Βιασμός στην παιδική ηλικία... και τώρα;
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Page 1 of 5 123 ... LastLast
Results 1 to 15 of 71
  1. #1
    Junior Member
    Join Date
    Jul 2021
    Posts
    4

    Βιασμός στην παιδική ηλικία... και τώρα;

    Καλησπέρα,
    Είμαι 26 χρόνων και με λένε Αλέξανδρο.
    Από πολύ μικρό που με θυμάμαι πάντα ήμουν το θύμα. Στο σχολείο μέχρι και το λύκειο πάντα ήμουν θυμά εκφοβισμού, όχι για κάποιο σοβαρό λόγο... απλά ήμουν πάντα ο πιο αδύναμος, το παιδί που κάθεται μόνο του στο θρανίο και δεν μιλάει σε κανέναν.
    Ποτέ δεν είχα φίλους, κυριολεκτικά δεν είχα. Στα διαλείμματα προσπαθούσα να κρυφτώ σε μια γωνιά και τα απογεύματα έβγαινα μόνος μου βόλτες λέγοντας ψέματα ότι πάω με παρέα. Γυμνάσιο και λύκειο δηλαδή 6 χρόνια είχα βγεί έξω μόνο 1 φορά με κάποιο παιδί.
    Στο γυμνάσιο(Γυμνάσιο-λυκειο ίδιο κτίριο) ενας συμμαθητής από το λύκειο αρκετά πιο μεγάλος γιατί είχε μείνει πολλές χρονιές με χτυπούσε καθημερινά, χωρίς λόγο... σχεδόν κάθε μέρα έτρωγα μπουνιές στη μύτη και έτρεχε η μύτη μου αίμα...μου επερνε τα λεφτά, με χρέωνε στο κυλικείο και τα διαλείμματα έτρεχα να κρυφτώ για να μήν με εντοπίσει.
    Ένα απόγευμα με κάλεσε σπίτι του (δεν μπόρεσα να αρνηθώ) άρχισε να είναι εχθρικός απέναντι μου, πήγα να φύγω και με έλουσε με βενζίνη και μου είπε θα με κάψει ζωντανό αν φύγω.
    Με χρήση βίας με πήγε σε ένα απομονωμένο μέρος και με ξάπλωσε κάτω... τότε με κακοποίησε σεξουαλικά.
    Ήταν η χειρότερη μέρα της Ζωής μου, γύρισα σπίτι κλαίγοντας και έκανα μπάνιο προσπαθώντας να καθαρίσω το σώμα μου.
    Αυτό συνεχίστηκε για κάποιο διάστημα...
    Από τότε κλείστηκα ακόμα περισσότερο στον εαυτό μου, φοβάμαι να με ακουμπήσει άνθρωπος ακόμα και η μητέρα μου.
    Δεν μπορώ να κυκλοφορήσω χωρίς μακριά μπλούζα η τζιν, γιατί νιώθω ότι πάλι θα μου συμβεί.
    Όποιος άνθρωπος με ακουμπάει στο σώμα μου, ακόμα και αγκαλιά τοτε ξεσπάω σε κλαμματα κα τρέμω από τον φόβο μου.
    Δεν έχω βρεθεί ποτέ με γυναίκα, και όσες φορές προσπάθησα ξέσπασα σε κλαμματα όταν άρχισε να με ακουμπάει.
    Από τότε μέχρι σήμερα δεν εχω φίλους... οι γονείς μου πάντα έλεγαν (ε ο Αλέξανδρος απλά είναι κλειστό παιδί) οπότε δεν πήγε ποτέ το μυαλό τους εκεί.
    Τα τελευταία χρόνια, επί πληρωμή βρίσκω άτομα ακόμα και κοπέλες και τους παρουσιάζω σαν σχέση η σαν φίλοι.
    Τούς πληρώνω, έρχονται σπίτι να τους δουν οι γονείς μου... ότι δεν είμαι μόνος και μετά φεύγουν.
    Έχω δημιουργήσει ψεύτικα προφίλ στο φβ...και ανεβάζω ότι είμαι μαζί τούς βόλτα έξω για να τα βλέπουν οι γονείς μου...
    Έχω προσπαθήσει πάρα πολλές φορές να κάνω κακό στον εαυτό μου, δυστυχώς δεν είχαν αποτέλεσμα.
    Πλέον δεν αντέχω άλλο, πονάω πάρα πολύ μέσα μου.
    Μακάρι πότε να μην μου είχε συμβεί τίποτα από όλα αυτά.
    Για πάντα θα είμαι μόνος, ποιός θα ήθελε να πάρει αγκαλιά ένα τόσο βρόμικο σώμα σαν το δικό μου;; Το σώμα μου έχει κακοποιηθεί που είναι βρόμικο και σαπιο πλέον.
    Όλοι με σιχαίνονται και τους προκαλώ εμετό, και ειλικρινά πως θα μπορούσε κάποιος να αγκαλιάσει εναν άνθρωπο που έχει βιαστεί; Να τόν έχει φίλο η ακόμα μια κοπέλα να κάνει έρωτα μαζί τού; Δεν φταίω εγώ για όλο αυτό, μέσα μου ποναω και κλαίω και όταν ήμουν μικρός έλεγα θα περάσει...θα αλλάξει ο Αλέξανδρος και σιγά σιγά θα τα ξεπεράσει όλα.... τελικά έχω γίνει πολύ χειρότερα.
    Θέλω πάρα πολύ ένας άνθρωπος να με πάρει μια αγκαλιά, για ένα λεπτό μόνο και μετά να φύγει. Αλλά μετά σκέφτομαι ποιος θα ασχοληθεί να ακουμπήσει το βρόμικο σώμα μου; Κανένας...και Καλά κάνουν εξάλλου.
    Οι τάσεις αυτοκτονίας πλέον έχουν γίνει πολύ πιο έντονες... όταν ήμουν μικρός έλεγα ότι θα φτιάξουν τα πράγματα...και ας περιμένω.....10+++ χρόνια μετά δεν άλλαξε τίποτα, πολύ χειρότερα όλα.
    Τότε είχα μια ελπίδα, πλέον δεν έχω... Κρεμομαι από μια λεπτή κλωστή, νιώθω ότι θα σπάσει και θα πέσω
    δεν αντέχω άλλο να ζω σε ένα ψέμα... θέλω απλά να φύγω να ηρεμήσει η ψυχούλα μου.
    Είμαι ήδη κατεστραμμένος σαν άνθρωπος, ο κύκλος της Ζωής μου έχει τελειώσει εδώ και χρόνια. Δεν αντέχω άλλο πόνο, έχω καταρρεύσει.
    Δεν έχω που αλλού να μιλήσω, να τα πω.
    Συγνώμη για το μεγάλο κείμενο.
    Πονάω πολύ

  2. #2
    Senior Member
    Join Date
    Aug 2017
    Location
    Αθήνα
    Posts
    3,898
    Quote Originally Posted by alex_95 View Post
    Καλησπέρα,
    Είμαι 26 χρόνων και με λένε Αλέξανδρο.
    Από πολύ μικρό που με θυμάμαι πάντα ήμουν το θύμα. Στο σχολείο μέχρι και το λύκειο πάντα ήμουν θυμά εκφοβισμού, όχι για κάποιο σοβαρό λόγο... απλά ήμουν πάντα ο πιο αδύναμος, το παιδί που κάθεται μόνο του στο θρανίο και δεν μιλάει σε κανέναν.
    Ποτέ δεν είχα φίλους, κυριολεκτικά δεν είχα. Στα διαλείμματα προσπαθούσα να κρυφτώ σε μια γωνιά και τα απογεύματα έβγαινα μόνος μου βόλτες λέγοντας ψέματα ότι πάω με παρέα. Γυμνάσιο και λύκειο δηλαδή 6 χρόνια είχα βγεί έξω μόνο 1 φορά με κάποιο παιδί.
    Στο γυμνάσιο(Γυμνάσιο-λυκειο ίδιο κτίριο) ενας συμμαθητής από το λύκειο αρκετά πιο μεγάλος γιατί είχε μείνει πολλές χρονιές με χτυπούσε καθημερινά, χωρίς λόγο... σχεδόν κάθε μέρα έτρωγα μπουνιές στη μύτη και έτρεχε η μύτη μου αίμα...μου επερνε τα λεφτά, με χρέωνε στο κυλικείο και τα διαλείμματα έτρεχα να κρυφτώ για να μήν με εντοπίσει.
    Ένα απόγευμα με κάλεσε σπίτι του (δεν μπόρεσα να αρνηθώ) άρχισε να είναι εχθρικός απέναντι μου, πήγα να φύγω και με έλουσε με βενζίνη και μου είπε θα με κάψει ζωντανό αν φύγω.
    Με χρήση βίας με πήγε σε ένα απομονωμένο μέρος και με ξάπλωσε κάτω... τότε με κακοποίησε σεξουαλικά.
    Ήταν η χειρότερη μέρα της Ζωής μου, γύρισα σπίτι κλαίγοντας και έκανα μπάνιο προσπαθώντας να καθαρίσω το σώμα μου.
    Αυτό συνεχίστηκε για κάποιο διάστημα...
    Από τότε κλείστηκα ακόμα περισσότερο στον εαυτό μου, φοβάμαι να με ακουμπήσει άνθρωπος ακόμα και η μητέρα μου.
    Δεν μπορώ να κυκλοφορήσω χωρίς μακριά μπλούζα η τζιν, γιατί νιώθω ότι πάλι θα μου συμβεί.
    Όποιος άνθρωπος με ακουμπάει στο σώμα μου, ακόμα και αγκαλιά τοτε ξεσπάω σε κλαμματα κα τρέμω από τον φόβο μου.
    Δεν έχω βρεθεί ποτέ με γυναίκα, και όσες φορές προσπάθησα ξέσπασα σε κλαμματα όταν άρχισε να με ακουμπάει.
    Από τότε μέχρι σήμερα δεν εχω φίλους... οι γονείς μου πάντα έλεγαν (ε ο Αλέξανδρος απλά είναι κλειστό παιδί) οπότε δεν πήγε ποτέ το μυαλό τους εκεί.
    Τα τελευταία χρόνια, επί πληρωμή βρίσκω άτομα ακόμα και κοπέλες και τους παρουσιάζω σαν σχέση η σαν φίλοι.
    Τούς πληρώνω, έρχονται σπίτι να τους δουν οι γονείς μου... ότι δεν είμαι μόνος και μετά φεύγουν.
    Έχω δημιουργήσει ψεύτικα προφίλ στο φβ...και ανεβάζω ότι είμαι μαζί τούς βόλτα έξω για να τα βλέπουν οι γονείς μου...
    Έχω προσπαθήσει πάρα πολλές φορές να κάνω κακό στον εαυτό μου, δυστυχώς δεν είχαν αποτέλεσμα.
    Πλέον δεν αντέχω άλλο, πονάω πάρα πολύ μέσα μου.
    Μακάρι πότε να μην μου είχε συμβεί τίποτα από όλα αυτά.
    Για πάντα θα είμαι μόνος, ποιός θα ήθελε να πάρει αγκαλιά ένα τόσο βρόμικο σώμα σαν το δικό μου;; Το σώμα μου έχει κακοποιηθεί που είναι βρόμικο και σαπιο πλέον.
    Όλοι με σιχαίνονται και τους προκαλώ εμετό, και ειλικρινά πως θα μπορούσε κάποιος να αγκαλιάσει εναν άνθρωπο που έχει βιαστεί; Να τόν έχει φίλο η ακόμα μια κοπέλα να κάνει έρωτα μαζί τού; Δεν φταίω εγώ για όλο αυτό, μέσα μου ποναω και κλαίω και όταν ήμουν μικρός έλεγα θα περάσει...θα αλλάξει ο Αλέξανδρος και σιγά σιγά θα τα ξεπεράσει όλα.... τελικά έχω γίνει πολύ χειρότερα.
    Θέλω πάρα πολύ ένας άνθρωπος να με πάρει μια αγκαλιά, για ένα λεπτό μόνο και μετά να φύγει. Αλλά μετά σκέφτομαι ποιος θα ασχοληθεί να ακουμπήσει το βρόμικο σώμα μου; Κανένας...και Καλά κάνουν εξάλλου.
    Οι τάσεις αυτοκτονίας πλέον έχουν γίνει πολύ πιο έντονες... όταν ήμουν μικρός έλεγα ότι θα φτιάξουν τα πράγματα...και ας περιμένω.....10+++ χρόνια μετά δεν άλλαξε τίποτα, πολύ χειρότερα όλα.
    Τότε είχα μια ελπίδα, πλέον δεν έχω... Κρεμομαι από μια λεπτή κλωστή, νιώθω ότι θα σπάσει και θα πέσω
    δεν αντέχω άλλο να ζω σε ένα ψέμα... θέλω απλά να φύγω να ηρεμήσει η ψυχούλα μου.
    Είμαι ήδη κατεστραμμένος σαν άνθρωπος, ο κύκλος της Ζωής μου έχει τελειώσει εδώ και χρόνια. Δεν αντέχω άλλο πόνο, έχω καταρρεύσει.
    Δεν έχω που αλλού να μιλήσω, να τα πω.
    Συγνώμη για το μεγάλο κείμενο.
    Πονάω πολύ
    Εχω πάθει σοκ πραγματικά.Λυπαμαι παρα πολυ για οσα περασες.Θα ήταν καλό να επισκεφτείς καποιον ψυχολόγο.Και εγω πάω.Θα σου πει πράγματα που θα σε βοηθήσουν.Θελω πολυ να σε βοηθησω αν μπορω,και με όποιον τροπο μπορω και μου επιτρεπεις.Εγω θα ειμαι εδώ για σενα.
    Η άγνοια οδηγεί στην ευτυχία..

  3. #3
    Junior Member
    Join Date
    Jul 2021
    Posts
    18
    Αχ ρε Αλέξανδρε πραγματικά όταν διαβάζω τέτοιες ιστορίες ματώνει η ψυχή μου.

    Γιατί ρε αγόρι μου δεν πηγαίνεις σε έναν ψυχολόγο; Τα λεφτά που πληρώνεις σε άτομα για να τα παρουσιάζεις ως φίλους σου, θα μπορούσες να τα δώσεις σε συνεδρίες που μόνο καλό θα σου έκαναν.
    Η κατάσταση σου χρήζει επειγόντως βοήθειας και θα έπρεπε ήδη να την έχεις αναζητήσει. Δεν πρέπει να ντρέπεσαι για ότι σου συνέβη, δεν φταίς εσύ και σε κάθε περίπτωση το να κατηγορείς τον εαυτό σου μόνο περισσότερο κακό σου κάνει.

    Πως μπορεί κάποιος που δεν σε ξέρει, να γνωρίζει τι έχεις περάσει; Πως μπορεί να ξέρει τι συμβαίνει μέσα σου εαν δεν σε γνωρίσει και δεν σου μιλήσει;
    Η αυθυποβολή είναι ο χειρότερος εχθρός ενός ανθρώπου γιατί εξωτερικεύει τα αρνητικά συναισθήματα και ως άνθρωποι είμαστε ότι εκπέμπουμε στους γύρω μας.

    Η δική μου συμβουλή είναι να αναζητήσεις επειγόντως βοήθεια, εν ανάγκη σε κάποιο Κέντρο Ψυχικής Υγείας της περιοχής σου, αν δεν έχεις την οικονομική δυνατότητα.
    Σε καμία περίπτωση η αυτοχειρία δεν είναι λύση, όσο μαύρα και αν φαίνονται τα πράγματα.

    Τα πράγματα φτιάχνουν μόνο αν το θέλουμε και εμείς οι ίδιοι, κανείς δεν πρόκειται να απλώσει το χέρι του να σε βοηθήσει αν δεν αναζητήσεις πρώτα εσύ ο ίδιος βοήθεια.
    Σε κάθε περίπτωση είμαι εδώ αν θέλεις να μιλήσουμε, μπορεί το Forum να μην έχει την δυνατότητα ανταλλαγής μηνυμάτων αλλά και στο θέμα αυτό να γράψεις θα είμαι εδώ να σου απαντήσω.
    Last edited by Stranger87; 17-07-2021 at 23:30.

  4. #4
    Senior Member
    Join Date
    Feb 2014
    Posts
    1,117
    Φίλε μου, κατ' αρχάς δεν είναι βρώμικο το σώμα σου και μπορούν να βρεθούν άνθρωποι να σε αγαπήσουν. Δυστυχώς μάλλον έχεις σύνδρομο μετατραυματικού στρες (λογικό με αυτά που έχεις περάσει) και για αυτό νιώθεις έτσι. Κι εμένα ο τύπος που με κορόιδευε περισσότερο πήγε 2-3 φορές να πάει την ταπείνωσή μου στο ερωτικό, αλλά ευτυχώς ποτέ δεν ήμασταν μόνοι, γενικότερα δεν ήταν και ιδιαίτερα δυνατός ή ογκώδης, οπότε δεν έγινε κάτι χειρότερο. Θέλω να πιστέψεις ότι μπορείς να τα ξεπεράσεις, με ψυχοθεραπεία και κάποιο φάρμακο που μπορεί να σου γράψει ο γιατρός. Όμως, το βασικότερο είναι να το πεις, έστω στους γονείς σου. Θα βοηθήσει πολύ πιστεύω

  5. #5
    Senior Member
    Join Date
    Jun 2021
    Posts
    175
    Βάλε τα δυνατά σου και τράβα σε ένα ψυχολόγο θα είναι το καλύτερο πράγμα πού θα μπορείς να κάνεις για τον εαυτό σου όλοι χρειαζόμαστε ψυχολόγο . Άμα είσαι από Αθήνα και θες να βγούμε για κάνα καφέ πάντως εγώ εδώ είμαι να σου στείλω το τηλέφωνό μου αν θες 28 χρονών ειμαι εγώ. Δυστυχώς δεν έχω Facebook μόνο Viber. Από φίλους όσους θες βρίσκουμε αυτό είναι το λιγότερο. Προσπάθησα θα το δεις αλλιώς το πράγμα

  6. #6
    Senior Member
    Join Date
    Nov 2006
    Location
    Planet Love
    Posts
    23,537
    λυπαμαι παρα πολυ γι αυτο που σου εχει συμβει.
    δυστυχως, το λες αλλα δεν το πιστευεις μεσα σου οτι δεν φταις εσυ γι αυτο...
    γι αυτο και νοιωθεις βρωμικος, αναξιος και απωθητικος.
    θα πρεπει οπωσδηποτε, ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ να κανεις ψυχοθεραπεια για να διαχειριστεις αυτο το βαρυ πληγμα και να καταλαβεις καποτε οτι η κακοποιηση βρωμιζει τον θυτη, οχι το θυμα. κι οτι και βεβαια εισαι αξιος και να αγαπηθεις και να σε ερωτευθουν.. λυπαμαι πολυ που χανεις τα χρονια σου με τετοιες αντιληψεις.
    βρες χρηματα, ή απευθυνσου σε δωρεαν δομες και ξεκινα αμεσα ψυχοθεραπεια. η κακοποιηση αυτη, κακοποιησε βαρια, τον τροπο που σκεφτεσαι...

  7. #7
    Senior Member
    Join Date
    Oct 2019
    Posts
    710
    Πραγματικά σοκαριστικα με την εμπειρία σου, εσύ μονάχα ξέρεις πώς περνάς και τι νιώθεις. Θα πρέπει να καταγγείλεις το θύμα και να πάει φυλακή, να δημσιευθουν οι φωτογραφίες του στο διαδίκτυο από την αστυνομία επειδή σίγουρα ότι έκανε σε σένα το έχει κάνει και σε άλλους και θα συνεχίσει να το κάνει. Αν δεν τον καταγγείλεις δεν θα νιώσεις καλύτερα, ότι προσπάθειες κάνεις θα έχουν προσωρινή λύση. Αντιμετωπισε το φάντασμα που σε στοιχειώνει ώστε να μπορέσεις να πάρεις τη ζωή σου στα χέρια σου

  8. #8
    Junior Member
    Join Date
    Jul 2021
    Posts
    4
    Καλησπέρα,
    Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για όλες τις απαντήσεις σας.
    Είμαι πάρα πολύ απογοητευμένος, και σε ψυχολόγο-ψυχιατρο να πάω θα χρειαστώ ακόμα και χρόνια για να σταθεροποιηθω...και πραγματικά δεν έχω άλλη υπομονή.
    Πολλές φορές με έχουν προσελκύσει κοπέλες, μια φορά ενιωσα μια ασφάλεια με μια κοπέλα και πίστευα ότι θα μπορέσω να βρεθώ ερωτικά μαζί της η έστω να καταφέρω να βγάλω τα ρούχα μου μπροστά τής.... βρεθήκαμε, κατάφερα έβγαλα τα ρούχα μου μετά από πολύ δυσκολία και την ώρα που άρχισε να με ακουμπάει άρχισα να τρέμω, ξέσπασα σε κλαμματα..η κοπέλα ξενέρωσε και έφυγε. μετά από μερικές μέρες με είχε μπλοκάρει από παντού και δεν ήθελε καμιά επικοινωνία μαζί μου.
    Τότε καταρρευσα ακόμα περισσότερο, σιχαθηκα ακόμα περισσότερο τόν Αλέξανδρο.
    Τα χρόνια περνάνε, πλέον δεν μπορώ ούτε μόνος να πηγαίνω βόλτες ούτε να πληρώνω ανθρώπους για να τους βλέπουν οι γονείς μου.
    Είχα πληρώσει μια κοπέλα να έρθει απλά σπίτι μου, να την δουν για να νομίζουν ότι είμαι καλά. Έκατσε για λίγο και έφυγε. Δημιούργησα ένα ψεύτικο προφίλ στο Facebook με ψεύτικα στοιχεία και για κάποιο διάστημα έβαζα δήθεν ότι είμαι μαζί της μόνο και μόνο να το βλέπουν οι γονείς μου.
    Πλέον όμως κουράστηκα, δεν αντέχω μέσα μου να κάνω ξανά το ίδιο δεν μπορώ πονάω.
    Δεν με ενδιαφέρει το σεξ, θέλω απλά έναν άνθρωπο δίπλα μου. Μια αγκαλιά και αν κλάψω από φόβο να μήν με κοροϊδέψει να μην γελάσει μαζί μου...αλλά να κάτσει εκεί. Τόσο δύσκολο είναι; Μόνο αυτό ζητάω για να είμαι ευτυχισμένος, έναν άνθρωπο στη ζωή μου.
    Δεν αντέχω άλλο μέσα μου. Σε λίγα χρόνια πάω 30 χρόνων, τι θα κάνω; Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί πρέπει να βασανίζομαι, δεν έχω πειράξει ποτέ μου κανέναν.
    Έχω απελπιστει πλέον και δεν ελπίζω σε τίποτα. Θέλω μόνο να φύγω να ηρεμήσει η ψυχούλα μου. Ψάχνω τρόπους, έχω προσπαθήσει αλλά είμαι δειλός. Μια ζωή δειλός στο σχολείο παντού.
    Ακόμα και τώρα που θέλω απλά να δώσω ένα τέλος και εκεί δειλός.. μόνο έτσι θα βρώ την απόλυτη ευτυχία και θα σταματήσω να πονάω. Δεν ανήκω εδώ, από λάθος ήρθα η ήρθα μόνο για να πονάω.
    Έχω προσπαθήσει με χάπια μόνο εμετό έκανα στο τέλος και ζαλάδα μετά από κατανάλωση 30 χαπιών.
    Προσπάθησα να κόψω τις φλέβες μου, η να κρεμαστώ από κάπου. Δεν μπόρεσα τίποτα από τα δύο. Το τελευταίο διάστημα έχω φτάσει σε ακραίες σκέψεις, να καταπιω ποντικοφάρμακο. Φαντάζομαι ότι ο πόνος είναι δυνατός αλλά μπορεί να είναι και η καλύτερη λύση... ακουγομαι υπερβολικός η τρελός... απλά είμαι δυστυχισμένος απογοητευμένος.
    Δεν έχω πλέον υπομονή για τίποτα, και όσο περνάνε τα χρόνια απογοητεύομαι ακόμα περισσότερο.
    Τόσα χρόνια ζω με μια μάσκα, πλέον δεν αντέχω να την φοράω άλλο.
    Προχθές ήρθε και με πήρε τυχαία η μητέρα μου μια αγκαλιά, δεν άντεξα και άρχισα να τρέμω. Απλά της είπα ότι δεν θέλω και σταμάτησε μετά. Αν δεν αντέχω την αγκαλιά της ίδιας της μητέρας μου τότε πως θα αντέξω από έναν ξένο η πώς θα καταφέρω να συνεχίσω;

  9. #9
    Junior Member
    Join Date
    Jul 2021
    Posts
    18
    Αχ ρε Αλέξαδρε γιατί δεν μιλάς στους γονείς σου; Γιατί ρε αγόρι μου βασανίζεις την ψυχούλα σου και δεν ανοίγεις την καρδιά σου στην οικογένεια σου;
    Εφόσον η αγκαλιά της μητέρας σου είναι ανοιχτή, να είσαι σίγουρος πως θα σε καταλάβει και θα λυτρωθεί η ψυχούλα σου.

    Τι είναι αυτό που σε σταματάει από το να μιλήσεις στην μητέρα σου και βασανίζεσαι τόσο πολύ; Μια μάνα που σε κουβάλησε στην κοιλιά της 9 μήνες πως νομίζεις ότι θα νιώσει όταν καταλάβει πως δεν μπόρεσε να είναι δίπλα στο παιδί της; Σκέψου την οικογένεια σου μόνο, τίποτα άλλο.

  10. #10
    Junior Member
    Join Date
    Jul 2021
    Posts
    18
    Ο αδερφός μου ήταν αυτόχειρας από ερωτική απογοήτευση και πίστεψε με δεν θέλεις να δεις το πόσο πόνο προκάλεσε στους ανθρώπους που τον αγαπούσαν.
    Δεν θέλεις να χαράξεις αυτό το "γιατί" στις ψυχές των ανθρώπων που σε αγαπάνε. Πίστεψε με, δεν το θέλεις.

    Σκέψου πως θα νιώσει η μανούλα σου που σε αγαπάει και πονάει να βλέπει το παιδί της σε αυτή την κατάσταση και να νιώθει ότι δεν μπορεί να το βοηθήσει. Το μόνο που θα καταφέρεις είναι να τους στεναχωρήσεις επειδή δεν κατάλαβαν το πόσο πολύ βασανίζεσαι μέσα σου, το πόσο πολύ είχες ανάγκη αυτή την αγκαλιά για να κλάψεις μέσα της και να ξεσπάσεις σε λυγμούς.

    Δεν ξέρεις πόσες φορές είχα ανάγκη αυτή την αγκαλιά και δεν την είχα. Δεν νομίζω ότι υπάρχει χειρότερος πόνος στην καρδιά ενός ανθρώπου, να θέλεις να κλάψεις στην αγκαλιά της μάνας σου και να μην την έχεις δίπλα σου. Εσύ είσαι τυχερός και την έχεις δίπλα σου, έτοιμη να απλώσει τα χέρια της και να σε τυλίξει στην αγκαλιά της. Το μόνο που έχεις να κάνεις, είναι να ανοίξεις την καρδιά σου και της μιλήσεις, να της πεις όλα αυτά που βασανίζουν την ψυχούλα σου και πίστεψε με, θα λυτρωθείς και θα ηρεμήσεις μέσα σου.
    Last edited by Stranger87; 19-07-2021 at 04:38.

  11. #11
    Senior Member
    Join Date
    Aug 2020
    Posts
    4,227
    Καλημερα Αλεξ!

    Δες σε παρακαλω πολυ την συνεντευξη του Μουθουναιου που ειναι στην κυριολεξια μαχαιρια στην καρδια ..

    Κια ομως αυτος ο ανθρωπος ζει και προχωραει .
    Αν μπορει αυτος τοτε ολοι μπορειται ..Εμεις ειμαστε πολυ μικροι μπροστα σε ολο αυτο που εχετε περασει για να σου πουμε το οτιδηποτε ..

    Ειχα πολυ στενη σχεση με ανθρωπο που δεχτηκε σεξουαλικη κακοποιηση στην παιδικη του ηλικια και επειδη βιωσα απο πολυ κοντα τι εστι ολο αυτο και τι προβληματικες συμπεριφορες δημιουργησε αθελα του στον ευατο του μονο και μονο επειδη δεν βρηκε την δυναμη να το καταγγειλει και να το δουλεψει απο την πρωτη στιγμη θα σε παρακαλεσω να βρεις την δυναμη να κανεις την υπερβαση και να πας σε ενα ειδικο .

    Το γεγονος εγινε ,βρες τροπο μο ος σου γιατι εγω προσωπικα οτι και να εκανα για να τον βοηθησω ηταν αδυνατο γιατι δεν ηθελε εκεινος να το πεταξει ολο αυτο απο επανω του .

    Κια κατι αλλο ,αν ενα πραγμα δεν μπορεις να το πεταξεις απο πανω σου καντω δικο σου οσο σκληρο και να ειναι και προσπαθησε να δουλεψεις πλεον κατω απο αυτες τις συνθηκες ..


    https://www.youtube.com/watch?v=IGpLWoZmgoo
    Όλη η ζωή μου συναισθήματα !

  12. #12
    Senior Member
    Join Date
    Jun 2021
    Posts
    175
    Βγάλε αυτές τις περίεργες ιδέες από το μυαλό σου περί αυτοκτονίας δεν είναι λύση .είναι καλό σημάδι ότι έκανες μία αρχή για να τα βγάλεις από μέσα σου ότι τα έγραψες στο forum. Κάποια πράγματα δεν μπορούμε να τα αντιμετωπίσουμε μόνοι μας εσύ είχες τη δύναμη και τα κρατούσες μέσα σου , αλλά τώρα που έκανες στην αρχή κοίτα να πας σε ψυχολόγο και μη σκέφτεσαι από πριν πόσο χρόνο θα σου πάρει . όλοι το ίδιο σου λέμε. αργά-αργά ολα θα φτιάξουν αρκεί να κάνεις εσύ ένα βήμα και να πας σε ένα ψυχολόγο μην το σκέφτεσαι απλά τράβα μία απόφαση είναι . και δεν χρειάζεται να αποδείξεις στους γονείς σου ούτε σε κανέναν άλλον ότι είσαι με κάποιον .

  13. #13
    Senior Member
    Join Date
    Jul 2021
    Posts
    121
    Αρχικά να σου πω οτι λυπάμαι αφάνταστα γι αυτό που σου συνέβη! Μακάρι να μπορούσα να σε πάρω μια αγκαλιά και να σου πω οτι ολα θα πάνε καλά!
    Να ζητήσεις την βοήθεια ειδικού. Ναι, θέλει χρόνο να συνέλθεις όμως θα δεις οτι όλα θα μαλακώσουν. Από το να μην κάνεις τίποτα και να βασανίζεσαι, αξίζει να προσπαθήσεις!!
    Η ζωή είναι πολύ όμορφη όταν αποφασίσεις να την πάρεις στα χέρια σου. Θα αργήσεις λίγο αλλά θα το δεις και εσύ! Σε παρακαλώ φρόντισε τον εαυτό σου, έχεις γονείς που σε αγαπούν, ζήτα βοήθεια!

  14. #14
    Senior Member
    Join Date
    Nov 2006
    Location
    Planet Love
    Posts
    23,537
    Quote Originally Posted by alex_95 View Post
    Καλησπέρα,
    Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για όλες τις απαντήσεις σας.
    Είμαι πάρα πολύ απογοητευμένος, και σε ψυχολόγο-ψυχιατρο να πάω θα χρειαστώ ακόμα και χρόνια για να σταθεροποιηθω...και πραγματικά δεν έχω άλλη υπομονή.
    Πολλές φορές με έχουν προσελκύσει κοπέλες, μια φορά ενιωσα μια ασφάλεια με μια κοπέλα και πίστευα ότι θα μπορέσω να βρεθώ ερωτικά μαζί της η έστω να καταφέρω να βγάλω τα ρούχα μου μπροστά τής.... βρεθήκαμε, κατάφερα έβγαλα τα ρούχα μου μετά από πολύ δυσκολία και την ώρα που άρχισε να με ακουμπάει άρχισα να τρέμω, ξέσπασα σε κλαμματα..η κοπέλα ξενέρωσε και έφυγε. μετά από μερικές μέρες με είχε μπλοκάρει από παντού και δεν ήθελε καμιά επικοινωνία μαζί μου.
    Τότε καταρρευσα ακόμα περισσότερο, σιχαθηκα ακόμα περισσότερο τόν Αλέξανδρο.
    Τα χρόνια περνάνε, πλέον δεν μπορώ ούτε μόνος να πηγαίνω βόλτες ούτε να πληρώνω ανθρώπους για να τους βλέπουν οι γονείς μου.
    Είχα πληρώσει μια κοπέλα να έρθει απλά σπίτι μου, να την δουν για να νομίζουν ότι είμαι καλά. Έκατσε για λίγο και έφυγε. Δημιούργησα ένα ψεύτικο προφίλ στο Facebook με ψεύτικα στοιχεία και για κάποιο διάστημα έβαζα δήθεν ότι είμαι μαζί της μόνο και μόνο να το βλέπουν οι γονείς μου.
    Πλέον όμως κουράστηκα, δεν αντέχω μέσα μου να κάνω ξανά το ίδιο δεν μπορώ πονάω.
    Δεν με ενδιαφέρει το σεξ, θέλω απλά έναν άνθρωπο δίπλα μου. Μια αγκαλιά και αν κλάψω από φόβο να μήν με κοροϊδέψει να μην γελάσει μαζί μου...αλλά να κάτσει εκεί. Τόσο δύσκολο είναι; Μόνο αυτό ζητάω για να είμαι ευτυχισμένος, έναν άνθρωπο στη ζωή μου.
    Δεν αντέχω άλλο μέσα μου. Σε λίγα χρόνια πάω 30 χρόνων, τι θα κάνω; Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί πρέπει να βασανίζομαι, δεν έχω πειράξει ποτέ μου κανέναν.
    Έχω απελπιστει πλέον και δεν ελπίζω σε τίποτα. Θέλω μόνο να φύγω να ηρεμήσει η ψυχούλα μου. Ψάχνω τρόπους, έχω προσπαθήσει αλλά είμαι δειλός. Μια ζωή δειλός στο σχολείο παντού.
    Ακόμα και τώρα που θέλω απλά να δώσω ένα τέλος και εκεί δειλός.. μόνο έτσι θα βρώ την απόλυτη ευτυχία και θα σταματήσω να πονάω. Δεν ανήκω εδώ, από λάθος ήρθα η ήρθα μόνο για να πονάω.
    Έχω προσπαθήσει με χάπια μόνο εμετό έκανα στο τέλος και ζαλάδα μετά από κατανάλωση 30 χαπιών.
    Προσπάθησα να κόψω τις φλέβες μου, η να κρεμαστώ από κάπου. Δεν μπόρεσα τίποτα από τα δύο. Το τελευταίο διάστημα έχω φτάσει σε ακραίες σκέψεις, να καταπιω ποντικοφάρμακο. Φαντάζομαι ότι ο πόνος είναι δυνατός αλλά μπορεί να είναι και η καλύτερη λύση... ακουγομαι υπερβολικός η τρελός... απλά είμαι δυστυχισμένος απογοητευμένος.
    Δεν έχω πλέον υπομονή για τίποτα, και όσο περνάνε τα χρόνια απογοητεύομαι ακόμα περισσότερο.
    Τόσα χρόνια ζω με μια μάσκα, πλέον δεν αντέχω να την φοράω άλλο.
    Προχθές ήρθε και με πήρε τυχαία η μητέρα μου μια αγκαλιά, δεν άντεξα και άρχισα να τρέμω. Απλά της είπα ότι δεν θέλω και σταμάτησε μετά. Αν δεν αντέχω την αγκαλιά της ίδιας της μητέρας μου τότε πως θα αντέξω από έναν ξένο η πώς θα καταφέρω να συνεχίσω;
    καλησπερα.
    απο καπου πρεπει να αρχισεις ομως.
    εισαι κοντα στα 30. μεχρι τωρα αναβαλεις τον ψυχολογο. θα μπορουσες να εισαι ηδη ανακουφισμενος.
    δεν ειναι αργα . ΑΛΛΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟ ΒΗΜΑ.

    ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΥΤΕΣ. ασχετως που δεν τους εχεις ουτε αυτους, και να βρεις φιλους, η παρεα δενε χει καμια σχεση με την θεραπεια. ειναι στηριξη, παρηγορια, ναι. αλλα ΟΧΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ.

    χρειαζεσαι επειγοντως θεραπεια και μην την αναβαλεις κι αλλο.

    απο οσα μας λες, εγω συμπεραινω οτι το μισο σου προβλημα ειναι η κακοποιηση σου και το αλλο μισο ειναι αυτο που δημιουργηθηκε επειδη δεν το διαχειριστηκες κι εστησες μια ολοκληρη ψευτικη ζωη, για να μην υποπτευθει κανεις οτι δεν εισαι καλα.
    γιατι να μην το υποπτευθουν;;; ας ξερουν οτι δεν εισαι καλα.
    ΤΑ ΨΕΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΒΑΡΟΣ. ΒΓΑΛΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΗ ΣΟΥ.
    δεν χρειαζεται να πεις τι ακριβως συνεβη, αν δεν μπορεις. πες τους ομως οτι δεν εισαι καλα, οτι χρειαζεσαι ψυχοθεραπεια.
    σταματα το θεατρο.
    η αυτοκτονια δεν ειναι αυτο που πολλοι φανταζονται.
    ειναι πιο πιθανο να καταληξεις σε ενα νοσοκομειο να σου κανουν επωδυνες τεχνικες, παρα να πεθανεις.
    ασε που μπορει να μεινεις αναπηρος και να βαλεις στην ζωη σου ακομα περισσοτερα προβληματα

    εισαι νεος ανθρωπος. πηγαινε σε εναν ψυχοθεραπευτη και σιγα σιγα θα ισορροπησεις..

  15. #15
    Senior Member
    Join Date
    Aug 2017
    Location
    Αθήνα
    Posts
    3,898
    Quote Originally Posted by alex_95 View Post
    Καλησπέρα,
    Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για όλες τις απαντήσεις σας.
    Είμαι πάρα πολύ απογοητευμένος, και σε ψυχολόγο-ψυχιατρο να πάω θα χρειαστώ ακόμα και χρόνια για να σταθεροποιηθω...και πραγματικά δεν έχω άλλη υπομονή.
    Πολλές φορές με έχουν προσελκύσει κοπέλες, μια φορά ενιωσα μια ασφάλεια με μια κοπέλα και πίστευα ότι θα μπορέσω να βρεθώ ερωτικά μαζί της η έστω να καταφέρω να βγάλω τα ρούχα μου μπροστά τής.... βρεθήκαμε, κατάφερα έβγαλα τα ρούχα μου μετά από πολύ δυσκολία και την ώρα που άρχισε να με ακουμπάει άρχισα να τρέμω, ξέσπασα σε κλαμματα..η κοπέλα ξενέρωσε και έφυγε. μετά από μερικές μέρες με είχε μπλοκάρει από παντού και δεν ήθελε καμιά επικοινωνία μαζί μου.
    Τότε καταρρευσα ακόμα περισσότερο, σιχαθηκα ακόμα περισσότερο τόν Αλέξανδρο.
    Τα χρόνια περνάνε, πλέον δεν μπορώ ούτε μόνος να πηγαίνω βόλτες ούτε να πληρώνω ανθρώπους για να τους βλέπουν οι γονείς μου.
    Είχα πληρώσει μια κοπέλα να έρθει απλά σπίτι μου, να την δουν για να νομίζουν ότι είμαι καλά. Έκατσε για λίγο και έφυγε. Δημιούργησα ένα ψεύτικο προφίλ στο Facebook με ψεύτικα στοιχεία και για κάποιο διάστημα έβαζα δήθεν ότι είμαι μαζί της μόνο και μόνο να το βλέπουν οι γονείς μου.
    Πλέον όμως κουράστηκα, δεν αντέχω μέσα μου να κάνω ξανά το ίδιο δεν μπορώ πονάω.
    Δεν με ενδιαφέρει το σεξ, θέλω απλά έναν άνθρωπο δίπλα μου. Μια αγκαλιά και αν κλάψω από φόβο να μήν με κοροϊδέψει να μην γελάσει μαζί μου...αλλά να κάτσει εκεί. Τόσο δύσκολο είναι; Μόνο αυτό ζητάω για να είμαι ευτυχισμένος, έναν άνθρωπο στη ζωή μου.
    Δεν αντέχω άλλο μέσα μου. Σε λίγα χρόνια πάω 30 χρόνων, τι θα κάνω; Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί πρέπει να βασανίζομαι, δεν έχω πειράξει ποτέ μου κανέναν.
    Έχω απελπιστει πλέον και δεν ελπίζω σε τίποτα. Θέλω μόνο να φύγω να ηρεμήσει η ψυχούλα μου. Ψάχνω τρόπους, έχω προσπαθήσει αλλά είμαι δειλός. Μια ζωή δειλός στο σχολείο παντού.
    Ακόμα και τώρα που θέλω απλά να δώσω ένα τέλος και εκεί δειλός.. μόνο έτσι θα βρώ την απόλυτη ευτυχία και θα σταματήσω να πονάω. Δεν ανήκω εδώ, από λάθος ήρθα η ήρθα μόνο για να πονάω.
    Έχω προσπαθήσει με χάπια μόνο εμετό έκανα στο τέλος και ζαλάδα μετά από κατανάλωση 30 χαπιών.
    Προσπάθησα να κόψω τις φλέβες μου, η να κρεμαστώ από κάπου. Δεν μπόρεσα τίποτα από τα δύο. Το τελευταίο διάστημα έχω φτάσει σε ακραίες σκέψεις, να καταπιω ποντικοφάρμακο. Φαντάζομαι ότι ο πόνος είναι δυνατός αλλά μπορεί να είναι και η καλύτερη λύση... ακουγομαι υπερβολικός η τρελός... απλά είμαι δυστυχισμένος απογοητευμένος.
    Δεν έχω πλέον υπομονή για τίποτα, και όσο περνάνε τα χρόνια απογοητεύομαι ακόμα περισσότερο.
    Τόσα χρόνια ζω με μια μάσκα, πλέον δεν αντέχω να την φοράω άλλο.
    Προχθές ήρθε και με πήρε τυχαία η μητέρα μου μια αγκαλιά, δεν άντεξα και άρχισα να τρέμω. Απλά της είπα ότι δεν θέλω και σταμάτησε μετά. Αν δεν αντέχω την αγκαλιά της ίδιας της μητέρας μου τότε πως θα αντέξω από έναν ξένο η πώς θα καταφέρω να συνεχίσω;
    Προσπάθησα να σου στειλω προσωπικό μήνυμα αλλα τα εχεις κλειστά.Ανοιξε τα αν θες.
    Η άγνοια οδηγεί στην ευτυχία..

Page 1 of 5 123 ... LastLast

Similar Threads

  1. Ξυλο στην παιδικη ηλικια
    By davidh in forum Ψυχώσεις & Σχιζοφρένεια
    Replies: 2
    Last Post: 10-01-2021, 17:50
  2. Κακοποίηση σε παιδική ηλικια
    By Sofaki in forum Κακοποίηση
    Replies: 18
    Last Post: 28-08-2019, 20:46
  3. Παιδικη ηλικια και ψυχωση
    By kostas1983 in forum Ψυχώσεις & Σχιζοφρένεια
    Replies: 3
    Last Post: 22-01-2013, 02:33
  4. ΑΛΛΑΓΗ ΑΡΙΣΤΕΡΟΧΕΙΡΑ ΣΕ ΔΕΞΙΟΧΕΙΡΑ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ
    By Knitter in forum Ψυχολογική Υποστήριξη & Αυτοβοήθεια
    Replies: 17
    Last Post: 26-11-2010, 10:56
  5. Παιδική ηλικία σχφ
    By helena23 in forum Ψυχώσεις & Σχιζοφρένεια
    Replies: 16
    Last Post: 29-03-2010, 01:06

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •