Κρίση μέσης ηλικίας ή κάτι άλλο; Οτι και να είναι... life sucks! - Page 2
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Page 2 of 2 FirstFirst 12
Results 16 to 30 of 30
  1. #16
    Junior Member
    Join Date
    Sep 2021
    Posts
    12
    Sonia, σίγουρα η δουλειά μου είναι ιδιαίτερα ψυχοφθόρα
    και είναι η βασικότερη αιτία των προβλημάτων μου.

    Κάποια άλλη δουλειά ενδεχομένως να ήταν πολύ καλύτερη.
    Μια γενικότερη στροφή καριέρας ενδεχομένως.

    Αλλά αυτά τα πράγματα απαιτούν χρόνο, χρήμα και καθαρό μυαλό.
    Δε γίνονται απ' τη μια στιγμή στην άλλη.

    Δηλαδή αν για παράδειγμα θέλω να γίνω πιλότος αεροσκαφών,
    θέλει 2-3 χρόνια τουλάχιστον και πολλά λεφτά σε σχολές κλπ.

    Που σημαίνει ότι το συγκεκριμένο δεν είναι πραγματοποιήσιμο.

    Την εχω σκεφτεί κι εγώ την άλλαγη και έχω ψάξει,
    αλλά προς το παρόν δεν έχω βρεί κάτι που να με πείσει ότι αξίζει
    και είναι και πραγματοποιήσιμο.

  2. #17
    Junior Member
    Join Date
    Sep 2021
    Posts
    12
    Noctis,
    Αν πάω ένα μήνα διακοπές θα καλομάθω!
    Μετά πως θα αντέξω αυτήν την εργασιακή πιέση ξανά;

    Αυτός είναι μάλλον ο λόγος που οι σκλάβοι παλιά δεν είχαν ποτέ ρεπο:P

    Τι ήταν όλα αυτά τα καπάκια... τι είχαν μέσα;

  3. #18
    Senior Member
    Join Date
    Aug 2020
    Posts
    4,227
    ]Marilou...
    υπάρχουν διάφορες θεωρήσεις

    Μια λέει ότι για ότι μας συμβαίνει φταίμε εμείς
    Μια άλλη λέει ότι για ότι μας συμβαίνει φταίνε οι άλλοι (συστήματα κλπ)
    Και πολλες αλλες μαζι υπαρχουν ,το θεμα ειναι τι υιοθετείς εσυ στην ζωη σου

    Η αλήθεια συνήθως είναι κάπου στη μέση
    Φταίμε λίγο κι εμείς... φταίνε λίγο κι οι άλλοι... φταίνε λίγο και οι συμπτώσεις κλπ
    Για εμενα πλεον το μεγαλυτερο φταιξιμο το εχεις εσυ -εγω και γενικα αυτος που επιλεγει το πως να το διαχειριστει ολο αυτο .
    Καθαρα προσωπικη αποψη οχι απαραιτητα και η σωστη για καποιους ...

    Σε ότι αφορά τα περί καπιταλισμού και οθονών
    δεν νομίζω να πιστεύει κανείς ότι αυτά βελτιώνουν τις κοινωνίες.
    Εγω πρωτη και καλύτερη και το εχω δει και στην δικη μου δουλεια !
    Βεβαια το ξαναλεω σε αυτο συμβαλει στο πως εσυ θα υιοθετησεις ολη αυτη την εξελιξη -βελτιωση ...

    Αν τις βελτίωναν γιατί αυξάνεται τόσο ραγδαία η κατάθλιψη παγκοσμίως;
    Μελετες εχουν δειξει πως η διαδικτυακη επικοινωνια με τον ¨εξω κοσμο ¨για τα ατομα τα οποια δεν εχουν την δυνατοτητα να μετακινηθουν ουτε μεχρι την πορτα τους σπιτιου τους εχει συμβαλει απιστευτα στην ψυχολογικη τους κατασταση .
    Δεν κρινουμε μονο εξ ιδιων τα αλλοτρια

    Γιατί αυξάνονται οι κοινωνικές εντάσεις και το μίσος μεταξύ των ανθρώπων;
    Αυτο ειναι αλλο θεμα μην τα μπερδευεις ...η οθονη τους δινει την ευκαιρια εκτονωσης ολου αυτου που νιωθουν και σιγουρα δεν ειναι συνεπεια αυτης της εξελιξης ..
    Τι σχεση εχουν τα απωθημενα που δημιουργει ο καθε ανθρωπος στην ζωη του ,με τον τροπο που βρισκει να ξεσπαει ?

    Γιατί δουλεύουμε περισσότερο αντί λιγότερο;

    Να σου θυμήσω ότι πριν απο 100 χρόνια οι ειδικοί προέβλεπαν
    ότι σήμερα ο μέσος άνθρωπος θα εργάζοταν 15-20 ώρες την εβδομάδα, λόγω ανάπτυξης της βιομηχανίας.

    Αντί να συμβεί αυτό εμφανιστηκαν δεκάδες νέες δουλειες
    αεριτζήδικες οι περισσότερες (και η δικιά μου μαζί με αυτές)
    και δουλεύουμε αντί 20 που προέβλεπαν, πλέον 40-50 ώρες την εβδομάδα,
    και περνουμε και δουλειά για το σπίτι.
    Δηλαδή το 50 μπορεί άνετα να γίνει 60, 70 κλπ.
    Αυτο μπορει να το δει καποιος και αλλιως !
    Πολλες περισσοτερες θεσεις εργασιας ,πολυ περισσοτερη εθελοντικη εργασια και αυτη την φορα στο σπιτι του ,αλλα και περισσοτερα χρηματα στους ανθρωπους ..

    Εμενα προσωπικα ολο αυτο μου ειναι απιστευτα χρήσιμο αλλιως θα επρεπε 24 ωρες το 24ωρο και 365 μερες τον χρονο να ειμαι κολλημένη σε ενα γραφειο και μια οθονη ..
    Πλεον δουλευω και οταν φευγω απο αυτο ειτε ειμαι στο σπιτι μου ,ειτε βολτα ειτε ακομα και διακοπες !!

    Δεν νομίζω ότι όλα αυτά είναι τυχαία.
    Τα συστήματα τα προκαλούν όλα αυτά.
    Και δυστυχώς οι νεότερες γενιές θα τα υποστούν στο πετσί τους πολύ πιο έντονα.
    Στο ξαναλεω εμενα μονο βοηθεια μου προσεφερε ολο αυτο και μαλιστα πιστευω οτι οι νεοτερες γενιες ολη αυτη την τεχνολογια αν την χρησημοποιοησουν σωστα θα τους προσφερει ακομα μεγαλυτερα οφέλη ...

    Σχετικά με τις οθόνες, κάνε ένα πολύ απλό πείραμα.
    Κάτσε 2-3 μέρες χωρίς να κοιτάξεις καμιά οθόνη.
    Ούτε τηλεόραση, ούτε κομπιούτερ, ουτε κινητο... τιποτα απολύτως.
    Και μετά έλα να μας πεις πως αισθάνεσαι.
    Αν μας πεις ότι αισθάνεσαι χειρότερα... εγω θα βάψω τα μαλλιά μου ροζ!
    Πω πω ονειρο μου φαινετε εστω μια μερα να μην εχω μια οθονη μπροστα μου και φυσικα μιλαω μονο για κινητα και υπολογιστη ..
    Τηλεοραση καθαρα απο επιλογη δεν παρακολουθω πλην πολυ ελαχιστων εξαιρεσεων ..

    Δεν το λεω απο την αρνητικη πλευρα γιατι ολο αυτο εμενα μου αρεσει .
    Μου αρεσει γιατι μου προσφερει ελευθερια κινησεων πλεον στην ζωη μου αλλα και περισσοτερο οικονομικη ανεση !

    Ολα ειναι θεμα εκλογικευσης και φυσικα το τι λαμβανει ο καθενας μεσα απο αυτο .
    Εμας μας προσφερει μια καλη ζωη και σιγουρα πολλες ευκαιριες να μην στερουμαστε ουτε εξοδους ουτε ταξιδια και πολλα πολλα αλλα που καποιο ανθρωποι εχουν την δυνατοτητα να τα κανουν.

    Σκεψου να καθομουν ολη μερα και να ελεγα ή να γκρινιαζα για την δουλεια που διαλεξα να κανω ..Ποσες ωρες εχασα απο την ζωη μου και πολλα αλλα τετοια .
    Δεν το κανω ομως συνειδητα πλεον ..Γιατι μπορω ανετα να τα κλεισω ολα και να τα παρατησω ..
    Ελα ομως που μετα θα καθομαι και εγω σε ενα κρεβατι και θα κοιταζω το ταβανι γιατι ολα μου τα ονειρα και οι φιλοδοξιες μου θα πανε περιπατο και δεν θα ξερω τι μου ξημερωνει στα 40 και εμενα .....

    Προτιμω λοιπον να προσαρμοζομαι στο βαθμο που θελω εγω ωστε να μην φτανω στο σημειο να με βαλει κατω ολο αυτο και να με ισοπεδώσει ..
    Όλη η ζωή μου συναισθήματα !

  4. #19
    Senior Member
    Join Date
    Aug 2021
    Posts
    728
    Σε νιωθω πιστεψε με.. αλλα πηγα 10 μερες διακοπες με το αμορε και ηρεμισα
    Καπακια ε.. ενα καπακι βα ξεκουνπωνεις για να ανοιξεις το μπουξαλκι με το δειγμα. Καποια δεν ηταν απλως κουμπωμενα, επρεπε να σκισεις περοτυλιγματα, να το βγαλεις απο σακουλακι, ειχαν περιτυλιγμα.. να το μεταγγισεις σε αλλο μπουκαλακι να το ξλεισεις και μετα παλι σε αλλο.. και αυτο ολη μερα καθε μερα

  5. #20
    Senior Member
    Join Date
    Sep 2020
    Posts
    1,279
    αν πας μια εκδρομή, μετά βλέπεις τα πράγματα αλλιώς, με περισσότερη όρεξη.
    όχι ότι θα λύσει το πρόβλημα, απλώς θα βάλει υλικό στις μηχανές που θα σε κινητοποιήσουν να δράσεις.

  6. #21
    Senior Member
    Join Date
    Aug 2020
    Posts
    4,227
    Quote Originally Posted by user View Post
    αν πας μια εκδρομή, μετά βλέπεις τα πράγματα αλλιώς, με περισσότερη όρεξη.
    όχι ότι θα λύσει το πρόβλημα, απλώς θα βάλει υλικό στις μηχανές που θα σε κινητοποιήσουν να δράσεις.
    Ωραίες οι εκδρομές δεν λέω αλλά όταν ένας άνθρωπος αντιμετωπίσει τόσο σοβαρά οικονομικά θέματα δεν το λες και καλή ιδέα ..
    Άνεργος και εκδρομή οκ !!Μετά τι?
    Θα βρεθεί ως δια μαγείας η δουλειά ?
    Εκτός και αν πας κάπου που δεν χρειάζεται να πληρώσεις τίποτα

    Άλλο είναι το ζητούμενο και πιστεύω ότι μόλις βρεθεί όλα κάπως θα εξομαλυνθούν!
    Όλη η ζωή μου συναισθήματα !

  7. #22
    Senior Member
    Join Date
    Sep 2020
    Posts
    1,279
    χα χα εντάξει όντως υπάρχουν κι άλλοι παράγοντες.
    το διάλλειμα πάντα κάνει καλό πάντως. απο ο,τι δήποτε.

  8. #23
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2018
    Posts
    4,783
    Quote Originally Posted by kkk View Post
    Sonia, σίγουρα η δουλειά μου είναι ιδιαίτερα ψυχοφθόρα
    και είναι η βασικότερη αιτία των προβλημάτων μου.

    Κάποια άλλη δουλειά ενδεχομένως να ήταν πολύ καλύτερη.
    Μια γενικότερη στροφή καριέρας ενδεχομένως.

    Αλλά αυτά τα πράγματα απαιτούν χρόνο, χρήμα και καθαρό μυαλό.
    Δε γίνονται απ' τη μια στιγμή στην άλλη.

    Δηλαδή αν για παράδειγμα θέλω να γίνω πιλότος αεροσκαφών,
    θέλει 2-3 χρόνια τουλάχιστον και πολλά λεφτά σε σχολές κλπ.

    Που σημαίνει ότι το συγκεκριμένο δεν είναι πραγματοποιήσιμο.

