ΠΑΙΔΙΑ ΧΩΡΙΣΜΕΝΩΝ ΓΟΝΙΩΝ Νο 2
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Page 1 of 14 12311 ... LastLast
Results 1 to 15 of 198
  1. #1
    Senior Member
    Join Date
    Jan 2009
    Posts
    751

    ΠΑΙΔΙΑ ΧΩΡΙΣΜΕΝΩΝ ΓΟΝΙΩΝ Νο 2

    Παραθέτω το ποστ της boubourina από άλλο νήμα που άνοιξε πριν ανοίξει αυτό, στο οποίο δεν έγινε συζήτηση μιας και η συζήτηση μεταφέρθηκε σε αυτό το νήμα.

    Παράθεση:
    Originally posted by boubourina
    καταρχας ελπιζω να καταφερω να καταχωρησω την απαντηση μου γιατι απο chats και forums ειμαι σκραπας.

    ειμαι μητερα 3 παιδιων!!! μην τρομαζεται!
    τα 2 παιδια ειναι του αντρα μου απο τον 1ο γαμο και ενας πιτσιρικος 11 μηνων.
    Θελω να μιλησω για τα μεγαλα παιδια με καποιον που να εχει εμπειρια στο θεμα παιδια χωρισμενων γονιων.
    Ιδιαιτερα εαν ειναι παιδι με ενδιαφερει πολυ η γνωμη του και πωσ αντιμετωπιζει τις καθημερινες καταστασεις.
    Τα αγαπω και τα τρια και θελω να ξεπερασω μαζι τους τα προβληματα της εφηβειας.
    Η κορη ειναι 17 και το αγορι ειναι 19 χρονων. Ζουμε μαζι 5 χρονια τωρα. Ολα ειναι αρμονικα αλλα δεν παυουν να υπαρχουν θεματα που με δυσκολευουν εφοσον δεν ειμαι η φυσικη τους μητερα.
    Μα τα δειλινα.... μια φωνη μου ψυθιριζει.... μυστικα .... δεν θα γυρισεις πια.....

  2. #2
    Senior Member
    Join Date
    Jan 2009
    Posts
    751
    παραθετω 2ο POST ως προς το ιδιο θεμα με την ελπιδα να με βοηθησετε στις εξελιξεις.
    Η γνωμη σας μου μετρησε πολυ την πρωτη φορα. Ελπιζω να βρω το σωστο δρομο και παλι με τα σχολια σας.

    Μαλλον ειμαστε σε δυσκολο σημειο καμπης με την κορη που μολις τελειωσε με τις πανελλαδικες και ενηλικιωθηκε ταυτοχρονα.
    Μιλησε με την μαμα μου και της εκανε πολλα παραπονα για μενα.
    Οτι δεν δινω τοση σημασια στο σπιτι, οτι της βαζω ορια στις εξοδους ενω ο μπαμπας δεν μιλαει καθολου (εννοει δεν εχει αντιρρηση), οτι το Σαββατο π.χ βγηκαμε εξω με τον μπαμπα και δεν τους ειχα μαγειρεψει, οτι ο μπαμπας της ειναι δυστυχισμενος (αυτο δεν το ηξερα) οτι δεν αντεχει να εχει 2 μαμαδες και 2 μπαμπαδες .........
    Ολο τον Μαιο, ειχε παει στη μαμα της που μενει 5 λεπτα μακρια μας να μεινει, γιατι η μαμα της λειπει σε μαθηματα και ετσι θα ειχε περισσοτερη ησυχια να διαβασει. Το βρηκαμε σωστη λυση γιατι με τον μπεμπη στο σπιτι ισως να δυσκολευοταν να βρει ηρεμια.
    Οσο ηταν στη μαμα της, η μαμα της παραπονιοταν στον αντρα μου οτι της μιλαει ασχημα η μικρη, δεν την ακουει σε τιποτα, δεν μπορει να της επιβληθει. Υπαρχει αγαπη μεταξυ τους, απλα νομιζω οτι η μικρη δεν την σεβεται αρκετα ωστε να υπακουσει, αλλα απ\'οτι βλεπεται μαλλον κανεις μας δεν τυγχανει του σεβασμου της.
    Πως τα ακουτε αυτα;
    Μα τα δειλινα.... μια φωνη μου ψυθιριζει.... μυστικα .... δεν θα γυρισεις πια.....

