Άγχος, θλίψη, ματαίωση για τη ζωή
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Results 1 to 3 of 3
  1. #1
    blackcrow
    Guest

    Άγχος, θλίψη, ματαίωση για τη ζωή

    Σας χαιρετώ
    Πολύ καιρό τώρα δε νιώθω καλά. Όχι πως παλιότερα ένιωθα καλύτερα αλλά εδώ και δυο χρόνια είμαι σε ένα συνεχή κατήφορο. Απ' το 2000 παλεύω με κρίσεις πανικού και κοινωνική φοβία. Το 2014 έπεσα πρώτη φορά σε κατάθλιψη και ακολούθησα φαρμακευτική αγωγή για έξι μήνες. Από τους καλύτερους μήνες της ζωής μου. Βγήκα από τη θεραπεία και κάποια θέματα σωματικής υγείας με έριξαν και πάλι στη θλίψη και στα φάρμακα για άλλο ένα χρόνο. Κάνω ψυχοθεραπεία 13 χρόνια τώρα (το γράφω και δεν το πιστεύω ότι είναι τόσα πολλά). Έχω ήδη αναφερθεί σε μια άσχημη εμπειρία με προηγούμενη θεραπεύτρια. Στη νέα θεραπεία είμαι από το 2015, έξι χρόνια. Δεν νιώθω ότι προχωρά. Ο ειδικός μια χαρά είναι, εγώ δεν βρίσκω κίνητρο. Κάποιες φορές έχω αυτοκτονικές εικόνες. Δεν σκέφτομαι να το κάνω αλλά κάποιες φορές ξυπνώ βλέποντας με σε πράξεις αυτοχειρίας. Δεν ξέρω που θα πάει αυτό. Είμαι κοντά στα σαράντα πέντε. Έχω μια σύντροφο εδώ και κάποια χρόνια. Μένουμε μαζί. Και ένα σκύλο Παιδιά όχι. Νιώθω μια βαθιά ματαίωση για τη ζωή που με τον κορονοϊό γιαγαντώθηκε. Δεν βρίσκω νόημα αν και έχω μια δουλειά που μπορώ να πω ότι μου αρέσει και κάνω διάφορα πράγματα στον ελεύθερο χρόνο. Αλλά και πάλι η ματαίωση δεν λέει να φύγει. Έχω βγάλει ζήλιες, θυμούς και διάφορα άλλα για τους φίλους και έχω απομακρυνθεί από αρκετούς. Αυτοί που είναι δίπλα μου είναι παλιοί φίλοι που παρόλο τις εκρήξεις μου, θυμούνται τον παλιό μου εαυτό και συνεχίζουν να επιμένουν να βρεθούμε, να βγαίνουμε και τα λοιπά. Κάποιες φορές βγαίνω. Άλλες φορές θυμώνω με μια κουβέντα που θα πούνε, τα κρατώ μέσα μου και ξεκόβω για κάποιο διάστημα. Δεν ήμουν έτσι. Ίσως να είχα κάποιες εξάρσεις αλλά όχι σε τέτοιο βαθμό. Κουράστηκα. Πραγματικά κουράστηκα. Αγχώνομαι για το παραμικρό. Ο θεραπευτής τα βλέπει όλα ρόδινα. Λέει ότι έχω κάνει προόδους και ότι δεν χρειάζεται να μπω σε φαρμακευτική αγωγή. Το ίδιο μου είχε πει και ο ψυχίατρος. Ότι έχω βρεθεί σε αυτή τη θέση λογω της πανδημίας. Δεν έχω την ίδια άποψη. Φοβάμαι ότι οδεύω προς κάποια σοβαρή ψυχιατρική ασθένεια ή σε μια απάθεια που θα με βαλτώσει.

  2. #2
    hlias1988
    Guest
    Μετα απο τοσα χρονια ψυχοθεραπειας εισαι σε αυτο το σημειο...μαλλον κανεις κατι λαθος... δεν κανεις αυτην την δουλεια με τον ευατο που πρεπει...αλλιως τσαμπα χαλας τα λεφτα σου στους ψυχολογους...
    Διαπιστωνω οτι οντας εγω 9 χρονια τωρα σε αντιψυχωσικα και ζαναξ εχω καλυτερη ποιοτητα ζωης απο την δικια σου...
    Με λιγα λογια νιωθω ποιο ελευθερος...
    Αρα κατι κανεις λαθος!

    Δεν λεω υπαρχουν διακυμανσεις αλλα το θεωρω φυσιολογικο γιατι συμβαινει σε ολους ανεξερετος ψυχικης ασθενειας!

  3. #3
    Senior Member
    Join Date
    Apr 2020
    Posts
    2,087
    Quote Originally Posted by blackcrow View Post
    Σας χαιρετώ
    Πολύ καιρό τώρα δε νιώθω καλά. Όχι πως παλιότερα ένιωθα καλύτερα αλλά εδώ και δυο χρόνια είμαι σε ένα συνεχή κατήφορο. Απ' το 2000 παλεύω με κρίσεις πανικού και κοινωνική φοβία. Το 2014 έπεσα πρώτη φορά σε κατάθλιψη και ακολούθησα φαρμακευτική αγωγή για έξι μήνες. Από τους καλύτερους μήνες της ζωής μου. Βγήκα από τη θεραπεία και κάποια θέματα σωματικής υγείας με έριξαν και πάλι στη θλίψη και στα φάρμακα για άλλο ένα χρόνο. Κάνω ψυχοθεραπεία 13 χρόνια τώρα (το γράφω και δεν το πιστεύω ότι είναι τόσα πολλά). Έχω ήδη αναφερθεί σε μια άσχημη εμπειρία με προηγούμενη θεραπεύτρια. Στη νέα θεραπεία είμαι από το 2015, έξι χρόνια. Δεν νιώθω ότι προχωρά. Ο ειδικός μια χαρά είναι, εγώ δεν βρίσκω κίνητρο. Κάποιες φορές έχω αυτοκτονικές εικόνες. Δεν σκέφτομαι να το κάνω αλλά κάποιες φορές ξυπνώ βλέποντας με σε πράξεις αυτοχειρίας. Δεν ξέρω που θα πάει αυτό. Είμαι κοντά στα σαράντα πέντε. Έχω μια σύντροφο εδώ και κάποια χρόνια. Μένουμε μαζί. Και ένα σκύλο Παιδιά όχι. Νιώθω μια βαθιά ματαίωση για τη ζωή που με τον κορονοϊό γιαγαντώθηκε. Δεν βρίσκω νόημα αν και έχω μια δουλειά που μπορώ να πω ότι μου αρέσει και κάνω διάφορα πράγματα στον ελεύθερο χρόνο. Αλλά και πάλι η ματαίωση δεν λέει να φύγει. Έχω βγάλει ζήλιες, θυμούς και διάφορα άλλα για τους φίλους και έχω απομακρυνθεί από αρκετούς. Αυτοί που είναι δίπλα μου είναι παλιοί φίλοι που παρόλο τις εκρήξεις μου, θυμούνται τον παλιό μου εαυτό και συνεχίζουν να επιμένουν να βρεθούμε, να βγαίνουμε και τα λοιπά. Κάποιες φορές βγαίνω. Άλλες φορές θυμώνω με μια κουβέντα που θα πούνε, τα κρατώ μέσα μου και ξεκόβω για κάποιο διάστημα. Δεν ήμουν έτσι. Ίσως να είχα κάποιες εξάρσεις αλλά όχι σε τέτοιο βαθμό. Κουράστηκα. Πραγματικά κουράστηκα. Αγχώνομαι για το παραμικρό. Ο θεραπευτής τα βλέπει όλα ρόδινα. Λέει ότι έχω κάνει προόδους και ότι δεν χρειάζεται να μπω σε φαρμακευτική αγωγή. Το ίδιο μου είχε πει και ο ψυχίατρος. Ότι έχω βρεθεί σε αυτή τη θέση λογω της πανδημίας. Δεν έχω την ίδια άποψη. Φοβάμαι ότι οδεύω προς κάποια σοβαρή ψυχιατρική ασθένεια ή σε μια απάθεια που θα με βαλτώσει.
    Μήπως είσαι τελειομανής ή έχεις υπερβολικές απαιτήσεις και προσδοκίες από τον εαυτό σου; Εσύ πού αποδίδεις αυτό που νιώθεις; Αν δεν σε ικανοποιεί αυτό που έχεις με τι θα το άλλαζες; Η ματαίωση είναι τύπου Edward Norton στο fight club που δεν τον ικανοποιεί η ζωή του και βάζει φωτιά στο διαμέρισμα του;

Similar Threads

  1. Ποτε πρεπει να αποδεχομαστε τη ματαιωση;
    By Ορέστης in forum Ψυχολογική Υποστήριξη & Αυτοβοήθεια
    Replies: 2
    Last Post: 01-04-2019, 16:22
  2. Θλίψη, ενοχές, άγχος
    By Toxikos1994 in forum Ψυχολογική Υποστήριξη & Αυτοβοήθεια
    Replies: 2
    Last Post: 05-01-2016, 11:59
  3. Chat rooms, μοναξιά και ματαίωση
    By vasilianna85 in forum Κατάθλιψη - Δυσθυμία
    Replies: 11
    Last Post: 18-08-2014, 20:59
  4. Θλιψη -αγχος?
    By sunset in forum Κατάθλιψη - Δυσθυμία
    Replies: 0
    Last Post: 19-03-2012, 18:19
  5. γιατί τόσο άγχος και θλίψη?
    By zofi in forum Κατάθλιψη - Δυσθυμία
    Replies: 11
    Last Post: 24-03-2011, 11:42

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •