Ο κόσμος των μεγάλων και η απομυθοποίηση του έρωτα...

[Nobile]

Originally posted by katerina7

Κάποιες φορές νιώθω ότι δεν έχω ζήσει τη ζωή μου. Αισθάνομαι ότι αν είχα κάνει έστω και μία ακόμη καλή σχέση προηγουμένως θα ήμουν καλύτερη στην τωρινή, σε πολλά πράγματα. Μερικές φορές νιώθω ότι μου έχει φύγει η ζωή από τα χέρια...Ότι δεν έχω ζήσει.

Το ότι αρχίζεις να αντιλαμβάνεσαι έστω και τώρα οτι δεν έχεις ζήσει τη ζωή σου κι ότι αυτή σου φεύγει απο τα χέρια, είναι ένα σημαντικό βήμα, κατ\' αρχήν για τη συνειδητοποίησή σου και στη συνέχεια για την απελευθέρωσή σου.

[Nobile]

Originally posted by katerina7

Και άλλες πάλι φορές νιώθω απίστευτες ενοχές. Νιώθω ο πιο φρικτός προδότης που κάνω έστω και αυτές τις σκέψεις. Γι\' αυτό δεν τολμώ να τις πω στο αγόρι μου, δε θέλω να τον πληγώσω...

Καλά κάνεις, μην τον πληγώνεις τον πασά. Νιώσε ενοχές, κι όχι μόνον αυτές που έχεις αλλά φρόντισε να φορτωθείς ακόμη περισσότερες. Στις ενοχές βασίζεται όλο το οικοδόμημα της χριστιανικής θρησκείας. Οι ενοχές μας στρώνουν το δρόμο για τον… παράδεισο (μετά θάνατον).

Για να σοβαρευτώ, πάψε να νιώθεις ενοχές γιατί ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΚΑΝΕΝΑΝ ΛΟΓΟ. Τον στήριξες, του έδωσες την αγάπη σου. Έκανες πόλεμο γι αυτόν με τους δικούς σου και το περιβάλλον σου…

Οι ενοχές στρώνουν τον δρόμο για την κόλαση, και η κόλασή μας είναι ΕΔΩ όταν κάνουμε λάθη. Υπάρχει όμως καιρός ακόμη για να διορθωθούν τα λάθη.

Προδότης εσύ; Από πού κι ως πού. Επειδή σκέφτεσαι ότι η σχέση δεν πάει άλλο; Μα αυτό το βλέπει ακόμη και ο πιο άσχετος.

Δεν μου βγάζεις πάντως από το μυαλό ότι τις ενοχές σου, σου τις φορτώνει έντεχνα ο τύπος.

Αν σε αγαπούσε και σ΄ εκτιμούσε, θα φρόντιζε να κάνει κάτι. Ως κούριερ μπορεί να δουλέψει, δεν χρειάζονται ιδιαίτερες γραμματικές γνώσεις. Γνωρίζω μια παρόμοια περίπτωση με τη δική σου. Η κοπέλα είναι απόφοιτος πανεπιστημίου και περιμένει το διορισμό της. Ο φίλος της δεν έχει βγάλει το δημοτικό, είναι όμως άτομο «ψαγμένο» που λέμε κοινωνικά, πολιτικά κλπ. Και οι δύο πτωχοί μια που η κοπέλα δεν έχει δυνατότητες καμιά οικονομικής βοήθειας από το σπίτι της. Ο φίλος της δουλεύει στις οικοδομές. Παλαιότερα δούλευε σε εργοστάσιο. Και δεν θα πάψει να εργάζεται απ’ όσο τον ξέρω.

Δεν κάθεται να ονειρεύεται τη δική του δουλειά. Την ονειρεύεται εργαζόμενος συγχρόνως.

Την δε εκτίμησή του και την αγάπη του την δείχνει με πολλούς τρόπους. Όχι πάντως με τη δουλειά, μια που αυτή την θεωρεί ως δεδομένο και υποχρέωσή του έτσι κι αλλιώς.

[Nobile]

Originally posted by katerina7

Ίσως επειδή αυτή η πρώτη μου σχέση κατέληξε σοβαρή, δεν εκτιμώ αυτό το θείο δώρο
(πόσοι άνθρωποι και φίλοι μου παθαίνουν τη μία ερωτική απογοήτευση μετά την άλλη;)
Κι εγώ είμαι μια αχάριστη!
Εγώ που ποτέ δεν επιτρέπω στον εαυτό μου να πληγώσει τους άλλους! πόσο μάλλον αυτόν που αγαπώ!

Καλά, τώρα! Το πόσο «σοβαρή» κατέληξε αυτή η σχέση φαίνεται από την πορεία της!

«Θείο δώρο» δεν έχεις. Αυτό που έχεις είναι κάποιος πλάι σου που σου κάνει δύσκολη τη ζωή.

Απατάσαι. Δεν υπάρχει ουδεμία περίπτωση να έχει κανείς απανωτές ερωτικές απογοητεύσεις όταν… δεν βιώνει έρωτες αλλά μένει προσκολλημένος σε μια εφηβική χίμαιρα. Όπως δεν υπάρχει περίπτωση π.χ. να απολυθεί κάποιος από τη δουλειά του όταν… δεν εργάζεται. Ή δεν υπάρχει περίπτωση π.χ. να εκτεθεί κάποιος δίνοντας μια δημόσια διάλεξη όταν ΔΕΝ δίνει διαλέξεις.

Γράφεις οτι δεν επιτρέπεις στον εαυτό σου να πληγώνει άλλους!
Μάλλον αυτό φταίει για όσα τραβάς. Γιατί αυτό που θα έπρεπε να κάνεις είναι να μην επιτρέπεις στον εαυτό σου να πληγωθεί ο ίδιος!
Αλλά μάλλον… στραβά τα έχεις μπλέξει στο μυαλό σου.

Εσύ λοιπόν είσαι η «αχάριστη»!!!
κι αυτός για σένα είναι το «θείο δώρο»!!!

Κατερινούλα, αντέστρεψε τους ρόλους. Και θα δεις ποιος είναι ο αχάριστος για τον άλλον και ποιος αποτελεί το θείο δώρο.

Μόνο που τα θεία δώρα τα εκτιμούμε και τα σεβόμαστε. Και ο δικός σου μάλλον δεν γνωρίζει τι εστί εκτίμηση.

Αλλιώς δεν θα εξαναγκαζόσουν να φτάσεις στο σημείο να τα συζητάς αυτά σε ένα δημόσιο φόρουμ. Θα τα συζητούσες άνετα μαζί του.

Εννοείται, με τη δική του προτροπή να βγάλεις ότι έχεις μέσα στην ψυχούλα σου, ότι σε πιέζει. Και με διάθεση ειλικρινή να σε ακούσει και να κατανοήσει τα όσα νιώθεις να σε συνθλίβουν.

Μια τέτοια στάση απο πλευράς του θα ήταν όντως ένδειξη ΑΓΑΠΗΣ.

Αλλιώς, όλα τα υπόλοιπα είναι κενά λόγια. Ή, όπως λέει η παροιμία, «άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε»…

[Nobile]

Originally posted by katerina7

Κάπου κάπου αναρρωτιέμαι: μήπως νιώθει κι αυτός έτσι; σίγουρα σαν άντρας θα ήθελε να είχε εμπειρίες, αλλά είναι μόνο η αγάπη του που το ξεπερνάει αυτό; είναι μήπως η επαγγελματική ασφάλεια που έχει βρει σε μένα; ή το ότι είναι σε μια ηλικία (όπως κι εγώ) που δύσκολα μπορείς να ξαναρχίσεις από το 0 να ψάχνεις κάτι άλλο;

Ποια «αγάπη του» και ποιες τάχαμου δυσκολίες να ξαναρχίσει από το 0 κλπ;

Είναι απλώς η βόλεψη. Τελεία και παύλα περί αυτού.

[Nobile]

Originally posted by katerina7

Διερωτώμαι, πώς μπορείς να αγαπάς έναν άνθρωπο τόσο πολύ αλλά όταν πάει να σ\' αγγίξει να σε απωθεί και μόνο η σκέψη;

Δεν υπάρχει αγάπη απο πλευράς σου Κατερίνα. Κόλλημα του μυαλού υπάρχει.

Και πιθανόν ΕΓΩΙΣΜΟΣ. Θέλεις να αποδείξεις στον εαυτό σου και σε όλους ότι τόσα χρόνια δεν πήγανε «χαμένα».

Λάθος! Τίποτα δεν πάει χαμένο, κάθε εμπειρία είναι σημαντική.

