Με καταχτυπουν τα απωθημένα, η μοναξιά και μια ζωή τέλμα...

[ioannis2]

Είναι πολύ άσχημο πράγμα να ξεσπάς μέσα σου άγρια εναντίον του είτε παίρνοντας τον τηλέφωνο είτε βλέποντας τον, σε σημείο που να ταράζεται ακόμα και η σωματική σου υγεία (πχ να νιώθεις κρύο, αδυναμία, χλωμιά), να κρατάς το τηλέφωνο και να μην μπορείς να πατήσεις τον αριθμό του κι αυτό να επαναλαμβάνεται για αρκετές μέρες κι όταν στο τέλος, μετά από αρκετές μέρες, τον πάρεις τηλέφωνο η συζήτηση να είναι μια ήπια συζήτηση κι αυτά που ήθελες να του πεις να του τα λες με ήπιο τρόπο κι αυτός να συνεχίζει να σε θεωρεί ως βλάκα. Αυτά τα συμπτώματα είμαι σχεδόν βέβαιος πως τα είχε και ο πατέρας μου, ο οποίος όταν ξεσπούσε κατά τον τρόπο που περιέγραψα στο τέλος ένιωθε μια ικανοποίηση που είπε κάτι, μια κουβέντα κατά του άλλου. Είναι εσωτερική αγχώδης διαταραχή ή κρίση πανικού και πάλι εσωτερική η οποία ψάχνει τρόπο για ξέσπασμα.

Εκεί που οι άλλοι πίνουν την μπύρα τους για να διασκεδάσουν εγώ πίνω την μπύρα μου με σκοπό να ξεχαστώ. Άνθρωποι με τρόπο αντίδρασης σαν κι αυτόν στο τέλος κολλάνε στις εκκλησιές και στα μοναστήρια ψάχνοντας γαλήνη κι ελπίδα μέσα στο υπερφυσικό που προσφέρουν αυτοί οι χώροι.

Υπάρχουν και οι άνθρωποι λαμόγια που ξέρουν πως να σε εκμεταλλευτούν, πως να σε υποτιμήσουν και πως να σε χειριστούν διπλωματικά όταν τους ανοίγεις τη συζήτηση που ανέφερα.

Στο μεταξύ είμαι από παρέα εντελώς μόνος. Παράτησα τον κάθε περιπτωσάρα αλλά τους εντάξει που πλησιάσα, που γνωριζόμαστε και υποτίθεται πως συνδεόμαστε εδώ και χρόνια, έκανα κρούση για ξεκίνημα παρέας αλλά από κανέναν δεν βρίσκω ανταπόκριση. Έχω ένα τηλέφωνο που δεν χτυπάει ποτέ από κανέναν για σκοπούς παρέας. Ουδέποτε στη ζωη μου δεν με κάλεσαν ούτε για ποτό ούτε για διασκέδαση ούτε για φαί εκτός από αρχικά στάδια που γνωρίζεται ο κόσμος μεταξύ του κι εκεί που αυτά γίνονται για τον τύπο.

Κατά τα λοιπά, επαγγελματικά, αισθηματικά, η ζωή μου είτε είναι εγκλωβισμένη είτε σε τέλμα και σε κάθε περίπτωση μολυσμένη από τα απωθημένα.

[hlias1988]

Μια απο τα ιδια!! Με κάνεις να αισθανομαι οτι δεν ειμαι μονος. Φιλε δεν εισαι μονος.....

[erimitis44]

Είναι πολύ άσχημο πράγμα να ξεσπάς μέσα σου άγρια εναντίον του είτε παίρνοντας τον τηλέφωνο είτε βλέποντας τον, σε σημείο που να ταράζεται ακόμα και η σωματική σου υγεία (πχ να νιώθεις κρύο, αδυναμία, χλωμιά), να κρατάς το τηλέφωνο και να μην μπορείς να πατήσεις τον αριθμό του κι αυτό να επαναλαμβάνεται για αρκετές μέρες κι όταν στο τέλος, μετά από αρκετές μέρες, τον πάρεις τηλέφωνο η συζήτηση να είναι μια ήπια συζήτηση κι αυτά που ήθελες να του πεις να του τα λες με ήπιο τρόπο κι αυτός να συνεχίζει να σε θεωρεί ως βλάκα. Αυτά τα συμπτώματα είμαι σχεδόν βέβαιος πως τα είχε και ο πατέρας μου, ο οποίος όταν ξεσπούσε κατά τον τρόπο που περιέγραψα στο τέλος ένιωθε μια ικανοποίηση που είπε κάτι, μια κουβέντα κατά του άλλου. Είναι εσωτερική αγχώδης διαταραχή ή κρίση πανικού και πάλι εσωτερική η οποία ψάχνει τρόπο για ξέσπασμα.

Εκεί που οι άλλοι πίνουν την μπύρα τους για να διασκεδάσουν εγώ πίνω την μπύρα μου με σκοπό να ξεχαστώ. Άνθρωποι με τρόπο αντίδρασης σαν κι αυτόν στο τέλος κολλάνε στις εκκλησιές και στα μοναστήρια ψάχνοντας γαλήνη κι ελπίδα μέσα στο υπερφυσικό που προσφέρουν αυτοί οι χώροι.

Υπάρχουν και οι άνθρωποι λαμόγια που ξέρουν πως να σε εκμεταλλευτούν, πως να σε υποτιμήσουν και πως να σε χειριστούν διπλωματικά όταν τους ανοίγεις τη συζήτηση που ανέφερα.

Στο μεταξύ είμαι από παρέα εντελώς μόνος. Παράτησα τον κάθε περιπτωσάρα αλλά τους εντάξει που πλησιάσα, που γνωριζόμαστε και υποτίθεται πως συνδεόμαστε εδώ και χρόνια, έκανα κρούση για ξεκίνημα παρέας αλλά από κανέναν δεν βρίσκω ανταπόκριση. Έχω ένα τηλέφωνο που δεν χτυπάει ποτέ από κανέναν για σκοπούς παρέας. Ουδέποτε στη ζωη μου δεν με κάλεσαν ούτε για ποτό ούτε για διασκέδαση ούτε για φαί εκτός από αρχικά στάδια που γνωρίζεται ο κόσμος μεταξύ του κι εκεί που αυτά γίνονται για τον τύπο.

Κατά τα λοιπά, επαγγελματικά, αισθηματικά, η ζωή μου είτε είναι εγκλωβισμένη είτε σε τέλμα και σε κάθε περίπτωση μολυσμένη από τα απωθημένα.

Η κατάσταση που περιγράφεις είναι αρκετά ταυτόσημη με τη δική μου αυτή τη στιγμή παρότι είμαι μονάχα 20 ετών, αλλά ευτυχώς μου δίνει ελπίδα το γεγονός ότι υπάρχουν και άλλοι εκεί έξω.

[kostas62]

Όλα αυτά που περιγράφετε ,πιστεύω ότι ξεκινούν από την χαμηλή αυτοεκτίμηση...

Δεν έχω την λύση, αλλά ευτυχώς είστε όλοι αρκετά νέοι, και έχετε χρόνο να την βελτιώσετε, εάν ασχοληθείτε και καταβαλετε σοβαρή προσπάθεια.

Αυτό που έχω διαπιστώσει, είναι ότι όταν ο κοινωνικός μας περίγυρος βλέπει ότι μπορούμε να σταθούμε μόνοι μας στα πόδια μας ,έχομε τις αξίες μας που τις υποστηρίζομε χωρίς συμβιβασμούς, και δεν ζητάμε την αποδοχή κανενός για να αισθανόμαστε πλήρεις, τότε θα δείτε πόσοι θα επιζητούν την προσοχή σας !

Εάν αντίθετα αυτό που εισπρατουν είναι παράπονα, απαισιοδοξία διστακτικοτητα, κλπ ,τότε χάνουν το όποιο ενδιαφέρον τους και ...πάνε για άλλα...

Αυτό είναι το συμπέρασμα μου από την μακρα εμπειρία μου σε αυτή την ζωή..

[hlias1988]

Όλα αυτά που περιγράφετε ,πιστεύω ότι ξεκινούν από την χαμηλή αυτοεκτίμηση...

Δεν έχω την λύση, αλλά ευτυχώς είστε όλοι αρκετά νέοι, και έχετε χρόνο να την βελτιώσετε, εάν ασχοληθείτε και καταβαλετε σοβαρή προσπάθεια.

Αυτό που έχω διαπιστώσει, είναι ότι όταν ο κοινωνικός μας περίγυρος βλέπει ότι μπορούμε να σταθούμε μόνοι μας στα πόδια μας ,έχομε τις αξίες μας που τις υποστηρίζομε χωρίς συμβιβασμούς, και δεν ζητάμε την αποδοχή κανενός για να αισθανόμαστε πλήρεις, τότε θα δείτε πόσοι θα επιζητούν την προσοχή σας !

Εάν αντίθετα αυτό που εισπρατουν είναι παράπονα, απαισιοδοξία διστακτικοτητα, κλπ ,τότε χάνουν το όποιο ενδιαφέρον τους και ...πάνε για άλλα...

Αυτό είναι το συμπέρασμα μου από την μακρα εμπειρία μου σε αυτή την ζωή..

Εχεις δικιο φιλε! Τα λογια σου ας γινουν πραξεις μας!

[Merlot]

Ιωάννη, αυτό που ανέφερες για τον πατέρα σου, υπάρχει λες περίπτωση να "ξεσήκωσες" συμπεριφορές του, με τον μιμητισμό ενός παιδιού που μαθαίνει από τους γονείς του διάφορα;

[Eagle guy]

Ναι βρε Ιωάννη, δύσκολη η ζωή σου και σκληρή, αλλά αν σταμπάρεις αυτούς που σε θέλουν ως "περιπτωσάρες" (ακόμα κι αν όντως είναι), και όποιον σε πλησιάζει τον υποτιμάς, τότε είναι ακόμα πιο δύσκολο να ξεφύγεις από τη μοναξιά. Στη ζωή κάνουμε παιχνίδι με ό,τι έχουμε, και όχι με ό,τι θα θέλαμε να έχουμε. Και είναι κάπου φαύλος κύκλος, να έχεις χαμηλή αυτοπεποίθηση, να το "μυρίζονται" αυτοί με την υψηλή αυτοπεποίθηση και να σε αποφεύγουν, και λόγω μοναξιάς να συνεχίζει η χαμηλή αυτοπεποίθηση. Εγώ αναγκάστηκα κατά καιρούς να κάνω παρέα με προβληματικούς, αλλά ήμουν ευγνώμων που τους είχα έστω και αυτούς.

[ioannis2]

Ιωάννη, αυτό που ανέφερες για τον πατέρα σου, υπάρχει λες περίπτωση να "ξεσήκωσες" συμπεριφορές του, με τον μιμητισμό ενός παιδιού που μαθαίνει από τους γονείς του διάφορα;

Δεν γράφω κάπου για "ξεσήκωσες". Το εννοείς ως "τον έκανα να ξεσπά"? η απάντηση είναι ναι, δηλ προστριβές μεταξύ μας. Αν είναι μιμητισμό που εννοείς τότε έχει δίκαιο διότι το υποσυνείδητο αντιγράφει ιδίως σε παιδική ηλικία όπου ισχύει το tabula rasa δηλ κάτι κενό που το γεμίζεις.

[ioannis2]

Ναι βρε Ιωάννη, δύσκολη η ζωή σου και σκληρή, αλλά αν σταμπάρεις αυτούς που σε θέλουν ως "περιπτωσάρες" (ακόμα κι αν όντως είναι), και όποιον σε πλησιάζει τον υποτιμάς, τότε είναι ακόμα πιο δύσκολο να ξεφύγεις από τη μοναξιά. Στη ζωή κάνουμε παιχνίδι με ό,τι έχουμε, και όχι με ό,τι θα θέλαμε να έχουμε. Και είναι κάπου φαύλος κύκλος, να έχεις χαμηλή αυτοπεποίθηση, να το "μυρίζονται" αυτοί με την υψηλή αυτοπεποίθηση και να σε αποφεύγουν, και λόγω μοναξιάς να συνεχίζει η χαμηλή αυτοπεποίθηση. Εγώ αναγκάστηκα κατά καιρούς να κάνω παρέα με προβληματικούς, αλλά ήμουν ευγνώμων που τους είχα έστω και αυτούς.

Το μη χείρον βέλτιστον δλδ. Όταν κάνεις παρέα για να μην είσαι μόνος. Όταν λες έστω μ αυτούς που έχω. Κάπου και αυτοί με είχαν ως εναλλακτική επιλογή, όταν δεν έβρισκαν άλλους ή όταν έψαχναν κάποιον να πουν τα δικά τους. Υπήρχε ένα ελάχιστο στοιχείο διασκέδασης κι αυτό στο πλαίσιο που προείπα. Η κατάσταση όμως δεν άντεξε και έφυγα από μόνος.

Το περίεργο που μου συμβαίνει από κάποιο χρονικό διάστημα μετά που ξέκοψα απ αυτούς είναι ότι, η σκέψη μου, δηλ η φαντασία μου, δημιουργεί μ αυτά τα άτομα ευχάριστες καταστάσεις μέσα στις οποίες βιώνω στιγμες παρέας, πλάκας και κουβέντας μαζί τους στιγμές που δεν ήταν συχνές όταν ήμουν μαζί τους. Έτσι, η σκέψη καλυπτόμενη σημαντικά απ αυτό, συν το διαδίκτυο που όλοι χρησιμοποιούμε, συν η ελπίδα για καλύτερες απ αυτή την πλευρά της ζωής μέρες, δεν νιώθει μοναξιά, δεν επιζητεί έντονα παρέα από άλλους.

[ioannis2]

Όλα αυτά που περιγράφετε ,πιστεύω ότι ξεκινούν από την χαμηλή αυτοεκτίμηση...

Δεν έχω την λύση, αλλά ευτυχώς είστε όλοι αρκετά νέοι, και έχετε χρόνο να την βελτιώσετε, εάν ασχοληθείτε και καταβαλετε σοβαρή προσπάθεια.

Αυτό που έχω διαπιστώσει, είναι ότι όταν ο κοινωνικός μας περίγυρος βλέπει ότι μπορούμε να σταθούμε μόνοι μας στα πόδια μας ,έχομε τις αξίες μας που τις υποστηρίζομε χωρίς συμβιβασμούς, και δεν ζητάμε την αποδοχή κανενός για να αισθανόμαστε πλήρεις, τότε θα δείτε πόσοι θα επιζητούν την προσοχή σας !

Εάν αντίθετα αυτό που εισπρατουν είναι παράπονα, απαισιοδοξία διστακτικοτητα, κλπ ,τότε χάνουν το όποιο ενδιαφέρον τους και ...πάνε για άλλα...

Αυτό είναι το συμπέρασμα μου από την μακρα εμπειρία μου σε αυτή την ζωή..

Μπορεί να μην έχουμε και μεγάλη διαφορά ηλικίας. Αυτά που γράφεις τα ξανάκουσα και τα κατανόησα από μόνος μου μυριάδες φορές. Υπάρχει και το στοιχείο που λέει μην κακοφανίσεις κανέναν ή ο φόβος μην κάνεις εχθρούς. Πέραν αυτού, όσο περνάνε τα χρόνια αρχίζω να πιστεύω πως ο χαρακτήρας κρύβει - έχει, έναν σκληρό πυρήνα ο οποίος όσες εκπαιδεύσεις ψυχολογίας κι αν λάβεις κι όσο πολύ κι αν το προσπαθήσεις δεν αλλάζει με τίποτα.

[ioannis2]

Τις τελευταίες μέρες ας πούμε με διαπερνά μια έντονη μελαγχολία ενώ ταυτόχρονα η απόδοση μου πχ στη δουλειά και στις διαπροσωπικές σχέσεις δεν έχει πέσει καθόλου μάλλον από οίκτο και πείσμα και στόχους ανεβαίνει κάπως, χωρίς να μιλάμε για ρίσκα. Τα ρίσκα είναι στο πεδίο της ψευδαίσθησης, της φρούδας ελπίδας.

[kostas62]

Ο οίκτος ας παραμείνει στο περιθώριο...

Μένω στο " η απόδοση μου ανεβαίνει από πείσμα και στόχους ".

Μήπως να καλιεργήσεις περισσότερο αυτά τα δύο;;
Καλημέρα

[ioannis2]

Ο οίκτος ας παραμείνει στο περιθώριο...

Μένω στο " η απόδοση μου ανεβαίνει από πείσμα και στόχους ".

Μήπως να καλιεργήσεις περισσότερο αυτά τα δύο;;
Καλημέρα

Όπως απαντάω σε όλους, θα προσπαθήσω.

[Eagle guy]

Μπορεί να μην έχουμε και μεγάλη διαφορά ηλικίας. Αυτά που γράφεις τα ξανάκουσα και τα κατανόησα από μόνος μου μυριάδες φορές. Υπάρχει και το στοιχείο που λέει μην κακοφανίσεις κανέναν ή ο φόβος μην κάνεις εχθρούς. Πέραν αυτού, όσο περνάνε τα χρόνια αρχίζω να πιστεύω πως ο χαρακτήρας κρύβει - έχει, έναν σκληρό πυρήνα ο οποίος όσες εκπαιδεύσεις ψυχολογίας κι αν λάβεις κι όσο πολύ κι αν το προσπαθήσεις δεν αλλάζει με τίποτα.

Όντως, και για αυτό το λόγο, παρά το ότι υπάρχουν τόσα βιβλία και βίντεο αυτοβελτίωσης, ψυχοθεραπευτές, ψυχίατροι και life coaches, τελικά πολλοί άνθρωποι έχουν προβληματική ζωή. Εγώ όταν ήμουν εξωτερικό είχα πάει σε έναν ψυχίατρο και μου είπε "εξωστρεφής δεν θα γίνεις ποτέ, γίνε 10 τοις εκατό πιο εξωστρεφής από αυτό που είσαι τώρα και θα είσαι οκ". Όσο και καλά να σου φερθούν οι γονείς και οι φίλοι, όση ψυχανάλυση κι αν κάνεις, θα βελτιωθείς μέχρι ενός σημείου, δεν θα γίνεις τέλειος. Όμως, Ιωάννη, το άλλο ποστ στο έγραψα γιατί, ενώ παραπονιέσαι για μοναξιά, σου είχα στείλει κάποτε ένα pm και δεν απάντησες. Οκ, είμαι κι εγώ "περίπτωση", αλλά και σπουδές έχω κάνει, και εξόδους, και δουλειές, δηλαδή δεν είμαι και καμένο χαρτί.

[ioannis2]

Όντως, και για αυτό το λόγο, παρά το ότι υπάρχουν τόσα βιβλία και βίντεο αυτοβελτίωσης, ψυχοθεραπευτές, ψυχίατροι και life coaches, τελικά πολλοί άνθρωποι έχουν προβληματική ζωή. Εγώ όταν ήμουν εξωτερικό είχα πάει σε έναν ψυχίατρο και μου είπε "εξωστρεφής δεν θα γίνεις ποτέ, γίνε 10 τοις εκατό πιο εξωστρεφής από αυτό που είσαι τώρα και θα είσαι οκ". Όσο και καλά να σου φερθούν οι γονείς και οι φίλοι, όση ψυχανάλυση κι αν κάνεις, θα βελτιωθείς μέχρι ενός σημείου, δεν θα γίνεις τέλειος. Όμως, Ιωάννη, το άλλο ποστ στο έγραψα γιατί, ενώ παραπονιέσαι για μοναξιά, σου είχα στείλει κάποτε ένα pm και δεν απάντησες. Οκ, είμαι κι εγώ "περίπτωση", αλλά και σπουδές έχω κάνει, και εξόδους, και δουλειές, δηλαδή δεν είμαι και καμένο χαρτί.

Δεν θυμάμαι βρε... Θα σου απαντούσα. Έχει λιγο καιρο να μπω εδω και οποτε μπαίνω μετα απο λιγες μερες αραιωνω, χανομαι κι αμα το νιωσω αναγκη ξαναμπαινω.

Κι εγω έχω σπουδες, δουλειά, εξοδους, δεν είμαι και καμενο χαρτι, οπως ακριβώς και συ.

Τουλάχιστον ο ψυχίατρος σου φέρθηκε με ευθύτητα και ειλικρίνεια. Κι εγω όταν ρωτησα πριν χρόνια ενα ψυχολόγο που πηγαινα κοντά του αν απο πχ το δέκα στην παρέα, δλδ ο πιο αντικοινωνικος (δεν ημουν το δέκα, αλλά θα βαζα ενα επτά ή οκτώ) θα γινομουν με τη ψυχοθεραπεία αυτή το ένα όντας ενθουσιασμένος απ αυτή τη ψυχοθεραπεία, αυτός μου ειπε έ το πεντε και τα μασαγε, οπως μασαγε το πενηνταρικα που του εδινα σε καθε ραντεβού για αρκετά ραντεβού. Όμως μου έδειξε τον τροπο αλλά και με κατεύθυνε στο να πάρω μια απόφαση για ενα μάστερ ως προς το οποίο βρέθηκα σε έντονη διλημματικη κατασταση κι αυτο ηταν μεγάλη βοήθεια. Αμα ξαναπηγα μετα απο κάνα έτος μετα που πήγα κοντά του για τελευταία φορα και τα ειπαμε αυτος περίπου μου είπε πως ειτε εργένης θα καταληξω είτε καλογερος απο τις καρπαζιες που έφαγα στη ζωή. Μέχρι τωρα επιβιωνω...