ΒΑΡΕΘΗΚΑ

[LOGOPSYXOS]

Originally posted by PERDIKA
Ναι,δίκαιο έχεις LOGOPSΥHE. Αχ, πόσο με ηρεμείς και ούτε καν σε ξέρω. Νομίζω ότι χανομαι όταν κάτι δεν πάει καλά στην ζωή μου,΄(Π.Χ. μια ερωτική απόρριψη/ τα θέματα της δουλειάς τα χειρίζομαι μια χαρά.Τα αισθηματικά είναι που με τσακίζουν.) και βυθίζομαι σε ατελείωτες τύψεις για λάθη που νομίζω ότι έκανα, ή γιατί δεν το κατάλαβα πως δεν θα μπορούσε να προχωρήσει μια κατάσταση, ή γιατί δεν έιμαι δυνατή τώρα να ξεπεράσω γρήγορα την εικόνα του πρώην φίλου μου με την καινούργια του κοπέλα.
Πρέπει όπως λές και εσύ, \"να βάλω τα δυο μου χέρια κάτω και να σηκωθώ\" Μπορώ! Μήπως μαζοχιστικά μ\'αρέσει να λυπάμαι τον εαυτό μου?Αϊ σιχτιρ! Είχα πάει και σε μια ψυχολόγο και έιχα κάνει γύρω στις 10 επισκέψεις παλιά. Θα ήθελα να ξαναπάω τώρα. Θα ήθελα να πάω και σε ομάδα. Στην Θεσσαλονίκη υπάρχουν?

Αγαπητή ΠΕΡΔΙΚΑ....δεν σε ηρεμώ εγώ....αλλά εσύ ηρεμείς τον εαυτό σου πιθανόν γιατί διαβάζοντας κάποια πράγματα που γράφω εγώ ή κάποιοι άλλοι συντονίζεσαι με τις σκέψεις-ηρεμιστικά που υπάρχουν ήδη μέσα σου.Όπως έχω γράψει και προηγούμενως...άσχετα απ την βιοχημεία ή την ψυχοδυναμική της κατάστασης που περνάμε....υπάρχει και ένας νοητικός ιστός (σκέψεις) που συντηρούν αυτήν την κατάσταση και εξασφαλίζουν έτσι το μέλλον της μέσα μας.Ίχνη αυτής της μορφής σκέψεων συναντά κανείς και σε αυτά που γράφεις σε αυτήν την παράγραφο....\"...νομίζω ότι χάνομαι...,ή γιατί δεν το καταλάβαινα....ή γιατί δεν είμαι δυνατή...\".Πίσω απο όλες αυτές τις εκφράσεις...αυτό που ουσιαστικά παραδέχεσαι (και αναμασάς) είναι ότι είσαι ανήμπορη....οπότε λογικό είναι η διαταγή αυτή να εκτελείται πλήρως απ το νευρικό σου σύστημα....και να σε ρίχνει ακόμα περισσότερο.
Για κάποιους λόγους χαλάσατε τη σχέση σας...ΟΚ...αυτό συμβαίνει καθημερινά σε πολύ κόσμο....και σίγουρα η απώλεια μιας σχέσης μας χαλάει για λίγο καιρό τη διάθεση....ουσιαστικά μέχρι να συνηθίσουμε τη νέα κατάσταση που περιλαμβάνει απευθείας επανασύνδεση με τον εαυτό μας..και επέκταση σε νέες γνωριμίες.Για κάποιους λόγους (που με τους ψυχολόγους μπορείς να τους διερευνήσεις) αποφεύγεις την απευθείας επανασύνδεση με τον εαυτό σου (όπως φαίνεται) , αρνείσαι να προσφέρεις εσύ προσοχή και ευτυχία στον εαυτό σου...και κολλάς στη σχέση σου με τον πρώην...που τώρα μόνο πόνο σου προσφέρει.Είναι σαν να λές μέσα σου \"ΑΥΤΟ ΜΟΥ ΑΞΙΖΕΙ\".Αφού λοιπόν ο προσανατολισμός σου είναι αυτού του είδους το αυτομαστίγωμα...λογικό είναι να νιώθεις κάτι σαν αδυναμία,σαν να χάνεσαι κτλ.Όταν μας μαστιγώνουνε....δεν μπορεί να διατηρούμε τις αισθήσεις μας ...ακριβώς για να μειωθεί η αίσθηση του πόνου.

[nikigirl18]

Δεν μπορω να καταλαβω το πως μπορει να αλλαζει ετσι η διαθεση μου απο τη μια στιγμη στην αλλη.Τη μια στιγμη μπορει να ειμαι μια χαρα και μες στην αισιοδοξια και μετα απο δυο λεπτα(χωρις να εχει συμβει κατι)να ειμαι χαλια.Απο παντα ημουν καπως κυκλοθυμικη ομως πλεον εχει παραγινει αυτη η κατασταση.ΕΙναι τοσο αντιθετικα αυτα που αισθανομαι και που σκεφτομαι που φτανω σε σημειο να μην μπορω να καταλαβω ουτε τι θελω,ουτε τιποτα.Και το θεμα ειναι οτι και να αλλαξει για λιγο αυτο,η αλλαγη κραταει πολυ λιγο και επανερχομαι στην ιδια κατασταση.δε μπορω να βρω ακρη πια στο τι συμβαινει..

[anwnimi]

Νίκη ,
ίσως να είναι η νέα ζωή που ζεις που σε κάνει να νιώθεις έξω από τα νερά σου...
Το σχολείο τελείωσε, είσαι σε ένα καινούριο περιβάλλον, με άγνωστους αρχικά ανθρώπους, τα μαθήματα μπορεί να είναι ακαταλαβίστικα, όλα σου φαίνονται ξένα και οι επικείμενες εργασίες προς παράδοση μπορεί να φαίνονται βουνό! (προσωπική εμπειρία... Επίσης, όπως έχεις πει, άτομα που ήταν φίλοι σου τόσο καιρό να τους βλέπεις τώρα να σε αντιμετωπίζουν παράξενα...

Μήπως όλα αυτά είναι που σε επηρεάζουν αρνητικά; Θυμάμαι τον εαυτό μου πρωτοετή και αντί να το χαρώ στην αρχή ήμουν συνέχεια αγχωμένη και δεν ήξερα τι μου φταίει...Η σχολή, οι άνθρωποι, όλα! Ένα βάρος με ακολουθούσε παντού! Αν όμως δεν είχα περάσει και έμενα πίσω τότε θα καταλάβαινα την αξία!

Η φάση του πρωτοετούς για πολλούς είναι δύσκολη και αυτό είναι απόλυτα φυσιολογικό. Μετά όμως πρέπει σιγά σιγά να φύγουμε από τη φάση αυτή είτε ανεπαίσθητα είτε σπρώχνοντας όσο μπορούμε κι εμείς. Γνώρισε καινούριους ανθρώπους. Στην αρχή μπορεί να σου φαίνονται ότι δεν έχετε κοινά, ειδικά αν είσαι εσωστρεφής όπως εγώ. Πόσες φορές είπα όχι σε συμφοιτητές επειδή προτιμούσα να δω για πολλοστή φορά παλιές παρέες. Σίγουρα δε θα έβλαπτε να βγαίνω και μαζί τους, δε θα παραμελούσα τις παλιές μου φίλες.
Ευτυχώς μετά το κατάλαβα και τελικά κατέληξα να γνωρίσω την καλύτερη μου φίλη εκεί. Που ποτέ δε σταματήσαμε να κρατάμε επαφή.
Δεν ξέρεις τι σου επιφυλάσσει η νέα σου ζωή! Θα δεις σιγά σιγά θα προσαρμοστείς και όλα θα κυλήσουν πολύ πιο φυσιολογικά...

[nikigirl18]

Εδω και μια βδομαδα περιπου μ\'εχει ξαναπιασει καταθλιψη κ ειμαι χαλια.Δεν αντεχω τη ζωη μου,δεν εχω κουραγιο για τιποτα,θελω ολη μερα να κοιμαμαι να μη σκεφτομαι,ουτε να διαβασω μπορω,ουτε τιποτα.Συνεχεια προσποιουμαι οτι ειμαι καλα ομως νιωθω οτι τιποτα δεν μ\'ευχαριστει.Ξερω οτι δεν πρεπει να το αφηνω να με παιρνει τοσο απο κατω,ομως δεν μπορω να κανω κατι για να αλλαξω την κατασταση κ αυτο με κανει να αισθανομαι αχρηστη.Εχω βαρεθει να κλαιω,ειμαι τοσο χαλια και ολοι οι γυρω μου με εχουνε γραμμενη..Ακομα και το να βγω λιγο εξω το θεωρω πολυ δυσκολο..
Σε ψυχολογο ακομα περιμενω να μου κλεισουν ραντεβου,ελπιζω τουλαχιστον οταν παω να βελτιωθει λιγο η κατασταση.

[kelly_psy]

nickgirl, τι είναι αθτό που σε κάνει να νιώθεις έτσι;
Αν πραγματικά έχεις ανάγκη να δεις έναν Ψυχολόγο γιατί δεν ψάχνεις κάποιον που να έχει περισσότερο ελεύθερο χρόνο ώστε να σε δεχτεί; Αλήθεια, σε ποια περιοχή ψάχνεις Ψυχολόγο;

[nikigirl18]

Εκει που ειχα παει για ψυχολογο ηξερα απο την αρχη οτι παει με σειρα προτεραιοτητας,οποτε υπαρχει αρκετη αναμονη..
Τωρα θα δω μαλλον τελικα θα αρχισω να ψαχνω και αλλου..

[kitty]

Eυχομαι Nίκη να βρείς έναν καλό ψυχολόγο με τον οποίο θα μπορέσετε να αναπτύξετε μια σχέση εμπιστοσύνης και θα μπορέσει να απαλύνει τις πληγούλες που έχεις στην ψυχή σου!ευχομαι να μπορέσεις να βρεις τον δρόμο σου για την ευτυχία!αυτόν δεν ψάχνουμε άλλωστε όλοι μας?όλα θα πάνε καλά!μην ανησυχείς!μας βλέπει κάποιος από πάνω και μας δείχνει τι πρέπει να κάνουμε για να βάλουμε την αγάπη μέσα στην καρδιά μας!το πιστεύω αυτό!θα δεις που μια μέρα θα γελάς γεμάτη από αληθινα συναισθήματα και μια γεμάτη καρδιά!μην φοβάσαι τίποτα!τα πάντα μας οδηγούν στην ομορφιά και στην ευτυχία! με πολλή αγάπη kitty

[raphsssodos]

When everybody\'s in and you\'re left out
And you feel you\'re drowning in the shadow of a doubt
Everyone\'s a miracle in their own way
Just listen to yourself, not what other people say

When it\'s seems you\'re lost, alone and feeling down
Remember everybody\'s different; just take a look around

Welcome to wherever you are
This is your life; you made it this far
Welcome, you got to believe
Right here, right now
You\'re exactly where you\'re supposed to be

Be who you want to be
Be who you are
Everyone\'s a hero
Everyone\'s a star

When you want to give up and your heart\'s about to break
Remember that you\'re perfect; God makes no mistakes

Welcome to wherever you are
This is your life; you made it this far
Welcome, you got to believe
Right here, right now
You\'re exactly where you\'re supposed to be
And I say welcome…
I say welcome…
Welcome…


Οι Bon Jovi τραγουδούν για σένα...
Αξίζει τον κόπο να συνεχίζεις την προσπάθεια...Καλή σου τύχη λοιπόν στο δικό σου ταξίδι...

[Στέλλα]

Νικάκι,
καλά κάνεις και σκέφτεσαι να κοιτάξεις και αλλού, αφού νιώθεις, ότι χρειάζεσαι βοήθεια. Καταλαβαίνω απόλυτα, τί περνάς και ξέρω, ότι είναι δύσκολη περίοδος, όμως θα περάσει, γιατί έχεις κουράγιο και θέληση. Μην αισθάνεσαι άσχημα, αν θες να κοιμάσαι, μπορεί να το χρειάζεσαι. Η ψυχολογική κούραση φέρνει και σωματική. Να μην είσαι σκληρή με τον εαυτό σου, αν υποτίθεται δεν κάνεις αυτά, που έκανες παλιά. Όταν ξαναβρείς τη δύναμη σου, θα τα καταφέρνεις πάλι εξίσου καλά.
Αισθάνεσαι μοναξιά και πιστεύεις, ότι δε σε καταλαβαίνουν και μπορεί να είναι έτσι, αν δεν περνούν το ίδιο, αλλά είναι διαφορετικό, από το ότι σε έχουν γραμμένη.
Συμφωνώ με την anwnimi και έχουμε ξαναπεί, ότι η περίοδος, που βρίσκεσαι, είναι πολύ ενδιαφέρουσα, γιατί ανακαλύπτεις τον εαυτό σου και αλλάζεις.
Μη το βάζεις κατω, όλοι έχουμε τις δυσκολίες μας. Όλα θα πάνε καλα! Και ξέρεις, ότι αν χρειαστείς κάτι...
Πολλά φιλάκια!

[coma]

γεια σου Νικηgirl18!!!!

προσπάθησε προσπαθησε θέλει πολλή δύναμη και θέληση να λες από μέσα σου θα σε νικήσω
μέχρι ο ήλιος να ζεστανει την καρδιά και το σώμα μου
διέλυσε τις αρνητικές σκέψεις /κάνε τα πράγματα που σου αρέσουν
πίστευε σε σένα /
έλπιζε

να σκέφτεσαι θετικά να χαμογελάς και ο κόσμος θα χαμογελάσει μαζί σου.

πήγαινε σε κάποιον ψυχολόγο


πολλά φιλάκια ,όταν ήμουν φοιτήτρια αισθανόμουν πολύ χάλια -δεν μου άρεσαν οι συμφοιτητές μου μισούσα τους καθηγητές την πόλη τις παραδόσεις όλα μου φαίνονταν άσχημα. όταν πριν λίγα χρόνια επισκέφτηκα ξανά την πόλη των φοιτητικών μου χρόνων είδα πόσο λάθος είχα κάνει -ήταν μια πολύ όμορφη πόλη, αλλά λόγω της κατάθλιψης δεν έβλεπα τίποτα όμορφο γύρω μου.

[raphsssodos]

hey coma από ότι βλέπω ξεπέρασες τα κάτω...Χαίρομαι!!

[nikigirl18]

Πρωτα απ’όλα σας ευχαριστω για τις απαντησεις σας..ειναι σημαντικα για μενα αυτά που μου λετε..Δεν εχει αλλαξει κατι δυστυχως στο πως αισθανομαι και καποια προβληματα που υπαρχουν και αφορουν καποιο προσωπο της οικογενειας μου με κανουν να μην μπορω να ξεφυγω σχεδον καθολου απ’ολη αυτή την απαισιοδοξια και την καταθλιψη.
Από μικρη συνηθιζα να καταπατω κατά καποιο τροπο τις δικες μου αναγκες και επιθυμιες για να μη στεναχορω τους γυρω μου..Επισης ημουν και ειμαι τελειομανης,δηλαδη θελω ότι αναλαμβανω να γινεται τελεια και να τα βγαζω περα μονη μου..Με όλα αυτά πιεζα πολύ τον ευατο μου να καταφερει να ανταποκριθει σε καταστασεις ,χωρις όμως να κοιταω λιγο και εμενα και δινοντας μεγαλη αξια σε ανθρωπους που δεν επρεπε..Ετσι λοιπον τωρα εξαιτιας του ότι ειμαι χαλια ψυχολογικα δεν μπορω να ανταπεξελθω σχεδον σε τιποτα(εδώ μου είναι δυσκολο να σηκωθω απ’το κρεβατι)οποτε η ζωη μου είναι σαν να εχει μπει σε έναν φαυλο κυκλο..Καθε μερα σκεφτομαι ότι παλιοτερα εκανα πολύ περισσοτερα πραγματα και τα καταφερνα μια χαρα και τωρα δεν μπορω να κανω τίποτα,με αποτελεσμα να με κατηγορω συνεχως για την τωρινη κατασταση,δεν μπορω να δεχτω το πώς νιωθω τωρα,ουτε όμως και να το αλλαξω και ετσι μου ριχνω συνεχως ευθυνες..αυτο με κανει να ειμαι πιο χαλια και παλι από την αρχη..
Θελω πολύ να μπορεσω να ειμαι λιγο αισιοδοξη για το μελλον και να πιστεψω πως ολο αυτό είναι μια προσωρινη κατασταση,όμως δεν μπορω..Βρισκομαι σε μια συνεχης συγχιση,δεν καταλαβαινω το γιατι ειμαι ετσι και γιατι κανω συνεχως δυσαρεστες σκεψεις.Μερικες φορες αισθανομαι ότι βρισκομαι τοσο σε αδιεξοδο που σκεφτομαι μεχρι και την αυτοκτονια,ξεροντας βεβαια ότι αυτό δεν είναι λυση.Καθε μερα αντι για καλυτερα,βλεπω τα παντα να γινονται χειροτερα..Ειμαι ολη την ωρα αφηρημενη σε σημειο να περναω ωρες ολοκληρες να μην κανω τιποτα αλλο παραμονο να σκεφτομαι και να μου ριχνω ευθυνες για τα παντα..
Σας ευχαριστω και παλι και sorry αν σας κουρασα με τα ιδια και τα ιδια..

[raphsssodos]

δεν μας κουράσες νίκη
λοιπόν όσον αφορά τις ευθύνες....
δεν φταις εσύ για όλο αυτό που περνάς....
μην το παίρνεις προσωπικά...
η κατάθλιψη είναι ασθένεια....
δεν επιλέγουμε εμείς αν θα την έχουμε.....
αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι δεν θα παλέψεις....
φυσικά και θα παλέψεις....
η κατάθλιψη θέλει να σε σκοτώσει...
όταν είμαστε σε απόγνωση το πρώτα πράγμα που σκεφτόμαστε είναι πως θα βγούμε απ\' το αδιέξοδο...ο θάνατος τότε χτυπάει την πόρτα...δεν συμβαίνει μόνο σε σένα αυτό [συμβαίνει και σε μένα...]
κάθε φορά που έρχεται όμως αυτή η σκέψη φωνάζω ένα μεγάλο ΟΧΙ και αυτό είναι μία μικρή νίκη....όπως φαίνεται αυτό κάνεις και εσύ

δεν ξέρω αν θα σε κάνει να νοιώσεις καλύτερα αυτό αλλά όλα αυτά που περιγράφεις τα περνάω και εγώ κατά περιόδους [είμαι διπολικός] οπότε μη νοιώθεις άσχημα που αισθάνεσαι άσχημα....
οι αρνητικές σκέψεις και όλα είναι απόρροια της κατάθλιψης...

όταν μου πρωτοεμφανίσθηκε ρωτούσα και εγώ γιατί σε μένα, τι και πως αλλά απάντηση δεν βρήκα γιατί πρακτικά δεν υπάρχει....έτσι το αποδέχτηκα και συνέχισα παρακάτω...δεν υπάρχει λόγος να βασανίζεσαι ψάχνοντας μια άκρη που δεν υπάρχει....
έτυχε να είσαι εσύ [έτυχε να είμαι και εγώ] δέξου το και προχώρησε...

μην πιέζεις τον εαυτό σου...ξέχνα για λίγο το πως είσαι....προσπάθησε να προσαρμοστείς στην κατάθλιψη....προσπάθησε να νοιώθεις άνετα μαζί της...
καμμιά φορά όταν πιέζουμε τα πράγματα πάρα πολύ πετυχαίνουμε τα αντίθετα αποτελέσματα...αφέσου στον χρόνο [δεν είναι εύκολο το ξέρω...]
άσε τον εαυτό σου ελεύθερο...με τον καιρό θα αποχωρούν οι αρνητικές σκέψεις [αυτό θέλει δουλειά όμως...]
ώσπου θα νοιώσεις [ξαφνικά και αναπάντεχα...] μια μέρα και πάλι ζωντανή...έτοιμη να πάρεις τη ζωή στα χέρια σου....και θα \'ρθει αυτή η μέρα νίκη θα έρθει σίγουρα

[anwnimi]

Νίκη, έχω συνειδητοποιήσει ότι άνθρωποι σαν εμάς που πιστεύουμε ότι μόνο ως τέλειοι είμαστε αποδεκτοί από κάποιους άλλους, απο τους γονείς μας, τους φίλους μας είναι φυσικό και επόμενο κάποια στιγμή στη ζωή μας να καταρρέεουμε! Αυτό το κάνει η ίδια η φύση για να μας ταρακουνήσει! Για να μας κάνει να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν είμαστε υπεράνθρωποι ούτε ρομπότ.

Πρέπει να μην είμαστε και πια τόσο σκληροί με τον εαυτό μας, να μάθουμε να τον αγαπάμε και να τον φροντίζουμε όπως άλλωστε φροντίζουμε και αυτούς που αγαπάμε.

Μην απογοητεύεσαι που έφτασες σε αυτή την κατάσταση. Όντως, μου έχει τύχει να πέφτω σε κατάθλιψη ή απόγνωση, να είμαι όλη τη μέρα στο κρεβάτι, να κοιτάω το ταβάνι και να σκέφτομαι, να σκέφτομαι και να μην καταλαβαίνω πότε βράδιασε. Να έχω μείνει νηστική 20 ώρες και να νιώθω κουρέλι!

Κάνε μικρά βήματα, κάνε ότι σε ευχαριστεί. Μην αναλαμβάνεις τις υποχρεώσεις αν δεν αισθάνεσαι έτοιμη και μην κατηγορείς τον εαυτό σου για αυτό.

Συνάντησε φίλους, και μόνο από τη φυσική τους παρουσία θα αιστανθείς καλύτερα.

Δεν μας κουράζεις, σε αυτό το forum ο καθένας έχει δικαίωμα να εξωτερικεύσει τις αγωνίες του και να βρει συμπαράσταση. Είναι
πολύ ανθρώπινο αυτό...

[nikigirl18]

Ενω ξερω οτι υπαρχουν πραγματα που θα μπορουσαν να με κανουν να νιωσω καπως καλυτερα πχ μια βολτα με φιλους κλπ νιωθω οτι δεν μπορω να κανω τιποτα.Δεν μπορω να σταματησω να σκεφτομαι κ οσο και αν καταλαβαινω οτι αυτο μου κανει μεγαλυτερο κακο το μυαλο μου κολλαει στις ιδιες αρνητικες σκεψεις..Ολοι μου λενε οτι εχω αλλαξει πολυ και το βλεπω κ εγω η ιδια αυτο ομως δεν μπορω να ειμαι οπως πριν ουτε να προσποιουμαι πλεον πως ειμαι καλα.Πραγματικα νιωθω οτι βρισκομαι σε αδιεξοδο και πως οτι και να κανω δε θα αλλαξει τιποτα..