Αρκεί να απομακρυνόμαστε όταν έρθει ο καιρός για να προχωρήσουμε σε νέες.

Ειδάλλως επέρχεται το τέλμα…

[Nobile]

Originally posted by katerina7

Διάβασα και το θέμα του LOGOPSYXOU στο forum ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΜΕ ΠΟΝΟΥΝΕ... κι εγω είμαι ένας άνθρωπος που χωρίς να το θέλω ίσως θα πληγώσω αλλά όχι κατά λάθος όπως ο LOGOPSYXOS, αλλά εν γνώσει μου. Αυτό είναι το χειρότερο, να πληγώνεις τον άλλον όσο και να μην το θες, όσο και να θες να πνίξεις αυτά που σε πνίγουν, τις καταρραμένες αμφιβολίες! Και πληγώνεσαι και συ μαζί!

Αν κάποιος πληγωθεί από μια απόφασή μας, ας πληγωθεί! Τι να κάνουμε;

Ή πιστεύεις ότι θα πληγωθεί λιγότερο αν επέλθει ο χωρισμός μετά από μια δεκαετία κι εφόσον έχετε προχωρήσει σε οικογένεια; Τότε δεν θα είναι πλήγωμα, θα είναι δράμα. Αίμα, δάκρυα και σκόνη…

Όχι, είναι λάθος να έχουμε σαν στάση ζωής το \"να μην πληγώνουμε\" τους άλλους. Ολέθριο λάθος που θα το πληρώσουμε άγρια και εμείς μα και οι άλλοι!

Κάθε ενήλικας είναι υπεύθυνος των πράξεών του. Και αν νομίζουμε ότι θα πληγωθεί από τις ΑΛΗΘΕΙΕΣ, ας πληγωθεί.

Αλλιώς, θα μας ζητήσει αργότερα και τα ρέστα γιατί ΔΕΝ ΤΟΥ ΕΙΠΑΜΕ τις αλήθειες τότε που έπρεπε…

[Nobile]

Originally posted by katerina7
Νιώθω πως θέλω να μείνω μόνη μου, για λίγο, να σκεφτώ. Και να σαι σίγουρος πως όσο κι αν φαίνεται οξύμωρο, δε θα τον εγκαταλείψω ποτέ, θα τον βοηθήσω σε ότι και να μου ζητήσει, ακόμα κι αν υποθετικά δεν θα είμαστε μαζί. Αλλά δεν ξέρω αν έχω τη δύναμη να κάνω κάτι για μένα...

Καταλαβαίνω απόλυτα τι εννοείς. Και το σέβομαι απεριόριστα.

Χώρισα με τη γυναίκα μου, δεν θέλω να ζούμε μαζί αλλά είμαι κοντά της οποιαδήποτε στιγμή όποια ανάγκη και αν έχει. Βλεπόμαστε, βγαίνουμε που και που, την βοηθάω σε οτι μπορώ, το ίδιο κι εκείνη όταν έχω κάποια ανάγκη. Η σχέση μας είναι φιλική και θα παραμείνει εσαεί.

Τη μόνη πιθανή ανάγκη της που δεν θα μπορούσα να ικανοποιήσω, είναι να το ζούμε μαζί ή να αποκατασταθεί και πάλι η ερωτική μας σχέση.

Σε οτιδήποτε άλλο είμαι κοντά της…

[Nobile]

Originally posted by katerina7
Στα συναισθήματά μου - που είναι και πολλά και διαφορετικά μαζί :) - είναι και ο οίκτος. Δε θα ήθελα να του κάνω κάτι για το οποίο θα πληγωνόμουν πολύ εγώ αν μου το έκανε αυτός.

Ο ΟΙΚΤΟΣ!

Το χειρότερο πράγμα!

Πρόσεξε Κατερίνα γιατί καμιά ουσιαστική σχέση δεν χτίζεται στον ΟΙΚΤΟ!

Αντίθετα, ο οίκτος για τον άλλον,

είναι το ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ συναίσθημα, ικανό να κάνει τη ζωή σου ΚΟΛΑΣΗ!

[Nobile]

Originally posted by katerina7
Παίρνω αποφάσεις τη μία μέρα που δεν τηρώ την επόμενη. Σκέφτομαι να του μιλήσω για μένα τώρα και να του τα πω όπως τα λέω και σε σας, δηλαδή με όλη την ειλικρίνεια, για να με καταλάβει, να με νιώσει έστω και στο ελάχιστο...

Αλλά θα με καταλάβει; Ή θα με μισήσει και το γυαλί δεν πρόκειται πια να ξανακολλήσει; Θα με πει ηρωίδα που τόσο καιρό πολεμούσα τον εαυτό μου ελπίζοντας πως είναι μια φάση που θα περάσει ή υποκρίτρια που τον έκανα να πιστέψει ότι όλα είναι ωραία και καλά; Και πως έχω την αξίωση να με καταλάβει; Αν ήταν αυτός στη θέση μου κι εγώ στη δική του θα τον καταλάβαινα;

Είναι εγωιστικό να του ζητάω να με καταλάβει. Μόνο αν αιστανόταν και αυτός τα ίδια πράγματα θα με καταλάβαινε. Γι\' αυτό έκανα κι εκέινη τη συζήτηση μαζί του εκ του ασφαλούς βέβαια...

Δίλλημα...

Δεν σε νιώθει λοιπόν και δεν σε καταλαβαίνει! Κανονικά θα έπρεπε να είχε καταλάβει το δράμα σου και να άνοιγε ο ίδιος συζήτηση.

Αλλά είπαμε, είναι βολεμένος.

Δεν ξέρω τι άλλο να πω για όσα γράφεις. Νιώθω να εξαντλούμαι απο τα τόσα επιχειρήματα που χρησιμοποιείς ενάντια στον εαυτό σου, στήνοντάς τον στον τοίχο σαν να είσαι υπεύθυνη για όλα τα κακά του κόσμου!

Είσαι ένα καλότατο πλάσμα με αξίες μέσα σου

αλλά, πρόσεξε: Συνεχίζοντας αυτή την απαράδεκτη στάση

- γιατί το πρόβλημα είναι δικό σου και μόνον, όχι δικό του. ΟΙ ΒΟΛΕΜΕΝΟΙ δεν έχουν ποτέ πρόβλημα -

συνεχίζοντας την ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ στάση να μην ξανοίγεσαι, να μην του λες όσα σε πνίγουν αλλά να τα κρατάς μέσα σου

Ναι, κάποτε θα σε μισήσει. Γιατί αν συνεχίσετε για μερικά ακόμη χρόνια τη σχέση, δεν θα έχεις το δικαίωμα να του πεις «εγώ ένιωθα έτσι τότε»…

θα σου ζητήσει το λόγο ΓΙΑΤΙ δεν του τα είπες όταν έπρεπε. Γιατί τα μάσαγες.

Είναι απαράδεκτο για σένα να μην του μιλάς ξεκάθαρα, λέγοντας αυτό που νιώθεις.

Για να μην τον πικράνεις λες και να μην τον πληγώσεις!

ΑΣ ΠΛΗΓΩΘΕΙ ΛΟΙΠΟΝ

Τα μεγαλύτερα μαθήματα που πήρα στη ζωή μου ήταν από ανθρώπους που δεν δίστασαν να με πληγώσουν προκειμένου να αντιληφθώ την αλήθεια.

Το μεγαλύτερο κακό που έκανα σε ανθρώπους ήταν όταν δίσταζα να τους μιλήσω ξεκάθαρα «για να μην πληγωθούν». Όταν ανέβαλλα να τους μιλήσω ανοικτά «από οίκτο».

Το να νιώθεις οίκτο και να κουκουλώνεις τα πράγματα για να μην πληγώσεις κάποιον, είναι το μεγαλύτερο έγκλημα που μπορείς να κάνεις στον εαυτό σου και στους άλλους.

Όχι, δεν έκανες τη συζήτηση «εκ του ασφαλούς» όπως λες. Την έκανες από την δυσχερή θέση στην οποία βρίσκεσαι.

Εκ του ασφαλούς βρίσκεται αυτός, που αμφιβάλλω αν έχει καν τη διάθεση να καταλάβει όσα του λες.

Έχει όμως ένα μεγάλο όπλο στα χέρια του, πραγματικά μοναδικής αποτελεσματικότητας.

Τα ΔΑΚΡΥΑ και τα ΚΛΑΜΑΤΑ!

Όποιος είναι τόσο ευαίσθητος που βάζει τα κλάματα όταν ο κόμπος φτάνει στο χτένι, κάνει και κάποιες αποτελεσματικές ενέργειες για να βγει η σχέση από το τέλμα.

Αλλιώς δεν είναι ευαισθησία αλλά υποκρισία. Μέθοδος αποτελεσματικότατη γα τους αφελείς.

Κι όμως, εσύ συνεχίζεις να νιώθεις οίκτο μπροστά στο μέγεθος αυτής της υποκρισίας!

[Nobile]

Originally posted by katerina7

Όσον αφορά τους υπόλοιπους τομείς της σχέσης μας, συνεχίζω να τον αγαπώ αλλά τον βλέπω αδερφικά, έχω παγώσει σα γυναίκα...

Νομίζω ότι μετά απ’ αυτό δεν έχει θέση καμιά σκέψη για περαιτέρω συνέχιση μιας σχέσης.
Μπορεί όμως να αποτελέσει την αφετηρία μιας καλής φιλίας.

Αν ο άλλος δεν το καταλαβαίνει, τι να κάνουμε;
Θα παίζουμε μια ζωή το ρόλο του θύματος για να ικανοποιήσουμε τα βίτσια ή τα όποια ψυχολογικά ή άλλα προβλήματα του καθενός

που εκτός των άλλων, αρνείται να δει με κατανόηση και ειλικρίνεια τα δικά μας;

[Nobile]

Originally posted by katerina7
Εγώ ακόμα είμαι άξια της μοίρας μου...

Αυτή και μόνον η φράση δείχνει ότι έχεις συνειδητοποιήσει ορισμένα βασικά πράγματα. Χαίρομαι γι αυτό.

Καιρός NA ΑΝΑΛΑΒΕΙΣ TH MOIΡΑ ΣΟΥ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΟΥ

Και τότε η φράση «Εγώ είμαι άξια της μοίρας μου...» αποκτάει άλλη διάσταση.

Αυτή που σου αξίζει! Γιατί είσαι άξια για πολλά πράγματα!

Φαίνεται αυτό από τις αξίες που έχεις μέσα σου

και που δεν κρύβονται, ακόμη και για μας που δεν σε γνωρίζουμε…

[Nobile]

Originally posted by katerina7

Έχει πολύ καλά στοιχεία και πιστεύω ότι δεν θα υπάρχει άλλος άνθρωπος για μένα στον κόσμο, ότι θα είμαι αχάριστη να τον χωρίσω επειδή ο έρωτας ξεφούσκωσε απλά...

τελικά φοβάμαι ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ την μοναξιά...

Όταν ξεφουσκώνει ο έρωτας ξεθυμαίνουν σωρηδόν σαν χιονοστιβάδα και όλα τα υπόλοιπα, λίγο – λίγο με τον καιρό.

Και ανάμεσά τους και η αίσθηση ότι «δεν υπάρχει άλλος άνθρωπος για σένα στον κόσμο». Αλλά δεν χρειάζεται να πούμε τίποτα περισσότερο γι αυτό γιατί δεν πρόκειται να σε πείσουμε. Ούτως ή άλλως θα το καταλάβεις με τον καιρό.

Αν λοιπόν βγάλεις ΕΝΤΕΛΩΣ από τη σκέψη σου τα περί γάμου κλπ, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Μείνε όσο θέλεις μαζί του.

Όσο περισσότερο βέβαια θα είσαι μαζί του θα τραβάς αυτόν τον τάραχο αλλά… μικρό το κακό.

Όσο για τη μοναξιά, και ποιος δεν τη φοβάται.

Αλλά μόνον όταν απεγκλωβιζόμαστε είμαστε σε θέση να δούμε τα πράγματα καθαρά ακόμη και γι αυτό το θέμα.

Κι εσύ, μέχρι στιγμής, βρίσκεσαι εγκλωβισμένη συναισθηματικά.

Μίλησε μαζί του ειλικρινά, με ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΛΗΘΕΙΑ. Πες ό,τι σε βασανίζει κι ό,τι δεν σου επιτρέπει να κοιμηθείς τις νύχτες.

Προσοχή: ΜΗΝ ΠΕΙΘΕΣΑΙ και μην κάνεις πίσω κάτω από τα όποια ΛΟΓΙΚΑ επιχειρήματα της άλλης πλευράς. Στις συναισθηματικές σχέσεις δεν παίζουν ΚΑΝΕΝΑ ρόλο τα λογικά επιχειρήματα. Σχέση αισθηματική θέλουμε να ολοκληρώσουμε και όχι εμπορικό ή επαγγελματικό συνεταιρισμό.

Το ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ πάνω απ’ όλα παίζει ρόλο, αυτό το οποίο νιώθουμε. Κι ότι ΝΙΩΘΟΥΜΕ είναι το ΣΩΣΤΟ για εμάς.

Όταν δεν νιώθουμε καλά με κάτι, λέμε απλά: «Όσα λες είναι λογικά και ίσως πειστικά. Αυτό όμως δεν με απελευθερώνει από αυτό το βάρος ή τη δυστυχία που νιώθω».

Και τότε ο άλλος, αν μας αγαπάει, προσπαθεί να το εκμαιεύσει. Όχι βέβαια ανακρίνοντάς μας και στήνοντάς μας στον τοίχο για \"να εξηγήσουμε τι εννοούμε\". Ούτε παίζοντάς το δήθεν θιγμένος και κατεβάζοντας τα μούτρα του

αλλά δείχνοντας την απαιτούμενη ευαισθησία

προσπαθεί να μπει στον εσωτερικό μας κόσμο και να μας καταλάβει. Να μας νιώσει.

Το επόμενο βήμα είναι να κάνει κάτι για να διορθώσει τα κακώς κείμενα που έχουν καταντήσει τη σχέση δυσβάστακτο μαρτύριο.

Ειδάλλως, τα περί «αγάπης» που μας λέει δεν είναι τίποτε άλλο όπως ξαναείπα παρά «άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε»…


Τελειώνω με τη φράση της MIARA:

«Ο άνθρωπος που είχα δίπλα μου, δεν ήταν παρά μια εφηβική ειδυλλιακή περιπέτεια!!»

[katerina7]

Αγαπητέ μου Nobile,
πρώτον θέλω να σε ευχαριστήσω γιατί αφιέρωσες αρκετό από τον πολύτιμο χρόνο σου να γράψεις ...για μένα!
Γι\' αυτό και νιώθω άσχημα που έκανα τόσο καιρό να απαντήσω, αλλά δεν έμπαινα γενικά στο φόρουμ εδώ και αρκετό καιρό.

Το έχω ξεκαθαρίσει πλέον στον εαυτό μου ότι αν δεν αλλάξει κάτι τουλάχιστον στο θέμα δουλειάς και δεν μπουν σε ένα σταθερό δρόμο τα οικονομικά προβλήματα δεν πρόκειται να προχωρήσω σε καμία δέσμευση...

Δυστυχώς Nobile μου το ότι νιώθω ένοχη όταν τον βλέπω να στενοχωριέται δεν είναι κάτι στο οποίο επιδιώκει εκείνος αλλά είναι δικό μου πρόβλημα. Δε θέλω να τον βλέπω δυστυχισμένο και αυτόματα...δεν ξέρω πως...αισθάνομαι ένοχη για τα αρνητικά μου συναισθ\'ηματα σε εκέινον...ίσως γιατί δεν έχω συνειδητοποιήσει για ποια πράγματα θα έπρεπε να τα διεκδικώ και να μη νιώθω ενοχές. Τώρα όμως νομίζω ότι τα ξεπερνάω σιγά σιγά και δε νιώθω ένοχη αν εκέινος νιώθει άσχημα γιατί δε φταίω εγώ γι\' αυτό, ίσα ίσα, έχω μέχρι τώρα επιδιώξει για το εντελώς αντίθετο!

Όσο για τον έρωτα που λες ότι τον έχω μπερδέψει με το γάμο και την οικογένεια εδώ κάνεις λάθος. Αν ήταν έρωτας παθιασμένος τότε μπορεί να τυφλωνόμουν και να είχα προχωρήσει σε γάμο αφού ο έρωτας είναι ναρκωτικό και δε θα με ένοιαζαν τα προβλήματα. Ίσα ίσα ο έρωτας σε διαβεβαιώ έχει πλέον περάσει, δυστυχώς ή ευτυχώς, μιας κι έχουμε τόσα χρόνια σχέση. Και μαζί με τον έρωτα έχει ξεθωριάζει και το ερωτικό πάθος οπότε ούτε για το κορμί του όπως λες μένω. Μπορεί να έχουυν σβήσει αυτά τα 2, έχει μείνει όμως μια βαθιά αγάπη και συντροφικότητα που είναι πολύ σημαντικά πράγματα. Δεν είναι δηλαδή κάτι το επιφανειακό. Έχουμε περάσει πολλά μαζί και με έχει στηρίξει κι αυτός σε προβλήματα που είχα, με τους φίλους, την οικογένεια. Δυστυχώς όμως σε μία σχέση χρειάζονται κι άλλα εκτός από την αγάπη και τη συντροφικότητα όπως ξέρω και ξέρεις και ξέρουμε όλοι, αλλιώς δε θα ήμουν εδώ αυτή τη στιγμή.

Όσο για τις φίλες lemag2002 και atwa γράφοντας τις προσωπικές τους μαρτυρίες απλά εξέφρασαν τα δικά τους προσωπικά βιώματα. Η άποψη όλων είναι σεβαστή. ʼλλωστε οι άνθρωποι αυτοί δεν είχαν ολοκληρωμένη εικόνα της σχέσης μου μιας και τότε δεν είχα δώσει ακόμη όλα αυτά τα στοιχεία...

Όχι Nobile μου, πιστεύω ότι είναι αγάπη γιατί αυτά τα προβλήματα παρουσιάστηκαν τα τελευταία χρόνια στη σχέση μας και η αγάπη προϋπήρχε, είχε ήδη αναπτυχθεί, δεν ήταν κάτι που έγινε λίγο πριν. Οπότε φαντάζομαι κι εσύ αν αγαπούσες μία γυναίκα και τις παρουσιάζονταν κάποια προβλήματα δε θα ήθελες να την βοηθήσεις; Έτσι ξεκίνησε αρχικά. Μετά μας πήρε η μπάλα και δεν έβαλε ούτε αυτός τα δικά του όρια ούτε εγώ δυστυχώς τα δικά μου... Αυτό που λες ότι μπορεί να είναι ψυχική και συναισθηματική εξάρτηση το δέχομαι, έχω ψάξει βαθιά μέσα μου και πιστεύω ότι είναι. Αλλιώς όταν αγαπάς κάποιον μπορείς να πεις και όχι, μπορείς να φύγεις ακόμα κι αν τον αγαπάς. Έχεις δίκιο, απλά αυτό που θέλω να πω είναι ότι νιώθω ότι είναι και τα 2 μαζί: και αγάπη και εξάρτηση.

Δεν συμβιώνουμε μαζί, βέβαια είχαμε συμβιώσει παλαιότερα όταν εγώ ήμουν φοιτήτρια και ήρθε στην πόλη μου για μία δουλειά. Αυτό ήταν για περίπου 5 μήνες και τότε μοιραζόμασταν εξίσου όλα τα έξοδα. Τώρα έρχεται στο σπίτι μου τα Σαβ/κα και καμία μέρα μέσα στη βδομάδα και μένει.

Nobile, εγώ πιστεύω ότι με αγαπάει, έχει κάνει τρομερά λάθη αλλά το πιστεύω. Μπορεί να με πεις εσύ ή άλλοι ηλίθια, αλλά δεν μπορώ να πιστέψω ότι έχω βγει τόσο έξω...Τόσα χρόνια είμαστε μαζί, το βλέπω. Και για τα λάθη που έχει κάνει φταίω κι εγώ, που δε μιλάω πολλές φορές που θα έπρεπε για να καταπνίξω τις εκρήξεις και για τα όρια που δεν είχα θέσει.

Μπράβο που με την πρώην σύζυγό σου κρατήσατε τόσο καλή επαφή και ειδικά αν υπάρχουν και παιδάκια είναι πάρα πολύ ωριμο αυτό που καταφέρατε. Οπότε χαίρομαι που με καταλαβαίνεις σε αυτό...

Για όλα τα υπόλοιπα που λες δεν έχω τίποτα άλλο να σχολιάσω παρά να πω ότι έχεις απόλυτο δίκιο...

\"συνεχίζοντας την ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ στάση να μην ξανοίγεσαι, να μην του λες όσα σε πνίγουν αλλά να τα κρατάς μέσα σου

Ναι, κάποτε θα σε μισήσει. Γιατί αν συνεχίσετε για μερικά ακόμη χρόνια τη σχέση, δεν θα έχεις το δικαίωμα να του πεις «εγώ ένιωθα έτσι τότε»…

θα σου ζητήσει το λόγο ΓΙΑΤΙ δεν του τα είπες όταν έπρεπε. Γιατί τα μάσαγες.

Είναι απαράδεκτο για σένα να μην του μιλάς ξεκάθαρα, λέγοντας αυτό που νιώθεις.

Για να μην τον πικράνεις λες και να μην τον πληγώσεις!\"
...
\"Τα μεγαλύτερα μαθήματα που πήρα στη ζωή μου ήταν από ανθρώπους που δεν δίστασαν να με πληγώσουν προκειμένου να αντιληφθώ την αλήθεια.

Το μεγαλύτερο κακό που έκανα σε ανθρώπους ήταν όταν δίσταζα να τους μιλήσω ξεκάθαρα «για να μην πληγωθούν». Όταν ανέβαλλα να τους μιλήσω ανοικτά «από οίκτο».

Το να νιώθεις οίκτο και να κουκουλώνεις τα πράγματα για να μην πληγώσεις κάποιον, είναι το μεγαλύτερο έγκλημα που μπορείς να κάνεις στον εαυτό σου και στους άλλους.\"
...
\"Όσο για τη μοναξιά, και ποιος δεν τη φοβάται.

Αλλά μόνον όταν απεγκλωβιζόμαστε είμαστε σε θέση να δούμε τα πράγματα καθαρά ακόμη και γι αυτό το θέμα.

Κι εσύ, μέχρι στιγμής, βρίσκεσαι εγκλωβισμένη συναισθηματικά.

Μίλησε μαζί του ειλικρινά, με ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΛΗΘΕΙΑ. Πες ό,τι σε βασανίζει κι ό,τι δεν σου επιτρέπει να κοιμηθείς τις νύχτες.

Προσοχή: ΜΗΝ ΠΕΙΘΕΣΑΙ και μην κάνεις πίσω κάτω από τα όποια ΛΟΓΙΚΑ επιχειρήματα της άλλης πλευράς. Στις συναισθηματικές σχέσεις δεν παίζουν ΚΑΝΕΝΑ ρόλο τα λογικά επιχειρήματα. Σχέση αισθηματική θέλουμε να ολοκληρώσουμε και όχι εμπορικό ή επαγγελματικό συνεταιρισμό.

Το ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ πάνω απ’ όλα παίζει ρόλο, αυτό το οποίο νιώθουμε. Κι ότι ΝΙΩΘΟΥΜΕ είναι το ΣΩΣΤΟ για εμάς.

Όταν δεν νιώθουμε καλά με κάτι, λέμε απλά: «Όσα λες είναι λογικά και ίσως πειστικά. Αυτό όμως δεν με απελευθερώνει από αυτό το βάρος ή τη δυστυχία που νιώθω».

Και τότε ο άλλος, αν μας αγαπάει, προσπαθεί να το εκμαιεύσει. Όχι βέβαια ανακρίνοντάς μας και στήνοντάς μας στον τοίχο για \"να εξηγήσουμε τι εννοούμε\". Ούτε παίζοντάς το δήθεν θιγμένος και κατεβάζοντας τα μούτρα του

αλλά δείχνοντας την απαιτούμενη ευαισθησία

προσπαθεί να μπει στον εσωτερικό μας κόσμο και να μας καταλάβει. Να μας νιώσει.\"



Σ\'ευχαριστώ για τις πολύτιμες συμβουλές σου...Να\'σαι καλά!

[mariza]

Γεια σου Κατερίνα,

Εύχομαι καλό χειμώνα και σε όλη την παρέα του forum. Ελπίζω όλοι να ξεκουράστηκαν έστω και λίγο και να κατάφεραν να σκεφτούν ήρεμα όλα όσα τους απασχολούν.

Κατερίνα, τι γίνεται με το αγόρι σου; Έχεις καμία θετική εξέλιξη; Πως πέρασε το διάστημα αυτό;

[katerina7]

Γεια σου Μαρίζα!
Αντίθετα, εγώ αυτόν τον καιρό νιώθω τόσο κουρασμένη που δεν μπορώ να ασχοληθώ άλλο...Απλά αφήνω τον καιρό να περνάει. Θέλω απλά να χαλαρώσω, να μη πολυσκέφτομαι...ʼλλωστε δεν υπάρχει τίποτε το νεώτερο να πω...

Εσύ πως πάει; Καμιά καινούρια εξέλιξη;