Results 16 to 18 of 18
-
17-09-2021, 19:25 #16
- Join Date
- May 2006
- Posts
- 13,014
Μπορει και αυτη να σε ζηλευει. Η εξωτερικη εμφανιση ειναι αξια ζηλειας. Επισης η μορφωση χρειαζεται προσπαθεια και ικανοτητες που παιρνει μια ζωη για να καλλιεργησεις πολλες φορες, ειναι ολοκληρη πορεια.
[COLOR=#0000cd][SIGPIC][/SIGPIC]Εκφραζω προσωπικες αποψεις χωρις να ειμαι ειδικος.[/COLOR]
- 25-09-2021, 14:35 #17
- Join Date
- Nov 2015
- Posts
- 169
Σχετικα με τον γνωστο τραπερ που σκοτωθηκε με την πορσε στην παραλιακη... και ειχε γκομενες, λεφτα, φημη κτλ. Ρε παιδια... ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΑ ειλικρινα να στενοχωρηθω.
27-09-2021, 20:23 #18
- Join Date
- Jan 2021
- Posts
- 148
Ηλίθια εκ φύσεως.
Ανόητη, απερίσκεπτη, αμφιβόλου αποφασιστικότητας.
Σταμάτησα τις βίζιτες εδώ και κανα χρόνο και από τότε είμαι ήρεμη στο πνεύμα, λιτή όμως στο σώμα. Παράτησα την ωραία σπιτάρα στο Ρίο (Αντίρριο!) και επέστρεψα στο κωλόσπιτο που σας προανέφερα. Αποφάσισα να ζω με 400 ευρώ το μήνα συν ενοίκιο, λογαριασμούς και τσιγάρα.
Επέστρεψα στο ωραίο στρώμα με τις σούστες που πετάγονται και με τρυπάν καθώς κοιμάμαι και άρχισα να κάνω την καθηγήτρια. Είμαι καλή σε αυτό. Έκοψα το αλκοολ όχι από φτώχεια αλλά από την συνειδητοποίηση της αρρώστιας. Ήμουν άρρωστη.
Αγγίζοντας τα 30 σχεδόν ξερνάω από το μπαλκόνι στην ιδέα του έρωτα.
Που λέτε, φίλοι αναγνώστες μου πήγα στην χοντρή με την σπιτάρα, αφού την ακύρωσα τηλεφωνικά. Τόσο ήταν το μίσος απέναντι της.
Θα με πλήρωνε 46 ευρώ. Αφού λοιπόν με ξεφτύλλισε, με στόλισε κανονικότατα έφυγα από εκεί καταχτυπώντας τα τακούνια μου στο πλακόστρωτο του κήπου της. Βγαίνοντας έξω κοίταξα τα λεφτά που κρατούσα στα χέρια μου. Τι να τα κάνω; Φαγητό; H oυισκί; Αποφάσισα φαγητό. Μπήκα στο αμάξι. Η βενζίνη τελείωνε. Θα με έβγαζε μέχρι το σπίτι. Έφτασα. Κατέβηκα κάτω. Άνοιξα την πόρτα της πολυκατοικίας και έβγαλα τα τακούνια μου. Άρχιζα να ανεβαίνω αφινιασμένη έναν στρόβιλο από σκαλοπάτια μέχρι που έφτασα 7 ορόφους επάνω. Άνοιξα την πόρτα της ταράτσας που ήταν απέναντι από την πόρτα του σπιτιού μου. Ένα καράβι έφτανε από την Ιταλία στο Λιμάνι της Πάτρας. Η θάλασσα κατάπινε ήδη τον μισό ήλιο κι αυτός ως ανταπόδοση την χρωμάτιζε πορφυρά πέρα έως πέρα. Εγώ μάλλον έπρεπε να ευχαριστήσω υψώνοντας το κεφάλι μου στον ουρανό, για όλα όσα είχα, κι ας μην ήταν πολλά.
Ξάπλωσα κάτω στο δάπεδο και έκλεισα τα μάτια.
Πάμε για την επόμενη μέρα.
Similar Threads
-
ζηλεια
By swamc in forum Σχέσεις και ΕπικοινωνίαReplies: 9Last Post: 24-11-2023, 06:56 -
ΠΑΛΙ ΠΑΛΙ ΠΑΛΙ ΤΑ ΙΔΙΑ
By Insomnia96 in forum Κατάθλιψη - ΔυσθυμίαReplies: 42Last Post: 07-10-2021, 15:50 -
Πάλι εδώ, πάλι κρίσεις, πάλι δεν αντέχω
By Katerina13 in forum Σωματόμορφες Διαταραχές (Υποχονδρίαση, Αρρωστοφοβία κτλ)Replies: 20Last Post: 04-02-2019, 17:38 -
Και πάλι υποτροπή, αλλά και πάλι νέο ξεκίνημα...
By dauphne in forum Ψυχαναγκασμοί - Ιδεοψυχαναγκαστική ΔιαταραχήReplies: 40Last Post: 22-10-2015, 14:28 -
Υποτροπιασα παλι φαρμακο παλι
By the_downward_spiral in forum Ψυχώσεις & ΣχιζοφρένειαReplies: 27Last Post: 12-06-2011, 21:23
Ταχυκαρδια
18-04-2024, 18:03 in Stress, Αγχος, Φόβος, Γενικευμένη Αγχώδης Διαταραχή