Η ΖΩΗ ΠΡΟΧΩΡΑΕΙ...ΚΙ ΕΓΩ ΔΕΝ ΕΧΩ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΓΙΑ ΤΙΠΟΤΑ

[Remedy]

xika
δεν ξερω αν σε παρηγορει αυτο, αλλα βλεπω οτι ο χρονος που συνεβησαν ολα αυτα τα πιεστικα στην ζωη σου, ειναι πολυ προσφατος κι οτι για τα βαρη που κουβαλας και πολυ συγκροτημενη εισαι και αν και ζοριζεσαι πολυ,δεν εχεις εγκαταλειψει,ανταποκρινεσ� �ι, εισαι λειτουργικη...
αυτο που λεω, ειναι οτι ελπιζω οτι περνωντας ενα λογικο διαστημα απο το πενθος σου και αν χρειαστει με την βοηθεια του γιατρου, θα μπορεσεις παλι να νοιωθεις συχνοτερα καλα...
προς το παρον,
προσπαθησε να πασαρεις καποιααντικειμενικα σου βαρη σε αλλους,οπως, βοηθησε τον αδερφο σου αφου θελει αλλα δεν τα καταφερνει, να τα καταφερει να βοηθησει...
η αν γινεται, συμμαζεψε τις υποχρεωσεις σου, κλεισε την δουλεια και κανε κατι τελειως διαφορετικο που σε ικανοποιει...
σου ευχομαι να νοιωσεις συντομα ηρεμοτερη και πιο χαρουμενη...

[nina202]

Καλως σας βρήκα,
\'Ηθελα να πω κάτι σε αυτή την κοπέλα γιατί είδα αρκετά κοινά πράγματα, ο θάνατος ενος πολύ κοντινου σου ανθρώπου, οι τεράστιες ευθύνες, η επιβίωση. Το πιο σημαντικό πραγμα που έμαθα απο όλο αυτό ήταν ότι δεν μπορούσα με τίποτα να δώσω λύση στο πρόβλημα μου μόνη μου χωρίς να εχω την βοήθεια κάποιου. Είναι σαν να ρωτάς και να απαντάς η ίδια, ενω έχεις τις ερωτήσεις δεν έχεις τις απαντήσεις και έτσι δημιουργούνται και άλλα ερωτήματα και άλλα και άλλα. Είχε δημιουργηθεί ενα μαύρο τέραστιο κουβάρι μέσα στο μυαλό μου και δεν μπορούσα με τίποτα να βρω την άκρη του. Και όσο πιο μεγάλο γινόταν τόσο ο εαυτός μου άλλαζε και με έπνιγε μέχρι που έσκασα, μπορεί σε κάποιους αυτό να ακουστεί αστείο, αλλά έτσι ένιωσα λες και ημουν σε ενα δωμάτιο κλεισμένη με ενα ελέφαντα, πνιγόμουν.Πέρασαν τέσσερα χρόνια σκληρης δουλειάς με μια γιατρό που της είχα εμπιστοσύνη και κατάφερα να το ξεπεράσω και το κυριότερο κατάλαβα τι το προκάλεσε όλο αυτό.

[Sofia]

nina202,

καλως ήρθες

πολυ ελπιδοφορο το μνμ σου!

[nina202]

Θα χαρώ πάρα πολύ αν καταφέρω εστω και λίγο να βοηθήσω και αισθάνομαι πολύ καλά με τον ευατό μου που μπορώ να μοιράζομαι όλο αυτό χωρίς να ντρέπομαι που κάποτε το είχα.Η λέξη ντροπή δεν σημαίνει στην προκειμένη περίπτωση ενοχή, αλλά όταν τους έλεγα για κουβάρια, για γυάλινα κλουβιά, για μαστιγώματα και για την κομμένη γραμμή που ενώνει το παρελθόν με το παρόν και το μέλλον, με κοιτάγανε λες και ημουν εξωγήινος.Μακάρι να είχα ανακαλύψει αυτο το forum όταν είχαν το πρόβλημα μου και μπορούσα να μιλήσω με κάποιο που μπορεί να μην με έβλεπε αλλά με κατάλαβαινε περισσότερο απο οποιοδήποτε.

[Empneustns]

νινα καλως ηρθες πιο πολυ απο ολα χαιρομαι που εχεις την δυναμη να βοηθησεις και να μεταδωσεις αυτο που εμαθες.σιγουρα εγινε πολυ καλη δουλεια ολα αυτα τα χρονια και το εχεις καταλαβει και εσυ.καλως ηρθες στην παρεα μας

[nina202]

Είναι πολύ σημαντικό που υπάρχουν άνθρωποι που είναι πρόθυμοι να σε βοηθήσουν με όσα ξέρουν και οσα έχουν ζήσει και εχουν δει και ακόμη πιο σημαντικό είναι να καταφέρεις να πατήσεις τα κουμπιά στο πληκτρολόγιο και να μπορέσεις να πεις εστω και λίγα απο αυτά που σε βαραίνουν, ξέρω ότι δεν είναι καθόλου εύκολο και ξέρω ότι εγω δεν θα μπορούσα με τίποτα να βρω την δύναμη να το κάνω τότε. Οι λέξεις δεν κολλάνε μεταξύ τους, πηδάς απο το ενα θέμα στο άλλο γιατί νομίζεις ότι θα τα λύσεις όλα γρήγορα, γιατί θέλεις να τα λύσεις όλα γρήγορα γιατί πρέπει.

[ananda]

γειά σε όλους!!!
είμαι καινούργια εδώ...
εδώ και 11 μήνες κάνω θεραπεία κατά μίας \"μέτριας \" κατά τη γιατρό μου μορφής κατάθλιψης με xeristar 60 mg
ενώ τα σωματικά συμπτώματα έχουν υποχωρήσει αισθητά και οι \" μαύρες\" σκέψεις επίσης κάτι δεν πάει καλά....
δεν ζώ...
πάω και έρχομαι στη δουλειά,στο σπίτι ,στις διακοπές...
όλα άδεια,κενά...
κανένα ενδιαφέρων...
δεν μπορώ να διαβάσω,να παίξω τέννις ,να ευχαριστηθώ κάτι..
τι συνβαίνει? ξέρεις κανείς?

[xika]

Καλως ηρθατε κι απο μενα!

ειναι δυσκολες καταστασεις και ημουν και ειμαι σιγουρη οτι τις περνανε κι αλλοι εκτος απο εμενα. Φυσικα η καθε κατασταση εχει τις δικες της ιδιαιτεροτητες. Προσωπικα ξερω τι πρεπει να κανω θεωρητικα παντα μιλωντας. Το δυσκολο ειναι η πραξη...δυστυχως. Και διαιωνιζει συμπεριφορες και καταστασεις εις γνωση μου. Καταστασεις που λειτουγουν εις βαρος μου και με διαλυουν.

Δεν εχω βρει τη δυναμη ακομα να κανω πραξη εστω και καποια απο τα θεωρητικα βηματα που ξερω οτι ειναι σωστα.

Η βοηθει ατου γιατρου πλεον μου φαινεται περιττη αφου ανακυκλωνομε τα ιδια και τα ιδια... ισως να κανω λαθος, δεν ξερω.

Απλα νιωθω τοσο κουρασμενη και τοσο εξαντλημενη που δεν ξερω που θα με βγαλει..

[nina202]

Xika
Καλησπέρα και πάλι, καταρχην θα ήθελα να ξεκαθαρίσω κάτι, εγω δεν είχα την ασθένεια που έχεις εσυ, γιατί περί ασθένειας πρόκειται, είχα δυσθυμία που είναι ενα είδος κατάθλιψης απ\'οτι ξέρω, απλά και στις δυο περιπτώσεις ο θάνατος ενος κοντινου ανθρώπου το προκάλεσε όλο αυτό. Μπορώ να καταλάβω από τα λεγόμενα σου, πως ακόμη με τον γιατρό δεν έχετε κάνει κάποια πρόοδο όμως είναι πολύ νωρίς , δώσε άλλη μια ευκαιρία και μην φοβάσαι να πεις πράγματα, ο γιατρος δεν είναι εκεί για να σε κρίνει, ότι φοβασαι να πεις στους ανθρωπους που αγαπας για να μην τους πληγωσεις πες το στο γιατρο, αν δεν τα λες όλα, δεν θα μπορέσει να σε καθοδηγήσει σωστά. Ξέρω ότι είναι ενα φορτίο τεράστιο που πρέπει να το κουβαλάς κάθε μέρα ότι και αν κάνεις γιατί κανείς δεν σε στέλνει διακοπές όταν εχεις κατάθλιψη. Αν έχεις οποιαδήποτε απορία μην διστάσεις να με ρωτήσεις.

[nina202]

Καλησπέρα
Συγνώμη αν στο τελευταίο μου μήνυμα φάνηκα κάπως αυστηρή, δεν έπρεπε ξέρω πως είναι να θες να κάνεις πολλά πράγματα και στην θεωρία να φαίνονται σχετικα εύκολα αλλα στην πράξη να φαίνονται βουνό. Προσπαθείς να δώσεις δύναμη στον ευατό σου αλλά και αυτή η δύναμη διαρκεί πολύ λίγο, οχι γιατί δεν την έχεις απλά γιατί δεν μπορείς ακόμη.Στα λόγια μου θυμήθηκα τα λόγια των ανθρώπων που με αγαπούσαν και που μου έλεγαν να μην τα παρατήσω να προσπαθήσω και άλλο και άλλο.Όμως τα λόγια δεν παούν να είναι λόγια όταν δεν έχεις παραδείγματα και εικόνες για να τα στηρίξεις για να μπορέσει να λειτουργήσει η λογική και όχι το συναίσθημα. Είσαι ψυχολογικά φορτισμένη κάτι απολύτως δικαιολογημένο.Όταν λέω λογική θα καταλάβεις τι εννοώ, λέγοντας την δική μου ιστορία. Έζησα μια πολύ όμορφη παιδική ηλικία, η οικογένεια μου δεν ήταν ευκατάσταση αλλά οι γονείς μου εργάστηκαν πολύ σκληρά για να μας λειψει ποτέ τίποτα.Θυμάμαι τα γέλια μας, τις γιορτές , τις χαρές,τα ταξίδια δεν θυμάμαι κακές στιγμές ειλικρινά.Όταν πεθανε ο πατέρας μου,εκτός απο το τεράστιο κενό που άφησε πίσω του πέθανε και η όμορφή ζωή που ζούσα μέχρι τότε, όλα είχαν αλλάξει και αυτό δεν μου άρεσε καθόλου. Δεν ήθελα η ζωή μου να αλλάξει, δεν ήθελα να αναλάβω όλες αυτές τις ευθυνες, όλες αυτές τις υποχρεώσεις. Το παρελθόν έγινε παρόν και το μέλλον με άφηνε παγερά αδιάφορη με αποτέλεσμα να μην ζω το παρόν και να αδιαφορω για το μέλλον παραμελώντας τον ευατό μου και υιοθετώντας μια συμπεριφορά βίαιη και αλλοπρόσαλη.Ειχα την εντύπωση ότι όλοι γύρω μου ήθελαν να μου κάνουν κακό, να με μειώσουν, να με εξευτελίσουν που ήμουν σε αυτή την κατάσταση. Μια φωνή μέσα μου έλεγε πως δεν έπρεπε να τους μιλήσω, να ανοιχτώ. Ο χρόνος περνούσε και εγω γινόμουν χειρότερα, δεν μπορούσα να χαμογέλασω, να περάσω όμορφα να αισθανθώ οποιοδήποτε συναίσθημα ήμουν ενα άδειο σακί.Ειχα τέτοια εμμονή με το παρελθόν που δεν ήθελα σε καμια περίπτωση να αντικρύσω τον πραγματικο κόσμο, όμως δυστυχως αυτά τα δυο δεν μπορουν να συμβαδίσουν.Ετσι μεσα στο μυαλό μου έφτιαξα ενα κλουβί, γυάλινο και κλείστηκα εκεί μεσα για να μπορώ να είμαι μόνη μου και το κυριότερο να χτίσω ενα τοιχο τόσο συμπαγη και απορθυτο για να μη μπορεί κανείς να με πλησιάσει.Νομίζω ο Σοπενάουερ είχε πει πως το παρελθόν είναι σαν μια πηγή νερο, κάθε φορά που το χρειάζεσαι πρέπει να μην γεμίζεις όλο το ποτήρι, κάθε φορά όλο και πιο λίγο και να παίρνεις μκρές ρουφηξιές οχι μεγαλες. Αυτό το γυάλινο κλουβί ήταν η δικιά μου φυλάκη που έχτισα για να ζω με αυτά που ήξερα και να μην αντικρίζω αυτά που θα έρθουν.Όμως όταν όλα γύρω σου προχωρουν και εξελίσσονται και εσυ μένεις στασιμος μετά αισθάνεσαι ενοχές και μετά τις ενοχές έρχεται η τιμωρία και η τιμωρια του ευατου σου ειναι η χειροτερη απο ολες.

[πανος12345]

Originally posted by nina202
Καλησπέρα
Συγνώμη αν στο τελευταίο μου μήνυμα φάνηκα κάπως αυστηρή, δεν έπρεπε ξέρω πως είναι να θες να κάνεις πολλά πράγματα και στην θεωρία να φαίνονται σχετικα εύκολα αλλα στην πράξη να φαίνονται βουνό. Προσπαθείς να δώσεις δύναμη στον ευατό σου αλλά και αυτή η δύναμη διαρκεί πολύ λίγο, οχι γιατί δεν την έχεις απλά γιατί δεν μπορείς ακόμη.Στα λόγια μου θυμήθηκα τα λόγια των ανθρώπων που με αγαπούσαν και που μου έλεγαν να μην τα παρατήσω να προσπαθήσω και άλλο και άλλο.Όμως τα λόγια δεν παούν να είναι λόγια όταν δεν έχεις παραδείγματα και εικόνες για να τα στηρίξεις για να μπορέσει να λειτουργήσει η λογική και όχι το συναίσθημα. Είσαι ψυχολογικά φορτισμένη κάτι απολύτως δικαιολογημένο.Όταν λέω λογική θα καταλάβεις τι εννοώ, λέγοντας την δική μου ιστορία. Έζησα μια πολύ όμορφη παιδική ηλικία, η οικογένεια μου δεν ήταν ευκατάσταση αλλά οι γονείς μου εργάστηκαν πολύ σκληρά για να μας λειψει ποτέ τίποτα.Θυμάμαι τα γέλια μας, τις γιορτές , τις χαρές,τα ταξίδια δεν θυμάμαι κακές στιγμές ειλικρινά.Όταν πεθανε ο πατέρας μου,εκτός απο το τεράστιο κενό που άφησε πίσω του πέθανε και η όμορφή ζωή που ζούσα μέχρι τότε, όλα είχαν αλλάξει και αυτό δεν μου άρεσε καθόλου. Δεν ήθελα η ζωή μου να αλλάξει, δεν ήθελα να αναλάβω όλες αυτές τις ευθυνες, όλες αυτές τις υποχρεώσεις. Το παρελθόν έγινε παρόν και το μέλλον με άφηνε παγερά αδιάφορη με αποτέλεσμα να μην ζω το παρόν και να αδιαφορω για το μέλλον παραμελώντας τον ευατό μου και υιοθετώντας μια συμπεριφορά βίαιη και αλλοπρόσαλη.Ειχα την εντύπωση ότι όλοι γύρω μου ήθελαν να μου κάνουν κακό, να με μειώσουν, να με εξευτελίσουν που ήμουν σε αυτή την κατάσταση. Μια φωνή μέσα μου έλεγε πως δεν έπρεπε να τους μιλήσω, να ανοιχτώ. Ο χρόνος περνούσε και εγω γινόμουν χειρότερα, δεν μπορούσα να χαμογέλασω, να περάσω όμορφα να αισθανθώ οποιοδήποτε συναίσθημα ήμουν ενα άδειο σακί.Ειχα τέτοια εμμονή με το παρελθόν που δεν ήθελα σε καμια περίπτωση να αντικρύσω τον πραγματικο κόσμο, όμως δυστυχως αυτά τα δυο δεν μπορουν να συμβαδίσουν.Ετσι μεσα στο μυαλό μου έφτιαξα ενα κλουβί, γυάλινο και κλείστηκα εκεί μεσα για να μπορώ να είμαι μόνη μου και το κυριότερο να χτίσω ενα τοιχο τόσο συμπαγη και απορθυτο για να μη μπορεί κανείς να με πλησιάσει.Νομίζω ο Σοπενάουερ είχε πει πως το παρελθόν είναι σαν μια πηγή νερο, κάθε φορά που το χρειάζεσαι πρέπει να μην γεμίζεις όλο το ποτήρι, κάθε φορά όλο και πιο λίγο και να παίρνεις μκρές ρουφηξιές οχι μεγαλες. Αυτό το γυάλινο κλουβί ήταν η δικιά μου φυλάκη που έχτισα για να ζω με αυτά που ήξερα και να μην αντικρίζω αυτά που θα έρθουν.Όμως όταν όλα γύρω σου προχωρουν και εξελίσσονται και εσυ μένεις στασιμος μετά αισθάνεσαι ενοχές και μετά τις ενοχές έρχεται η τιμωρία και η τιμωρια του ευατου σου ειναι η χειροτερη απο ολες.

νινα
ειναι συγκινητικη η αφηγηση σου πραγματι και θαθελα να σου πω οτι στο χερι σου ειναι να μεινεις απομονωμενη στον \"γυαλινο πυργο σου \" οπως μονη σου τον περιεγραψες η να βγεις εξω στην ζωη να δοκιμασεις οπως ο Αδαμ και η Ευα τα φρουτα του παραδεισου ....
Ομως μια που ηρθες εδω να μας διηγηθεις την ιστορια σου
ειμαστε υποχρεωμενοι να παρουμε θεση που μπορει να σου φανει υπερβολικο η απροσιτο ονειρο , αλλα ειναι δυστυχως η ωμη πραγματικοτητα ...
ο μπαμπας σου που τοσο πολυ τον αγαπας στις αναμνησεις σου , αφου εζησε την ζωη του και παλεψε σκληρα για να σας εχει καλα μια μερα οπως ολοι οι ανθρωποι , επρεπε να φυγει γιατι η ζωη του εκανε τον κυκλο της και ξαναγυρισε στο αγνωστο απο εκει που ολοι μας προερχομαστε και θα παμε οταν και η δικη μας ζωη κλεισει τον δικο της κυκλο...
καθε στιγμη που καθεσαι μεσα στην \"γυαλα σου \" ο χρονος τρεχει σε βαρος σου .....
Ειναι προφανες οτι εχεις μια συναισθηματικη ανωριμοτητα φοβασαι την ζωη και τοαγνωστο που μπορει να σου φερει δυσαρεστες εκπληξεις , ομως αν συνεχισεις να κλεινεσαι στην γυαλα , οτι φοβασαι θα το προκαλεις μονη σου στον εαυτο σου στερωντας του το δικαιωμα του ρισκου...
Γυρνα νοερα πισω , να δεις οτι ο μπαμπας σου ,οταν γνωρισε την μαμα σου , επρεπε καποια στιγμη να παρει μια αποφαση ... η να παραμεινει και αυτος στην δικη του \"γυαλα \" η να βαλει τα μπρατσα του να τη δωσουν μια και να την κανουν θρυψαλα , προκειμενου να βγει , να γνωρισει καλυτερα την μαμα σου και απο τον ερωτα τους να γεννηθεις εσυ!
Αν ζουσε σημερα ο πατερας σου , καθε μερα που θα σε εβλεπε μεσα στην \"γυαλα σου \" θα τον σκοτωνες μονη σου!
γιατι καθε πατερας ,ιδιως γαι την κορη του που θα της εχει ιδιατερη αδυναμια γιατι ειναι \" η δικη του γυναικα \" , θαθελε να σε δει μια μερα εγκυο με ενα αγορακι που να του μοιαζει και στο οποιο να εδινες ολη την αγαπη που σημερα στερησαι απο το να μπορεις να την δωσεις στον ιδιο!

[nina202]

Εχεις πολύ δικιο και για την ανωριμότητα και για το φόβο του ρίσκου, αλλά για όλα τα υπολοιπα λίγο χάθηκες. Ο πατέρας μου δεν είχε δυσθυμια όταν γνώρισε την μητέρα μου, εγω είμαι πλεον καλά, αλλιώς δεν θα έγραφα σε αυτο το forum και αυτό το εχω ξαναπει και κατι τελευταίο όπως θα σκότωνα τον πατέρα μου που θα έβλεπε κάθε μερα και κάθε στιγμή εκεί μεσα, ετσι σκότωνα και όλους εκείνους που ήταν στο πλευρο μου και που προσπαθούσαν να με βοηθήσουν γιατί με αυτους ζούσα και όχι με τον πατέρα μου.Εκείνος είχε φύγει, όπως είπε πολύ σωστά ο κύκλος της ζωής του τελειωσε. Εχεις περάσει ποτέ κάποιο παρόμοιο πρόβλημα?

[πανος12345]

Originally posted by nina202
Εχεις πολύ δικιο και για την ανωριμότητα και για το φόβο του ρίσκου, αλλά για όλα τα υπολοιπα λίγο χάθηκες. Ο πατέρας μου δεν είχε δυσθυμια όταν γνώρισε την μητέρα μου, εγω είμαι πλεον καλά, αλλιώς δεν θα έγραφα σε αυτο το forum και αυτό το εχω ξαναπει και κατι τελευταίο όπως θα σκότωνα τον πατέρα μου που θα έβλεπε κάθε μερα και κάθε στιγμή εκεί μεσα, ετσι σκότωνα και όλους εκείνους που ήταν στο πλευρο μου και που προσπαθούσαν να με βοηθήσουν γιατί με αυτους ζούσα και όχι με τον πατέρα μου.Εκείνος είχε φύγει, όπως είπε πολύ σωστά ο κύκλος της ζωής του τελειωσε. Εχεις περάσει ποτέ κάποιο παρόμοιο πρόβλημα?

2 φορες με τους γονεις μου σαν μοναχοπαιδι , μια με την γιαγια μου που με μεγαλωσε , και μια με τον εαυτο μου που βρεθηκε στην εξορια την πιο γλυκια του κοσμου , τον \"ωραιοτερο γυαλινο πυργο \"που μπορεις να φανταστεις !
Μονο που η διαφορα μας ειναι οτι εγω θελω να γω , αλλα δεν εχω τα χρηματα για να το κανω ενω εσυ δεν εχεις απλα το κουραγιο και την θεληση και γιαυτο σου τα εγραψα ετσι σκληρα για να σε ταρακουνησω να μην χανεις πολυτιμο χρονο απο την ζωη σου!
τωρα για την ταμπελα να ρωτησεις αυτους που σου την εδωσαν γιατι εγω δεν βλεπω κατι διαφορετικο σε σενα απο εναν ανθρωπο που ξαναγυριζει μονος του στην μητρα του , για να μην τραυματισει κιαλλο την ευαισθητη ψυχη του !
κανε οτι σου λενε οι γιατροι σου , αλλα ακου και εμας εδω ....
Ο χρονος περναει και δεν γυριζει ποτε πισω....
Σημερα το βραδυ , ξερω 3.000.000 ανθρωπους που καθονται μπροστα στον υπολογιστη τους και θελουν να σε γνωρισουν για να κανετε παρεα ...
εχουν ολοι μια γυαλα μπροστα τους και πιστευουν οτι μπορει να τους οδηγησει στην λυση της απομονωσης τους ....
καντο αυτο το βημα Νινα !
κανε τον πατερα σου ευτυχισμενο μεσα σου ,ανοιγωντας την προοπτικη να τον ξαναδεις μια μερα στα χαρακτηριστικα του δικου σου ανδρα που θα βγαλεις απο την κοιλια σου!

[nina202]

Γιατι θυμώνεις?

[nina202]

Συγνώμη κιολας αλλά μάλλον δεν έχεις καταλάβει λέξη απ\'ότι εχω γράψει, γιατί εγω δεν έχω καταλάβει λέξη απ\'οτι γράφεις εσυ, για ποιές ταμπέλες μιλας και ποιούς γιατρούς, ποια θέληση που δεν έχω?Και ποιοι είναι αυτοί που θέλουν να γίνουν φίλοι μου και να κάνουμε παρεα. Θα το ξαναπώ είχα δυσθυμία και την ξεπέρασα εντάξει με αυτό? το ξεκαθαρίσαμε?Ωραία πάμε παρακάτω, αυτή η ταμπέλα ποια ήτανε εγω μίλησα για ταμπέλες, που το διάβασες αυτό?Και κάτι τελευταίο να με ταρακουνήσεις απο τι,ειπα εγω οτι θελω να ξαναγυρισω στην μητρα της μανας μου, ημαρτον κυριε.Οχι μόνο δεν θα με ταρακουνήσεις αλλά θα με στείλεις στο Δαφνι με αυτά που γράφεις, συγνώμη και πάλι, αλλά εξήγησε μου για να καταλάβω.