Ο κόσμος των μεγάλων και η απομυθοποίηση του έρωτα...

[katerina7]

Καλησπέρα σε όλους παιδιά.

Θα ήθελα και γω να καταθέσω τη δική μου εμπειρία.
Πριν από μερικά χρόνια δεν πίστευα ποτέ ότι εγώ θα κάνω αυτές τις σκέψεις που τις θεωρούσα ρατσιστικές, κατώτερες, ξεπερασμένες και κλισέ.

Είμαι εδώ και αρκετά χρόνια με ένα πολύ καλό παιδί. Είναι 6 χρόνια μεγαλύτερός μου. Στην αρχή η σχέση μας δεν ήταν καθόλου σταθερή, ήταν μια κλασσική εφηβική σχέση και χωρίζαμε πολλές φορές και για αρκετό καιρό. Βέβαια εγώ τον ήθελα τότε πάρα πολύ. Όταν έφυγα για σπουδές και περάσαμε αρκετούς μήνες χώρια, τα ξαναβρήκαμε και από τότε είμαστε μαζί συνέχεια χωρίς να \"παιδιαρίζουμε\" όπως παλιά.

Και οι δύο θεωρούμε δεδομένο ότι η σχέση μας θα οδηγήσει στα σκαλιά της εκκλησίας...:)

Το αγόρι μου δεν έχει το ίδιο μορφωτικό επίπεδο με μένα (απόφοιτος λυκείου και εγώ μεταπτυχιακού :) ) και από την αρχή της σχέσης μας μέχρι τώρα ακούω φίλους και μητέρα να μη συμφωνούν με αυτό. Εμένα τότε δε με πειραζε η διαφορά μόρφωσης. Τον αγαπούσα και τον αγαπάω πολύ που ποτέ δε θα τον άφηνα, πόσο μάλλον για αυτόν τον λόγο.

Δυστυχώς δεν έχει σταθερή δουλειά, δεν έχει ασφάλεια εδώ και 2,5 χρόνια και γενικά δουλεύει από δω κι από κει. Οπότε και να θέλουμε να παντρευτούμε πιστεύω ότι αναγκαστικά θα πρέπει να περιμένουμε μέχρι να βρει μια δουλειά πιο σταθερή. Εγώ ευτυχώς έχω μια μόνιμη δουλειά με πολύ καλό μισθό.

Το θέμα είναι ότι τώρα που \"μεγάλωσα\" άρχισα να μπαίνω χωρίς να το θέλω στο τρυπάκι των σκέψεων που άκουγα από τους άλλους παλιότερα και γελούσα ειρωνικά. Όταν έρχεται η στιγμή να τον παρουσιάσω στους συναδέλφους αισθάνομαι άβολα΄χωρίς να το θέλω και φυσικά προσπαθώ να μη το δείχνω καθόλου! Όταν ρωτάνε για τη δουλειά του, αν γνωριστήκαμε φοιτητές κλπ αποφεύγω να δίνω πολλές εξηγήσεις...

Από την άλλη φοβάμαι και την αντίδραση του πατέρα μου που όταν τον παρουσιάσω φοβάμαι ότι δε θα τον δεχθεί. Γενικά είναι ο χαρακτήρας του τέτοιος, δεν είναι και πολύ συζητήσιμος και πολύ πεισματάρης στις απόψεις του. Και μου το είχε ξεκαθαρίσει από παλιά ότι δε θα δεχθεί ένα τέτοιο παιδί...

Και τέλος το αγόρι μου! Τελευταία και η οικογένειά του αντιμετωπίζει οικονομικό πρόβλημα και αναγκάστηκε να μου ζητήσει χρήματα δανεικά. Ένιωθε πολύ άσχημα αλλά αναγκάστηκε πραγματικά. Τον ξέρω πολύ καλά για να νομίζω ότι εκμεταλεύεται την κατάσταση. Ποτέ δεν θα το έκανε αυτό. ʼλλωστε όταν είχαμε γνωριστεί δεν είχα σπουδές και δουλεια, ήμουν ένα κοριτσόπουλο...
Τέλοσπάντων, του δάνεισα και άλλες φορές που χρειάστηκε αλλά δυστυχώς δεν μπορεί ακόμα (έχουν περάσει 2 χρόνια από την πρώτη

φορά που μου ζήτησε χρήματα) να μου τα επιστρέψει. Και μιλάμε για αρκετά μεγάλο ποσό. Εγώ ποτέ δεν τον πιέζω και τον καθησυχάζω λέγοντάς του ότι όποτε μπορεί θα μου τα δώσει και ότι αν εγώ ήμουν στη θέση του και αυτός σίγουρα θα με βοηθούσε.

Το θέμα είναι ότι όσα και να μου ζητήσει ακόμα, εγώ θα του τα δώσω γιατί τον αγαπάω! Αλλά αναρρωτιέμαι πως θα είναι η ζωή μας μετά, όταν θα υπάρχουν και τα παιδιά και οι υποχρεώσεις. Το σκέφτομαι αυτό γιατί 2 φορές που έπιασε δουλειά την παράτησε σε μια βδομάδα γιατί δεν του άρεσε. Τότε είχαμε ψιλοτσακωθεί και του είπα ότι όταν έχεις ανάγκη δεν κάνεις επιλογές, αλλά μένεις σ\'αυτό που βρήκες και παράλληλα όποτε μπορείς ψάχνεις για κάτι καλύτερο. Επιπλέον, του έχω προτείνει να συνεχίσει στο απογευματινό λύκειο, να πάρει το απολυτήριο, γιατί μπορεί να του χρειαστεί κάπου και δε θέλει ούτε να το σκέφτεται. Δηλαδή αυτό που με πειράζει είναι ότι δε δραστηριοποιείται όσο νομίζω εγώ ότι θα έπρεπε.

Όσο για τα δικά του συναισθήματα δεν είναι και τα καλύτερα. Μερικές φορές που τσακωθήκαμε για άσχετο λόγο, ξέσπασε σε κλάματα, μου έλεγε ότι δε θέλει να με χάσει, ότι θα τον παρατήσω, ότι μου αξίζει κάτι καλύτερο, ότι δε μου αξίζει αυτός, ότι δε μου προσφέρει αυτά που θα έπρεπε. Δε φαντάζεστε πόσο άσχημα ένιωσα όταν τον είδα έτσι. Ένιωσα ακόμη και ένοχη. Και η κατάσταση αυτή τον έχει κάνει να έχει προβλήματα και στον σεξουαλικό τομέα. Εκεί είναι ειδικά που δεν το συζητάω καθόλου για να μην του δημιουργήσω περισσότερα προβλήματα.

