ΠΑΙΔΙΑ ΧΩΡΙΣΜΕΝΩΝ ΓΟΝΙΩΝ Νο 2 - Page 3
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Page 3 of 14 FirstFirst 1234513 ... LastLast
Results 31 to 45 of 198
  1. #31
    Senior Member
    Join Date
    Jan 2009
    Posts
    751
    Originally posted by weird
    Σε αντιμετώπισαν εχθρικά λοιπόν τα παιδιά, προφανώς κατηγορώντας σε ( πιο πολύ με το συναίσθημα παρά με την λογική τους) για τον χωρισμό του πατέρα τους με τη μητέρα τους.


    1. Ο άντρας σου, είχε τον ρόλο του να διαμεσολαβήσει ανάμεσα σε σένα και τα τρίτα παιδιά, να τους εξηγήσει τα στοιχειώδη, να λαμβάνει μέρος στις επιθέσεις τους προστατεύοντάς σε και «απονέμοντας το δίκαιο», να έχει ενεργό ρόλο δηλ. για την όσο το δυνατόν ομαλότερη ένταξή σου μέσα σε ένα πληγωμένο αλλά ευτυχώς όχι κλειστό οικογενειακό σύστημα.
    2. Εσύ τι στάση κράτησες απέναντί τους σε γενικές γραμμές? Μειώθηκε καθόλου με τα χρόνια η αντιπαλότητα ανάμεσά σας, γεφυρώθηκε το χάσμα? Να υποθέσω ότι σε όλο αυτό αρωγός σου δεν ήταν ο άντρας σου…
    3. Όταν αποφάσισες να ζήσεις με αυτόν τον άντρα, είχες αναλογιστεί τι ακριβώς συνεπάγεται? Η τον ερωτεύτηκες απλά σαν άντρα εργένη? Το ρωτάω αυτό διότι από τον ύφος σου, μου φαίνεται ότι και κάτι μέσα σε εσένα, ανεξαρτήτως της συμπεριφοράς των παιδιών, σου φέρνει δυσφορία, στο να συγκατοικείτε όλοι μαζί.
    Γράφεις «σπίτι μου παρουσία τρίτων», ενώ ήταν μάλλον το αντίστροφο.
    «σπίτι τους με την παρουσία μιας τρίτης».
    Είχες λοιπόν ζυγίσει την όλη κατάσταση πριν πέσεις μέσα της?


    Με όλα αυτά δεν υπάρχει ίχνος κατηγορώ, παρά μόνο μια προσπάθεια να ξεθάψουμε αλήθειες.
    weird οταν συνδεθηκα ερωτικα με τον αντρα μου δεν φανταζομουνα με τιποτε οτι θα τον παντρευτω.
    Ημουν πολυ μπλεγμενη με αλλα θεματα, χρεωκοπιες δικαστηρια, αρρωστια και θανατος πατερα, πλειστηριασμοι για να σκεφτομαι τον γαμο και δεν επιδιωξα ουτε τον χωρισμο του.
    Οταν μπηκε στην διαδικασια να χωρισει του ειπα, επειδη τρομαξα οτι το κανει για μενα, οτι εγω δεν ειμαι σιγουρη εαν θελω να τον παντρευτω και να μην μου πει ποτε σε περιπτωση που χωρισουμε οτι εγω χωρισα για εσενακλπ.
    Ηξερα οτι ζουσε συμβατικα με την γυναικα του, και η γυναικα του ειχε προτεινει τοτε να συνεχισουμε ως ειμαστε φτανει να παραμεινει η κυρια \"ταδε\" (πολιτισμενα πραγματα).
    Μετα απο 5 χρονια μαζι, και αφου περασαμε πολλα μαζι που μας εδεσαν περισσοτερο αποφασισαμε να προχωρησουμε σε σκεψεις γαμου.
    Βεβαια σε εκεινη τα φαση ουτε που μου περναγε απο το μυαλο οτι τα παιδια δεν θα ηταν με την μητερα.
    Αντιθετως σκεφτομουν παρα πολυ το ενδεχομενο να μην κανω παιδια, γιατι ενιωθα οτι με οσα ειχα περασει δεν θα ειχα την υπομονη να μεγαλωσω σωστα ενα παιδι.
    Τα υπολοιπα ηρθαν ουρανοκατεβατα.
    Ναι ημουν η ξενη στο σπιτι τους και πριν 2 χρονια ζητησα να μετακομισουμε σε σπιτι αλλο, για να αλλαξω το δεδομενο οτι εγω ημουν η εισβολεας στο σπιτι τους. Απο το παλιο σπιτι δεν πηρα ουτε μια καρεκλα!!!
    Μα τα δειλινα.... μια φωνη μου ψυθιριζει.... μυστικα .... δεν θα γυρισεις πια.....

  2. #32
    Senior Member
    Join Date
    Dec 2005
    Posts
    4,999
    Επεσες σε βαθιά νερά ε?
    Δες τι σου απάντησα παραπάνω.
    Καλά έκανες και αλλάξατε σπίτι, αρκεί να μην το δούν σαν \"σπίτι μου και εσείς οι τρίτοι\"
    Καλά έκανες και μίλησες με τον άντρα σου, απλά να του λες \"θα κάνεις ΚΑΙ εσύ, αλλά όχι ΟΛΑ εσύ\".

    Χρυσή τομή χρειάζεται, όχι άκρα.
    Και το βασικότερο ΟΛΩΝ.
    Ενεργός διάλογος ανάμεσα στους 3 ή 4, αναλόγως.
    Μίλα ενώπιον τους για το πώς αισθάνεσαι.
    Και άκου.
    Ο καθενας μας δινει σχημα στην Υπαρξη.

  3. #33
    Senior Member
    Join Date
    Jan 2009
    Posts
    751
    Τωρα βαλτε τα δυνατα σας και πειτε μου τι κανω;

    Μην ξεχνατε οτι η συζητηση εγινε μεταξυ της μικρης και της μαμας μου. Εμενα δεν μου εχει πει τιποτα
    Να το προκαλεσω;
    Να εκθεσω την μαμα μου και να της πω οτι μου τα ειπε;
    Το μονο καλο ειναι οτι μπορω να συγκρατησω το στομα μου και να περιμενω ποτε θα μιλησω. Περασαν 2 μερες και σιγουρα νιωθω πιο ηρεμη απο την πρωτη μερα αλλα αυτο δεν σημαινει οτι δεν νιωθω ακομα αγανακτηση.
    Μα τα δειλινα.... μια φωνη μου ψυθιριζει.... μυστικα .... δεν θα γυρισεις πια.....

  4. #34
    Senior Member
    Join Date
    Dec 2005
    Posts
    4,999
    Originally posted by boubourina
    Τωρα βαλτε τα δυνατα σας και πειτε μου τι κανω;
    Πρώτα απο όλα, εξηγείς όλα τα παραπάνω στον άντρα σου και βεβαιώνεσαι οτι τα κατάλαβε, οτι επικοινωνήσατε και οτι η στάση του θα αλλάξει προς το πιο ενεργό.

    Μην ξεχνατε οτι η συζητηση εγινε μεταξυ της μικρης και της μαμας μου. Εμενα δεν μου εχει πει τιποτα

    Η σχέση σας με την μικρή είναι μέλι γάλα δηλ αυτήν την περίοδο?
    Να το προκαλεσω;
    Να εκθεσω την μαμα μου και να της πω οτι μου τα ειπε;
    Το μονο καλο ειναι οτι μπορω να συγκρατησω το στομα μου και να περιμενω ποτε θα μιλησω. Περασαν 2 μερες και σιγουρα νιωθω πιο ηρεμη απο την πρωτη μερα αλλα αυτο δεν σημαινει οτι δεν νιωθω ακομα αγανακτηση.
    καλό είναι που περιμένεις την κατάλληλη στιγμή.
    Ο καθενας μας δινει σχημα στην Υπαρξη.

  5. #35
    Senior Member
    Join Date
    Oct 2008
    Posts
    1,098
    χμ..γιατί δεν περιμένεις λίγο...νομίζω ότι τα είπε γνωρίζοντας ότι αυτά θα μεταφερθούν σε σένα...αλλά το καλύτερο νομίζω είναι να περιμένεις να έρθει εκείνη σε σένα, έτσι γι\' αλλαγη βρε αδερφε.

  6. #36
    Senior Member
    Join Date
    Feb 2008
    Posts
    2,541
    μια ιδεα ειναι οτι ο εφηβος θελει να αντιδρασει

    και εγω πιστευω πως επιδη εισαι φιγουρα προστατευτικη

    και προπαντος εισαι εκει

    αντιδρα σε σενα

    επειδη ακριβως εισαι εκει

    ως σταθερο σημειο για να το κανει

    αυτο ειναι ευεργετικο για μια εφηβη

    να το ξερεις

    οταν ημουν εφηβη και την ελεγα συνεχως στη μανα μου

    μπορει να πικραινοταν

    αλλα εγω ευγνομονουσα που ειναι κει καποιος να του τη λεω

    στον πατερα μου δεν ελεγα τιποτα

    ηταν απων

    και πολυ αδυναμος για να τ ακουσει

    ομως το χασμα παρεμεινε

    ενω με τη μαμα μου οχι

    εννοω το οτι σου τη λεει δεν ειναι απαταιτητα κακο

    ισως αθελα σου και ηθελημενα σου την ευεργετεις

    στο να διαμορφωσει το χαρακτηρα της με βασει μια σταθερη παρουσια..εσενα

    που τωρα αρεσκεται στο να τη βριζει...

    (λεω μια ιδεα για το πως σκεφτομαι τη φαση που περνας , φυσικα και θελει δυναμη απο μερους σου ολο αυτο)

  7. #37
    Senior Member
    Join Date
    Dec 2005
    Posts
    4,999
    Δεν το νομίζω.
    Το να περιμένω απο εκείνη, θα το έκανα αν είμασταν ισότιμα.
    Τώρα εκείνη είναι η νεαρή κι εγώ ο ενήλικας.

    Η γνώμη μου είναι,
    α. συζήτηση, ακόμα και έντονη, ακόμα και καβγάς ( πολιτισμένος όσο γίνεται) με σύζυγο. ( θίγεται και το θέμα οτι δεν έχεις άνεση να εκδηλώνεις τις ανάγκες σου ως γυναίκα, ότι έχεις ταυτιστεί πολύ με τον ρόλο της μάνας, οτι θα θέλατε να περνατε πιο πολύ χρόνο μαζί).
    β. Οικογενειακό συμβούλιο. Που σημαίνει οτι θα είναι και οι 3 ή 4. Η μπουμπουρίνα, θα ανακοινώσει τί σκέφτηκε, τί την προβληματίζει, θα προσπαθήσει να εξηγήσει στα παιδιά ποσο δύσκολο της είναι να εχει καμια φορά τον ρόλο που έχει, τα συναισθήματά της κι ότι κρίνει καλύτερο για το καλό όλων και ιδίως το δικό της να λάβει κάποιες αποστάσεις, δίνοντας στον πατέρα την ευκαιρία να γίνει κι αυτός πιο ενεργός με τα παιδιά.


    Αυτό που δεν θίγεις, είναι το θέμα της μάνας τους. Το αφήνεις τελειως έξω απο την κουβέντα.
    Δεν είναι χαζά βλέπουν τα παιδιά,
    αλλο αν δεν μιλούν γιατί πονούν ή γιατί είναι θυμωμένα και ξεσπούν αλλού.

    Οσο γαι το αν θα εκθέσεις η οχι την μαμά σου εξαρτάται απο πολλούς παράγοντες που τους ξέρεις καλύτερα εσύ. Μπορείς πάντως να την εκθέσεις λιιιιγο. ;)
    Ο καθενας μας δινει σχημα στην Υπαρξη.

  8. #38
    Senior Member
    Join Date
    Dec 2005
    Posts
    4,999
    Originally posted by researcher
    μια ιδεα ειναι οτι ο εφηβος θελει να αντιδρασει

    και εγω πιστευω πως επιδη εισαι φιγουρα προστατευτικη

    και προπαντος εισαι εκει

    αντιδρα σε σενα

    επειδη ακριβως εισαι εκει

    ως σταθερο σημειο για να το κανει

    αυτο ειναι ευεργετικο για μια εφηβη

    να το ξερεις

    οταν ημουν εφηβη και την ελεγα συνεχως στη μανα μου

    μπορει να πικραινοταν

    αλλα εγω ευγνομονουσα που ειναι κει καποιος να του τη λεω

    στον πατερα μου δεν ελεγα τιποτα

    ηταν απων

    και πολυ αδυναμος για να τ ακουσει

    ομως το χασμα παρεμεινε

    ενω με τη μαμα μου οχι

    εννοω το οτι σου τη λεει δεν ειναι απαταιτητα κακο

    ισως αθελα σου και ηθελημενα σου την ευεργετεις

    στο να διαμορφωσει το χαρακτηρα της με βασει μια σταθερη παρουσια..εσενα

    που τωρα αρεσκεται στο να τη βριζει...

    (λεω μια ιδεα για το πως σκεφτομαι τη φαση που περνας , φυσικα και θελει δυναμη απο μερους σου ολο αυτο)
    Νομίζω Ερευνήτρια οτι η συγκεκριμένη έφηβη ξεσπα σε δυο μεριές, και στην αληθινή της μαμά και στην μπουμπουρίνα.

    Εξάλλου, αυτό που εμένα μου χτύπησε άσχημο, είναι οτι δεν την βρίζει απλά. όπως κάθε έφηβος τον γονιό του, αλλά μιλάει γι αυτήν εκ μέρους του πατέρα τους, πράγμα το οποίο περιπλέκει τα πράγματα και χρειάζεται ξεκαθάρισμα.

    Τέλος, καλό είναι οι έφηβοι, όταν τους πιάνει η αντίδραση, νε έχουν σαν σακους του μποξ και την μάνα και τον πατέρα, όχι μόνο τον ένα.

    Κάτι ανάλογο, θα ήταν καλό να ισχύσει και εδώ. Να εμπλακεί περισσότερο ο πατέρας.
    Ο καθενας μας δινει σχημα στην Υπαρξη.

  9. #39
    Senior Member
    Join Date
    Oct 2008
    Posts
    1,098
    χμ..δεν ξέρω, εγω νομίζω πως αν ήταν έτοιμη η μικρή να εκφράσει ανοιχτά τα παραπονα της θα το έκανε στην μπουμουρίνα. όχι δια μέσω μαμας μπουμπουρίνας. γνώμη μου χωρίς να θέλω να φανώ επίμονη ή οτιδήποτε άλλο, να περιμένει λιγάκι.

  10. #40
    Senior Member
    Join Date
    Feb 2008
    Posts
    2,541
    weird

    αυτο ειναι σιγουρο πως θα ηταν το ιδανικο

    να ξεσπα και στους δυο

    και μαλιστα αυτοι οι δυο να παραμεινουν δυνατοι κι αγκαλιασμενοι σακοι του μποξ

    γιατι αλλιως δεν παλευεται...

    εννοω boubourina και μπαμπας

  11. #41
    Senior Member
    Join Date
    Dec 2005
    Posts
    4,999
    Originally posted by researcher
    weird

    αυτο ειναι σιγουρο πως θα ηταν το ιδανικο

    να ξεσπα και στους δυο

    και μαλιστα αυτοι οι δυο να παραμεινουν δυνατοι κι αγκαλιασμενοι σακοι του μποξ

    γιατι αλλιως δεν παλευεται...
    :)))
    ΠΟλύ όμορφα το έιπες.
    Ναι, αυτό είναι το κλειδί, η καλή επικοινωνία μεταξύ των συντρόφων.
    Ο καθενας μας δινει σχημα στην Υπαρξη.

  12. #42
    Senior Member
    Join Date
    Dec 2005
    Posts
    4,999
    Originally posted by Δοδις
    χμ..δεν ξέρω, εγω νομίζω πως αν ήταν έτοιμη η μικρή να εκφράσει ανοιχτά τα παραπονα της θα το έκανε στην μπουμουρίνα. όχι δια μέσω μαμας μπουμπουρίνας. γνώμη μου χωρίς να θέλω να φανώ επίμονη ή οτιδήποτε άλλο, να περιμένει λιγάκι.
    Δεδομένου οτι το timing είναι το α και το ω, ίσως να έχεις δίκιο.
    Ελπίζω μόνο να μην είναι κλασσική στάση της μικρής να ξεφορτώνει στην γιαγιά και όχι στην άμεσα ενδιαφερόμενη, και με την έννοια, πρότεινα το \"ξεκουκούλωμα\" με έναν ειλικρινή και ευθύ, ήρεμο ωστόσο διάλογο.


    Κι εγώ δεν θέλω να φανώ επίμονη, είναι ωραίο να συζητάμε μεταξύ μας :)
    Ο καθενας μας δινει σχημα στην Υπαρξη.

  13. #43
    Senior Member
    Join Date
    Feb 2008
    Posts
    2,541
    ειναι weird. το κλειδι. δυσκολο αλλα ειναι. :)

  14. #44
    Senior Member
    Join Date
    Nov 2008
    Posts
    441
    Είναι πολύ δύσκολο, (αν και ιδανικό) να ξεσπά ένα παιδί το ίδιο και στους 2 γονείς.

    Πάντα υπάρχει ιδιαίτερη προτίμηση αγάπης ή ξεσπάσματος σε έναν από τους 2.;)

    Μπουμπού, η μικρή είναι πανέξυπνη και πιστεύω πως σε αγαπά και σου έχει αδυναμία και ας στο δείχνει με αυτό τον τρόπο.

    Πιστεύω πως όλα ξεκινάνε από την σχέση που έχεις με τον σύζυγο σου και την επίδραση του καθενός στα παιδιά σας.
    Σε δεύτερη μοίρα θα έβαζα τα πρακτικά θέματα (δυο μαμάδες, παιδί στην εφηβεία κτλ)

    Θυμάμαι και όταν μας έγραφες και τις καλές στιγμές στην οικογένεια σας, οπότε μην πτοείσαι.

    Θα πρότεινα λοιπόν, να κάνεις μια ξεκάθαρη κουβέντα στον σύζυγο σου για τα συναισθήματα σου αλλά και για τρόπο που χειρίζεται αυτός τα παιδιά του.Δώσε του να καταλάβει τις αντοχές σου και τα θέλω σου.
    Πρέπει να γίνει κατανοητό και στους 2 σας, ότι είστε \"ενα\" ως γονείς.

    Τέλος, θα ήταν καλύτερο να κλείνεις τα αυτιά σου, σε πεθερές, γαμπρούς και γενικά στα σόγια.:D


    Όσο για την μαμά σου και γιαγιά και για να μην την εκθέσεις, πες της να ξαναμιλήσει με την εγγόνα της και να την συμβουλέψει να μιλήσει/ανοιχτεί σε σένα.

  15. #45
    Senior Member
    Join Date
    Apr 2007
    Posts
    205
    Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα διαβάσει ολόκληρο το προηγούμενο θέμα και ίσως όσα έγραψα ήταν κάπως άτοπα. Απ\' ότι καταλαβαίνω κάνεις τεράστια προσπάθεια που ελάχιστες γυναίκες (και άνδρες) θα έκαναν για παιδιά που δεν είναι δικά τους. Κι αυτό είναι πραγματικά αξιοθαύμαστο. Πολλές φορές όμως τα παιδιά και οι έφηβοι δρουν εγωκεντρικά, δηλαδή με βάση τα δικά τους συναισθήματα, χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τους τη πλευρά του άλλου. Αυτό όμως είναι φυσιολογικό. Με την ωριμότητα έρχεται και η ικανότητα να αντιλαμβανόμαστε τις ανάγκες του άλλου ΄και να τις διαχωρίζουμε απο τις δικές μας. Η αντίδραση της δε νομίζω ότι σημαίνει κάτι παραπάνω απο τα συναισθήματα της τη συγκεκριμένη περίοδο (δηλαδή σε πιστεύω πως πραγματικά σε \"μισεί\"). Πιστεύω ωριμάζοντας θα κατανοήσει και θα εκτιμήσει τη δική σου προσπάθεια και στάση. Μέχρι τότε όμως πρέπει και εσύ να μη το παίρνεις πολύ προσωπικά και να νιώθεις ότι αδικείσαι και να της αναγνωρίσεις ότι οι σύνθηκες στις οποίες μεγάλωσε δεν ήταν και πολύ ισορροπημένες και σταθερές. Αυτό έχει επιπτώσεις όσο κι αν προσπάθησες εσύ. Πιστεύω όμως πως όταν καταφέρει να \"βρεί τον εαυτό\" της και να αποκτήσει τη ψυχική ανεξαρτησία της, θα σταματήσει και να καθορίζεται απο τις συνθήκες στις οποίες μεγάλωσε. Θα αναγνωρίσει ό,τι έκανες για εκείνη και πραγματικά πιστεύω ότι στο μέλλον η σχέση σας θα καλυτερεύει. Μην απαιτείς όμως απο έναν άτομο στη μετεφηβεία να συμπεριφέρεται με λογική και κατανόηση. Τα συναισθήματα είναι ακόμα πολύ έντονα και παρασύρουν. Μετά την εφηβεία εξάλλου ακολουθεί μια περίοδος (18 - 21 περίπου), η μετεφηβεία, η οποία χαρακτηρίζεται απο έντονη προσπάθεια να βρει ο νέος άνθρωπος τη θέση του στο κόσμο, να νιώσει αυτόνομος και να πιστέψει στον εαυτό του. Είναι μια δύσκολη, μεταβατική περίοδος μεταξύ εφηβείας και ενηλικίωσης.
    Αυτό που πιστέυω οτι πρέπει εσύ να κάνεις είναι να δείξεις ανοχή και να είσαι διακριτικά δίπλα της. Δηλαδή να νιώθει ότι θα έχει κάποιον να τη στηρίζει και στον οποίο μπορεί να στραφεί χωρίς όμως την έντονη παρεμβατικότητα που χαρακτηρίζει τη σχέση των γονιών με τα μικρότερα παιδιά.
    Πρέπει να σε ενδιαφέρει όχι αποκλειστικά να φτιάξει η σχέση σας αλλά να τη βοηθήσεις στον αγώνα της να \"βρεί\" τον εαυτό της και να τον εμπιστευτεί. Οχι βέβαια άμεσα, δηλαδή να πας και να της πεις ότι θα τη βοηθήσεις, αλλά στηρίζοντας την και δείχνοντας εμπιστοσύνη σε αυτή. Να σέβεσαι τις απόψεις της και να την αντιμετωπίζει ως ώριμο άνθρωπο (ακόμα και αν δεν είναι). Αυτό θα της δώσει μια κατεύθυνση και πίστη στον εαυτό της και όταν με το καλό ωριμάσει και γίνει πραγματικά ενήλικας (πέρα απο τη νομική σημασία) θα σε αναγνωρίσει και θα σε σεβαστεί. Θα εκτιμήσει όσο τίποτα τη προσπάθεια που έκανες και πως ξεπέρασες τον εγωισμό και τις ανάγκες σου για να στηρίξεις ένα παιδί που δε γέννησες εσύ.

Page 3 of 14 FirstFirst 1234513 ... LastLast

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •