Μήπως τελικά είμαι υπερβολική και κακός άνθρωπος?
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Page 1 of 2 12 LastLast
Results 1 to 15 of 24
  1. #1
    Junior Member
    Join Date
    Jul 2019
    Posts
    25

    Question Μήπως τελικά είμαι υπερβολική και κακός άνθρωπος?

    Καλησπέρα συμφορουμίτες! Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας κάτι που με βασανίζει εδώ και καιρό, οπότε συγχωρέστε με για το σεντόνι που θα ακολουθήσει!

    Ως ενήλικας πια, δεν έχω να θυμάμαι κάτι καλό από την παιδική μου ηλικία, μόνο τη σχέση μου που είχα με τη γιαγιά μου από την πλευρά της μητέρας μου, με την οποία ένιωθα πιο οικεία και περνούσα πολύ χρόνο μαζί της. Της είχα αδυναμία και εκείνη μου είχε και ένιωθα τόσο ζεστά μαζί της και έλαβα την αγάπη που δεν πήρα από τους γονείς μου (μέναμε κοντά με την γιαγιά μου). Μέχρι τα δέκα περίπου, ο πατέρας ήταν βίαιος, έχω υποστεί λεκτική και σωματική κακοποίηση, ενώ όταν μεγάλωσα μου άρχισε να με κακοποιεί ψυχολογικά. Δεν έχω να θυμάμαι τίποτα ευχάριστο από την παιδική μου ηλικία, μάλιστα θυμάμαι ότι μας εγκατέλειψε σε μια ερημιά με την αδερφή μου (5 ετών εγώ, 4 ετών εκείνη), αλλά ήρθε και μας μάζεψε μετά από πέντε λεπτά (η μητέρα μου ήταν μέσα στο αυτοκίνητο και δεν είπε κάτι). Βέβαια, χρεώνω και στη μητέρα μου αρκετά πράγματα, γιατί αντί να πάρει διαζύγιο και να με προστατεύσει (εγώ έτρωγα το περισσότερο ξύλο, ενώ η αδερφή μου σπάνια), εκείνη είναι ακόμα μαζί του και μάλιστα όταν την ρώτησα γιατί δεν τον χώριζε εκείνη υπονόησε για το τι θα έλεγε ο κόσμος. Βέβαια ούτε από τη μητέρα μου έχω να θυμάμαι καλά πράγματα, καθώς θυμάμαι ότι είχε καβαλήσει τα κάγκελα του μπαλκονιού για να πέσει από τον 3ο όροφο κι εγώ της μίλησα να μην το κάνει (ηλικία περίπου 8) και φυσικά όλα αυτά συνέβησαν αφού ο πατέρας μου της είχε μιλήσει άσχημα. Δεν ανέφερα τυχαία πιο πάνω τη γιαγιά μου. Όταν ήμουν 10 ετών, εμείς με την οικογένεια μου πηγαίναμε στο νησί που έχουμε σπίτι και καθόμασταν πολύ καιρό και ερχόταν η γιαγιά μου για λίγες ημέρες. Θυμάμαι ότι την πήγαμε στο λιμάνι για να επιστρέψει στην πόλη μας και έκλαιγα επειδή θα την έβλεπα μετά από καιρό. Όταν μπήκε στο πλοίο, ο πατέρας μου είπε να μην δένομαι τόσο πολύ με τη γιαγιά γιατί δε θα είναι για πάντα μαζί μας και έγω άρχισα να κλαίω πιο πολύ (πάντα ζήλευε τη σχέση που είχα με τη γιαγιά μου, γιατί δεν είχα την ίδια σχέση με την μητέρα του, της οποίας έχω το όνομα).