Το κακό είναι ότι περιμένω αρκετό καιρό για να φτιάξουν τα πράγματα αλλά χειροτερεύουν σιγά σιγά. Δεν ξέρω πως αλλιώς να τον βοηθήσω... Δυστυχώς κάθε μέρα συνειδητοποιώ ότι ο κόσμος των \"μεγάλων\" δυστυχώς απομυθοποιεί τον έρωτα και την αγάπη όσο και να μην το θέλουμε...

[katerina7]

Σόρυ παιδιά.Απόφοιτος δημοτικού εννοούσα είναι. Να διευκρίσω ότι δεν έχω καμία προκατάληψη σχετικά με αυτό και με όσους άλλους είναι της ίδιας μόρφωσης. ʼλλωστε η μαμά μου έχει λιγότερες γραμματικές γνώσεις αλλά τη θεωρώ αρκετά καλή μητέρα που μου έχει δώσει πολλά καλά στη ζωή.

[katerina7]

Σ\'ευχαριστώ alex για την απάντησή σου. Έχεια απόλυτο μα απόλυτο δίκιο σε όσα λες.

Το θέμα είναι η πράξη πολλές φορές είναι δύσκολη. Δηλαδή όσο και να μη θέλω μπροστά στην παρέα των συναδέλφων θα έχω ένα μικρό αγκάθι μέσα μου.

Κι εμένα οι καλύτερές μου φίλες είναι παιδικές. Κι χαίρομαι πολύ γι\'αυτό. Η μία είναι νοικοκυρά και λίγες είναι αυτές που σπουδάσανε σαν κι εμένα. Με όλες όμως επικοινωνούμε μια χαρά και δεν έχω κανένα πρόβλημα με αυτό.

Αυτό που λες το τελευταίο είναι που δεν μπορώ να κάνω. Ποτέ δε σκέφτομαι τον εαυτό μου, ούτε στη σχέση ούτε στις παρέες ούτε στη δουλειά. Γι\'αυτό και πάντα καταπιέζω τον εαυτό μου.
ʼλλωστε τον αγαπάω πολύ και πιστεύω ότι θα πρέπει η κατ\'άσταση να έφτανε στο αμήν, σε κάτι πολύ χοντρό για να χωρίζαμε...Μου είναι αδύνατο να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς αυτόν...

Όντως πέφτω ψυχολογικά. Και αν συμβεί κάτι το κρατάω μέσα μου. Ή αν με πειράξει κάτι κρατάω θυμό που ακόμα κι αν του το εξωτερικεύσω δε μου περνάει. Πολλές φορές νιώθω ότι χάνω και την εκτίμησή μου προς το πρόσωπό του... Τώρα θα μου πεις πώς γίνεται να αγαπάς κάποιον και να τα λες αυτά; Μακάρι να\'ξερα...

[gkix]

Kalispera Katerina!
Apofasisa na sou grapso me arketo provlimatismo.
Genika den iparxoun sintages , okathenas mas sto idio akrivws provlima exei tin diki tou idaniki lusi.
H simvouli mou einai na prospathiseis na diaxoriseis se poio vathmo i sinothia mporei na exei tholwsei tin eikona sou gia ton anthropo auto, kai na apatiseis me eilikrineia, sto eauto sou estw gia arxi, an o tropos akrivws pou exei zisei mexri simera o filos sou se empnei na geraseis dipla tou!!! Giati den pairneis ntomates pou tha wrimasoun me ton kairo!! :P
An apantiseis se auto isws sou fanei pio kathari i eikona gia tous sinadelfous kai ton patera sou.
Sou euxomai oti k an apofaseis na apodeixthei to swsto gia esena!!

[lemag2002]

Το να προσπαθούμε να κάνουμε τους άλλους σαν κι εμάς δεν νομίζω πως είναι σοφό για κανέναν. Το θέμα είνα αν πραγματικά εκτιμάς τον φίλος σου γι αυτό που πραγματικά είναι ή ευελπιστείς να τον μετατρέψεις σε κάτι άλλο! Είχα κι εγώ τις ίδιες αναστολές όταν έπρεπε να παρουσιάσω τον σύζυγο μου ο οποίος δεν έχει τελειώσει το σχολείο ενώ εγώ σπούδασα και είμαι πολύ πετυχημένη επαγγελματικά (είχα δεχτεί τον ίδιο ψυχολογικό πόλεμο από την οικογένεια, ότι ο άντρας πρέπει να είναι σπουδαγμένος και τουλάχιστον δημόσιος υπάλληλος)τελικά την γλίτωσα χωρίς δράματα αν και μπορεί ο πατέρας μου να μην το έχει καλοδεχτεί. Οι καιροί έχουν αλλάξει κι αυτό που σπανίζει σήμερα είναι οι καλοί άνθρωποι,μην δημιουργείς εσύ η ίδια στον φίλο σου κομπλεξ κατωτεροτητας γιατί έτσι τον εγκλωβίζεις σε μια εικόνα που δεν θα τον αφήσει να πάει παραπέρα.Το σημαντικό έιναι να τον στηρίξεις για να βρει μια δουλειά που θα τον ενδιαφέρει πραγματικά και θα του δώσει αυτοπεποίθηση, να είσαι σίγουρη ότι τότε δεν θα έχει κανένα πρόβλημα να σταθεί σε οποιάδήποτε παρέα. Το σημαντικό είναι ποιά είναι η δική σου γνώμη γιάυτόν κι όχι των άλλων. ¨Εχω εκπλαγεί πολλές φορές ευχάριστα από την ικανότητα του συζύγου μου να επιβιώνει και να θριαμβέυει σε τέτοιου είδους συγκεντρώσεις με \"υψηλά ιστάμενους\" χάρη στην κοινώνικότητα του,την καλή διάθεση και πάνω από όλα το χιούμορ........

[LOGOPSYXOS]

Originally posted by katerina7
Καλησπέρα σε όλους παιδιά.

Θα ήθελα και γω να καταθέσω τη δική μου εμπειρία.
Πριν από μερικά χρόνια δεν πίστευα ποτέ ότι εγώ θα κάνω αυτές τις σκέψεις που τις θεωρούσα ρατσιστικές, κατώτερες, ξεπερασμένες και κλισέ.

Είμαι εδώ και αρκετά χρόνια με ένα πολύ καλό παιδί. Είναι 6 χρόνια μεγαλύτερός μου. Στην αρχή η σχέση μας δεν ήταν καθόλου σταθερή, ήταν μια κλασσική εφηβική σχέση και χωρίζαμε πολλές φορές και για αρκετό καιρό. Βέβαια εγώ τον ήθελα τότε πάρα πολύ. Όταν έφυγα για σπουδές και περάσαμε αρκετούς μήνες χώρια, τα ξαναβρήκαμε και από τότε είμαστε μαζί συνέχεια χωρίς να \"παιδιαρίζουμε\" όπως παλιά.

Και οι δύο θεωρούμε δεδομένο ότι η σχέση μας θα οδηγήσει στα σκαλιά της εκκλησίας...:)

Το αγόρι μου δεν έχει το ίδιο μορφωτικό επίπεδο με μένα (απόφοιτος λυκείου και εγώ μεταπτυχιακού :) ) και από την αρχή της σχέσης μας μέχρι τώρα ακούω φίλους και μητέρα να μη συμφωνούν με αυτό. Εμένα τότε δε με πειραζε η διαφορά μόρφωσης. Τον αγαπούσα και τον αγαπάω πολύ που ποτέ δε θα τον άφηνα, πόσο μάλλον για αυτόν τον λόγο.

Δυστυχώς δεν έχει σταθερή δουλειά, δεν έχει ασφάλεια εδώ και 2,5 χρόνια και γενικά δουλεύει από δω κι από κει. Οπότε και να θέλουμε να παντρευτούμε πιστεύω ότι αναγκαστικά θα πρέπει να περιμένουμε μέχρι να βρει μια δουλειά πιο σταθερή. Εγώ ευτυχώς έχω μια μόνιμη δουλειά με πολύ καλό μισθό.

Το θέμα είναι ότι τώρα που \"μεγάλωσα\" άρχισα να μπαίνω χωρίς να το θέλω στο τρυπάκι των σκέψεων που άκουγα από τους άλλους παλιότερα και γελούσα ειρωνικά. Όταν έρχεται η στιγμή να τον παρουσιάσω στους συναδέλφους αισθάνομαι άβολα΄χωρίς να το θέλω και φυσικά προσπαθώ να μη το δείχνω καθόλου! Όταν ρωτάνε για τη δουλειά του, αν γνωριστήκαμε φοιτητές κλπ αποφεύγω να δίνω πολλές εξηγήσεις...

Από την άλλη φοβάμαι και την αντίδραση του πατέρα μου που όταν τον παρουσιάσω φοβάμαι ότι δε θα τον δεχθεί. Γενικά είναι ο χαρακτήρας του τέτοιος, δεν είναι και πολύ συζητήσιμος και πολύ πεισματάρης στις απόψεις του. Και μου το είχε ξεκαθαρίσει από παλιά ότι δε θα δεχθεί ένα τέτοιο παιδί...

Και τέλος το αγόρι μου! Τελευταία και η οικογένειά του αντιμετωπίζει οικονομικό πρόβλημα και αναγκάστηκε να μου ζητήσει χρήματα δανεικά. Ένιωθε πολύ άσχημα αλλά αναγκάστηκε πραγματικά. Τον ξέρω πολύ καλά για να νομίζω ότι εκμεταλεύεται την κατάσταση. Ποτέ δεν θα το έκανε αυτό. ʼλλωστε όταν είχαμε γνωριστεί δεν είχα σπουδές και δουλεια, ήμουν ένα κοριτσόπουλο...
Τέλοσπάντων, του δάνεισα και άλλες φορές που χρειάστηκε αλλά δυστυχώς δεν μπορεί ακόμα (έχουν περάσει 2 χρόνια από την πρώτη

φορά που μου ζήτησε χρήματα) να μου τα επιστρέψει. Και μιλάμε για αρκετά μεγάλο ποσό. Εγώ ποτέ δεν τον πιέζω και τον καθησυχάζω λέγοντάς του ότι όποτε μπορεί θα μου τα δώσει και ότι αν εγώ ήμουν στη θέση του και αυτός σίγουρα θα με βοηθούσε.

Το θέμα είναι ότι όσα και να μου ζητήσει ακόμα, εγώ θα του τα δώσω γιατί τον αγαπάω! Αλλά αναρρωτιέμαι πως θα είναι η ζωή μας μετά, όταν θα υπάρχουν και τα παιδιά και οι υποχρεώσεις. Το σκέφτομαι αυτό γιατί 2 φορές που έπιασε δουλειά την παράτησε σε μια βδομάδα γιατί δεν του άρεσε. Τότε είχαμε ψιλοτσακωθεί και του είπα ότι όταν έχεις ανάγκη δεν κάνεις επιλογές, αλλά μένεις σ\'αυτό που βρήκες και παράλληλα όποτε μπορείς ψάχνεις για κάτι καλύτερο. Επιπλέον, του έχω προτείνει να συνεχίσει στο απογευματινό λύκειο, να πάρει το απολυτήριο, γιατί μπορεί να του χρειαστεί κάπου και δε θέλει ούτε να το σκέφτεται. Δηλαδή αυτό που με πειράζει είναι ότι δε δραστηριοποιείται όσο νομίζω εγώ ότι θα έπρεπε.

Όσο για τα δικά του συναισθήματα δεν είναι και τα καλύτερα. Μερικές φορές που τσακωθήκαμε για άσχετο λόγο, ξέσπασε σε κλάματα, μου έλεγε ότι δε θέλει να με χάσει, ότι θα τον παρατήσω, ότι μου αξίζει κάτι καλύτερο, ότι δε μου αξίζει αυτός, ότι δε μου προσφέρει αυτά που θα έπρεπε. Δε φαντάζεστε πόσο άσχημα ένιωσα όταν τον είδα έτσι. Ένιωσα ακόμη και ένοχη. Και η κατάσταση αυτή τον έχει κάνει να έχει προβλήματα και στον σεξουαλικό τομέα. Εκεί είναι ειδικά που δεν το συζητάω καθόλου για να μην του δημιουργήσω περισσότερα προβλήματα.

Το κακό είναι ότι περιμένω αρκετό καιρό για να φτιάξουν τα πράγματα αλλά χειροτερεύουν σιγά σιγά. Δεν ξέρω πως αλλιώς να τον βοηθήσω... Δυστυχώς κάθε μέρα συνειδητοποιώ ότι ο κόσμος των \"μεγάλων\" δυστυχώς απομυθοποιεί τον έρωτα και την αγάπη όσο και να μην το θέλουμε...

Κατερίνα.....πριν δυο εβδομάδες έμαθα ότι μια φίλη μου (καθηγήτρια)χώρισε με τον σύζυγο της (τεχνίτης) και το μεγαλύτερο θύμα είναι το παιδάκι τους.Και οι δυο γύρω στα 27...δεμένοι με εφηβικό έρωτα (πιο έντονο απ την πλευρά της κοπέλας) αποφάσισαν πριν 3 χρόνια να παντρευτούν παρά τη δυσπιστία όλων μας στο πόσο θα κρατήσει ο γάμος αυτός...κυρίως λόγο της μορφωτικής ανισότητας.Τελικά ο γάμος διαλύθηκε....και μάλιστα αυτός που έφυγε ήταν ο τεχνίτης....αφήνοντας ένα κοριτσάκι να τον αναζητάει και μια σύζυγο να έχει πέσει σε κατάθλιψη που τον έχασε.Ο άνθρωπος ήταν απλά ανώριμος για γάμο...και όταν απέκτησαν παιδί...και χρειάστηκε να πάρουν κάποιο δάνειο για να προχωρήσουν τη ζωή τους.....δεν μπόρεσε να αντέξει τις ευθύνες που έπρεπε να επωμιστεί και έφυγε.Και δεν είναι η πρώτη φορά που μια τέτοια ανισσοροπία μόρφωσης και ωριμότητας οδηγεί σε διαζύγιο ζευγάρια του φιλικού μου περιβάλλοντος.
Μην αφήσεις Κατερίνα...ένα εφηβικό πάθος ...μια εξάρτηση απο μια δυνατή πρώτη αγάπη...να σου καταστρέψει τα όνειρα..και πολύ περισσότερο ένα παιδί.ʼν το αγόρι σου δεν είναι έτοιμο να αναλάβει το φορτίο της επισημοποίησης της σχέσης και πολύ περισσότερο της οικογένειας....στείλτον απ τώρα απο εκεί που ήρθε.Διότι ο πόνος που θα βιώσεις κοντά του...όταν θα δεθείτε ακόμα πιο σοβαρά....θα είναι ασύγκριτα μεγαλύτερος απ αυτόν που μπορεί να βιώσεις με μια λύση της ήδη υπάρχουσας σχέσης σας.

[katerina7]

Παιδιά πολύ χαίρομαι για τις συμβουλές σας. πραγματικά με κάνουν να σκεφτώ πολλά πράγματα...

Gxik όντως έχω σκεφτεί αν με εμπνέει να γεράσω δίπλα του. Και αυτό που αισθάνομαι από συναισθηματικής απόψεως είναι ναι! Γιατί είμαστε χρόνια μαζί, τον ξέρω και με ξέρει πολύ καλά, ξέρω ότι μ\'αγαπάει, με έχει βοηθήσει και αυτός πολλές φορές με τον τρόπο του και είχε υπομονή μαζί μου όταν εγώ είχα κάποιο πρόβλημα.

Από την άλλη είναι και η συνήθεια, το ομολογώ. Ακόμα και αν κάποια πράγματα με πειράζουν πολύ, δεν μπορώ να διανοηθώ ότι θα μπορούσα να χωρίσω...Αισθάνομαι ότι έχω ζήσει μια ζωή με τον άνθρωπο αυτό και ότι δεν μπορώ να ζήσω τώρα χωρίς αυτόν...

Βλέπω και τα υπόλοιπα ζευγάρια σήμερα...Χωρίζουν για ψίλου πήδημα... Ή δεν ταιριάζουν και χωρίζουν. Οπότε αισθάνομαι τυχερή LOGOPSYXE που βρήκα ένα άνθρωπο να με καταλαβαίνει, όχι βέβαια πάντα, αλλά ποιος άνθρωπος μπορεί να ταυτιστεί απόλυτα μαζί με κάποιον άλλον; Πάντα υπάρχουν διαφορές πιστεύω. Οι δικές μας βέβαια είναι μεγάλες.

Έχεις πολύ δίκιο σε αυτά που λες LOGOPSYXE. Πολύ λυπάμαι για την κοπέλα γιατί χαραμίστηκε, χαράμησε τη ζωή της δίπλα σε ένα ανώριμο.
Με μας η πρόταση γάμου έχει γίνει εδώ και πολύ καιρό...Κι εγώ είμαι αυτή που το τρενάρω συνέχεια...Αλλά συνέχεια:) Δεν είναι μόνο τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε, αλλά γενικά η ιδέα του γάμου που προοκαλεί...αποστροφή! :) Και δε μιλάω για την τελετή αλλά για την επισημοποίηση ενώπιον όλων! Δεν καταλαβαίνω γιατί, ενώ ουσιαστικά είμαστε σαν παντρεμένοι αφού είμαστε τόσα χρόνια μαζί, συνέχεια, το ξέρουν όλοι. Ενώ δηλαδή δε θέλω να μείνω μόνη μου από την άλλη δε θέλω και να παντρευτώ. Καλά κατάφερα να σας μπερδέψω πολύ ε;:)ίσως να είναι και το βίωμα από τη δική μου οικογένεια, που βλέπω ότι ο γάμος των δικών μου μόνο ευτυχισμένος δεν είναι. Μάλλον πρέπει να δημιουργήσω ένα καινούριο θέμα στις φοβίες που θα λέγεται ΦΟΒΙΑ ΓΑΜΟΥ :)

Φίλη legman2002, χαίρομαι πολύ που ακούω παρόμοια ζευγάρια που είναι ευτυχισμένα. Νομίζω ότι δε θέλω να τον αλλάξω, απλά να σκέφτεται λίγο πιο ώριμα μερικά πράγματα, όπως το θέμα της δουλειάς. Είναι στα 33 και...


Έχεις δίκιο alex30, πρέπει να γίνεται διάλογος. Δυστυχώς από το τότε που άρχισαν τα προβλήματα συνειδητοποίησα ότι είναι πολύ σημαντικός ο ουσιαστικός διάλογος. Οπότε άρχισα να \"εξασκούμαι\", όχι βέβαια πάντα με επιτυχία:) Αλλά που θα πάει...

[katerina7]

ʼλλος με φοβία γάμου;;; :)

[katerina7]

Χρόνια πολλά σε όλους παιδιά και αυτή η χρονιά να είναι η καλύτερη για όλους σας!

Πολύ χαίρομαι Αλέξη που δεν έχεις τέτοια φοβία:) Γιατί εγώ έχω και τις δικιές σου + αυτή:)
Έτσι πρέπει να είναι ο γάμς αλλά τι γίνεται όταν για κάποιο ανεξήγητο λόγο και μόνο η σκέψη σε κάνει να το βάλεις στα πόδια; Σκέψου όπως και με τις άλλες φοβίες. Οι υπόλοιποι δε σε καταλαβαίνουν τι μαρτύριο είναι αυτό που περνάς κι εσύ το ξέρεις ότι ο φόβος που νιώθεις είναι παράλογος αλλά εξακολουθείς να τον νιώθεις και να τρέμεις σαν το ψάρι...

Έτσι και αυτή η φοβία...Βέβαια, δεν εκδηλώνεται σε συγκεκριμένα μερη ή σε γάμους:) Απεναντίας αν πάω σε κάποιο γάμο δικών μου χαίρομαι πάρα πολύ και συγκινούμαι κιόλας. Έχω δακρύσει πολλές φορές...
Αλλά για τον εαυτό μου δεν αισθάνομαι το ίδιο...Φοβάμαι το αύριο, φοβάμαι τον ίδιο μου τον εαυτό και όχι τόσο για το σύντροφό μου... Κι είναι νομίζω και οι κρίσεις πανικού που με κάνουν να αισθάνομαι ανασφαλής για το πώς θα είναι η οικογένεια που θα δημιουργήσω, δε θα ήθελα να χαλάσει εξαιτίας μου. Ευτυχώς τις αντιμετώπίζω και έχω σχεδόν ένα χρόνο νομίζω να πάθω...
Αλλά ακόμα κι αν τις ξεπεράσω τελείως αυτή η φοβία γάμου δε θα φύγει:)))
Μόνο αν παντρευτώ! Όπως και η αγοραφοβία δε θα φύγει αν δε πάει κάποιος να αντιμετωπίσει στα μέρη με πολυκοσμία το φόβο του, έτσι και αυτή...
Κάπου άκουσα ότι οι άνθρωποι με φοβία γάμου δεν έχουν αγαπηθεί από το οικογενειακό τους περιβάλλον αρκετά και γι\'αυτό νιώθουν ανασφαλής στο να κάνουν δική τους οικογένεια, ίσως δεν νιώθουν άξιοι κτλ. κτλ.

Δεν ξέρω αν έχω αγαπηθεί λιγότερο από όσο έπρεπε, το θέμα είναι ότι χρειάζεται αρκετή υπομονή και προσπάθεια μαζί μου! Θα μαρτυρήσει μαζί μου ο φίλος μου:)

[atwa]

ΚΑΤΕΡΙΝΑ, ΕΧΩ ΜΙΑ ΦΙΛΗ ΠΟΛΥ ΦΟΒΕΡΟ ΚΟΡΙΤΣΙ..!
Η ΚΟΠΕΛΑ ΕΙΝΑΙ ΟΜΟΡΦΗ, ΕΞΥΠΝΗ, ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΠΩ ΚΑΛΛΙΕΡΓΗΜΕΝΗ.. ΜΙΛΑΕΙ ΩΡΑΙΑ, ΕΧΕΙ ΠΤΥΧΙΟ ΠΙΑΝΟΥ,ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΛΑΣΙΚΟ ΤΕΛΕΙΟ ΚΟΡΙΤΣΙ! ΟΤΑΝ ΠΡΩΤΟΑΡΧΙΣΑΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΠΑΡΕΑ ΓΝΩΡΙΣΑ ΤΗ ΜΗΤΕΡΑ ΤΗΣ, ΜΙΑ ΚΟΠΕΛΑ ΣΧΕΔΟΝ ΙΔΙΑ ΜΕ ΑΥΤΗΝ! Κ ΟΤΑΝ ΚΑΠΩΣ ΤΟ ΕΦΕΡΕ Η ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΤΗΣ ΕΙΠΑ: \"ΤΙ ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΝΕΙ Η ΜΑΜΑ ΣΟΥ??\" ΓΙΑ ΝΑ ΛΑΒΩ ΤΗΝ ΟΧΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΑΠΡΟΣΜΕΝΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ: \"ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ ΛΥΚΕΙΟΥ\".. Κ ΟΤΑΝ ΠΑΛΙ ΤΟ ΕΦΕΡΕ Η ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΤΗ ΡΩΤΗΣΑ Κ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΤΗΣ, Κ ΞΑΦΝΙΑΣΤΗΚΑ ΕΔΩ: \"ΥΔΡΑΥΛΙΚΟΣ!\".. ΚΑΠΟΙΑ ΚΟΠΕΛΑ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΜΑΖΙ ΜΑΣ ΕΚΑΝΕ ΕΝΑ ΑΚΑΚΟ Κ ΣΥΝΑΜΑ ΑΠΕΡΙΣΚΕΠΤΟ ΣΧΟΛΙΑΚΙ ΤΥΠΟΥ: \"ΑΑΑΑΑΑΑ, ΠΟΛΥ ΣΧΕΤΙΚΟ ΤΟ ΕΝΑ ΜΕ ΤΟ ΑΛΛΟ!!\".. ΣΟΥ ΛΕΩ, ΛΟΙΠΟΝ, ΕΠΕΙΔΗ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΑΡΧΙΣΑ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΩ ΤΗΝ ΕΚΦΡΑΣΗ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΗΣ ΦΙΛΗΣ ΜΟΥ, ΔΕΝ ΤΗΝ ΠΕΙΡΑΞΕ ΚΑΘΟΛΟΥ!! ΣΙΓΟΥΡΑ ΛΟΙΠΟΝ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΗΣ ΤΑ ΕΧΟΥΝ ΞΕΚΑΘΑΡΙΣΕΙ.. ΔΕ ΝΤΡΕΠΕΤΑΙ ΝΑ ΠΕΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΤΗΣ Κ ΚΥΡΙΩΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΥΤΗ Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΔΙΑΦΟΡΑ ΤΩΝ ΓΟΝΙΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΟΙΟ ΑΝΤΙΚΤΥΠΟ ΣΕ ΚΕΙΝΗΝ,ΑΦΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΚΟΠΕΛΑ ΜΕ ΤΟΣΗ ΧΑΡΗ!...

ΠΙΣΤΕΥΩ, ΓΙΑ ΑΡΧΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΙΣ ΕΣΥ ΑΝ ΤΟΝ ΑΓΑΠΑΣ ΠΟΛΥ ΓΙΑ ΝΑ ΤΑ ΠΑΡΑΜΕΡΙΣΕΙΣ ΟΛΑ.. ΕΙΣΤΕ Κ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΑΖΙ ΕΞΑΛΛΟΥ! ΠΡΕΠΕΙ ΛΟΙΠΟΝ ΝΑ ΔΕΙΣ ΤΙ ΣΗΜΑΣΙΑ ΕΧΕΙ ΓΙΑ ΣΕΝΑ, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΑΚΟΥΣΕΙΣ ΤΙΣ ΓΝΩΜΕΣ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ, ΕΣΤΩ Κ ΑΝ ΑΥΤΟΙ ΘΕΛΟΥΝ ΤΟ ΚΑΛΟ ΣΟΥ...ΕΠΕΙΤΑ, ΝΟΜΙΖΩ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΘΑ ΗΤΑΝ ΝΑ ΣΥΖΗΤΗΣΕΤΕ.. Κ ΑΝ ΠΙΑ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΑ, ΕΣΥ ΘΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΣΟΥ Κ ΘΑ ΚΑΝΕΙΣ ΟΤΙ ΣΕ ΔΙΑΤΑΞΕΙ Η ΛΟΓΙΚΗ!..
ΕΥΧΟΜΑΙ Ο,ΤΙ Κ ΑΝ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙΣ, ΚΑΛΗ ΤΥΧΗ!!!

[katerina7]

Σε ευχαριστώ πολύ atwa για τις συμβουλές σου... Έτσι είναι όπως τα λες...Μα πάντα δυστυχώς η πράξη είναι δύσκολη γι\' αυτόν που τη ζει.

Είναι πολλές φορές που δεν ξέρω που ακριβώς διστάζω και σκέφτομαι ότι όλα αυτά ίσως είναι μια πρόφαση, μια δικαιολογία του εαυτού μου που δε θέλει να δει κατάματα την αλήθεια... Το ποια είναι η αλήθεια, δεν τη ξέρω, απλά την υποπτεύομαι ...
Δεν είμαι σίγουρη για τα συναισθήματά μου. Μερικές φορές νιώθω ότι επειδή ξεφούσκωσε ο έρωτας (είναι φυσιολογικό αυτό πιστεύω μετά από κάποια χρόνια) ότι φταίω γι\' αυτό αλλά φταίει και αυτός... Σε πολλά πράγματα, ίσως μισά-μισά. Και τι γίνεται τώρα; Πώς να διορθωθεί αυτό; Χρειάζεται πολύ προσπάθεια και από τους 2... Όμως γιατί νιώθω κουρασμένη και χωρίς διάθεση να το προσπαθήσω;

Κάποιες φορές νιώθω ότι δεν έχω ζήσει τη ζωή μου. Αισθάνομαι ότι αν είχα κάνει έστω και μία ακόμη καλή σχέση προηγουμένως θα ήμουν καλύτερη στην τωρινή, σε πολλά πράγματα. Μερικές φορές νιώθω ότι μου έχει φύγει η ζωή από τα χέρια...Ότι δεν έχω ζήσει.

Και άλλες πάλι φορές νιώθω απίστευτες ενοχές. Νιώθω ο πιο φρικτός προδότης που κάνω έστω και αυτές τις σκέψεις. Γι\' αυτό δεν τολμώ να τις πω στο αγόρι μου, δε θέλω να τον πληγώσω... Ίσως επειδή αυτή η πρώτη μου σχέση κατέληξε σοβαρή, δεν εκτιμώ αυτό το θείο δώρο (πόσοι άνθρωποι και φίλοι μου παθαίνουν τη μία ερωτική απογοήτευση μετά την άλλη;) Κι εγώ είμαι μια αχάριστη! Εγώ που ποτέ δεν επιτρέπω στον εαυτό μου να πληγώσει τους άλλους! πόσο μάλλον αυτόν που αγαπώ!

Κάπου κάπου αναρρωτιέμαι: μήπως νιώθει κι αυτός έτσι; σίγουρα σαν άντρας θα ήθελε να είχε εμπειρίες, αλλά είναι μόνο η αγάπη του που το ξεπερνάει αυτό; είναι μήπως η επαγγελματική ασφάλεια που έχει βρει σε μένα; ή το ότι είναι σε μια ηλικία (όπως κι εγώ) που δύσκολα μπορείς να ξαναρχίσεις από το 0 να ψάχνεις κάτι άλλο;

Διερωτώμαι, πώς μπορείς να αγαπάς έναν άνθρωπο τόσο πολύ αλλά όταν πάει να σ\' αγγίξει να σε απωθεί και μόνο η σκέψη;

Διάβασα και το θέμα του LOGOPSYXOU στο forum ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΜΕ ΠΟΝΟΥΝΕ... κι εγω είμαι ένας άνθρωπος που χωρίς να το θέλω ίσως θα πληγώσω αλλά όχι κατά λάθος όπως ο LOGOPSYXOS, αλλά εν γνώσει μου. Αυτό είναι το χειρότερο, να πληγώνεις τον άλλον όσο και να μην το θες, όσο και να θες να πνίξεις αυτά που σε πνίγουν, τις καταρραμένες αμφιβολίες! Και πληγώνεσαι και συ μαζί!

[αντωνης25]

κατερινα7 νομιζω οτι καπου στο παρελθον εχασες την αγαπη σου για αυτο το ατομο...ισως φταιει η πλυση εγκεφαλου που εχεις υποστει απο τους δικους σου.γιατι το λεω αυτο?
α........πως ειναι δυνατον τα αισθηματα να επιρεαζονται απο το μορφωτικο επιπεδο?δηλαδη εσυ που σπουδασες τι εισαι?καλυτερη απο το αγορι σου?οι καταστασεις της ζωης φερνουν την οριμοτητα και οχι η μορφωση!!!και αυτο το παιδι μαλλον καταλαβαινει τον τροπο σκεψης σου γιαυτο και καθεται και κλεει.νοιωθει ανασφαλεια στη σχεση που χτισατε μαζι!!!ισως να μην ειχε την δυνατοτητα να σπουδασει και να την ειχες εσυ τι σημαινει αυτο οτι πρεπει οι δικοι σου να τον φανε?
β........σχετικα με τα δανικα που ειπες.Ξερεις ποσες φορες εχω δανισει λεφτα στην πρωην κοπελα μου γιατι δεν ειχε?δεν θυμαμαι καθολου...ειχα χασει το λογαριασμο.οταν μου τα γυρνουσε...θυμαμαι μια μερα και της ειπα\"αμα μου ξαναγυρισεις χρηματα χωριζουμε!!δηλαδη ρε αννα αμα ειμαι δυσκολα οικονομικα πρεπει να σου ζηταω χρηματα και μετα να χαλιεμαι οτι πρεπει να στα γυρισω?ειμαστε τοσα χρονια μαζι ενα ταμειο εχουμε!!στο μελλον θα ζουμε μαζι\"ισως ετσι το βλεπει και το αγορι σου δεν νομιζω να σε εκμεταλευεται.
γ.........γιατι ντρεπεσαι να τον παρουσιασεις στον κυκλο σου?τι ειναι δηλαδη ο κυκλος σου και οι συναδελφοι σου?αμα ειτανε καλυτεροι απο αυτον θα σε ειχε καποιος απο αυτους
δ.........ναι....ο πατερας σου δεν θα τον δεχτει διοτι ο καθε γονεας θελει το καλυτερο για το παιδι του.ετσι θα κανεις και εσυ στο μελλον.θα τον δεχτει ομως αμα του δειξεις οτι σε αγαπαει αμα τον διαφημισεις στην οικογενεια σου...αμα καταφαιρεις να περασεις στον πατερα σου οτι ειναι σπανιο παιδι με καλα στοιχεια
ε........σχετικα με την δουλεια εχεις δικιο!!απαραδεχτο να μην εχει κολο να κατσει σε μια δουλεια μεχρι να βρει την καλυτερη.αλλα αυτο λυνεται μεσα απο την σχεση.οχι ομως με φωνες και μαλακιες καταφαιρνεις το αντιθετο αποτελεσμα ετσι με αποτελεσμα να τον ανχονεις.
ζ.........μηπως εισαι μαζι του απο σηνειθεια?αν οχι προσεχε το αγορι σου να μην τον χασεις διοτι προς τα εκει πηγαινει γιατι η αγαπη σημερα και γενικα οι σχεσεις των ανθρωπων ειτε ερωτικες ειτε φιλικες ειναι κοματι δυσκολες.ακουσε με και πιστευω οτι δεν θα χασεις!!!;)

[t.n.t.k.]

Κατερίνα δεν θα πω πολλά...
Το σημαντικό είναι να ακούσεις την καρδιά σου..
Δεν παντρευόμαστε γιατί θέλουμε να ζήσουμε όλη μας την ζωή με κάποιον αλλά επειδή δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς αυτόν.
Ακόμα και αν άφησες να σε επηρρεάσουν μεχρι τώρα οι δικοί σου (που σημειωτέον , δουλεύουν για το δικό σου καλό, απλά δεν είναι πάντα σε θέση να το γνωρίζουν πιο είναι το δικό σου καλό) ξεκίνα τώρα να σκέφτεσαι με βάση το τι θέλεις πραγματικά εσύ.
Να θυμάσαι όμως ότι αυτό (η διαφορά μορφωτικού επιπέδου ή η μελλοντική σου καριέρα σε αντίθεση με την δική του) δε θα είναι μόνο πρόβλημα της οικογένειάς σου ή των φίλων σου αλλά προπαντώς δικό του αφού ενδεχομένως να έχει αισθήματα κατωτερώτητας για τους ίδιους λόγους.
Σου μιλάει κάποιος που είχε μια τόσο τέλεια ζωή (εξαιρετική σύζυγο-μορφωμένη ευχάριστη εξυπνη με εργασία- καλό σπίτι πολύ καλή οικονομική κατάσταση αυτυκίνητο κτλ κτλ) αλλά του έλειπε αυτό που δεν ένιωθε.
Αν λοιπόν νιώθεις κάτι κοίτα να αποφασίσεις με βάση αυτό-χωρίς να σημαίνει ότι δεν θα λάβεις υπόψιν σου και τα υπόλοιπα,αλλά ποτέ τη γνώμη των υπολοίπων συμπεριλαμβανομένης της οικογενειας σου.

[katerina7]

Σας ευχαριστώ όλους ανεξαιρέτως για τις συνβουλές σας και προπαντώς που μπήκατε στον κόπο να διαβάσετε τα απομνημονεύματα μιας κοπέλας χαμένης και ανόητης, που δεν ξέρει τι θέλει από τη ζωή της(είναι το λιγότερο σκληρό με το οποίο μπορώ να χαρακτηρίσω τον εαυτό μου).

Αλέξη ακριβώς αυτό, δεν έχω μέτρο σύγκρισης και αμφιβάλλω συνεχώς για τις σκέψεις μου και δεν πέρνω οριστικές αποφάσεις. Τα συναισθήματά μου τη μία μπορεί να είναι έτσι την άλλη γιουβέτσι. Ας πούμε πως αυτή τη στιγμή δεν είμαι προβληματισμένη όπως στις γιορτές, που όπως και να\' ναι νομίζω σε κάνουν να προβληματιστείς περισσότερο. Ένας λόγος που άργησα να σας απαντήσω είναι ότι ήθελα να επεξεργαστώ αυτά που μου γράψατε και τις σκέψεις μου περισσότερο πριν σας απαντήσω. Αλλά σίγουρα δεν έφταιγαν οι γιορτές. Αλλά δεν μπορώ να καταλάβω τον εαυτό μου καταρχήν. Το συναισθηματικό μου IQ είναι κάτω του μέσου όρου φαίνεται:)

Είναι σίγουρα συνήθεια Αλέξη αυτό που βιώνω. Το πρόβλημα είναι ότι είναι και αγάπη μαζί. Αφού τις γιορτές που σκεφτόμουν να του πω να μη βρισκόμαστε για λίγο καιρό, να κάνει ο καθένας τη ζωή του για να ξεκαθαρίσουμε καλύτερα τα συναισθήματά μας, άρχισε κιόλας να μου λείπει. Σκεφτόμουν πώς είναι δυνατό να μην τον τηλεφωνώ καθημερινά. Μετά σκεφτόμουν αν βρει κάποια άλλη πως αν το μετανιώσει και δε θέλει να ξαναγυρίσει σε μένα θα τρελαθώ. Ενώ αυτο για μένα δεν ισχύει. Έστω κι αν με βασανίζει η σκέψη ότι δεν έχω ζήσει τη ζωή μου για να μπορώ να κρίνω καλύτερα, σκέφτομαι ότι όποιον και να γνώριζα, στο τέλος στο αγόρι μου θα κατέληγα. Τα συναισθήματά μου είναι μια τραμπάλα!

Σας μπέρδεψα πάλι ε; Είμαι σίγουρη:)

Αντώνη μου είπες \"οι καταστασεις της ζωης φερνουν την ωριμοτητα και οχι η μορφωση\". Έχεις απόλυτο δίκιο! Γι\' αυτό το συναισθηματικό μου IQ είναι ραδικιού:) Δεν ξέρω αν παρεξηγήθηκα με αυτά που είπα, ειλικρινά δε θεωρώ τον εαυτό μου καλύτερο, σου μιλάω ειλικρινά. Απλά επηρεάζομαι από τους άλλους. και είμαι σίγουρη ότι αν χωρίζαμε, οι υπόλοιποι χωρίς να
γνωρίζουν θα λέγανε ότι εγώ τον χώρισα γιατί τον θεωρούσα κατώτερο. Κι αυτό δεν το θέλω καθόλου!

Είπες και κάτι άλλο: \"αμα ήτανε καλυτεροι απο αυτον θα σε ειχε καποιος απο αυτους (τους συναδελφους\". Και σ\' αυτό έχεις δίκιο. Είχα τουλάχιστον 3 που εκδήλωσαν ενδιαφέρον αλλά εγώ δεν ήθελα και ούτε το μετανιώνω. Απεναντίας, κάποτε που είχα νιώσει αμοιβαία έλξη και αρκετό φλερτ με ένα άλλο άτομο μόνο από αυτόν το κύκλο δεν ήταν. Φυσικά και το πράγμα δεν
προχώρησε όχι λόγω της δουλειάς του αλλά λόγω της δικής μου σχέσης. Επίσης, θεωρώ πολύ άσχημο το να απατήσω τον άλλο. Αλλά επίσης νιώθω άσχημα και τώρα γιατί με τις αμφιβολίες μου γι\'αυτόν είναι σα να τον απάτησα ήδη:(

Αγαπητέ/ή t.n.t.k. μπράβο για το θάρρος και το κουράγιο σου να κάνεις αυτό που πραγματικά νιώθεις. Είμαι σίγουρη ότι θα είσαι πραγματικά ευτυχισμένος/η έτσι. Σε αυτό που είπες ότι το αγόρι μου \"ενδεχομένως να έχει αισθήματα κατωτερώτητας\" όντως έτσι είναι αλλά τώρα το συνειδητοποιώ περισσότερο. Παλιότερα δεν ήταν έτσι. Αυτό δεν του το δημιούργησα εγώ πιστεύω γιατί όπως σας είπα δεν θέλω να τον πληγώσω, αλλά οι δικοί του. Προχτές ειδικά μου έκανε απίστευτη σκηνή επειδή βγήκα με συναδέλφους (αυτός δεν μπορούσε να έρθει γιατί δούλευε).

Θα πρέπει να μιλήσουμε κάποια στιγμή, αλλά φοβάμαι πολύ ότι θα παρεξηγήσει αυτά που θα του πω και τελικά θα πληγωθεί:(

[atwa]

ΕΧΕΙΣ ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ ΣΚΕΠΤΙΚΗ ΠΡΟΑΙΡΕΣΗ(Κ ΓΩ ΑΜΟΡΦΩΤΗ ΕΙΜΑΙ, ΜΗ ΝΟΜΙΖΕΙΣ:P ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΙΣΩΣ ΤΟ ΠΑΛΕΨΩ ΚΑΙ ΓΙΝΩ ΓΙΑΤΡΟΣ ΝΑ ΓΙΑΤΡΕΥΩ ΤΑ ΑΓΙΑΤΡΕΥΤΑ!! Ε,ΕΧΩ ΚΑΙΡΟ....ΣΤΟ ΘΕΜΑ ΜΑΣ!) ΠΙΣΤΕΥΩ ΘΑ ΣΕ ΒΟΗΘΗΣΕΙ..
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΘΕΜΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑ. ΑΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΚΑΛΑ ΕΙΣΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ ΒΛΕΠΟΥΝ ΣΑΝ ΕΞΩΓΗΙΝΟ: ΚΑΛΗ ΚΟΠΕΛΑ! ΘΑ ΤΟ ΒΡΕΙΣ ΤΟ ΔΡΟΜΟ. ΜΗΝ ΠΛΗΓΩΣΕΙΣ ΤΑ ΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΣΟΥ, ΟΥΤΕ ΤΑ ΔΙΚΑ ΤΟΥ. ΑΝ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΚΑΘΡΕΦΤΙΖΟΥΝ Κ ΤΟΝ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΚΟΣΜΟ, ΤΟΤΕ ΠΙΣΤΕΥΩ, ΔΕ ΘΑ ΣΕ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΕΙ ΠΟΤΕ Η ΧΑΡΑ..