Ο κόσμος των μεγάλων και η απομυθοποίηση του έρωτα...

[katerina7]

Είναι η πρώτη φορά που προβήματίζομαι στο τι να σας απαντήσω φίλοι μου...

Ακόμα τα σκέφτομαι όλα αυτά που μου λέτε...Όλα αυτά μου έχουν περάσει αμέτρητες φορές από το μυαλό erwtokrite και froutο. Απλά επέλεγα να τα καταχωνιάσω βαθιά πριν αρχίσω να τα πιστεύω και μου κάνουν το μυαλό ομελέτα...

Ναι erwtokrite τον έχω υποτιμήσει γιατί αυτός μου έχει δώσει αυτό το δικαίωμα πιστεύω.
Όσο για το αν με εκμεταλλέύεται ναι, σίγουρα είναι μάλλον η πρώτη φορά που θα το παραδεχτώ, δυστυχώς. Αλλά θέλω να πιστεύω ότι με εκμεταλλέυτηκε με την καλή έννοια, αν αυτό μπορεί να ευσταθήσει, δηλαδή όλοι σε δύσκολες στιγμές μας από κάπου
απαγκιστρωνόμαστε, κάποιον θα \"πρήξουμε\" με τα προβλήματά μας, κάποιον θα στενοχωρήσουμε και θα φέρουμε σε άβολη θέση κλάιγοντας στον ώμο του, από κάποιον θα ζητήσουμε δανεικά όταν θα τα χρειαστούμε... Αλλά έχετε δίκιο, αυτό δε θα πρέπει να
επαναλαμβάνεται, έπρεπε να είχα βάλει όρια νωρίτερα...και αυτός είναι ένας πολύ σημαντικός λόγος για τον οποίο δε δραστηριοποιείται...
Δεν έβαλα όρια επειδή τον αγαπάω, πως μπορούσα να του πω κοίταξε στα δανείζω αλλά τέρμα, αν δε μου τα δώσεις πίσω δεν σου ξαναδίνω μία, τον λυπήθηκα πάρα πολύ, προτιμούσα να χρωστάει σε μένα παρά σε άλλους ή στις αιμοβόρες τράπεζες...

ʼξια της μοίρας μου είναι το συμπέρασμα. Πολύ δικαίως θα μου πείτε, τα \'θελες και τα τα \'παθες.
Δε θα του ξαναδανείσω, θα το κάνω χάρη σε σας, θα το κάνω πιστεύοντας ότι είναι το σωστό, θα το κάνω λέγοντας μέσα μου ότi είναι για το καλό του και κατ\' επέκταση για το καλό μας! Να δω αν θα δραστηριοποιηθεί μετά πιο πολύ.

Για να του ζητήσω τώρα πίσω αυτά που μου έδωσε ούτε λόγος. Δε γίνεται, ειδικά ένα τέτοιο ποσό. Θα του εφυστήσω όμως την προσοχή ότι είχα κάποιες ανάγκες που τελικά δε θα τις πραγματοποιήσω και θα ήθελα πολύ να έχω την ευκαιρία κάποια στιγμή στο άμεσο μέλλον να τις ικανοποιήσω, αν με βοηθήσει. Να δούμε...

Erwtokrite και frouto, κι εγώ στη θέση σας θα σκεφτόμουν και δικαιολογημένα ότι με έχει φλομώσει στο ψέμα και όχι απλά στα ψεματάκια όπως ο φίλος erwtokritos πολύ ευγενικά το έθεσε:) Θέλω όμως να πιστεύω ότι 8 χρόνια που είμαστε μαζί μπορώ να θεωρώ ότι τουλάχιστον είναι ειλικρινής μαζί μου και δεν είναι μαζί μου για τα λεφτά, ότι τα δάκρυα που έχυνε όταν ήρθε κάποια στιγμή σε ένα καυγά μας σε πολύ δύσκολη θέση δεν ήταν κροκοδείλια...Αυτά το τελευταία θα τα πιστεύω μέχρι τέλους, όποιο κι αν είναι αυτό...

Αδαμαντία σ\' ευχαριστώ για το ταρακούνημά σου. Το χρειάζομαι. Μάλλον είμαι σαν τους ναρκομανείς που ενώ βλέπουν τα λάθη τους συνεχίζουν να αυτοκαταστρέφονται λόγω της εξάρτησής τους. Γι\' αυτό χρειάζονται ταρακούνημα και όχι χάδια.

Μαριάννα, πιστεύω ότι όντως τον αγαπώ και δεν είναι μόνο συνήθεια, όπως νομίζεις και συ. ʼλλωστε όπως είπες \"και η ερωτική ζωή είναι πολύ σημαντική στην ισορροπία της σχέσης\". Αν ήταν μόνο έρωτας θα είχα φύγει προ πολλού μιας και αυτή η ισορροπία αμφιβάλλω αν υπήρξε ποτέ! Και σε αυτό φταίω κι εγώ, το ξέρω.

Θέλω να πιστεύω ότι δεν έχει ένα τόσο σημαντικό πρόβλημα όπως είπε ο Αντώνης, δε μου δείχνει ρε παιδιά κάτι τέτοιο. Ίσως μια έλλειψη αυτοεκτίμησης, κάτι τέτοιο ναι αλλά όχι σε σημείο κατάθλιψης. Κάτι που φοβάμαι ότι ίσως πάθαινε αν τελειώναμε...:(

[adamantia]

\"Δε θα του ξαναδανείσω, θα το κάνω χάρη σε σας, θα το κάνω πιστεύοντας ότι είναι το σωστό\"
Κατερίνα μου δεν τίθεται θέμα χάρης σε κανέναν από εμάς. Ούτως ή άλλως εμπείς απλά παραθέτουμε τις απόψεις μας κι εσύ με όλη την καλή διάθεση τις διαβάζεις, τις ασπάζεσαι, τις απορρίπτεις... ʼλλωστε εμείς ξέρουμε μονόπλευρα τη σχέση σου και στηρίζουμε τις απόψεις μας βασιζόμενοι σε αυτά που καταγράφεις εσύ. :-)

Δεν είναι κακό να βοηθάς κάποιον όταν έχει ανάγκη με οποιοδήποτε τρόπο, ακόμη και οικονομικά, πόσο μάλλον το σύντροφό σου. Αναφέρεις το να του ζητήσεις επιτακτικά με προθεσμίες τα δανεικά. Προσωπικά δεν είναι για μένα το σημαντικό αυτό, αλλά το αν πρέπει να του ξαναδανείσεις ή όχι. Πρέπει από μόνος του να κάνει τις επιλογές του που θα τον βοηθήσουν να ξελασπώσει. Αν έχει συνεχώς στο μυαλό του ότι \"δεν πειράζει η Κατερίνα θα με βοηθήσει\" δεν απεξαρτητοποιείται, δεν ωριμάζει, δε στέκεται στα πόδια του. Δεν αναφέρομαι στο κακό που κάνει στη δική σου τσέπη, αλλά στο κακό που κάνει στον ίδιον.

Κρίνε σε ποια περίπτωση πραγματικά χρειαζόταν να του δανείσεις. Αν για παράδειγμα ήταν θέμα υγίειας, τότε μην το συζητάς καν. Αν ήταν για θέμα που προερχόταν από κακό χειρισμό δικό του και θα μπορούσε να προνοήσει (π.χ. δουλειά. 2η δουλειά στην ανάγκη), τότε ξανασκέψου το. Όταν χρωστάς ή δεν έχεις τα προς το ζην, δεν έχεις την επιλογή του \"βαριέμαι\" ή \"δεν μ\' αρέσει η δουλειά\", εκτός αν υπάρχουν άλλες πηγές εισοδήματος. Εσύ όμως δεν πρέπει να γίνεις η δική του πηγή.

Αυτή η κατάσταση κάνει κακό και στη σχέση σας. Από την πλευρά σου μπορεί να νιώθεις λίγο \"χαζή\", ότι σε εκμεταλλεύεται, ότι ίσως θες δίπλα σου έναν άντρα πιο δυναμικό να μπορεί να στηρίξει την μελλοντική οικογένεια σας. Μα και από την πλευρά του θα νιώθει μειονεκτικά ζητώντας από την \"γυναίκα\" να τον βοηθήσει ειδικά οικονομικά.

Κατά την γνώμη μου οι ανθρώπινες σχέσεις είναι \"δούναι και λαβείν\". Και φυσικά δεν μιλάω μόνο για υλικά αγαθά, αλλά κυρίως για ψυχικά. Όταν δίνεις μόνο εσύ και παίρνεις από λίγα μέχρι απειροελάχιστα, έρχεται αναπόφευκτα η στιγμή που \"αδειάζεις\" και τότε ή παραμένεις στη σχέση χωρίς πραγματικά να είσαι ευτυχισμένη ή χωρίζεις.

Πάλεψε για την σχέση σου, αφού από ότι καταλαβαίνω τον αγαπάς, αλλά ξεκαθάρισε το τοπίο. Μην αφήνεις την κατάσταση να παγιώνεται.

Συγνώμη για το μεγάλο ποστ μου, να είσαι καλά...
:)

[mariza]

Γειά σας,

Κατερίνα όταν διάβασα το πρώτο μήνυμά σου, είπα \"ʼρα δεν είμαι η μόνη!\", γιατί κατάλαβα ότι ο βασικός σου προβληματισμός είναι το πως θα αντιμετωπίσει η οικογενειά σου τη σχέση σου. Αντιμετωπίζω κι εγώ την ίδια κατάσταση στο σπίτι μου. Στην πορεία όμως καταλαβαίνω ότι το πρόβλημα το ουσιαστικό είναι ότι είσαι πολύ μπερδεμένη. Αμφισβητείς τον συντροφό σου στην πραγματικότητα! Σωστά? Δεν είσαι σίγουρη για το τι μπορεί να σου προσφέρει αυτός ο άνθρωπος. Μπορεί να σου προσφέρει? Δεν μιλάω για συναισθήματα, άλλωστε η ζωή δεν είναι μόνο συναισθήματα. Όσο δυναμική και ανεξάρτητη κι αν είσαι, φαντάζομαι ότι θα ήθελες δίπλα έναν άνθρωπο που θα σου προσφέρει ασφάλεια (ό,τι κι αν σημαίνει αυτό). Δεν καταλαβαίνω γιατί δεν τον πιέζεις λίγο. Μίλα του και δες τι ονειρεύεται, τι σκοπό έχει να κάνει... Πρέπει να δεις αν συμβαδίζουν τα όνειρά σας για το μέλλον, αν μπορείτε να κάνετε όνειρα. Είναι οι πρώτες σκέψεις που πρέπει να ξεκαθαρίσεις στο μυαλό σου.
Αν αντιμετωπίσεις αυτά και καταλήξεις (ή καλύτερα καταλήξετε) ότι αξίζει να είστε μαζί, τότε θα πρέπει να αντιμετωπίσεις και την οικογένειά σου. Αν φτάσεις σε αυτό το σημείο, θα ήθελα πολύ να ξανασυζητήσουμε.

