Τι θυμηθηκα τωρα;

[Dimitra01]

Τις τελευταιες ημερες ειχα μια διαθεση γκρινιας, ολα μου εφταιγαν και ειχα γραψει και εδω οτι ενιωθα μειονεκτικα. Ομως κατι εγινε που με εκανε να αναθεωρησω.
Τις προαλλες μια συναδελφος επαθε κριση πανικου. Τη πρωτη μερα εφυγε και απο τη δουλεια, το ξαναεπαθε την επομενη αλλα πηρε τηλεφωνο το συζυγο της που την ηρεμησε.
Δεν καταφερα να μαθω πολλα γιατι δουλευουμε σε διαφορετικα τμηματα. Μονο οτι το παθαινε πιο συχνα οταν ηταν νεοτερη και ειχε να το παθει τρια χρονια τωρα.

Ολα αυτα μου θυμισαν τα δικα μου. Μια εποχη που ειχα υπερμετρο αγχος, που ξυπνουσα το πρωι με ταχυκαρδιες και νομιζα οτι θα πεθαινα, ή οταν εχασα τη δουλεια μου και δεν ηθελα καν σηκωθω απο το κρεβατι το πρωι απο το αγχος. (Αλλη ιστορια και αυτη)

Αυτο Θελω να πω οτι ειμαι ευγνωμων που εχω μια δουλεια που ειμαι καλα, τους συναδελφους μου που αγαπω παρα πολυ και που τους εκτιμω-αυτους δηλ που εχουμε καθημερινη επικοινωνια- και δεν θελω να σκεφτομαι οτι μπορει να τους αποχωριστω.

[δενξερω]

Είναι όμορφο που νιώθεις καλά και είναι όμορφο να νιώθεις ευγνώμων για τα ωραία που συμβαίνουν στη ζωή. Όμως θωράκισε τον εαυτό σου για όλες τις πτυχες της ζωής. Ακόμα και αλλαγές που δεν είναι ευχάριστες να τις αντιμετωπίζεις έτσι ώστε να μη σε "ρίχνουν" . Σε κανενός τη ζωή δεν υπάρχει συνεχής ευτυχία οπότε άδραξε αυτή την ευχάριστη περίοδο στη ζωή σου να απολαυάνεις όλα οσα σε κανουν να νιώθεις ευτυχία και να θυμάσαι το συναίσθημα όχι τους λόγους σε μια στιγμή που θα μπορούσε να σε "ρίξει" ψυχολογικά. Μην πιάνεσαι απο αυτά που συμβαίνουν. Νιώθεις καλά χάρη σε εσένα και όχι στα εξωτερικά γεγονότα ή ανθρωπους.

[user]

αυτά που μας ενώνουν είναι περισσότερα απο αυτά που μας χωρίζουν

[andreas86]

Μου φαίνεται σαν επιστημονική φαντασία για το δικό μου μυαλό και της δικές μου μικρές εμπειρίες ότι υπάρχει τέτοιο κλίμα σε μια δουλειά, πολύ χαίρομαι, είσαι από της τυχερές!!

[Jane Lovegood]

Τις τελευταιες ημερες ειχα μια διαθεση γκρινιας, ολα μου εφταιγαν και ειχα γραψει και εδω οτι ενιωθα μειονεκτικα. Ομως κατι εγινε που με εκανε να αναθεωρησω.
Τις προαλλες μια συναδελφος επαθε κριση πανικου. Τη πρωτη μερα εφυγε και απο τη δουλεια, το ξαναεπαθε την επομενη αλλα πηρε τηλεφωνο το συζυγο της που την ηρεμησε.
Δεν καταφερα να μαθω πολλα γιατι δουλευουμε σε διαφορετικα τμηματα. Μονο οτι το παθαινε πιο συχνα οταν ηταν νεοτερη και ειχε να το παθει τρια χρονια τωρα.

Ολα αυτα μου θυμισαν τα δικα μου. Μια εποχη που ειχα υπερμετρο αγχος, που ξυπνουσα το πρωι με ταχυκαρδιες και νομιζα οτι θα πεθαινα, ή οταν εχασα τη δουλεια μου και δεν ηθελα καν σηκωθω απο το κρεβατι το πρωι απο το αγχος. (Αλλη ιστορια και αυτη)

Αυτο Θελω να πω οτι ειμαι ευγνωμων που εχω μια δουλεια που ειμαι καλα, τους συναδελφους μου που αγαπω παρα πολυ και που τους εκτιμω-αυτους δηλ που εχουμε καθημερινη επικοινωνια- και δεν θελω να σκεφτομαι οτι μπορει να τους αποχωριστω.

Χαίρομαι πάρα πολύ για σένα! Μακάρι να πηγαίνουν τα πράγματα στη ζωή σου πάντα τόσο καλά! Πραγματικά μπράβο σου που τα ξεπέρασες όλα αυτά κι ελπίζω η συνάδελφός σου να τα καταφέρει κι εκείνη!