απογοητευση απο γιατρο

[Potnia]

καλημερα σε ολες/ους
ευχαριστω πολυ για το χρονο σας

αλλο πραγμα ο ψυχιατρος και αλλο οποοσδηποτε αλλος γιατρος. και του πατερα μου του εχει βαλει τις φωνες του πατερα μου επειδη δεν ακουει τι πρεπει να κανει.
αλλο να ανοιγεις τη ψυχη σου και να εισαι πλεον εαυλωτος στην κριση του αλλου και να παιζει με τον ψυχισμο σου.

δυστυχως ο γιατρος που ειχα δει μεγαλη προοδο εφυγε με μεταθεση σε νοσοκομειο μακρυα.. και μου ειχε πει μαλιστα οτι το προσωπικο μου αρχειο που ειχε φιαξει απο τις συνεδριες μας θα το πεταγε στα σκουπιδια. δε δεχτηκε ουτε να το κρατησω εγω.δε ξερω γιατι συμπεριφερθηκε ετσι..

1ος γιατρος - δεν εβγαζε λεξη
2η γιατρος - ακουγα φωνες και ελεγε οτι ειναι της φαντασιας μου.εκατσα 6-7μηνες
3η - αλλαξα πολη και δε μπορουσα να συνεχισω. το προσπαθησα για καποιους μηνες αλλα δε.. η ιδια μου ειπε να βρω γιατρο εδω που ειμαι.
4ος γιατρος - εφυγε σε αλλη πολη μακρυα
5ος - γιατρος αυτος που παω τωρα
εχω παει και σε 2 ωαλλους αν θυμαμαι καλα να δοκιμασω αλλα εφευγα απο το 1ο ραντεβου.δεν ταιριαζαμε

μην παιρνετε ετσι αψηφιστα το λεπονεξ. περα απο τις πολυ πιθανες παρανεργειες που μπορει να σου βγαλει.. πως να αντεξω και 2 και 3 και δε ξερω ποσες νοσηλειες χρειαζεται.. γιατι για καθε αυξηση μπαινεις μεσα..
και μεσα δεν ειναι παιδικη χαρα. ουτε μιλαμε για 5-6 μερες..που κι αυτες ειναι ζορι εκει μεσα. δε θελω να ακουω για νοσηλεια εχω περασει πολλα εκει μεσα πιστεψτε με.. εφιαλτης ειναι

δεν θελω να μπλεξουμε την τελευταια νοσηλεια.. απλα ξερω πλεον μεχρι που με παιρνει να μιλησω καλως ή κακως. σε τετοια κατασταση προτιμω πλεον να μιλησω στο γιατρο μου.

Boo δεν σε γνωρίζω προσωπικά αλλά αυτό που έγραψες με συγκίνησε και με άγγιξε άλλο αυτός που ανοίγεις την ψυχή σου και είσαι ευάλωτο; το στην κρίση του. Πωπω έγραψες. Τα είπες όλα αλήθεια. Είπες την αληθεια μου επιτέλους ένας άνθρωπος που περνάει ότι πέρασα που καταλαβαίνει ότι ο ψυχίατρο; το δεν είναι γιατρός που ακολουθείς την αγωγή του μόνο όπως ένας ας πούμε παθολόγος. Ανοίγεις την ψυχή σου και είσαι ευάλωτος στην κρίση του. Πολύ σημαντικό αυτό που είπες. Είπες αυτό που μπορεί να τραύμα τισει έναν άνθρωπο. Μπράβο. Και να μην ξεχνάμε. Οι γιατροί δεν είναι Θεοί

[hlias1988]

πραγματικα μπορει να σε τραυματισει .......

[Potnia]

Για αυτό είναι σημαντικό να έχεις καλό γιατρό, να τον βλέπεις τακτικά και να σε έχει μάθει Ηλία. Να μπορεί να ξεχωρίσει αν πράγματι είσαι καλά ή έχεις κάποιο θέμα. Γιατί ανάλογα με την ασθένεια, εσύ μπορεί να αισθάνεσαι πολύ καλά και πραγματικά να είσαι καλά, μπορεί όμως να αισθάνεσαι πολύ καλά αλλά να μην είσαι.
Είναι δυστυχώς έτσι η φύση κάποιων ασθενειών, σχιζοφρένεια, διπολική διαταραχή κτλ, που μπορεί να σου μπει η ταμπέλα και κάποιος να αποδίδει το οτιδήποτε εκεί και να σε παρεξηγεί ή να μην διαχωρίζει την ασθένεια από την προσωπικότητά σου, αλλά μπορεί επίσης εσύ ο ίδιος κάποιες φορές να μην καταλαβαίνεις τι σου συμβαίνει και να τα βλέπεις όλα καλά και ανθηρά ενώ οι γύρω σου βλέπουν ότι ξεφεύγεις και υπάρχει θέμα.

Και εμένα μία φίλη μου μια χαρά αισθανόταν η ίδια όταν έλεγε ασυναρτησίες, αρπαζόταν όταν της έλεγες μία κουβέντα και έβγαζε τους άλλους παράλογους, μια χαρά αισθανόταν όταν πέταξε το κινητό στη θάλασσα γιατί ενοχλούνταν που την ψάχναμε, μια χαρά αισθανόταν όταν έτρεχε με 200 μέσα στους καρόδρομους, μόνο που δεν ήταν καλά, περνούσε υπομανία και ήταν στο τσακ για ακόμα πιο σοβαρό μανιακό επεισόδιο.

Για αυτό είναι σημαντικό να έχεις καλό γιατρό να τον εμπιστεύεσαι όπως και άλλους ανθρώπους γύρω σου που να εμπιστεύεσαι, να σε σέβονται αλλά να αναγνωρίζουν και τι σου συμβαίνει και αν χρειάζεται να προλαβαίνουν τα χειρότερα. Και επίσης σιγά σιγά να δουλέψεις πολύ μέσα σου κι όταν είσαι καλά να αναγνωρίζεις τα σημάδια ότι κάτι αρχίζει να πηγαίνει λάθος και να προλαβαίνεις την υποτροπή.

Η φίλη που σου λέω μετά από ταλαιπωρίες έχει τώρα μία απολύτως φυσιολογική ζωή. Αλλά αν αισθανθεί υποτονικά, αν πιάσει τον εαυτό της να κάνει άσχημες σκέψεις και να θέλει π.χ. να κοιμάται με τις ώρες ή αν αισθάνεται υπερένταση, αν αρχίζει και κάνει εμμονικές σκέψεις, αν την πιάνουν αϋπνίες, πάντα θα πάρει αμέσως τηλέφωνο τη γιατρό να δει αν πρέπει να ρυθμίσει την αγωγή της την οποία ακολουθεί με ευλάβεια και πάντα σε συνεργασία με τη γιατρό. Κάνει τις εξετάσεις που πρέπει, προσέχει αυτά που πρέπει όσο γίνεται, π.χ. όχι πολύ αλκοόλ, σωστή διατροφή. Σε φάσεις της ζωής της που το αισθάνεται απαραίτητο, ζητάει βοήθεια και ψυχολόγου πέρα από την ψυχίατρο. Κατα τα άλλα είμαι από τα ελάχιστα άτομα που ξέρουν το ιστορικό της. Δεν θα το μάντευες ποτέ. Στα ερωτικά, στα εργασιακά, στην κοινωνικότητα, παντού, δεν διαφέρει καθόλου από τον οποιονδήποτε που δεν έχει διπολική. Δεν ήταν εύκολο να φτάσει ως εδώ και ίσως στάθηκε τυχερή. Το έψαξε πολύ και αυτή και οι γύρω της όμως. Και μόλις άρχισε να έρχεται στα ίσα της, το πήρε απόφαση ότι η κατάσταση είναι αυτή κι αυτή και πρέπει να κάνει αυτά κι αυτά οπότε επανήλθε πλήρως και δεν ξαναείχε ποτέ έντονα επεισόδια ή σοβαρές υποτροπές.

Εχω μια ερώτηση Sonia. Ζεις με δεκανίκια όταν έχεις πάντα έναν ψυχολόγο κι έναν ψυχίατρο για όλη σου τη ζωή ναι η όχι? Σκοπός δεν είναι κάποιος να είναι αυτό νόμος? Διακρίνω μια θεοποίηση στους ειδικούς. Ξέρω πάρα πολλούς ανθρώπους που έχουν θέματα όχι απλά να πετάξουν το κινητό στη θάλασσα αλλά να πετάνε καρέκλες και δεν έχουν πάει ποτέ σε γιατρό. Ξέρω ανθρώπους που παντού βλέπουν εχθρούς είναι καχύποπτοι παρεξηγούν εύκολα μην σου ωπ όλη η Ελλάδα είναι έτσι αλλά δεν έχουν διαγνωστεί με σχιζοφρενεια η παράνοια. Υπάρχει κι ένα φαινόμενο που λέγεται υπερδιαγνωαη. Και μιλάω γενικά τώρα όχι για το θέμα τηs boo. Mιλαω γενικά για μια υπερδιαγνωαη των τελευταίων χρόνων να βαφτιζουμε ασθένειες τα πάντα. Ακόμα κι ένα υπερκινητικο παιδί. Πολύ επικυνδινο και σε λίγα χρόνια θα οδηγήσει όλοι να χαπακωνονται. Και όπως προείπα να μην παρεξήγηθω δεν μιλάω για σοβαρές περιπτώσεις.

[hlias1988]

Εχω μια ερώτηση Sonia. Ζεις με δεκανίκια όταν έχεις πάντα έναν ψυχολόγο κι έναν ψυχίατρο για όλη σου τη ζωή ναι η όχι? Σκοπός δεν είναι κάποιος να είναι αυτό νόμος? Διακρίνω μια θεοποίηση στους ειδικούς. Ξέρω πάρα πολλούς ανθρώπους που έχουν θέματα όχι απλά να πετάξουν το κινητό στη θάλασσα αλλά να πετάνε καρέκλες και δεν έχουν πάει ποτέ σε γιατρό. Ξέρω ανθρώπους που παντού βλέπουν εχθρούς είναι καχύποπτοι παρεξηγούν εύκολα μην σου ωπ όλη η Ελλάδα είναι έτσι αλλά δεν έχουν διαγνωστεί με σχιζοφρενεια η παράνοια. Υπάρχει κι ένα φαινόμενο που λέγεται υπερδιαγνωαη. Και μιλάω γενικά τώρα όχι για το θέμα τηs boo. Mιλαω γενικά για μια υπερδιαγνωαη των τελευταίων χρόνων να βαφτιζουμε ασθένειες τα πάντα. Ακόμα κι ένα υπερκινητικο παιδί. Πολύ επικυνδινο και σε λίγα χρόνια θα οδηγήσει όλοι να χαπακωνονται. Και όπως προείπα να μην παρεξήγηθω δεν μιλάω για σοβαρές περιπτώσεις.

συμφωνωωωωωωωωωω...
στην δικη μου περιπτωση καποιος μου ειχε πει υπευθυνοτητα το γεγονος οτι πηγα σε γιατρο...

[Sonia]

Εχω μια ερώτηση Sonia. Ζεις με δεκανίκια όταν έχεις πάντα έναν ψυχολόγο κι έναν ψυχίατρο για όλη σου τη ζωή ναι η όχι? Σκοπός δεν είναι κάποιος να είναι αυτό νόμος? Διακρίνω μια θεοποίηση στους ειδικούς. Ξέρω πάρα πολλούς ανθρώπους που έχουν θέματα όχι απλά να πετάξουν το κινητό στη θάλασσα αλλά να πετάνε καρέκλες και δεν έχουν πάει ποτέ σε γιατρό. Ξέρω ανθρώπους που παντού βλέπουν εχθρούς είναι καχύποπτοι παρεξηγούν εύκολα μην σου ωπ όλη η Ελλάδα είναι έτσι αλλά δεν έχουν διαγνωστεί με σχιζοφρενεια η παράνοια. Υπάρχει κι ένα φαινόμενο που λέγεται υπερδιαγνωαη. Και μιλάω γενικά τώρα όχι για το θέμα τηs boo. Mιλαω γενικά για μια υπερδιαγνωαη των τελευταίων χρόνων να βαφτιζουμε ασθένειες τα πάντα. Ακόμα κι ένα υπερκινητικο παιδί. Πολύ επικυνδινο και σε λίγα χρόνια θα οδηγήσει όλοι να χαπακωνονται. Και όπως προείπα να μην παρεξήγηθω δεν μιλάω για σοβαρές περιπτώσεις.

Θεωρώ ότι δεν είναι όλες οι περιπτώσεις ίδιες. Λες ο γιατρός αν σε θεραπεύσει θα χάσει πελατία, εγώ βλέπω την άλλη πλευρά, ότι θα κερδίσει πελατεία. Δυστυχώς οι ψυχιατρικοι ασθενείς είναι πάρα πολλοί. Δεν θα ξεμείνει ποτέ κανένας απο πελατεία. Για έναν γιατρό είναι μεγάλη διαφήμιση να πει ανέλαβα μία δύσκολη περίπτωση και την θεράπευσα και να πηγαίνουν συνεχώς κι άλλοι για να θεραπευτούν Κι όλους να τους κάνει καλά όσους αναλαμβάνει, θα υπάρχουν κι άλλοι. Μπορεί να είναι δυσφήμιση του γιατρού όμως και να το υπολογίζει κι αυτό αν λένε "Κοίτα, ανέλαβε αυτός τον τάδε και όχι μόνο δεν έχει δει πρόοδο αλλά υποτροπίασε σοβαρά. Καλύτερα να πάω σε άλλον" και ο ασθενής να κάνει του κεφαλιού του. Οι άλλοι βλέπουν το αποτέλεσμα, δεν βλέπουν το τι γίνεται μεταξύ γιατρού και ασθενούς.

Ναι, είναι δεκανίκια και μακάρι να τα πετάξει μακριά ο καθένας μας και να ζει ωραία και καλά τη ζωή του. Δεν θεοποιώ τους γιατρούς, υπάρχουν οι καλοί κι οι κακοί, υπάρχουν κάποιοι που σε άλλους ταιριάζουν και σε άλλους όχι. Θεωρώ ότι είναι εντελώς διαφορετικό να συγκρίνεις καχύποπτους που κατά τα άλλα είναι γενικά λειτουργικοί και παραγωγικοί και ευτυχισμένοι οι ίδιοι ή κάποιον που έχει π.χ. ξεσπάσματα θυμού κάποια στιγμή της ζωής του με κάποιον που έχει σχιζοφρένεια ή μανιοκατάθλιψη, ταλαιπωρείται για χρόνια με οπτασίες, φωνές και έμμονες ιδέες ή με τρομερές αλλαγές στη διάθεσή του και δεν μπορεί να σχετιστεί με τους τριγύρω του, συχνά δεν έχει καμία επαφή με την πραγματικότητα και υποφέρει συνεχώς ο ίδιος ή γίνεται επικίνδυνος για τον εαυτό του και τους άλλους. Όπως έχω γράψει συχνά κι αλλού, είναι άλλη η αντιμετώπιση μιας ασθένειας όταν το 10% έχει ψυχολογικά αίτια και το 90% σωματικά/γονιδιακά/βιοχημικά ή όπως θες πες το κι άλλο αν το 10% είναι σωματικό και το 90% ψυχολογικό. Ολική αντιμετώπιση χρειάζεται σε όλες τις περιπτώσεις, αλλά σε κάποιες το φαρμακευτικό κομμάτι είναι πάρα πολυ σημαντικό. Βρίσκω πολύ λάθος το υπερβολικό ψάξιμο σε ψυχολόγους και ψυχιάτρους και την υπερδιάγνωση όπως λες, αλλά επίσης λάθος να κλείνουμε τα μάτια σε περιπτώσεις όπου υπάρχει πραγματικό και πολύ σοβαρό πρόβλημα. Μπορεί κι αυτός που έχει το δεκανίκι του ψυχιάτρου να μπει σε μία ρουτίνα, να είναι σταθερότατος και απλά να βλέπει τον γιατρό για μια αγωγή ως το τέλος της ζωής του π.χ. Δηλαδή ο διαβητικός θα πει δεν θα ζω με το δεκανίκι της ινσουλίνης μια ζωή, κάτσε να πεθάνω απο διαβητικό σοκ;

[Potnia]

Θεωρώ ότι δεν είναι όλες οι περιπτώσεις ίδιες. Λες ο γιατρός αν σε θεραπεύσει θα χάσει πελατία, εγώ βλέπω την άλλη πλευρά, ότι θα κερδίσει πελατεία. Δυστυχώς οι ψυχιατρικοι ασθενείς είναι πάρα πολλοί. Δεν θα ξεμείνει ποτέ κανένας απο πελατεία. Για έναν γιατρό είναι μεγάλη διαφήμιση να πει ανέλαβα μία δύσκολη περίπτωση και την θεράπευσα και να πηγαίνουν συνεχώς κι άλλοι για να θεραπευτούν Κι όλους να τους κάνει καλά όσους αναλαμβάνει, θα υπάρχουν κι άλλοι. Μπορεί να είναι δυσφήμιση του γιατρού όμως και να το υπολογίζει κι αυτό αν λένε "Κοίτα, ανέλαβε αυτός τον τάδε και όχι μόνο δεν έχει δει πρόοδο αλλά υποτροπίασε σοβαρά. Καλύτερα να πάω σε άλλον" και ο ασθενής να κάνει του κεφαλιού του. Οι άλλοι βλέπουν το αποτέλεσμα, δεν βλέπουν το τι γίνεται μεταξύ γιατρού και ασθενούς.

Ναι, είναι δεκανίκια και μακάρι να τα πετάξει μακριά ο καθένας μας και να ζει ωραία και καλά τη ζωή του. Δεν θεοποιώ τους γιατρούς, υπάρχουν οι καλοί κι οι κακοί, υπάρχουν κάποιοι που σε άλλους ταιριάζουν και σε άλλους όχι. Θεωρώ ότι είναι εντελώς διαφορετικό να συγκρίνεις καχύποπτους που κατά τα άλλα είναι γενικά λειτουργικοί και παραγωγικοί και ευτυχισμένοι οι ίδιοι ή κάποιον που έχει π.χ. ξεσπάσματα θυμού κάποια στιγμή της ζωής του με κάποιον που έχει σχιζοφρένεια ή μανιοκατάθλιψη, ταλαιπωρείται για χρόνια με οπτασίες, φωνές και έμμονες ιδέες ή με τρομερές αλλαγές στη διάθεσή του και δεν μπορεί να σχετιστεί με τους τριγύρω του, συχνά δεν έχει καμία επαφή με την πραγματικότητα και υποφέρει συνεχώς ο ίδιος ή γίνεται επικίνδυνος για τον εαυτό του και τους άλλους. Όπως έχω γράψει συχνά κι αλλού, είναι άλλη η αντιμετώπιση μιας ασθένειας όταν το 10% έχει ψυχολογικά αίτια και το 90% σωματικά/γονιδιακά/βιοχημικά ή όπως θες πες το κι άλλο αν το 10% είναι σωματικό και το 90% ψυχολογικό. Ολική αντιμετώπιση χρειάζεται σε όλες τις περιπτώσεις, αλλά σε κάποιες το φαρμακευτικό κομμάτι είναι πάρα πολυ σημαντικό. Βρίσκω πολύ λάθος το υπερβολικό ψάξιμο σε ψυχολόγους και ψυχιάτρους και την υπερδιάγνωση όπως λες, αλλά επίσης λάθος να κλείνουμε τα μάτια σε περιπτώσεις όπου υπάρχει πραγματικό και πολύ σοβαρό πρόβλημα. Μπορεί κι αυτός που έχει το δεκανίκι του ψυχιάτρου να μπει σε μία ρουτίνα, να είναι σταθερότατος και απλά να βλέπει τον γιατρό για μια αγωγή ως το τέλος της ζωής του π.χ. Δηλαδή ο διαβητικός θα πει δεν θα ζω με το δεκανίκι της ινσουλίνης μια ζωή, κάτσε να πεθάνω απο διαβητικό σοκ;

ΜΝομιζω σε γενικές γραμμές συμφωνουμε. Και σαφώς δεν συγκρίνω τους βαριά ασθενείς με τους ανθρώπους που απλά έχουν μια κατάθλιψη. Και φυσικά υπάρχουν καλοί και κακοί γιατροί όπως σε όλους τους κλάδους. Αλλά στην ψυχολογία και την ψυχιατρική υπάρχει μια ιδιαιτεροτητα. Δεν ξέρεις που σταματάει το συμπτώμα και που ξεκινάει ο χαρακτήρας και δεν ξέρεις αν το σύμπτωμα το δημιουργεί το περιβάλλον η είναι όντως δικό σου. Δηλαδή η σχιζοφρένεια πχ η παράνοια τελικά είναι από μόνη της μια ασθένεια η στην προκαλεί το περιβάλλον? Ακόμα κι ο Φρόιντ που δεν τον έχω σε μεγάλη εκτίμηση είχε πει πριν αρχίσει ν αμφισβητηθείς τον εαυτό σου δες μήπως το περιβάλλον που ζεις δεν είναι καλό. Φυσικά ο άνθρωπος πρέπει να αντέχει σε όλα τα περιβάλλοντα και να μην ταράζεται όταν οι άλλο ταραζονται.

Πάντως φίλη που δεν είχε σοβαρά προβλήματα λίγο θλίψη λίγο στεναχώρια λίγο απ όλα νορμάλ πράγματα καθημερινά της έδωσαν ladose και μινιτραν και μια μέρα την μάζευαμε από τα κεραμίδια. Ήθελε ν αυτοκτονησει και την παρενέργεια αυτή της την έκαναν τα χάπια.

Επίσης θεωρώ ότι δεν είναι κακό ν αλλάξεις πολλούς γιατρούς μέχρι να βρεις αυτόν που σου ταιριάζει. Και υπάρχει ζωή και χωρίς φάρμακα. Ο γιατρός πρέπει να είναι και υποστηρικτικος και να νοιαζετε να μπορεί να νιώσει τον ασθενή του. Να τον αισθανθεί. Όλοι οι άνθρωποι αυτοί είναι ταλαιπωρημενες ψυχές. Θέλουν γαπαη και κατανόηση και σεβασμό. Προπάντων σεβασμο. Πολύ σημαντικό.

Εγώ διαβάζω τι; ιστορίες; το των παιδιών εδώ και συμπάσχω μαζί τους. Πόσος πόνος και προσπάθεια και πόσο κρίμα να φεύγει η ζωή έτσι. Δεν δέχομαι λοιπόν ότι δεν είχε καλύτερο τρόπο ο γιατρός της. Βοο κια της κάθε boo φυσικά να τη; πει αυτό που ήθελε. Εκεί είναι η ένσταση μου.

[Sonia]

Όπως έχω γράψει πολλές φορές, σίγουρα σε οποιαδήποτε κατάσταση περνάμε, επηρεαζόμαστε από πολλούς παράγοντες. Τους ανθρώπους με τους οποίους ζούμε μαζί, τον γιατρό, την αγωγή, τα παλιά μας βιώματα, τις συνήθειές μας κι ένα σωρό άλλες μεταβλητές. Νομίζω ότι οι περισσότεροι ειδικοί πλέον συμφωνούν ότι η σχιζοφρένεια έχει ισχυρή γενετική βάση. Σε κάθε περίπτωση, αν οι υπόλοιπες μεταβλητές που εξαρτώνται από άλλους δεν αλλάζουν, ίσως πρέπει να παλέψεις πολύ τις αλλαγές που εξαρτώνται από τον εαυτό σου. Π.χ. συχνά η boo γράφει για άσχημες καταστάσεις στο σπίτι παλιά. Και δεν την αμφισβητώ. Όμως παγιώνονται κάποιες αντιλήψεις οι οποίες μπορεί λόγω βιωμάτων και ασθένειας να μην είναι εντελώς σωστές. Για παράδειγμα συχνά γράφει ότι οι γονείς είναι στην κοσμάρα τους και δεν έχουν ιδέα τι περνάει και το παλεύει μόνη της με τους γιατρούς και δεν έχει ιδιαίτερη επικοινωνία και δεν τους ανοίγεται. Είναι 100% έτσι; Είναι δυνατόν να έχει περάσει 3 νοσηλείες και να μην έχουν χαμπάρι οι γονείς τι έχει; Άλλο αν έχουν προσπαθήσει να την προσεγγίζουν με λάθος τρόπο ή όχι ή να τους αμφισβητεί αυτή. Νομίζω σε κάποιες περιπτώσεις που την είχα ρωτήσει αν έχει συζητήσει το θέμα των γονιών με την ψυχολόγο και αν είχε επιμείνει να φιάξει τη σχέση της με τους γονείς, ήταν πολυ αρνητική. Το τι έχει περάσει κανείς ή τι ζει δεν μπορείς να το κρίνεις απέξω. Όταν όμως αναγκαστικά συζείς με κάποιους,είναι σημαντικός παράγοντας στη ζωή σου και στην ψυχολογία σου οι σχέσεις σου μαζί τους.
Είναι σίγουρο ότι για ολόκληρη μισή ώρα ο γιατρός απλά της έλεγε ότι δεν θα καταφέρει ποτέ τίποτα με τις σχολές και τα πτυχία; Ίσως να το εννοούσε αλλιώς και αυτό να κράτησε απο όλη τη συζήτηση η boo επειδή αυτή τη στιγμή έχει επικεντρωθεί στο θέμα της σχολής και το θεωρεί πρωτεύον.
Μπορεί να έχει δίκιο η boo, δεν είμαστε εκεί, αλλά συνήθως η αλήθεια είναι κάπου στη μέση. Μη ξεχνάμε ότι τα γερά ταράκουλα στη ζωή μας, π.χ. μία σοβαρή ασθένεια ή κάποιο τραυματικό γεγονός μας κάνει και λίγο εγωκεντρικούς και δεν φιλτράρουμε πάντα σωστά τα ερεθίσματα που δεχόμαστε. Αυτό έχει αποτέλεσμα τελικά να μην αφήνουμε τους άλλους να μας βοηθήσουν με τη γενικότερη έννοια.

[boo]

στην 1η νωσηλεια μου ειχαν πει οι γιατροι κλασικα οτι θα καθομουν λιγες μερες..
το ειιχα πει στη μανα μου αλλα ηρθε στο τελος των 2 μηων που εκατσα μεσα..
και εκανε φασαρια σε οποιον φιλο μου πιστευε οι εφταιγε για εμενα..

στη δευτερη
δε της ειπα τιποτα παρα μονο οταν βγκηκα για να μην κανει α ιδια
δεν ειχα αντοχες για αλλους τσακωμους
δεν αντεχα παλι τα ιδια

3η νοσηλεια εισαγγελικη

να σημειωσω οτι στις 2 πρωτες νοσηλειες εμενα σε αλλη πολη..

[boo]

ο γιατρος ειναι κα ψυχοθεραπευτης για αυτο μιλαμε κιολας

[boo]

αυριο εχω ραντεβου..
μου εχουν κοπει τα ποδια
δε ξερω πως να το διαχειριστω..
μπορει νσ με βοησει καποιος???

[hlias1988]

Εμενα ο πρωτος μου γιατρος μου ειπε οτι πρεπει να μπω για νοσηλεια! εγω μπηκα στην κλινικη για μιση ωρα με εβαλαν σε ενα κρεβατι...
πηγα στο χωρο που μαζευοντε ολοι και πηγα να βαλω τα κλαματα.. και μου ειπε καποια γυναικα που επαιζε ταβλι με εναν αλλο "οχι οχι τετοια εδω"
εγω πηγα να κλαψω για την καταντια μου και για το πως ηρθαν ετσι τα πραγματα....
με λιγα λογια δεν εγινε εισαγγελικη να κατσεις με το ζορι και εφυγα!
προχθες με εποιασαν τα ψυχολογικα μου και θεωρω οτι ηταν εντονη κριση πανικου και πηρα στην πλησιεστερη κλινικη να μπω εαν μπορω να μπω... και μου ειπε ενας νοσηλευτης γιατι δεν υπηρχε γιατρος να αξιολογησει την κατασταση οτι δεν "νομιζει" να χρηζω νοσηλειας! αλλα ηταν εκεινη την στιγμη που δεν την παλευα και ηθελα κατι να αλλαξει κατι να γινει! μπορει να ειμαι και μαλακας ποιος μπαινει σε κλινικη... με λιγα λογια το παλευω και ελπιζω να μην με ποιασει τιποτα παλι! κανω ενεργειες να ελλατωσω το καπνισμα να περπαταω μιση ωρα την ημερα και να βρω μια απασχοληση....
και τι θα αλλαξει εαν μπεις σε μια κλινικη ? θα σε φορτωσουν χαπια! ε και μετα? μαλακιες!
το μονο θεμα ειναι οτι εχω πολλα εξοδα... και ειμαστε οικογενεια μεροκαματιαριδων... και εγω δεν δουλευω και απλα χαλαω 15 ευρω την ημερα! χωρις να κανω τιποτα........... ε αυτο με ξεπερνα πραγματικα! τα καταλαβαινω ολα αυτα αλλα εχουν μπει και στην μεση τα φαρμακα και αφεθηκα....

[andreas86]

αυριο εχω ραντεβου..
μου εχουν κοπει τα ποδια
δε ξερω πως να το διαχειριστω..
μπορει νσ με βοησει καποιος???

Για σου boo!! Δεν διάβασα όλα τα μηνύματα που ειπώθηκαν και δεν γνωρίζω τι σου έχουν πει τα άλλα παιδιά, για την συμπεριφορά του γιατρού, για το μήνυμα σου τέλος πάντων το αρχικό!! Εγώ θα ήθελα να σου προτείνω για το αύριο ραντεβού, αν είναι εφικτό όλα αυτά που σκέφτεστε τόσες μέρες για τι σχολή, όλα αυτά που μας τα έγραψες εδώ να του τα πεις στον ίδιο τον γιατρό, να ξεκαθαρισετε το θέμα μη σκέφτεσαι συνέχεια, τι μου είπε, γιατί μου το είπε, έχει δίκιο άδικο, αυτή είναι η δική μου άποψη, ίσως και λανθασμένη δεν ξέρω!!

[boo]

ναι αλλα πως ακριβως να το πω..? δε θελω να ειμαι επιθετικη για να μην παρεξηγηθει ή μην νευριασει..
δε βρισκω τα σωστα λογια

μου ειχε πει και το αλλο..
ειπε αν παω σε εναν εργοδοτη για δουλεια και δει οτι τοσα χρονια δε δουλευα σχεδον καθολου δε θα με δει με καλο ματι και θα διστασει να μου δωσει δουλεια..

[boo]

ενταξει η παρανοια μου ειναι οτι με παρακολουθουν. το πιστευω. το νοιωθω. αλλα γιατι αυτο πρεπει να με σταματαει..
και δουλεψα 2 χρονια εστω
και πτυχιο πηρα σε 8 χρονια και γι αυτο μου την ειπε γιατι λεει κατι δειχνει αυτο..

[andreas86]

ναι αλλα πως ακριβως να το πω..? δε θελω να ειμαι επιθετικη για να μην παρεξηγηθει ή μην νευριασει..
δε βρισκω τα σωστα λογια

μου ειχε πει και το αλλο..
ειπε αν παω σε εναν εργοδοτη για δουλεια και δει οτι τοσα χρονια δε δουλευα σχεδον καθολου δε θα με δει με καλο ματι και θα διστασει να μου δωσει δουλεια..

Πώς του μιλάς συνήθως, δε νομίζω να του φωνάζεις, όπως του μιλάς έτσι να του το πεις! Εάν είναι σωστός επαγγελματίας δεν θα νευριάσει, εξάλλου αυτή είναι η δουλειά του να ακούει τα πρόβλημα τα τα ψυχολογικά των ασθενών του και αυτό είναι ένα πρόβλημα που σε έχει επηρεάσει ψυχολογικά!