Σου εύχομαι ό,τι καλύτερο.

Διαβάζοντας κάποιες παλιότερες καταχωρήσεις, είδα ότι ένας συνολιλητής (δε θυμάμαι το όνομά του) κατέθεσε μια προσωπική του εμπειρία για ένα ζευγάρι που χώρισε (έχοντας και ένα παιδί). Ανέφερε ότι ο \"τεχνίτης\" έφυγε γιατί δεν άντεξε το βάρος των περιστάσεων. Η ερώτησή μου απευθύνεται σε όλους: \"Ο τεχνίτης δεν άντεξε το ύψος των περιστάσεων? Ή μήπως ο άνθρωπος δεν άντεξε? Αν ήταν λογιστής ο συγκεκριμένος άνθρωπος και έβγαζε 800 ευρώ, θα άντεχε το βάρος των περιστάσεων? Σε καμία περίπτωση δεν κάνω επίθεση στο άτομο που κατέθεσε αυτή την άποψη. Απλά θα ήθελα να ακούσω και τις γνώμες των άλλων. Υπάρχουν βέβαια και κάποιοι που μου έχουν πει την άποψή τους, αλλά νομίζω ότι μπορούμε να το ξανασυζητήσουμε. Μπορεί να βοηθήσουμε και την Κατερίνα με αυτό τον τρόπο.

Να είστε όλοι καλά.

[mariza]

Γεια σας,

Που είστε όλοι σήμερα? Γιατί τέτοια σιωπή?

[katerina7]

Adamantia μου, λέγοντας ότι θα το κάνω χάρη σε σας δεν εννοούσα ότι θα σας κάνω \"τη χάρη\" να κάνω ότι μου λέτε αλλά ότι εξαιτίας σας κατάλαβα ότι το να μη βοηθήσω οικονομικά το φίλο μου ίσως του κάνω καλό παρά κακό, αυτό εννοούσα γλυκιά μου.

Όχι, σε καμία περίπτωση δεν ήταν θέμα υγείας: όλες τις φορές ήταν θέμα που ήξερε ότι πλησίαζε και ίσως δε θα μπορούσε να ανταπεξέλθει οικονομικά...Τέλοσπάντων δεν το μετανιώνω, ότι έγινε έγινε, άλλωστε αισθανόμουν πολύ άσχημα να του αρνηθώ και ήθελα πάρα πολύ να τον βοηθήσω, από δω και πέρα τι κάνουμε...


Mariza μου τα έχω συζητήσει πολλές φορές, ειδικά τους τελευταίους μήνες και σε αυτό βοήθησε το ότι ανοίχτηκα και σε σας. Μέχρι τώρα κανείς άλλος δεν το ήξερε απο το φιλικό μου περιβάλλον, αισθανόμουν πολύ άσχημα να το συζητήσω κυρίως γιατί αφορούσε και το φίλο μου...Μόλις πρόσφατα το συζήτησα με μία καλή μου φίλη, λίγο το ψιλομετάνιωσα γιατί δε θέλω οι άλλοι να βλέπουν με κακό μάτι ή με οίκτο το φίλο μου. Η συγκεκριμένη κοπέλα έπαθε σοκ:(

Αυτό που δεν έχω κάνει Mariza είναι το να φτάσω το μαχαίρι μέχρι το κόκκαλο. Είμαι το ίδιο συνυπεύθυνη για την κατάσταση αυτή.

Τα όνειρά του είναι για δουλειές δικές του, να ανοίξει κάτι δικό του, δεν του αρέσει \"εργάτης\". Και ποιος δε θέλει να είναι αφεντικό του εαυτού του; Χωρίς εμένα να με πείραζε αν δούλευε σε μια οποιαδήποτε δουλειά σαν εργάτης με το βασικό κατώτατο μισθό και μια ασφάλεια που θα τον εξασφαλίζει στο μέλλον...Το θέμα είναι ότι η δουλειά που σκέφτεται θέλει και πολλά χρήματα κεφάλαιο, οπότε θα πρέπει να δανειστεί και μάλιστα όλο το κεφάλαιο και θα πρέπει να βρει κάποιον εγγυητή. Οπότε καταλαβαίνετε ότι ακόμα το πράγμα είναι στάσιμο. Και αμφιβάλλω αν θα προχωρήσει. Έχω σκεφτεί να περιμένω λίγο ακόμα να περάσει το καλοκαίρι να δω τι κινήσεις θα κάνει.

(Εννοείται ότι δε μου έχει ζητήσει να μπω εγώ ως εγγυήτρια αλλά και να το κάνει δε θα το κάνω...)

Αυτό που λες για τον τεχνίτη το έχει γράψει ο LOGOPSYXOS. Δεν νομίζω να το εννοούσε ότι μόνο και μόνο επειδή ήταν τεχνίτης ήταν και επιπόλαιος, απλά αναφέρθηκε στο πρόσωπό του έτσι. Βέβαια εκείνος ξέρει καλύτερα με ποια έννοια το έγραψε.

Πάντως αυτό που καταλαβαίνω Mariza τώρα έστω και αργά είναι ότι εντάξει οι διαφορές στο μορφωτικό και οικονομικό επίπεδο ξεπερνιούνται όταν υπάρχει αληθινή αγάπη ΚΑΙ όταν και οι 2 κάνουν τα πάντα να τις ξεπεράσουν και ΟΧΙ να τις μεγεθύνουν. Επειδή διάβασα και τη δική σου ιστορία πιστεύω ότι ακόμα ίσως, λόγω χρόνου, δεν είσαι σε θέση να ξέρεις αν η διαφορά αυτή με το φίλο σου θα σας επηρεάσει στο μέλλον. Χαίρομαι που δεν είσαι προκατειλλημένη οπότε αν η διαφορά αυτή σας επηρεάσει ή όχι θα εξαρτηθεί από το φίλο σου στο άμεσο μέλλον. Δεν ξέρω αν συμφωνείς.

[mariza]

Καλημέρα Κατερίνα,

Καλημέρα και στους υπόλοιπους.
Η αλήθεια είναι ότι η σχέση μου είναι πολύ φρέσκια (1-1,5 χρόνο) αλλά δοκιμάζεται σκληρά σχεδόν καθόλη τη διάρκειά της. Ο φίλος μου ξέρει για τις αντιδράσεις της οικογένειάς μου και με στηρίζει αφάνταστα όλο αυτό τον καιρό. Επίσης η σχέση μας δοκιμάζεται τους τελευταίους 2 μήνες γιατί λόγω του καινούριου επαγγελματικού ξεκινήματος που έκανε, ζει σε άλλη πόλη και βλεπόμαστε τα Σαββατοκύριακα. Ο τρόπος του λέγειν βλεπόμαστε γιατί κάθε Σάββατο βράδυ που ετοιμάζομαι να φύγω από το σπίτι, η μάνα μου κλαίει και χτυπιέται.....
Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι ότι αν και φρέσκια η σχέση, έχει περάσει και περνάει δυσκολίες και για να κρατάει πιστεύω ότι αξίζει και έχει θεμέλια, δεν στηρίζεται μόνο στον έρωτα. Ο καιρός θα δείξει...
Αυτή τη στιγμή αυτό που με απασχολεί περισσότερο είναι η αντίδραση των γονιών μου. Το αν αξίζει να μείνω σε αυτή τη σχέση θέλω να είναι δική μου απόφαση και όχι της οικογένειάς μου. Αυτή τη στιγμή τους κουβαλάω όλους στην πλάτη μου........ και κουράστηκα.

Θα ξαναμιλήσουμε ελπίζω

[katerina7]

Μαρίζα μου, ευτυχώς για σένα οι περιπτώσεις μας διαφέρουν αρκετά... Εγώ είμαι αισιόδοξη για τη δική σου περίπτωση γιατί εσύ ξέρεις ότι αυτός ο άνθρωπος κάνει τα πάντα να σε κάνει να αισθάνεσαι ασφάλεια και σιγουριά μαζί του και το γεγονός αυτό δε δείχνει μόνο ότι αγαπά εσένα αλλά αγαπά και σέβεται τον εαυτό του...

Δυστυχώς με μένα δε συμβαίνουν αυτά.

Σίγουρα με επηρέαζαν το τι λέγαν οι άλλοι για μόρφωση, οικονομική θέση κτλ κτλ (δεν είμαι από σίδερο) αλλά αγαπούσα το αγόρι μου τόσο πολύ που τα προσπερνούσα. Πιο πολύ θα έλεγα με στενοχωρούσαν αλλά δεν τα έδινα και πολύ σημασία. Τα κατάπινα όλα, ούτε καν έδειχνα να με αγγίζουν όλα τα σχόλια των άλλων. Τόσα χρόνια αυτό έκανα γιατί ήμουν πραγματικά καλά τότε... Αντλούσα δύναμη από τη δική μου \"ευτυχία\".

Α, άσχετο για λίγο χιούμορ: πολλοί τεχνίτες βγάζουν πολύ περισσότερα από 800 ευρώ και καλά κάνουν οι άνθρωποι μια και οι δουλειές τους δεν είναι και πολύ ξεκούραστες. Αλλά κι εμείς δεν μας ήρθαν τα πτυχία delivery ε; Μήπως να τα σκίσουμε;;; Ελλάς...

[Nobile]

Originally posted by katerina7

(Εννοείται ότι δε μου έχει ζητήσει να μπω εγώ ως εγγυήτρια αλλά και να το κάνει δε θα το κάνω...)

Αρπάζομαι από την παραπάνω φράση σου απλώς και μόνο για να την τονίσω:

ΌΧΙ, ΠΡΟΣ ΘΕΟΥ! ΜΗΝ ΜΠΕΙΣ ΠΟΤΕ ΕΓΓΥΗΤΡΙΑ ΣΕ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ!

Συγνώμη Κατερίνα που θα γίνω κουραστικός και ίσως κυνικός στη συνέχεια. Θα σχολιάσω ορισμένα από τα λεγόμενά σου ξεκινώντας από το πρώτο σου κείμενο, γιατί το σημαντικότερο κατα την άποψή μου είναι να μην προχωρήσεις σε μονιμοποίηση αυτής της σχέσης (π.χ. με έναν γάμο). Από κει και πέρα κάνε ότι καταλαβαίνεις και μείνε μαζί του όσο αντέχεις…

[Nobile]

Originally posted by katerina7

Το θέμα είναι ότι όσα και να μου ζητήσει ακόμα, εγώ θα του τα δώσω γιατί τον αγαπάω! Αλλά αναρρωτιέμαι πως θα είναι η ζωή μας μετά, όταν θα υπάρχουν και τα παιδιά και οι υποχρεώσεις. Το σκέφτομαι αυτό γιατί 2 φορές που έπιασε δουλειά την παράτησε σε μια βδομάδα γιατί δεν του άρεσε. Τότε είχαμε ψιλοτσακωθεί και του είπα ότι όταν έχεις ανάγκη δεν κάνεις επιλογές, αλλά μένεις σ\'αυτό που βρήκες και παράλληλα όποτε μπορείς ψάχνεις για κάτι καλύτερο.

Η ζωή σας (αν τα πράγματα συνεχιστούν έτσι όπως τα περιγράφεις στην αρχή του θέματος), θα είναι ένα χάλι και μισό και θα οδηγήσει κατ’ αρχήν στη μεταξύ σας αντιπάθεια, κατόπιν στο μίσος και τελικά στη διάλυση.

Και είναι άλλο πράγμα η διάλυση μιας σχέσης χωρίς υποχρεώσεις – όπως είναι τώρα, και εντελώς άλλο πράγμα η διάλυση της σχέσης όταν υπάρχουν παιδιά και οικογένεια. Το γνωρίζεις αυτό.

[Nobile]

Originally posted by katerina7

Μερικές φορές που τσακωθήκαμε για άσχετο λόγο, ξέσπασε σε κλάματα, μου έλεγε ότι δε θέλει να με χάσει, ότι θα τον παρατήσω, ότι μου αξίζει κάτι καλύτερο, ότι δε μου αξίζει αυτός, ότι δε μου προσφέρει αυτά που θα έπρεπε. Δε φαντάζεστε πόσο άσχημα ένιωσα όταν τον είδα έτσι. Ένιωσα ακόμη και ένοχη.

Είναι εντελώς ανόητο να νιώθεις ένοχη. Το πρόβλημα δεν είναι δικό του, είναι καθαρά δικό σου αν σε κατατρέχουν τέτοιου είδους αγκυλώσεις. Αν μας προκαλεί τέτοια συναισθήματα (ενοχής κλπ) η σχέση μας (που υποτίθεται ότι πρέπει να μας γεμίζει χαρά), τότε η σχέση αυτή σίγουρα ΔΕΝ μας αξίζει.

Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να μας γεμίζει ενοχές. Κι όταν συμβαίνει αυτό, δεν τον αγκαλιάζουμε με τρυφερότητα τον άλλον. Του λέμε ξεκάθαρα ότι μας φόρτωσε με ενοχές και να φροντίσει να μην ξανασυμβεί. Εκτός κι αν έχουμε επιλέξει για τον εαυτό μας το ρόλο του μαζοχιστή.
Στην περίπτωση αυτή, κι αφού δίνουμε συνεχώς στον άλλον το δικαίωμα αυτό, δεν έχουμε κανένα λόγο να κλαιγόμαστε.
Βάζουμε όρια στις σχέσεις μας, Κατερίνα. Σε οποιαδήποτε σχέση.

Δεν είμαστε ένα σώμα, μια ψυχή με τον άλλον όταν προκύπτουν τέτοια προβλήματα σαν αυτά που αναφέρεις. ΞΕΜΠΛΟΚΑΡΙΣΕ!

[Nobile]

Originally posted by katerina7

Το κακό είναι ότι περιμένω αρκετό καιρό για να φτιάξουν τα πράγματα αλλά χειροτερεύουν σιγά σιγά. Δεν ξέρω πως αλλιώς να τον βοηθήσω... Δυστυχώς κάθε μέρα συνειδητοποιώ ότι ο κόσμος των \"μεγάλων\" δυστυχώς απομυθοποιεί τον έρωτα και την αγάπη όσο και να μην το θέλουμε...

Κανείς δεν απομυθοποιεί τον έρωτα και την αγάπη, μόνο στο μυαλό σου και στον πλασματικό ρομαντισμό με τον οποίο παραμυθιάζεσαι συμβαίνει αυτό.

Κορίτσι μου, τα πράγματα είναι απλά. Σου αρέσει ο τύπος; Ξετρελαίνεσαι με το κορμί του, την βρίσκεις με την παρέα του; Ωραία, κάνε έρωτα μαζί του και κάνε του παρέα. Όταν δεν την βρίσκεις με την παρέα του και τα προβλήματα τον καταντάνε κουραστικό, λέγε του απλώς ότι θα ξαναβγείτε όταν ΔΕΝ θα χαλιέσαι με τα δικά του προβλήματα.

Διότι το πρόβλημα της ανεύρεσης εργασίας είναι εκατό τοις εκατό δικό του και ΟΥΔΟΛΩΣ δικό σου. Αν έχει πρόβλημα εργασίας ας το λύσει, δεν είναι μπέμπης. Δεν λέω να μην συμπαραστεκόμαστε στον άλλον ψυχικά, λέω ότι αυτό που περιγράφεις δεν είναι ερωτική σχέση αλλά ψυχοφθόρα διαδικασία.

Δεν σου ζητώ συγνώμη που θα συνεχίσω να μιλάω σκληρά, η αλήθεια όμως είναι ότι μπέρδεψες «τα σώβρακα με τις φανέλες» κατά τη λαϊκή ρήση. Τι σχέση έχει ο έρωτας που πιθανόν νιώθεις γι αυτόν, με το γάμο, με την οικογένεια και τα παιδιά; Όταν λοιπόν μπλέκεις αυτά τα δύο πράγματα (τον έρωτα με την οικογένεια), τοτε ναι, το πρόβλημα καταντάει και δικό σου. Αυτό που αδυνατώ όμως να καταλάβω, είναι ΓΙΑΤΙ τα μπλέκεις; Ποιος σου είπε ότι αυτά τα δύο πάνε οπωσδήποτε μαζί;

Ζήσε τον έρωτά σου μέχρι εκεί που πάει – αν πηγαίνει άλλο έτσι όπως έχουν τα πράγματα – κι όταν σβήσουν οι αναλαμπές του στείλε τον πρώην έρωτά σου εκεί που καταλήγουν όλοι οι έρωτες. Σε ένα άλμπουμ φωτογραφιών στο βάθος της ντουλάπας!

[Nobile]

Σημαντική η μαρτυρία της φίλης lemag2002, πλην εντελώς άσχετη με το θέμα. Ποια σχέση μπορεί να έχει ο σύζυγός της που όπως ομολογεί, έχει εκπλαγεί πολλές φορές ευχάριστα μαζί του

«από την ικανότητά του να επιβιώνει και να θριαμβέυει σε τέτοιου είδους συγκεντρώσεις με \"υψηλά ιστάμενους\" χάρη στην κοινωνικότητά του, την καλή διάθεση και πάνω από όλα το χιούμορ»

με τον δικό σου που μετά από μια βδομάδα φεύγει από τη δουλειά που βρίσκει επειδή δεν του αρέσει λέει, που προβάλλει συνεχώς προσκόμματα, που έχει τελματώσει μια υγιή σχέση με την αναποφασιστικότητά του και που με τις συνεχείς παλινωδίες του προκαλεί νοσηρή κατάσταση;

Originally posted by atwa

ΚΑΤΕΡΙΝΑ, ΕΧΩ ΜΙΑ ΦΙΛΗ ΠΟΛΥ ΦΟΒΕΡΟ ΚΟΡΙΤΣΙ..!
Η ΚΟΠΕΛΑ ΕΙΝΑΙ ΟΜΟΡΦΗ, ΕΞΥΠΝΗ, ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΠΩ ΚΑΛΛΙΕΡΓΗΜΕΝΗ.. ΜΙΛΑΕΙ ΩΡΑΙΑ, ΕΧΕΙ ΠΤΥΧΙΟ ΠΙΑΝΟΥ,ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΛΑΣΙΚΟ ΤΕΛΕΙΟ ΚΟΡΙΤΣΙ! ΟΤΑΝ ΠΡΩΤΟΑΡΧΙΣΑΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΠΑΡΕΑ ΓΝΩΡΙΣΑ ΤΗ ΜΗΤΕΡΑ ΤΗΣ, ΜΙΑ ΚΟΠΕΛΑ ΣΧΕΔΟΝ ΙΔΙΑ ΜΕ ΑΥΤΗΝ! Κ ΟΤΑΝ ΚΑΠΩΣ ΤΟ ΕΦΕΡΕ Η ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΤΗΣ ΕΙΠΑ: \"ΤΙ ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΝΕΙ Η ΜΑΜΑ ΣΟΥ??\" ΓΙΑ ΝΑ ΛΑΒΩ ΤΗΝ ΟΧΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΑΠΡΟΣΜΕΝΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ: \"ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ ΛΥΚΕΙΟΥ\".. Κ ΟΤΑΝ ΠΑΛΙ ΤΟ ΕΦΕΡΕ Η ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΤΗ ΡΩΤΗΣΑ Κ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΤΗΣ, Κ ΞΑΦΝΙΑΣΤΗΚΑ ΕΔΩ: \"ΥΔΡΑΥΛΙΚΟΣ!\".. ΚΑΠΟΙΑ ΚΟΠΕΛΑ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΜΑΖΙ ΜΑΣ ΕΚΑΝΕ ΕΝΑ ΑΚΑΚΟ Κ ΣΥΝΑΜΑ ΑΠΕΡΙΣΚΕΠΤΟ ΣΧΟΛΙΑΚΙ ΤΥΠΟΥ: \"ΑΑΑΑΑΑΑ, ΠΟΛΥ ΣΧΕΤΙΚΟ ΤΟ ΕΝΑ ΜΕ ΤΟ ΑΛΛΟ!!\".. ΣΟΥ ΛΕΩ, ΛΟΙΠΟΝ, ΕΠΕΙΔΗ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΑΡΧΙΣΑ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΩ ΤΗΝ ΕΚΦΡΑΣΗ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΗΣ ΦΙΛΗΣ ΜΟΥ, ΔΕΝ ΤΗΝ ΠΕΙΡΑΞΕ ΚΑΘΟΛΟΥ!! ΣΙΓΟΥΡΑ ΛΟΙΠΟΝ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΗΣ ΤΑ ΕΧΟΥΝ ΞΕΚΑΘΑΡΙΣΕΙ.. ΔΕ ΝΤΡΕΠΕΤΑΙ ΝΑ ΠΕΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΤΗΣ Κ ΚΥΡΙΩΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΥΤΗ Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΔΙΑΦΟΡΑ ΤΩΝ ΓΟΝΙΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΟΙΟ ΑΝΤΙΚΤΥΠΟ ΣΕ ΚΕΙΝΗΝ,ΑΦΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΚΟΠΕΛΑ ΜΕ ΤΟΣΗ ΧΑΡΗ!...

Εντελώς άσχετη επίσης και η παραπάνω μαρτυρία της atwa. Πώς σου ήρθε αυτό, δεσποινίς atwa; Τι σχέση έχει ο υδραυλικός με κάποιον που είναι χαμένος στον κόσμο του αφού αφενός δεν γνωρίζει καμιά τέχνη, αφετέρου σ’ όλη του τη ζωή αρνήθηκε επίμονα να μάθει;

Είμαι δηκτικός με την atwa, και να με συγχωρεί γι αυτό, γιατί τέτοιου είδους παρεμβάσεις το μόνο που κάνουν είναι να μπερδεύουν ακόμη περισσότερο τα πράγματα.

Ας μην γελιόμαστε: Η αντίθεση δεν βρίσκεται λόγω του ότι μια διανοούμενη «αγάπησε» έναν «εργάτη» (εγώ είμαι εργατόπαιδο κι εσύ της νομικής που λέει και το άσμα του Παπάζογλου). Η αντίθεση βρίσκεται λόγω του ότι μια υγιής συναισθηματικά κοπέλα «αγάπησε» έναν βολεψάκια. Που αν ήταν τεχνίτης ή εργάτης θα ήταν προς τιμήν του. Αλλά είναι από τους τύπους που μάλλον του προκαλούν απέχθεια οι παραπάνω ιδιότητες. Εν ολίγοις, πρόκειται για έναν χαμένο.

Αυτό δεν σημαίνει τίποτα βέβαια. Και τους χαμένους τους ερωτευόμαστε γιατί διαθέτουν άλλα προσόντα.
Προσοχή όμως: τους ερωτευόμαστε, κάνουμε σεξ μαζί τους κλπ, αλλά ΔΕΝ σκεφτόμαστε να κάνουμε και οικογένεια μαζί τους!!!

Αν έχουμε μπλοκάρει και μπερδεύουμε αυτά τα δύο ΕΝΤΕΛΩΣ ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ πράγματα, είμαστε άξιοι της τύχης μας.

[Nobile]

Εγώ δεν θα είμαι τόσο σκληρός όσο ο LOGOPSYXOS για να σου πω «στείλτον απ τώρα απο εκεί που ήρθε». Θα σου πω βρες την μαζί του όσο ακόμη γουστάρεις και ξετρελαίνεσαι με το κορμί του και με το σεξ που σου προσφέρει. Αν έχουν όμως μειωθεί κι αυτά και δεν σου προσφέρουν τη χαρά που σου προσέφεραν πριν, τότε ακολούθησε τη συμβουλή του Λογόψυχου το συντομότερο δυνατόν.

Μιλάω συνεχώς για σεξ όταν αναφέρομαι στη σχέση σας γιατί θα μου επιτρέψεις να πω ότι τα περί «αγάπης» που αναφέρεις τα ακούω βερεσέ. Τι είναι η «αγάπη»; Πώς μπορείς να αγαπάς κάποιον που με τη στάση του δεν δείχνει να σε σέβεται; Αν εσύ ονομάζεις το κόλλημά σου προς αυτόν «αγάπη», είναι δικαίωμά σου όπως «δικαίωμα» π.χ. του βίαιου συζύγου είναι να ισχυρίζεται ότι από «αγάπη» δέρνει την γυναίκα του. Το πιστεύει ο άνθρωπος αυτό που λέει!

Αν το πιστεύεις κι εσύ ότι τον «αγαπάς» κι ότι δεν είσαι απλώς κολλημένη μαζί του (ψυχική και συναισθηματική εξάρτηση), δικαίωμά σου. Ψάξ’ το όμως λίγο περισσότερο και θα δεις ότι μπορεί να μην είναι ακριβώς έτσι.

Το να «αγαπάμε» κάποιον που δεν μας καταλαβαίνει και καταντάει βάσανο την καθημερινότητά μας αποτελεί το άκρον άωτον του μαζοχισμού. Ισχυρό διαβατήριο μεν για να πάει κάποιος μετά θάνατον στον «παράδεισο» των χριστιανών, αποτελεσματικότατο μέσον δε για να ζει μέσα στην κόλαση στην παρούσα (και πραγματική) ζωή…

[Nobile]

Originally posted by katerina7

Με μας η πρόταση γάμου έχει γίνει εδώ και πολύ καιρό...Κι εγώ είμαι αυτή που το τρενάρω συνέχεια...Αλλά συνέχεια:) Δεν είναι μόνο τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε, αλλά γενικά η ιδέα του γάμου που προοκαλεί...αποστροφή! :) Και δε μιλάω για την τελετή αλλά για την επισημοποίηση ενώπιον όλων! Δεν καταλαβαίνω γιατί, ενώ ουσιαστικά είμαστε σαν παντρεμένοι αφού είμαστε τόσα χρόνια μαζί, συνέχεια, το ξέρουν όλοι. Ενώ δηλαδή δε θέλω να μείνω μόνη μου από την άλλη δε θέλω και να παντρευτώ. Καλά κατάφερα να σας μπερδέψω πολύ ε;:)ίσως να είναι και το βίωμα από τη δική μου οικογένεια, που βλέπω ότι ο γάμος των δικών μου μόνο ευτυχισμένος δεν είναι. Μάλλον πρέπει να δημιουργήσω ένα καινούριο θέμα στις φοβίες που θα λέγεται ΦΟΒΙΑ ΓΑΜΟΥ :)

!!!!!!!
Αυτό έλειπε να μην το τρενάρεις εσύ αλλά ο τύπος! Εφόσον ο άνθρωπος είναι βολεμένος συναισθηματικά, σεξουαλικά…
ή μήπως ΚΑΙ οικονομικά;

Δεν καταλαβαίνω τι εννοείς όταν λες «ενώ ουσιαστικά είμαστε σαν παντρεμένοι αφού είμαστε τόσα χρόνια μαζί». Μόνον μέσω της κοινής συμβίωσης μπορείς να λες κάτι τέτοιο με τόση σιγουριά. Εάν δεν συζείτε μαζί, τότε αποτελεί ελαφρότητα από πλευράς σου μια τέτοια φράση.

Αν βέβαια συζείτε μαζί, θα ρωτήσω… πώς τα καταφέρνετε οικονομικά;

Εκτός κι αν σε βλέπει (εκτός των άλλων) και σαν την κότα με τα χρυσά αυγά!

Δεν θέλω να είμαι κακός μαζί του.

Θεωρώ όμως ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ από πλευράς σου να κάνεις όνειρα περί δημιουργίας οικογένειας μαζί του.

Επαναλαμβάνω: Το σεξ μαζί του μπορεί να είναι καταπληκτικό. Οπότε είμαι μαζί σου. Ζήσε το!

Αν όμως δεν ισχύει ούτε αυτό…

τότε πρέπει κάτι να κάνεις με τις δικές σου ανασφάλειες διότι είναι εντελώς ακατανόητο.

Αδυνατώ να καταλάβω οποιονδήποτε, άντρα ή γυναίκα, το να είναι δίπλα σε κάποιον ή κάποια που ένα 70% του χρόνου της σχέσης τους είναι βάσανα και στενοχώριες. Βάσανα και στεναχώριες όχι από «τη ρημάδα την κοινωνία» αλλά αποκλειστικά και μόνον από τις ευθύνες και τη στάση του ενός από τους δύο.

[Nobile]

Originally posted by katerina7

Δεν είμαι σίγουρη για τα συναισθήματά μου. Μερικές φορές νιώθω ότι επειδή ξεφούσκωσε ο έρωτας (είναι φυσιολογικό αυτό πιστεύω μετά από κάποια χρόνια) ότι φταίω γι\' αυτό αλλά φταίει και αυτός... Σε πολλά πράγματα, ίσως μισά-μισά. Και τι γίνεται τώρα; Πώς να διορθωθεί αυτό; Χρειάζεται πολύ προσπάθεια και από τους 2... Όμως γιατί νιώθω κουρασμένη και χωρίς διάθεση να το προσπαθήσω;

Ξεφούσκωσε ο έρωτας; Και που’ σαι ακόμα! Θα δεις κατάματα την αλήθεια όταν θα νιώσεις τον πριν φουσκωμένο σαν περήφανο μπαλόνι έρωτα να έχει καταντήσει ξεφούσκωτη και ρημαγμένη σαμπρέλα, σαν κουρέλι ριγμένο στο πάτωμα.

Χαίρομαι τουλάχιστον που του αποδίδεις τις μισές έστω ευθύνες και δεν τις φορτώνεσαι όλες για τον εαυτό σου.

Και, κορίτσι μου γλυκό, όταν νιώθεις κουρασμένη και χωρίς καμιά διάθεση να προσπαθήσεις, σημαίνει ότι τα πράγματα πάνε κατά διαόλου για τα καλά. Η σχέση έχει τελειώσει. Διότι για την προσπάθεια χρειάζονται δύο.

Κι αν η προσπάθεια που χρειάζεται είναι πολύ όπως γράφεις, τότε… δεν χρειάζεται καμιά προσπάθεια. Απλώς το διαλύεις. Δεν έχεις οικογένεια πίσω σου, υποχρεώσεις κλπ ώστε να αξίζει τον κόπο να το παλαίψεις.

Πες του μια καληνύχτα και φύγε.