Έχω βγει εκτός πραγματικότητας

[erimitis44]

Καλημέρα...Πραγματικά η κατάσταση μου έχει φτάσει στο απροχώρητο. Ξεκίνησα με κρίσεις πανικού πριν 3 χρόνια και ελαφριάς μορφής ιδψ αλλά τους τελευταίους μήνες έχω γίνει χάλια.

Χθες το βράδυ αναγκάστηκα να καλέσω αργά τη νύχτα τη ψυχοθεραπευτρια μου (έχουμε οικειότητα ευτυχώς) και έκλεισα ραντεβού μέσα στην επόμενη εβδομάδα γιατι δεν την παλεύω καθόλου.

Για να γίνω πιο συγκεκριμένος, μου έχουν μπει τρομερά άσχημες ιδεοληψίες στο μυαλό και κυρίως υπαρξιακές (του τύπου: γιατί να ζούμε, γιατί πρέπει να κάνουμε οικογένεια και ένα σωρό γιατί), ενώ μέσα σε όλα αυτά έρχεται και η αποπραγματοποίηση με αποπροσωποποίηση. Λογικό με τόσο άγχος θα μου πείτε...

Αυτό που δεν καταλαβαίνω, είναι το γιατί με τρομοκρατεί το γεγονός ότι έχω καταλάβει ξέρω γω το τι ισχύει με το σύμπαν και όλα αυτά. Όποτε μπαίνω σε αυτό τον φαύλο κύκλο, φοβάμαι μη γίνω τρελός ή χάσω τον έλεγχο. Αφήστε δε που ο,τι διαβάσω γύρω γύρω για σχιζοφρένεια μετά είναι σα να το υιοθετώ στις ιδεοληψίες που έχω..

Ξέρω ότι όλα αυτά πρέπει να τα πω στη ψυχοθεραπευτρια, αλλά θεώρησα σωστό να πάρω λίγο κουράγιο από εδώ αν κάποιος έχει περάσει παρόμοια...Το πιο αγχωτικό στην όλη ιστορία είναι το ότι νιώθω πως έχω αποκοπεί πλήρως από το σύμπαν και τον κόσμο γενικότερα σα να είναι όλα ψεύτικα. Πολύ μπέρδεμα δεν ξέρω καν αν περιγράφηκε σωστά

Υ.Γ Η θεραπεία με zolotrin παλιότερα με είχε φέρει σε αρκετά καλή κατάσταση και άμα ξαναξεκινησω πιθανόν να διορθωθεί το πρόβλημα αλλά νιώθω άσχημα που πρέπει να παίρνω φάρμακο για να είμαι φυσιολογικός άνθρωπος. Τουλάχιστον ελπίζω να με βοηθήσει στο να έχω το σθένος να αλλάξω τα κακώς κείμενα που με περιβάλλουν

[Niels]

Καλημέρα...Πραγματικά η κατάσταση μου έχει φτάσει στο απροχώρητο. Ξεκίνησα με κρίσεις πανικού πριν 3 χρόνια και ελαφριάς μορφής ιδψ αλλά τους τελευταίους μήνες έχω γίνει χάλια.

Χθες το βράδυ αναγκάστηκα να καλέσω αργά τη νύχτα τη ψυχοθεραπευτρια μου (έχουμε οικειότητα ευτυχώς) και έκλεισα ραντεβού μέσα στην επόμενη εβδομάδα γιατι δεν την παλεύω καθόλου.

Για να γίνω πιο συγκεκριμένος, μου έχουν μπει τρομερά άσχημες ιδεοληψίες στο μυαλό και κυρίως υπαρξιακές (του τύπου: γιατί να ζούμε, γιατί πρέπει να κάνουμε οικογένεια και ένα σωρό γιατί), ενώ μέσα σε όλα αυτά έρχεται και η αποπραγματοποίηση με αποπροσωποποίηση. Λογικό με τόσο άγχος θα μου πείτε...

