Καλησπέρα. Έπεσα στο νήμα τυχαία. Αν θέλετε πάντως ακουστε και μια αντρική γνώμη. Είμαι παντρεμένος 16 χρόνια και γνωρίζω την γυναίκα μου 23. ούτε μια στιγμή δεν σκέφτηκα να την κακομεταχειριστώ . Ειδικά στην κατάσταση που είστε τώρα δηλαδή με μωράκι στην οικογένεια. Αυτές ειναι οι ομορφότερες στιγμές και πρέπει να είναι δίπλα σου να σε φροντίζει και να σε στηρίζει. Είναι αδιανόητο οτιδήποτε αλλο.

Αν ΤΩΡΑ σε μια τόσο όμορφη στιγμή δεν είναι στοργικός μετά που θα αρχίσουν τα δύσκολα τι θα κάνει? Αν το πρόβλημα του δεν ειναι κάποια ψυχική πάθηση που να του αλλάζει την συμπεριφορά δυστυχώς δεν ειναι κατάλληλος για οικογένεια.. Τώρα χωρίς να θέλω να σε στεναχωρήσω οι άνθρωποι δεν αλλάζουν έυκολα. Μακάρι να γίνει σε εκείνον και να γίνει στοργικός και τρυφερος. Αλλα είναι η εξαίρεση.

Οτι όμως και αν αποφασίσεις για το μέλλον μην απογοητεύεσαι οτι δεν θα γίνει καλύτερο ακόμα και αν χωρίσεις.
Στο στενό μου οικογενειακό περιβάλλον σε παρόμοια περίπτωση οπου η αντρας είχε τέτοια χάλια συμπεριφορά με την γυναίκα και το νεογέννητο, τελικά δεν άντεξε χώρισε και σε ενα χρόνο ο θεός της έστειλε (αν πιστεύετε αλλιώς η τύχη) έναν υπέροχο άνθρωπο που την αγάπησε παντρευτήκαν και κάναν και δεύτερο μωράκι.

Τώρα είναι πολύ ευτυχισμένη και εχει ξεχάσει τι τραβούσε.

Ευχομαι να γίνει το καλύτερο για εσένα και το μωράκι σου.