Η αρχη του κακου μου!

[vegga]

Ειμαι απο μια πολυ της βορειας ελλαδας, και ολλα ξεκινησαν
ενα ωραιο απογευμα πριν τρια χρονια "σχεδον ακριβος" ημουν με αδεια απολυσεως απο το στρατο στην πολη μου, το τελευταιο βραδυ "μου ηρθε και το πρωτο σφιξιμο στο στομαχι" πριν φυγω παλι για να παω να παρω το πολυποθετο χαρτι ειμαστε μαζεμενει παρεα σε ενα σπιτι, ειχα μια κουραστικη μερα γιατι γυρνουσα απο δω και απο κει να δω διαφορους (ειπια κ 4-5 καφεδες εκεινη την μερα κ στην αρχη σκεφτικα οτι μπωρι να ειναι απ αυτο) το μονο που σκευτομουν ηταν το ταξιδι μου την επομενη μερα (θα πηγενα να μηνω ενα βραδυ θεσσαλονικη σε ενα φιλο, και απο εκει θα εφευγα αεροπορικος για αθηνα και μετα με πλοιο για Λερο οπου και εκανα την θητεια μου) ξαφνικα λιγο πριν φυγουμε ενιωσα ναχανομαι; να τρελενομαι; ολλα μαζι; κατι τετοιο, κατα ενα ανεξηγητο τροπο διατηρησα την ψυχραιμια μου πειγα κ στο σπιτι μια φιλη μου με το αυτοκινητο και μετα πειγα σπιτι.
Δεν μπορουσα να ηρεμησω με τιποτα με βλεπει και η μανα μου,,, της λεω οτι δεν ειμαι καλα θελω να παω στο νοσοκομειο. ειρθε μαζι μου μπικαμε στα εκτακτα με πειραν πιεση καρδιογραφιμα ολλα καλα τους λεω θελω να ηρεμισω και δεν μπορω, μου λενε εδω δεν μπορουμε να σε δωσουμε ηρεμιστικα και μου λενε θα πρεπει να σε δει και ενας ψυχιατρος "αυτο που φοβομουν μου κοπικαν τα ποδια. λες να τρελαθω σκευτικα?" εχρετε η ψυχηατρος μου δινει ενα υπογλωσσιο ηρεμεο... Μου εκανε και καποιες ερωτησεις δεν θυμαμαι τωρα τη και μου ειπε φυγε δεν ειναι τιποτα θα σου περασει σε λιγες ωρες.
Την αλλη μερα μπενω στο λεωφορειο φτανω Θεσ/νικη με 1002 αρνητικες σκεψεις, Χαλια μαυρα απο, το βραδυ φυσικα δεν βγεικα, μιλουσα στο κινητο επι 2ωρες με την εδερφη που ηταν και στην Ισπανια εκεινο το διαστημα και μου εδωσε κουραγιο μεχρι το πρωι που αυπνος πειρα τον φιλο μου και πηγαμε στο στρατιοτικο νοσοκομειο. Βρεικα το ψυχιατρο και για καλη μου τυχη ηταν παρα πολυ καλος επιστημονας "οπος μου συστηθηκε" μου ειπε μετα απο μια συζητηση μικρη οτι αυτο που επαθα ηταν "κριση πανικου" μου εγραψε να παρω xanax και μου ειπε αυτα ειναι για να σε βοηθησουν εκει που θα πας και οχι να τα περνεις συνεχεια μου εδωσε και το τηλεφωνω του αν θελησω να του μηλισω...
Πειγα εκατσα 20 μερες πειρα το χαρτι και απο τοτε αλλαξε η ζωη μου (και οχι γιατι απολυθηκα οπος καταλαβενεται).
Απο τοτε δεν εχω ζητηση καμια βοηθηα πσιτευοντας οτι θα μου περασει γιατι και η αδερφη μου ειχε 1 συμπτωμα μικρο και της περασε σε 1χρονο. Τωρα περασαν 3, εχω φανερη διαφορα αλλα φυσικα δεν ειμαι ο εαυτος και εχω χασει πολλα εξαιτιας αυτου, και επαγγελματικα και προσωπικα....

Δεν ξερω ποσο κουραστηκο ειναι το κειμενο μου, θελω να γραψω πολλα ακομη αλλα ας σταματησω εδω!

[deleted-member141015]

Αν όπως λες έχεις χάσει πολλά επαγγελματικά και προσωπικά, δεν υπάρχει λόγος να αναβάλεις την αναζήτηση βοήθειας. Για να σου περάσει, θα ήταν καλό να ξεκαθαρίσεις από πού προήλθε και να δουλέψεις κάποια κομάτια του εαυτού σου, τις σκέψεις, τα συναισθήματα σου. Ο καθένας έχει τη δική του προσωπικότητα και τα δικά του βιώματα, οπότε μη συγκρίνεις τον εαυτό σου με την αδελφή σου.

Αναρωτιέμαι, μετά το επεισόδιο που περιέγραψες, είχες ξανά τέτοια κρίση μέσα σε αυτή την τριετία?

[vegga]

Ευχαριστω για την υποστηριξη με σκλαβωνεται!!!

Εγω συνεχιζω ομως...


Αυτο που με εχει κανει να πω ((ΑΡΚΕΤΑ.... ΩΣ ΕΔΩ... Πρεπει να απλλαγω αμεσα απο αυτο)) ειναι το θεμα της δουλειας και κατ επεκταση της προσωπικης μου εξελιξεις. Δεν αντεχα αυτο το στοπ που μου βαζει συνεχεια, και ειπα προχωραω και οτι γινει... Απο 17 δουλευω και μου αρεσε παντα να ειμαι δραστηριος και να κανω πολλα πραγματα, τωρα αυτο περιοριζει τις δραστηριοτητες μου, αισθανομαι καπος δεμενος....
Δουλευω εδω και 1,5 χρονο περιπου σε ενα παντοπωλειο ενος φιλου μου κανονικα 8ωρο καθε μερα. Βγαζω τα εξοδα μου δοξα τον θεο απο εκει, αλλα δεν αντεχω αλλο να κανω μια δουλεια χωρις κανενα ενδιαφερον μονο για να αυτοσυντηρουμε. Δεν σπουδασα κατι και το μετανιωσα παραπολυ απο τοτε που πειγα στο στρατο, και ελεγα τη θα κανω μετα με το τεχνικο λυκειο μονο. Απο τοτε που απολυθηκα λιπον παρολλα τα βασανα που περναγα με τους πανικους εκανα αιτησεις καθε χρονο στο Ανοικτο πανεπιστημιο και φετος ειχα την τυχει να περασω και χαρικα παρα πολυ γιαυτο, με ανεβασε αρκετα (απο σεπτεμβρι ξεκιναμε). Ο ποτε Συνταξα και το βιογραφικο μου το εστειλα σε 2 εταιριες. Με πειραν τηλεφωνο στηνπρωτη, περασα 2 συνεντεφξεις και η μονη μου σκεψη ηταν μην με πιασει εκει, δε με επιασε και στην τριτη που ηταν απλα τυπικη εκει με επιασεεεεε... Με ειδε ανγχομενο αυτος, δεν ειχα καθαρο μνιαλο και εγω γιατι το μονο που με ενοιαζε ηταν πος να ηρεμισω και με εκοψε...
Στην αλλη εταιρια εγιναν περιπου ετσι τα πραγματα αλλα εκει στην τελικη συνεντευξη φτασαμε 2, ισος και ο αλλος να ηταν ικανοτερος αλλα και εγω δεν ημουν 100% ο εαυτος μου, ( στην πρωτη εταιρια μονο εγω ειχα μεινει και την εχασα γιαυτον τον διαολο). Λοιπον μετα και το δευτερο κρουσμα ειπα πρεπει να το αντιμετωπισω και μετα να κανω κινηση ξανα. ΕΛΑ ΟΜΩΣ που σημερα με πειραν ξανα τηλεφωνο απ τη δευτερη εταιρια να ξαναπαω την Τρτη να για μια ακομη συνετευξη!!!!! τωρα τη κανουμε; τη προλαβενω μεχρη την τριτη;
Ο θεος ας βαλει το χερι του....
Εδω αν εχετε να μου πειτε κατι θα το χρειαζομουν

[vegga]

Ναι με πιανει αλλα οχι οπως την πρωτη φορα, εχω 1-2 τον μηνα αλλα το φοβαμαι καθε μερα σε πολλα πραγματα, οταν παω ταξιδι το εχω ποιο εντονα, οταν ειμαι για καφε με πολοι κοσμο, σε κλειστες συνηθος καταστασεις.....

[deleted-member141015]

Μοιάζει σαν να νιώθεις ότι έχασες χρόνο με λάθος επιλογές και τώρα αγχώνεσαι να κάνεις νέα ξεκινήματα. Έτσι όπως το περιγράφεις, δεν είναι περίεργο που η πρώτη κρίση σε έπιασε πριν απολυθείς...αφού εκεί πλέον \'τέλειωναν\' τα όρια (σχολείο, στρατός) και τα περιθώρια (σκέψεις για το τι θα κάνω) και χρειαζόταν να περάσεις στην πράξη, ένιωθες όμως ελλιπώς προετοιμασμένος.

Υπάρχουν δύο πολύ θετικά: το ότι αποφάσισες να το αντιμετωπίσεις και ότι έχεις κάνει κινήσεις να πετύχεις τους στόχους σου (πανεπιστήμιο, βιογραφικά, συνεντεύξεις). Και ένα αρνητικό: ότι η επόμενη συνέντευξη είναι την Τρίτη!

Αυτό που πρακτικά μπορείς να κάνεις, είναι να προσπαθήσεις να χαλαρώσεις το νευρικό σου σύστημα με καλό ύπνο, καλό φαγητό, βγάλε τις σκέψεις για το τι ΘΑ γίνει και τι έχει ήδη γίνει από το μυαλό σου και εστίασε να χαλαρώσεις το σώμα σου. Μπορείς να προμηθευτείς και σχετικά φυτικά σκευάσματα από ένα φαρμακείο. Επίσης μπορείς να μιλήσεις στον παθολόγο σας και να του ζητήσεις να σου γράψει κάτι για τις ταχυκαρδίες ώστε να το πάρεις πριν τη συνέντευξη και όχι αγχολυτικό που μπορεί να επηρεάσει τις γνωστικές σου ικανότητες. Πριν φύγεις από το σπίτι πες στον εαυτό σου \'έχω προετοιμαστεί όσο καλύτερα μπορούσα κι αν με πιάσει μ\' έπιασε δεν ήρθε και το τέλος του κόσμου\'. Μπες στη συνέντευξη προσπαθώντας να σκέφτεσαι πως θέλεις να παρουσιάσεις τον εαυτό σου, ποιες είναι οι ικανότητες σου και διώχνε το φόβο κάνοντας κάτι άλλο, π.χ. προσπάθησε να εστιάσεις στο χώρο γύρω σου και όχι στις σκέψεις σου.

Και βέβαια ανεξάρτητα με τη συνέντευξη, ψάξε να βρεις έναν ειδικό να συνεργαστείς συστηματικά, να κατανοήσεις γιατί συμβαίνει και πώς μπορείς μέσα από την ψυχοθεραπεία να το ξεπεράσεις γενικά.

[vegga]

Marina σ ευχαριστω παραπολυ για τα σημαντικα σου λογια...
Εχεις πολυ δικιο σε αυτα που γραφρεις και τα εχω σκεφτη και εγω, ναι νομιζω οτι εχασα χρονο ειναι αληθεια και δεν θελω να χασω αλλο.. Διανιω την 10ετια αναμεσα στα20-30 που ειναι ισος η καλυτερη (ειμαι25) και εχω χασει 3 απο αυτα. Θελω να τα ζησω κανοντας πραγματα που μου αρεσουν και βαζοντας παραλληλα βασεις και για μετα, βασικα να ειμαι ο εαυτος μου, εγω.
Κατανοητα και σημαντικα αυτα που μου ειπες και γιατην προετοιμασια. Μπορεις ομως να μου πεις τι σκευασματα ειναι αυτα, τη να ζητησω στο φαρμακειο δηλαδη; Και το αλλο ειναι οτι δεν εχω καποιον δικο μου γιατρο, και αν πω σε καποιον να μου γραψει δεν πιστευω να το κανει τοσο ευκολα!!

[deleted-member141015]

Να ζητήσεις στο φαρμακείο βαλεριάνα. Δεν είναι ειδικά για τις κρίσεις πανικού, είναι ένα φυτό που γενικά ηρεμεί και είναι ήπιο αγχολυτικό. Ο σκοπός είναι να σε βοηθήσει να ηρεμήσεις αυτές τις ημέρες που θα προηγηθούν της συνέντευξης. Και γενικά προσπάθησε να αποφύγεις τις διεγερτικές ουσίες, π.χ. καφεϊνη, νικοτίνη - αλλά αν συνηθίζεις να καπνίζεις ή να πίνεις καφέ, μην τα κόψεις εντελώς, απλά μείωσε τα. Ένα ποτηράκι αλκοόλ από την άλλη, βοηθά! Για την ημέρα της συνέντευξης, αν όπως λες δεν έχετε κάποιον οικογενειακό γιατρό, πάρε από το φαρμακείο αιθέριο έλαιο λεβάντας, βάλε 2-3 σταγόνες σε ένα μαντιλάκι και μύρισε το αν κάποια στιγμή δεν νιώσεις καλά. Γενικά η λεβάντα είναι από τα βότανα που έχουν θετική ηρεμιστική επίδραση στον πανικό χωρίς να σε νυστάζουν. Επίσης προσπάθησε, πάλι τη στιγμή που δεν νιώθεις καλά να σταματήσεις την πολύ γρήγορη αναπνοή που συνήθως υπάρχει στον πανικό, κάνοντας ήρεμες και αργές εισπνοές-εκπνοές, κρατώντας λίγο την ανάσα σου, ίσως μετρώντας αργά για να βοηθηθείς. Αυτά είναι απλά κάποιες \'πρώτες βοήθειες\'

Καταλαβαίνω το αίσθημα του \'χαμένου χρόνου\', όμως η σκέψη αυτή είναι κάτι πολύ αγχωτικό και δεν σε βοηθά για τα αποτελέσματα που θες. Σκέψου ότι όταν το άγχος γεμίζει το μυαλό σου, ε τι να σου κάνει κι αυτό, δεν \'χωράει\' άπειρα πράγματα, οπότε άγχος+απαιτήσεις της καθημερινότητας = φρακάρει και ξεχειλίζει το σύστημα! Εξάλλου πέρα από το να εστιάσεις στο παρόν, μπορείς να δεις και όσα προηγήθηκαν λίγο πιο θετικά: δεν είναι μόνο η \'απώλεια\' αλλά και το κέρδος της ευκαιρίας που σου δόθηκε να συνειδητοποιήσεις κάποια πράγματα, να κινητοποιηθείς, να μάθεις καλύτερα τον εαυτό σου. Μην εστιάζεις σε όσα θα ήθελες να κάνεις και δεν έκανες, αλλά σε όσα έχεις πετύχει ως σήμερα που είναι πάρα πολλά και σημαντικά.

[vegga]

Αυτα θα τα βρω σε φαρμακειο που εχει και προιοντα ομοιοπαθητικης;

Αυτο με τις αναπνοες το κανω και με βοηθαει οντος, καπνιζω νορμαλ και ελαφρια τσιγαρα επισεις ξερω τις διεργετικες ουσιες του καφε και γιαυτο πινω το πρωι μονο 1 και αν τυχη το απογευμα. Αλκοολ ειχα σκευτει μια φορα πριν την συνεντευξη να πιω ενα ποτηρακι (γενικα πινω 1-2φορες την βδομαδα) αλλα πριτανευσε η λογικη και το αφησα. Η μητερα μου ειχε σχεσεις με γιατρους λογο της δουλειας της, αλλα τωρα ζει στην Αθηνα και δεν θελω να της πω τιποτα μην την ανησυχησω, οποτε θα κανω αυτα που μου πρωτηνες.
Δεν μετανιωνω τα παντα απο το παρελθον και ειμαι περηφανος για τον εαυτο μου αρκη να ειμαι ο αυτος μου. Για τις σπουδες που δεν εκανα μετανιωνω αλλα τωρα με την εισαγωγη μου στο πανεπιστημιο νιωθω ικανοποιηση. επισεις γιαυτα τα 3χαμενα χρονια απραγιας, ευτυχος υπηρξαν καποια ευχαριστα διαλυματα οπως μια σχεση (αν και στην εξελιξη της ηταν προβληματικη) και καποια 2-3μερα που κανω συχνα πυκνα, αλλα δεν μπωρω να λειψω παραπανω γιατι με πιανει, και αυτο μου κοστηζει. Παντα μου αρεσαν και με γοητευαν το μακρια ταξιδια αλλα δεν μπωρω να ταξιδεψω με τιποτα αλλο παρα μονο με το αυτοκινητο και μεχρι 3 μερες..

[deleted-member141015]

Ναι, αν και νομίζω ότι θα τα βρεις και σε οποιοδήποτε φαρμακείο.

Στην ουσία, με όλα αυτά που λες, δεν φαίνεται να υπάρχει κάποιος πρακτικός λόγος που τροφοδοτεί τις κρίσεις. Πλέον είναι οι σκέψεις σου και ο φόβος, γι\' αυτό θα ωφεληθείς αν κάνεις ψυχοθεραπεία. Θα βοηθήσει σε αυτά ακριβώς τα δύο που λες παραπάνω: να θέσεις βάσεις για μετά και να απολαμβάνεις πράγματα που σου αρέσουν.

[vegga]

ΝΑΙ δεν καταλαβενω γιατη μου συμβενη ακομη, αφου μπορω να βαλω τα πραγματα εστω και απο τωρα σε μια σειρα και δεν εχω αλλα πρακτιακα προβληματα οπως λες.... Πρεπει να βρω καποιον ειδικο αλλα το πως θα τον βρω ειναι το προβλημα..
Συγνωμη αν σε κουρασα και εσνα marina, παρομoιο προβλημα θα εχεις λογικα, δεν εισαι ψυχολογος )

[deleted-member141015]

Χεχε...είμαι ψυχολόγος Αλλά έτσι κι αλλιώς εδώ δεν μπαίνω ως ψυχολόγος, παρά μόνο για ανταλλαγή απόψεων, εμπειριών, γνώσεων, παρόλο που φυσικά χαίρομαι όταν τύχει να βοηθήσω. Πάντως, μιας και είπες για παρόμοια προβλήματα...ελπίζω να μην φαντάζεσαι πως οι ψυχολόγοι δεν συναντούν στη ζωή τους τέτοια θέματα και δυσκολίες

Τώρα στο πώς θα βρεις εσύ τον κατάλληλο ειδικό και πού, ίσως κάποιος από βόρεια Ελλάδα να μπορούσε να σε βοηθήσει. Στον κύκλο σου υπάρχουν άνθρωποι που να έχουν παρόμοια εμπειρία?

[vegga]

Οταν το χριαζεσαι το internet τοτε πευτη.......


)) marina για το μονο που ημουν σιγουρος ειναι οτι δεν εισαι ασχετη με το θεμα βαση των μηνυματων σου.. Σκεφτηκα οτι: η ειναι ψυχολογος η πειγενη χρονια σε ειδικους και εχει γινει exper...))) Στην ουσια ερειξα αδεια για να πιασω γεματα που λενε..
φανταζωμαι για εσας θα ειναι δυσκολοτερα στο να τα ξεπερασετε, ελπιζω ομως να κανω και λαθος... Εγραψα σε μια συζητηση αν ειπαρχη καποιος (για θεσσαλονικη ενδιαφερομαι) αλλα η μονη απαντηση που πειρα ηταν ενα u2u απο ενα memper αν θα βρω να του στειλω γιατι ψαχνει το ιδιο.. Δυστιχος στον κυκλο μου εκτος απο το μικρο περιστατικο της αδελφης μου μονο εγω εχω την \'\'τυχη\' να το εχω.
Πειγα σημερα σε ενα φαρμακειο, δεν ειχαι ομοιοπαθητικη ειχαι μονο Βαλεριανα σε δισκια, ουτε λεβανατα. Δυστυχως δεν προλαβα χθες, και σημερα δεν εινα ανοικτα θα παω μετα στο διανυκτερευον για σημερα να δω αν εχει εκει...

[vegga]

Τελικα βρηκα μονο την λεβαντα... Βαλεριανα δεν βρηκα παρα μονο σε δισκια και δεν τα πειρα.
Τωρα περιμενω να νιωσω λιγο ασχημα για να το δοκιμασω))))) ερε με τα χαλια μας γελαμ

[deleted-member141015]

Χμ..μάλλον έπρεπε να σου πω ότι όντως συνήθως τη βαλεριάνα τη βρίσκεις σε χαπάκια, οπότε μπορείς να πάρεις. Αλλά αφού βρήκες λεβάντα, μια χαρά θα είναι, σε βοηθά να ηρεμήσεις και να αναπνέεις καλύτερα.

Σκέψου ότι το σημαντικότερο βοήθημα είναι ο εαυτός σου, μην αφήνεις να σε καταβάλει ο φόβος. Κι αν τυχόν αγχωθείς εκείνη τη στιγμή παραδέξου το, πες ‘συγγνώμη είμαι λίγο αγχωμένος γιατί θέλω πολύ να συνεργαστώ μαζί σας’. Επίσης μην μετράς κάθε φορά που νιώθεις άσχημα μην το βλέπεις σαν απώλεια, δες το σαν ένα βήμα ακόμα που έκανες προς το στόχο σου.

Και τέλος σκέψου ότι ο πανικός είναι δικό σου κομμάτι, μην το αντιμετωπίζεις σαν κάτι έξω από εσένα που σε εμποδίζει. Μπορεί και να σε διευκόλυνε να αποφύγεις κάποιες ‘ευκαιρίες’, τις οποίες όμως ένιωθες ανέτοιμος να αντιμετωπίσεις. Δεν λέω ότι σίγουρα είναι έτσι, αλλά οτιδήποτε μας συμβαίνει έχει κάποιο λόγο ύπαρξης, λογικό ή παράλογο. Κι αυτό είναι η δουλειά που θα κάνεις μετέπειτα με τη βοήθεια του ειδικού (που ελπίζω τελικά να βρεις τον κατάλληλο), να δεις γιατί συνέβη όλο αυτό. Όσο παράδοξο κι αν ακούγεται, μπορεί ενώ ταυτόχρονα θέλεις πολύ να αλλάξεις κάποια πράγματα στη ζωή σου, η αλλαγή αυτή να σε φοβίζει. Μπορεί για παράδειγμα να σκέφτεσαι ότι σε μια νέα δουλειά θα πρέπει να αποδείξεις τις δυνάμεις σου σε σύγκριση με άλλους που έχουν περισσότερα προσόντα από εσένα. Γενικά, είναι λογικό να μας αγχώνουν οι αλλαγές, καθώς και ο χρόνος που περνά. Και επειδή μέσα μας νιώθουμε ανασφαλείς, έρχεται ο πανικός να μας ‘προστατεύσει’ και να μας κρατήσει στη δυσάρεστη μεν, αλλά γνώριμη παλιά μας κατάσταση. Η ανασφάλεια όμως αυτή ξεπερνιέται και με πρακτικούς τρόπους (καλύτερη προετοιμασία) και με περισσότερη εμπιστοσύνη στον εαυτό μας. Και με το χιούμορ – βεβαίως να γελάμε με τα χάλια μας - αντί να σκεφτόμαστε ότι είναι ‘καταστροφή’ όποια αποτυχία…

Τέλος πάντων, σου εύχομαι καλή επιτυχία!...και ναι ίσως μερικές φορές να είναι πιο δύσκολο για τους ψυχολόγους να παραδεχτούν και να ξεπεράσουν κάποια πράγματα….αν (παράλογα) σκέφτονται ότι ως ‘ειδικοί’ δεν ‘πρέπει’ να έχουν δυσκολίες κι αδυναμίες

[vegga]

Ναι το παραδέχομαι οτι οι αλλαγές ενω τις θέλω τόσο πολύ με αγχώνουν Ειναι παράλογο δεν μπορώ να το εξηγήσω και σίγουρα θα εινα απο τα πρώτα πραγματα που θα συζητήσω με των ειδικό. ξερω ομως οτι ειναι μέχρι να εγκλιματιστώ το εχω περάσει πολλές φορές οπότε ξερω τη θα τραβήξω, αλλα σκοπεύω να το παλέψω μέχρι τελους και δεν σκέφτομαι να πω δεν μπορώ, για τι θέλω πολύ μια τέτοια καλη δουλεια που μου αρεση κιόλας, θα ανεβάσει και την αυτοπεποίθηση μου μου εχει παίσει αρκετά θα ελεγα. Οσο αναφορά αν φοβάμαι την σύγκριση με αλλους δεν το φοβάμαι καθόλου διότι εχω γνωρίσει πολλούς που κανουν την συγκεκριμένη δουλεία και δεν εχω τίποτα λιγότερο απο αυτους. Δεν ξερω πως ακούγετε αλλα ειμαι σίγουρος για τον εαυτό μου, απλα φοβάμαι τον πανικό που ίσος να μην με αφήσει να ειμαι ο εαυτος μου. 3χρονια ειμαι στα γνώριμα παλιά όπως λες αλλα δεν νιώθω καθόλου καλύτερα και αυτο πρέπει να το αλλαξω αμεσα!
Τελος πάντων καταλαβενω ακριβός τι εννοείς και μονο δίκιο σου δίνω για τα περισσότερα. Για το γέλιο αυτο μας κρατάει όρθιους ειναι το καλητερο φάρμακο της ψυχής πιστεύω))))
Ερώτηση: δηλ εσεις αν προκύψει κατι κάνετε αυτοδιαγνωση η πατε σε συναδέλφους; ειναι λίγο μπέρδεμα