    Την εχω σκεφτεί κι εγώ την άλλαγη και έχω ψάξει,
    αλλά προς το παρόν δεν έχω βρεί κάτι που να με πείσει ότι αξίζει
    και είναι και πραγματοποιήσιμο.
    Θα σου πω που είναι η ένστασή μου. Για κάποιο λόγο (εντάξει, για πολλούς, αλλά δεν είναι της παρούσης) συνδυάζουμε πάντα το θέμα εργασία/χρήματα με μονιμότητα και/ή κάτι σχετικά υψηλού προφίλ. Δηλαδή οι περισσότεροι λένε "Βαρέθηκα να δουλεύω σερβιτόρος, αλλά για να γίνω γιατρός θέλω διάβασμα, χρήμα, 10 χρόνια σπουδές" ή " Τι να κάνω, να παρατήσω δουλειά γραφείου για να πάω να γίνω εργάτης;" Σχεδόν κανείς δε λέει ας πούμε " Θα παρατήσω τη δουλειά μου στη βιομηχανία αυτοκινήτων να πάω να βόσκω πρόβατα" ή " Θα κλείσω το μαγαζί να πάω να δουλέψω χαμάλης στη μεταφορική" . Κι όμως, ανάλογα με τις συνθήκες μπορεί να σου κουμπώσει αυτό το βήμα ή να είναι σκαλί για να ανοίξουν άλλοι δρόμοι.

    Παρεμπιπτόντως όσο περίεργο κι αν ακούγεται, τα παραδείγματα δεν είναι τυχαία, ξέρω δύο ανθρώπους που κάναν ακριβώς αυτό. Ο ένας παράτησε πολύ καλή δουλειά στη χώρα του σε μεγάλη αυτοκινητοβιομηχανία, ήρθε Ελλάδα και προτίμησε να μείνει σε χωριό, έπιασε δουλειά σε έναν τσοπάνο, γνώρισε και τη γυναίκα του και την έχει καταβρεί τώρα. Και όχι, δεν είχε πολλά χρήματα στην άκρη, για μέρες με έναν υπνόσακο κάτω από τα αστέρια κοιμόταν όταν πρωτοήρθε. Πιάνουν τα χέρια του και κάνει διάφορα μικρομαστορέματα παράλληλα για συμπλήρωμα, αράζει σπίτι του με φίλους, πάει στον καφενέ μια στο τόσο ή σε μια ταβέρνα, έχει τον κύκλο του, εκεί που φυλάει τα πρόβατα διαβάζει ή ακούει το τρανζιστοράκι του και λέει ότι την τωρινή ζωή του και την ψυχική του ηρεμία δεν την αλλάζει με τίποτα.
    Ο άλλος είχε μπακάλικο, δούλευε από το πρωί ως το βράδυ χωρίς προσωπικό χρόνο γιατί ήταν και σε τουριστική περιοχή με κίνηση χειμώνα-καλοκαίρι, οπότε δεν ήταν κλειστά ούτε μία μέρα, τα κέρδη ήταν ελάχιστα και είχε απογοητευτεί και κουραστεί, όταν ανοίξαν στην περιοχή μεγάλα σουπερμάρκετ σχεδόν φαλίρισε, οπότε το πήρε απόφαση κι έκλεισε και ησύχασε. Τώρα δουλεύει σε μεταφορική, πηγαινοέρχεται σχεδόν κάθε μέρα μαζί με τον οδηγό Αθήνα, τραβάει κούραση και χιλιόμετρο και φορτώνει/ξεφορτώνει βαριά αντικείμενα, αλλά μου λέει ότι έχει σταθερό μισθό και μπορεί να προγραμματιστεί, έχει κάποια εξτρά φιλοδωρήματα, ξέρει τα ωράριά του λίγο πολύ και το σημαντικότερο ίσως για αυτόν, έχει ένα ρεπό την εβδομάδα και άδειες και αργίες και έχει μπορέσει να αποκτήσει κοινωνική ζωή, μπορεί να κάνει μία εκδρομή και δεν έχει εκατό υποχρεώσεις να κανονίζει προμηθευτές, ΤΕΒΕ, εφορείες και πάει λέγοντας.

    Εγώ βλέπω δυο ανθρώπους πιο χαρούμενους, πιο ανάλαφρους, πιο ικανοποιημένους από τη ζωή τους, με τα προβλήματά τους όπως όλοι μας, αλλά ήρεμους και συνήθως με χαμόγελο, χωρίς το τρελό άγχος και τις σκιές στο πρόσωπό τους που είχαν πριν.

  9. #24
    Junior Member
    Join Date
    Sep 2021
    Posts
    12
    Μαρίλου, παρότι συμφώνω με αρκετά απ αυτά που λές,
    κάποιες άλλες φορές παίρνεις διάφορες εξαιρέσεις
    και με αυτές προσπαθείς να φτιάξεις κάνονες.

    Πχ.
    εγώ είμαι ευχαριστημένη απο τη δουλειά μου και η τεχνολογία με διευκολύνει...
    άρα το σύστημα είναι μια χαρά και η τεχνολογία είναι καλή.

    Ναι άλλα οι έρευνες λένε ότι το 80% των ανθρώπων μισεί τη δουλειά του,
    τουλάχιστον σε πιο προηγμένες χώρες. Δεν ξέρω τα νούμερα της Ελλάδας.

    Το ότι εσύ ίσως ανήκεις στη μειοψηφία, και μπράβο σου,
    δεν αναιρεί το ότι τα πράγματα πάνε απ το κακό στο χειρότερο.
    Και πίστεψε με, ότι γίνεται στο εξωτερικό έρχεται και στην Ελλάδα προσεχώς.

    Άλλο παράδειγμα.
    Λες ότι οι κάποιοι ωφελούνται απο την τεχνολογία γιατί επικοινωνούν με τον έξω κόσμο.
    Πχ. Ανάπηροι κλπ
    Σωστό.
    Άλλα το 99% δεν είναι ανάπηροι ούτε αποκλεισμένοι και ζημιώνονται απ την τεχνολογία,
    η οποία διαιρεί, φανατίζει και απομονώνει.

    Ακόμα και τις σχέσεις διαλύει η τεχνολογία.
    Στις δυτικές χώρες πλέον, οι πιο πολλές γνωριμίες γίνονται
    μέσω ίντερνετ και εφαρμογών κινητού.

    Οι μετρήσεις δείχνουν ότι απο όταν βγήκαν αυτές οι εφαρμογές
    έχουν πολλαπλασιαστεί οι άνθρωποι που δεν βρίσκουν σύντροφο
    και μένουν μόνοι τους.
    Και αυτό γιατι καθώς όλα έιναι virtual, όποιος έχει την καλύτερη φωτογραφία
    παίρνει άπειρα μηνύματα και οι άλλοι δεν παίρνουν κανένα.
    Κι όπως είπα και πριν, ότι γίνεται στη Δύση έρχεται και στην Ελλάδα.

    Επόμενο παράδειγμα.
    Λές ότι οι πολλές ώρες εργασίας ειναι εθελοντικές και φέρνουν περισσότερο χρήμα.
    Νομίζω καταρχάς ότι δεν ειναι εθελοντικές.
    Η πλειοψηφία δεν επιλέγει πόσες ώρες θα δουλέψει.
    Όσο για τον αν φέρνουν περισσότερο χρήμα,
    αυτό μάλλον αφορά το 10% του πληθυσμού και πολύ λέω.

    Η συντριπτική πλειοψηφία απλά τα φέρνει βόλτα,
    και όσο περνάει ο καιρός γίνεται όλο και φτωχότερη.
    Σκέψου απλά ότι οι προηγούμενες γενιές μπόρεσαν και έχτισαν σπίτια.
    Οι σημερινές γενίες όχι σπιτι αλλά ούτε την καγκελόπορτα μπορουν να αγοράσουν.
    Και μιλάω πάντα για την πλειοψηφία... όχι για το τοπ 5-10%.
    .
    .
    Επισής όσο μιλάμε έχω αντιληφθεί ότι αναφέρεσαι συνέχεια
    στη θεωρία της "προσωπικής ευθυνής"
    Οτι εμείς ορίζουμε το μέλλον μας, ότι έχουμε τις επιλογές,
    ότι αν κάτι πάει στραβα εμεις φταίμε κλπ.

    Αυτο σε ένα μικρό βαθμο είναι αληθές.
    Κάτι επηρεάζουμε και εμεις.
    Σε απόλυτα μεγέθη όμως δεν έχει και πολύ μεγάλη σχέση με την πραγματικότητα.

    Το παραμύθι αυτό της "προσωπικής ευθύνης" είναι δημιούργημα της Δύσης
    και φτιάχτηκε εδώ και αιώνες απο τους πλουσίους ως χαλινάρι για τους φτωχούς.
    Και είναι λογικό αν το σκεφτείς.
    Αν ένας φτωχός πιστεύει ότι αυτός ευθύνεται για ότι του συμβαίνει, είναι λιγότερο πιθανό να επαναστατήσει.
    Υπό την έννοια ότι αυτός ευθύνεται για την φτώχεια του, και όχι ο πλούσιος παραδίπλα που τα θέλει όλα για πάρτη του.

    Δεν ξέρω που ζεις αλλά μια και ζω
    σε δυτικές χώρες εδώ και αρκετά χρόνια
    βλέπω ότι ο κόσμος εδώ έχει πιστέψει
    το παραμύθι της ατομικής ευθύνης σε βαθμό παράνοιας.

    Σε βαθμό για παράδειγμα που μπορεί να γίνει ένα οποιοδήποτε συμβάν,
    κάποιος να σε πάει στα δικαστήρια
    και να βγει η δίκη σε βάρος σου και να σου πάρουν το σπίτι
    και απ τη μια στιγμή στην άλλη να μείνεις άστεγος.
    Αυτό που λέω δεν είναι φαντασία... γίνεται συνέχεια.

    Και αντι αυτός που έχασε άδικα το σπίτι του να τα κάνει λίμπα,
    όπως θα γινόταν πχ στην Ελλάδα, ξέρεις τι λέει;
    Αφού το είπε το δικαστήριο, ετσι θά ναι... εγώ ευθυνομαι.
    Για τέτοιο βαθμό αποβλάκωσης μιλάμε.

    Το τελευταίο καιρό βέβαια η ατομική ευθύνη έχει γίνει και μπίζνα.
    Γεμίσαν τα βιβλιοπωλεία με βιβλία αυτοβελτίωσης.
    Πως θα γίνεις όμορφος, έξυπνος, πλούσιος, πετυχημένος, ψηλός,
    με κότερο, με ελικόπτερο και ότι άλλο χρειάζεται
    ώστε να πληρώνει ο κόσμος και να πλουτίζουν οι συγγραφείς.

    Και όσοι συγγραφείς δεν πλούτισαν αρκετά απ’ το βιβλίο
    κάνουν και σεμινάρια να βγάλουν κάτι παραπάνω.

    Γενικά το εμπόριο ελπίδας βρίσκεται σε άνθηση...
    Last edited by kkk; 08-09-2021 at 05:26.

  10. #25
    Junior Member
    Join Date
    Sep 2021
    Posts
    12

    Wink

    Quote Originally Posted by Sonia View Post
    Θα σου πω που είναι η ένστασή μου. Για κάποιο λόγο (εντάξει, για πολλούς, αλλά δεν είναι της παρούσης) συνδυάζουμε πάντα το θέμα εργασία/χρήματα με μονιμότητα και/ή κάτι σχετικά υψηλού προφίλ. Δηλαδή οι περισσότεροι λένε "Βαρέθηκα να δουλεύω σερβιτόρος, αλλά για να γίνω γιατρός θέλω διάβασμα, χρήμα, 10 χρόνια σπουδές" ή " Τι να κάνω, να παρατήσω δουλειά γραφείου για να πάω να γίνω εργάτης;" Σχεδόν κανείς δε λέει ας πούμε " Θα παρατήσω τη δουλειά μου στη βιομηχανία αυτοκινήτων να πάω να βόσκω πρόβατα" ή " Θα κλείσω το μαγαζί να πάω να δουλέψω χαμάλης στη μεταφορική" . Κι όμως, ανάλογα με τις συνθήκες μπορεί να σου κουμπώσει αυτό το βήμα ή να είναι σκαλί για να ανοίξουν άλλοι δρόμοι.