  3. #3
    Senior Member
    Join Date
    Apr 2007
    Posts
    205
    Τα θεωρώ φυσιολογικά.. Τα πράγματα είναι πολύπλοκα για αυτή..Ζεί σε διαφορετικές οικογένειες και έχει να αντιμετωπίσει 2 μαμάδες. Η σχέση κόρης - μήτερας σίγουρα είναι έντονη στην εφηβεία και ιδιαίτερα προς την αρχή της ενήλικης ζωής. Είναι μια προσπάθεια ανεξαρτητοποίησης και διαχωρισμού του εαυτού απο τη μητέρα. Η ανάγκη αυτή είναι ιδιαίτερα έντονη και πρέπει να της δωθεί ο χώρος να το κάνει. Είναι πάρα πολύ δύσκολο για αυτή να έχει 4 άτομα που την καθορίζουν και της λένε τι κάνει (όπως εκείνη νιώθει). Εδώ οι περισσότεροι απο εμάς με 2 γονείς τα βγάζαμε δύσκολα πέρα με τις απαιτήσεις τους. Προσπάθησε να παίρνεις σαν αλήθεια αυτά που νιώθει και όχι να παρουσιάζεις ως αλήθεια μόνο τη δική σου άποψη. Επίσης να της δώσετε όλοι το χώρο της. Οι πιέσεις δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα - η διαπαιδαγώγηση έχει τελειώσει σε αυτή την ηλικία (ο,τι έγινε έγινε). Οι γονείς πρέπει να γίνουν πιο διακριτική παρουσία (και υποστήριξη) στη ζωή της. Αλλιώς το μόνο που θα νιώθει είναι έντονη πίεση και μια αγανάκτηση που μπορεί να βγεί σε κακό (σε μια \"επάνασταση\" με αρνητικές συνέπειες για την ίδια). Επίσης δε νομίζω πως πρέπει να απαιτείς να έχετε τη τέλεια σχέση. Οι συγκρούσεις είναι αναπόφευκτες όσο κι αν προσπαθείς εσύ και όσο καλή θέληση κι αν έχεις. Όπως το βλέπω εγώ, μπαίνοντας νοητά στη θέση της, είναι πολύ δύσκολο γι αυτή και όντως νιώθει πολύ πίεση. Προσπαθήστε όλοι να χαλαρώσετε απέναντι της και μην επιδιώκεις την ιδανική σχέση μητέρας - κόρης με εκείνη. Έχει μητέρα και για εκείνη είναι υπεραρκετή (όπως η ίδια νιώθει).
    Α και δεν είναι πλέον \"μικρή\". Ενηλικιώθηκε και δε μπορεί κανείς σας να απαιτεί να της \"επιβληθεί\". Πολλοί γονείς αυτό που κάνουν είναι να βλέπουν σαν μικρά τα παιδιά τους (και να τους φέρονται έτσι΄) ακόμα και όταν αυτά έχουν μεγαλώσει. Αυτό είναι παρα πολύ πιεστικό και αγχογόνο όταν ο νέος άνθρωπος ψάχνει να βρεί τον εαυτό του και να αποστασιοποιηθει από την οικογένεια του. Αυτό είναι απαραίτητο και το να μην το κατανοείτε και το να μην το σέβεστε μπορεί να στοιχίσει και στη ίδια αλλά και να χαλάσει τις σχέσεις σας. Σίγουρα οι γονείς δεν έχουν κακές προθέσεις όταν πράττουν έτσι. Πρέπει όμως να προσπαθούν να δρούν συμφωνα με τα συναισθήματα του νέου ανθρώπου και όχι με βάση ισχυρές και άκαμπτες απόψεις.
    (Η έλλειψη σεβασμού είναι στα πλαίσια της προσπάθειας ανεξαρτητοποίησης)

  4. #4
    Senior Member
    Join Date
    Jan 2009
    Posts
    751
    evath, σε ευχαριστω για την απαντηση σου και συμφωνω στα περισσοτερα σημεια.
    Δεν ξερω αν ανετρεξες στο πρωτο θεμα (βεβαια εχει αρκετες σελιδες)
    Το προβλημα μου ειναι το εξης:
    Σε αυτη τη φαση θεωρω αδικη την συμπεριφορα της μικρης και οχι παραλογη.
    Αδικη γιατι:
    Και για εμενα ηταν δυσκολο απο την αρχη. Πριν 5,5 χρονια που αρχισαμε να ζουμε μαζι, η μαμα ηταν εξαφανισμενη.
    Στα χρονια αυτα με δυσκολια μετραω 15 Σ/Κ που η μαμα πηρε τα παιδια, 1 φορα Χρισουγεννα 15 μερες και καμμια φορα Κυριακη μεσημερι 2-3 ωρες για φαγητο.
    Τοτε η μικρη ηταν 12 χρονων. Μεχρι σημερα καποιος περασε την εφηβεια μαζι της, δεν φυτρωσε ξαφνικα 18 χρονων, και σιγουρα δεν την διαπαιδαγωγησε η μαμα της τηλεπαθητικα.
    Απο την αλλη πλευρα, σεκψου και λιγο οτι απο την αρχη 1,5 χρονο ελευθερη, 1 χρονο αρραβωνιασμενη και 3 χρονια παντρεμενη ημουν παντα με 2 παιδια. Δεν εζησα ποτε μονη μου με τον αντρα μου, να εχουμε το προσωπικο μας χρονο, την ερωτικη μας ζωη, να φυγουμε για Σ/Κ, να μπορουμε να μιλησουμε σαν ζευγαρι στον καναπε μας, να κανουμε ερωτα το απογευμα, να μην σηκωθουμε απο το κρεββατι ενα πρωινο.
    Ελευθερια........ για εκεινη. Η δικη μου ελευθερια δεν πηγε περιπατο;
    5 χρονια εχω στα συρταρια τα περιφημα νυχτικακια που καθε νεα γυναικα φοραει για τον συντροφο αντρα της, τα δικα μου ειναι ακομα με την εττικετα, που θα κυκλοφορουσα ντυμενη ετσι μεσα σε ενα σπιτι με δυο εφηβους που δεν ειναι δικα μου παιδια, να μην με παρεξηγουν;
    Ουτε την πορτα της κρεββατοκαμαρας δεν κλειναμε τον πρωτο καιρο για να μην νιωσουν ασχημα.
    Και τον πρωτο χρονο εμεινα μονη μου μαζι τους γιατι ο μπαμπας δουλευε εκτος εδρας Δευτερα - Παρασκευη και ερχοταν μονο Σ/Κ.
    Ελυθερια.............
    Μα τα δειλινα.... μια φωνη μου ψυθιριζει.... μυστικα .... δεν θα γυρισεις πια.....

  5. #5
    Senior Member
    Join Date
    Oct 2008
    Posts
    1,098
    Καλημέρα μπιμπί μου...εγω να ρωτήσω κάτι? ο μπαμπάς σκοπεύει να κάνει κάτι για όλα αυτά? γιατί έχουμε πει πως μέχρι ενός σημείου μπορείς να κάνεις εσύ κάποια πράγματα, απο εκεί και πέρα αυτος ειναι που πρέπει να πάρει θέση. έχεις μιλήσει μαζί του για όλα αυτά? με την μικρή συζήτησες τα \"παράπονά της\"??

    το σίγουρο είναι πως της είναι δύσκολο να αντιμετωπίσει μια τέτοια κατάσταση, και σκέψου πως ίσως να επηρεάζεται και απο την μαμά της...

  6. #6
    Senior Member
    Join Date
    Oct 2008
    Posts
    1,098
    νομίζω ότι είναι πολύ δύσκολο για εκείνη να παραδεχτεί ότι η μαμά της την \"άφησε\" ουσιατικά και μια άλλη γυναίκα ανέλαβε να παίξει αυτόν τον ρόλο... είμαι σίγουρη πως αντιλαμβάνεται τι έχεις κάνει γι\'αυτά και για εκείνη αλλά και για τον αδερφό της αλλά σκέψου πως μέσα της επικρατεί ένα χάος συναισθηματων. της λείπει η μητέρα της και νομίζω πως εσύ είσαι αυτή που πληρώνεις την νύφη χωρίς να φταις, ξεσπάει σε σένα γιατί δεν έχει και που αλλού να ξεσπάσει. στις πιο δύσκολες στιγμές μας θέλουμε τους γονείς μας δίπλα μας, την μανα μας και τον πατέρα μας. αν η μαμά είναι απών και ο μπαμπάς παρών-απών τότε για να μπορέσεις να δικαιολογήσεις τους ανθρώπους που αγαπάς πιο πολύ απο ότιδήποτε άλλο στον κόσμο μοιραία και υποσυνείδητα κατηγορείς και ρίχνεις τις ευθύνες σε αυτόν που είναι πιο εύκολο και πιο ανώδυνο συναισθηματικά για σενα.


    όπως και να έχει όμως νομίζω πως πρέπει να συζητήσετε τα παράπονα της..δεν μπορείς ουτε να τα βάλεις κάτω απο το χαλί γιατί καποια στιγμή θα σκοντάψεις σίγουρα, ούτε να λειτουργήσεις αμυντικά.

  7. #7
    Senior Member
    Join Date
    Jan 2009
    Posts
    751
    Originally posted by Δοδις
    Καλημέρα μπιμπί μου...εγω να ρωτήσω κάτι? ο μπαμπάς σκοπεύει να κάνει κάτι για όλα αυτά? γιατί έχουμε πει πως μέχρι ενός σημείου μπορείς να κάνεις εσύ κάποια πράγματα, απο εκεί και πέρα αυτος ειναι που πρέπει να πάρει θέση. έχεις μιλήσει μαζί του για όλα αυτά? με την μικρή συζήτησες τα \"παράπονά της\"??

    το σίγουρο είναι πως της είναι δύσκολο να αντιμετωπίσει μια τέτοια κατάσταση, και σκέψου πως ίσως να επηρεάζεται και απο την μαμά της...
    Καλημερα Ντοντινι μου,
    Δεν ειναι κακο να επηρρεαζεται απο την μαμα της, αλλωστε αυτο θα σημαινει οτι αποκτησαν επιτελους καποιου ειδους επαφη, οποια και αν ειναι αυτη.

    με τον μπαμπα το ψιλοσυζητησαμε εχθες μεσα στο αυτοκινητο και του ειπα ποσο αδικημενη νιωθω, σαν να εχω χασει εντελως 5 χρονια απο τη ζωη μου, σαν να εζησα χωρις κανενα λογο και νοημα ολο αυτο τον καιρο.
    Λεει οτι την πιεζω. Να ηξερες ποσες μαχες εχω δωσει αυτα τα χρονια με τον πατερα της για τις ελευθεριες της. Για να βγαινει συχνα εξω, για να εχει το φιλο της, για να αρχισει την ερωτικη της ζωη. Ποσες μητερες πανε την κορη τους στον γυναικολογο στα 16,5 να μιλησουν για αντισυλληψη και ενα χρονο μετα να της δωσει χαπι. Η δικη μου μανα δεν ηθελε ουτε να ακουσει οτι ειχα σχεσεις στα 20!!! και θεωρησα οτι αφου πλεον τα παιδια ξερουμε οτι ξεκινουν νωρις, τουλαχιστον ας ειναι ασφαλης στις επιλογες της. Η μανα της μεχρι πριν ενα χρονο ουτε που ηθελε να ξερει οτι εχει καποιο φλερτ και τωρα το παιζει ανετη. Και εγω να προσπαθω να πεισω τον μπαμπα της οτι κανουμε το σωστο που της δειχνουμε οτι θελουμε να ξερουμε την αληθεια, για να μην την αρπαξει απο το μαλλι ( ενταξει ξερουμε οτι οι πατεραδες αργουν να συνηδητοποιησουν οτι το κοριτσακι τους εγινε γυναικα).
    Και τωρα αντιμετωπιζω την απορριψη. Καλα καλα ουτε στον μπεμπη δεν εδειχνα αδυναμια για να μην αποξενωθουμε και τωρα την \"εφαγα\" κανονικα!
    Μα τα δειλινα.... μια φωνη μου ψυθιριζει.... μυστικα .... δεν θα γυρισεις πια.....

  8. #8
    Senior Member
    Join Date
    Jan 2009
    Posts
    751
    .............. και νιωθω ............νιωθω......... οτι θελω να εκραγω να αρχισω να ουρλιαζω, να κλαιω ολη μερα, νιωθω σαν να με εχουν βιασει, σαν να εζησα ενα παραμυθι και εγινε εφιαλτης, νιωθω οτι ειμαι ενα ΤΙΠΟΤΑ!!!!!!!!! ΔΕΝ ΚΑΤΑΦΕΡΑ ΤΙΠΟΤΑ, ΑΔΙΚΟΣ ΚΟΠΟΣ ΟΛΑ ΕΧΟΥΝ ΠΑΕΙ ΣΤΡΑΦΙ.
    ΟΥΤΕ ΕΓΩ ΕΖΗΣΑ, ΑΛΛΑ ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΗ ΠΕΡΑΣΕ ΤΕΛΙΚΑ ΚΑΛΑ ΜΑΖΙ ΜΟΥ.
    Μα τα δειλινα.... μια φωνη μου ψυθιριζει.... μυστικα .... δεν θα γυρισεις πια.....

  9. #9
    Μπουρμπουρίνα....έχω την αίσθηση πως το μητρικό σου ένστικτο υπερτερεί αυτού της ....\"αυτοσυντήρησης\".
    Απ\' όσα έχω διαβάσει και στο προηγούμενο θέμα σου, δείχνεις ένα άγχος να τους έχεις όλους κάτω απ\' τη σκέπη σου, μεταξύ τους και τον άντρα σου. Προσπαθείς να τα κάνεις όλα σωστά και στο τέλος χάνεις την ουσία. Το παιδί έχει μαμά και αυτήν έχει ανάγκη, όσο λάθος και να είναι. Δεν υπάρχει ποτέ περίπτωση να σας βάλει σε σύγκριση και ακόμη περισσότερο να εκτιμήσει ότι έκανες γιατί πολύ απλά, βγάζει πάνω σου τα απωθημένα και τα προβλήματα της γιατί εσύ είσαι η \"ξένη\" της υπόθεσης.
    Κάποια στιγμή είχες γράψει πως υπάρχει και σεξουαλικό πρόβλημα μεταξύ εσένα και του άντρα σου. Αυτό έφτιαξε, ή συνεχίζεις να ασχολείσαι με όλα τα άλλα εκτός με τη σχέση σου? Κατά τη γνώμη μου έχεις βάλει λάθος στόχους προκειμένου να γίνεις αρεστή στον άντρα σου. Δεν στο λέω με καμία μομφή, απλά σαν έξω απ τα πράγματα αυτή είναι η αίσθηση μου...

  10. #10
    Senior Member
    Join Date
    Dec 2005
    Posts
    4,999
    Originally posted by Θεοφανία
    Μπουρμπουρίνα....έχω την αίσθηση πως το μητρικό σου ένστικτο υπερτερεί αυτού της ....\"αυτοσυντήρησης\".
    Απ\' όσα έχω διαβάσει και στο προηγούμενο θέμα σου, δείχνεις ένα άγχος να τους έχεις όλους κάτω απ\' τη σκέπη σου, μεταξύ τους και τον άντρα σου. Προσπαθείς να τα κάνεις όλα σωστά και στο τέλος χάνεις την ουσία. Το παιδί έχει μαμά και αυτήν έχει ανάγκη, όσο λάθος και να είναι. Δεν υπάρχει ποτέ περίπτωση να σας βάλει σε σύγκριση και ακόμη περισσότερο να εκτιμήσει ότι έκανες γιατί πολύ απλά, βγάζει πάνω σου τα απωθημένα και τα προβλήματα της γιατί εσύ είσαι η \"ξένη\" της υπόθεσης.
    Κάποια στιγμή είχες γράψει πως υπάρχει και σεξουαλικό πρόβλημα μεταξύ εσένα και του άντρα σου. Αυτό έφτιαξε, ή συνεχίζεις να ασχολείσαι με όλα τα άλλα εκτός με τη σχέση σου? Κατά τη γνώμη μου έχεις βάλει λάθος στόχους προκειμένου να γίνεις αρεστή στον άντρα σου. Δεν στο λέω με καμία μομφή, απλά σαν έξω απ τα πράγματα αυτή είναι η αίσθηση μου...
    Βρίκσω κάποια απο αυτά που λέει η ΘΕοφανία πολύ εύστοχα.
    Η μικρή όσο κι αν εκτιμήσει αυτά που κάνεις, θα σε βλέπει διαφορετικά σε σχέση με την βιολογική μητέρα της.
    Αυτό όμως δεν πάει να πει οτι νιώθει πως δεν έκανες τίποτα!
    Σκέψου, πως τα περισσότερα παιδιά σε αυτήν την αντιδραστική ηλικία, βγάζουν θυμό και απωθημένα πάνω στους γονείς.
    Ελάχιστη αναγνώριση και εκτίμηση τους δίνουν.
    Αυτό δεν σημαίνει όμως πως δεν τους εκτιμούν.
    Το ίδιο σπασμωδικά εξάλλου, φέρεται η μικρή σε όλους σας.
    Ωστόσο, μην βαζεις τον εαυτό σου στο τρυπάκι της σύγκρισης με την άλλη μάνα, δεν ωφελεί σε κάτι άλλο πέρα απο το να σε τιμωρείς. άδικα.
    Ο καθενας μας δινει σχημα στην Υπαρξη.

  11. #11
    Senior Member
    Join Date
    Jan 2009
    Posts
    751
    Θεοφανεια, μου ειναι τοοοοοοοοοσο δυσκολο να παραδεχτω αυτα που λες, οσο και αν ξερω οτι εχεις δικιο.
    Οχι δεν στηριξα την σχεση μου με τον αντρα μου στο ποσο καλη μανα θα γινομουν για τα παιδια του. Η σχεση μας ηταν μεχρι τοτε εντελως αισθησιακη και επρεπε να παραμεινει ετσι. Το θεμα ειναι οτι δεν μπορεις να εισαι αισθησιακη μεσα σε ενα σπιτι με 4 ατομα ( σαν να ζεις με τα πεθερικα σου ενα πραγμα...) και εγω για να δικαιολογησω στον εαυτο μου τα οσα θα εχανα βρηκα νοημα στα παιδια.
    Η μαμα τους τοτε εκρινε οτι το να παρει τα παιδια θα ενοχλουσε την σχεση της και ετσι τα αφησε απ\'εξω.
    Δηλαδη, αφου εγω ετσι και αλλιως δεν μπορω να λειτουργησω σαν γυναικα, ας βοηθησω αυτα τουλαχιστον να λειτουργησουν σαν παιδια.
    Τους 2 τελευταιους μηνες, και ιδιαιτερα το διαστημα που η μικρη πηγε στη μαμα της, και ο γιος ελειπε Δευτ- Παρ. Αθηνα, η σχεση μου με τον αντρα μου βελτιωθηκε ακριως γιατι ειμασταν μονοι μας και το θηλυκο μου κομματι μπορουσε να ελευθερωθει και παλι.
    Μα τα δειλινα.... μια φωνη μου ψυθιριζει.... μυστικα .... δεν θα γυρισεις πια.....

  12. #12
    Μπμπι...δεν σε κατηγορώ, ούτε σου ρίχνω ευθύνες για το αποτέλεσμα. Το έκανες καλοπροαίρετα, αλλά έχασες το στόχο. Γιατί να επωμισθείς εσύ δυο ξένα παιδιά και να μη παλέψεις για να πάνε με τη μητέρα τους, αντί να φας πέντε χρόνια απ\' τη ζωη σου, τη σχέση σου με τον άντρα σου, το γεγονός΄πως έγινες μητέρα στο ΔΙΚΟ σου παιδί και στο τέλος να βγεις και λάθος; Απάντηση; Ρομαντισμός μέχρι βλακείας, (συγνώμη για την έκφραση).
    Κοίτα να εκμεταλευτείς αυτό που έγινε. Αφού η κόρη του είναι δυστυχισμένη, ας πάει να μείνει με τη μητέρα της. Δεν θέλω να σε αγχώσω, αλλά στο τέλος θα χαλάσεις και τη σχέση σου με τον άντρα σου και ο γιος σου μετά από χρόνια θα κληθεί να ζήσει αυτό που ζει τώρα η πιτσιρίκα. Σώστο όσο είναι καιρός...

  13. #13
    Senior Member
    Join Date
    Dec 2005
    Posts
    4,999
    Originally posted by boubourina
    Μαλλον ειμαστε σε δυσκολο σημειο καμπης με την κορη που μολις τελειωσε με τις πανελλαδικες και ενηλικιωθηκε ταυτοχρονα.
    Μιλησε με την μαμα μου και της εκανε πολλα παραπονα για μενα.
    Οτι δεν δινω τοση σημασια στο σπιτι, οτι της βαζω ορια στις εξοδους ενω ο μπαμπας δεν μιλαει καθολου (εννοει δεν εχει αντιρρηση), οτι το Σαββατο π.χ βγηκαμε εξω με τον μπαμπα και δεν τους ειχα μαγειρεψει, οτι ο μπαμπας της ειναι δυστυχισμενος (αυτο δεν το ηξερα) οτι δεν αντεχει να εχει 2 μαμαδες και 2 μπαμπαδες .........
    Οσο ηταν στη μαμα της, η μαμα της παραπονιοταν στον αντρα μου οτι της μιλαει ασχημα η μικρη, δεν την ακουει σε τιποτα, δεν μπορει να της επιβληθει. Υπαρχει αγαπη μεταξυ τους, απλα νομιζω οτι η μικρη δεν την σεβεται αρκετα ωστε να υπακουσει, αλλα απ\'οτι βλεπεται μαλλον κανεις μας δεν τυγχανει του σεβασμου της.
    Πως τα ακουτε αυτα;
    Με προβληματίζει που η μικρή μιλάει εκ μέρους του πατέρα της. Καλό θα ήταν λοιπόν, ο πατέρας να λάβει θέση, σε έναν ανοιχτό διάλογο μεταξύ των 3 σας και να της εξηγήσει οτι ο ίδιος, δεν αισθάνεται έτσι, ότι ο ίδιος δεν έχει τέτοιο παράπονο κτλ. ( Αυτό προυποθέτει οτι όλα αυτά τα συζητάτε ανοιχτά με τον άντρα σου).
    Όσον αφορά τον ρόλο του οριοθέτη, καλό είναι, αυτός να αναληφθεί απο τον πατέρα εξίσου για να μην πω κυρίως.
    Ο καθενας μας δινει σχημα στην Υπαρξη.

  14. #14
    Senior Member
    Join Date
    Oct 2008
    Posts
    1,098
    κοίτα να δεις μπιμπί μου γιατί νομίζω πως όχι απλά αδικείς τον εαυτό σου, τον έχεις βάλει στην γωνία χωρίς λόγο...πιστεύω πως έχεις κάνει πολλά γι\' αυτά τα παιδιά και προσπαθείς πολυ να τα στηρίξεις και να τα βοηθήσεις και είσαι μόνη σου σε όλο αυτό γιατί ο μπουμπουρίνος ζει λίγο στον κόσμο του. κάτσε και σκέψου τι έχεις περάσει και τι έχεις κάνει, τι έχεις δώσει στα παιδιά, \"ρίχνεις\" τον ΄μικρούλι σε πολλά για να μην νοιώθουν άσχημα τα παιδία, έχεις μηδενίσει την γυναίκα μπουμπουρίνα για να είναι καλά αυτά, συνέχεια προσπαθείς...δεν μπορείς πάντα να έχεις το επιθυμητό αποτέλεσμα. τα παιδιά όταν μεγαλώσουν θα καταλάβουν τι έχεις κάνει τόσο καιρό γι\' αυτά.να είσαι σίγουρη, καταλαβαίνω βέβαια πως η σημερινή συμβίωση σας και η κατάσταση η τωρινή είναι αυτή που σε καίει. πες μου τι άλλο πια μπορείς να κάνεις!!! Ελεος δηλαδή!!! το μόνο που μπορείς είναι να ξυπνήσεις επιτέλους τον μπουμπουρίνο και να πεις για ακόμα μια φορά 2 κουβέντες με την μικρή και να της δείξεις που είναι το λάθος σε όλο αυτό το παράπονο που βγάζει, είναι μεγάλη κοπέλα και έχουμε πει ότι είναι και τσαουσα!!! αλλά νομίζω πως αν τις πεις πως νοιώθεις και τι αισθάνεσαι απο όλη αυτή την συμπεριφορά ίσως να καταλάβει. δεν είναι εύκολο. όμως δεν μπορείς να έχεις σαν αφετηρία και σαν τερμα πάντα την συμπεριφορά των παιδιών του άντρα σου. το γεγονός ότι δεν έχουν την μαμά τους μαζί τους , δεν τα στηρίζει και δεν τα στήριξε τόσο καιρό, δεν ήταν δίπλα τους δεν σημαίνει ότι πρέπει να υπομένεις και να προσπαθείς να διαγράψεις εσένα επειδή κάποιος άλλος δεν έκανε αυτό που θα έπρεπε να κάνει. απλά....δεν μπορείς να κάνεις κάτι άλλο πέρα απο αυτό που κάνεις ήδη. κατάλαβε επιτέλους τι αξίζεις και ποοοοοοσα έχεις περάσει και έχεις βγει παλικάρι. η συζήτηση λύνει πολλά όχι τα πάντα. συζήτα μαζί της αλλά μέχρι εκεί. όποιος κατάλαβε κατάλαβε. αντιλαμβάνομαι πως είναι ένα παιδί που έχει ταλαιπωρηθεί χωρίς φυσικά να φταίει, σκέψου ομως πως υπάρχει κι άλλο ένα παιδί το δικό σου που δεν παίρνει αυτό που υπο διαφορετικές συνθήκες θα του εδινες. και πως μεγαλώνει με τον φόβο τον δικό σου μην του δείξεις πόσο πολύ το αγαπάς στην προσπάθεια σου να μην νοιώσουν άσχημα τα μεγάλα...μήπως κάτι δεν πάει καλά σε όλο αυτό? ότι ήταν ανθρωπίνως δυνατό το έχεις κάνει και με το παραπάνω. σταμάτα λοιπόν να κατηγορείς τον εαυτό σου

  15. #15
    Senior Member
    Join Date
    Oct 2008
    Posts
    1,098
    και άσε τα καβουρακια στα βοτσαλάκια και στον γυαλό να κλαίνε! το κλάμα καμιά φορά είναι ευεργετικό!! ;);););););)

    άσε που είναι σε μια ηλικία που θα έπρεπε να καταλαβαίνουν τι εστί γυαλός...;)

Page 1 of 14 12311 ... LastLast

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •