Ημερολόγιο της μάχης - Page 2
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Page 2 of 13 FirstFirst 123412 ... LastLast
Results 16 to 30 of 190
  1. #16
    Senior Member
    Join Date
    Apr 2021
    Posts
    269
    Marilou ξέρω είναι πλέον κλισέ αλλά ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο που αφιερώνεις και για την βοήθεια σου προς εμένα και το εννοώ.
    Ο θυρεοειδής είναι τσεκαρισμένος αλλά για τις αποθήκες βιταμινών θα ακολουθήσω την συμβουλή σου και θα κάνω την απαραίτητη εξέταση αίματος.
    Επίσης θα ψάξω σήμερα για βιβλία όσων αφορά το θέμα μου γιατί οφείλω να το παραδεχτώ ότι η πλειοψηφία της πληροφόρησης μου είναι από
    αμφιβόλου αξιοπιστίας πηγές του διαδικτύου....
    Επίσης (αν επιτρέπεται πάντα) παίρνεις ακόμη φαρμακευτική αγωγή; αν ναι για πόσο χρονικό διάστημα ακόμη θα συνεχίσεις ; αν όχι για πόσο χρονικό διάστημα έπαιρνες και πως την διέκοψες;

  2. #17
    Senior Member
    Join Date
    Apr 2021
    Posts
    269
    Κυριακή 18 Απριλίου
    Μέτα το 'ζόρισμα' με το φαγητό το μεσημέρι είδα φόρμουλα 1 με τον πατέρα μου και γενικά τηλεόραση και ξάπλα. Μπορώ να πω ότι ήταν αρκετά καλά. Το μυαλό μου είχε ηρεμήσει σε σχέση με χθες. Βέβαια καμία σχέση με φως στο τούνελ αλλά ήταν ένα καλό μίνι χρονικό διάστημα. Τώρα που ξεκίνησε το survivor μου φάνηκε πως μου κόπηκε η ανάσα για ένα δευτερόλεπτο (ίσως και να έγινε αλλά δεν σημαίνει απαραίτητα και τπτ) αλλά αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν ότι αμέσως πανικοβλήθηκα και μπήκα σε panic mode. Και φυσιολογικά για μένα μετά η έλευση του άγχους και της απογοήτευσης. Και συνεχίστηκε το άγχος και στο βραδινό φαγητό αλλά όχι τόσο έντονα όσο το μεσημέρι.
    Είναι στην τσίτα πολύ το νευρικό μου σύστημα ακόμη και όταν δω 'φως' στο τούνελ κάποια στιγμή έχω πολυ δουλειά να κάνω στο να διαχειρίζομαι καταστάσεις πανικού για τα δικά μου δεδομένα, δλδ οτιδήποτε έχει να κάνει με αρρωστοφοβία ή 'απειλη' για την υγεία μου.
    Το θετικό είναι ότι τώρα που σας γράφω ηρεμησα σχετικα νομίζω. Αν δεν αλλάξει κάτι μέχρι να κοιμηθώ η σημερινή μέρα θα είναι σε γενικές γραμμές καλύτερη από την χθεσινή.
    Σας καληνυχτίζω όλους και όλες και εύχομαι να μείνετε δυνατοί και επίμονοι! Η ζωή είναι το μεγαλύτερο δώρο και η ελπίδα πάντα πεθαίνει τελευταία!

  3. #18
    Senior Member
    Join Date
    Aug 2020
    Posts
    4,227
    Quote Originally Posted by Unlucky1980 View Post
    Marilou ξέρω είναι πλέον κλισέ αλλά ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο που αφιερώνεις και για την βοήθεια σου προς εμένα και το εννοώ.
    Ο θυρεοειδής είναι τσεκαρισμένος αλλά για τις αποθήκες βιταμινών θα ακολουθήσω την συμβουλή σου και θα κάνω την απαραίτητη εξέταση αίματος.
    Επίσης θα ψάξω σήμερα για βιβλία όσων αφορά το θέμα μου γιατί οφείλω να το παραδεχτώ ότι η πλειοψηφία της πληροφόρησης μου είναι από
    αμφιβόλου αξιοπιστίας πηγές του διαδικτύου....
    Επίσης (αν επιτρέπεται πάντα) παίρνεις ακόμη φαρμακευτική αγωγή; αν ναι για πόσο χρονικό διάστημα ακόμη θα συνεχίσεις ; αν όχι για πόσο χρονικό διάστημα έπαιρνες και πως την διέκοψες;
    Καλημέρα και καλή εβδομάδα να έχουμε !!!

    Καταρχήν συμμετέχω στην συζήτηση γιατί το θέλω και μου αρέσει αλλιώς δεν θα το έκανα.
    Οπότε το ευχαριστώ δεν χρειάζεται ειλικρινά .

    Όπως και ρώτα ότι θες μην βάζεις μπροστά όλο αυτό το ενοχικό ότι ίσως ξεπερνάει κάποιο όριο.
    Ότι είναι θα σου απαντήσω αν κρίνω ότι μπορώ να το πω δημόσια .

    Η αγωγή η δική μου είναι ιδιαίτερη και γενικά όσο καιρό είμαι εδώ δεν βρήκα παρόμοιο περιστατικό .
    Έχει να κανει καθαρά με την συμβολή της στον νευροπαθητικο πόνο που είχα στο ισχιακό νεύρο μετά από τον τραυματισμό μου και το χειρουργείο .
    Οι κρίσεις πανικού οφείλονταν καθαρά στο θέμα σωματικός πόνος στην περιοχή της μέσης .

    Ξεκίνησα με πολλές κατηγορίες αλλά δυστηχως οι παρενέργειες ήταν τρομερές και μετά κόπων και βασάνων που λένε είμαι τώρα σε δόση συντήρησης ..

    Παίρνω όμως αρκετές βιταμίνες και συμπληρώματα διατροφής .
    Κυρίως σύμπλεγμα βιταμινών Β ,μαγνήσιο και χάπι για τον θυροειδή ..

    Πριν ένα χρόνο έκοψα τελείως το αντικαταθλιπτικό πολύ σταδιακά και ομαλά θα έλεγα αλλά δυστηχως επειδή δεν βάζω μυαλό, μια υπερκόπωση μου ξαναέκανε ένα πισογυρισμα και ξανα ερεθισα το τραυματισμένο νεύρο οπότε επανηλθες πάλι ο πόνος και το μούδιασμα στο πόδι και ξαναμπήκα θεραπεία ..

    Αν σου πω τώρα πλέον που είμαι πολύ καλά και εχω μάθει αρκετά να διαχειρίζομαι τον πόνο και γενικά δεν μου προκαλεί κρίσης πανικού σκέφτομαι να το ξανασταματησω αν και ο νευροχειρουργός μου ,μου είπε να είμαι σε αυτή την δόση συντήρησης εφ όρου ζωής ή τουλάχιστον για λίγο καιρό ακόμα ..
    Αλλά ακόμα παλεύω με τον φόβο μου ,αυτός μου εχει μείνει λιγάκι ....μήπως πάλι σε μια ενδεχόμενη παραπάνω κούραση γιατί δεν έχω σκοπό να κάθομαι όλη μέρα και να μου τα κάνουν οι άλλοι ,ξανά κυλησω...
    Αυτό είναι ακόμα αγκαθάκι..Δουλεύω πολύ ,αν σου πω ότι προκαλώ πλέον το ίδιο μου το σώμα να κάνει πράγματα που ίσως πονέσω ,όχι τίποτα σπουδαίο ,απλά ο πόνος είναι πλέον σαν ενός οποιοδήποτε ανθρώπου που κουράζεται και πονάει η μέση του ,αλλά ο φόβος μου ότι μπορεί να με ξανακαθηλωσει σε ένα κρεβάτι τον κάνει στο μυαλό μου τριπλάσιο ...
    Εκθέτω εσκεμμένα τον ίδιο τον ευατο σε όλο αυτό και εντάξει το ελενχο, αλλά βλέπω ότι αν δεν ειμαι καλά ψυχολογικά και από άλλο παράγοντα τελείως άσχετο το γεγονός με ρίχνει ..


    Θα δω ,δεν βιάζομαι απλά ακόμα και αυτή η πολύ μικρή δόση που παίρνω βλέπω ότι με επηρεάζει ψυχολογικά ...
    Κάποιες φορές μου βγάζει ακόμα ένα ψυχοπλακωμα να το πω ..Αυτό που όταν την πρωτοξεκίνησα ήταν και το πιο δύσκολο να το διαχειριστώ γιατί ήταν πρωτόγνωρο για έμενα.

    Γενικά η όλη ιστορία μου με χειρουργείο και γενικά με τον κόσμο της ψυχολογίας κρατάει αισιος πέντε χρόνια...
    Με πολλά ψυχολογικά σκαμπανεβάσματαε περιοδους που δεν επερνα ούτε Ντεπον και με περίοδους κύριος όταν νοσηλευομουν με μορφινες υπνοστεντον , λυρικα και γενικά μια χημεία που στην κυριολεξία με πήγε και με γύρισε που λένε ...
    Απλά με είχαν σε ένα άλλο κόσμο μέχρι να χειρουργηθώ για να αντέχω τους πόνους ....
    Με απίστευτες παρενέργειες ειδικά όταν βγήκα από το νοσοκομείο ,με στεριτικα ,με τρελα συπτωματα αποσυρσης με παραισθήσεις όσο ήμουν κλινιρης και γενικά εμένα αυτές οι χημείες όλα αυτά τα χρόνια με έστειλαν στον άλλο κόσμο και ξαναγύρισα που λένε, μέχρι επιτέλους να έρθω στο σήμερα να πω ότι επιτέλους ξαναβρήκα τον ευατο μου και μάλιστα πολύ καλύτερα από πριν ...

    Η υπομονή και η επιμονή μάλλον απέδωσε καρπούς ..
    Οπότε για αυτο λέω σε όλους να κάνουν υπομονή και παράλληλα όσο δύσκολο και να είναι να προχωρούν και την ζωή τους .
    Όσοι έχετε την ευκαιρία μέσα σε αυτή την αναμπουμπουλα να βγαινεται από το σπίτι να μην είστε όλη μέρα πάνω σε ένα κρεβάτι είστε πολύ τυχεροί μέσα στην ατυχία σας να το ξέρετε .
    Ειναι τελείως διαφορετικό όλο αυτό να το περνάς καθηλωμένος σε ένα κρεβάτι και κλεισμένος επί μήνες μέσα σε ένα σπίτι και ένα νοσοκομείο και πολύ διαφορετικό να νοιωθεις αυτή την τρέλα ,το ψυχοπλακωμα ,την παράνοια των σκέψεων και να μπορεί να ανοίξεις την πόρτα του σπιτιού σου και να πας μια βόλτα ,κάτι τόσο απλό ...

    Να ξέρεις ότι εμένα αυτό που με βοήθησε πάρα πολύ πλην της αποκατάστασης μου ήταν το περπάτημα και η γυμναστική .
    Επειδή ήμουν αθλήτρια απο παιδάκι μέχρι και τον τραυματισμό μου όταν κατάφερα και ξαναμπήκα γυμναστήριο και έστω έβγαινα καθημερινά βρεξει χιονίσει για περπατημα ήταν το πιο γρήγορο άλμα που έκανα στο να είμαι πιο καλά .

    Κάθε φορά που ήμουν χάλια έλεγα αυτό το απλό.
    Κάνε υπομονή να τελειώσει η δουλειά και το απόγευμα μια ωρίτσα θα βάλεις την μουσικουλα σου και θα πας βόλτα στην θάλασσα σου να σου πάρει το οτιδήποτε .
    Αυτή και μόνο αυτή η σκέψη πίστεψέ με μου έδινε τόσο δύναμη και ελπίδα και έκανε τις μέρες να περνάνε πιο καλά .
    Έφταιξα ένα καταφύγιο να κρύβομαι στο μυαλό μου όταν δεν είχα τα ψυχικά κουράγια να αντιμετωπίσω ούτε τους φόβους μου ούτε τις παράλογες σκέψεις μου .
    Γιατί στο ξαναλέω εσύ είσαι πιο δυνατός .
    εγώ έπεφτα πολύ ,έκλαιγα πολύ και γενικά είχα περίοδο που ήθελα να φύγω από όλους και από όλα .
    Δεν άντεχα ούτε τον ίδιο μου τον ευατο έτσι πως είχα καταντήσει ...
    Δεν με αγαπούσα πλέον ..αυτό ...
    Όλη η ζωή μου συναισθήματα !

  4. #19
    Senior Member
    Join Date
    Apr 2021
    Posts
    269
    Marilou καλημέρα. Το δικό μου ιστορικό το διάβασες υποθέτω στο Ατυχία, λάθη και απόγνωση...
    Είχα κρίσεις πανικου από ψυχοσωματικά λόγω αρρωστοφοβιας με καταστροφολογια. Ξεκίνησε με καρδιοφοβία, μετά καρκινοφοβια και στην πορεία τα πάντα όλα.
    Αυτή τη φορά το γεγονός ότι δεν μπορούσα να κοιμηθώ με τρόμαξε τόσο πολύ που κάτι έγινε καινούριο.
    Και με τις κρίσεις πανικού και με τα ψυχοσωματικά όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν έβγαινα, έκανα δραστηριότητες. Είχα φοβίες, είχα πανικό αλλά ποτέ αυτή η απογοήτευση του τώρα. Αυτή η μη διάθεση για τίποτα. Κοινώς με έχει πάρει από κάτω επί χίλια! Ίσως να είχα μέχρι τώρα στην ζωή μου αγχωδη διαταραχή και κρίσεις πανικού αλλά να βιώνω για πρώτη φορά κατάθλιψη ή αυτή τη φορά να είναι πιο σοβαρή. Και στο όλο θέμα οι φοβίες και οι αρνητικές σκέψεις που έχουμε ξανασυζητησει.
    Δεν θέλω να πάω στο διαμέρισμα μου. Φοβάμαι να μένω μόνος μου πράγμα που όσο πάει και χειροτερεύει. Σήμερα να φανταστεις δεν έχω ούτε όρεξη να γράψω ημερολόγιο.....

  5. #20
    Senior Member
    Join Date
    Aug 2020
    Posts
    4,227
    Quote Originally Posted by Unlucky1980 View Post
    Marilou καλημέρα. Το δικό μου ιστορικό το διάβασες υποθέτω στο Ατυχία, λάθη και απόγνωση...
    Είχα κρίσεις πανικου από ψυχοσωματικά λόγω αρρωστοφοβιας με καταστροφολογια. Ξεκίνησε με καρδιοφοβία, μετά καρκινοφοβια και στην πορεία τα πάντα όλα.
    Αυτή τη φορά το γεγονός ότι δεν μπορούσα να κοιμηθώ με τρόμαξε τόσο πολύ που κάτι έγινε καινούριο.
    Και με τις κρίσεις πανικού και με τα ψυχοσωματικά όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν έβγαινα, έκανα δραστηριότητες. Είχα φοβίες, είχα πανικό αλλά ποτέ αυτή η απογοήτευση του τώρα. Αυτή η μη διάθεση για τίποτα. Κοινώς με έχει πάρει από κάτω επί χίλια! Ίσως να είχα μέχρι τώρα στην ζωή μου αγχωδη διαταραχή και κρίσεις πανικού αλλά να βιώνω για πρώτη φορά κατάθλιψη ή αυτή τη φορά να είναι πιο σοβαρή. Και στο όλο θέμα οι φοβίες και οι αρνητικές σκέψεις που έχουμε ξανασυζητησει.
    Δεν θέλω να πάω στο διαμέρισμα μου. Φοβάμαι να μένω μόνος μου πράγμα που όσο πάει και χειροτερεύει. Σήμερα να φανταστεις δεν έχω ούτε όρεξη να γράψω ημερολόγιο.....
    Θα το κανεις εστω και με το ζορι ..Μην χαλας μια ρουτινα που ξεκινησες επειδη άφησες σημερα τις σκεψεις σου να σε νικησουν ..Για δείξε ποιος εχει το πάνω χερι ..

    Καντω εδω για εμενα αν θες να με ευχαριστησεις .
    Θα ηθελα πολυ στο τελος της δικης μου μερας να διαβασω και την δικη σου .Που απ οτι καταλαβαινω ειναι δυσκολη .
    Που ξερεις ισως παρω και εγω κουραγιο απο την δικη σου προσπαθεια ..Και εγω δυσκολη εβδομάδα θα εχω μπροστα μου αλλα δεν πτοουμε θα περασει ...

    Και μην ξεχνας ειναι Δευτερα ,ξεκιναει μια καινουργια εβδομαδα ,μην την ξεκινας ετσι όπως και να αισθανεσαι ...
    Βγες ντυσου με το ζορι και πηγαινε περπατησε να αδειασει το μυαλο σου ...Ακομα και αν δεν αδειαζει, παρε παρεα τις σκεψεις σου ,αυτες που σε τραβανε πισω και πανε μαζι τους βολτα. Βαλε ακουστικα στα αυτια και ασε τα τραγουδια να κατευθεινουν και να σε βγαλουν απο ολο αυτο το αρνητικο ...

    Καντω να περασει η μερα ,να ξεκινησεις αυριο τις θεραπειες σου και θα δεις και στο διαμερισμα σου θα πας και ολα θα τα κανεις ..
    Εδω γυρισα εγω στο δικο μου σπιτι μετα απο δυο μηνες που ελειπα και ας μην ηθελα γιατι ηξερα οτι εκει θα ημουν καποιες ωρες τελείως μονη μου και σκεψου εγω δεν μπορουσα ουτε να ανοιξω την πορτα να φυγω..

    Εσυ αληθεια εχεις καθησει να σκεφτεις τι ειναι αυτο που φοβασαι απο το ιδιο σου το σπιτι ?
    Την μοναξια νομιζω φοβασαι και οχι τον χώρο ....
    Όλη η ζωή μου συναισθήματα !

  6. #21

    Διαφοροι πόνοι

    Quote Originally Posted by Yoco Choco View Post
    Καλησπέρα...
    Την ίδια μαχη δίνουμε φίλε μου, οπότε χτυπάνε κάπως αυτά που περιγράφεις γιατί μου είναι πολύ γνώριμα,πάρα πολύ γνώριμα...παραγνωριστήκαμε μου
    φαίνεται εδώ και 15 τουλάχιστον χρόνια(από τα 21) σε παγιωμένη βάση.
    Καλά κάνεις και γράφεις τις σκέψεις σου εδώ...Καλό θα σου κάνει...Πρέπει να δημιουργούμε συνεχώς αντιπερισπασμούς της προσοχής για να ξεχνιόμαστε.
    Ελπίζω να το ξεχάσουμε οριστικά κάποια στιγμή και να ξαναζήσουμε ξέγνοιαστα.
    Καλή δύναμη.
    τον τελευταίο καιρό έχω συνέχεια σουβλιές και πονάκια σε διαφορα σημεια του σωματος. εκείνα βέβαια που με τρελαινουν και με ριχνουν πολύ ειναι οι σουβλιές στο στηθος (φοβαμαι για καρδια) και οι σουβλιες στο κεφάλι (φοβαμαι για ανευρυσμα κλπ)
    Παίρνω εδώ και καποια χρονια cymbalta των 60 και κατα καιρους λιγο minitran 2-10...
    Εχω κουραστεί να φοβαμαι οτι ξαφνικά θα γίνει ενα κλικ και θα μεινω στον τόπο.
    Νομίζω ότι δεν θα ξανανιώσω ποτέ ανέμελα και απογοητεύομαι πολύ από αυτο γιατι παντα ημουν πολυ κοινωνική και χαμογελαστη και δραστηρια...
    Εχετε εσεις τετοιους πόνους?

  7. #22
    Senior Member
    Join Date
    Apr 2021
    Posts
    269
    ARTEMIS καλησπέρα. Τις σουβλιές και σφίξιμο ή πόνο στο στήθος τις πέρασα παλιότερα και τρομοκρατηθηκα, πήγα καρδιολόγο όλα καλά αλλά επειδή μαζί με τις σουβλιές είχα και αγοραφοβία, και επικεντρωνόμουνα συνέχεια στην αναπνοή μου, και περιπτώσεις fight or flight, όλο το πακέτο. Μου έδωσε τότε ladose η νευρολόγος που πήγα και στανιαρα.
    Τα επόμενα χρόνια και μέχρι και σήμερα πάντα όταν νιώθω καμία σουβλια ή κάναν πόνο πάει το μυαλό στην καρδιά αμέσως (γιατί έχουμε και κληρονομικό στην οικογένεια) και τρομάζω. Μέχρι τώρα πήγαινα έκανα εξετάσεις αίματος, πήγαινα καρδιολόγο για εξετάσεις και γινόμουν καλά όταν έβγαιναν θετικές. ΑΛΛΑ θεωρώ ότι είναι φαύλος κύκλος. Τον τελευταίο καιρό πιέζω τον πατέρα μου και τον καρδιολόγο του να με στείλουν για στεφανιογραφια για να μου ξαναφύγει η φοβία.
    Επίσης είχα δύο φορές στην ζωή μου και η δεύτερη πολύ πρόσφατα είτε πονοκέφαλο, είτε σουβλιές στο κεφάλι είτε σφίξιμο στο κεφάλι για 2 μήνες σχεδόν συνεχόμενα. Αμέσως πήγα νευρολογο, έκανα μαγνητική βγήκε καθαρή και εν τέλει μου έδωσε η γυναίκα stelminal και μετά από ένα μήνα υποχώρησαν οι πονοκέφαλοι και οι σουβλιές. Μετά από τρεις μέρες βέβαια που είχα στανιαρει είχα κρίση αϋπνίας και υποτροπιασα άσχημα αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.
    Νιώθω ακριβώς όπως και εσύ και με έχει πάρει από κάτω όσο δεν φαντάζεσαι. Ζούμε με τον φοβο του θανάτου ανά πάσα στιγμή, ασχολούμαστε συνέχεια με την υγεία μας, αγχωνόμαστε, αυτός το άγχος συσσωρεύεται και μετά σωματοποιείται.
    Δεν ξέρω αν κάνεις ψυχοθεραπεία αλλά αν είναι εφικτό δοκίμασε το.
    Πρέπει με την βοήθεια των φαρμάκων και ψυχοθεραπεία και οι δύο να μάθουμε να μην αντιδρούμε τόσο φοβικά στην περίπτωση του θανάτου με το παραμικρό.
    Αν θέλεις πες μας περισσότερα για σένα.

  8. #23
    Senior Member
    Join Date
    Apr 2021
    Posts
    269
    Δευτέρα 19 Απριλίου
    Κοιμήθηκα χθες κατά τη 1 και ξύπνησα περίπου στις 6μιση σήμερα με άγχος και μουδιασμένο το αριστερό μου χέρι. Εννοείται πρώτη σκέψη ήταν το καρδιακό και επειδή μουδιάζουν τον τελευταίο καιρό πολύ εύκολα τα άκρα μου ένας λόγος παραπάνω που αγχώθηκα, χαλάστηκα και η μέρα ξεκίνησε στραβά. Σηκώθηκα με το ζόρι με προτροπή της Marilou, ντύθηκα και πήγα για καφέ στο όρθιο. Ψιλό καλά ήταν.
    Γυρνάω σπίτι ήρθε η ώρα για φαγητό. Ένιωσα λίγη πείνα σήμερα στην αρχή, κατάφερα έφαγα ολόκληρη την μερίδα και ενώ ξεκιναω να παίρνω τα πάνω μου ΑΜΕΣΩΣ με το που κάθομαι στον καναπέ νιώθω ένα συναίσθημα σαν να βαραίνει το στήθος μου και να σφίγγει κάπως και να γίνεται ελαφρώς πιο δύσκολη η αναπνοή μου.
    Και αμέσως ενώ σας γράφω χαλάστηκα, αγχώθηκα, ανησυχώ και λέω πάλι αυτό που λέω πάντα όταν έχω αυτό το αίσθημα ότι 'χάνομαι'. Λέω όσο χαζό και αν ακούγεται 'ήρθε λοιπόν η ώρα' και εννοώ ήρθε η ώρα που θα μείνω στον τόπο. Σας γράφω τώρα που γίνεται το όλο θέμα, βήχω εσκεμμένα για κάποιον λόγο και επίσης παίρνω βαθιές ανάσες από το στόμα για ακόμη έναν λόγο που δεν ξέρω γιατί. Και περιμένω φοβισμένος και αγχωμένος να γίνει το κακό....
    Πφφφφφφφφφ........ Και είχα κάνα 20λεπτο που ένιωθα καλά ρε γμτ!!!!
    Ξεκίνησε στραβά η μέρα, πήγε να ισιώσει και τώρα αντε πάλι στραβά.....
    Ελπίζω οι υπόλοιπες και υπόλοιποι από εσάς να είστε καλύτερα από μένα......

  9. #24
    Senior Member
    Join Date
    Aug 2020
    Posts
    4,227
    Κρίση πανικού λέγεται αυτό να ξέρεις ...
    Δεν πρόκειται να πάθεις τίποτα απολύτως .

    Αύριο στην συνεδρια ζήτα να σου δείξει αναπνοές και να τις κάνεις όταν φτάνεις σε αυτό το σημείο .
    Δεν κρατάει πολύ αρκεί να ηρεμείς έγκαιρα να το ξέρεις ..
    Κοίταξε να ξεκινήσεις από αυτές βασικά για να μπορέσεις να επικεντρωθείς και στα υπόλοιπα .

    Πολύ χαίρομαι πραγματικά που σε έκανα να βγεις !!!
    Όλη η ζωή μου συναισθήματα !

  10. #25
    Senior Member
    Join Date
    Apr 2021
    Posts
    269
    Τελικά Marilou δεν' ήρθε λοιπόν η ώρα' ούτε αυτή τη φορά.....! Είναι αστείο και τραγικό συγχρόνως.Σκέψου κάποια στιγμή να στανιάρω γενικά και να παθαίνω αλήθεια καμία ανακοπή και να κάθομαι και να κάνω ασκήσεις αναπνοής..... χαχαχαχαχα......!
    Συγχώρεσε με έχω όρεξη για black χιούμορ για κάποιον λόγο τώρα......!
    Εσένα πως ήταν η μέρα σου μέχρι τώρα Marilou?

  11. #26
    Senior Member
    Join Date
    Aug 2020
    Posts
    4,227
    Quote Originally Posted by Unlucky1980 View Post
    Τελικά Marilou δεν' ήρθε λοιπόν η ώρα' ούτε αυτή τη φορά.....! Είναι αστείο και τραγικό συγχρόνως.Σκέψου κάποια στιγμή να στανιάρω γενικά και να παθαίνω αλήθεια καμία ανακοπή και να κάθομαι και να κάνω ασκήσεις αναπνοής..... χαχαχαχαχα......!
    Συγχώρεσε με έχω όρεξη για black χιούμορ για κάποιον λόγο τώρα......!
    Εσένα πως ήταν η μέρα σου μέχρι τώρα Marilou?
    Να κάνεις όσο θέλεις ,χρειάζεται και αυτό !!!

    Ξέρεις ποιο είναι το παράξενο ,γελάω αυτή την στιγμή που το διαβαζω γιατί και εγώ τα ίδια σκεφτόμουνα ..
    Καμία φορά λέω τώρα στους δικούς μου, θα αισθανθώ κάνα σφίξιμο στο στήθος και θα λεω νατος πάλι ήρθε ο φόβος μου και δεν θα πω τίποτα και στην τελική θα μείνω χωρίς να παραπονεθω ότι φοβάμαι ...

    Ότι είναι να γίνει θα γίνει .
    Άλλωστε στην τελική με το να πανικοβληθουμε και να γινόμαστε χάλια θα προλάβουμε αυτό που είναι γραφτώ μας να έρθει?
    Δεν νομίζω ,ίσα ίσα στιγμές και χρόνο από την καθημερινότητα μας τρώει, οπότε καλύτερα να γελάμε παρά να μας τρώει ...

    Η μέρα μου και η εβδομάδα μου γενικός η συγκεκριμένη θα είναι απίστευτες ώρες γραφείο για να μπορέσω να καθήσω Μ.Εβδομαδα ή τουλάχιστον να δουλεύω από το σπίτι !
    Οπότε κάνω υπομονή και εγώ μεχρι να φύγω να πάω για περπάτημα να φύγει όλο αυτό της δουλειάς και μετά σπίτι μου σπιτάκι μου !!!
    Άλλωστε ακόμα καραντηνα έχουμε ,τι άλλο μπορούμε να κάνουμε ...
    Όλη η ζωή μου συναισθήματα !

  12. #27
    Senior Member
    Join Date
    Apr 2021
    Posts
    269
    Ισχύει..... τον ξέχασα τελείως τον covid πλάκα πλάκα με όλο αυτό που τραβάω...
    Τον είχα θυμηθεί μόνο πριν 15 μέρες περίπου που είχα πάει τους γονείς για εμβόλιο και για δύο μέρες είχα το νου μου για τυχόν συμπτώματα τους. Τελικά ο πατέρας μόνο έναν ελαφρύ πόνο για δύο μέρες στο σημείο που έγινε το εμβόλιο και η μητέρα λιγο πυρετό και πονοκέφαλο για δύο μέρες.
    Υπομονή, δύναμη και κουράγιο στο γραφείο εύχομαι και καλό περπάτημα μετά. Εγώ ψιλό ηρεμησα τώρα αλλά αισθάνομαι σωματικά καταβεβλημένος ρε γμτ αλλά πρέπει κάποια στιγμή να αρχίσω και γω το περπάτημα. Ίσως αν το ξεκινήσω να προκύψει ότι και η υποτιθέμενη κούραση στο σώμα είναι σωματοποίηση του μυαλού μου.
    Αντε να πάω και στον ντοκ αύριο να δω τι θα μου πει για το μέλλον της αγωγής και τι θα μου απαντήσει για την πρόταση ψυχοθεραπείας που θα του κάνω. Μακάρι να μπορεί να με αναλάβει 100%, να ταιριάξουν τα χνώτα μας και να ξεκινήσω άμεσα την διαδικασία.

  13. #28
    Senior Member
    Join Date
    Apr 2020
    Posts
    2,088
    Quote Originally Posted by Unlucky1980 View Post
    Σάββατο 17 Απριλίου συνέχεια.....
    Απλά ΑΠΟΓΝΩΣΗ!!!!!! Κάθομαι το μεσημέρι να φάω μαζί με τους γονείς, έφαγα με το ζόρι, κάθομαι λίγο στον καναπέ και λέω με τον πατέρα μου πάμε κρεβαροκαμαρα να δούμε προκριματικά φόρμουλα ένα. Λίγο πριν το φαγητό ξαφνικά έγινα σαν ζόμπι. Υπολειτουργία κανονική. Με ρωτάει κάτι ο πατέρας μου και έκανα προσπάθεια για να του απαντήσω. Όχι νοητική αλλά από θέμα ενέργειας και μη διάθεσης.
    Και ξαφνικά εκεί που κάθομαι στο κρεβάτι με κατακλύζει ένα κύμα θλίψης και απογοήτευσης και αρχίζω να ΚΛΑΙΩ στην αγκαλιά του πατέρα μου. Λύγισα. Αρχισα να παραπονιέμαι ενώ έκλαιγα. Γιατί σε εμένα όλα αυτά;; Δεν πέρασα αρκετά με την επιληψία;;;;
    Δεν πέρασα αρκετά με τα ψυχοσωματικά μετά τόσες φορές κτλ;;;;;
    Τώρα έπρεπε να μου χτυπήσει στον ύπνο αυτή η κωλο ασθένεια;;;; ο ύπνος ήταν πάντα το καταφύγιο μου!!!!! Και τώρα κοιμαμαι μεν αλλά κάθε μέρα και χειρότερα!!!!!!
    Πριν το κλάμα ήμουν σαν ζόμπι και τώρα που γράφω έχω μια παράξενη τσίτα μαζί με ελαφρύ πανικό, ένα γενικό σφίξιμο και πάντα μαζί με απόγνωση!
    Είναι φυσιολογικό αυτό ρε παιδιά μετά από 17 μέρες μισό remeron και 11 μέρες ladose και 1μιση xanax;;;;;!!!!!!!
    Μήπως έκανα μαλακια που ενώ ξεκίνησα στον πρώτο ψυχίατρο που μου έδωσε το fredilan, το remeron και 1 xanax και πήγα μετά από 6 μέρες στον επόμενο και μου έκοψε το fredilan ενώ το είχα πάει ήδη 6 μέρες και μου έβαλε την θεραπεία που κάνω τώρα με δύο αντικαταθλιπτικα μαζί στην ουσία;;;;;
    Είναι φυσιολογικό να είμαι τόσο χάλια;;;;;;;;;
    Σε περίπτωση που δεν στο έχει πει κάποιος θα πρέπει να ξέρεις ότι τα αντικαταθλιπτικά για να δράσουν θέλουν 6 με 8 εβδομάδες. Κάνε υπομονή. Επίσης αν έχεις πολύ αγχος πέρα από την έλλειψη διάθεσης σκέψου τον ντεκαφεινε και γενικά την αποφυγή της καφεΐνης όπως και την αποφυγή μεγάλης πρόσληψης ζάχαρης π.χ. με αναψυκτικά, γλυκά κλπ. Τουλάχιστον μέχρι να σε πιάσουν καλύτερα τα φάρμακα.

  14. #29
    Senior Member
    Join Date
    Apr 2021
    Posts
    269
    Τρίτη 20 Απριλίου
    Χθες από, το απόγευμα έως το βράδυ ήταν αρκετά άσχημα. Μια αίσθηση σαν να είναι το σώμα και το μυαλό μου σε Mode κρίση πανικού για ώρα. Ευτυχώς. Το βράδυ ηρεμησα και κοιμήθηκα.
    Τώρα μπορώ να πω ξύπνησα καλά και στις 11 έχω ραντεβού με τον ψυχίατρο. Για να δούμε.....
    Εύχομαι όλοι και όλες να έχετε μια υπέροχη μέρα!

  15. #30
    Senior Member
    Join Date
    Apr 2021
    Posts
    269
    Ευχαριστώ Niels. Απλά μου είναι δύσκολο να διαχειριστώ αυτές τις νέες (αν είναι) κρίσεις πανικού, την υπερβολικά υποτονική και χαμηλή διάθεση (walking dead κατάσταση) και το πιο σημαντικό την ένταση του φόβου πολλές φορές την μέρα που είτε προκαλείται από πολύ αρνητικές σκέψεις είτε απλά έρχεται μόνος του από το πουθενά.
    Γενικά είμαι πολύ φοβικός και καταστροφολογικός για το παρόν και το μελλον και παίζει τα φάρμακα να έχουν πενταπλασιάσει αυτά τα χαρακτηριστικά. Δεν ξερω τώρα έχω ραντεβού με τον ψυχίατρο να δω τι θα μου πει όσων αφορά την αγωγή και τι θα γίνει με την ψυχοθεραπεία......

Page 2 of 13 FirstFirst 123412 ... LastLast

Similar Threads

  1. Ημερολόγιο
    By Lenale in forum Παχυσαρκία
    Replies: 0
    Last Post: 13-10-2020, 02:49
  2. Ημερολογιο
    By ftatl in forum Κατάθλιψη - Δυσθυμία
    Replies: 72
    Last Post: 27-03-2018, 10:48
  3. ~ Το Ημερολογιο Μου ~
    By badgirl11 in forum Παχυσαρκία
    Replies: 3601
    Last Post: 06-04-2011, 22:14
  4. ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ
    By DEPON in forum Παχυσαρκία
    Replies: 29
    Last Post: 01-06-2009, 22:34
  5. το ημερολόγιο μου
    By bionic_ed in forum Παχυσαρκία
    Replies: 15
    Last Post: 27-02-2006, 18:09

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •