ΠΑΙΔΙΑ ΧΩΡΙΣΜΕΝΩΝ ΓΟΝΙΩΝ Νο 2

[weird]

Originally posted by boubourina
Θεοφανεια, μου ειναι τοοοοοοοοοσο δυσκολο να παραδεχτω αυτα που λες, οσο και αν ξερω οτι εχεις δικιο.
Οχι δεν στηριξα την σχεση μου με τον αντρα μου στο ποσο καλη μανα θα γινομουν για τα παιδια του. Η σχεση μας ηταν μεχρι τοτε εντελως αισθησιακη και επρεπε να παραμεινει ετσι. Το θεμα ειναι οτι δεν μπορεις να εισαι αισθησιακη μεσα σε ενα σπιτι με 4 ατομα ( σαν να ζεις με τα πεθερικα σου ενα πραγμα...) και εγω για να δικαιολογησω στον εαυτο μου τα οσα θα εχανα βρηκα νοημα στα παιδια.

Αρα είπες, αφού δεν θα είμαι σε σχέση γυναίκας με τον άντρα μου, ας είμαι σε σχέση μάνας με τα παιδιά. Μπου, τί είναι αυτό που κάνει εσένα να νιώθεις τα παιδιά σαν πεθερικά όσον αφορά τον ερωτισμό σου και τί είναι αυτό που εμποδίζει τον ρόλο συζύγου και θετής μητέρας να υπάρξουν ταυτόχρονα σε αρμονία?
Η μαμα τους τοτε εκρινε οτι το να παρει τα παιδια θα ενοχλουσε την σχεση της και ετσι τα αφησε απ\'εξω.
Ενώ εσύ ή ο άντρας σου κρίνατε πως δεν θα σας ενοχλούσε? Νομίζω οτι οι ευθύνες πρέπει να επιμερίζονται. Παιδι τους είναι. Ας επωμιστούν αμφότεροι την ευθύνη για το μεγάλωμα και την όποια ενόχληση αυτό προκαλεί.
Δηλαδη, αφου εγω ετσι και αλλιως δεν μπορω να λειτουργησω σαν γυναικα, ας βοηθησω αυτα τουλαχιστον να λειτουργησουν σαν παιδια.
Να λειτουργήσουν σαν παιδιά, ανταμείβοντάς σε, σωστά? Και αναγνωρίζοντάς σε ως μητέρα, πες ολόκληρη την πρόταση...
Τους 2 τελευταιους μηνες, και ιδιαιτερα το διαστημα που η μικρη πηγε στη μαμα της, και ο γιος ελειπε Δευτ- Παρ. Αθηνα, η σχεση μου με τον αντρα μου βελτιωθηκε ακριως γιατι ειμασταν μονοι μας και το θηλυκο μου κομματι μπορουσε να ελευθερωθει και παλι.

Tί είναι αυτό που παγώνει την θηλυκότητά σου, όταν βλέπεις τον άντρα σου ως πατέρα δύο παιδιών?

[boubourina]

Originally posted by weird

Με προβληματίζει που η μικρή μιλάει εκ μέρους του πατέρα της. Καλό θα ήταν λοιπόν, ο πατέρας να λάβει θέση, σε έναν ανοιχτό διάλογο μεταξύ των 3 σας και να της εξηγήσει οτι ο ίδιος, δεν αισθάνεται έτσι, ότι ο ίδιος δεν έχει τέτοιο παράπονο κτλ. ( Αυτό προυποθέτει οτι όλα αυτά τα συζητάτε ανοιχτά με τον άντρα σου).
Όσον αφορά τον ρόλο του οριοθέτη, καλό είναι, αυτός να αναληφθεί απο τον πατέρα εξίσου για να μην πω κυρίως.

Σας παραθετω μερικα αποσπασματα απο την συζητηση με τον αντρα μου εχθες!
μου ειπε οτι οντως μερικες φορες πιεζω την μικρη.
εγω: και του απανταω οτι 5 χρονια ειμαστε Γιαννης πινει και Γιαννης κερναει.... δηλαδη εγω την πειζω και εγω την καλοπιανω... ετσι ειναι αυτες οι σχεσεις. Αν ανακατευοσουν και εσυ καμμια φορα δεν θα ειχα εγω ολες τις συγκρουσεις.
Εκεινος:Ναι αλλα εγω ειμαι πατερας της.....
Εγω: αυτο ακριβως σου λεω και εγω, μονο που δεν το θυμασαι εγκαιρως.
Εκεινος:Μιλησε της.
Εγω: Παλι στα ιδια θες να γυρισουμε; Δεν θα πω τιποτα για να μην τσακωθουμε προσ το παρων, αλλα απο εδω και περα θα μιλας μονο εσυ και θα αναλαβεις την ευθυνη της.
Εκεινος: Ε ειναι 18 χρονων τωρα.
Εγω: Συμφωνοι. Αυτο σημαινει οτι μπηκε στην ενηλικιωση, οχι οτι εγινε σε μια μερα ωριμη, υπευθυνη αυτονομη και αυτοφωτη. Ακομα χρειαζεται καθοδηγηση και θα εισαι εσυ υπευθυνος απο σημερα.
Εκεινος: και εσυ τι θα κανεις;
Εγω: εννοειται οτι αφου ειναι ενηλικα τα παιδια σου και μου υπενθυμιζουν οτι δεν ειμαι μανα τους, θα φερθω αναλογα, δλδ δεν ειμαι μανα σας αλλα ουτε και δουλα σας. Γιατι ενω τα ακουω για οσες φορες εχω επεμβει, κατα τα αλλα τα ακουω και οταν δεν βρισκουν το φαγητο που τους αρεσει, οταν ειναι απλυτα και ασιδερωτα τα ρουχα που θελουν για το βραδυ, οταν δεν παω να τα παραλβω με το αυτοκινητο απο οπου ειναι, οταν στο δωματιο τους μαζευονται στοιβες απλυτα ρουχα και ποτηρια και δεν τα μαζευω. Ας ξεκινησει η ενηλικιωση τους απο το να φροντιζουν εννιοτε μονα τους τον εαυτο τους. Να ξεκουραστω και εγω λιγο και να ασχοληθω με τον μπεμπη.
Εκεινος: Ε θα σιδερωσουν μονα τους τα παιδια;
Εγω: Τωρα ειναι παιδια, και πριν 2΄λεπτα ειναι ενηλικες; Αν ειναι αρκετα μεγαλα για να γυρνουν καθε μερα τα ξημερωματα και να κοιμουνται ολη την ημερα, τοτε ειναι αρκετα μεγαλα και για να κανουν και καμμια δουλεια που τα αφορα. Δεν ειπα να καθαρισουν τα δικα μου. Ας αναλαβουν μονο οτι τα αφορα. Εγω δεν θελω να αγιασω.

ΑΚΟΥΩ ΣΧΟΛΙΑ

[Δοδις]

εγω τι να σχολιάσω τώρα? να σου πω ότι σου λέω συνέχεια βρε κοριτσάκι μου? απλά αποποιείται των ευθυνών του και προφανώς πιστεύει πως το ίδιο πρέπει να κάνουν και τα παιδιά κι εσύ που είσαι ο μαλάκας του σπιτιού, τραβήξου σαν το λάστιχο, σωματικά και ψυχικά. μηπως, λεω μήπως θα έπρεπε να τους δείξεις με όμορφο τρόπο ότι δεν είσαι το κορόιδο του αιώνα?!!!!!!!!

[weird]

« Ναι αλλά εγώ είμαι πατέρας» Η φράση αυτή μου δίνει την αίσθηση ότι η αντίληψη και ο τρόπος που έχει μάθει να λειτουργεί μέσα στο οικογενειακό σύστημα ο άντρας σου είναι η εξής. Η γυναίκα αναλαμβάνει τα παιδιά ενώ ο άντρας τα υπόλοιπα.
Εξήγησε του ότι, καλέ μου, θεωρώ ότι και οι δύο πρέπει να αναλαμβάνουμε τα παιδιά, ειδικά αφού είναι κυριολεκτικά ΚΑΙ των δυο μας. Ακόμα και η φυσική τους μάνα να ήμουν πάλι θα θέταμε και οι δύο τα όρια στα παιδία, για να μην αναλάβει κανένας τον ρόλο του κακού.

Νομίζω ότι ο άντρας σου, μένει παθητικός στο θέμα των παιδιών, φορτώνοντάς σου όλες τις ευθύνες, που εσύ πρόθυμα αναλαμβάνεις, για τους δικούς σου λόγους βέβαια, και με τις δικές σου προσδοκίες.

Το «θα μιλάς μόνο εσύ» ήταν κάτι που ενδεχόμενα εξέλαβε ως επίθεση, γι αυτό και βγήκε στην άμυνα ρωτώντας σε, «εσύ τι θα κάνεις?»

Κατά τη γνώμη μου, έπρεπε να του πεις ΚΑΙ εσύ, όχι ΜΟΝΟ εσύ.
Έτσι, θα δει ότι μάλλον χρειάζεσαι τη βοήθεια του, αντί να δει ότι του κάνεις πάσα τα παιδιά γιατί σε κούρασαν. Υποθέτω θα τον τρομάζει η ιδέα αυτής της ολοκληρωτικής πάσας.

Άπο τη μεριά σου \"εγώ δεν θέλω να αγιάσω\" βλέπω έναν θυμό για όλους που βγαίνει συγκαλυμμένος απέναντι στον σύζυγο.

[researcher]

boubourina

απο τα γραπτα σου μου βγαινει πολλη συμπαθεια για σενα

να σου πω.... μια που τους εχεις αναλαβει ολους

και ολοι καθονται με σταυρωμενα τα χερια

κι ολα ετοιμα

και στη λενε κι απο πανω

μηπως να λθω να με αναλαβεις και μενα;

θα καλοπερασω μου φαινεται....

(σορυ..αυθορμητος λογος)

[boubourina]

Originally posted by weird


Άπο τη μεριά σου \"εγώ δεν θέλω να αγιάσω\" βλέπω έναν θυμό που βγαίνει συγκαλυμμένος απέναντι στον σύζυγο.

Οχι ακριβως, δεν σημαινει αυτο.
Οταν ημουν μικροτερη ακουγα την μανα μου να λεει:
\"εγω, που σου εκανα αυτο, που σου εκανα εκεινο, που κουραστηκα, που ετρεξα και ειμαι χωρις ανασα....\"
και εγω μεσα μου σκεφτομουνα:
και ποιος σου ζητησε να γινεις οσιομαρτυρας;

[researcher]

boubourina

ξερεις σε ποια βαση καθονται ολα αυτα

στις ενοχες σου!

δεν εισαι μανα τους

ε ναι δεν εισαι

αλλα ουτε και δουλα τους οπως λες και συ

εισαι ενας ανθρωπος με βαθεια εγνοια για ολους

αλλα ηρθε η ωρα μου φαινεται

αυτη η βαθεια εγνοια να ισσομοιραστει δικαια

να παρεις και συ κανενα κομματακι....

θα πεθανεις της πεινας αλλιως....

δεν ξερω ποσο θα αντεξεις...

και δεν ξερω και αν οντως κανει καλο αυτο ολο τελικα σε καποιον...

[boubourina]

Originally posted by researcher
boubourina

απο τα γραπτα σου μου βγαινει πολλη συμπαθεια για σενα

να σου πω.... μια που τους εχεις αναλαβει ολους

και ολοι καθονται με σταυρωμενα τα χερια

κι ολα ετοιμα

και στη λενε κι απο πανω

μηπως να λθω να με αναλαβεις και μενα;

θα καλοπερασω μου φαινεται....

(σορυ..αυθορμητος λογος)

Μπραβο ρε researcher!! καταφερες να κοιταξω την οθονη και να με κανεις να γελασω. Μου χρειαζοταν!!

[weird]

Originally posted by boubourina

Originally posted by weird


Άπο τη μεριά σου \"εγώ δεν θέλω να αγιάσω\" βλέπω έναν θυμό που βγαίνει συγκαλυμμένος απέναντι στον σύζυγο.

Οχι ακριβως, δεν σημαινει αυτο.
Οταν ημουν μικροτερη ακουγα την μανα μου να λεει:
\"εγω, που σου εκανα αυτο, που σου εκανα εκεινο, που κουραστηκα, που ετρεξα και ειμαι χωρις ανασα....\"
και εγω μεσα μου σκεφτομουνα:
και ποιος σου ζητησε να γινεις οσιομαρτυρας;

Η ερώτησή σου αυτή προς τη μητέρα σου, σήμαινε οτι θα ήθελες να είχε κάνει λιγότερα για σένα και ίσως περισσότερα για κείνη, ή ότι όφειλε να τα κάνει χωρίς να ζητάει τα ρέστα?

Προφανώς δεν θέλεις να γίνεις σαν την μητέρα σου λοιπόν.


Σχετικά με το παρόν, εσύ η ίδια, νιώθεις το ίχνος του θυμού μέσα σου, κι αν ναι απέναντι σε ποιόν?

[researcher]

Originally posted by researcher
boubourina

ξερεις σε ποια βαση καθονται ολα αυτα

στις ενοχες σου!

δεν εισαι μανα τους

ε ναι δεν εισαι

αλλα ουτε και δουλα τους οπως λες και συ

εισαι ενας ανθρωπος με βαθεια εγνοια για ολους

αλλα ηρθε η ωρα μου φαινεται

αυτη η βαθεια εγνοια να ισσομοιραστει δικαια

να παρεις και συ κανενα κομματακι....

θα πεθανεις της πεινας αλλιως....

δεν ξερω ποσο θα αντεξεις...

και δεν ξερω και αν οντως κανει καλο αυτο ολο τελικα σε καποιον...

ελα ενταξει κανει αυτο καλο με την εννοια οτι η φροντιδα ειναι παντα φροντιδα και εινα τελειο να βιωνεις φροντιδα μη λεμε κι ο,τι θελουμε...

απλα με αυτο το συγκεκριμενο τροπο

πρωτον σε κουραζει

και δευτερον

δημιουργει και κατι ανευθυνοτητες στους αλλους ξυγυρισμενες....

τροποποιηση φροντιδας αμεση.....

you will survive....

[boubourina]

Originally posted by weird
Η ερώτησή σου αυτή προς τη μητέρα σου, σήμαινε οτι θα ήθελες να είχε κάνει λιγότερα για σένα και ίσως περισσότερα για κείνη, ή ότι όφειλε να τα κάνει χωρίς να ζητάει τα ρέστα?

Προφανώς δεν θέλεις να γίνεις σαν την μητέρα σου λοιπόν.


Σχετικά με το παρόν, εσύ η ίδια, νιώθεις το ίχνος του θυμού μέσα σου, κι αν ναι απέναντι σε ποιόν?

Ακριβως αυτο, ηθελα μια μανα λιγοτερο κουρασμενη και περισσοτερο παρουσα.

Οσον αφορα τον θυμο μου, με εμενα τα εχω φυσικα!!!! Με ποιον αλλον. Το ηξερα οτι η μανα ειναι παντα μανα, αλλα ποτε δεν περιμενα να τα ακουσω. Το περιμενα οτι ισως δεν αναγνωρισουν οτι εκανα οπως και εγω αργησα πολυ να ανγνωσισω καποια πραγματα στους γονεις μου, αλλα δεν περιμενα να τα ακουσω κιολας!
Μου ριχνω φασκελο και λεω: ΝΑ Μ:::::ΚΑ!!!

[weird]

Originally posted by boubourina

Originally posted by weird
Η ερώτησή σου αυτή προς τη μητέρα σου, σήμαινε οτι θα ήθελες να είχε κάνει λιγότερα για σένα και ίσως περισσότερα για κείνη, ή ότι όφειλε να τα κάνει χωρίς να ζητάει τα ρέστα?

Προφανώς δεν θέλεις να γίνεις σαν την μητέρα σου λοιπόν.


Σχετικά με το παρόν, εσύ η ίδια, νιώθεις το ίχνος του θυμού μέσα σου, κι αν ναι απέναντι σε ποιόν?

Ακριβως αυτο, ηθελα μια μανα λιγοτερο κουρασμενη και περισσοτερο παρουσα.

Οσον αφορα τον θυμο μου, με εμενα τα εχω φυσικα!!!! Με ποιον αλλον. Το ηξερα οτι η μανα ειναι παντα μανα, αλλα ποτε δεν περιμενα να τα ακουσω. Το περιμενα οτι ισως δεν αναγνωρισουν οτι εκανα οπως και εγω αργησα πολυ να ανγνωσισω καποια πραγματα στους γονεις μου, αλλα δεν περιμενα να τα ακουσω κιολας!
Μου ριχνω φασκελο και λεω: ΝΑ Μ:::::ΚΑ!!!

Καταλαβαίνω οτι είσαι σαν καζάνι που βραζει, και θέλω όσο μπορώ να σε βοηθήσω να δεις πιο σφαιρικά τα πράγματα.
Κάπου νιώθεις αδικημένη και καλό είναι, αφού πρώτα δεις καθαρά την όλη κατάσταση κι εσένα μαζί, να διεκδικήσεις το δίκιο σου.

Παραπάνω σου έχω θέσει αρκετά ζητήματα και ερωτήματα, τα οποία δεν απαντήθηκαν.
Θα το εκτιμούσα αν τα διάβαζες και μου απαντούσες, πράγμα που πιστεύω οτι θα βοηθούσε τον μεταξύ μας διάλογο :)

[boubourina]

Originally posted by weird

Originally posted by boubourina
Θεοφανεια, μου ειναι τοοοοοοοοοσο δυσκολο να παραδεχτω αυτα που λες, οσο και αν ξερω οτι εχεις δικιο.
Οχι δεν στηριξα την σχεση μου με τον αντρα μου στο ποσο καλη μανα θα γινομουν για τα παιδια του. Η σχεση μας ηταν μεχρι τοτε εντελως αισθησιακη και επρεπε να παραμεινει ετσι. Το θεμα ειναι οτι δεν μπορεις να εισαι αισθησιακη μεσα σε ενα σπιτι με 4 ατομα ( σαν να ζεις με τα πεθερικα σου ενα πραγμα...) και εγω για να δικαιολογησω στον εαυτο μου τα οσα θα εχανα βρηκα νοημα στα παιδια.

Αρα είπες, αφού δεν θα είμαι σε σχέση γυναίκας με τον άντρα μου, ας είμαι σε σχέση μάνας με τα παιδιά. Μπου, τί είναι αυτό που κάνει εσένα να νιώθεις τα παιδιά σαν πεθερικά όσον αφορά τον ερωτισμό σου και τί είναι αυτό που εμποδίζει τον ρόλο συζύγου και θετής μητέρας να υπάρξουν ταυτόχρονα σε αρμονία?
Η μαμα τους τοτε εκρινε οτι το να παρει τα παιδια θα ενοχλουσε την σχεση της και ετσι τα αφησε απ\'εξω.
Ενώ εσύ ή ο άντρας σου κρίνατε πως δεν θα σας ενοχλούσε? Νομίζω οτι οι ευθύνες πρέπει να επιμερίζονται. Παιδι τους είναι. Ας επωμιστούν αμφότεροι την ευθύνη για το μεγάλωμα και την όποια ενόχληση αυτό προκαλεί.
Δηλαδη, αφου εγω ετσι και αλλιως δεν μπορω να λειτουργησω σαν γυναικα, ας βοηθησω αυτα τουλαχιστον να λειτουργησουν σαν παιδια.
Να λειτουργήσουν σαν παιδιά, ανταμείβοντάς σε, σωστά? Και αναγνωρίζοντάς σε ως μητέρα, πες ολόκληρη την πρόταση...
Τους 2 τελευταιους μηνες, και ιδιαιτερα το διαστημα που η μικρη πηγε στη μαμα της, και ο γιος ελειπε Δευτ- Παρ. Αθηνα, η σχεση μου με τον αντρα μου βελτιωθηκε ακριως γιατι ειμασταν μονοι μας και το θηλυκο μου κομματι μπορουσε να ελευθερωθει και παλι.

Tί είναι αυτό που παγώνει την θηλυκότητά σου, όταν βλέπεις τον άντρα σου ως πατέρα δύο παιδιών?

το \"πεθερικα\" πηγαινει στον τροπο που λειτουργεις μεσα στο σπιτι σου παρουσια τριτων, γιατι και μανα σου και πατερας να ειναι δεν παυει να ειναι τριτο προσωπο. Οταν εμεινα με τα παιδια ειχα βασικα θεματα να αντιμετωπισω του τυπου:
Παιδια αυτο το βαζο δεν μου αρεσει.......
Μην το πειραζεις... η μαμα παντα το εβαζε εκει.
Παιδια να αλλαξουμε τη θεση των επιπλων;
Οχι... παντα ετσι τα ειχαμε.....
Ασε τις φωτογραφιες της πρωην και της οικογενειας της που τις ειχα κανα 2 χρονια σε ολο το σπιτι και μου πηρε πααααααρα πολυ να τις μεταφερω σιγα σιγα στα δωματια τους. Συν την πεθερα μου που π...να με ανεβαζε π....να με κατεβαζε τον πρωτο 1,5 χρονο και εμπαινε μεσα στο σπιτι καμμια 10αρια φορες την ημερα λιβανιζοντας μπας και διωξει τον διαβολο..... που χωρισε την οικογενεια. Και οταν της απαντησα οτι δεν βλεπω καμμια συζυγο εδω να διεκδικει τον αντρα της ουτε καμμια μανα να θελει τα παιδια της μου ελεγε να μην την σκανδαλιζω γιατι θελει να κοινωνησει την Κυριακη. Επισυμαινω οτι μεχρι και σημερα η κηδεμονια ειναι στην μητερα, και ποτε δεν καναμε κανενα δικαστηριο να το αλλαξουμε, μηπως και θελησει πισω τα παιδια της.

[weird]

Σε αντιμετώπισαν εχθρικά λοιπόν τα παιδιά, προφανώς κατηγορώντας σε ( πιο πολύ με το συναίσθημα παρά με την λογική τους) για τον χωρισμό του πατέρα τους με τη μητέρα τους.


1. Ο άντρας σου, είχε τον ρόλο του να διαμεσολαβήσει ανάμεσα σε σένα και τα τρίτα παιδιά, να τους εξηγήσει τα στοιχειώδη, να λαμβάνει μέρος στις επιθέσεις τους προστατεύοντάς σε και «απονέμοντας το δίκαιο», να έχει ενεργό ρόλο δηλ. για την όσο το δυνατόν ομαλότερη ένταξή σου μέσα σε ένα πληγωμένο αλλά ευτυχώς όχι κλειστό οικογενειακό σύστημα.
2. Εσύ τι στάση κράτησες απέναντί τους σε γενικές γραμμές? Μειώθηκε καθόλου με τα χρόνια η αντιπαλότητα ανάμεσά σας, γεφυρώθηκε το χάσμα? Να υποθέσω ότι σε όλο αυτό αρωγός σου δεν ήταν ο άντρας σου…
3. Όταν αποφάσισες να ζήσεις με αυτόν τον άντρα, είχες αναλογιστεί τι ακριβώς συνεπάγεται? Η τον ερωτεύτηκες απλά σαν άντρα εργένη? Το ρωτάω αυτό διότι από τον ύφος σου, μου φαίνεται ότι και κάτι μέσα σε εσένα, ανεξαρτήτως της συμπεριφοράς των παιδιών, σου φέρνει δυσφορία, στο να συγκατοικείτε όλοι μαζί.
Γράφεις «σπίτι μου παρουσία τρίτων», ενώ ήταν μάλλον το αντίστροφο.
«σπίτι τους με την παρουσία μιας τρίτης».
Είχες λοιπόν ζυγίσει την όλη κατάσταση πριν πέσεις μέσα της?


Με όλα αυτά δεν υπάρχει ίχνος κατηγορώ, παρά μόνο μια προσπάθεια να ξεθάψουμε αλήθειες.

[weird]

Επιπλέον


Πιστεύω οτι προτάσσοντας το \"τουλάχιστον να ζήσουν αυτά σαν παιδιά\", απο τη μία έθαψες δικές σου ανάγκες, επιθυμίες και διεκδικήσεις, ώστε να φουντώνουν μέσα σου, απο την άλλη εχεις ενδεχομένως την ενδόμυχη απάιτηση να σε αναγνωρίσουν ως μητέρα τους,ή την άλλη ως λιγότερη σε σχέση με εσένα, πράγμα μη ρεαλιστικό.

Φοβάσαι να ταράξεις τα νερά με τον σύζυγο και δέχεσαι τον ρόλο που σου αναθέτει, και ο οποίος είναι, βγάλτα πέρα μόνη σου, και φύλαξέ μου την θέση του κριτή.

Γνώμη μου, μην κάνεις ΠΑΡΑΠΑΝΩ απο όσα χρειάζεται να κάνεις, σαν σύντροφος του πατέρα τους που μένει στο ίδιο σπίτι με αυτά. Δηλ κάποιο νοικοκυριό σε σχέση με το σπίτι και τα πράγματά τους. Οσο κι αν τα αγαπάς, που το πιστεύω οτι το κάνεις, κράτα απόσταση γιατί βλέπεις οτι σε πατάνε.
Είναι εξαιρετικά λεπτή η θέση σου κι αν ο πατέρας δεν φιλοτιμηθεί, οι ισορροπίες δύσκολο να βρεθούν.

Οπότε, απαιτείς απο τον σύζυγο να αναλάβει, κυρίως αυτός, την ευθύνη της διαπαιδαγώγησης, εξηγώντας στα παιδιά όλη αυτή τη διαδικασία.
( παιδιά, τελευταία νιώθω οτι θα ήταν καλύτερο να μην ανακατεύομαι στα θέματά σας, αφού βλέπω οτι δυσφορείτε, αλλά να το κάνει κυρίως ο πατέρας σας. Θέλω να ξέρετε - μπροστά στον πατέρα αυτά- οτι έκανα πολλές διεκδικήσεις για εσάς απο τον πατέρα σας τόσα χρόνια, που είχαν να κάνουν με την καλύτερη εξέλιξή σας. Δεν βλέπω όμως να μου αναγνωρίζεται κάτι αλλά ίσα ίσα νιώθω αδικημένη απο το πόσο εύκολα με κατηγορείτε για τα πάτνα. Ετσι , απο εδω και περα θα συνεννοείστε κυρίως με τον πατέρα σας)

Εσύ αναλαμβάνεις έναν τυπικό ρόλο μανας, με την έννοια οτι ασχολείσαι με τα του μοικοκυριού και το μαγέιρεμα.

Για ότι έχει γίνει, πολλές ευθύνες βαραίνουν τον σύζυγο και λιγότερο εσένα, που τον έχεις καλομάθει.

Διεκδίκησε το δίκιο σου, αλλά σωστά, με ψυχραιμία και λογική και το κυριότερο, όχι σπασμωδικα και πηγαίνοντας στο άλλο άκρο.