    Παρεμπιπτόντως όσο περίεργο κι αν ακούγεται, τα παραδείγματα δεν είναι τυχαία, ξέρω δύο ανθρώπους που κάναν ακριβώς αυτό. Ο ένας παράτησε πολύ καλή δουλειά στη χώρα του σε μεγάλη αυτοκινητοβιομηχανία, ήρθε Ελλάδα και προτίμησε να μείνει σε χωριό, έπιασε δουλειά σε έναν τσοπάνο, γνώρισε και τη γυναίκα του και την έχει καταβρεί τώρα. Και όχι, δεν είχε πολλά χρήματα στην άκρη, για μέρες με έναν υπνόσακο κάτω από τα αστέρια κοιμόταν όταν πρωτοήρθε. Πιάνουν τα χέρια του και κάνει διάφορα μικρομαστορέματα παράλληλα για συμπλήρωμα, αράζει σπίτι του με φίλους, πάει στον καφενέ μια στο τόσο ή σε μια ταβέρνα, έχει τον κύκλο του, εκεί που φυλάει τα πρόβατα διαβάζει ή ακούει το τρανζιστοράκι του και λέει ότι την τωρινή ζωή του και την ψυχική του ηρεμία δεν την αλλάζει με τίποτα.
    Ο άλλος είχε μπακάλικο, δούλευε από το πρωί ως το βράδυ χωρίς προσωπικό χρόνο γιατί ήταν και σε τουριστική περιοχή με κίνηση χειμώνα-καλοκαίρι, οπότε δεν ήταν κλειστά ούτε μία μέρα, τα κέρδη ήταν ελάχιστα και είχε απογοητευτεί και κουραστεί, όταν ανοίξαν στην περιοχή μεγάλα σουπερμάρκετ σχεδόν φαλίρισε, οπότε το πήρε απόφαση κι έκλεισε και ησύχασε. Τώρα δουλεύει σε μεταφορική, πηγαινοέρχεται σχεδόν κάθε μέρα μαζί με τον οδηγό Αθήνα, τραβάει κούραση και χιλιόμετρο και φορτώνει/ξεφορτώνει βαριά αντικείμενα, αλλά μου λέει ότι έχει σταθερό μισθό και μπορεί να προγραμματιστεί, έχει κάποια εξτρά φιλοδωρήματα, ξέρει τα ωράριά του λίγο πολύ και το σημαντικότερο ίσως για αυτόν, έχει ένα ρεπό την εβδομάδα και άδειες και αργίες και έχει μπορέσει να αποκτήσει κοινωνική ζωή, μπορεί να κάνει μία εκδρομή και δεν έχει εκατό υποχρεώσεις να κανονίζει προμηθευτές, ΤΕΒΕ, εφορείες και πάει λέγοντας.

    Εγώ βλέπω δυο ανθρώπους πιο χαρούμενους, πιο ανάλαφρους, πιο ικανοποιημένους από τη ζωή τους, με τα προβλήματά τους όπως όλοι μας, αλλά ήρεμους και συνήθως με χαμόγελο, χωρίς το τρελό άγχος και τις σκιές στο πρόσωπό τους που είχαν πριν.
    Πολλές φορές η όποια αλλαγή βελτιώνει τη διάθεση μας για κάποιο διάστημα,
    ακόμα και δεν βελτιώνεται ουσιάστικά η ζωή μας.
    Δεν ξέρω αυτό αν ισχύει μακροπρόθεσμα όμως.

    Πάντως έχουν ενδιαφέρον οι ιστορίες σου.
    Ο σερβιτόρος που πήγε στη Μύκονο και μετά έγινε μεσίτης,
    ο υπάλληλος αυτοβιομηχανίας που έγινε βοηθός τσοπάνου,
    ο ιδιοκτήτης μπακάλικου που έγινε φορτοεκφορτωτης

    Που τα μαθαίνεις όλα αυτά αν επιτρέπεται;

    Ειδικά αυτός με τον τσόπάνο που την γνώρισε τη γυναίκα του; Στο χωρίο;
    Εδώ ούτε στην πόλη δεν μπορείς να βρεις γύναίκα στην Ελλάδα... πως τα κατάφερε;

    Θυμάμαι μια εκπομπη της Αννίτας Πάνια με κάποιον αγροτή ή κτηνοτρόφο
    που έψαχνε γυναίκα για να το ακολουθήσει στο χωριό, και έφαγε τρελλά άκυρα

  11. #26
    Junior Member
    Join Date
    Sep 2021
    Posts
    12
    Quote Originally Posted by Noctis View Post
    Σε νιωθω πιστεψε με.. αλλα πηγα 10 μερες διακοπες με το αμορε και ηρεμισα
    Καπακια ε.. ενα καπακι βα ξεκουνπωνεις για να ανοιξεις το μπουξαλκι με το δειγμα. Καποια δεν ηταν απλως κουμπωμενα, επρεπε να σκισεις περοτυλιγματα, να το βγαλεις απο σακουλακι, ειχαν περιτυλιγμα.. να το μεταγγισεις σε αλλο μπουκαλακι να το ξλεισεις και μετα παλι σε αλλο.. και αυτο ολη μερα καθε μερα
    Ναι ε; Έχει κάποια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα ουσία το εργαστήριο;
    Κάτι που αξίζει να ασχοληθούμε;
    Ή βαρετά πράγματα;

  12. #27
    Junior Member
    Join Date
    Sep 2021
    Posts
    12
    Quote Originally Posted by Marilou View Post
    Ωραίες οι εκδρομές δεν λέω αλλά όταν ένας άνθρωπος αντιμετωπίσει τόσο σοβαρά οικονομικά θέματα δεν το λες και καλή ιδέα ..
    Άνεργος και εκδρομή οκ !!Μετά τι?
    Θα βρεθεί ως δια μαγείας η δουλειά ?
    Εκτός και αν πας κάπου που δεν χρειάζεται να πληρώσεις τίποτα

    Άλλο είναι το ζητούμενο και πιστεύω ότι μόλις βρεθεί όλα κάπως θα εξομαλυνθούν!
    Μαριλού εδώ δουλειά βρίσκεις σε μια εβδομάδα με κατώτατο μισθό (1500-1600 ευρώ).
    Το πρόβλημα δεν είναι αυτό.

    Αν πιάσεις όμως τέτοια δουλειά (καθαριστής, ταχυδρόμος, σερβιτόρος, ψιλικατζίδικο κλπ)
    μετά θα γραφτεί στο σύστημα και θα το βλέπουν οι επόμενοι εργοδότες
    και δεν πρόκειται να σε προσλάβει κάνεις σε εξιδεικευμένη δουλειά.

    Κανονικό φακέλωμα δηλαδή.
    Άλλο ένα πρόβλημα της τεχνολογίας που λέγαμε πριν.

  13. #28
    Senior Member
    Join Date
    Aug 2020
    Posts
    4,227
    Quote Originally Posted by kkk View Post
    Μαρίλου, παρότι συμφώνω με αρκετά απ αυτά που λές,
    κάποιες άλλες φορές παίρνεις διάφορες εξαιρέσεις
    και με αυτές προσπαθείς να φτιάξεις κάνονες.

    Πχ.
    εγώ είμαι ευχαριστημένη απο τη δουλειά μου και η τεχνολογία με διευκολύνει...
    άρα το σύστημα είναι μια χαρά και η τεχνολογία είναι καλή.

    Ναι άλλα οι έρευνες λένε ότι το 80% των ανθρώπων μισεί τη δουλειά του,
    τουλάχιστον σε πιο προηγμένες χώρες. Δεν ξέρω τα νούμερα της Ελλάδας.

    Το ότι εσύ ίσως ανήκεις στη μειοψηφία, και μπράβο σου,
    δεν αναιρεί το ότι τα πράγματα πάνε απ το κακό στο χειρότερο.
    Και πίστεψε με, ότι γίνεται στο εξωτερικό έρχεται και στην Ελλάδα προσεχώς.

    Άλλο παράδειγμα.
    Λες ότι οι κάποιοι ωφελούνται απο την τεχνολογία γιατί επικοινωνούν με τον έξω κόσμο.
    Πχ. Ανάπηροι κλπ
    Σωστό.
    Άλλα το 99% δεν είναι ανάπηροι ούτε αποκλεισμένοι και ζημιώνονται απ την τεχνολογία,
    η οποία διαιρεί, φανατίζει και απομονώνει.

    Ακόμα και τις σχέσεις διαλύει η τεχνολογία.
    Στις δυτικές χώρες πλέον, οι πιο πολλές γνωριμίες γίνονται
    μέσω ίντερνετ και εφαρμογών κινητού.

    Οι μετρήσεις δείχνουν ότι απο όταν βγήκαν αυτές οι εφαρμογές
    έχουν πολλαπλασιαστεί οι άνθρωποι που δεν βρίσκουν σύντροφο
    και μένουν μόνοι τους.
    Και αυτό γιατι καθώς όλα έιναι virtual, όποιος έχει την καλύτερη φωτογραφία
    παίρνει άπειρα μηνύματα και οι άλλοι δεν παίρνουν κανένα.
    Κι όπως είπα και πριν, ότι γίνεται στη Δύση έρχεται και στην Ελλάδα.

    Επόμενο παράδειγμα.
    Λές ότι οι πολλές ώρες εργασίας ειναι εθελοντικές και φέρνουν περισσότερο χρήμα.
    Νομίζω καταρχάς ότι δεν ειναι εθελοντικές.
    Η πλειοψηφία δεν επιλέγει πόσες ώρες θα δουλέψει.
    Όσο για τον αν φέρνουν περισσότερο χρήμα,
    αυτό μάλλον αφορά το 10% του πληθυσμού και πολύ λέω.

    Η συντριπτική πλειοψηφία απλά τα φέρνει βόλτα,
    και όσο περνάει ο καιρός γίνεται όλο και φτωχότερη.
    Σκέψου απλά ότι οι προηγούμενες γενιές μπόρεσαν και έχτισαν σπίτια.
    Οι σημερινές γενίες όχι σπιτι αλλά ούτε την καγκελόπορτα μπορουν να αγοράσουν.
    Και μιλάω πάντα για την πλειοψηφία... όχι για το τοπ 5-10%.
    .
    .
    Επισής όσο μιλάμε έχω αντιληφθεί ότι αναφέρεσαι συνέχεια
    στη θεωρία της "προσωπικής ευθυνής"
    Οτι εμείς ορίζουμε το μέλλον μας, ότι έχουμε τις επιλογές,
    ότι αν κάτι πάει στραβα εμεις φταίμε κλπ.

    Αυτο σε ένα μικρό βαθμο είναι αληθές.
    Κάτι επηρεάζουμε και εμεις.
    Σε απόλυτα μεγέθη όμως δεν έχει και πολύ μεγάλη σχέση με την πραγματικότητα.

    Το παραμύθι αυτό της "προσωπικής ευθύνης" είναι δημιούργημα της Δύσης
    και φτιάχτηκε εδώ και αιώνες απο τους πλουσίους ως χαλινάρι για τους φτωχούς.
    Και είναι λογικό αν το σκεφτείς.
    Αν ένας φτωχός πιστεύει ότι αυτός ευθύνεται για ότι του συμβαίνει, είναι λιγότερο πιθανό να επαναστατήσει.
    Υπό την έννοια ότι αυτός ευθύνεται για την φτώχεια του, και όχι ο πλούσιος παραδίπλα που τα θέλει όλα για πάρτη του.

    Δεν ξέρω που ζεις αλλά μια και ζω
    σε δυτικές χώρες εδώ και αρκετά χρόνια
    βλέπω ότι ο κόσμος εδώ έχει πιστέψει
    το παραμύθι της ατομικής ευθύνης σε βαθμό παράνοιας.

    Σε βαθμό για παράδειγμα που μπορεί να γίνει ένα οποιοδήποτε συμβάν,
    κάποιος να σε πάει στα δικαστήρια
    και να βγει η δίκη σε βάρος σου και να σου πάρουν το σπίτι
    και απ τη μια στιγμή στην άλλη να μείνεις άστεγος.
    Αυτό που λέω δεν είναι φαντασία... γίνεται συνέχεια.

    Και αντι αυτός που έχασε άδικα το σπίτι του να τα κάνει λίμπα,
    όπως θα γινόταν πχ στην Ελλάδα, ξέρεις τι λέει;
    Αφού το είπε το δικαστήριο, ετσι θά ναι... εγώ ευθυνομαι.
    Για τέτοιο βαθμό αποβλάκωσης μιλάμε.

    Το τελευταίο καιρό βέβαια η ατομική ευθύνη έχει γίνει και μπίζνα.
    Γεμίσαν τα βιβλιοπωλεία με βιβλία αυτοβελτίωσης.
    Πως θα γίνεις όμορφος, έξυπνος, πλούσιος, πετυχημένος, ψηλός,
    με κότερο, με ελικόπτερο και ότι άλλο χρειάζεται
    ώστε να πληρώνει ο κόσμος και να πλουτίζουν οι συγγραφείς.

    Και όσοι συγγραφείς δεν πλούτισαν αρκετά απ’ το βιβλίο
    κάνουν και σεμινάρια να βγάλουν κάτι παραπάνω.

    Γενικά το εμπόριο ελπίδας βρίσκεται σε άνθηση...
    Συμφωνω σε οσα λες και εν μερη εχεις δικιο .Μπορω σε καθε σου αναφορα ή παραδειγμα να σου γραψω αλλα τοσα που τεκμηριώνουν την αποψη αυτων που προείπα ..

    Ολα στην ζωη υπαρχουν, ωραια ?Ασχετα αν μας αρεσουν ή οχι ...
    Το συστημα εργασιας ,οι συνθηκες ,ο τροπος που πρεπει ουσιαστικα να ζεις για να αισθανεσαι καλα και πολλα πολλα αλλα που καποιους τους εξυπηρετουν και καποιους οχι .
    Το θεμα ειναι εσυ τι εχεις κανει για ολα αυτα και πως τα εχεις υιοθετησει στην ζωη σου


    Τα πραγματα ειναι απλα οσο και να τα φιλοσοφουμε .
    Αν θες προσαρμοζεσαι στα ηδη υπαρχων της κοινωνιας και προχωρας με αυτα ,οχι ολα φυσικα ,καποια τα διαμορφωνεις εσυ βάσει των δικων σου αναγκων .
    Αλλιω ερχεσαι σε μια κατασαση που εισαι τωρα και στην ουσια τι κανεις καλο μου ?
    Ψαχνεις να βρεις λυσεις στα προβληματα μια ολοκληρης κοινωνιας ή καλυτερα στα προβληματα που εχει δημιουργησει η ανθρωποτητα καλως ή κακως ?
    Γινεται να απαντηθουν και ταυτοχρονα να λυθουν ολα αυτα απο εσενα ή απο εμενα ?

    Σαρανταρησαμε κοινως ...νομιζεις οτι εχουμε περιθωρια στις ζωες μας για κατι τετοια ειδικα αν εχουμε και υποχρεωσεις πισω μας ?
    Εγω απο εδω και περα θελω να περναω παρα πολυ καλα ...Δεν συμβιμβαζομαι με τιποτα και οτι θελω το αποκτω οπως και να εχει αρκει να ειμαι καλα !
    Δεν με νοιαζει τι θα πουν οι τριτοι ειτε για το αν διαλεξω να κανω καποια αλλη δουλεια ειτε το οτιδηποτε που μαλλον εσενα προσβαλει την αισθητικη σου ..

    Αξιζει λες να τους κανεις την χαρη και εσυ να βαλτωνεις οταν αλλοι εχουν βρει το τροπο να περνανε καλα ?
    Γιατι δεν προτιμάς να συμβιμβαστεις ?

    Δειξε μου ενα που δεν συμβιμβαζεται στον εργασικο του τομεα ,ακομα και τον πιο φτασμενο ...

    Και ενα τελευταιο που στο λεω ξεκαθαρα δεν μου αρεσε καθολου ..
    Τι παει να πει θα γραφτει στο βιογαρφικο σου οτι για ενα διαστημα ησουν σε μια ¨κατωτερη ΄για εσενα δουλεια οπως λες ?
    Εγω Ελλαδα ζω αφου με ρωτας ,στην χωρα που εχεις εγκαταλείψει γιατι μαλλον κυνηγησες τα ονειρα σου για μην καταληξεις σκουπιδιαρης και πολυ καλα εκανες και εγω το ιδιο ισως εκανα ,αλλα αλλο ειναι να ζεις με 1500 ευρω (ξερω την οικονομικη κατσταση της Αγγλιας εχω φιλους εκει )και αλλο να ζεις με 500 ευρω μεικτα ..

    Τωρα για την εμπορευματοποιηση της ατομικης ευθυνης ειναι αλλο κομματι και για εμενα ανθρωποι που ψαχνονται και αναζητουν τροπους για το πως θα βελτιωσουν και τον ευατο τους και την ποιοτητα ζωης τους ειναι πολυ πιο αποδεκτοι απο αυτους που καθονται και μιζεριαζουν για την μαυρη καταντια της τυχης τους διχως να κινητοποιουνται και να να ζητουν τροπους εξελιξεις ..
    Ειλικρινα στο λεω δεν τους μπορω γιατι νομιζω αυτη η μιζερια τους ειναι μεταδοτικη και θα επηρεασουν και εμενα και δεν το θελω καθολου. Τοσο τοξικότητα κουβαλαει επανω της που εισχωρεί στον οργανισμο του αλλου χωρις να το καταλαβαινει ..

    Σε ολα αυτα ΠΑΛΙ το ξαναλεω ειναι καθαρα το πως το διαχειριζεται ο καθενας ξεχωριστα ..
    Οταν πεφτεις μεσα σε μια θαλασσα εσυ διαλεγεις τι θα κανεις ..ή θα κολυμπησεις ή απλα θα επιπλέεις ή το χειροτερο θα εισαι αδρανεις και θα πας στον πατο αυτης .
    Τα πραγματα ειναι πολυ απλα και δεν βοηθαει κανεναν να προσπαθουμε να βρουμε τι φταει ,αν φτιαει και πως μπορουμε να αλλαξουμε το συνολο της κοινωνιας αφου πρωτα δεν ειμαστε διατεθημενοι να αλλαξουμε σαν ανθρωποι ..
    Κανουμε την αρχη απο εμας για να δουμε και τα συλλογικα αποτελεσματα μετα ...
    Όλη η ζωή μου συναισθήματα !

  14. #29
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2018
    Posts
    4,783
    Quote Originally Posted by kkk View Post
    Πολλές φορές η όποια αλλαγή βελτιώνει τη διάθεση μας για κάποιο διάστημα,
    ακόμα και δεν βελτιώνεται ουσιάστικά η ζωή μας.
    Δεν ξέρω αυτό αν ισχύει μακροπρόθεσμα όμως.

    Πάντως έχουν ενδιαφέρον οι ιστορίες σου.
    Ο σερβιτόρος που πήγε στη Μύκονο και μετά έγινε μεσίτης,
    ο υπάλληλος αυτοβιομηχανίας που έγινε βοηθός τσοπάνου,
    ο ιδιοκτήτης μπακάλικου που έγινε φορτοεκφορτωτης

    Που τα μαθαίνεις όλα αυτά αν επιτρέπεται;

    Ειδικά αυτός με τον τσόπάνο που την γνώρισε τη γυναίκα του; Στο χωρίο;
    Εδώ ούτε στην πόλη δεν μπορείς να βρεις γύναίκα στην Ελλάδα... πως τα κατάφερε;

    Θυμάμαι μια εκπομπη της Αννίτας Πάνια με κάποιον αγροτή ή κτηνοτρόφο
    που έψαχνε γυναίκα για να το ακολουθήσει στο χωριό, και έφαγε τρελλά άκυρα

    Δεν τα μαθαίνω όλα αυτά από κάπου, τυχαίνει να γνωρίζω τους ανθρώπους τους ίδιους. Θέλει λίγο ρίσκο η ζωή, αν δεν σου αρέσει κάτι, τόλμα να κάνεις κάτι άλλο κι ας φας τα μούτρα σου. Κάποια στιγμή θα τη βρεις την άκρη σου.
    Βέβαια μιλάς και σε άνθρωπο που κάποια στιγμή πήγε σε άλλη χώρα με 400 ευρώ στην τσέπη για το χαβαλέ του θέματος κι ότι κάτσει άμα κάτσει, για την εμπειρία, όχι σε άνθρωπο που ήθελε να τα έχει όλα υπολογισμένα πριν κάνει το επόμενο βήμα...
    Εγώ βλέπω πάντως γύρω μου νέους ανθρώπους που αναλύουν, αναλύουν, σκέφτονται, δεν πράττουν, δεν τολμάνε, θα φτάσουν στα γεράματα και θα είναι ένα σακούλι γεμάτο σκέψεις κι απογοητεύσεις. Τι θα γινόταν αν... Ε, ας το δοκίμαζες να ήξερες τι θα γινόταν αν. Όχι εσύ συγκεκριμένα, γενικά μιλάω.

  15. #30
    Senior Member
    Join Date
    May 2006
    Posts
    13,014
    Η ζωη εχει μια αβεβαιοτητα. Θα παρω συνταξη? Ειμαι σερβιτορος σε καφετερια και ολοι που δουλευουν σε καφετεριες σχεδον ειναι μεχρι 30, τι θα κανω και με τι βιογραφικο?
    Εγω παιρνω αναπηρικη συνταξη με υπαρκτα προβληματα. Παιρνω 335 ευρω το μηνα. Με δικο μου το σπιτι, εαν αφαιρεσω καθε εξοδο περα απο φαγητο και λογαριασμους, δεν βγαινω. Προς το παρον βολευομαι και μαθαινω πραγματα, θα κινηθω σε τεχνολογικες εργασιες.
    Γενικα για τους περισσοτερους το εργασιακο και το οικονομικο ειναι γολγοθας, χωρια που η ζωη δεν ειναι μονο αυτο, ειδικα εαν εχεις βλεψεις για οικογενεια οπως κανουν οι περισσοτεροι ή ακομα και για να εχεις βλεψεις για οικογενεια.
    Σιγουρα για μερικους τα εχει φερει η ζωη πιο ευκολα, ακομα και εαν δεν εχουν σπουδασει τιποτα, οπως καποιος διορισμος στο δημοσιο.
    Εισαι και στο εξωτερικο, οποτε ναι ειναι οπως τα περιγραφεις, ΔΥΣΚΟΛΑ.
    Αλλα πρεπει να βρεις ολες τις πιθανες λυσεις. Λυσεις που δεν μπορουμε να σου δωσουμε απο ενα φορουμ, δεν ξερουμε καν ποιες ειναι οι γνωσεις σου.
    Προσωπικα ως ανεργος, περναω καπου τρεις ωρες την ημερα αυξανοντας τις γνωσεις μου, καμμια ωριτσα να γυμναζω το κορμι και σκοπευω να τις αυξησω, απλως δεν εχω νοιωσει την καυτη ανασα της επιβιωσης στην πλατη μου και δεν σκοπευω να κανω οικογενεια.
    Γενικα απο οτι διαβαζω απο διαφορα βιβλια, υπαρχει μεγαλη κινητικοτητα ειδικα σε δουλειες του τεχνολογικου τομεα, δλδ τα παντα ειναι προσωρινα και απλα σχεδιαζεις πως να κινηθεις.
    Αυτο κανε σχεδιασε και υλοποιησε. Κρατα μερικα χρηματα για μαξιλαρι, εαν χρειαστει να παρεις καποιο ρισκο, να μπορεις να πεις "τα παραταω" εαν ειναι απαραδεκτες οι συνθηκες της νεας δουλειας.
    Φροντισε να απολαυσεις και το ταξιδι, μαθε κατι που οντως σε ενδιαφερει και οχι απλα για να βγαλεις χρημα.
    Καποιες σκορπιες σκεψεις.
    [COLOR=#0000cd][SIGPIC][/SIGPIC]Εκφραζω προσωπικες αποψεις χωρις να ειμαι ειδικος.[/COLOR]

Page 2 of 2 FirstFirst 12

Similar Threads

  1. Κρίση πανικού ή κάτι άλλο;
    By lia123 in forum Κρίση πανικού, Διαταραχή Πανικού, Αγοραφοβία
    Replies: 9
    Last Post: 11-06-2021, 17:24
  2. Κρίση Μέσης Ηλικίας;
    By Δρυάδα in forum Κατάθλιψη - Δυσθυμία
    Replies: 8
    Last Post: 20-06-2020, 11:53
  3. Κρίση άγχους ή κάτι άλλο..HELP!
    By NikosTas in forum Κρίση πανικού, Διαταραχή Πανικού, Αγοραφοβία
    Replies: 50
    Last Post: 29-08-2015, 23:54
  4. Κριση πανικου ή κατι αλλο;;;
    By novia35 in forum Κρίση πανικού, Διαταραχή Πανικού, Αγοραφοβία
    Replies: 32
    Last Post: 28-10-2014, 02:52
  5. ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ...........
    By BrokeN_DoLL in forum Σεξουαλικότητα, παρεκκλίσεις, σεξουαλική ταυτότητα
    Replies: 75
    Last Post: 31-01-2012, 19:32

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •