Απόρριψη από την κολλητή μου

[Nefeli28]

Ημασταν φίλες και κολλητές για πάνω από 25 χρόνια. Όλα αυτά τα χρόνια την άκουγα, της συμπαραστεκόμουν και την αγαπούσα με όλα της τα κουσούρια. Το ίδιο νόμιζα πως έκανε κι εκείνη, με τη διαφορα ότι δυσκολευόταν να ακούσει. Ο ακροατής δεν ήταν το ατού της.
Παρόλα αυτά την αγαπούσα σαν αδερφή. Της έλεγα ότι είναι αδερφή μου.
Όταν λόγω ψυχικών προβλημάτων έφτασα στο χειρότερο σημείο της ζωής μου, ήταν και η στιγμή που τη χρειαζόμουν περισσότερο στο πλάι μου. Έχω διαγνωστεί με ΙΔΨ και κατάθλιψη. Έφτασα να έχω αυτοκτονικές ιδέες και τότε ήταν που ξεκίνησα τα χάπια και τον ψυχίατρο.
Εκείνη την εποχή η σχέση μας πέρασε κρίση. Δεν μπορούσε να ακούει όλα όσα της έλεγα με αποτέλεσμα να με παραπέμπει πάντα στον ειδικο. «Μιλα με τον ειδικο, πες τα στον ψυχολογο σου αυτά» ήταν μονίμως οι ατάκες της. Αυτό ήταν κάτι που με πίκραινε πολύ και με στενοχωρουσε. Φυσικά και οοολα αυτά τα έλεγα στον ειδικο αλλά το πτι τα συζητούσα και μαζί της ήταν η ανάγκη που είχα για στήριξη και βοηθεια από την καλύτερη μου φίλη....
Της το ειπα πολλές φορές: σε σένα τα λέω σαν φίλη, σαν αδερφή.... άλλο ο ειδικός και άλλο εσυ....
Τότε ήταν που άρχισε να απομακρύνεται. Φαινόταν ότι δεν μπορούσε να σηκώσει το βάρος της πάθησης μου. Στο σημείο που την είχα περισσότερο ανάγκη, εκείνη έφευγε....
Αποφάσισα να της παραπονεθώ. Δεν το είχα κάνει ποτέ όλα αυτά τα 25 χρόνια. Της είπα όλα αυτά που με απογοητεύαν. Αρνήθηκε να τα συζητήσει και είπε ότι δεν μπορεί άλλο να με κυνηγάει (;;;;;) και δεν είναι του χαρακτήρα της να παίρνει εκείνη τηλέφωνο. Περίμενε πάλι εγώ να κάνω κίνηση και να την πάρω τηλέφωνο. Της είπα ότι χάθηκε και είπε δεν θα έρθει να μου χτυπήσει και τα κουδούνια στο σπίτι!
Δεν πίστευα όλα αυτά που άκουγα από τον άνθρωπο που είχα τόσα χρόνια κοντά μου.
Έφευγε στο χειρότερο σημείο της ζωής μου.
Πέρασε έτσι ενάμιση χρόνος χωρίς να έχουμε καμία επικοινωνία. Εμένα με έτρωγε και με φρικαρε αυτό που συνέβαινε. Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι τα πράγματα είχαν τελειώσει έτσι απλά με αυτόν τον άνθρωπο.
Την έβλεπα στον ύπνο μου σχεδόν κάθε βράδυ. Μου έλειπε απίστευτα.
Κι έτσι αποφάσισα πριν λίγες μέρες να της στείλω ένα μήνυμα για να βρεθούμε.
Δέχτηκε και πήγαμε για έναν καφέ.
Στα πέντε πρώτα λεπτά μου είπε πως δεν μπορεί να μου υποσχεθεί ότι θα ξαναβρεθούμε.
Είπε ότι υπήρξε πολύ σκληρή μαζί μου.
Ξεκίνησε ψυχοθεραπεία για τα δικά της θέματα και μέσα σε όλο αυτό το διάστημα κατάλαβε πως ζούσε τη δική μου ζωή αντι για τη δική της. Και σε αυτό δεν έφταιγα εγώ αλλά εκείνη. Παρόλα αυτά αποφάσισε κατά πως φαίνεται να διακόψει την σχέση της μαζί μου. Αντι να αντιμετωπίσει το θέμα της, θεώρησε καλύτερο να με απορρίψει.
Μιλούσε επι 3 ώρες για τον ψυχολογο της και τι λένε και τι κάνουν. Ρώτησε ελάχιστα έως καθόλου για μένα και τη ζωή μου αυτό τον ενάμιση χρόνο που είχαμε να τα πουμε.
Είπε πως είχε αποφασίσει να μην με ξαναπάρει ποτε τηλέφωνο και θεώρησε πολύ γενναίο εκ μέρους μου που την πήρα εγώ.
Φεύγοντας της ειπα ότι εγώ είμαι εδώ αν θέλει να ξαναβρεθούμε και πάλι ήταν αρνητική.
Δεν μπορώ να το χωνέψω με τίποτα ότι ο άνθρωπος που θεωρούσα αδερφή μου αποφάσισε να με διαγράψει έτσι απλά από τη ζωή του. Μέσα σε μια νύχτα. Πάνω στη χειρότερη φάση της ζωής μου.
Από την άλλη είδα απέναντι μου έναν ξένο άνθρωπο. Δεν υπήρχε πια η οικειοτητα και η αγαπη που ένιωθα πριν. Μιλούσε για τον εαυτό της και τα δικά της θέματα σαν να μην υπήρχε τίποτα άλλο να συζητήσουμε.
Δεν μπορώ να το χωνέψω. Με πληγώνει παρα πολύ όλο αυτό. Έχασα έναν άνθρωπο που αγαπούσα πολύ και τον είχα τόσα χρόνια στη ζωή μου....

[Κύκνος]

Γεια σου Νεφέλη...

Δεν ξέρω αν θα σε βοηθήσει αυτό αλλά σε νιώθω γιατί κι εμένα μου έχει συμβεί το ίδιο πριν χρόνια οπότε καταλαβαίνω πως αισθάνεσαι... Είναι πολύ λογικό που πληγώθηκες τόσο... Μίλα μας όποτε θέλεις αν σε βοηθάει αυτό...

[Nefeli28]

Γεια σου Νεφέλη...

Δεν ξέρω αν θα σε βοηθήσει αυτό αλλά σε νιώθω γιατί κι εμένα μου έχει συμβεί το ίδιο πριν χρόνια οπότε καταλαβαίνω πως αισθάνεσαι... Είναι πολύ λογικό που πληγώθηκες τόσο... Μίλα μας όποτε θέλεις αν σε βοηθάει αυτό...

Σε ευχαριστώ που έγραψες.
Νιώθω πολύ μόνη μου...

[Nefeli28]

Και τι κάνω μετά από όλα αυτά;
Ξαναπαίρνω εγώ; Αφού κατάλαβα ότι δεν θέλει επικοινωνία....

[ilikemovies]

Νεφελη μου, ειναι κλισε αλλα πιστευω πως η "κολλητη" σου εχασε ενα σπουδαιο ανθρωπο απο διπλα της. Ειλικρινα, εκανες ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ που θα μπορουσες ομως οταν φτανεις σε σημειο μονη σου να κουβαλας τη σχέση σας τοτε τα πράγματα γινονται τοξικα κι ισως καλυτερα που γινανε τα πραγματα ετσι. Δεν αξιζει να ξανασχοληθεις αφου δεν βλεπεις αντακοκριση η εστω το 1/5 του ενδιαφεροντος που δειχνεις εσυ για αυτην. Οι κινησεις πρεπει να ειναι αμοιβαίες εδω ξεκάθαρα δεν είναι. Μην επιβαρυνεις τον εαυτο σου. Ειναι δυσκολο, αλλα μπορεις να τα καταφερεις!

[Marilou]

Ημασταν φίλες και κολλητές για πάνω από 25 χρόνια. Όλα αυτά τα χρόνια την άκουγα, της συμπαραστεκόμουν και την αγαπούσα με όλα της τα κουσούρια. Το ίδιο νόμιζα πως έκανε κι εκείνη, με τη διαφορα ότι δυσκολευόταν να ακούσει. Ο ακροατής δεν ήταν το ατού της.
Παρόλα αυτά την αγαπούσα σαν αδερφή. Της έλεγα ότι είναι αδερφή μου.
Όταν λόγω ψυχικών προβλημάτων έφτασα στο χειρότερο σημείο της ζωής μου, ήταν και η στιγμή που τη χρειαζόμουν περισσότερο στο πλάι μου. Έχω διαγνωστεί με ΙΔΨ και κατάθλιψη. Έφτασα να έχω αυτοκτονικές ιδέες και τότε ήταν που ξεκίνησα τα χάπια και τον ψυχίατρο.
Εκείνη την εποχή η σχέση μας πέρασε κρίση. Δεν μπορούσε να ακούει όλα όσα της έλεγα με αποτέλεσμα να με παραπέμπει πάντα στον ειδικο. «Μιλα με τον ειδικο, πες τα στον ψυχολογο σου αυτά» ήταν μονίμως οι ατάκες της. Αυτό ήταν κάτι που με πίκραινε πολύ και με στενοχωρουσε. Φυσικά και οοολα αυτά τα έλεγα στον ειδικο αλλά το πτι τα συζητούσα και μαζί της ήταν η ανάγκη που είχα για στήριξη και βοηθεια από την καλύτερη μου φίλη....
Της το ειπα πολλές φορές: σε σένα τα λέω σαν φίλη, σαν αδερφή.... άλλο ο ειδικός και άλλο εσυ....
Τότε ήταν που άρχισε να απομακρύνεται. Φαινόταν ότι δεν μπορούσε να σηκώσει το βάρος της πάθησης μου. Στο σημείο που την είχα περισσότερο ανάγκη, εκείνη έφευγε....
Αποφάσισα να της παραπονεθώ. Δεν το είχα κάνει ποτέ όλα αυτά τα 25 χρόνια. Της είπα όλα αυτά που με απογοητεύαν. Αρνήθηκε να τα συζητήσει και είπε ότι δεν μπορεί άλλο να με κυνηγάει (;;;;;) και δεν είναι του χαρακτήρα της να παίρνει εκείνη τηλέφωνο. Περίμενε πάλι εγώ να κάνω κίνηση και να την πάρω τηλέφωνο. Της είπα ότι χάθηκε και είπε δεν θα έρθει να μου χτυπήσει και τα κουδούνια στο σπίτι!
Δεν πίστευα όλα αυτά που άκουγα από τον άνθρωπο που είχα τόσα χρόνια κοντά μου.
Έφευγε στο χειρότερο σημείο της ζωής μου.
Πέρασε έτσι ενάμιση χρόνος χωρίς να έχουμε καμία επικοινωνία. Εμένα με έτρωγε και με φρικαρε αυτό που συνέβαινε. Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι τα πράγματα είχαν τελειώσει έτσι απλά με αυτόν τον άνθρωπο.
Την έβλεπα στον ύπνο μου σχεδόν κάθε βράδυ. Μου έλειπε απίστευτα.
Κι έτσι αποφάσισα πριν λίγες μέρες να της στείλω ένα μήνυμα για να βρεθούμε.
Δέχτηκε και πήγαμε για έναν καφέ.
Στα πέντε πρώτα λεπτά μου είπε πως δεν μπορεί να μου υποσχεθεί ότι θα ξαναβρεθούμε.
Είπε ότι υπήρξε πολύ σκληρή μαζί μου.
Ξεκίνησε ψυχοθεραπεία για τα δικά της θέματα και μέσα σε όλο αυτό το διάστημα κατάλαβε πως ζούσε τη δική μου ζωή αντι για τη δική της. Και σε αυτό δεν έφταιγα εγώ αλλά εκείνη. Παρόλα αυτά αποφάσισε κατά πως φαίνεται να διακόψει την σχέση της μαζί μου. Αντι να αντιμετωπίσει το θέμα της, θεώρησε καλύτερο να με απορρίψει.
Μιλούσε επι 3 ώρες για τον ψυχολογο της και τι λένε και τι κάνουν. Ρώτησε ελάχιστα έως καθόλου για μένα και τη ζωή μου αυτό τον ενάμιση χρόνο που είχαμε να τα πουμε.
Είπε πως είχε αποφασίσει να μην με ξαναπάρει ποτε τηλέφωνο και θεώρησε πολύ γενναίο εκ μέρους μου που την πήρα εγώ.
Φεύγοντας της ειπα ότι εγώ είμαι εδώ αν θέλει να ξαναβρεθούμε και πάλι ήταν αρνητική.
Δεν μπορώ να το χωνέψω με τίποτα ότι ο άνθρωπος που θεωρούσα αδερφή μου αποφάσισε να με διαγράψει έτσι απλά από τη ζωή του. Μέσα σε μια νύχτα. Πάνω στη χειρότερη φάση της ζωής μου.
Από την άλλη είδα απέναντι μου έναν ξένο άνθρωπο. Δεν υπήρχε πια η οικειοτητα και η αγαπη που ένιωθα πριν. Μιλούσε για τον εαυτό της και τα δικά της θέματα σαν να μην υπήρχε τίποτα άλλο να συζητήσουμε.
Δεν μπορώ να το χωνέψω. Με πληγώνει παρα πολύ όλο αυτό. Έχασα έναν άνθρωπο που αγαπούσα πολύ και τον είχα τόσα χρόνια στη ζωή μου....

Καλημέρα !

Νεφέλη αν ξαναδιαβάσεις προσεκτικά το μήνυμα σου θα δεις ότι από την πρώτη στιγμή έως την τελευταία μας λες ότι πάντα η φίλη σου ήταν άνθρωπος που νοιαζόταν μόνο για τον ευατο της .
Ακόμα και πριν την δική σου ψυχική ταλαιπωρία εσύ ήσουν αυτή που πάντα άκουγε τα δικά της θέματα και όχι αυτή εσένα .

Στην σχέση σας πάντα εσύ ήσουν εκεί για αυτήν και όχι εκείνη για εσένα .
Απλά όλο αυτό το διαπιστωσες την δεδομένη στιγμή γιατί τότε αισθάνθηκες την πραγματική ανάγκη να πάρεις και εσύ κάτι από αυτήν και όχι μόνο να δώσεις όπως έκανες όλα αυτά τα χρόνια .

Νομίζω η φίλη σου έχει χτίσει τις δικές τις άμυνες απέναντι σε όλη αυτή την κατάσταση .
Δεν μπορεί ή δεν είναι άνθρωπος που θέλει να μπει στα παπούτσια του άλλου για να μπορέσει να τον βοηθήσει με δικό της ψυχολογικό κόστος ..

Πολύ απλά είναι ένας ακόμα άνθρωπος λιγάκι παραπάνω εγωιστικος ,δεν αντιλαμβάνεται τα θέματα του άλλου και την ανάγκη του για συμπαράσταση και κατανόηση και γενικά ένας άνθρωπος με καθόλου αναπτυγμένο το αίσθημα της ενσυναίσθησης .
Κανένας και τίποτα δεν μπορεί να την κατηγορήσει .
Αυτή είναι και έχει μάθει να παίρνει μόνο από τους ανθρώπους ώστε να είναι καλά .
Μπορεί να μην αντέχει ο ψυχισμός της να μπαίνει στον ρόλο του ακροατή όπως είπες και εσύ .

Αντέδρασε έτσι την δεδομένη στιγμή γιατί τότε εσύ την έφερες αντιμέτωπη με την πραγματική εικόνα της .

Ξέρεις δεν είναι πολύ εύκολο να βρεις ανθρώπους που να μπορούνε να είναι εκεί όταν τους χρειάζεσαι πραγματικά ,να σε ακούνε και να δείχνουν κατανόηση .

Ακόμα και στην τελευταία σας συνάντηση αυτό έδειξε .
Πάλι έβαλε το δικό της θέμα μπροστά και ούτε ενδιαφέρθηκε με πως είσαι εσύ με το δικό σου θέμα .

Όλη αυτή η διαπίστωση για εσένα άργησε να έρθει ,γιατί πολύ απλά όλα αυτά τα χρόνια δεν αισθάνθηκες την ανάγκη να ζητήσεις την συμπαράσταση της .
Γι αυτό και κράτησε τόσο πολύ αυτή η υποτιθέμενη φιλιά .
Αν εσύ είχες ένα σοβαρό θέμα πολύ πιο νωρίς και εκείνη δεν δεχόταν να σου σταθεί την ίδια κατάληξη θα είχατε γιατί πολύ απλά ο χαρακτήρας και η νοοτροπία αυτής της κοπέλας είναι αυτή και άργησε απλώς να γίνει αντιληπτη από εσένα .

Εφόσον τα πράγματα πήραν τέτοια τροπή και ακόμη και τώρα δεν έδειξε προθέσεις να αλλάξει κάτι όσο αφορά την σχέση σας ,παρά μόνο θέλει να δει καθαρά το θέμα της το οποίο δημιουργήθηκε μέσα από αυτή ,δες λιγάκι και εσύ καθαρά τον ευατο σου έξω από αυτή την σχέση .

Μήπως είναι καιρός να δεις και εσύ την Νεφελη και τι τελικά έχει να κερδίσει από αυτή την σχέση που την έχει πληγώσει πάρα πολύ ?

Αξίζει λες να εισαι έτσι για έναν άνθρωπο που καλώς ή κακώς εχει αυτόν χαρακτήρα και να πιέζεσαι ακόμα πιο πολύ ψυχολογικά ?

Ναι είναι πολλά τα χρόνια ,αλλά είπαμε ,πέρασαν γιατί δεν χρειάστηκε να την έχεις πραγματική ανάγκη .

Μάλλον είσαι ένας δοτικός άνθρωπος ,με αυξημένο τον βαθμό της ενσυναίσθησης και πραγματικά είναι ευλογία να έχουμε τέτοιες φίλους στην ζωή μας .
Εκείνη νομίζω έχασε από όλη αυτή την ιστορία και όχι εσυ .
Εκείνη πρέπει να αναλογιστεί γιατί έγιναν όλα αυτά .
Όσο δύσκολο και να σου είναι να πετάξεις όλο αυτό από επάνω σου πρέπει να το κάνεις .
Μην προσπαθήσεις να βρεις ενοχοποιητικά στοιχεία δικά σου ως προς την σχέση αυτή .
Ακόμα και αν υπάρχουν κάποια πράγματα που δεν έπρεπε να γίνουν η δική σου συμπεριφορά θα έπρεπε να την κάνουν να τα παραμερίσει αν αντιλαμβανόταν πραγματικά τι εστί να έχεις έναν τέτοιον άνθρωπο στην ζωή σου .

Όσο δύσκολο και να είναι γιατί εκτός από το συναισθηματικό κομμάτι ,μιλάμε και για μια κατάσταση η οποία είχε παγιωθεί στην ζωή σου ,είχε γίνει συνήθεια ,να πας παρακάτω ,να επικεντρωθείς στο δικό σου θέμα και να δυναμώσεις ακόμα περισσότερο ώστε να μην σε επηρεάζει τόσο πολύ ολο αυτό .

Είναι καλή ευκαιρία να δουλέψεις με τον ευατο σου τώρα καθαρά για εσένα και μόνο και όχι για κανέναν άλλον .
Όταν δυναμώσεις και αντιληφθείς πραγματικά γιατί άνθρωπο στεναχωριέσαι θα δεις ότι δεν αξίζει και τόσο .

[bebeka4]

ο χρόνος ειναι ο καλύτερος γιατρός για όλες τις σχέσεις. οταν θα τα βρει με τον εαυτό της θα καταλάβει ποσο της εχεις λέιψει. Υπομονη! αν οχι ίσως να μην άξιζε τον κόπο

[Κύκνος]

Σε ευχαριστώ που έγραψες.
Νιώθω πολύ μόνη μου...

Καλημέρα, είσαι καθόλου καλύτερα;

Να μην ασχοληθείς καθόλου πια, δεν αξίζει... Κοίτα τον εαυτό σου και φρόντισε τον...

[Nefeli28]

Καλημέρα, είσαι καθόλου καλύτερα;

Να μην ασχοληθείς καθόλου πια, δεν αξίζει... Κοίτα τον εαυτό σου και φρόντισε τον...

Καλημερα!
Ευχαριστώ όλους για τις απαντήσεις σας.
Προσπαθώ μέσα από όλα αυτά να καταλάβω τι πραγματικά συνέβη. Η αλήθεια είναι πως δυσκολεύομαι να χωνέψω αυτή την απόρριψη αλλά πιστεύω ο χρόνος θα βοηθήσει....

[Nefeli28]

Καλημέρα !

Νεφέλη αν ξαναδιαβάσεις προσεκτικά το μήνυμα σου θα δεις ότι από την πρώτη στιγμή έως την τελευταία μας λες ότι πάντα η φίλη σου ήταν άνθρωπος που νοιαζόταν μόνο για τον ευατο της .
Ακόμα και πριν την δική σου ψυχική ταλαιπωρία εσύ ήσουν αυτή που πάντα άκουγε τα δικά της θέματα και όχι αυτή εσένα .

Στην σχέση σας πάντα εσύ ήσουν εκεί για αυτήν και όχι εκείνη για εσένα .
Απλά όλο αυτό το διαπιστωσες την δεδομένη στιγμή γιατί τότε αισθάνθηκες την πραγματική ανάγκη να πάρεις και εσύ κάτι από αυτήν και όχι μόνο να δώσεις όπως έκανες όλα αυτά τα χρόνια .

Νομίζω η φίλη σου έχει χτίσει τις δικές τις άμυνες απέναντι σε όλη αυτή την κατάσταση .
Δεν μπορεί ή δεν είναι άνθρωπος που θέλει να μπει στα παπούτσια του άλλου για να μπορέσει να τον βοηθήσει με δικό της ψυχολογικό κόστος ..

Πολύ απλά είναι ένας ακόμα άνθρωπος λιγάκι παραπάνω εγωιστικος ,δεν αντιλαμβάνεται τα θέματα του άλλου και την ανάγκη του για συμπαράσταση και κατανόηση και γενικά ένας άνθρωπος με καθόλου αναπτυγμένο το αίσθημα της ενσυναίσθησης .
Κανένας και τίποτα δεν μπορεί να την κατηγορήσει .
Αυτή είναι και έχει μάθει να παίρνει μόνο από τους ανθρώπους ώστε να είναι καλά .
Μπορεί να μην αντέχει ο ψυχισμός της να μπαίνει στον ρόλο του ακροατή όπως είπες και εσύ .

Αντέδρασε έτσι την δεδομένη στιγμή γιατί τότε εσύ την έφερες αντιμέτωπη με την πραγματική εικόνα της .

Ξέρεις δεν είναι πολύ εύκολο να βρεις ανθρώπους που να μπορούνε να είναι εκεί όταν τους χρειάζεσαι πραγματικά ,να σε ακούνε και να δείχνουν κατανόηση .

Ακόμα και στην τελευταία σας συνάντηση αυτό έδειξε .
Πάλι έβαλε το δικό της θέμα μπροστά και ούτε ενδιαφέρθηκε με πως είσαι εσύ με το δικό σου θέμα .

Όλη αυτή η διαπίστωση για εσένα άργησε να έρθει ,γιατί πολύ απλά όλα αυτά τα χρόνια δεν αισθάνθηκες την ανάγκη να ζητήσεις την συμπαράσταση της .
Γι αυτό και κράτησε τόσο πολύ αυτή η υποτιθέμενη φιλιά .
Αν εσύ είχες ένα σοβαρό θέμα πολύ πιο νωρίς και εκείνη δεν δεχόταν να σου σταθεί την ίδια κατάληξη θα είχατε γιατί πολύ απλά ο χαρακτήρας και η νοοτροπία αυτής της κοπέλας είναι αυτή και άργησε απλώς να γίνει αντιληπτη από εσένα .

Εφόσον τα πράγματα πήραν τέτοια τροπή και ακόμη και τώρα δεν έδειξε προθέσεις να αλλάξει κάτι όσο αφορά την σχέση σας ,παρά μόνο θέλει να δει καθαρά το θέμα της το οποίο δημιουργήθηκε μέσα από αυτή ,δες λιγάκι και εσύ καθαρά τον ευατο σου έξω από αυτή την σχέση .

Μήπως είναι καιρός να δεις και εσύ την Νεφελη και τι τελικά έχει να κερδίσει από αυτή την σχέση που την έχει πληγώσει πάρα πολύ ?

Αξίζει λες να εισαι έτσι για έναν άνθρωπο που καλώς ή κακώς εχει αυτόν χαρακτήρα και να πιέζεσαι ακόμα πιο πολύ ψυχολογικά ?

Ναι είναι πολλά τα χρόνια ,αλλά είπαμε ,πέρασαν γιατί δεν χρειάστηκε να την έχεις πραγματική ανάγκη .

Μάλλον είσαι ένας δοτικός άνθρωπος ,με αυξημένο τον βαθμό της ενσυναίσθησης και πραγματικά είναι ευλογία να έχουμε τέτοιες φίλους στην ζωή μας .
Εκείνη νομίζω έχασε από όλη αυτή την ιστορία και όχι εσυ .
Εκείνη πρέπει να αναλογιστεί γιατί έγιναν όλα αυτά .
Όσο δύσκολο και να σου είναι να πετάξεις όλο αυτό από επάνω σου πρέπει να το κάνεις .
Μην προσπαθήσεις να βρεις ενοχοποιητικά στοιχεία δικά σου ως προς την σχέση αυτή .
Ακόμα και αν υπάρχουν κάποια πράγματα που δεν έπρεπε να γίνουν η δική σου συμπεριφορά θα έπρεπε να την κάνουν να τα παραμερίσει αν αντιλαμβανόταν πραγματικά τι εστί να έχεις έναν τέτοιον άνθρωπο στην ζωή σου .

Όσο δύσκολο και να είναι γιατί εκτός από το συναισθηματικό κομμάτι ,μιλάμε και για μια κατάσταση η οποία είχε παγιωθεί στην ζωή σου ,είχε γίνει συνήθεια ,να πας παρακάτω ,να επικεντρωθείς στο δικό σου θέμα και να δυναμώσεις ακόμα περισσότερο ώστε να μην σε επηρεάζει τόσο πολύ ολο αυτό .

Είναι καλή ευκαιρία να δουλέψεις με τον ευατο σου τώρα καθαρά για εσένα και μόνο και όχι για κανέναν άλλον .
Όταν δυναμώσεις και αντιληφθείς πραγματικά γιατί άνθρωπο στεναχωριέσαι θα δεις ότι δεν αξίζει και τόσο .

Έχεις δίκιο σε όλα όσα γράφεις. Χρειάζεται να δουλέψω με τον εαυτό μου για να βρω τα πατήματα μου. Ωστόσο είναι πολύ έντονη η απουσία της από τη ζωή μου και απορώ πως εκείνη μπορεί να ζει έτσι.
Να σημειώσω ότι ήμουν η μοναδική φίλη που είχε. Δεν έχει οικογένεια ούτε ανθρώπους πλάι της κι έχει επιλέξει να ζει ολομόναχη.
Κι αυτό από μόνο του είναι προβληματικό θεωρώ. Πως αντέχει κάποιος να ζει σε τόση απομόνωση;
Πως περνάει τις μέρες της και τη ζωή της;
Μου λένε οι φίλοι μου ότι τώρα η ζωή της είναι ο ψυχολόγος. Κι αυτό είναι νοσηρό να σου συμβαίνει...

[Remedy]

Ημασταν φίλες και κολλητές για πάνω από 25 χρόνια. Όλα αυτά τα χρόνια την άκουγα, της συμπαραστεκόμουν και την αγαπούσα με όλα της τα κουσούρια. Το ίδιο νόμιζα πως έκανε κι εκείνη, με τη διαφορα ότι δυσκολευόταν να ακούσει. Ο ακροατής δεν ήταν το ατού της.
Παρόλα αυτά την αγαπούσα σαν αδερφή. Της έλεγα ότι είναι αδερφή μου.
Όταν λόγω ψυχικών προβλημάτων έφτασα στο χειρότερο σημείο της ζωής μου, ήταν και η στιγμή που τη χρειαζόμουν περισσότερο στο πλάι μου. Έχω διαγνωστεί με ΙΔΨ και κατάθλιψη. Έφτασα να έχω αυτοκτονικές ιδέες και τότε ήταν που ξεκίνησα τα χάπια και τον ψυχίατρο.
Εκείνη την εποχή η σχέση μας πέρασε κρίση. Δεν μπορούσε να ακούει όλα όσα της έλεγα με αποτέλεσμα να με παραπέμπει πάντα στον ειδικο. «Μιλα με τον ειδικο, πες τα στον ψυχολογο σου αυτά» ήταν μονίμως οι ατάκες της. Αυτό ήταν κάτι που με πίκραινε πολύ και με στενοχωρουσε. Φυσικά και οοολα αυτά τα έλεγα στον ειδικο αλλά το πτι τα συζητούσα και μαζί της ήταν η ανάγκη που είχα για στήριξη και βοηθεια από την καλύτερη μου φίλη....
Της το ειπα πολλές φορές: σε σένα τα λέω σαν φίλη, σαν αδερφή.... άλλο ο ειδικός και άλλο εσυ....
Τότε ήταν που άρχισε να απομακρύνεται. Φαινόταν ότι δεν μπορούσε να σηκώσει το βάρος της πάθησης μου. Στο σημείο που την είχα περισσότερο ανάγκη, εκείνη έφευγε....
Αποφάσισα να της παραπονεθώ. Δεν το είχα κάνει ποτέ όλα αυτά τα 25 χρόνια. Της είπα όλα αυτά που με απογοητεύαν. Αρνήθηκε να τα συζητήσει και είπε ότι δεν μπορεί άλλο να με κυνηγάει (;;;;;) και δεν είναι του χαρακτήρα της να παίρνει εκείνη τηλέφωνο. Περίμενε πάλι εγώ να κάνω κίνηση και να την πάρω τηλέφωνο. Της είπα ότι χάθηκε και είπε δεν θα έρθει να μου χτυπήσει και τα κουδούνια στο σπίτι!
Δεν πίστευα όλα αυτά που άκουγα από τον άνθρωπο που είχα τόσα χρόνια κοντά μου.
Έφευγε στο χειρότερο σημείο της ζωής μου.
Πέρασε έτσι ενάμιση χρόνος χωρίς να έχουμε καμία επικοινωνία. Εμένα με έτρωγε και με φρικαρε αυτό που συνέβαινε. Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι τα πράγματα είχαν τελειώσει έτσι απλά με αυτόν τον άνθρωπο.
Την έβλεπα στον ύπνο μου σχεδόν κάθε βράδυ. Μου έλειπε απίστευτα.
Κι έτσι αποφάσισα πριν λίγες μέρες να της στείλω ένα μήνυμα για να βρεθούμε.
Δέχτηκε και πήγαμε για έναν καφέ.
Στα πέντε πρώτα λεπτά μου είπε πως δεν μπορεί να μου υποσχεθεί ότι θα ξαναβρεθούμε.
Είπε ότι υπήρξε πολύ σκληρή μαζί μου.
Ξεκίνησε ψυχοθεραπεία για τα δικά της θέματα και μέσα σε όλο αυτό το διάστημα κατάλαβε πως ζούσε τη δική μου ζωή αντι για τη δική της. Και σε αυτό δεν έφταιγα εγώ αλλά εκείνη. Παρόλα αυτά αποφάσισε κατά πως φαίνεται να διακόψει την σχέση της μαζί μου. Αντι να αντιμετωπίσει το θέμα της, θεώρησε καλύτερο να με απορρίψει.
Μιλούσε επι 3 ώρες για τον ψυχολογο της και τι λένε και τι κάνουν. Ρώτησε ελάχιστα έως καθόλου για μένα και τη ζωή μου αυτό τον ενάμιση χρόνο που είχαμε να τα πουμε.
Είπε πως είχε αποφασίσει να μην με ξαναπάρει ποτε τηλέφωνο και θεώρησε πολύ γενναίο εκ μέρους μου που την πήρα εγώ.
Φεύγοντας της ειπα ότι εγώ είμαι εδώ αν θέλει να ξαναβρεθούμε και πάλι ήταν αρνητική.
Δεν μπορώ να το χωνέψω με τίποτα ότι ο άνθρωπος που θεωρούσα αδερφή μου αποφάσισε να με διαγράψει έτσι απλά από τη ζωή του. Μέσα σε μια νύχτα. Πάνω στη χειρότερη φάση της ζωής μου.
Από την άλλη είδα απέναντι μου έναν ξένο άνθρωπο. Δεν υπήρχε πια η οικειοτητα και η αγαπη που ένιωθα πριν. Μιλούσε για τον εαυτό της και τα δικά της θέματα σαν να μην υπήρχε τίποτα άλλο να συζητήσουμε.
Δεν μπορώ να το χωνέψω. Με πληγώνει παρα πολύ όλο αυτό. Έχασα έναν άνθρωπο που αγαπούσα πολύ και τον είχα τόσα χρόνια στη ζωή μου....

"μεσα σε μια νυχτα" το λες εσυ...
η ιδια μπορει να προβληματιζοταν επι πολλα χρονια για την σχεση σας, και για το αν μπορει να λειτουργησει ..
απο αυτα που σου ειπε, κατι τετοιο προκυπτει, αλλα εσυ εβγαλες το συμπερασμα "μεσα σε μια νυχτα"..

απο οσα σου εκμυστηρευτηκε, προκυπτει οτι η σχεση σας, δεν ηταν λειτουργικη για εκεινην και της δημιουργουσε σοβαρα θεματα. υπαρξιακα. εσυ, οχι μονο δεν το καταλαβες, αλλα ουτε καν το αναγνωρισες οταν στο εξηγησε. επεσες απ τα συννεφα.
πραγμα που σημαινει οτι οσο κι αν την αγαπουσες, ησουν πολυ μακρια απο οσα της συνεβαιναν.
ειχατε μια σχεση 25 χρονων. που ειναι ενα τεραστιο διαστημα, οπου πολλες αλλαγες στον καθεναν μπορει να συμβουν.

οπως ξερεις η παθηση σου ειναι πολυ βασανιστικη για εσενα, κι αν δεν το εχεις καταλαβει, μπορει να γινει παρα πολυ βασανιστικη για καποιον που σου συμπαραστεκεται συστηματικα.
ναι, μπορει να μην μπορουσε να σηκωσει αυτο το βαρος. και περα απο αυτο, ενοιωθε οτι δεν επαιρνε κατι θετικο απο την σχεση σας, αλλα μονο εδινε. μπορει να μην εδινε βοηθεια σε σενα, αλλα απ οτι σου ειπε η σχεση αυτη της απομυζουσε την ενεργεια για την δικια της ζωη.
μας περιεργραψες πως σε στηριζε , οσο σε στηριξε, δεν μας περιεγραψες καθολου σε τι την στηριξες εσυ. απ οσα σου ειπε κι απο την αγνοια σου, προκυπτει οτι δεν υπηξε στηριξη απο εσενα, πιθανως γιατι δεν σου μιλησε ποτε για το τι της συμβαινει, ή ακομα γιατι ησουν πολυ απασχολημενη με τα προβληματα σου για να στηριξεις και να ενδιαφερθεις ουσιαστικα για καποιον αλλον.
οποιος και να ειναι ο λογος, η φιλη σου καποια στιγμη συνειδητοποιησε οτι η σχεση σας την φθειρει. και καλα εκανε και απομακρυνθηκε.
και οπωσδηποτε, δεν ε γινε σε μια νυχτα....

αλλες φιλες, εχεις;

[Marilou]

Έχεις δίκιο σε όλα όσα γράφεις. Χρειάζεται να δουλέψω με τον εαυτό μου για να βρω τα πατήματα μου. Ωστόσο είναι πολύ έντονη η απουσία της από τη ζωή μου και απορώ πως εκείνη μπορεί να ζει έτσι.
Να σημειώσω ότι ήμουν η μοναδική φίλη που είχε. Δεν έχει οικογένεια ούτε ανθρώπους πλάι της κι έχει επιλέξει να ζει ολομόναχη.
Κι αυτό από μόνο του είναι προβληματικό θεωρώ. Πως αντέχει κάποιος να ζει σε τόση απομόνωση;
Πως περνάει τις μέρες της και τη ζωή της;
Μου λένε οι φίλοι μου ότι τώρα η ζωή της είναι ο ψυχολόγος. Κι αυτό είναι νοσηρό να σου συμβαίνει...

Ξερεις κατι ?
προσπαθω να καταλαβω τι ειναι αυτο που σου λειπει περισσοτερο απο εκεινη ,απο την στιγμη που δεν επερνες κατι ουσιαστικο απο αυτη την σχεση ..Μονο εδινε μας λες και ουσιαστικα εκεινη παντα κρατουσε μια ουδετερη και απόμακρη θα ελεγα στάση .

Τελικα τι ειναι αυτο που σου λειπει περισσοτερο ,εχεις καθησει να σκεφτείς ?
Το γεγονος οτι ειχες ενα ατομο ολα αυτα τα χρονια ,η συνηθεια δηλαδη ή η πραγματικη και ουσιαστικη φιλια που για εμενα δεν ηταν ομως με την καθε αυτου έννοια της πολυ στενης φιλιας ,της κολλητης που λες και εσυ ..

Το να ζει καποιος ολομοναχος δεν ειναι κατακριτεο απο την στιγμη που ετσι νοιωθει καλα .
Αν καποιος ζει μοναχικα αλλα ειναι ηρεμος και κατασταλαγμενος ειναι προτιμοτερο απο το να βρισκεται μαζι με κοσμο και να του δημιουργουνται πολλα και διαφορα .

Μπορει την δεδομενη στιγμη να εχει την αναγκη να απομονωθει απο ολους και απο ολα για να δει ουσιαστικα μονο τον ευατο της και να μπορεσει να ανασυγκροτησει δυναμης για μετεπειτα .
Μπορει να ειναι και οδηγια του γιατρους της εφοσον βρισκεται σε θεραπεια.
Ηταν μια οδηγία που μου δοθηκε και εμενα οταν εκανα ψυχοθεραπεια και η γιατρος μου αντιληφθηκε ποσο κακο μου εκανε η επαφη με τον συγκεκριμενο ανθρωπο γιατι μου μετεδιδε αρνητικα πραγματα και φερομουν πολυ διαφορτικα απο οτι ημουν εγω στην πραγματικοτητα ...
Και οντως οταν απομακρυνθηκα παντελως απο εκεινων πολλα θεματα λυθηκαν και τοτε αντιληφθηκα τι μεταδοτικοτητα εχουν καποιοι ανθρωποι και ποσο ειναι δυνατον να επηρεαζουν ασυνειδητα και την δικη σου ζωη ...

Εσυ πλεον εφοσον μας λες οτι εχεις και αλλους φιλους ,αλλες παρεες, δεν νομιζεις οτι πρεπει να στραφεις σε αυτους αν εχεις αυτη την αναγκη στην ζωη σου (την παρουσια φιλων-φιλης )και να την αφησεις λιγακι?
Δες το σαν σεβασμο στο δικο της θελω και οτι ετσι θα ειναι καλα .Εφοσον την θεωρουσες τοσο καλη σου φιλη δεν θες πλεον να ειναι καλα ακομα και μακρυα σου ή θες να ειναι καλα ΜΟΝΟ μαζι σου ?

[Silkstone]

Καλησπέρα Νεφέλη, μου τράβηξε πολύ το ενδιαφέρον η ιστορία σου γιατί τα ίδια περνάω κι εγώ..έχω κρατήσει μόνο μια φίλη εδώ και πολλά χρόνια που όταν πάω να της ανοιχτώ αρχίζει να αλλάζει θέμα..σαν να εθελοτυφλεί και να ξέρει για μένα απλώς να μην θέλει να το συζητάει για να παριστάνει ότι είναι όλα καλά και να συζητάμε άλλα ελαφριά θέματα -κουτσομπολιά και αηδίες- που εμένα με αφήνουν παγερά αδιάφορη όταν μέσα μου καταρρέω εκείνη τη στιγμή..τα ίδια μου λέει ''αυτά τα είπες στον γιατρό σου;'' σαν να μου λέει μην με πρήζεις εμένα..ή μου λέει και που μου τα λες δεν ξέρω να σε βοηθήσω ή προσπαθεί να εκλογικεύσει την ιδεοψυχαναγκαστική (έχω περάσει και απο εκεί), το άγχος, την κατάθλιψη, ολα..ενώ προφανώς όταν είσαι έξω από τον χορό δεν μπορείς να καταλάβεις.. γενικά δυστυχώς και σου το λέω για να προσπαθήσεις να μην στεναχωριέσαι τόσο, οι φιλίες είναι πολύ δύσκολες..ο κόσμος κοιτάει να πάρει από εσένα και όχι να δώσει..δεν εννοώ απαραίτητα κάτι κακό..απλά επειδή η ζωή κανενός δεν είναι τέλεια και αυτή ενδεχομένως να σε ήθελε στη ζωή της για να περνάει καλά και άπαξ και άρχισες να έχεις θέματα που χρειάζονταν συμπαράσταση αυτή να μην είναι εκεί για να δώσει τίποτε...τα ίδια έχω καταλάβει κι εγώ από τη δικιά μου..κι εγώ έβγαλα στο παρελθόν ''φίλες'' από τη ζωή μου γιατί καταλάβαινα ότι όλα τα δύσκολά μου τα περνούσα μόνη μου..όσο κρυβόμουν και έκανα τον καραγκιόζη ότι δεν έχω τίποτε έτρεχαν πισω μου για βόλτες και καλοπέραση...μόλις είδαν ότι δεν έχω όρεξη να βγαίνω και ότι άρχισε η κάτω βόλτα ψυχολογικά οπότε δεν μπορούσαμε να βγούμε για να έχουν κάποια να βγαίνουν για να βρίσκουν αγόρια (πού έπεφτα πια κι εγώ!) και δεν είχα κάποια χρησιμότητα, σταμάτησαν τα τηλέφωνα και όλα..όταν βγαίναμε με τα χίλια ζόρια και πήγαινα να πω τον πόνο μου με διέκοπταν για να μου δείξουν ρούχα στο ίνστα και ποια τα έφτιαξε με ποιον..έτσι έβγαλα άτομα από τη ζωή μου γιατί ένιωθα ότι δεν με κάλυπτε αυτό..και βέβαια έκλαψα και ένιωθα κ νιώθω μόνη και στον ύπνο μου τις βλέπω ακόμα και η κακιά βγήκα στο τέλος..και αυτήν που έχω κρατήσει την κρατάω επειδή μας ενώνουν πολλά από το παρελθόν και αρκετά χρόνια και σκέφτομαι ότι αν ξεκόψω (μιλάμε ελάχιστα μόνο στο τηλέφωνο πια αλλά τακτικά) θα μου κοστίσει πολύ ψυχολογικά και θα την βλέπω τυχαία και θα στεναχωριέμαι χειρότερα... Όλα έχουν ένα λόγο που συμβαίνουν αντιλαμβάνομαι 100% πόση μοναξιά νιώθεις και πόσο εγωίστρια σου φάνηκε η φίλη σου.. κι αν όπως λέει πηγαίνει σε ψυχολόγο ίσως αντιληφθεί τι είναι αυτό που της φταίει..αν όντως η παρέα μαζί σου την επηρέαζε σε τόσο μεγάλο βαθμό και δεν μπορούσε να διαχειριστεί την κατάστασή σου ίσως είναι και καλύτερα που χώρισαν οι δρόμοι σας για να είστε και οι δυο καλύτερα..

[Nefeli28]

Ξερεις κατι ?
προσπαθω να καταλαβω τι ειναι αυτο που σου λειπει περισσοτερο απο εκεινη ,απο την στιγμη που δεν επερνες κατι ουσιαστικο απο αυτη την σχεση ..Μονο εδινε μας λες και ουσιαστικα εκεινη παντα κρατουσε μια ουδετερη και απόμακρη θα ελεγα στάση .

Τελικα τι ειναι αυτο που σου λειπει περισσοτερο ,εχεις καθησει να σκεφτείς ?
Το γεγονος οτι ειχες ενα ατομο ολα αυτα τα χρονια ,η συνηθεια δηλαδη ή η πραγματικη και ουσιαστικη φιλια που για εμενα δεν ηταν ομως με την καθε αυτου έννοια της πολυ στενης φιλιας ,της κολλητης που λες και εσυ ..

Το να ζει καποιος ολομοναχος δεν ειναι κατακριτεο απο την στιγμη που ετσι νοιωθει καλα .
Αν καποιος ζει μοναχικα αλλα ειναι ηρεμος και κατασταλαγμενος ειναι προτιμοτερο απο το να βρισκεται μαζι με κοσμο και να του δημιουργουνται πολλα και διαφορα .

Μπορει την δεδομενη στιγμη να εχει την αναγκη να απομονωθει απο ολους και απο ολα για να δει ουσιαστικα μονο τον ευατο της και να μπορεσει να ανασυγκροτησει δυναμης για μετεπειτα .
Μπορει να ειναι και οδηγια του γιατρους της εφοσον βρισκεται σε θεραπεια.
Ηταν μια οδηγία που μου δοθηκε και εμενα οταν εκανα ψυχοθεραπεια και η γιατρος μου αντιληφθηκε ποσο κακο μου εκανε η επαφη με τον συγκεκριμενο ανθρωπο γιατι μου μετεδιδε αρνητικα πραγματα και φερομουν πολυ διαφορτικα απο οτι ημουν εγω στην πραγματικοτητα ...
Και οντως οταν απομακρυνθηκα παντελως απο εκεινων πολλα θεματα λυθηκαν και τοτε αντιληφθηκα τι μεταδοτικοτητα εχουν καποιοι ανθρωποι και ποσο ειναι δυνατον να επηρεαζουν ασυνειδητα και την δικη σου ζωη ...

Εσυ πλεον εφοσον μας λες οτι εχεις και αλλους φιλους ,αλλες παρεες, δεν νομιζεις οτι πρεπει να στραφεις σε αυτους αν εχεις αυτη την αναγκη στην ζωη σου (την παρουσια φιλων-φιλης )και να την αφησεις λιγακι?
Δες το σαν σεβασμο στο δικο της θελω και οτι ετσι θα ειναι καλα .Εφοσον την θεωρουσες τοσο καλη σου φιλη δεν θες πλεον να ειναι καλα ακομα και μακρυα σου ή θες να ειναι καλα ΜΟΝΟ μαζι σου ?

Όχι δεν ήθελα και δεν θέλω να είναι ΜΟΝΟ μαζί μου καλά. Δεν ήταν ποτε μέσα στα σχέδια και στα θέλω μου αυτό.
Νόμιζα πως είχαμε μια αμοιβαία φιλια αλλά κακώς το θεωρούσα όλα αυτά τα χρόνια όπως φανηκε. Το ότι φανηκε επίσης στη δύσκολη στιγμή μου κι αυτό λέει κάτι....
Αν οντως είναι οδηγίες γιατρού αυτό το σκέφτηκα κι εγώ. Αλλά το συγκεκριμένο ατομο σε όλη της τη ζωή ήταν μόνη και απομονωμένη. Δεν νομίζω να της έδωσε αυτό σαν οδηγία.
Αν τώρα το τοξικό πρόσωπο στη ζωή της φίλης μου ήμουν εγώ, τι να πω....

[Nefeli28]

Καλησπέρα Νεφέλη, μου τράβηξε πολύ το ενδιαφέρον η ιστορία σου γιατί τα ίδια περνάω κι εγώ..έχω κρατήσει μόνο μια φίλη εδώ και πολλά χρόνια που όταν πάω να της ανοιχτώ αρχίζει να αλλάζει θέμα..σαν να εθελοτυφλεί και να ξέρει για μένα απλώς να μην θέλει να το συζητάει για να παριστάνει ότι είναι όλα καλά και να συζητάμε άλλα ελαφριά θέματα -κουτσομπολιά και αηδίες- που εμένα με αφήνουν παγερά αδιάφορη όταν μέσα μου καταρρέω εκείνη τη στιγμή..τα ίδια μου λέει ''αυτά τα είπες στον γιατρό σου;'' σαν να μου λέει μην με πρήζεις εμένα..ή μου λέει και που μου τα λες δεν ξέρω να σε βοηθήσω ή προσπαθεί να εκλογικεύσει την ιδεοψυχαναγκαστική (έχω περάσει και απο εκεί), το άγχος, την κατάθλιψη, ολα..ενώ προφανώς όταν είσαι έξω από τον χορό δεν μπορείς να καταλάβεις.. γενικά δυστυχώς και σου το λέω για να προσπαθήσεις να μην στεναχωριέσαι τόσο, οι φιλίες είναι πολύ δύσκολες..ο κόσμος κοιτάει να πάρει από εσένα και όχι να δώσει..δεν εννοώ απαραίτητα κάτι κακό..απλά επειδή η ζωή κανενός δεν είναι τέλεια και αυτή ενδεχομένως να σε ήθελε στη ζωή της για να περνάει καλά και άπαξ και άρχισες να έχεις θέματα που χρειάζονταν συμπαράσταση αυτή να μην είναι εκεί για να δώσει τίποτε...τα ίδια έχω καταλάβει κι εγώ από τη δικιά μου..κι εγώ έβγαλα στο παρελθόν ''φίλες'' από τη ζωή μου γιατί καταλάβαινα ότι όλα τα δύσκολά μου τα περνούσα μόνη μου..όσο κρυβόμουν και έκανα τον καραγκιόζη ότι δεν έχω τίποτε έτρεχαν πισω μου για βόλτες και καλοπέραση...μόλις είδαν ότι δεν έχω όρεξη να βγαίνω και ότι άρχισε η κάτω βόλτα ψυχολογικά οπότε δεν μπορούσαμε να βγούμε για να έχουν κάποια να βγαίνουν για να βρίσκουν αγόρια (πού έπεφτα πια κι εγώ!) και δεν είχα κάποια χρησιμότητα, σταμάτησαν τα τηλέφωνα και όλα..όταν βγαίναμε με τα χίλια ζόρια και πήγαινα να πω τον πόνο μου με διέκοπταν για να μου δείξουν ρούχα στο ίνστα και ποια τα έφτιαξε με ποιον..έτσι έβγαλα άτομα από τη ζωή μου γιατί ένιωθα ότι δεν με κάλυπτε αυτό..και βέβαια έκλαψα και ένιωθα κ νιώθω μόνη και στον ύπνο μου τις βλέπω ακόμα και η κακιά βγήκα στο τέλος..και αυτήν που έχω κρατήσει την κρατάω επειδή μας ενώνουν πολλά από το παρελθόν και αρκετά χρόνια και σκέφτομαι ότι αν ξεκόψω (μιλάμε ελάχιστα μόνο στο τηλέφωνο πια αλλά τακτικά) θα μου κοστίσει πολύ ψυχολογικά και θα την βλέπω τυχαία και θα στεναχωριέμαι χειρότερα... Όλα έχουν ένα λόγο που συμβαίνουν αντιλαμβάνομαι 100% πόση μοναξιά νιώθεις και πόσο εγωίστρια σου φάνηκε η φίλη σου.. κι αν όπως λέει πηγαίνει σε ψυχολόγο ίσως αντιληφθεί τι είναι αυτό που της φταίει..αν όντως η παρέα μαζί σου την επηρέαζε σε τόσο μεγάλο βαθμό και δεν μπορούσε να διαχειριστεί την κατάστασή σου ίσως είναι και καλύτερα που χώρισαν οι δρόμοι σας για να είστε και οι δυο καλύτερα..

Με καταλαβαίνεις απόλυτα. Είναι έτσι ακριβώς και για μένα όπως τα περιγράφεις....στα πάνω πάνω και στα ελαφριά όταν στεκόμασταν ήταν όλα καλά. Όταν επίσης συζητούσαμε τα δικά της θέματα και προβλήματα (που ήταν απειρα όλα αυτά τα χρόνια) ήταν όλα καλά.
Όταν εγώ μια φορά τη χρειάστηκα ουσιαστικά εκείνη μου έδειξε την πόρτα....
Κάποια στιγμή (δεν θα ξεχάσω ποτε αυτή τη μέρα στη ζωή μου) ένα απόγευμα πριν 2 χρόνια, αποφάσισα να πάω στο Αιγινήτειο γιατί ήμουν στο τελευταίο στάδιο πλέον της κατάθλιψης και των αυτοκτονικών ιδεών. Της ζήτησα να έρθει μαζί μου και το αρνήθηκε. Την παρακάλεσα ξανά και ξανά να μη με αφήσει να πάω μόνη μου εκει κι ότι δεν θα το αντέξω. Ήταν ανένδοτη.
Η δικαιολογία ήταν ότι έπρεπε να έρθει μαζί μου κάποιο συγγενικό πρόσωπο μήπως και χρειαστεί κάτι. Της ειπα ότι δεν υπήρχε κανένα συγγενικό πρόσωπο που να μπορούσα και να ήθελα να πάρω μαζί μου.
Δεν άλλαξε γνώμη.
Το απόγευμα εκείνο πήγα μόνη μου στο νοσοκομείο....ένας Θεος ξέρει πως έφτασα ως εκει. Με τι ψυχή και με τι κότσια περασα εκείνο το κατώφλι.
Αυτό με στιγμάτισε παρα πολύ στη μεταξύ μας σχέση. Δεν μπόρεσα να το καταλάβω και να το δικαιολογήσω ποτε....