Γεια σας. Δεν ξέρω αν δημοσιεύω το θέμα στη σωστή ενότητα. Θα ήθελα, όμως, τη γνώμη σας. Θεωρώ καλό να πάρω τα πράγματα από την αρχή. Όταν ήμουν τεσσάρων ετών έγινε κάτι στη ζωή μου που προκάλεσε σύγχυση όσον αφορά το σεξουαλικό κομμάτι. Άρχισα να έχω σεξουαλική επιθυμία για τα κορίτσια , αλλά τα συναισθήματά μου διοχετεύονταν στα αγόρια. Πότε ένιωθα κορίτσι, πότε ένιωθα αγόρι και πότε ένιωθα κάτι ουδέτερο. Η σεξουαλική επιθυμία ξεφύτρωνε μαζί με τα παραπάνω θέματα κάθε μερικά χρόνια και κρατούσε κάποια χρόνια. Το παραπάνω βίωμα των τεσσάρων ετών το θυμήθηκα μετά από 18 χρόνια. Γυρνώντας πίσω καταλαβαίνω ότι είναι ο λόγος που στα 26 μου χρόνια δεν έχω κάνει σχέση ακόμα.

Από τα 5 και μετά άρχισα να έχω φανταστική ζωή. Μου άρεσε να φτίαχνω ιστορίες και να υιοθετώ ρόλους. Μου άρεσε να κάθομαι μόνη μου και να μιλάω σε φανταστικά πρόσωπα σαν να υπήρχαν στην πραγματικότητα έχοντας κάθε φορά ένα διαφορετικό ρόλο ανάλογα με την ιστορία που σκαρφιζόμουν. Αυτό το πράγμα το έκανα μέχρι τα 19 μου, οπότε έπαθα ένα ισχυρό σοκ και το σταμάτησα.

Στα 13 έγινε κάτι στο σχολείο και έπαθα διαταραχή από μετατραυματικό άγχος. Ένα χρόνο μετά η διαταραχή από μετατραυματικό άγχος έγινε ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή. Ήταν εκείνη την εποχή που ξύπνησε μέσα μου ένας άλλος εαυτός που με έβριζε, μου ούρλιαζε, με χτύπαγε και ήθελε να με σκοτώσει. Ξάπλωνα στο κρεβάτι και φανταζόμουν ότι υπήρχαν δύο εγώ και το ένα έσφαζε το άλλο. Στα 16 μου αυτός ο εαυτός με ωθούσε στην τελειομανία. Και όταν δεν ήμουν αρκετά καλή κάπου με χαστούκιζε και με χτύπαγε και μου φώναζε και με έβριζε. Στα 18 μου η ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή θεραπεύτηκε. Και μέχρι τα 22 μου κάθε τόσο ξύπναγε ο άλλος εαυτός με ότι αυτό συνεπάγεται. Στα 22 μου χρόνια σταμάτησα να συναναστρέφομαι τον άνθρωπο με τον οποίο ήμουν ερωτευμένη και τότε ξεκίνησαν όλα. Και όταν λέω όλα, εννοώ ότι ξεκίνησα να αλλάζω διάθεση , συναισθήματα, σκέψεις με αστραπιαία ταχύτητα και με τρόπο που δεν μπορούσα να ελέγξω. Άρχισα να υποφέρω από ακατάπαυστες ταχυπαλμίες, αυτοκτονικές σκέψεις και εκρήξεις θυμού. Η διάθεση μου ήταν λες και έχω πάρει ναρκωτικά όταν ένιωθα ανεβασμένη και λες και έχω πάρει ηρεμιστικά όταν ήμουν κατεβασμένη. Σταδιακά άρχισα να αλλάζω χαρακτήρα. Όταν ένιωθα ανεβασμένη είχα τέσσερις διαφορετικούς χαρακτήρες ,όταν ένιωθα κατεβασμένη είχα δύο διαφορετικούς χαρακτήρες και υπήρχε και ένας ουδέτερος, ενδιάμεσος χαρακτήρας που δεν ήταν ούτε ανεβασμένος ούτε κατεβασμένος, αλλα ήταν σαν να βλέπεις ένα αρνάκι. Οι γύρω μου είχαν παρατηρήσει ότι φέρομαι περίεργα και το είχα παρατηρήσει κι εγώ. Καταλάβαινα ότι κάτι δεν πάει καλά και άρχισα να ψάχνω να δω τι ψυχικό νόσημα μπορεί να έχω. Στην αρχή νόμιζα ότι έχω διπολική διαταραχή. Μετά, διάβασα για την διασχιστική διαταραχή της ταυτότητας και δεν βρήκα κανέναν κοινό σημείο. Μέχρι τη στιγμή που άρχισα να μιλάνε μέσα μου οι χαρακτήρες που έβγαιναν και έξω μου. Δηλαδή, έπαψαν οι σκέψεις μου να γίνονται με τη δικιά μου φωνή, και άρχισαν να γίνονται με τις φωνές των χαρακτήρων που είχα στην επιφάνεια. Μετά ξεκίνησα να μην αναγνωρίζω το περιβάλλον μου κάτω από συνθήκες έντονου άγχους. Ένιωθα πολλές φορές ότι είμαι έξω από το σώμα μου, και μου άρεσε να χαζεύω στην τηλεόραση και στο ίντερνετ, για να μπορέσω να ηρεμήσω όταν άλλαζα πολύ συχνά χαρακτήρα και συμπεριφορά. Σταδιακά οι χαρακτήρες άρχισαν να αποκτούν όνομα, εμφάνιση και να καταλαμβάνουν χώρο στο μυαλό μου, ζώντας σε φανταστικά μέρη. Πολλές φορές χανόμουν , δεν αναγνώριζα ποια είμαι και θυμόμουν πράγματα που είχα ξεχάσει εδώ και αρκετά χρόνια. Πήγα σε ψυχολόγο έξι μήνες όταν πεπεισμένη ότι έχω κάποια διασχιστική διαταραχή. Εκείνος με παρέπεπεμψε μετά από έξι μήνες που δεν έβγαινε τίποτα σε ψυχίατρο. Και η ψυχίατρος μου βρήκε ψύχωση και μου έγραψε αντιψυχωτικά και σταθεροποιητή. Τα πήγα αρκετά καλά. Τον τελευταίο μήνα, όμως, που μειώσαμε τον σταθεροποιητή άρχισα πάλι να αλλάζω και να λέω πράγματα με άλλο χαρακτήρα και άλλη φωνή. Και πιστεύω πως δεν έχω ψύχωση, και πως έπρεπε να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα ψυχοθεραπευτικά. Αυτά είναι όλα. Απλά θέλω τη γνώμη σας σχετικά με το τι μπορεί να μου συμβαίνει.