Αυτό που δεν καταλαβαίνω, είναι το γιατί με τρομοκρατεί το γεγονός ότι έχω καταλάβει ξέρω γω το τι ισχύει με το σύμπαν και όλα αυτά. Όποτε μπαίνω σε αυτό τον φαύλο κύκλο, φοβάμαι μη γίνω τρελός ή χάσω τον έλεγχο. Αφήστε δε που ο,τι διαβάσω γύρω γύρω για σχιζοφρένεια μετά είναι σα να το υιοθετώ στις ιδεοληψίες που έχω..

Ξέρω ότι όλα αυτά πρέπει να τα πω στη ψυχοθεραπευτρια, αλλά θεώρησα σωστό να πάρω λίγο κουράγιο από εδώ αν κάποιος έχει περάσει παρόμοια...Το πιο αγχωτικό στην όλη ιστορία είναι το ότι νιώθω πως έχω αποκοπεί πλήρως από το σύμπαν και τον κόσμο γενικότερα σα να είναι όλα ψεύτικα. Πολύ μπέρδεμα δεν ξέρω καν αν περιγράφηκε σωστά

Υ.Γ Η θεραπεία με zolotrin παλιότερα με είχε φέρει σε αρκετά καλή κατάσταση και άμα ξαναξεκινησω πιθανόν να διορθωθεί το πρόβλημα αλλά νιώθω άσχημα που πρέπει να παίρνω φάρμακο για να είμαι φυσιολογικός άνθρωπος. Τουλάχιστον ελπίζω να με βοηθήσει στο να έχω το σθένος να αλλάξω τα κακώς κείμενα που με περιβάλλουν

Μήπως το όνομα του προφίλ ισχύει και στην προσωπική σου ζωή; Θέλω να πω, έχεις κάποιον να μιλήσεις; Η μοναξιά επιδεινώνει τα όποια προβλήματα μας. Κι εμένα με έχουν πιάσει τα υπαρξιακά μου αλλά ξέρω ότι φταίει που δεν έχω προσωπική ζωή, τη δουλειά μου την έχω βαρεθεί κλπ. Μη το σκέφτεσαι έτσι για το φάρμακο, κι εγώ παίρνω κι ένα σωρό κόσμος πίστεψε με και υπάρχουν πολλοί που θα έπρεπε να πάρουν και δεν παίρνουν. Ίσως να σε βοηθήσει να βάλεις ένα πρόγραμμα στην καθημερινότητα σου με πράγματα που στην αρχή μπορεί να σου φαίνονται βουνό αλλά αξίζει να πιεστεις, μια βόλτα και παραμονή σε χώρο με πράσινο για μισή ώρα βοηθάει, καφεινη και ζάχαρη μείωσε τα, διάβασε κάποιο βιβλίο. Σκέψου και την ομαδική ψυχοθεραπεία.

[Niels]

Να προσθέσω ότι δεν πρέπει τίποτα, ούτε να κάνεις οικογένεια με το ζόρι ούτε κάτι που δεν σε εκφράζει. Από κει και πέρα είναι αλήθεια ότι εντασσομενοι σε ένα κοινωνικό σύνολο με τη γέννηση μας, ακολουθούμε κάποιους κανόνες. Υπάρχουν όμως περιθώρια ελιγμών, να ξεχωρίσεις, να εκφράσεις κάτι δικό σου.

[erimitis44]

Μήπως το όνομα του προφίλ ισχύει και στην προσωπική σου ζωή; Θέλω να πω, έχεις κάποιον να μιλήσεις; Η μοναξιά επιδεινώνει τα όποια προβλήματα μας. Κι εμένα με έχουν πιάσει τα υπαρξιακά μου αλλά ξέρω ότι φταίει που δεν έχω προσωπική ζωή, τη δουλειά μου την έχω βαρεθεί κλπ. Μη το σκέφτεσαι έτσι για το φάρμακο, κι εγώ παίρνω κι ένα σωρό κόσμος πίστεψε με και υπάρχουν πολλοί που θα έπρεπε να πάρουν και δεν παίρνουν. Ίσως να σε βοηθήσει να βάλεις ένα πρόγραμμα στην καθημερινότητα σου με πράγματα που στην αρχή μπορεί να σου φαίνονται βουνό αλλά αξίζει να πιεστεις, μια βόλτα και παραμονή σε χώρο με πράσινο για μισή ώρα βοηθάει, καφεινη και ζάχαρη μείωσε τα, διάβασε κάποιο βιβλίο. Σκέψου και την ομαδική ψυχοθεραπεία.

Σε ευχαριστώ για την απάντηση σου. Ναι όντως το όνομα μου ισχύει, για αυτό έκανα λόγο για τα «κακώς κείμενα που με περιβάλλουν». Είχα γράψει σε προηγούμενα threads ότι δεν έχω παρέα ουσιαστική. Μόνο έναν φίλο από τα χρόνια του δημοτικού, ο οποίος δε θα έλεγα ότι αντιστοιχεί ιδιαίτερα στη λέξη «φίλος». Μόνο οικογένεια από εκεί και πέρα που ναι μεν είναι υποστηρικτικοί, αλλά σε αυτή την φάση δεν παίρνεις ιδιαίτερα από λόγια να σου πω την αλήθεια.

Τώρα όσον αφορά τις δραστηριότητες, αθλούμαι δύο φορές την εβδομάδα (μια ποδόσφαιρο μία μπασκετ) και όσο είμαι εκεί νιώθω αρκετά καλά. Στο σπίτι εμφανίζονται όλα τα προβλήματα. Μάλλον υπάρχουν κάποια απωθημένα τα οποία φέρνουν την όλη αναστάτωση, απλώς με το να εστιάζω σε λάθος πράγματα, πιθανόν να έχω μπερδευτεί. Διαβάζω και βιβλία...γενικά κάνω πράγματα, αλλά δεν έχω κοινωνικοποίηση όπως θα την ήθελα από παλιά. Αυτό είναι το πρόβλημα πιστεύω

[Niels]

Σε ευχαριστώ για την απάντηση σου. Ναι όντως το όνομα μου ισχύει, για αυτό έκανα λόγο για τα «κακώς κείμενα που με περιβάλλουν». Είχα γράψει σε προηγούμενα threads ότι δεν έχω παρέα ουσιαστική. Μόνο έναν φίλο από τα χρόνια του δημοτικού, ο οποίος δε θα έλεγα ότι αντιστοιχεί ιδιαίτερα στη λέξη «φίλος». Μόνο οικογένεια από εκεί και πέρα που ναι μεν είναι υποστηρικτικοί, αλλά σε αυτή την φάση δεν παίρνεις ιδιαίτερα από λόγια να σου πω την αλήθεια.

Τώρα όσον αφορά τις δραστηριότητες, αθλούμαι δύο φορές την εβδομάδα (μια ποδόσφαιρο μία μπασκετ) και όσο είμαι εκεί νιώθω αρκετά καλά. Στο σπίτι εμφανίζονται όλα τα προβλήματα. Μάλλον υπάρχουν κάποια απωθημένα τα οποία φέρνουν την όλη αναστάτωση, απλώς με το να εστιάζω σε λάθος πράγματα, πιθανόν να έχω μπερδευτεί. Διαβάζω και βιβλία...γενικά κάνω πράγματα, αλλά δεν έχω κοινωνικοποίηση όπως θα την ήθελα από παλιά. Αυτό είναι το πρόβλημα πιστεύω

Το λες και μόνος σου, στο είπα κι εγώ, η μοναξιά τρώει τα σωθικά (για να παραπέμψω και στην ταινία του Φασμπιντερ). Εκεί πρέπει να δώσουμε βάρος. Εγώ υποτίθεται ότι ένας από τους λόγους που κάνω ψυχοθεραπεία χρόνια τώρα είναι και για τα προβλήματα στην κοινωνικοποίηση αλλά δεν καταφέρνω πολλά.

[dem]

Ταλαιπωρούμε με ιδψ τους τελευταίους 4 μήνες. Ακριβως τα ιδια έχω πάθει και εγώ τις τελευταίες μέρες φίλε. Προτιμώ να κάνω σκέψεις κακές για άλλα πράγματα πάρα αυτές τις υπαρξιακές. Εκεί νομίζω ότι τρελαίνομαι όπως και εσύ. Παιχνίδια του μυαλού βλέπεις. Και το μόνιμο άγχος 24/7 φέρνει την αποπραγματοποίηση κτλπ σίγουρα.

[erimitis44]

Ταλαιπωρούμε με ιδψ τους τελευταίους 4 μήνες. Ακριβως τα ιδια έχω πάθει και εγώ τις τελευταίες μέρες φίλε. Προτιμώ να κάνω σκέψεις κακές για άλλα πράγματα πάρα αυτές τις υπαρξιακές. Εκεί νομίζω ότι τρελαίνομαι όπως και εσύ. Παιχνίδια του μυαλού βλέπεις. Και το μόνιμο άγχος 24/7 φέρνει την αποπραγματοποίηση κτλπ σίγουρα.

Είναι ότι χειρότερο. Δεν ξέρω αν υπάρχει κάτι πιο επώδυνο από αυτή την κατάσταση με τις ιδεοληψίες. Αισθάνομαι ότι έχω χάσει τη διαύγεια μου. Κάποιες στιγμές διαμορφώνω μια γενική ιδέα για το τι μου συμβαίνει, αλλά σα να μη με αφήνει το άγχος να το πιστέψω και πάντα σκέφτομαι αρνητικές καταστάσεις. Οι θετικές δε μου προκαλούν ευχαρίστηση με τίποτα...

[dem]

Πόσο καιρό είσαι έτσι αδερφέ; Εμένα ξεκινησε μόλις χτύπησε ο θυρωειδης κόκκινο. Ημουν για 15 μερες με ταχυπαλμιες θολουρα στα πάντα μου. Ο θυρωειδης εφτιαξε με το Τ4 αλλα η ιδψ βρήκε πάτημα σε όλο αυτό και μου έμεινε ζώντας τα ίδια με εσένα.

[erimitis44]

Πόσο καιρό είσαι έτσι αδερφέ; Εμένα ξεκινησε μόλις χτύπησε ο θυρωειδης κόκκινο. Ημουν για 15 μερες με ταχυπαλμιες θολουρα στα πάντα μου. Ο θυρωειδης εφτιαξε με το Τ4 αλλα η ιδψ βρήκε πάτημα σε όλο αυτό και μου έμεινε ζώντας τα ίδια με εσένα.

Η πρώτη μου επαφή με τις κρίσεις πανικού ήταν το καλοκαίρι του 2019 ουσιαστικά. Δεν έδωσα ιδιαίτερη σημασία, ώσπου συνειδητοποίησα ότι χρειάζομαι βοήθεια το φθινόπωρο εκείνης της χρονιάς. Έκανα ψυχοθεραπεία και είχα σκαμπανεβάσματα, ώσπου το φθινόπωρο του 20 ξεκίνησα αγωγή μέχρι το μάρτιο του 21. Μέχρι τον Ιούνιο ήμουν αρκετά καλά. Από Ιούλιο μέχρι σήμερα άρχισε το μαρτύριο με τις ιδεοληψίες..

Για θυρεοειδή δεν το έχω ψάξει να σου πω την αλήθεια. Εκτός τα συμπτώματα που λες, τι άλλο έχει;

[dem]

Ενα έντονο άγχος όλη μερα και φόβο μην τρελαθώ (κλασσικό ocd σύμπτωμα) ... Μπορει να χαζεύω τηλεοράση να δώ κάτι χαζό και να με ποιάσουν σκέψεις. Όπως σου είπα οι περισσότερες κακές σκέψεις έχουν φύγει κάπως αλλά χτυπάνε οι υπαρξιακές. Να νιώθω αποκκομένος απο το σώμα μου τις σκέψεις μου κτλπ. Απορώ ποτέ θα φύγουν όλα αυτά. Κατατάλα στους έξω φαινομαι πιο φυσιολογικος και απο αυτούς. Που να ξέρανε τι συμβαίνει μέσα στο κεφάλι μου :P τρελό είναι έτσι; χαχα Δεν παίρνω χάπια τίποτα γιατί πήρα μια φορά το ζολοτριν και γυρισα σπιτι και γέλαγα μόνος μου. Μου τα σκασε ενα πραγμα και το εκοψα... Η φάση είναι δύσκολη. Με το που ανοίγεις τα μάτια σου η πρωτη σκεψη ειναι αντε να δουμε και σημερα πως θα είμαι. Θέλει υπομονη η φάση τι να πω... Υπάρχουν στιγμές απελπισίας και άλλες μικρες στιγμές που νιωθεις ότι το ελέγχεις.. Αυτο π εχω καταλάβει μέσα σε 4 μηνες είναι οτι η κάθε μέρα είναι πιο διαφορετική απο την προηγούμενη. Σηκώνω τα χέρια ψηλά και εγώ. Υποθέτω είναι σκάλωμα μυαλού που κάποτε θα φύγει αλλα δεν μπορώ να φανταστώ ότι θα είμαι έτσι για χρόνια πολλά. Σε φάση οκ πόσο το αντέχεις να είσαι έτσι κάθε μέρα; 4 μήνες το παλεύω και λεω οκ αντε σταμάτα βαρέθηκα να είμαι έτσι.

[erimitis44]

Ενα έντονο άγχος όλη μερα και φόβο μην τρελαθώ (κλασσικό ocd σύμπτωμα) ... Μπορει να χαζεύω τηλεοράση να δώ κάτι χαζό και να με ποιάσουν σκέψεις. Όπως σου είπα οι περισσότερες κακές σκέψεις έχουν φύγει κάπως αλλά χτυπάνε οι υπαρξιακές. Να νιώθω αποκκομένος απο το σώμα μου τις σκέψεις μου κτλπ. Απορώ ποτέ θα φύγουν όλα αυτά. Κατατάλα στους έξω φαινομαι πιο φυσιολογικος και απο αυτούς. Που να ξέρανε τι συμβαίνει μέσα στο κεφάλι μου :P τρελό είναι έτσι; χαχα Δεν παίρνω χάπια τίποτα γιατί πήρα μια φορά το ζολοτριν και γυρισα σπιτι και γέλαγα μόνος μου. Μου τα σκασε ενα πραγμα και το εκοψα... Η φάση είναι δύσκολη. Με το που ανοίγεις τα μάτια σου η πρωτη σκεψη ειναι αντε να δουμε και σημερα πως θα είμαι. Θέλει υπομονη η φάση τι να πω... Υπάρχουν στιγμές απελπισίας και άλλες μικρες στιγμές που νιωθεις ότι το ελέγχεις.. Αυτο π εχω καταλάβει μέσα σε 4 μηνες είναι οτι η κάθε μέρα είναι πιο διαφορετική απο την προηγούμενη. Σηκώνω τα χέρια ψηλά και εγώ. Υποθέτω είναι σκάλωμα μυαλού που κάποτε θα φύγει αλλα δεν μπορώ να φανταστώ ότι θα είμαι έτσι για χρόνια πολλά. Σε φάση οκ πόσο το αντέχεις να είσαι έτσι κάθε μέρα; 4 μήνες το παλεύω και λεω οκ αντε σταμάτα βαρέθηκα να είμαι έτσι.

Εμένα προσωπικά με φάνηκε περίεργο που μου έγραψαν μόνο zolotrin και όχι κάποιο αγχολυτικό παράλληλα, εφόσον το μείζον ζήτημα είναι το άγχος. Και εγώ καραφυσιολογικός φαίνομαι ασχέτως που νομίζω ότι δεν είμαι. Αυτό που με αγχώνει πολύ είναι το να αρχίσω να τρελαίνομαι και να μην εμπιστεύομαι κανένα. Για αυτό έκλεισα ραντεβού με την ψυχοθεραπεύτρια μου. Ούτε στον εχθρό μου δεν εύχομαι τέτοιο πράγμα. Βλέπω υπόλοιπους συμφορουμίτες να ζουν στην πραγματικότητα και λέω πότε θα επιστρέψω στα παλιά. Όταν περνάς από αυτή την φάση νιώθεις ότι δεν υπάρχει γυρισμός με το πνευματικό επίπεδο που έχεις φτάσει, ωστόσο ελπίζω να κάνω λάθος

[dem]

Εμένα προσωπικά με φάνηκε περίεργο που μου έγραψαν μόνο zolotrin και όχι κάποιο αγχολυτικό παράλληλα, εφόσον το μείζον ζήτημα είναι το άγχος. Και εγώ καραφυσιολογικός φαίνομαι ασχέτως που νομίζω ότι δεν είμαι. Αυτό που με αγχώνει πολύ είναι το να αρχίσω να τρελαίνομαι και να μην εμπιστεύομαι κανένα. Για αυτό έκλεισα ραντεβού με την ψυχοθεραπεύτρια μου. Ούτε στον εχθρό μου δεν εύχομαι τέτοιο πράγμα. Βλέπω υπόλοιπους συμφορουμίτες να ζουν στην πραγματικότητα και λέω πότε θα επιστρέψω στα παλιά. Όταν περνάς από αυτή την φάση νιώθεις ότι δεν υπάρχει γυρισμός με το πνευματικό επίπεδο που έχεις φτάσει, ωστόσο ελπίζω να κάνω λάθος

Ακριβώς.. ΤΟ ΑΓΧΟΣ. Προσωπικα δεν ξέρω για σένα ακούω μουσική χορεύω γελάω (είμαι και μοντέλο τρομάρα μου κάνω φωτογραφίσεις) ζω κανονικά. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ..... Απλά υπάρχουν στιγμές κατάθλιψης (λογικο όταν περνας οτι περνας).. όταν φύγει το ΑΓΧΟΣ και ο ΦΟΒΟΣ θα φύγουν και τα υπόλοιπα. Υπάρχουν στιγμες που νιωθω zombie τπτ λες και δεν υπάρχω και βγαίνω έξω περναω καλα σε φαση οκ νιωθεις ετσι... Μπορεις να κανεις κτ να φύγει σε 1 λεπτό; οχι οκ... Ζήσε σαν να μην το έχεις.. Όταν θα νιώθεις έτσι θα βαζεις για 1 λεπτο την λογική σου σκέψη. Μια σκέψη είναι το βήμα κάθε μέρα με την λόγική σου. Τωρα π.χ στα γράφω αυτά και νιωθω οτι κάτι έχω σαν χαμένος. Ε κλαιν μηχανικά όλα... Αυτο μου ειχε πει η ψυχοθεραπεύτρια μου... Έστω και Μηχανικά ζήσε.... Δείνεις στον εγκεφαλο τις βάσεις οτι εισαι φυσιολογικός....παραγωγικος κτλπ.

[erimitis44]

Ακριβώς.. ΤΟ ΑΓΧΟΣ. Προσωπικα δεν ξέρω για σένα ακούω μουσική χορεύω γελάω (είμαι και μοντέλο τρομάρα μου κάνω φωτογραφίσεις) ζω κανονικά. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ..... Απλά υπάρχουν στιγμές κατάθλιψης (λογικο όταν περνας οτι περνας).. όταν φύγει το ΑΓΧΟΣ και ο ΦΟΒΟΣ θα φύγουν και τα υπόλοιπα. Υπάρχουν στιγμες που νιωθω zombie τπτ λες και δεν υπάρχω και βγαίνω έξω περναω καλα σε φαση οκ νιωθεις ετσι... Μπορεις να κανεις κτ να φύγει σε 1 λεπτό; οχι οκ... Ζήσε σαν να μην το έχεις.. Όταν θα νιώθεις έτσι θα βαζεις για 1 λεπτο την λογική σου σκέψη. Μια σκέψη είναι το βήμα κάθε μέρα με την λόγική σου. Τωρα π.χ στα γράφω αυτά και νιωθω οτι κάτι έχω σαν χαμένος. Ε κλαιν μηχανικά όλα... Αυτο μου ειχε πει η ψυχοθεραπεύτρια μου... Έστω και Μηχανικά ζήσε.... Δείνεις στον εγκεφαλο τις βάσεις οτι εισαι φυσιολογικός....παραγωγικος κτλπ.

Και εγώ με τη μουσική περνάω την περισσότερη ώρα. Άμα είχα καλό σώμα θα είχα ασχοληθεί και εγώ με το modeling χαχα! Προσπαθώ να βγαίνω όσο περισσότερο μπορώ, δεν έχω τόσο φόβο στο να κάνω πράγματα. Απλώς, άπαξ και κάτσω κάπου ήσυχα, τότε ξεκινάει ο βομβαρδισμός από σκέψεις...Καλό αυτό που λες με το κλαιν όλα και σε εμένα πιάνει κάποιες στιγμές ιδιαίτερα πρωί και μεσημέρι. Όσο νυχτώνει...(συμπληρώστε το σύνθημα). Πάλι καλά μένει και το χιούμορ κάπως να σώζει την κατάσταση ρε αδερφέ. Μια κουκκίδα στο γιγαντιαίο map είμαστε και νομίζουμε ότι όλα γυρνούν γύρω από εμάς. Είναι και λίγο εγωιστική η όλη φάση πιστεύω μερικές φορές

[dem]

Και εγώ με τη μουσική περνάω την περισσότερη ώρα. Άμα είχα καλό σώμα θα είχα ασχοληθεί και εγώ με το modeling χαχα! Προσπαθώ να βγαίνω όσο περισσότερο μπορώ, δεν έχω τόσο φόβο στο να κάνω πράγματα. Απλώς, άπαξ και κάτσω κάπου ήσυχα, τότε ξεκινάει ο βομβαρδισμός από σκέψεις...Καλό αυτό που λες με το κλαιν όλα και σε εμένα πιάνει κάποιες στιγμές ιδιαίτερα πρωί και μεσημέρι. Όσο νυχτώνει...(συμπληρώστε το σύνθημα). Πάλι καλά μένει και το χιούμορ κάπως να σώζει την κατάσταση ρε αδερφέ. Μια κουκκίδα στο γιγαντιαίο map είμαστε και νομίζουμε ότι όλα γυρνούν γύρω από εμάς. Είναι και λίγο εγωιστική η όλη φάση πιστεύω μερικές φορές

Και εγώ έτσι ακριβώς. Τώρα όσον αφορά τα χάπια δεν ξέρω!!!!!!!!!!!!!! Βάζω πολλά θαυμαστικά γιατί είναι η αλήθεια μου. Μια φορά το δοκιμάσα και σου ειπα. Δεν θέλω να χαμογελάω με τα χάπια μόνος μου. Σφίξε γροθιά. Θα περάσουν ΟΛΑ!. Όπως ήρθαν όλα έτσι θα φύγουν. Καμια φορά σκέφτομαι και διαβάζω ιστορίες απο ανθρώπους που έχουν χάσει πόδια χέρια κτλπ ξερεις απο αυτοκινηστικά κτλπ τα βλέπεις γύρω σου και αναρωτιεμαι πόση δύναμη έχει άραγε αυτός ο άνθρωπος και συνεχίζει την ζωή του; Πόσο μάλλον εμείς. <3

[erimitis44]

Και εγώ έτσι ακριβώς. Τώρα όσον αφορά τα χάπια δεν ξέρω!!!!!!!!!!!!!! Βάζω πολλά θαυμαστικά γιατί είναι η αλήθεια μου. Μια φορά το δοκιμάσα και σου ειπα. Δεν θέλω να χαμογελάω με τα χάπια μόνος μου. Σφίξε γροθιά. Θα περάσουν ΟΛΑ!. Όπως ήρθαν όλα έτσι θα φύγουν. Καμια φορά σκέφτομαι και διαβάζω ιστορίες απο ανθρώπους που έχουν χάσει πόδια χέρια κτλπ ξερεις απο αυτοκινηστικά κτλπ τα βλέπεις γύρω σου και αναρωτιεμαι πόση δύναμη έχει άραγε αυτός ο άνθρωπος και συνεχίζει την ζωή του; Πόσο μάλλον εμείς. <3

Μήπως σου έφτιαξαν τη διάθεση ρε συ και κάπως σου ήρθε απότομο; Γιατί και εγώ νομίζω το ίδιο έπαθα στις αρχές αλλά δεν έδωσα σημασία (ευτυχώς!). Το ζητούμενο είναι να μη δίνουμε σημασία στις σκέψεις και να τις αντικαθιστάμε με κάτι το θετικό όσο κι αν φαίνεται δύσκολο..Vamos και πιστεύω ότι κάποια στιγμή στο μέλλον θα τα σκεφτόμαστε και θα γελάμε