Το ψέμα του έρωτα

[Νικήτας]

Η ερωτική εμπειρία είναι αφαιρετική. Δεν είναι συνυφασμένη με την πραγματικότητα της ζωής. Συμβαίνει σε ένα επίπεδο αφαιρετικό, αποσπασμένο από την καθημερινότητα. Ο έρωτας βιώνεται σε ένα πλαίσιο ανεξάρτητο από την ιστορικότητα.
- Ο έρωτας είναι απατεώνας. Η τέχνη του είναι να σε πείθει ότι τα αισθήματα με τα οποία σε κατακλύζει είναι αληθινά και όχι ψευδαίσθηση. Ο έρωτας μπορεί να σε αναστήσει αλλά και να σε σκοτώσει. Σε σκοτώνει χωρίς να είναι εχθρός σου, χωρίς πάλη, χωρίς απειλή, χωρίς βία. Με τρόπο αιθέριο, γλυκό, τρυφερό σε οδηγεί ανεπαίσθητα με το πέρασμα του χρόνου στην έρημο της ματαιότητας και της απελπισίας.
- Όπως οι καλοκαιρινές διακοπές έχουν σύντομη διάρκεια έτσι και ο έρωτας. Οι διακοπές είναι ευχάριστες εφόσον διακόπτουν τη συνήθη ροή της καθημερινότητας και τοποθετούν την προσωπική εμπειρία ύπαρξης σε ένα νέο επίπεδο. Αν οι διακοπές συνεχίζονταν για μεγάλο χρονικό διάστημα θα γίνονταν κουραστικές και πληκτικές. Διότι η έκ-πληξη προκύπτει από τη διακοπή του συνηθισμένου και την εισαγωγή στην εμπειρία της διαφορετικότητας.
- Ο έρωτας είναι από τη φύση του μελλοθάνατος. Η εκστατική εμπειρία είναι σημαντική επειδή είναι εκ-στατική, επειδή μας προωθεί εκτός της στάσεως της ύπαρξης. Όταν με το πέρασμα του χρόνου η εκ-σταση γίνει νέα στάση χάνει τη σημαντικότητά της. Απλά μέσα από τον έρωτα η πλήξη μετατίθεται για λίγο στο χρόνο. Ο έρωτας είναι εκ-πληκτική αναβολή της πλήξης.
Αν το ερωτευμένο ζευγάρι μπορούσε να διαιωνίσει τις βιωματικές και αντικειμενικές συνθήκες ενός ρομαντικού ραντεβού τότε θα μπορούσε να ζει τον έρωτά του εις τους αιώνες.
Αν όμως το ραντεβουδάκι γίνει συμβίωση, η σχέση θα εκπέσει αναπόφευκτα στην πλήξη της στασιμότητας. Εκτός και αν η ακαταστασία της φυσικής ροής των γεγονότων επιτρέπει κατά καιρούς απρόβλεπτες αναταράξεις. Ο πόνος, ο φόβος, ο κίνδυνος και η χαρά μπορούν να τροφοδοτήσουν τον έρωτα για λίγο. Το απρόβλεπτο τρέφει τον έρωτα, αρκεί να έχει ένταση.
Ο έρωτας είναι τέλεια άδειος από πραγματικότητα. Μια αστραπή που φωτίζει ξαφνικά τη νύχτα της ψυχής μας και που μετά μας κάνει να νιώθουμε με πιότερη πίκρα το σκοτάδι.
Στον έρωτας ο άλλος σου δίνει μια ανοιχτή επιταγή και εσύ ανάλογα με τις βαθύτερες επιθυμίες σου συμπληρώνεις το ποσό της αρεσκείας σου.
Στην τράπεζα της καθημερινότητας μαθαίνεις ότι η επιταγή είναι ακάλυπτη.

- Όταν τελούμε κάτω από τον μυστικό ορίζοντα του έρωτα αντιλαμβανόμαστε το ερώμενο πρόσωπο με ένα εξιδανικευμένο τρόπο. Όχι όπως πραγματικά είναι αλλά ως προς την βαθύτερη φύση του. Βλέπουμε τον άλλο ως εικόνα του Θεού. Άσπιλο, αμόλυντο, άφθορο και άχραντο.
Τα ερωτευμένα μάτια βλέπουν πολύ βαθύτερα από τα αντικειμενικά μάτια.
Μόνο που συχνά αυτό το κεκρυμμένο μυστικό βάθος δεν θα αναδυθεί ποτέ στην επιφάνεια. Και όταν τα μάτια μας στεγνώσουν απ' το μύθο, αναπόφευκτα θα πληγωθούμε από το βάρος της πραγματικότητας.
Επίσης θα νομίσουμε ότι ο άλλος μας προδίδει. Διότι δεν ανταποκρίθηκε στις μυθικές προσδοκίες μας. Η αλήθεια είναι ότι ο άλλος ποτέ δεν είδε το άσπιλο, αμόλυντο, άφθορο και άχραντο βάθος του. Δεν ήταν ταυτισμένος με τη θεία εικόνα αλλά με τον φτωχό εαυτό του. Ήταν μόνο τα δικά μας μάτια που τον έντισαν με φωτοστέφανο.

[krino]

εγω θα ελεγα οτι το πιο σωστο ειναι ο μυθος που πλεκουμε στο μυαλο μας....

[Θεοφανία]

\"Με τρόπο αιθέριο, γλυκό, τρυφερό σε οδηγεί ανεπαίσθητα με το πέρασμα του χρόνου στην έρημο της ματαιότητας και της απελπισίας\"...αλλά της τόσο γλυκειάς και όμορφης απελπισίας θα συμπληρώσω....αυτή που σε ανεβάζει στους ουρανούς και σε χώνει βαθιά στη γη με την ίδια ευκολία..

Υπάρχει τίποτε πιο όμορφο, πιο δυνατό, πιο υπέροχο απ\' τον έρωτα?

Νικήτα, λίγο ...πεσιμιστικό μου φάνηκε το κείμενο σου. Μήπως δίνει μεγαλύτερη βάση στα δεινά του έρωτα και όχι στην όμορφη πλευρά του?

[Triella]

Το εχεις φιλοσοφησει το θεμα και εκφραζεσαι πολυ ωραια...συμφωνω σε ολα...αλλα ειναι λιγο μαυρα οπως ειπε και η θεοφανια...
μαλλον ειχες καποια προσφατη εμπειρια η οποια σε πονεσε πολυ και μαλλον δεν θα ηταν η μοναδικη...
αν κρινω απο τα λεγομενα σου εισαι ενας ανθρωπος ο οποιο δινεται ψυχη και σωματι στο ταιρι του. Οποια σου φερθηκε ασχημα κριμα γιατι δεν ξερει τι χανει...

[Νικήτας]

Triella αν θες να δεις λίγο περισσότερο τον τρόπο που σκέπτομαι ρίξε μια ματιά στο κείμενο
http://www.psyche.gr/psyerotas.html

[Sofia]

Τα κειμενα στην συγκεκριμενη σελιδα ειναι δικα σου?

[Helena]

thats interesting..:P

[Νικήτας]

Sofia
Τα κειμενα στην συγκεκριμενη σελιδα ειναι δικα σου?

Ναι είναι δικά μου!

[Sofia]

Ξερεις, διαβαζοντας το κειμενο που παραθετεις επανω, μηπως βρισκεις να αντιφασκει καπου με τα κειμενα της σελιδας σου?

[Sofia]

Originally posted by Νικήτας
Αν το ερωτευμένο ζευγάρι μπορούσε να διαιωνίσει τις βιωματικές και αντικειμενικές συνθήκες ενός ρομαντικού ραντεβού τότε θα μπορούσε να ζει τον έρωτά του εις τους αιώνες.

δεν συμφωνω...η επαναληψη σκοτωνει τον ερωτα.

Συμφωνω μαζι σου πώς ο ερωτας περναει κ απο τον δρομο της εξειδανικευσης, αλλα δεν συμφωνω πώς παραμενει εκει. Ισως να ειναι κ ενα απαραιτητο σταδιο ή μη αποφευκτεο...παρολα αυτα νομιζω πώς υπάρχει κ πολυς δρομος μετα απο αυτο το σταδιο κ αλλη ομορφια μετα απο εκει...

[Sofia]

Originally posted by Νικήτας

- Ο έρωτας είναι από τη φύση του μελλοθάνατος.

Υπάρχει κατι που δεν εχει τέλος στη ζωη μας? Η ζωη η ιδια εχει τελος....

[Sofia]

Originally posted by Νικήτας
Αν όμως το ραντεβουδάκι γίνει συμβίωση, η σχέση θα εκπέσει αναπόφευκτα στην πλήξη της στασιμότητας.

Προσωπικα θα ελεγα οτι η φαση της συμβιωσης ηταν κ η ομορφοτερη φαση της σχεσης μου: αυτο δεν σημαινει οτι δεν επερχεται στασιμοτητα στη σχεση. Στην καθε σχεση, ποσο μαλλον στην ερωτικη που ειναι πιο εγωιστικη...αλλα αυτο δεν σημαινει ομως οτι η στασιμοτητα συνεπαγεται το τελος μια σχεση. Η εξελιξη της καθε σχεσης ειναι αμεσα συνδεδεμενη κ με την προσωπικη μας εξελιξη...

Εκτος αν μιλας για το παθος του πρωτου καιρου, την εντονη αναγκη για ανακαλυψη του αλλου....

[Νικήτας]

Μόνο αυτός που δεν χρειάζεται τον έρωτα μπορεί να ερωτευτεί και να πετύχει γόνιμες ισορροπίες. Αυτός που έχει εσωτερική συγκρότηση, ισορροπία και αυτοέλεγχο, αυτός που είναι ψυχοσυναισθηματικά ώριμος και προσγειωμένος, αυτός που αντέχει να μπαίνει κάτω από τον σύντροφό του χωρίς να διαλύεται ... αυτός μπορεί να ερωτευτεί χαρούμενα, δημιουργικά και μακροπρόθεσμα.

[Arsi]

Originally posted by Νικήτας
Μόνο αυτός που δεν χρειάζεται τον έρωτα μπορεί να ερωτευτεί και να πετύχει γόνιμες ισορροπίες. Αυτός που έχει εσωτερική συγκρότηση, ισορροπία και αυτοέλεγχο, αυτός που είναι ψυχοσυναισθηματικά ώριμος και προσγειωμένος, αυτός που αντέχει να μπαίνει κάτω από τον σύντροφό του χωρίς να διαλύεται ... αυτός μπορεί να ερωτευτεί χαρούμενα, δημιουργικά και μακροπρόθεσμα.

Υπάρχει κάποιος που δε χρειάζεται τον έρωτα?Μπορείς να εγγυηθείς για κάποιον συγκροτημένο κ με αυτοέλεγχο..κ.λ.π.ότι δεν υπάρχει έρωτας που μπορεί να τον διαλύσει?
Κ γιατί ο έρωτας να διαλύει κ να μην ενώνει?γιατί να μην εξυψώνονται οι δύο ερωτευμένοι?γιατί πλανάται στον αέρα στα κείμενά σου ότι ο έρωτας θέλει ψυχικά αποθέματα κ προσπάθεια κ κόπος κ.λ.π.κ ότι είναι μια ψευδαίσθηση που όταν αποκαλύπτεται η αλήθεια η ισοπέδωση είναι άσχημη κ δεν λέμε ότι απλά ο έρωτας περνάει σε ένα άλλο στάδιο,εξίσου όμορφο αλλά διαφορετικό?Αλλά ακόμα κ αν τελειώσει δεν αφήνει όμορφα σημάδια κ όμορφες στιγμές που τελικά όλες αυτές είναι που συμπληρώνουν την ομορφιά της ζωής μας(εντάξει κ όχι μόνο αυτές εννοείται)?
Υπάρχει πιο όμορφο πράγμα απ\'τον έρωτα?????
Είναι άδικο να τον παρουσιάζουμε με σκούρο πρόσωπο...
Άδικο για την ομορφιά που μας χαρίζει...φαντάζεσαι μια ζωή χωρίς έρωτα?
\'η αλήθεια του έρωτα\' είναι πως είναι θεικός,η πιο ισχυρή κ ανεξερεύνητη δύναμη που μπορεί να φέρει τα πάνω κάτω στη ζωή μας κ να της δώσει ένα διαφορετικό νόημα.

[agnostos]

ειμαι ακομα ερωτευμενος μαζι της. τωρα πιο πολυ απο ποτε. αυτη δεν ειναι καν. της περασε αυτος ο ενθουσιασμος. ειναι μακρια μου πλεον. δεν μπορω να την αγγιζω και να της μηλαω. ειναι λυπηρο απο τα συνεφα που πετας να θαβεσαι βαθια στη γη. καλη δυναμη σε οσους για αλλο ενα καλοκαιρι θα πανανε απο ερωτα.