενδιαφερόντων με το ζόρι,αλλαγη τρόπου ζωής με το ζόρι,αλλαγή διατροφής (υγιεινή διατροφή, fasting,κτλ) με το ζόρι,
αλλαγή πεποιθήσεων με το ζόρι.
Θελω να πιστεύω (μπορεί να κάνω και λάθος εννοείται) πως αυτοί και αυτές που το παλεύουν και ψάχνονται πρακτικά έστω και με το ζόρι, έχουν περισσότερες πιθανότητες να βρουν κάτι που θα τους βοηθήσει να γίνει η ζωή τους καλύτερη.
Αλλαγή λοιπόν οπτικής και πεποιθήσεων για τον εαυτό μας και την ζωή, διαρκή πρακτική αναζήτηση και σε συνδυασμό με φάρμακα και ψυχοθεραπεία θέλω να πιστεύω ότι πολλοί και πολλές από εμάς θα βελτιωθούμε.
Γιατί είμαι σίγουρος πως η πλειοψηφία μας, συμπεριλαμβάνω και τον εαυτό μου, δεν κάνει τίποτα από τα παραπάνω εκτός από αγωγή και ψυχοθεραπεία.
Ξέρω ότι είναι δύσκολο, ξέρω θέλει χρόνο, ξέρω ότι μπορεί να αποβεί εντελώς μάταιο αλλά τι έχουμε να χάσουμε αν δεν δοκιμάσουμε..;
Ελπίζω να καταλαβαίνετε ότι αυτά που γράφω τώρα σε σας είναι σαν να τα γράφω στον εαυτό μου. Μπορεί να είναι εντελώς μπούρδες και αν σας κουράζω πείτε το μου. Απλά σε μένα δίνει μια ικανοποίηση το να γράφω.
Όταν γράφω το μυαλό μου ηρεμεί, δεν σκέφτομαι αρνητικές σκέψεις, δεν νιώθω ψυχοσωματικά, δεν φοβάμαι την αρρώστια ή τον θανατο. Και αυτό το ανακάλυψα επειδή μπήκα στο φόρουμ και λέω 'δε - - μιέται θα αρχίσω να γράφω εδώ, δεν έχω να χάσω τπτ', και κατάλαβα πόσο μου αρέσει να γράφω.
Με αυτή την λογική μπορούμε να δοκιμάζουμε και όλα τα παραπάνω.
Οκ σταματάω ..... Κατέβασα την ταινία mortal combat.... χαχαχα και θα δοκιμάσω να το δω. Καλό απόγευμα!

[Niels]

Κάνει καλό το γράψιμο ισχύει. Βασικά η ψυχοθεραπεία είναι ενεργητική, δεν είναι κάτι που κάνει ο γιατρός... θα το καταλάβεις με τον καιρό αλλά υπάρχει διάδραση, δεν είναι μάθημα να κρατήσεις σημειώσεις για να εξεταστεις αργότερα... επίσης, αυτό που λες ότι πρέπει με το ζόρι να κάνουμε πράγματα κλπ δεν με βρίσκει σύμφωνο... κυρίως γιατί όταν αισθανόμαστε ότι κάτι μας επιβάλλεται δεν πρόκειται να μας βοηθήσει μακροπρόθεσμα... αργά ή γρήγορα θα το παρατήσουμε... γιατί αντί να επικεντρωνεσαι σ' αυτό που κάνεις και να το απολαμβάνεις, το βλέπεις σαν ένα μέσο προς άλλο σκοπό...η αλλαγή πεποιθήσεων δεν μπορεί να συμβεί με το ζόρι, έρχεται ως αποτέλεσμα (αν έρθει) ωριμότητας και διεργασιών που παίρνουν χρόνο...η αγωγή και η ψυχοθεραπεία είναι αυτά που θα βοηθήσουν να κάνει κάποιος απλά πράγματα που έπαψε να βρίσκει νόημα στο να τα κάνει, όπως η γυμναστική, η διατροφή κλπ...αν κάποιος μπορεί να τα κάνει από μόνος του μάλλον δεν θα απευθυνθεί σε ψυχίατρο για αγωγή ή ψυχοθεραπεία... συμφωνώ στο να μην είμαστε παθητικοί, καταλαβαίνω τι θες να πεις, αλλά έχει σημασία η στάση με την οποία προσεγγίζουμε τη δράση μας... περισσότερο ίσως από το ποια είναι αυτή (η δράση δηλαδή)...

[giorgos panou]

Χριστος Ανεστη ! ,φιλε Unlucky1980, πρωτα ευχομαι να συνεχησεις να νιωθεις καλητερα!
Θα σου καταθεσω τις προσωπικες μου επειριες κι γνωμες πανω σε καποια απο τα θεματα σου, ξεκαθαριζω οτι δεν ειναι οι σωστες ,αλλα ειναι αυτες που νομιζω οτι ειναι σωστες.
Για το θεμα του υπνου, η δικη μου ιστορια ειναι οτι εδω και 2μιση περιπου χρονια αρχησα να εχω εφιαλτες, στην αρχη αρεα κι που με τον καιρο ομως ολο και γινοταν πιο δυνατοι κι πιο συχνα.Φυσικα ,δεν μπορουσ να το αντιληφθω ο ιδιος.Οταν για ενα δυαστημα κοιμομουν μαζι με την τοτες κοπελα μου, αυτα που εβλεπε η ιδια και μου τα περιεγραφαι τα πρωινα με τρομαξαν, μου ελεγε οτι τιναζεται το κορμι μου, τα ποδια μου τα τεντωνω και πως οι εφηαλτες οπου βλεπω πρεπει να ειναι σε σχεση με βασανησμο μου, διοτις παραμιλουσα σχετικα λογια κι μερικες φορες ουρλιαζα για λιγα δευτερα.Ολα αυτα με εκαναν να απευθηνθω στον ψυχιατρο μου ,ο οποιος μου ειπε μετα απο καποιες αλλαες φαρμακων κι αλλα, οτι ειναι παρενεργειες απο καποια φαρμακα,αντικαταθληπτικα, ετσι μου εδινε λιγοτερη δοσωλογια, αλλα δυστυχως δεν με βοηθουσαν οσο επρεπε στην ασθενιαμμου, εν ολιγις ειμουν και ειμαι - εμπρος γκρεμος κι πισω ρεμα- ,το μονο θετικο ειναι οτι πλεον εχω ενα ειδος αντιλυψης οταν βλεπω εφηαλτες με αποελεσμα να ξυπνω κι να ξανα κοιμαμαι.
Αναφορικα με την ψυχοθεραπεια σου, και την οποια ιεση νιωθεις η λενε τα αλλα αιδια εδω μεσα οτι μπορει να υπαρχει και οτι δεν κανει καλο να σε πιεζει ο γιατρος .Συμφωνω οτι με την υπερβολικη ψυχικη εξναγκαση δεν υπαρχει θεραπεια.Ομως εχω να σου πω οτι εμενα ,οπωτες ειμουν μονος μου, οπωτες εβαζα στοχο τα βηματα της θεραπειας, δυστυχως οι δικαιολογιε, η βαρεμαρα και η τεμπελια νικουσαν.Ετσι οταν μιραστικα την θεραπεια μου με την τοτες συντροφο μου ,χωρις βεβαια υπερβολες, αλλα να μου θυμιζει οτι πρεπει να κανω καποια πραματα, αυτο με βοηθησαι παρα πολυ, δυστυχως βεβαια δεν μπορεσαμε να το συνεχισουμε.Ετσι ζητησα απο τον πατερα μου να ερχετε σπιτι μου τα πρωινα και να μου τα υπενθιμιζει, ομως ο πατερας μου ως τοξκος ανθρωπος δεν με βοηθησαι,ηταν υπερβολικος.Βρηκα λοιπον εναν φιλο μου, οπου μεσα απο την διαδικασια να με πησμοσει ,α βαλω στοχο! κι ενα ειδος καλης ζηλιας! με εκαναν να παψω να τεμπελιαζω! βρηκα δυναμεις μεσα μου που νομιζα οτι ειχαν σταματησει! ,χωρις επιπλεον φαρμακα ! παρα μονο με την αλλαγη στην συναισθηματικη μου κατασταση μπορεσα να βρω ορμη και δυναμη!

[Unlucky1980]

Neils δεν διαφωνώ.
Απλά θεωρώ ότι σε κάποιες περιπτώσεις το να κάνουμε κάποια πράγματα με το 'ζόρι' εννοώ το να βγαίνουμε από την comfort zone μας, για όσους και όσες είτε δεν χρειάζονται φάρμακα και ψυχοθεραπεία είτε για αυτούς και αυτές που τα φάρμακα και η ψυχοθεραπεία κάνουν δουλειά ή οχι, υπό την έννοια ότι θα βοηθήσει να βρούμε νέα ενδιαφέροντα ή θα μας σκληραγωγήσει στο να διαχειριζόμαστε στο μέλλον αρνητικές σκέψεις ή καταστάσεις.
Βγαίνοντας από την comfort zone μας εσκεμμένα και καθαρά από δική μας επιλογή πιστεύω μας σκληραγωγεί και επίσης βιολογικά ενεργοποιεί νευρώνες και περιοχές του εγκεφάλου μας που μέχρι στιγμής 'κοιμώντουσαν'.
Επίσης θεωρώ ότι πολλοί άνθρωποι έχουν δημιουργήσει οι ίδιοι την ίδια τους την φυλακή. Εννοώ ότι ο τρόπος ζωής τους και ο τρόπος σκέψης τους που τόσο πολύ θέλουν να ξανά κερδίσουν μέσω των φαρμάκων και της ψυχοθεραπείας, είναι στην ουσία αυτό που δημιούργησε το πρόβλημα εξ αρχής. Και όταν είναι τυχεροί και μέσω αγωγής και ψυχοθεραπείας επιστρέψουν στην 'παλιά' τους ζωή και τον 'παλιό' τους εαυτό, είναι υπερβολικά εγωιστές ή τεμπέληδες ή αδαείς ώστε να καταλάβουν ότι στην ουσία επέστρεψαν στην πηγή του κακού.
Δεν το αναγνωρίζουν, δεν κάνουν κάτι γι αυτό και μετά φτου και πάλι από την αρχή με υποτροπές κτλ.
Άρα δοκιμάζοντας κάτι 'με το ζόρι' ίσως βοηθήσει στο να ανακαλύψουμε πράγματα για εμάς τους ίδιους.
Σημαντικό είναι αυτό που μόλις είπα να μην μπερδευτεί με : μένω με το ζόρι σε μια σχέση που ειμαι δυστυχισμένος ή μένω με το ζόρι σε μια δουλειά που με αγχώνει και δεν μου προσφέρει αυτά που θέλω ή με το ζόρι κρατάω στην ζωή μου τοξικούς ανθρώπους κτλ...!
Σε τέτοιες περιπτώσεις ίσα ίσα όλοι μας πρέπει να κάνουμε το παν για να απελευθερωθούμε άμεσα από αυτές.
Το με το ζόρι απευθύνεται στο εξερευνώ, δοκιμάζω και ας μην θέλω ή βαριέμαι ή δεν μπορώ ή δυσκολεύομαι, γιατί πολλές φορές αυτή η ζωή που αισθανομασταν 'ασφαλείς' πριν και τόσο πολύ θέλουμε πίσω ίσως είναι 'φυλακή' και η πηγή του κακού.
Όπως είναι για παράδειγμα ένας ευτραφής άνθρωπος που είναι εισοδηματίας. Του αρέσει να τρώει τροφές που είναι γευστικές αλλά όχι καλές για την υγεία και να κάθεται όλη μέρα. Ζωάρα δηλαδή.
Δεν θέλει ούτε γυμναστικη να κάνει, ούτε να φάει υγιεινά γιατί στην τελική δεν του χρειάζεται και ούτε του αρέσει. 'Μία χαρά περνάω' σου λέει.
Μία μέρα κάνει όμως εξετάσεις γιατί δεν αισθάνεται καλά και του λένε πρέπει να κάνεις μπαλονάκι. Κάνει μπαλονάκι, παίρνει φάρμακα και είναι προσωρινά καλά.
Αλλά επειδή δεν θέλει να κάνει γυμναστικη και να κόψει το φαΐ με το ζόρι γιατί ο τρόπος ζωής του είναι αυτός που αισθάνεται όμορφα και τον ικανοποιεί, τον συνεχίζει και βασίζεται στα φάρμακα.
Την επόμενη φορά κάνει εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς και παίρνει άλλα φάρμακα. Πρέπει με το ζόρι να κόψει το φαΐ και να γυμναστει αλλά πάλι λέει ότι δεν το κάνω γιατί δεν μου αρέσει ή δεν μπορώ. Δεν θέλει να εμπεδώσει ότι ο τρόπος σκέψης του και ο τρόπος ζωής του, του κάνουν κακό.
Με αυτό το παράδειγμα στο περίπου προσπαθώ να εξηγήσω πως εννοώ το 'με το ζόρι'.

[Unlucky1980]

Giorgos panou καταρχάς χίλια μπράβο γι αυτό που έχεις πετύχει!!! Είπες δύο λέξεις : 'Καλή ζήλια'! Βρήκες με την βοήθεια ενός φίλου 'με το ζορι' δυνάμεις που είχες ξεχάσει ότι είχες μέσα σου. Αυτό εννοώ με το ζόρι. Άφησες την τεμπελιά, την απογοήτευση κτλ στην άκρη, δοκίμασες πράγματα και εν τέλει κάτι δούλεψε. Είναι λίγο 'κάπως' η έκφραση' με το ζόρι' το ξέρω αλλά αυτό που περιέγραψες στην ιστορία σου είναι εν μέρει αυτό που εννοώ.

[Unlucky1980]

Και για να μην παρεξηγηθώ. Εννοείται είμαι υπέρ της αγωγής και της ψυχοθεραπείας όταν χρειάζεται.
Αλλά πρέπει να κάνουμε πράγματα και μόνοι μας ,πολλες φορές 'με το ζορι'.

[Niels]

Σίγουρα δεν πρέπει να περιμένουμε να αισθανθούμε υπέροχα για να κάνουμε πράγματα... είχα πει για παράδειγμα πριν μέρες ότι παρόλο που δεν είχα ξυπνήσει με καλή διάθεση και είχα brain fog, πήγα για τρέξιμο και μετά ήμουν πολύ καλά... ως θεραπευτική διαδικασία μπορεί να βοηθήσει το να βγεις από την comfort zone...σε άλλες περιπτώσεις δεν είμαι σίγουρος...ισως όταν κάποιος βγει από την comfort zone του να μην σκληραγωγηθει αλλά να πάθει κρίση πανικού ή κατάθλιψη...εξαρταται από την ψυχοσύνθεση του...δεν θα χρησιμοποιούσα την ίδια έκφραση, το με το ζόρι υπονοεί ότι δεν είναι κάτι που επιθυμώ πραγματικά όμως η θεραπεία, η αλλαγή δεν μπορεί να επιβληθεί, προϋποθέτει πραγματική βούληση εκ μέρους μας... έχω εμμονή με την ακρίβεια των εννοιών, συγγνώμη... ξέρω ότι εννοείς την έμπρακτη ενεργοποίηση μας στη θεραπευτική διαδικασία με την οποία συμφωνώ απόλυτα. Ο ευτραφής εισοδηματιας που περιγράφεις δεν επιθυμεί πραγματικά να αλλάξει... επίσης μέσω της ψυχοθεραπείας αποκλείεται να επιστρέψει κάποιος στον παλιό τρόπο σκέψης που του δημιούργησε τα προβλήματα...εκτος αν η ψυχοθεραπεία απέτυχε...υπάρχει περίπτωση βέβαια να μην επιθυμεί να αλλάξει και κάποιος που κάνει ψυχοθεραπεία... θα μου πεις γιατί κάνει τότε ψυχοθεραπεία...γιατι μπορεί να μην αντέχει τη σκέψη ότι δεν κάνει αυτό που πρέπει...στην ουσία μάλλον όλοι όσοι κάνουμε ψυχοθεραπεία κάποια στιγμή αντιστεκόμαστε σ' αυτή...είναι όμως φυσιολογικό και θέλει υπερβάσεις για να πας παρακάτω... το θέμα είναι και ποιο ακριβώς είναι το ζητούμενο... εγώ όταν πρωτοξεκίνησα ψυχοθεραπεία είχα ερωτήματα που μόνο η εμπειρία της ζωής θα μου τα απαντούσε, όχι ένας ψυχοθεραπευτής.. με τα χρόνια κατάλαβα καλύτερα τι μπορώ να περιμένω, και ο ψυχοθεραπευτής τι μπορεί να περιμένει από μένα... δεν ξέρω αν είμαι πιο μετριοπαθής ή ψάχνω για προσωπικό άλλοθι αλλά στην ψυχική υγεία δεν είναι ξεκάθαρη στο μυαλό μου η σχέση αιτίου και αιτιατού... πιστεύω και στον βιολογικό παράγοντα, προδιάθεση δηλαδή, κάτι που το κάνει ακόμη πιο σύνθετο, είναι κι ο σύγχρονος τρόπος ζωής πιο περίπλοκος και στρεσογονος... δεν μπορώ να είμαι αυστηρός με όσους δεν τα καταφέρνουν και υποτροπιάζουν κλπ... βέβαια έχω πιάσει τον εαυτό μου να μην έχει υπομονή με φίλους που είχαν κατάθλιψη, έπαιρναν ή όχι αγωγή και δεν έκαναν αυτά που θεωρούσα ότι έπρεπε να κάνουν (π.χ. ψυχοθεραπεία) αλλά σκέφτομαι μήπως αυτό ήταν ένα από τα συμπτώματα της ασθένειας, του λανθασμένου τρόπου σκέψης τους κλπ. Ανεξάρτητα από επιμέρους διαφοροποιήσεις κρατώ και θαυμάζω την έντονη επιθυμία σου να το ξεπεράσεις πάση θυσία. Αυτό είναι το πιο σημαντικό. Καλό βράδυ.

[Unlucky1980]

Εννοείται πως όλα είναι υποκειμενικά στην ψυχική 'ασθένεια' και εκτιμώ αφάνταστα αυτές τις 'συζητήσεις' μας.
Δεν είμαι άξιος του θαυμασμού σου επειδη θέλω να γίνω καλά. Όλοι θέλουμε. Άξιος για τον εαυτό μου και κατ'επέκταση για άλλους αξιόλογους ανθρώπους όπως και εσύ, θα είμαι-αν είμαι τυχερός και με βοηθήσουν η ψυχοθεραπεία και τα φάρμακα-μόνο αν τότε αλλάξω αυτά που πρέπει στην ζωή μου και στην σκέψη μου έτσι ώστε να έχω καλύτερο μέλλον. Τουλάχιστον στον ψυχολογικό τομέα του προβλήματος. Όσων αφορά τον παθολογικό τομέα της 'ασθένειας' δυστυχώς δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι.
Καλό βράδυ.

[Unlucky1980]

Δευτέρα 3 Μαΐου
Τελικά δεν είδα ταινία. Γράφαμε εδώ στο forum και πέρασε η ώρα έτσι στο διαμέρισμα μου στην πόλη. Γύρισα κατά τις 9 στο 'κάστρο'. Στην διαδρομή επιστροφής είδα έξω που γινόταν χαμός από κόσμο και έπιασα τον εαυτό μου να σκέφτεται 'θέλω και γω να έχω την όρεξη τους και την διάθεση τους'.
Τί ψάχνει πάλι αυτό το μυαλό μου; Τί θέλει πάλι, να χαλαστεί;
Στη συνέχεια άρχισα να αναρωτιέμαι μήπως δεν θα έχω διάθεση να κάνω πράγματα, τί θα γίνει με την αγωγή μου, με τον ύπνο μου κτλ. Αλλά εντάξει το αντίκρουσα κάπως στη συνέχεια. Είπα στον εαυτό μου άσε το μέλλον και κοίταξε το παρόν. Ότι είναι να έρθει, θα έρθει και το αντιμετωπίζουμε τότε. Και όσων αφορά την διάθεση και την ευτυχία..... πρώτα πρέπει να βρω τι πραγματικά με κάνει ευτυχή και θα έρθει και η διάθεση. Να έρχεται η διάθεση από μόνη της είναι ναι πολυτέλεια αλλά δεν είναι πάντα και για όλους έτσι τόσο εύκολο.
Έφαγα βραδινό κανονικά και βλέπω survivor με τον πατέρα μου.
Η σημερινή μέρα θεωρείται ως καλή.
Για να δούμε αύριο.... Και πρέπει κάποια στιγμή πολύ σύντομα να αρχίσω να γυμνάζομαι έστω και χαλαρά. Θα το πω στον πατέρα μου να μου το υπενθυμίζει κάθε μέρα. Πρέπει να κουνήσω τον κ_λο μου και να γίνω πιο δραστήριος.
Καλό βράδυ σε όλους και όλες!

[End_of_an_era]

Και ο δικός μου ύπνος τις τελευταίες μέρες έχει χαλάσει. Κάτι με τάραξε πριν την μεγάλη εβδομάδα και έπεσα πάλι σε επαναλαμβανόμενα μοτίβα, δηλαδή απώλεια όρεξης, διάθεσης, ζαλάδες κτλπ. Πήγα και σε γιατρό για τις ζαλάδες, έκανα και εξετάσεις. Ας πούμε σήμερα κάπως κάνω πάλι μια νέα αρχή. Βέβαια εγώ έχω και ΙΔΨ διαταραχή που πολλές φορές μπορεί να απορροφήσει άπειρη ενέργεια με το να σκέφτεσαι τα ίδια. Ενέργεια δεν υπάρχει, αλλά πια πιστεύω πως ο καθένας ανάλογα με το πρόβλημά του πρέπει να βρει ένα νέο τρόπο να ανταπεξέρχεται στην καθημερινότητα χωρίς να αγνοεί το τι τον απασχολεί, προσαρμογή και διαμόρφωση μιας ρουτίνας δηλαδή.

[Marilou]

Δευτέρα 3 Μαΐου
Τελικά δεν είδα ταινία. Γράφαμε εδώ στο forum και πέρασε η ώρα έτσι στο διαμέρισμα μου στην πόλη. Γύρισα κατά τις 9 στο 'κάστρο'. Στην διαδρομή επιστροφής είδα έξω που γινόταν χαμός από κόσμο και έπιασα τον εαυτό μου να σκέφτεται 'θέλω και γω να έχω την όρεξη τους και την διάθεση τους'.
Τί ψάχνει πάλι αυτό το μυαλό μου; Τί θέλει πάλι, να χαλαστεί;
Στη συνέχεια άρχισα να αναρωτιέμαι μήπως δεν θα έχω διάθεση να κάνω πράγματα, τί θα γίνει με την αγωγή μου, με τον ύπνο μου κτλ. Αλλά εντάξει το αντίκρουσα κάπως στη συνέχεια. Είπα στον εαυτό μου άσε το μέλλον και κοίταξε το παρόν. Ότι είναι να έρθει, θα έρθει και το αντιμετωπίζουμε τότε. Και όσων αφορά την διάθεση και την ευτυχία..... πρώτα πρέπει να βρω τι πραγματικά με κάνει ευτυχή και θα έρθει και η διάθεση. Να έρχεται η διάθεση από μόνη της είναι ναι πολυτέλεια αλλά δεν είναι πάντα και για όλους έτσι τόσο εύκολο.
Έφαγα βραδινό κανονικά και βλέπω survivor με τον πατέρα μου.
Η σημερινή μέρα θεωρείται ως καλή.
Για να δούμε αύριο.... Και πρέπει κάποια στιγμή πολύ σύντομα να αρχίσω να γυμνάζομαι έστω και χαλαρά. Θα το πω στον πατέρα μου να μου το υπενθυμίζει κάθε μέρα. Πρέπει να κουνήσω τον κ_λο μου και να γίνω πιο δραστήριος.
Καλό βράδυ σε όλους και όλες!

Καλημέρα !

Το μυαλό σου θέλει να σε κινητοποιήσει σε ορισμένα πράγματα για αυτό τα κάνει ..
Σε βάζει σε σκέψεις ώστε έτσι να μπορέσεις να συνειδητοποιήσεις πολλά ...

Σταματά την αναβλητικοτητα η οποία μπλοκερνει υποσυνείδητα την αγωγή σου .
Τι πάει να πει κάποια στιγμή πρέπει να ξεκινήσεις να γυμνάζεσαι ?
Σε βλέπω γράφεις πολλές φορές ότι θες να κάνεις πράγματα αλλά πάντα τα αναβάλλεις γιατί περιμένεις να ξεκινήσεις την ψυχοθεραπεία πρώτα και μετά .
Γιατί ?
Γιατί έχεις επενδύσει τόσα πολλά σε αυτή ,αφού τον μηχανισμό που πρεπει να βάλεις μπροστά για να βοηθήσεις τον ευατο σου να νοιώσεις μια ώρα γρηγορότερα καλά τον ξέρεις και τον έχεις ακόμα στην αδράνεια ...

Για πες ,πέρασες καλύτερα που έγραψες όλα αυτά από το να έβλεπες μια ταινία ?
Ξεκινα να βλέπεις που περνάς καλύτερα.
Ξεκινα να βάζεις δραστηριότητες στην καθημερινότητα σου που να σε κάνουν πιο ανεξάρτητο και από τις σκέψεις σου και από τους φόβους σου και κατα συνεπεια να μπορείς να ξαναζείς μόνο σου .

Από σήμερα καλώς ή κακώς η καθημερινότητα κάπως επιστρέφει με το άνοιγμα των καταστημάτων ,χωρίς μυνήματα και περιορισμούς μετακινήσεων και γενικά ξαναπερνουμε την ζωή μας στα χέρια μας .

Χθες πραγματικά νόμιζα σαν να μην πέρασε μια μέρα από τότε που έκλεισαν τα πάντα .
Μπορεί να ζοριστηκα και εγώ γιατί στερήθηκα πολύ ζωτικής σημασίας πράγματα από την καθημερινότητα μου αλλά την χαρά που είχα χθες ήταν σαν να έσβησε αυτόματα όλα τα άσχημα από το μυαλό μου .
Άλλωστε είμαστε ευλογημένοι που ζούμε δίπλα στην θάλασσα και απολαμβάνουμε την πηγή της ευεξίας μας!


Έτσι θα αισθανθείς θα δεις .
Όταν επιτέλους αρχίζεις και αισθάνεσαι καλά και ξαναζείς την ζωή σου όλα αυτά θα σου φαίνονται σαν ένα κακό όνειρο ...

Πολιτισμικό σοκ ήταν για όλους μας πιστεύω το χθεσινό ξενικημα .
Ήταν αρκετό όμως για να έχουμε το απαραίτητο πουσαρισμα και να πούμε πάμε παμε δυνατά να περάσουμε ένα όμορφο καλοκαίρι για να μαζέψουμε δυνάμεις για τον δύσκολο χειμώνα που έρχεται .
Έτσι είναι η ζωή όλων μας να ξέρεις .
Αν δεν αρπάζεις τις ευκαιρίες που σου δίνει για να γεμίζουν οι μπαταρίες σου πως περιμένεις μετά να την βγάζεις καθαρή και την υπόλοιπη περίοδο που τα αποθέματα σου θα εξαντλούνται και θα δεν θα έχεις καμία πηγή ανανέωσης?

Κάνε ένα πρόγραμμα καθημερινής ρουτίνας .
Μετά το φαγητό με τους δικούς σου κανόνισε πλέον αν πήγαινες στο σπίτι σου .
Καθημερινά και να αντιμετωπίζεις τους φόβους σου μέσα από την ρουτίνα σου .
Πήγαινε το απόγευμα για τον καφέ σου ,κάνε την γυμναστική σου και μετά γυρνα στο σπίτι σου και κάνε το μπανάκι σου ,φτιάξε να φας και χαλάρωσε στο χώρο σου κάνοντας ότι σου αρέσει .
Δες μια ταινία, σερφαρισε ευχάριστα όμως , άκουσε μουσική και γενικά κάνε πράγματα για να μην σκέφτεσαι όλα αυτά που σε βασανίζουν ..

Αυτόματα έχεις γεμίσει όλα τα απογεύματα σου και έχεις φτιάξει μια ρουτίνα που και θα σε βοηθήσει σωματικά με την άσκηση και ψυχικά με την όλη ευφορία που θα σου προσφέρει αυτή..

Άσε την αναβλητικοτα και φτιάξε πρόγραμμα .
Βρέξει χιονίσει θα το κάνεις .Πόσες φορές βαριοαστε να κουνηθούμε από τον καναπέ να πάμε για τρέξιμο και το κάνουμε με το ζόρι .
Και μετά γυρνάμε σπίτι κάνουμε το ντουζακι μας και αυτόματα είμαστε έτοιμοι να φάμε τον τόπο στην κυριολεξία από όλο αυτό που μας ξύπνησε .

Μην το αμελής καθόλου αυτό .
Να περάσεις μια όμορφη μέρα !

[Unlucky1980]

Καλημέρα Marilou και θεωρώ ότι έχεις δίκιο.
Η αναβλητικότητα στην ζωή μου πάντα ήταν ένα θέμα. Περιμένω συνήθως το καλύτερο timing ή την καλύτερη διάθεση ώστε να κάνω κάτι. Ψεύτικες δικαιολογίες δηλαδή ώστε να μην κάνω πράγματα εν τέλει.....
Επίσης ακόμη και στα καθημερινά πράγματα τα αφήνω όλα τελευταία στιγμή. Τα προλαβαίνω μεν αλλά με την ψυχή στο στόμα. Άρα άγχος και εκεί.....
Πρεπει να δημιουργήσω μια ρουτίνα εγκεφαλικής και σωματικής ενασχόλησης οπωσδήποτε. Πρέπει να αρχίσω να δοκιμάζω πράγματα.
Αυτά που έγραψα στα post μου πιο πάνω με τον Neils πρέπει να τα τηρήσω.
Στην θεωρία είμαι καλός αλλά στην πράξη ανύπαρκτος.
Παλαιότερα ήμουν τυχερός γιατί η διάθεση ερχόταν χωρίς προσπάθεια και ας έκανα τα ίδια λάθη. Παλαιότερα όταν υποτροπιαζα ήμουν τυχερός το φάρμακο με έπιανε πολύ γρήγορα χωρίς παρενέργειες και στερητικα και πάλι επιστροφή στα ίδια λάθη.
Πλέον όμως απ ότι φαίνεται δεν είναι το ίδιο. Επηρεάστηκε και η διάθεση μου και ο ύπνος μου. Είναι να σαν να μου λέει το μυαλό μου 'δεν λες να καταλάβεις ε; τώρα θα δεις τι θα σου κάνω'!
Να αλλάξω συνεπώς συνήθειες, αντιλήψεις, τρόπο σκέψης και λειτουργίας στα 41 μου δεν θα είναι εύκολο αλλά πρέπει να το κάνω.
Για να με δω......

[Marilou]

Καλημέρα Marilou και θεωρώ ότι έχεις δίκιο.
Η αναβλητικότητα στην ζωή μου πάντα ήταν ένα θέμα. Περιμένω συνήθως το καλύτερο timing ή την καλύτερη διάθεση ώστε να κάνω κάτι. Ψεύτικες δικαιολογίες δηλαδή ώστε να μην κάνω πράγματα εν τέλει.....
Επίσης ακόμη και στα καθημερινά πράγματα τα αφήνω όλα τελευταία στιγμή. Τα προλαβαίνω μεν αλλά με την ψυχή στο στόμα. Άρα άγχος και εκεί.....
Πρεπει να δημιουργήσω μια ρουτίνα εγκεφαλικής και σωματικής ενασχόλησης οπωσδήποτε. Πρέπει να αρχίσω να δοκιμάζω πράγματα.
Αυτά που έγραψα στα post μου πιο πάνω με τον Neils πρέπει να τα τηρήσω.
Στην θεωρία είμαι καλός αλλά στην πράξη ανύπαρκτος.
Παλαιότερα ήμουν τυχερός γιατί η διάθεση ερχόταν χωρίς προσπάθεια και ας έκανα τα ίδια λάθη. Παλαιότερα όταν υποτροπιαζα ήμουν τυχερός το φάρμακο με έπιανε πολύ γρήγορα χωρίς παρενέργειες και στερητικα και πάλι επιστροφή στα ίδια λάθη.
Πλέον όμως απ ότι φαίνεται δεν είναι το ίδιο. Επηρεάστηκε και η διάθεση μου και ο ύπνος μου. Είναι να σαν να μου λέει το μυαλό μου 'δεν λες να καταλάβεις ε; τώρα θα δεις τι θα σου κάνω'!
Να αλλάξω συνεπώς συνήθειες, αντιλήψεις, τρόπο σκέψης και λειτουργίας στα 41 μου δεν θα είναι εύκολο αλλά πρέπει να το κάνω.
Για να με δω......

Είναι πολύ εύκολο αρκεί να το θες ,πίστεψέ με ,την ίδια ηλικία έχουμε και πριν λίγα χρόνια αποφάσισα να αλλάξω κάποια πράγματα που όχι ότι δεν μου άρεσαν απλά με αγχωναν να τα προλάβω όλα εγώ .
Και όλα αυτά έγιναν παράλληλα και με τις υποχρεώσεις μιας μαμάς και μια συζηγου ...
Δεν κουβαλούσα μόνο εμένα ,είχα και τους ανθρώπους μου που δεν ήθελα με τίποτα να τους επηρεάσει όλο αυτό γιατί δεν ήθελα να τους χάσω μέσα από αυτή μου την προσπάθεια ...

Βλέπεις η τελειομανία μου εμένα με είχε φτάσει στο να είμαι εκεί για όλους και για όλα .
Όχι ότι δεν μου άρεσε ίσα ίσα το γούσταρα πολύ ,απλά είναι αυτό που λέμε ,δεν μου έφτανε το 24ωρο για να χωρέσω τα πάντα που ήθελα να κάνω, με αποτέλεσμα φυσικά να έχω απίστευτο άγχος και φυσικά μετά το άγχος τι έρχονται? Τα νεύρα, η ένταση και πολλά άλλα αρνητικά ....

Ακόμα αλλάζω και εγώ ,διορθώνω συνέχεια κάθε μέρα που περνάει και θα δεις όταν μπεις στο τρυπάκι να το κάνεις ,όταν πετάξεις όλα τα αρνητικά που σε κρατούσαν πίσω τόσα χρόνια θα αρχίσεις να αγαπάς τόσο πολύ τον ευατο σου που θα θέλεις κάθε μέρα να σου δίνεται μια αφορμή για να τον διορθώνεις και να τον περιποιησε..
Τυχαίο ότι εκτός από την εσωτερική ομορφιά φροντίζεις πλέον και την εξωτερική όταν νοιωθεις όμορφα ?

Και φυσικά ξέρεις ,όσο περισσότερο διορθώνεις και αγαπάς τόσο προς τα έξω βγαίνει αυτό και αποκτάς ακόμα περισσότερο ανθρώπους γύρω σου που το εκτιμούν ...

Άλλωστε ο άνθρωπος γεννήθηκε για να εξελισετε μέχρι την τελευταία του πνοή ,άσχετα αν εμάς ο εγωισμός μας κάποια φάση μας κυριεύει και νομίζουμε ότι επειδή φτάσαμε σε μια ηλικία τα ξέρουμε ολα και είμαστε οι καλύτεροι .

Αν δεν αυτό αμφισβητήσεις τον ευατο σου δεν θα αποκτήσεις ποτέ αυτογνωσία ,αυτό να το θυμάσαι και να σε κρατάει κάθε φορά που μπαίνεις σε αυτό το τρυπάκι...
Δεν θα πέφτεις ,θα δυναμώνεις και θα πεισμωνεις μέσα από αυτό.


Να ξέρεις πως όλοι εμείς που έχουμε περάσει από την διαδικασία της ψυχανάλυσης και της ψυχοθεραπείας συνειδητά όμως και με διάθεση να ακούσουμε και τα άσχημα όχι μόνο να μας χαϊδεύουν τα αυτιά ,έχουμε μαστιγωσει στην κυριολεξία τόσο πολύ τον εαυτό μας ,τον έχουμε κριτικάρει και έχουμε προσπαθήσει να αποδεχτούμε πόσο λάθος ειμασταν ,που συνέχεια δεν θα χάνουμε ευκαιρία όσο ασχολούμαστε με το κομμάτι τις ψυχολογίας να το κάνουμε .
Όταν εμένα μου λέει κάποιος ότι φεύγει με κλάματα από το γραφείο του θεραπευτή του , μόνο τότε καταλαβαίνω πως αυτός ο άνθρωπος είναι διατεθημενος να κάνει τα πάντα για να βγει από όλο αυτό ..
Αν δεν κλάψεις και αν δεν "ματώσεις" προκοπή δεν βλέπεις ,απλά και λαϊκά ...

Το κανουμε όμως με μοναδικό σκοπό να βελτιωνομαστε και φυσικά μόνο αυτοί που έχουν δει ποιοι ήταν και ποιοι είναι τώρα δεν τους νοιάζει το τι θα πούνε οι άλλοι ,πως θα τους χαρακτηρίζουν και γενικά όσο ποιο πολύ δυναμώνεις την πίστη στις δυνατότητες σου ,τόσο καλύτερα θα νοιωθεις ...
ακόμα και όταν οι φόβοι σου και οι αρνητικές σου σκέψεις εμφανίζονται χωρίς προειδοποίηση...

Να ξέρεις τα διαβάζω όλα ακόμα και τον διάλογο σου με τον Niels για αυτό στα λέω ..

Ξεκινα Δημήτρη ,ακόμα και αυτό το αναβάλλεις με την δικαιολογία των 41 χρόνων ..
Να ξέρεις ότι είσαι στην πιο καθοριστική ηλικία γιατί πλέον οι αλλαγές που θα κάνεις απο εδώ και πέρα θα είναι πιο επεμβατικές και πιο συνειδητοποιημένες γιατί κουβαλάνε όλα αυτά τα χρόνια πίσω τους .
Όταν μου το είπε αυτό η θεραπεύτρια μου ,έλεγα τι μας λες τώρα είναι δυνατόν ?
Πως θα αλλάξω συνήθεις χρόνων για να μπορέσω να κοντρολαρω το άγχος μου να τα προλάβω όλα ...
Και όμως είναι ...
Το έμαθα όμως με τον χειρότερο τρόπο για αυτό και θέλω να αφυπνξσω όποιον βλέπω ότι έχει την σωματική του υγεία και μπορεί να βγει από αυτό πολύ από έναν οποιοδήποτε άλλο ..
Όλοι εσείς είστε σαν να ξεκινάτε μαραθώνιο αλλά έχετε ένα πολύ μεγάλο προβάδισμα από όλους εκείνους που για τους λόγους τους δεν μπορούν ούτε από το σπίτι να βγουν .
Αν εκείνοι βγάζουν τον μαραθώνιο ,εσύ τι λες ?
Δεν μπορείς ?
Μάλλον δεν θες ....


Όλα αυτά στα λέω γιατι την μόνη εξέλιξη που βλέπω ένα μηνα μετά την αγωγή σου είναι το κουκουλωμα που έρχεται ΜΟΝΟ μέσα από τα χάπια το οποίο σου επιτρέπει να κάνεις κάποια άλλα πράγματα .

Δεν βλέπω τον Δημήτρη να κουκουλωνει την αγωγή και τους φόβους του κάνοντας πράξη πράγματα που θα ενεργοποιήσουν την μετέπειτα πορεία του ώστε σε κάποια φάση να διώξει και την αγωγή ..
Δεν ξέρω αν με αντιλαμβάνεσαι τι λέω .
Γιατί η ψυχοθεραπεία αυτό θα σου μάθει .
Όχι όμως από μόνη της ,πρέπει να παίρνεις και πρωτοβουλίες ...
Πως να λειτουργείς στην ζωή σου ,πως να σκέφτεσαι και να οργανώνεις τον ευατο σου ,τις σκέψεις σου ώστε όταν θα είσαι σε μια καλή φάση να απαλλαγείς από αυτή ,αφού θα είσαι τόσο δυνατός που δεν θα την έχεις ανάγκη ..
Και να θυμάσαι τα χάπια δεν θα σου φτιάξουν τον ύπνο ..
Η κατάσταση της ψυχολογίας σου θα το κάνει .

[Niels]

Εννοείται πως όλα είναι υποκειμενικά στην ψυχική 'ασθένεια' και εκτιμώ αφάνταστα αυτές τις 'συζητήσεις' μας.
Δεν είμαι άξιος του θαυμασμού σου επειδη θέλω να γίνω καλά. Όλοι θέλουμε. Άξιος για τον εαυτό μου και κατ'επέκταση για άλλους αξιόλογους ανθρώπους όπως και εσύ, θα είμαι-αν είμαι τυχερός και με βοηθήσουν η ψυχοθεραπεία και τα φάρμακα-μόνο αν τότε αλλάξω αυτά που πρέπει στην ζωή μου και στην σκέψη μου έτσι ώστε να έχω καλύτερο μέλλον. Τουλάχιστον στον ψυχολογικό τομέα του προβλήματος. Όσων αφορά τον παθολογικό τομέα της 'ασθένειας' δυστυχώς δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι.
Καλό βράδυ.

Νομίζω πως αξίζει να επιδοκιμαζουμε και την προσπάθεια όχι μόνο το αποτέλεσμα. Ήθελα επίσης να προσθέσω ότι δεν υπάρχει ένας δρόμος, ο καθένας μπορεί να βρει τον δικό του. Οπότε είναι φυσιολογικό κι εδώ μέσα να υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις... όπως υπάρχουν και διαφορετικές σχολές ψυχοθεραπείας...

[Unlucky1980]

Τρίτη 4 Μαΐου
Ο ύπνος μου ήταν μέτριος αλλά οκ δεν παραπονιέμαι.
Μέχρι το μεσημέρι άραξα με τον πατέρα μου στο 'κάστρο' αλλά η διάθεση μου είναι ψιλό χαμηλή γιατί το μυαλό μου 'τρέχει' ακόμη.
Έφαγα ψιλό με το ζόρι και ήρθα στην πόλη για καφέ με δύο φίλους. Δεν έχω χαλαρώσει ακόμη. Ακόμη και κατά την διάρκεια του καφε δεν ήμουν συνέχεια 100% εκεί. Σε κάποια φάση ειπα κάτι που σαν έκφραση έπρεπε να βγάλω για λίγο την γλώσσα μου έξω και με το που το κάνω αισθάνθηκα τόσο έντονα την γλώσσα μου και αμέσως φοβήθηκα μήπως και μου δημιουργηθεί η τάση να την δαγκώσω. Το ξέρω είναι εντελώς κουλό σαν σκέψη και ανησυχία αλλά συνέβη. Ευτυχώς μετά από 1 λεπτό κουβέντας με τα παιδιά μου έφυγε.
Ήρθα στο διαμέρισμα στην πόλη τώρα που σας γράφω και επειδή έχει ησυχία κατάλαβα ότι οι εμβοές καλά κρατούν.
Δεν πειράζει το παραβλεπουμε και αυτό.
Αλλά αυτό που με το παραμικρό πανικός και καταστροφολογια ρε γμτ... λες και μπαίνω στον αυτόματο του panic mode.
Τεσπα βγήκα πριν καλά ηταν, τώρα θα αράξω λίγο εδώ και μετά στο κάστρο πάλι. Αύριο θα αρχίσω και το τρέξιμο.
Επίσης ανησυχώ συνέχεια για τον ύπνο μου, έστω και υποσυνείδητα. Μήπως έχω υπνική άπνοια, μήπως το ένα μηπως το άλλο.... Πφφφφφ.....
Πρέπει να ξε-μάθω το μυαλό μου αυτή την συνήθεια που έχει μόνιμα να ανησυχεί.
Και πρέπει επίσης να κουρευτώ επειγόντως.... είμαι σαν Ισπανός γκάνγκστερ..... χαχαχαχα...!
Καλό απόγευμα σε όλους και όλες!