    Κατά την εφηβεία, σταμάτησε να με δέρνει και να με χτυπάει, αλλά η λεκτική βία συνεχίστηκε. Όταν εμφάνισα τικ από το άγχος μου και από αυτά που μου συνέβησαν όταν ήμουν παιδί, συζητήσαμε γιατί ήταν βίαιος απέναντί μου και εκείνος είπε ότι κάποιες φορές είχε τα νεύρα του και ξεσπούσε πάνω μου και ότι ήθελε να είμαι τέλεια ως παιδί, επειδή ως ελάττωμα είχα να χτυπάω την αδερφή μου (ένα χρόνο μικρότερη η αδερφή μου από εμένα). Βέβαια, και η μητέρα μου ήταν πιεστική με μένα όσον αφορά τα μαθήματα παρά το γεγονός πως ήμουν άριστη μαθήτρια. Αν της πήγαινα αντίρρηση, έπεφτε κάτω στο πάτωμα και έκανε πως λιποθυμάει ή πως έχει την καρδιά της για να κάνω αυτό που θεωρούσε έκεινη σωστό. Για τις σπουδές, εγώ ήθελα να γίνω σεφ όταν ήμουν 15 χρονών, αλλά εκείνη δεν άκουγε κουβέντα και μου έλεγε να μπω πρώτα σε ένα πανεπιστήμιο και να πάρω πτυχίο. Εγώ συνέχιζα να πηγαίνω τακτικά στη γιαγιά μου και να περνάω χρόνο μαζί της και ήμασταν εκδηλωτικές η μια προς την άλλη μπροστά στους άλλους (εννοώ ότι με φίλαγε στο μάγουλο, με αγκάλιαζε). Της μητέρας μου της κακοφαινόταν που είχα τέτοια σχέση μαζί της και μου είπε να σταματήσω να πηγαίνω τόσο συχνά για να βγαίνω με την παρέα μου και να μην εκδηλώνουμε τόσο πολύ την αγάπη μας, γιατί ζηλεύει η αδερφή μου και στεναχωριέται. Η μητέρα μου ήξερε πού να με χτυπήσει, καθώς έχω αδυναμία στην αδερφή μου κι αυτόματα με έπιασαν τύχεις και άρχισα να απομακρύνομαι από τη γιαγιά μου, κάτι που το μετανιώνω ακόμα και σήμερα. Ως προς τον πατέρα μου, θυμάμαι ότι όταν ήμουν 18, είχε νεύρα επειδή του είπα κάτι και μου είπε "μακάρι να μην είχες γεννηθεί ποτέ".

    Όταν πέρασα στο πανεπιστήμιο, είχα κλειστεί πολύ στον εαυτό μου και δεν έβγαινα πολύ έξω, γιατί πέρναγα μια ερωτική απογοήτευση και η γιαγιά μου δεν ήταν πολύ καλά στην υγεία της, ενώ δε μου άρεσαν τα μαθήματα και ήθελα να τα παρατήσω για να ασχοληθώ με κάτι καλλιτεχνικό. Η μητέρα μου και ο πατέρας μου το απαγόρεψαν, γιατί δεν θα είχα σίγουρη δουλειά και ότι δεν θα έχω πτυχίο. Μάλιστα, η μητέρα μου είπε να πιάσω δουλειά για να μην κάθομαι συνέχεια μέσα. Είχα μια συνέντευξη για δουλειά και εκείνος με ήθελε 8ωρο, αλλά η μητέρα μου είπε να μην πάω τελικά να δουλέψω και ότι εννοούσε να δουλέψω 4 ώρες και όχι 8. Εγώ ήθελα να δουλέψω 8ωρο ώστε να μαζέψω τα χρήματα για να πάω στη σχολή και να σπουδάσω υποκριτική, κρυφά από τους γονείς μου. Η αδερφή μου είδε σε τι άσχημη ψυχολογική κατάσταση ήμουν και μου είπε ότι θα πιάσει δουλειά σεζόν για να με βοηθήσει με τη δραματική σχολή. Όταν ήμουν 20, άρχισα να έχω αμφιβολίες για τη σεξουαλικότητά μου και στο νησί γνώρισα μια κοπέλα, η οποία δούλευε δίπλα στο μαγαζί που δούλευα σεζόν και ήταν ομοφυλόφιλη. Αρχίσαμε να κάνουμε παρέα, αλλά κακοφάνηκε στους γονείς μου το γεγονός ότι ήταν ομοφυλόφιλη και μου είπαν να απομακρυνθώ, γιατί θα μου βγει το όνομα και ότι θα με σχολιάζουν στο νησί (εκείνοι έμαθαν ότι κάνουμε παρέα, γιατί ερχόντουσαν στο μαγαζί που δούλευε η κοπέλα για να φάνε και είδαν ότι ήμασταν κοντά). Αυτή κοπέλα με φλέρταρε και εμένα μου άρεσε, όταν με αγκάλιασε μια φορά ένιωθα σαν πεταλούδες στο στομάχι μου και όταν καθόμασταν εκεί για φαγητό πάντα ρίχναμε κλεφτές ματιές η μία στην άλλη. Ωστόσο, δεν έκανα κάτι μαζί της, γιατί είχα τους γονείς μου να μου λένε να απομακρυνθώ και με συγκλόνισε το γεγονός πως πριν φύγω για δουλειά ήταν η μητέρα μου στο εξοχικό μας σπίτι και άρχιζε να κλαίει λέγοντας πως θα με κάνει λεσβία και πως εγώ δεν είμαι. Όταν σταμάτησα πια τη δουλειά λόγω σεζόν και γύρισα στην πόλη μου, μιλήσαμε μια φορά στο τηλέφωνο και όπως το σήκωσα είπα το ονομά της και ήταν μπροστά ο πατέρας μου και όταν το κλείσαμε ο πατέρας μου με ρώτησε ποιος ήταν και να του δείξω τις κλήσεις μου για να βεβαιωθεί πως δεν ήταν εκείνη στο τηλέφωνο. Εκτός αυτών, γενικά οι γονείς μου υπερηφανεύονται μόνο για τα όσα έχει πετύχει η αδερφή μου στους γνωστούς τους, ενώ για μένα τίποτα.

    Και φτάνουμε στο σήμερα. Πριν από τρία χρόνια πέρασα μια περιπέτεια υγείας και έπρεπε να είμαι υπό παρακολούθηση για δύο χρόνια. Θυμάμαι πως μόλις είχα βγει από το νοσοκομείο και οι γονείς μου διατυμπανούσαν το τι είχα και το τι περάσανε (μόνη μου το πέρασα χωρίς εκείνους, γιατί δεν πόναγαν εκείνοι όταν μου έκαναν παρακέντηση). Αυτό το πρόβλημα υγείας, μου δημιούργησε περισσότερο άγχος και μου αύξησε τη νοσοφοβία, την ΙΨΔ και τη μικροβιοφοβία. Οι γονείς μου με άφησαν να πάω σε μια ιδιωτική σχολή για να σπουδάσω αυτό που ήθελα πάνω στα αυτοκίνητα. Επειδή άρχισα να κάνω γνωσιακή συμπεριφοριστική ψυχοθεραπεία για να αντιμετωπίσω το άγχος και συζητούσαμε το τι γινόταν μέσα στο σπίτι, η ψυχολόγος μου πρότεινε να ρωτήσω τη μητέρα μου για το τι εικόνα έχει για μένα. Φυσικά εγώ αυτό έκανα και η συζήτηση ήρθε στη δραματική σχολή, όπου μου είπε άλλα πράγματα για το γιατί δε με άφηναν από αυτά που έλεγε στο παρελθόν και όταν της είπα τι μου έλεγε τότε εκείνη μου έλεγε οτι δεν θυμάται να είπε κάτι τέτοιο. Η κατάσταση αυτή τη στιγμή δεν είναι πολύ καλή μέσα στο σπίτι. Έχω έντονο άγχος και φοβίες και το βλέπω ότι έχουν κουραστεί από αυτό. Η μητέρα μου λέει ότι μπορώ να τους τα λέω και ότι θέλουν να με βοηθήσουν, αλλά εγώ δεν θέλω. Μάλιστα, μου είπε ότι εκείνοι προσπαθούν να με προσεγγίσουν, αλλά ότι εγώ έχω υψώσει ένα τείχος και ότι δεν τους αφήνω και ότι τους κρατάω σε απόσταση, και μου έφερε ως παράδειγμα την αδερφή μου που της τα λέει όλα και μου λέει ότι η αδερφή μου την εμπιστεύεται ενώ εγώ όχι (αυτά μου τα λέει πολλές φορές). ΜΙα φορά δεν άντεξα και της είπα ότι εγώ δεν είμαι ίδια με την αδερφή μου και ότι μήπως φταίνε εκείνοι που εγώ εχω απομακρυνθεί. Τα πράγματα και με τον πατέρα μου δεν είναι καλα. Τσακωνόμαστε συνέχεια και βασικα ό,τι του λεω δεν το ακούει και κάνει πως δεν καταλαβαίνει, με αποτέλεσμα να κάνει τα δικά του. Για παράδειγμα, έχουμε δύο γατιά και πρέπει να κάνουν δίαιτα και ο πατέρας μου τους βάζει παραπάνω ενώ εγώ του έχω πει να μην το κάνει και συνέχεια μου φωνάζει και λέει πως είμαι αργόστροφη και πως δεν καταλαβαινω και πως είμαι αδιαφορη και μου λεει αυτο είναι το νόημα της ζωής σου, τα γατιά, δεν έχεις με κάτι άλλο να ασχοληθείς. Για να μην αναφέρω ότι λόγω της πανδημίας, ο πατέρας μου άρχισε να δουλεύει με τηλεργασία και πέρυσι είχαμε μόνο το λάπτοπ μου, καθώς αποφάσισε να πετάξει το σταθερό υπολογιστή επειδή δεν τον χρησιμοποιούσε. Εκεί να δείτε καβγάδες. Εγώ είχα διαδικτυακά μαθήματα και έχω δημιουργήσει μια ιστοσελίδα που γράφω. Περιττό να σας πω πως χρησιμοποιούσε τον υπολογιστή περισσότερο για το χόμπι του παρά για τη δουλειά του και όταν του το ζήταγα μου το άφηνε τελευταία στιγμή και καθυστερούσα να μπω στα μαθήματα. Μάλιστα, όταν του έλεγα να μου δώσει το λαπτοπ μου για να γράψω άρθρα, μου έλεγε πως δούλευει, πως η δουλεια του είναι πιο σημαντική από το σάιτ μου, πως η δουλειά του αποφέρει χρήματα στο σπίτι και γενικά υποτιμάει αυτό που κάνω για την ιστοσελίδα μου ακόμα και τώρα (έχει άποψη ακόμα και στο τι πρέπει να βάζω στην ιστοσελίδα μου). Όταν, ωστόσο, τους λέω για τη νοσοφοβία, ο πατέρας μου καμιά φορά μου μιλάει άσχημα και θυμώνει, ενώ η μητέρα μου συνέχεια το γυρνάει στο ότι πρέπει να βρω δουλειά. Ξέχασα να σας αναφέρω πως όταν έβλεπα μια ψυχίατρο, η μητέρα μου της τηλεφώνησε για να της πει ότι δε βγαίνω έξω και όταν ανέφερε η ψυχιατρος στη συνεδρια για τι δε βγαινω εξώ, εγώ αμέσως κατάλαβα ότι έχουν μιλήσει και μου το επιβεβαίωσε η αδερφη μου, όποτε είχα γίνει έξω φρενών με αυτό. Ακόμα και όταν έκανα γνωσιακή (τωρα έχω αλλαξει για ψυχαναλυση τους τελευταιους 4 μηνες), η μητερα μου μου ελεγε πως δε βλεπει καποια βελτιωση ως προς το αγχος και τις φοβιες. Τσακώθηκα πάλι προσφατα με τον πατερα μου για τη διατροφη των γατιων και μου ειπε να το σταματησω, πως θα κανει ο,τι θελει εκεινος και οτι αν εχω καταλαβει πως εξαιτιας των γατιων εχει χαλασει η σχεση μας και του ειπα αυθορμητα πως η σχεση μας ειναι ηδη χαλασμενη.
    Last edited by Foteini21; 21-08-2021 at 17:48.

  2. #2
    Junior Member
    Join Date
    Jul 2019
    Posts
    25
    Νιώθω πως πνίγομαι μέσα στ σπίτι και προς το παρόν δεν μπορώ να φύγω, γιατί ακόμα δεν εργάζομαι λόγω σπουδών. Όμως, νιώθω μήπως είμαι υπερβολική και μήπως είμαι κακός άνθρωπος ή μήπως τους προκαλώ κακό με τη συμπεριφορά μου. Νιώθω πως εγώ φταίω για όλα και μήπως όλοι θα ήταν καλύτερα χωρίς εμένα. Όταν έγινε ένα σκηνικό με τον πατέρα μου τον Μάρτιο, όπου μου φωναζε και έλεγε πως είμαι αδιαφορη και ηλιθια, φοβομουν μήπως κάνω κακό στον εαυτό μου. Γενικά θέλουν με ελέγχουν και να γινεται το δικο τους, αν τους πω ότι θελω να κανω αυτό, θα βρουν αντιρρήσεις και θα μου μιλανε μεχρι να αλλαξω γνωμη. Δεν ξέρω πια τι να κάνω, είμαι απελπισμένη. Δεν έχω όρεξη να κάνω τίποτα, γιατί νιώθω πως οτιδηποτε και αν κανω είναι λάθος. Δεν ξέρω αν είμαι εγώ η υπερβολική και κακος ανθρωπος... Η ψυχαναλυτρια μου λεει ότι έχω πολυ θυμο μεσα μου και μου βγαινει πλεον αυθορμητα να τους μιλαω ασχημα, γιατι εχω καταπιεσει τις επιθυμιες μου.

  3. #3
    Senior Member
    Join Date
    Dec 2014
    Posts
    671
    Δεν φταις εσύ σε κάτι, μην το εσωτερικεύεις όλο αυτό. Είναι απλά ένα πολύ τοξικό περιβάλλον που δεν ταιριάζει στον χαρακτήρα σου και καλά κάνεις. Είναι λογικό να επηρεάζεσαι, ο άνθρωπος έχει συναισθήματα, ειδάλλως είναι ρομπότ.

    Σαν γατομαμά το επιβεβαιώνω κι εγώ, έχει σημασία η διατροφή της γάτας και να μην είναι υπέρβαρα, γιατί αν παρουσιάσει ένα θέμα υγείας θα είναι επικίνδυνη η αναισθησία ή μπορεί να παρουσιαστεί κάποιο άλλο πρόβλημα.

  4. #4
    Junior Member
    Join Date
    Jul 2019
    Posts
    25
    Quote Originally Posted by End_of_an_era View Post
    Δεν φταις εσύ σε κάτι, μην το εσωτερικεύεις όλο αυτό. Είναι απλά ένα πολύ τοξικό περιβάλλον που δεν ταιριάζει στον χαρακτήρα σου και καλά κάνεις. Είναι λογικό να επηρεάζεσαι, ο άνθρωπος έχει συναισθήματα, ειδάλλως είναι ρομπότ.

    Σαν γατομαμά το επιβεβαιώνω κι εγώ, έχει σημασία η διατροφή της γάτας και να μην είναι υπέρβαρα, γιατί αν παρουσιάσει ένα θέμα υγείας θα είναι επικίνδυνη η αναισθησία ή μπορεί να παρουσιαστεί κάποιο άλλο πρόβλημα.
    Με κάνουν να σκέφτομαι μήπως εγώ ευθύνομαι για όλη αυτή την τοξικότητα και μήπως τελικά εγώ έχω το πρόβλημα... Επίσης, με όλα αυτά που λένε σκέφτομαι ότι δεν έχω καταφέρει κάτι αξιόλογο στη ζωή μου. Δε μου βγαίνει να κάνω τίποτα σε ερωτικό επίπεδο τα τελευταία πέντε χρόνια, γιατί ακόμα δεν ξέρω τι είμαι στο θέμα σεξουαλικότητας (συνεχώς σκέφτομαι την αντίδραση των γονιών μου και ότι θα τους στεναχωρήσω αν μάθουν ότι είμαι bisexual, γιατί είναι ομοφοβικοί) και απλά δεν έχω όρεξη με τόσα που συμβαίνουν μέσα στην καθημερινότητά μου. Δεν ξέρω πόσο ακόμα θα αντέξω, πιστεύω πως είμαι σε οριακό σημείο. Κάθε φορά που γίνεται καβγάς, θέλω να φύγω από το σπίτι, απλά να εξαφανιστώ και να μην έχω κάποια επικοινωνία μαζί τους. Δεν ξέρω πια αν αντιδρώ υπερβολικά ή όχι.

    Υ.Γ. Σε ευχαριστώ πολύ για το tip σχετικά με τις γάτες. Εγώ ήξερα ότι μπορεί να προκληθεί πρόβλημα υγείας από την παχυσαρκία, δεν ήξερα αυτό για την αναισθησία.

  5. #5
    Senior Member
    Join Date
    Sep 2020
    Posts
    1,278
    θέλουν να σε κάνουν να αισθάνεσαι υπαίτια επειδή δεν είναι αρκετά δυνατοί να αναλάβουν την ευθύνη τους.
    υπεύθυνη είσαι μόνο για τις δικές σου πράξεις.
    επισης, αν δεν είσαι έτοιμη να μιλησεις για την σεξουαλικότητα σου, να ξέρεις, δεν πειράζει και να μην το κάνεις ποτέ.
    να προφυλάξεις τον εαυτό σου πρώτα και αν νιώσεις ασφαλής.
    μίλησε με την ψυχαναλύτριά σου για τη διαχείριση θυμού. και τεχνικές αποφυγής της εκτός ελέγχου κατάστασης.

  6. #6
    Senior Member
    Join Date
    Dec 2014
    Posts
    671
    Καταλαβαίνω αυτό που λες. Εκείνοι θεωρούν πως τα κατάφεραν με την ψυχολογική και σωματική κακοποιήση που σου άσκησαν; Επίσης, το αν έχεις καταφέρει κάτι έχει να κάνει με τους δικούς σου στόχους, όχι με αυτούς που θέτουν με το διαταραγμένο τους μυαλό όπως έχει αποδειχθεί από τις πράξεις τους. Αυτοί δεν θα αλλάξουν, η μόνη λύση είναι να φύγεις κάποια στιγμή και να ψάξεις τον εαυτό σου, να επουλώσεις τις πληγές σου και να ζήσεις για πάρτη σου.

  7. #7
    Junior Member
    Join Date
    Jul 2019
    Posts
    25
    Επειδή άλλαξα ψυχοθεραπεύτρια και προσέγγιση πριν από 4 μήνες, ακόμα δεν έχουμε διεισδύσει βαθιά, αλλά πιστεύω πως είναι κάτι που θα το δουλέψουμε (τον θυμό εννοώ).

    Εκείνοι απλά μου λένε ότι ο,τι έγινε έγινε και να κοιτάξω από εδώ και πέρα τι θα κάνω και να σταματήσω να σκέφτομαι το παρελθόν, να τους συγχωρέσω και ότι άλλοι έφαγαν ξύλο αλλά συγχωρεσαν τους γονεις τους. Είναι εύκολο να το λένε, αλλά δύσκολα να γίνει, γιατί κάθε φορά που κάτι γίνεται εγώ θυμάμαι το παρελθόν και πόσο μου έχουν καταστρέψει τη ζωή.

    Όσον αφορά αυτό με τη σεξουαλικότητα, παλεύω τόσα χρόνια μέσα μου να αλλάξω, να γίνω στρέιτ για τους γόνεις μου, να πείσω τον εαυτό μου ότι δεν είμαι bisexual, επειδή φοβάμαι την αντίδρασή τους. Πιστευω ότι θα με διώξουν απο το σπίτι αν το μαθουν. Ηταν σοκαριστικό για μένα να βλέπω τη μητέρα μου να κλαίει με λυγμούς και να λέει "ότι δεν είσαι λεσβία και ότι αυτή η κοπέλα θα σε κάνει, γιατί δε σταματάω να μιλάω μαζί της, μην μας στεναχωρείς έτσι" όταν έκανα παρέα με αυτή την κοπέλα.

  8. #8
    Senior Member
    Join Date
    Dec 2014
    Posts
    671
    Δεν βρίσκω κάτι κακό στο να είσαι bi ή ομοφυλόφιλη. Αν τους ενοχλεί, δικό τους θέμα.

  9. #9
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2018
    Posts
    4,783
    Απίστευτο (δυστυχώς όχι)! Μιλάς συνεχώς στο σήμερα για το τι σκέφοντται οι γονείς σου και πως φέρεσαι εσύ στους γονείς σου κι αν σε διώξουν από το σπίτι, και αν συμπεριφέρεσαι έτσι γιατί έχεις θυμό για τους γονείς σου και οι γονείς σου, οι γονείς σου, οι γονείς σου. ΕΣΥ που είσαι; Κάπου αναφέρεις ότι δεν μπορείς να δουλέψεις λόγω σπουδών κι όχι λόγω φοβιών κτλ. Αν θεωρείς ότι πραγματικά δεν σε εμποδίζουν οι αρρωστοφοβίες κι όλα στα άλλα στο θέμα δουλειας, είσαι σίγουρη ότι δεν έχει κολλήσει το μυαλό σου στο τι σου λένε οι γονείς για 4ωρα κι όχι 8ωρα και ξέρω κι εγώ τι; Το καλοκαίρι που σε εμποδίζαν οι σπουδές; Γιατί να μη πας σεζόν κάπου μακριά από τους γονείς που θα προσφέραν διαμονή;

    Δεν στην λέω, ερωτήματα που πρέπει να θέσεις στον εαυτό σου γράφω. Με την ψυχολόγο πρέπει να δουλέψεις για να χτίσεις άμυνες και να δεις πως θα απαγκιστρωθείς από τους γονείς οι οποίοι είναι απαράδεκτοι, όχι να αναλύεις το ότι είναι απαράδεκτοι και γιατί είναι απαράδεκτοι κατά την ταπεινή μου γνώμη. Εσένα πρέπει να κοιτάξεις να βρεις και να δεις τι θα κάνεις από εδώ και πέρα, όχι να αναλύεις τους γονείς.

  10. #10
    Junior Member
    Join Date
    Jul 2019
    Posts
    25
    Quote Originally Posted by Sonia View Post
    Απίστευτο (δυστυχώς όχι)! Μιλάς συνεχώς στο σήμερα για το τι σκέφοντται οι γονείς σου και πως φέρεσαι εσύ στους γονείς σου κι αν σε διώξουν από το σπίτι, και αν συμπεριφέρεσαι έτσι γιατί έχεις θυμό για τους γονείς σου και οι γονείς σου, οι γονείς σου, οι γονείς σου. ΕΣΥ που είσαι; Κάπου αναφέρεις ότι δεν μπορείς να δουλέψεις λόγω σπουδών κι όχι λόγω φοβιών κτλ. Αν θεωρείς ότι πραγματικά δεν σε εμποδίζουν οι αρρωστοφοβίες κι όλα στα άλλα στο θέμα δουλειας, είσαι σίγουρη ότι δεν έχει κολλήσει το μυαλό σου στο τι σου λένε οι γονείς για 4ωρα κι όχι 8ωρα και ξέρω κι εγώ τι; Το καλοκαίρι που σε εμποδίζαν οι σπουδές; Γιατί να μη πας σεζόν κάπου μακριά από τους γονείς που θα προσφέραν διαμονή;

    Δεν στην λέω, ερωτήματα που πρέπει να θέσεις στον εαυτό σου γράφω. Με την ψυχολόγο πρέπει να δουλέψεις για να χτίσεις άμυνες και να δεις πως θα απαγκιστρωθείς από τους γονείς οι οποίοι είναι απαράδεκτοι, όχι να αναλύεις το ότι είναι απαράδεκτοι και γιατί είναι απαράδεκτοι κατά την ταπεινή μου γνώμη. Εσένα πρέπει να κοιτάξεις να βρεις και να δεις τι θα κάνεις από εδώ και πέρα, όχι να αναλύεις τους γονείς.
    Εχεις δίκιο σε ο, τι λες για τους γονείς μου, αλλά δεν ξέρω πώς να το αποβαλλω. Οποιαδήποτε απόφαση κι αν πρόκειται να παρω, πάντα θα έχουν κάτι να πουν , και συμφωνα με την ψυχολόγο μου, κάνω πραγματα για τους σλλους, γιατί φοβάμαι να υποστηρίξω τις επιθυμίες μου.
    Σχετικά για τη σεζόν και τη δουλειά, η μητέρα μου είναι στο νησί όλο το καλοκαίρι, όποτε ήταν ένας ανασταλτικός παραγοντας. Η αλήθεια είναι ότι με το ζόρι πηγα διακοπές, γιατί φοβάμαι για τον κορωνοιο, όποτε σίγουρα με επηρεάζει και στο θέμα δουλειάς. Εκτός από αυτό, μου έχει μείνει πτυχιακη εργασία και έχω αφοσιωθεί εκεί.

  11. #11
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2018
    Posts
    4,783
    Μα κοιτα πως το φιλτράρεις: Ότι κι αν κάνεις κάτι θα πουν. Ε, και;;;
    Σου λέω μπορούσες να πας σεζόν για δουλειά κάπου που θα προσφέρουν διαμονή κι εσύ το ερμηνεύεις ότι σου λέω να πας στο νησί όπου είναι η μάνα σου. Ακριβώς το αντίθετο λέω, να πήγαινες κάπου μακριά από τους γονείς, όπου θα ήσουν εσύ με τον εαυτό σου.

    Σε όλα ξεφυτρώνουν κάπου οι γονείς σου στη σκέψη σου. Δεν είναι απλά ότι φοβάσαι να στηρίξεις τις επιθυμίες σου, είναι που σου είναι αδύνατον να σκεφτείς ανεξάρτητα για εσένα και να φανταστείς εσένα χωρίς αυτούς.

  12. #12
    Junior Member
    Join Date
    Jul 2019
    Posts
    25
    Quote Originally Posted by Sonia View Post
    Μα κοιτα πως το φιλτράρεις: Ότι κι αν κάνεις κάτι θα πουν. Ε, και;;;
    Σου λέω μπορούσες να πας σεζόν για δουλειά κάπου που θα προσφέρουν διαμονή κι εσύ το ερμηνεύεις ότι σου λέω να πας στο νησί όπου είναι η μάνα σου. Ακριβώς το αντίθετο λέω, να πήγαινες κάπου μακριά από τους γονείς, όπου θα ήσουν εσύ με τον εαυτό σου.

    Σε όλα ξεφυτρώνουν κάπου οι γονείς σου στη σκέψη σου. Δεν είναι απλά ότι φοβάσαι να στηρίξεις τις επιθυμίες σου, είναι που σου είναι αδύνατον να σκεφτείς ανεξάρτητα για εσένα και να φανταστείς εσένα χωρίς αυτούς.
    Καταλαβαίνω τι εννοείς! Θέλω να σταθώ στα πόδια μου και να γίνω ανεξάρτητη, αλλά με κρατάει πίσω το παρελθόν και όλα αυτά που γίνονται σπίτι. Μου είναι δύσκολο να πάρω μια απόφαση και να την στηρίξω όταν έχω μάθει να φοβάμαι για το τι θα πουν και για το ποιες θα είναι οι συνέπειες. Ακόμα φοβάμαι μην με χτυπήσει ο πατέρας μου, όπως έκανε στο παρελθόν, και μου μιλήσει άσχημα.

  13. #13
    Senior Member
    Join Date
    Sep 2020
    Posts
    1,278
    όποιος είναι έξω απο τον χορό, πολλά τραγούδια λέει.
    τη δική σου ζωή δεν θα τη ζήσει κανένας άλλος. που θα πει και τώρα, ό,τι παιρνάς, μόνο εσύ ξέρεις τί περνάς, και πόσο δύκολο ή εύκολο είναι.
    προσπαθούν να ακυρώσουν την πραγματικότητά σου; αυτό είναι ένα ελαφρύ γκάσλαϊτ που λένε οι σύγχρονοι.
    κι επειδή ζούμε στο 2021, και μην έχοντας σχέση με ό,τι περνάς εσύ, έχω να σου πω πως αρκετά έχουν περάσει οι λεγόμενοι "διαφορετικοί" σε αυτή την κοινωνία. το να καταπιέσεις την αλήθεια σου για να μην στεναχωρέσεις τους άλλους, είναι βάρβαρο κι αν όχι τώρα, στο μέλλον θα δημιουργήσει μεγαλύτερα προβλήματα.
    ρώτησε την ψυχολόγο σου πώς θα μπορούσες να μιλήσεις γι αυτό το θέμα με τη μητέρα σου, όταν θελήσεις να το κάνεις. έχεις τα όπλα και θα πρέπει να τα χρησιμοποιήσεις.
    βασικά, θα έπρεπε να τους νοιάζει η ευτυχία σου όχι να τους ικανοποιήσεις.

  14. #14
    Junior Member
    Join Date
    Jul 2019
    Posts
    25
    Quote Originally Posted by user View Post
    όποιος είναι έξω απο τον χορό, πολλά τραγούδια λέει.
    τη δική σου ζωή δεν θα τη ζήσει κανένας άλλος. που θα πει και τώρα, ό,τι παιρνάς, μόνο εσύ ξέρεις τί περνάς, και πόσο δύκολο ή εύκολο είναι.
    προσπαθούν να ακυρώσουν την πραγματικότητά σου; αυτό είναι ένα ελαφρύ γκάσλαϊτ που λένε οι σύγχρονοι.
    κι επειδή ζούμε στο 2021, και μην έχοντας σχέση με ό,τι περνάς εσύ, έχω να σου πω πως αρκετά έχουν περάσει οι λεγόμενοι "διαφορετικοί" σε αυτή την κοινωνία. το να καταπιέσεις την αλήθεια σου για να μην στεναχωρέσεις τους άλλους, είναι βάρβαρο κι αν όχι τώρα, στο μέλλον θα δημιουργήσει μεγαλύτερα προβλήματα.
    ρώτησε την ψυχολόγο σου πώς θα μπορούσες να μιλήσεις γι αυτό το θέμα με τη μητέρα σου, όταν θελήσεις να το κάνεις. έχεις τα όπλα και θα πρέπει να τα χρησιμοποιήσεις.
    βασικά, θα έπρεπε να τους νοιάζει η ευτυχία σου όχι να τους ικανοποιήσεις.
    ήδη νιώθω πως καταπιέζομαι αρκετά με το να κρύβω πράγματα, τα οποία εκείνοι θεωρούν μη φυσιολογικά, και όλο αυτό με πάει πίσω στη βελτίωσή μου. Φυσικά θα το συζητήσω με την ψυχοθεραπεύτρια μου, διότι νιώθω πως πνίγομαι. Μπορεί να ακουστεί ακραίο αυτό που θα πω, αλλά χρόνια σκέφτομαι πως δεν θέλω να έρθουν όταν με το καλό ορκιστώ και πάρω το πτυχίο μου. Δεν νιώθω άνετα μαζί τους. Ο πατέρας μου σχολιάζει ακόμα και το γεγονός πως δεν τον αγκαλιάζω και που δεν τον φιλάω, αλλά δεν μου βγαίνει. Όταν με παίρνει αγκαλιά ή μου δίνει φιλί στο μάγουλο, νιώθω ότι είναι από κάποιον ξένο, κάποιον άγνωστο.

  15. #15
    Senior Member
    Join Date
    Sep 2020
    Posts
    1,278
    δεν ξέρω αν είναι υποχρεωτικό να έρθουν, ή πρέπει να καλεστούν.
    εγώ θα σου έλεγα να μην αισθάνεσαι άσχημα με αυτό, δεν είσαι υποχρεωμένη να είσαι όπως σε θέλουν.
    η υποχρέωσή σου περιορίζεται στον σεβασμό των δικαιωμάτων τους.
    των άλλων φοιτητών θα έρθουν οι γονείς;
    οι γνώμες των άλλων είναι απλά γνώμες.

Page 1 of 2 12 LastLast

Similar Threads

  1. ειμαι κακος ανθρωπος?Ζηλευω!
    By μυσπ in forum Σεξουαλικότητα, παρεκκλίσεις, σεξουαλική ταυτότητα
    Replies: 25
    Last Post: 18-10-2013, 23:27
  2. Είμαι κακός άνθρωπος?
    By anwnimi3 in forum Ψυχαναγκασμοί - Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή
    Replies: 24
    Last Post: 10-05-2013, 06:22
  3. Ειμαι υπερβολικη μηπως?
    By jennyjuly in forum Σεξουαλικότητα, παρεκκλίσεις, σεξουαλική ταυτότητα
    Replies: 12
    Last Post: 03-07-2012, 00:58
  4. μηπως ειμαι υπερβολικη?
    By agnes_ed in forum Παχυσαρκία
    Replies: 3
    Last Post: 01-04-2011, 22:57
  5. Replies: 54
    Last Post: 26-01-2010, 20:45

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •