Ανάγκη για αποδοχή και αδυναμία οριοθέτησης - Page 2
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Page 2 of 2 FirstFirst 12
Results 16 to 28 of 28
  1. #16
    kopela93
    Guest
    Αυτές τις μέρες πέρασα τεράστια κατάθλιψη ήμουνα κλεισμένη μες στο σπίτι όπως πάντα αλλά με μία διαφορά δεν ήθελα να κάνω τίποτα ούτε να προσέξω την προσωπική μου υγιεινή ούτε να κάνω πράγματα που μου αρέσουν ούτε να μιλήσω με άτομα που έχουν χιούμορ και θα με κάνουν να περάσω καλύτερα ήθελα απλά να ζήσω βουτηγμένη μέσα στη θλίψη.
    Και το παρατηρώ ότι είμαι πολύ αυστηρή με τον εαυτό μου γιατί πριν έγραψα πάνω ότι κλεισμένη μέσα στο σπίτι όπως πάντα δεν είμαι δεν ισχύει αυτό αλλά ο αρνητισμός έχει περάσει τόσο πολύ μέσα στις πεποιθήσεις μου που μου ξεφεύγουν αυτά τα λόγια.
    Με πήρε πολύ από κάτω ένα γεγονός που συνέβη που δεν ήτανε πολύ σημαντικό για κάποιους ανθρώπους αλλά για μένα ήτανε πήρε μαθήματα από αυτό.
    Νιώθω σαν να πέρασε η καταιγίδα και μπορεί να μην έφυγε τελείως αλλά δεν είμαι εκείνο το μαύρο χάλι που ήμουνα.
    Αυτό δεν ξέρω γιατί συνέβη απλά πέρασε η μπόρα χωρίς να κάνω κάτι δηλαδή δεν προσπάθησα να κάνω τον αυτόν να νιώσεις καλύτερα έκανα ότι έκανα και πριν απλά τη ζωή μου.
    Μου έπεσαν πολλά μαζί και απλά δεν είχα όρεξη να βγω από το σπίτι καθόλου αλλά έπρεπε να βγω για μία υποχρέωση και εκεί πέρα είδα κόσμο άνοιξε το μάτι μου με χτύπησε και λίγο ο αέρας και ήμουν καλά ενώ ήθελα να βγω από το σπίτι για να μείνω μόνη μου και να κλαίω τη μοίρα μου με το που πήγα εκεί πέρα και είδα κόσμο κατευθείαν ανέβηκε η ενέργειά μου χωρίς να μιλήσω και σε κανέναν.
    Εν τέλει τώρα το πρόβλημα μου το βλέπω πιο θετικά νιώθω ότι έχω αποστασιοποιηθεί από αυτό σε ένα μικρό βαθμό και νομίζω ότι έκανα υπομονή με τον εαυτό μου και το από δω και πέρα τα πράγματα θα είναι καλύτερα.
    Πολλές φορές πρέπει να πιέζουμε τον εαυτό μας με την καλή την έννοια δηλαδή αν βλέπουμε ότι η κατρακύλα με στο λάκκο πρέπει να το καταλάβουμε και να πούμε ότι ξέρεις γίνομαι χειρότερα πρέπει να πιέσω τον εαυτό μου να κάνει κάτι που του αρέσει.
    Τελικά μάλλον η αυτοπεποίθησή έχει να κάνει με το πόσα πράγματα προσπαθείς να κάνεις πόσο γενικά το παλεύεις ανεξαρτήτως του τι πετυχαίνεις και τι όχι φυσικά βέβαια βοηθάει πάρα πολύ αν καταπιάνεσαι με διάφορα πράγματα να τα πετυχαίνεις σε περίπτωση όμως που δεν το πετύχεις πάλι νιώθεις μία νίκη είναι πάλι νιώθεις ότι προσπάθησες και ότι δοκίμασες κάτι καινούργιο και όταν θα κάνεις μία ανασκόπηση και ενδοσκόπηση στον εαυτό σου θα βλέπεις ότι δοκίμασες και αυτό προσπάθησες και αυτό και θα νιώθεις ότι δεν είσαι στάσιμος.
    Είχα πάντα χαμηλή αυτοεκτίμηση λόγω των γονιών μου επειδή έτσι με μεγάλωσαν επειδή ούτε αυτοί έχουνε αλλά από κει και πέρα νομίζω ότι η κατρακύλα Με πήρε από τη στιγμή που κάθομαι μες στο σπίτι εδώ και αρκετά χρόνια δεν κάνω κάτι που μου αρέσει και έτσι πολύ λογικό είναι να νιώθω άσχημα το μυαλό η ψυχική υγεία θέλει προσπάθεια για να είσαι καλά θέλει προσπάθεια δεν μπορείς απλά να κάθεσαι και να περιμένεις να είσαι καλά πρέπει με κάποιο τρόπο να κάνεις τον εαυτό σου να νιώσεις καλά.
    με μαγικό τρόπο πώς θα γίνει πάρε παράδειγμα ένα παιδάκι αν φροντίζεις ένα παιδάκι για να είναι χαρούμενο πρέπει να του δώσεις να παίξει παιχνίδια να του βάλεις μία ταινία να δει ένα παιδικό τέλος πάντων να το πας μία βόλτα αλλιώς θα πλήττει και θα νιώθει αδράνεια βαρεμάρα και θα αρχίσει να γκρινιάζει.
    Οπότε τον εαυτό μας πρέπει να τον αντιμετωπίζουμε σαν ένα μικρό παιδί να του δίνουμε πράγματα που χρειάζεται είτε αυτό αφορά τη διατροφή να τρεφόμαστε σωστά να γυμναζόμαστε να βγαίνουμε έξω να μας χτυπάει ο ήλιος ο αέρας να κάνουμε πράγματα που μας ευχαριστούν όλα αυτά πρέπει να τα κάνουμε.
    Όταν δεν τα κάνουμε λογικό είναι να νιώθουμε άσχημα γιατί στερούμε από τον εαυτό μας αυτά τα πράγματα που θα το κάνει χαρούμενο.
    Απλά το πράγμα περιπλέκεται όταν είσαι ενήλικας.
    Γιατί μπαίνουν αρνητικές σκέψεις ενώ το παιδί δεν έχει τόσο την αίσθηση της ευθύνης της ανάγκης και όλα αυτά και γενικά ικανοποιούν άλλοι τις ανάγκες του παιδιού οπότε το παιδί παίρνει έτοιμα κάποια πράγματα που εμείς οι ενήλικες πρέπει να παλέψουμε για αυτά ακόμη και για τα πιο δεδομένα την υγεία την υγιεινή την ευχαρίστηση τις παρέες για όλα πρέπει να παλέψουμε για το μέλλον μας για να βρούμε έναν άνθρωπο αξιόλογο τη στέγη πάνω από το κεφάλι μας για τα πάντα.
    Ας προσπαθήσουμε να είμαστε καλοί με τους εαυτούς μας δεν έχω κάτι άλλο να πω.

  2. #17
    kopela93
    Guest
    Πάλι νιώθω άσχημα έκανα ένα μπάνιο προσπάθησε να χαλαρώσω ζωγράφισα μία ζωγραφιά αλλά δεν την τελείωσα γιατί άρχισα να εκνευρίζομαι πάλι όλη μέρα μέσα κάνει πολύ κρύο όλη μέρα ξαπλώνω σκεπάζομαι και γενικά είναι μία πάρα πάρα πολύ μίζερα.
    Ανυπομονώ να ξεκινήσουν τα μαθήματα για να έχω να πηγαίνω κάπου και να βλέπω κόσμο.
    Αν θέλω να κάνω πράγματα μπορώ να κάνω για παράδειγμα σήμερα ζωγράφισα αλλά θα μπορούσα να κάνω και άλλα πράγματα αυτό δεν είναι τίποτα χάνω πάρα πολλές μέρες από τη ζωή μου με το να μην κάνω τίποτα απολύτως θα μπορούσα να κάνω δουλειές μες στο σπίτι θα μπορούσα χίλια δυο πράγματα να κάνω αλλά εγώ προτιμώ να κάθομαι και να μιζεριάζω και να σκέφτομαι αρνητικά είμαι πάρα πολύ αδρανής.
    Δεν με νοιάζει και να με κρίνετε δεν με νοιάζει όποιος και να το διαβάσει αυτό δεν με ενδιαφέρει αν με κρίνει. Ναι νιώθω άσχημα για βλακείες ναι ok το παραδέχομαι και ποιος θα μου πει κάτι; Οποιοσδήποτε μου πει ότι θέλει εγώ αυτό νιώθω νιώθω άσχημα.
    Θα προσπαθήσω να αφήσω πίσω μόνο τα προβλήματά θα προσπαθήσω να δω ότι πραγματικά
    Δεν είμαι τα προβλήματά μου τα προβλήματά μου δεν καθορίζουν δεν είμαι εγώ τα προβλήματά μόνο και μόνο που το λέω νιώθω λίγο καλύτερα.
    Μπορούμε να έχουμε 100 χιλιάδες προβλήματα στη ζωή όλοι έχουν προβλήματα τι θα κάνουμε θα κάτσουμε να σκάσουμε;
    Δεν αντέχω το ποσό ευάλωτη με το πόσο υπερευαίσθητοι είμαι θα μπορούσα να είμαι πιο σκληρή θα μπορούσα να βλέπω τα πράγματα πιο χαλαρά τα προβλήματα να τα βλέπω σαν ευκαιρίες και όχι σαν προβλήματα.
    Ταυτίζομαι τόσο πολύ με τα προβλήματα λες και είναι ζήτημα ζωής και θανάτου εν τω μεταξύ τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο εγώ είναι όντως ασήμαντα αλλά παρόλα αυτά με καταβάλουν ψυχολογικά τόσο πολύ που σταματάω να κάνω το οτιδήποτε και είμαι φουλ αδρανής.
    Κάνω λες και χάθηκε η ζωή λες και δεν αξίζει να προσπαθήσω λες και τελείωσαν οι μέρες λες και δεν υπάρχει ελπίδα για τίποτα.
    Δεν καταλαβαίνω γιατί φέρομαι έτσι δεν καταλαβαίνω γιατί με επηρεάζει τόσο πολύ σε τόσο μεγάλο βαθμό.
    Θέλω να αποστασιοποιηθώ από τα προβλήματα θέλω να νιώσω ωραία να νιώσω ήρεμη να νιώσω Γαλήνη να μπορώ να εκτιμήσω τον καιρό που έχει έξω και να μην γκρινιάζω επειδή βρέχει και κάνει κρύο θέλω να μπορώ να είμαι ευχαριστημένη με αυτά που έχω να είμαι χαρούμενη με μικρά πράγματα.
    θέλω αυτά που βλέπω γύρω μου ακούω και αισθάνομαι να με κάνουν χαρούμενη και να χαμογελάω και όχι να κλαίω όχι να νευριάζω όχι να στεναχωριέμαι όχι να αγχώνομαι και όχι να νιώθω άσχημα για τον εαυτό μου πάρα πολύ άσχημα νιώθω.

  3. #18
    kopela93
    Guest
    Αν κάποιος διαβάζει αυτά τα μηνύματα χρησιμοποιώ φωνητικό πληκτρολόγιο για αυτό υπάρχουν κάποια ορθογραφικά λάθη δεν υπάρχουν σημεία στίξης και γενικά γίνεται ένας χαμός αλλά βαριέμαι να γράφω για αυτό έβαλα φωνητική πληκτρολόγηση καλό βράδυ

  4. #19
    Senior Member
    Join Date
    Jun 2019
    Posts
    375
    Κάποιες φορές τα θέματα μας είναι σαν μία ομπρέλα.
    Λύνοντας 1-2, λύνονται αυτόματα και κάποια άλλα παρεμφερή.

    Η υπεράναλυση σαν πράξη δείχνει φόβο, άγχος, αδράνεια, παθητικότητα.
    Αντί να ενεργήσεις κάθεσαι και εξετάζεις στο σπίτι όλες τις παραμέτρους ξανά και ξανά. Υπεραναλύεις τα θετικά και τα αρνητικά σου, τα λάθη σου, ποιοι σε θέλουν ή όχι, τι σημαίνει κλπ.
    Όμως, δεν πιστεύω πως καθόμενη σπίτι και μέσα στις φαντασιώσεις μπορείς να βρεις τις λύσεις που ψάχνεις, ούτε την αυτοεκτίμηση.
    Την αυτοεκτίμηση την χτίζεις πολλές φορές μέσα από την εμπειρία. Όταν δηλαδή έρχεσαι αντιμέτωπος με δύσκολες καταστάσεις και όμως τις αντιμετωπίζεις και τις διαχειρίζεσαι. Αυτή η εμπειρία σου δίνει μία αίσθηση ότι τα κατάφερες και μπορείς να τα ξανακαταφέρεις.
    Καθόμενη στο σπίτι ανακυκλώνεις τα ίδια και τα ίδια.
    Οι φαντασιώσεις μπορεί να είναι μία αποφυγή. Να φαντασιώνεσαι αυτό που θες να σου συμβεί αλλά να μην βγαίνεις έξω να το κυνηγήσεις. Η φαντασιωση μπορεί να σε ανακουφίζει προσωρινά. Όμως στην πραγματικότητα μένεις στα ίδια. Μπορεί αυτό που θα κατακτήσεις στην πραγματικότητα να μην είναι τόσο ιδανικό όπως στη φαντασίωση αλλά είναι αληθινό.

    Γράφεις πως πρέπει να είσαι προσεκτική σε αυτά που λες στους άλλους. Εγώ δεν καταλαβαίνω γιατί στους άλλους πρέπει να αυτοχαρακτηρίζεσαι διαρκώς. Στους άλλους μπορείς να λες τις απόψεις σου, τα ενδιαφέροντά σου, την καθημερινότητά σου, τα λάθη σου, τα μυστικά σου. Το αν ο άλλος σε κρίνει με αυτοπεποίθηση ή χωρίς είναι δικό του θέμα. Δεν πας στον άλλον να του πεις λοιπόν εγώ είμαι πολύ έξυπνη, και δραστηρια, αυτό ο άλλος θα το δει ή δεν θα το δει περνώντας χρόνο μαζί σου.

    Όσο για το ότι αυτοπροσδιορίζεσαι μέσα από τους άλλους, αυτό που μπορεί να βοηθήσει είναι να έχεις και μία προσωπική πυξίδα ζωής. Για παράδειγμα αν αγαπάς μια ιδέα, μία αξία, μπορείς να ακολουθήσεις έναν δρόμο είτε αυτό λέγεται ταξίδι αυτογνωσίας, είτε λέγεται ο δρόμος της τέχνης είτε οτιδήποτε. Μια πυξίδα δική σου, που δεν αφορά τους άλλους.

  5. #20
    kopela93
    Guest
    Καλημέρα και ευχαριστώ για την απάντηση.
    Ναι έχω κάτσει πάρα πολύ μέσα στο σπίτι και αυτή η ανακύκλωση συμβαίνει εδώ και πάρα πολύ καιρό
    Δεν ξέρω πώς ξεκίνησε αυτό το μοτίβο της υπερανάλυσης δεν ήμουνα ποτέ άτομο τέτοιο κι ούτε γουστάρω να κάθομαι μες στο σπίτι γιατί με τρώει και νιώθω απαίσια.
    Δεν ξέρω αν υπάρχει κάποιος βαθύτερος φόβος και εν τέλει δεν αξίζει και να το ψάξω.
    Σήμερα νιώθω πολύ καλύτερα σε σχέση με πολλές μέρες πριν εδώ και πάρα πολύ καιρό νιώθω απαίσια. Χθες ένιωσα λίγο καλύτερα αλλά σήμερα νιώθω ακόμα καλύτερα σε σημείο που δεν το περίμενα να έρθει τώρα γιατί πίστευα ότι θα μου πάρει καιρό να νιώσω έτσι και δεν νιώθω τέλεια απλά νιώθω αρκετά καλά. Super wow θέλω ούτως ή άλλως να νιώθω δεν είναι ο σκοπός μου εκεί πέρα.
    Την αυτοπεποίθησή μου θα τη χτισω σιγά-σιγά με τον κάνει πράγματα που ευχαριστούν και να πετυχαίνω διάφορους στόχους.
    Το πρόβλημα όμως με τους άλλους ανθρώπους τόπος με βλέπουν και πώς βλέπω εγώ τον εαυτό μου δεν ξέρω αν θα λυθεί.
    Ναι μεν μπορώ να κάνω πράγματα για να βελτιώσω τον εαυτό μου και να νιώσω ικανή και ότι κατάφερα πολλά πράγματα αλλά ο κόσμος θα συνεχίσει να με βλέπει με ένα μάτι που εμένα πολλές φορές δεν θα μου αρέσει και πάλι θα συνεχίσουν να προσπαθώ να ελέγξω τη γνώμη του κόσμου στο πως με βλέπει.
    Αυτό δεν ξέρω αν θα αλλάξει αλλά τουλάχιστον ξέρω ότι θα προσπαθήσω για τον εαυτό μου.

  6. #21
    Quote Originally Posted by kopela93 View Post
    Το λέει ο τίτλος. Ένα παράδειγμα θα δώσω που με απασχολεί αυτόν τον καιρό και δείχνει την τεράστια ανάγκη μου για αποδοχή αναγνώριση και τα λοιπά. Δεν έχω αυτοπεποίθηση και δεν πιστεύω στον εαυτό μου. Νιώθω ότι όλο κάτι λείπει ότι πρέπει να πετύχω και κάτι παραπάνω, δεν είναι ευτυχισμένη.
    Γνώρισα έναν τύπο ονλαιν, μου μιλούσε άσχημα και έκοψα επικοινωνία μαζί του. Νιώθω λες και έχασα ένα τεράστιο στήριγμα ενώ στην ουσία δε μου προσέφερε κανένα στήριγμα. Αυτή είναι η ανάγκη για αποδοχή που έχω που νομίζω ότι κάποιος άκυρος μου την καλύπτει αλλά δεν ισχύει αυτό και το βλέπω καθαρά. Αλλά δεν μπορώ να ξεφύγω. Δηλαδή σταμάτησα να του μιλάω και νιώθω σαν να κάνω απεξάρτηση μετράω τις μέρες κτλ
    Τον έχω μπλοκάρει και παρόλα αυτά η ανάγκη μου για αποδοχή είναι τόσο μεγάλη και ο εγωισμός μου φυσικά, που κάπως κάπου και κατά κάποιο τρόπο ελπίζω να με κυνηγήσει. Ενώ ξέρω γω ο άνθρωπος δεν έχει λόγο να το κάνει. Αφού δε με θέλει και μου το είπε. Ήταν ξεκάθαρος. Έδειξε βέβαια και συμπεριφορά μια έτσι μια αλλιώς, μάλλον δεν ήταν σίγουρος τι νιώθει αν με θέλει ή όχι, αλλά μάλλον προς το όχι είναι. Εν πάση περιπτώσει εγώ νιώθω ότι η σημασία που μου δίνει ο άλλος είναι αυτή που θα με κάνει χαρούμενη. Το ξέρω ότι ζω σε μια πλάνη και ότι αυτό δεν είναι αλήθεια γιαυτό και απομακρυνθηκα.

    Τώρα θα σας πω και την άλλη πλευρά του νομίσματος και θα δείτε μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα του τι περνάω. Ένας άλλος τύπος πριν από αυτόν, ήθελε να κάνουμε σχέση. Δεν ήταν ο τέλειος φυσικά για μένα αλλά δεν υπάρχει τέλειος. Έτσι λοιπόν μου είχε πει να βρεθούμε κτλ και μόλις στενεψε ο κλοιός και ήταν να βρεθούμε έκανα πίσω και έτρεξα μακριά. Άρχισα να βρίσκω ελαττώματα από το πουθενά, ναι μεν υπήρχαν κάποια άλλα εγώ τα έκανα να φαίνονται μεγαλύτερα ώστε να βρω δικαιολογία και να κόψω επικοινωνία. Θα μπορούσα να κάτσω και να το δουλέψω μαζί του αλλά με φόβισε η αποδοχή που μου έδειχνε, ένιωσα ότι δεν την αξίζω και έφυγα. Δε μιλάμε. Ούτε με τον έναν ούτε με τον άλλον. Και μάλιστα ήθελα πιο πολύ τον πάνω τύπο. Αυτόν δηλαδή που δε με θέλει.

    Εγώ παρατηρώ κλασική έλλειψη αυτοεκτίμησης. Σαμποτάρω τον εαυτό μου με αυτόν που με θέλει και θέλει κάτι σοβαρό φοβάμαι και φεύγω. Ο άλλος που δε με θέλει θέλω να με θέλει και μόλις μου δείξει ότι με θέλει χάνω το πολύ ενδιαφέρον κι αρχίζω και φοβάμαι και φεύγω πάλι όπως έκανα με αυτόν που με ήθελε.

    Οπότε μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Δεν μπορώ να απεξαρτηθώ από τη σημασία που μου δίνουν οι άλλοι. Δεν μπορώ να δω τον εαυτό μου καθαρά, τον βλέπω μόνο μέσω των άλλων και μάλιστα τους έχω ανάγκη να μου δείξουν το ποια είμαι το τι αξίζω μέσα από τη σημασία που θα μου δώσουν το χρόνο που θα διαθέσουν για μένα το πόσα κομπλιμεντα θα μου κάνουν. Δηλαδή είμαι τελείως εξαρτημένη από το πώς θα μου φερθούν. Οπότε γενικά δεν έχω κανένα στήριγμα. Όσο μου δίνουν σημασία νιώθω τέλεια έχω ενέργεια νιώθω δυνατή και έχω όρεξη να θέσω στόχους που πριν ούτε καν θα άγγιζα, δηλαδή πέρα από τις καθημερινές ασχολίες. Όταν δε μου δίνουν σημασία αυτά τα άτομα που με ενδιαφέρουν νιώθω άσχημα νιώθω ότι εγώ φταίω που δε μου δίνουν σημασία γιατί δεν αξίζω γιατί κάτι έκανα λάθος γιατί δε θα βρω κανέναν να με θέλει. Ενώ δεν ισχύει αυτό. Βρέθηκαν άτομα που με ήθελαν και εγώ έφυγα. Ακόμα και αυτός που δε με ήθελε, ήθελε να κρατήσουμε επικοινωνία. Δεν έχω κάποια λύση γιατί πχ βλέπετε τωρα που απομακρυνθηκα από τον τύπο επειδή ήθελα κάτι παραπάνω από αυτόν ενώ ο τύπος δεν ήθελε και το σεβάστηκα. Αλλά και ο άλλος που με ήθελε γιατί έφυγα; Με αυτόν που δε με ήθελε νιώθω οτι κάτι μου λείπει επειδή δε μιλάμε πια. Και δε μου λείπει τα άκυρα που λέγαμε. Μου λείπει συγκεκριμένα το ενδιαφέρον που έδειχνε για μένα κι όχι τόσο αυτός.

    Ελπίζω να μη με κρίνετε κι αν έχετε περάσει κάτι παρόμοιο να μου δώσετε καμία λύση ή καμιά τροφή για σκέψη.
    Είναι σα να περιγράφεις εμένα! Λέξη προς λέξη! Ακριβώς έτσι κι εγώ... Επηρεάζεται η εικόνα που έχω για τον εαυτό μου και η διάθεσή μου για δημιουργία και ζωή, από την αποδοχή ή όχι των άλλων...Τεράστια ανάγκη για αποδοχή,θαυμασμό, φόβος μοναξιάς, απόρριψης και εγκατάλειψης.Υπεραναλύσει� �, σενάρια του τύπου "τι θα γινόταν εάν έλεγα αυτό ή αν έκανα αυτό" κτλ. Ταυτίζομαι και εκεί που λες ότι χάνεις την εμπιστοσύνη στον εαυτό σου αν συμβεί κάτι, σα να φεύγει η γη κάτω από τα πόδια σου.
    Νομίζω ότι τα περιγράφεις ακριβώς όπως τα έχω κι εγώ στο μυαλό μου. Σε όλα τα ποστ. Έχεις απευθυνθεί σε ειδικό για όλα αυτά τα θέματα; Έχει περάσει απ'οτι βλέπω ένας χρόνος από τότε που τα έγραψες

  7. #22
    kopela93
    Guest
    Quote Originally Posted by Ήλιος μεγάλος και ζεστός View Post
    Είναι σα να περιγράφεις εμένα! Λέξη προς λέξη! Ακριβώς έτσι κι εγώ... Επηρεάζεται η εικόνα που έχω για τον εαυτό μου και η διάθεσή μου για δημιουργία και ζωή, από την αποδοχή ή όχι των άλλων...Τεράστια ανάγκη για αποδοχή,θαυμασμό, φόβος μοναξιάς, απόρριψης και εγκατάλειψης.Υπεραναλύσει� �, σενάρια του τύπου "τι θα γινόταν εάν έλεγα αυτό ή αν έκανα αυτό" κτλ. Ταυτίζομαι και εκεί που λες ότι χάνεις την εμπιστοσύνη στον εαυτό σου αν συμβεί κάτι, σα να φεύγει η γη κάτω από τα πόδια σου.
    Νομίζω ότι τα περιγράφεις ακριβώς όπως τα έχω κι εγώ στο μυαλό μου. Σε όλα τα ποστ. Έχεις απευθυνθεί σε ειδικό για όλα αυτά τα θέματα; Έχει περάσει απ'οτι βλέπω ένας χρόνος από τότε που τα έγραψες
    Καλησπέρα. Καλά Χριστούγεννα! Ναι πέρασε ένας χρόνος. Χαίρομαι για την ταύτιση αλλά παράλληλα λυπάμαι γιατί δε θα ήθελα να το περνάει αυτό κάποιος. Ιδιαίτερα η περίοδος Αυγούστου-Οκτωβρίου του εικοσιένα ήταν πολύ δύσκολη για μένα γι'αυτό μάλλον είχα ανοίξει και το θέμα. Τώρα νιώθω καλύτερα αλλά θεμελιώδη θέματα όπως αυτό που ριζώνουν στον ψυχισμό , δεν αλλάζουν έτσι όπως καταλαβαίνεις.

    Η ανάγκη για αποδοχή δε σβήνει έτσι απλά, οπότε μη θεωρήσεις ότι άλλαξε κάτι ριζικά, συνεχίζω να ζω με τα ελαττώματά μου.

    Για παράδειγμα η ενασχόληση με πράγματα που μού αρέσουν, η βελτίωση στα επαγγελματικά μου και γενικότερη βελτίωση στις επικοινωνιακές μου δεξιότητες (άνοιξα λίγο τον κύκλο γνωριμιών μου με άτομα διαφορετικά σε νοοτροπία/προσανατολισμό/εμπειρίες) βοήθησαν στο να βιώσω κάτι πιο ευχάριστο και να μην εξετάζω ενδελεχώς κάθε μικρή λεπτομέρεια. Όμως, θέλει αρκετή προσπάθεια ακόμη.
    Δεν κάνω ψυχοθεραπεία. Εσύ τι σκοπό έχεις για να το κάνεις πιο βιώσιμο το κομμάτι αυτό; Έχεις κάποιο πλάνο; Τι νομίζεις ότι θα μπορούσε να σε βοηθήσει;
    Πόσο είσαι; Κάνεις κάτι που σαρεσει καθημερινά και σού δίνει αυτό το σπάρκ που χρειάζεται ώστε να διώχνει τη μαυρίλα ;

  8. #23
    Quote Originally Posted by kopela93 View Post
    Καλησπέρα. Καλά Χριστούγεννα! Ναι πέρασε ένας χρόνος. Χαίρομαι για την ταύτιση αλλά παράλληλα λυπάμαι γιατί δε θα ήθελα να το περνάει αυτό κάποιος. Ιδιαίτερα η περίοδος Αυγούστου-Οκτωβρίου του εικοσιένα ήταν πολύ δύσκολη για μένα γι'αυτό μάλλον είχα ανοίξει και το θέμα. Τώρα νιώθω καλύτερα αλλά θεμελιώδη θέματα όπως αυτό που ριζώνουν στον ψυχισμό , δεν αλλάζουν έτσι όπως καταλαβαίνεις.

    Η ανάγκη για αποδοχή δε σβήνει έτσι απλά, οπότε μη θεωρήσεις ότι άλλαξε κάτι ριζικά, συνεχίζω να ζω με τα ελαττώματά μου.

    Για παράδειγμα η ενασχόληση με πράγματα που μού αρέσουν, η βελτίωση στα επαγγελματικά μου και γενικότερη βελτίωση στις επικοινωνιακές μου δεξιότητες (άνοιξα λίγο τον κύκλο γνωριμιών μου με άτομα διαφορετικά σε νοοτροπία/προσανατολισμό/εμπειρίες) βοήθησαν στο να βιώσω κάτι πιο ευχάριστο και να μην εξετάζω ενδελεχώς κάθε μικρή λεπτομέρεια. Όμως, θέλει αρκετή προσπάθεια ακόμη.
    Δεν κάνω ψυχοθεραπεία. Εσύ τι σκοπό έχεις για να το κάνεις πιο βιώσιμο το κομμάτι αυτό; Έχεις κάποιο πλάνο; Τι νομίζεις ότι θα μπορούσε να σε βοηθήσει;
    Πόσο είσαι; Κάνεις κάτι που σαρεσει καθημερινά και σού δίνει αυτό το σπάρκ που χρειάζεται ώστε να διώχνει τη μαυρίλα ;
    Καλή χρονιά. Πολύ ευχάριστο που έχεις προχωρήσει!
    Ξεκινάω την θεραπεία μου σύντομα και ανυπομονώ.
    Εθιξες πράγματα που σκέφτομαι κι εγώ και που διαβάζω συνέχεια ότι βοηθάνε. Η ενασχόληση με κάτι που σου αρέσει είναι σίγουρα πολυ βοηθητική. Προσπαθώ να μην είμαι πολύ ώρα μπροστά σε οθόνες. Περπάτημα, γυμναστική, βιβλία, γενικά να τραβάω τον εαυτό μου από τα μαλλιά για να μη σκέφτομαι υπερβολικά και να υπεραναλυω το παρελθόν. Αλλά νομίζω ότι ο νούμερο ένα εχθρός μου, ήταν και είναι η ενοχικοτητα και το αυτόμαστιγωμα. Το ότι δηλαδή δεν συγχωρώ κανένα λάθος στον εαυτό μου.Τί θα γινόταν με αυτή τη σχέση αν δεν έκανα εκείνο, τί θα γινόταν αν δεν έκανα το άλλο κτλ. Αυτό που λένε "αγάπησε και συμπονεσε τον εαυτό σου" ή το άλλο " αποδεξου τον εαυτό σου με τα ελαττώματα του" (ειδικά αυτό), εμένα μου φαίνεται πολύ δύσκολο,αλλά νομίζω ότι είναι η βάση για μια πιο ευτυχισμένη και γαλήνια ζωή. Αυτό προσπαθώ να δουλεύω κάθε μέρα στο μυαλό μου. Παίζει ρόλο όπως είπες να κάνεις και καθημερινά κάτι που σου αρέσει. Άρα να αλλάξω και τρόπο ζωής. ( Δουλειά σπίτι, συνήθειες), γενικά ότι με ρίχνει. Πολλές φορές κατηγορώ τον εαυτό μου για αυτό που είναι και τα ελαττώματα που έχει, που ενώ ξέρω ότι δεν φταίω εγώ που έχω αυτές τις φοβίες λόγω παιδικών χρόνων, με υποτιμάω και νιώθω μειονεκτικά απέναντι στους άλλους, ειδικά αν έχω χαλάσει σχέσεις λόγω ανασφαλειων μου. Και στη τελευταία μου σχέση δε μου συγχωρέθηκε το μοναδικό "λάθος" που έκανα. Στην ουσία απλά εξέφρασα ένα παραπονο- αγωνία για τη συχνότητα που θα βλεπόμασταν και ήθελα απλά να μιλήσουμε για αυτό. Αυτό δεν συγχωρέθηκε γιατί θεωρήθηκε πίεση από την άλλη πλευρά κι εκεί τελείωσε. Άδικο ή όχι, εγώ πήρα όλη την ευθύνη πάνω μου και θα παλεύω για πολυ καιρό ακόμα να μην χτυπάω τον εαυτό μου που έχασα τη σχέση αυτή, άρα και την αποδοχή λοιπόν όπως λεγαμε από τον αυτο τον άνθρωπο, έστω κι αν δεν ηταν και ο κατάλληλος για μένα Αφού δεν είχε καθόλου υπομονή και κατανόηση απέναντι μου.
    Κι επισης να προσθέσω, ότι απο τη στιγμή που τελείωσε η σχέση και άρα έχασα και την αποδοχή, η κατάθλιψη μου μεγάλωσε. Έχασα το ενδιαφέρον για τις ασχολίες μου,που ειναι και πολλες, στη δουλειά κανω λαθη και κινδυνεύω να τη χάσω, έχω παρατήσει το σπιτι, κλαίω με το παραμικρο,γενικά ένα δράμα. Τώρα αρχίζω και αναρρωνω, με τη βοήθεια φίλων και δικιας μου προσπάθειας. Το θεμα είναι να βρίσκουμε την αποδοχή από μέσα μας και να μη περιμενουμε από καμμία σχέση να μας αλλάξει την εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας και τη διάθεση που έχουμε να κάνουμε πράγματα στη ζωή. Ευκολο στα λόγια, δύσκολο στη πράξη. Εκεί ελπίζω να με βοηθήσει ο ειδικός. Και εκει δηλαδή

  9. #24
    kopela93
    Guest
    Quote Originally Posted by Ήλιος μεγάλος και ζεστός View Post
    Καλή χρονιά. Πολύ ευχάριστο που έχεις προχωρήσει!
    Ξεκινάω την θεραπεία μου σύντομα και ανυπομονώ.
    Εθιξες πράγματα που σκέφτομαι κι εγώ και που διαβάζω συνέχεια ότι βοηθάνε. Η ενασχόληση με κάτι που σου αρέσει είναι σίγουρα πολυ βοηθητική. Προσπαθώ να μην είμαι πολύ ώρα μπροστά σε οθόνες. Περπάτημα, γυμναστική, βιβλία, γενικά να τραβάω τον εαυτό μου από τα μαλλιά για να μη σκέφτομαι υπερβολικά και να υπεραναλυω το παρελθόν. Αλλά νομίζω ότι ο νούμερο ένα εχθρός μου, ήταν και είναι η ενοχικοτητα και το αυτόμαστιγωμα. Το ότι δηλαδή δεν συγχωρώ κανένα λάθος στον εαυτό μου.Τί θα γινόταν με αυτή τη σχέση αν δεν έκανα εκείνο, τί θα γινόταν αν δεν έκανα το άλλο κτλ. Αυτό που λένε "αγάπησε και συμπονεσε τον εαυτό σου" ή το άλλο " αποδεξου τον εαυτό σου με τα ελαττώματα του" (ειδικά αυτό), εμένα μου φαίνεται πολύ δύσκολο,αλλά νομίζω ότι είναι η βάση για μια πιο ευτυχισμένη και γαλήνια ζωή. Αυτό προσπαθώ να δουλεύω κάθε μέρα στο μυαλό μου. Παίζει ρόλο όπως είπες να κάνεις και καθημερινά κάτι που σου αρέσει. Άρα να αλλάξω και τρόπο ζωής. ( Δουλειά σπίτι, συνήθειες), γενικά ότι με ρίχνει. Πολλές φορές κατηγορώ τον εαυτό μου για αυτό που είναι και τα ελαττώματα που έχει, που ενώ ξέρω ότι δεν φταίω εγώ που έχω αυτές τις φοβίες λόγω παιδικών χρόνων, με υποτιμάω και νιώθω μειονεκτικά απέναντι στους άλλους, ειδικά αν έχω χαλάσει σχέσεις λόγω ανασφαλειων μου. Και στη τελευταία μου σχέση δε μου συγχωρέθηκε το μοναδικό "λάθος" που έκανα. Στην ουσία απλά εξέφρασα ένα παραπονο- αγωνία για τη συχνότητα που θα βλεπόμασταν και ήθελα απλά να μιλήσουμε για αυτό. Αυτό δεν συγχωρέθηκε γιατί θεωρήθηκε πίεση από την άλλη πλευρά κι εκεί τελείωσε. Άδικο ή όχι, εγώ πήρα όλη την ευθύνη πάνω μου και θα παλεύω για πολυ καιρό ακόμα να μην χτυπάω τον εαυτό μου που έχασα τη σχέση αυτή, άρα και την αποδοχή λοιπόν όπως λεγαμε από τον αυτο τον άνθρωπο, έστω κι αν δεν ηταν και ο κατάλληλος για μένα Αφού δεν είχε καθόλου υπομονή και κατανόηση απέναντι μου.
    Κι επισης να προσθέσω, ότι απο τη στιγμή που τελείωσε η σχέση και άρα έχασα και την αποδοχή, η κατάθλιψη μου μεγάλωσε. Έχασα το ενδιαφέρον για τις ασχολίες μου,που ειναι και πολλες, στη δουλειά κανω λαθη και κινδυνεύω να τη χάσω, έχω παρατήσει το σπιτι, κλαίω με το παραμικρο,γενικά ένα δράμα. Τώρα αρχίζω και αναρρωνω, με τη βοήθεια φίλων και δικιας μου προσπάθειας. Το θεμα είναι να βρίσκουμε την αποδοχή από μέσα μας και να μη περιμενουμε από καμμία σχέση να μας αλλάξει την εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας και τη διάθεση που έχουμε να κάνουμε πράγματα στη ζωή. Ευκολο στα λόγια, δύσκολο στη πράξη. Εκεί ελπίζω να με βοηθήσει ο ειδικός. Και εκει δηλαδή
    Οι σχέσεις μας με τους άλλους δείχνουν και πως την παλεύουμε με τον εαυτό μας. Δηλαδή καθόλου χαχαχα
    Αν δηλαδή με τον εαυτό σου υπάρχει δυσκολία στη συγχώρηση έτσι και με τους άλλους κάτι παρόμοιο.
    Δεν ξέρω από που πηγάζει όλο αυτό. Κάποια πράγματα ούτως ή άλλως δεν είναι στον έλεγχό μας. Αυτό δεν μπορούμε να καταλάβουμε. Οι επιλογές ως τώρα είναι αυτές, γίνεται να αλλάξουν. Αν αλλάξουν αυτές θα αλλάξει και η αντιμετώπιση προς τον εαυτό και αργότερα προς τους άλλους. Καλή χρονιά και καλή δύναμη!!

  10. #25
    Vaggg
    Guest
    Ποποο! Σού αρέσει να γράφεις ατελείωτα, αναρωτιέμαι αν είσαι και εξίσου ομιλητική, όχι γκρινιάρα, ομιλιτικη, οι γυναίκες που τους αρέσει να μιλάνε για διάφορα θέματα και να τα πλατιαζουν δεν είναι ποτέ βαρετές, για μένα τουλάχιστον, τονίζω όχι γκρινιάρα. Λοιπόν πως πάνε τα πράγματα? Η αυτοπεποίθηση ανέβηκε? Και εγώ έχω χαμηλή αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση οπότε σε νιώθω κάπως.

  11. #26
    Senior Member
    Join Date
    Aug 2022
    Location
    αθηνα
    Posts
    1,448
    φιλαρακι σε νιωθω κι εγω το ιδιο πρόβλημα εχω κι δε εχω συμπαράσταση αντιθέτους. έπαψα να πιστεύω στο άνθρωπο εγω που ειχα ολο το κοσμο φιλο μα ΗΤΑΝ ΜΟΝΟΠΛΕΥΡΟ !!!!μονον εγω το πίστευα
    αν δε εκτιμάς κάποιον μην τον προσβάλεις ......... φυγε ............. τοσο απλα

  12. #27
    kopela93
    Guest
    Quote Originally Posted by Vaggg View Post
    Ποποο! Σού αρέσει να γράφεις ατελείωτα, αναρωτιέμαι αν είσαι και εξίσου ομιλητική, όχι γκρινιάρα, ομιλιτικη, οι γυναίκες που τους αρέσει να μιλάνε για διάφορα θέματα και να τα πλατιαζουν δεν είναι ποτέ βαρετές, για μένα τουλάχιστον, τονίζω όχι γκρινιάρα. Λοιπόν πως πάνε τα πράγματα? Η αυτοπεποίθηση ανέβηκε? Και εγώ έχω χαμηλή αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση οπότε σε νιώθω κάπως.
    Λοοοοολ
    Ατέλειωτα γράφω και μιλάω όταν πρέπει και το έχω ανάγκη.
    Φυσικά και γκρινιάζω ειδικά όταν νιώθω ότι με αδικούν!!!
    Ναι η αυτοπεποίθηση σιγουρα είναι καλύτερα τώρα!!!!
    Να μην έχεις !!! Βρες τρόπους να την καταπολεμήσεις είναι μεγάλη μαλακια ?!!

  13. #28
    kopela93
    Guest
    Quote Originally Posted by asperger39 View Post
    φιλαρακι σε νιωθω κι εγω το ιδιο πρόβλημα εχω κι δε εχω συμπαράσταση αντιθέτους. έπαψα να πιστεύω στο άνθρωπο εγω που ειχα ολο το κοσμο φιλο μα ΗΤΑΝ ΜΟΝΟΠΛΕΥΡΟ !!!!μονον εγω το πίστευα
    Να πιστεύεις σε ο,τι θέλεις και να αντιστέκεσαι χωρίς να απογοητεύεσαι. Αυτοί είναι οι πιο δυνατοί άνθρωποι!!

Page 2 of 2 FirstFirst 12

Similar Threads

  1. Αποδοχη σεξουαλικοτητας
    By davidh in forum Ψυχώσεις & Σχιζοφρένεια
    Replies: 1
    Last Post: 25-11-2020, 12:45
  2. Αποδοχή συναισθημάτων
    By Tid3Hunter in forum Σχέσεις και Επικοινωνία
    Replies: 7
    Last Post: 06-05-2020, 21:23
  3. Αποδοχή του εαυτού μας
    By Evi555 in forum Αυτοεκτίμηση - Αυτοπεποίθηση
    Replies: 10
    Last Post: 17-12-2017, 20:19
  4. Αποδοχή απο τον πατέρα μου
    By andy87 in forum Σχέσεις και Επικοινωνία
    Replies: 2
    Last Post: 05-01-2014, 03:34
  5. κοινωνικη αποδοχη :(
    By carrot in forum Ψυχολογική Υποστήριξη & Αυτοβοήθεια
    Replies: 8
    Last Post: 22-11-2010, 10:40

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •