Κάπου να τα πω

[Lost in past]

Είμαι έγκυος, σε λίγες μέρες γενναω, ο φίλος μ είμαστε λίγο καιρό μαζί, μιλάει με άλλες... Ώρες ολόκληρες με μνμτα στ Facebook ... Κάθε φορά λέει ότι δεν τρέχει τίποτα αλλά επειδή είχα δει μνμτα που έτρεχε κάτι δεν τον πιστευω πλεον ακόμα κ αληθεια να λέει... Δεν ξέρω τι να κάνω... Δεν πιστεύω πως θα τ σταματήσει αυτό ακόμα και όταν έρθει το παιδι ... Πιστευω πως μένει μόνο για το παιδι και όταν παω να συζητήσω μαζί του ή φωνάζει ή μ λέει πως βαρέθηκε τα ίδια να τ λέω (τα λέω γιατί δεν κάθεται ούτε να μιλήσουμε, ουτε αλλάζει τπτ σε όλα αυτά) δεν ξέρω τι να κάνω, εχω σκεφτεί να φυγω, να τ μεγαλωσω μόνη μου όπως μπορέσω, στην Αθήνα τελική δεν Μ φταίει το μωρό σε τίποτα για να τραβάει όλα αυτά και από τους δυο μας! Δεν έχω κανέναν να μιλήσω, δεν ξέρω τι να κάνω, νιώθω χαμένη τελείως

Λυπάμαι που είσαι σε αυτή την κατάσταση. Το ότι μιλάει με άλλες σίγουρα δεν είναι καλό ακόμη και αν δεν κάνει κάτι. Και μόνο που έχεις φτάσει στο σημείο να νιώθεις ανασφάλεια και να μην είσαι καλά είναι άσχημο. Από προσωπική μου εμπειρία δεν διορθώνεται η κατάσταση, μόνο χειροτερεύει. Όσο θα παραπονιέσαι τόσο θα απομακρύνεστε και θα γίνεται πιο επιθετικός, απλά επειδή είναι τέτοιος ο χαρακτήρας του. Κανείς δε μπορεί να σου πει να φύγεις η να μείνεις, είναι δική σου απόφαση και αφορά τη ζωή σου. Τους λόγους που μπορεί να μείνει/μενει τους ξέρει μόνο αυτός και στην ουσία δε θα έπρεπε να σε απασχολούν, αυτό που πρέπει να καταλάβεις είναι τι κάνει εσένα να νιώθεις καλά και ήρεμη

[Lost in past]

Εγω δε σου λεω οτι έχεις άδικο, αυτό που λεω είναι ότι πρέπει πρώτα να διασφαλισεις ενα στοιχειώδες επίπεδο σχέσης και επικοινωνίας πριν τα πράγματα γίνουν πολύ σοβαρά με τον ερχομό ενός παιδιού.

Σκέψου η κοπέλα να πάθει επιλοχειο κατάθλιψη και να μην έχει υποστήριξη.

Τον τυπο δεν τον υπολογίζω καν, το πιθανότερο είναι ότι και αυτός έχει πανικοβληθει.

Συμφωνώ... Επίσης, καθένας ζει με τις συνέπειες των πράξεων και των επιλογών του... Απλά, καλό είναι να μην αλληλοσταυρωνομαστε και να μην δικαζουμε κάποιον που βρίσκεται σε δύσκολη θέση όταν χρειάζεται βοήθεια

[Sonia]

Κρατιέμαι κάθε φορά να μη σχολιάσω σε τέτοια θέματα, αλλά το έχω απορία δηλαδή, τα παιδιά τα υπολογίζει κανείς μέσα σε όλα αυτά;

"Το θέλαμε κι οι δύο" "Εσένα τι σε κάνει να νοιώθεις καλά" " Έτυχε να μείνω έγκυος, μάλλον νόμιζα ότι θα βγει plasma τηλεόραση χωρίς σωστή αντισύλληψη" "Άλλοι είναι μαζί 100 χρόνια κι όταν έρχεται παιδί τα κάνουν χάλια, οπότε δεν πειράζει που κάνουμε παιδιά χωρίς να ξέρουμε τι μας γίνεται και με ποιόν τα κάνουμε" "Η κουμπάρα του ξαδέρφου του πεθερού μου έχει παιδί με έναν που τον ήξερε 3 μήνες, παντευτήκανε και χωρίσανε όταν το παιδι ήταν 10, αλλά πολύ καλό παιδί τώρα είναι 20 χρονών, τι έπαθε η γυναίκα, συμβαίνουν αυτά, ονειρευόταν βέβαια να σπουδάσει, να κάνει παρέες, φίλους, οικογένεια με κάποιον που αγαπούσε, μπηκαν όλα αυτά στην άκρη, κάθησε μία δεκαετία με τον μαλάκα που τη βαρούσε και την κεράτωνε, πέρασε του λιναριού τα πάθη στο γάμο και το διαζύγιο, έφτυσε αίμα μετά να το μεγαλώσει, το παιδί είχε τα χίλια δυο ψυχολογικά κι απωθημένα, αλλά εντάξει μωρέ, τα παραβλέπουμε, καλό παιδί και δεν θα το άλλαζε με τίποτα, οπότε τελος καλό, όλα καλά", "Πηδηχτείτε ελεύθερα, αμολάτε παιδιά έτσι και μην τυχόν σας κρίνει κανείς, είναι τζιζ το θέμα της αντισύλληψης στην Ελλάδα ή το να λες το αυτονόητο, χωρίς προϋποθέσεις και μόνο με το συναίσθημα μετά από λίγο που φεύγει ο ενθουσιασμός μπορεί να σου μείνει το παιδί να ταλαιπωριέται και να ταλαιπωριέσαι κι εσύ μια ζωή κι όποιος τα θίγει αυτά είναι κακός και δεν έχει δικαίωμα να κρίνει" .

[Sonia]

Είμαι έγκυος, σε λίγες μέρες γενναω, ο φίλος μ είμαστε λίγο καιρό μαζί, μιλάει με άλλες... Ώρες ολόκληρες με μνμτα στ Facebook ... Κάθε φορά λέει ότι δεν τρέχει τίποτα αλλά επειδή είχα δει μνμτα που έτρεχε κάτι δεν τον πιστευω πλεον ακόμα κ αληθεια να λέει... Δεν ξέρω τι να κάνω... Δεν πιστεύω πως θα τ σταματήσει αυτό ακόμα και όταν έρθει το παιδι ... Πιστευω πως μένει μόνο για το παιδι και όταν παω να συζητήσω μαζί του ή φωνάζει ή μ λέει πως βαρέθηκε τα ίδια να τ λέω (τα λέω γιατί δεν κάθεται ούτε να μιλήσουμε, ουτε αλλάζει τπτ σε όλα αυτά) δεν ξέρω τι να κάνω, εχω σκεφτεί να φυγω, να τ μεγαλωσω μόνη μου όπως μπορέσω, στην τελική δεν Μ φταίει το μωρό σε τίποτα για να τραβάει όλα αυτά και από τους δυο μας! Δεν έχω κανέναν να μιλήσω, δεν ξέρω τι να κάνω, νιώθω χαμένη τελείως

Θεματοθέτρια,
Δεν έχει νόημα να συζητάς με αυτόν τα ίδια και τα ίδια. Το θέμα είναι το εξής: Μπορείς να ανακτήσεις την εμπιστοσύνη σου για τον συγκεκριμένο; Κι αν ναι, είναι αρκετό αυτό για να δουλέψει το μεταξύ σας; Κάτσε και μίλα του πέρα από το θέμα που έχεις κολλήσει, αν μιλάει με άλλες. Το πως βλέπει και βλέπετε τη ζωή σας από εδώ και πέρα. Όχι μόνο στα του παιδιού, αλλ'α και στο μεταξύ σας. Αν έχεις ξενερώσει κι έχει ξενρώσει και δεν φιάχνεται το θέμα, βάλε πρόγραμμα και δες βήμα βήμα το πως θα κινηθείς από 'δω και πέρα.

Πρώτον και κύριον στα πρακτικά. Αν τα σπάσετε που θα μείνεις, πως θα συντηρείσαι μέχρι να γεννήσεις και μετά. Τι ενέργειες έχετε κάνει για το νομικό κομμάτι. Αναγνώριση του παιδιού και ονοματοδοσία μόλις γεννηθεί; Φαντάζομαι εκεί δεν θα υπάρξει κάποια αλλαγή. Τι βοήθεια θα έχεις από εκείνον. Κάθε φορά λέμε οι γονείς μου, αλλά το παιδί δεν το έκανες με τους γονείς σου ξέρεις. Αν αυτός δεν είναι επικίνδυνος για το παιδί να το πάρεις και να εξαφανιστείς, πρέπει να έχει ρόλο και λόγο στη ζωή του παιδιού. Και δικαιώματα και υποχρεώσεις. Αν φτάσετε στον χωρισμό δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να το βλέπει, να το κρατάει κάποιες ώρες, να συνεισφέρει οικονομικά. Αυτά όμως αφού καθήσετε σοβαρά να δείτε οι δυό σας που πάει αυτή η κατάσταση.

[Lost in past]

Κρατιέμαι κάθε φορά να μη σχολιάσω σε τέτοια θέματα, αλλά το έχω απορία δηλαδή, τα παιδιά τα υπολογίζει κανείς μέσα σε όλα αυτά;

"Το θέλαμε κι οι δύο" "Εσένα τι σε κάνει να νοιώθεις καλά" " Έτυχε να μείνω έγκυος, μάλλον νόμιζα ότι θα βγει plasma τηλεόραση χωρίς σωστή αντισύλληψη" "Άλλοι είναι μαζί 100 χρόνια κι όταν έρχεται παιδί τα κάνουν χάλια, οπότε δεν πειράζει που κάνουμε παιδιά χωρίς να ξέρουμε τι μας γίνεται και με ποιόν τα κάνουμε" "Η κουμπάρα του ξαδέρφου του πεθερού μου έχει παιδί με έναν που τον ήξερε 3 μήνες, παντευτήκανε και χωρίσανε όταν το παιδι ήταν 10, αλλά πολύ καλό παιδί τώρα είναι 20 χρονών, τι έπαθε η γυναίκα, συμβαίνουν αυτά, ονειρευόταν βέβαια να σπουδάσει, να κάνει παρέες, φίλους, οικογένεια με κάποιον που αγαπούσε, μπηκαν όλα αυτά στην άκρη, κάθησε μία δεκαετία με τον μαλάκα που τη βαρούσε και την κεράτωνε, πέρασε του λιναριού τα πάθη στο γάμο και το διαζύγιο, έφτυσε αίμα μετά να το μεγαλώσει, το παιδί είχε τα χίλια δυο ψυχολογικά κι απωθημένα, αλλά εντάξει μωρέ, τα παραβλέπουμε, καλό παιδί και δεν θα το άλλαζε με τίποτα, οπότε τελος καλό, όλα καλά", "Πηδηχτείτε ελεύθερα, αμολάτε παιδιά έτσι και μην τυχόν σας κρίνει κανείς, είναι τζιζ το θέμα της αντισύλληψης στην Ελλάδα ή το να λες το αυτονόητο, χωρίς προϋποθέσεις και μόνο με το συναίσθημα μετά από λίγο που φεύγει ο ενθουσιασμός μπορεί να σου μείνει το παιδί να ταλαιπωριέται και να ταλαιπωριέσαι κι εσύ μια ζωή κι όποιος τα θίγει αυτά είναι κακός και δεν έχει δικαίωμα να κρίνει" .

Καλά έκανες και συγκρατουσες τον εαυτό σου να μη σχολιάζεις. Συμφωνώ με αυτά που λες ΑΛΛΑ Δεν είναι η ώρα για τέτοιο σχολιασμό. Η κοπέλα ΓΕΝΝΑΕΙ σε λίγες μέρες, δεν αλλάζει κάτι και το μόνο που καταφέρνεις είναι να τη φέρεις σε ακόμη πιο δύσκολη θέση. Αν δε μπορείς να βοηθήσεις αυτόν που ζητάει βοήθεια τουλάχιστον μη τον σπρώχνεις πιο κάτω. Αυτά που αναφέρεις είναι σωστά και συμφωνώ απόλυτα. Είμαστε πλέον μια προβληματική κοινωνία επειδή στην ουσία δεν υπάρχουν υγιείς σχέσεις.
ΚΑΛΟ είναι να τα σκεφτεί κάποιος ΠΡΙΝ φτάσει εκεί που έφτασε, μετά έχει άλλο αγώνα ΚΑΙ εδώ ακριβώς βρισκόμαστε τωρα. Το δεύτερο μήνυμα σου είναι σωστό, πρακτικό και δινει λύσεις και κατεύθυνση, ΑΛΛΑ αυτό θα βοηθούσε εάν η κοπέλα δεν είχε κανένα συναισθήμα και μπορούσε απλά να εκτελέσει τα βήματα βάση λογικης

[Sonia]

Μα το συναίσθημα την έφερε σε δυσχερή θέση, οπότε τώρα πρέπει να βάλει μπροστά τη λογική για να βγει από αυτήν. Τι να της πω, "μείνε με το συναίσθημα και μη κάνεις τίποτα, μέχρι να γίνουν τα πράγματα τρεις χειρότερα και να σε αναγκάσουν οι καταστάσεις να κάνεις κάτι";

[Lost in past]

Μα το συναίσθημα την έφερε σε δυσχερή θέση, οπότε τώρα πρέπει να βάλει μπροστά τη λογική για να βγει από αυτήν. Τι να της πω, "μείνε με το συναίσθημα και μη κάνεις τίποτα, μέχρι να γίνουν τα πράγματα τρεις χειρότερα και να σε αναγκάσουν οι καταστάσεις να κάνεις κάτι";

Πάλι συμφωνώ και ταυτόχρονα διαφωνώ μαζί σου. Ναι είναι σωστά αυτά που γράφεις, απλά οι άνθρωποι δε λειτουργούν με διακόπτη η με προγραμματισμένες εντολές και δυστυχώς έχουν συναισθήματα, ανασφάλειες, φοβίες τα οποία δε μπορούν έτσι απλά από τη μια στιγμή στην άλλη να απενεργοποιησουν επειδή πρέπει η επειδή κάποιος άλλος το λέει ακόμη και αν είναι γνωρίζουν πως είναι για το καλό τους.

Πέρα από το γεγονός ότι έρχεται ένα παιδί σύντομα - που ούτως ή άλλως θα φέρει αλλαγή στη ρουτίνα και αναστάτωση -
χρειάζεται χρόνος και ηρεμία για να γίνει η συνειδητοποίηση της καταστασης, να παρθούν οι αποφάσεις και να ξεκινήσει η υλοποίηση. Όλοι μπορούμε να δούμε πιο καθαρά την κατάσταση κάποιου τρίτου αλλά δεν είναι έτσι απλά γι αυτόν που το ζει.

[Sonia]

Η ένστασή μου σε όλα αυτά είναι ότι αν φέρνεις τον άλλο προ των ευθυνών του να τον ταρακουνήσεις, θεωρείται ότι του δίνεις μία να πάει παρακάτω, αντί ότι του δίνεις κίνητρο να διορθώσει τα κακώς κείμενα και συνειδητοποιόντας ότι έκανε μαλακία να προσπαθήσει δυο φορές περισσότερο να διορθώσει μία κατάσταση. Και να βγει κάτι καλό από όλο αυτό, να βγει κι ο ίδιος πιο ώριμος και δυνατός. Οπότε χαϊδεύουμε αυτιά και διαιωνίζονται καταστάσεις.

Ένας προβληματισμός που έθεσε η θεματοθέτρια π.χ. αν χωρίσει είναι τι θα γίνει με το παιδί όταν τελειώσει η άδειά της και ότι δεν έχει γονείς να βοηθήσουν και ο σύντροφός της δουλεύει κι αυτός. Και ρωτάω κι εγώ τώρα, πριν σκεφτεί χωρισμούς κτλ, δεν ήταν ένα θέμα αυτό όπου έπρεπε ήδη να έχει σκεφτεί λύσεις έτσι κι αλλιώς;

Ρώτησε η κοπέλα δεν ξέρω τι να κάνω, αισθάνομαι χαμένη κτλ κι όταν της απαντάω κάτι, να χωνέψει ότι δεν τα στάθμισε καλά κάποια πράγματα και πρέπει να δει τι θα κάνει, να αναλάβει ευθύνες και πρωτοβουλίες αλλά σίγουρα όχι να αφήνει τα πράγματα στην τύχη τους, πετάγεσαι εσύ και λες μονίμως μη ζορίζεις την κοπέλα συναισθηματικά. Ε, ας μη ζοριζουμε την κοπέλα, να καθόμαστε στο θέμα της, να λέμε αχ ψυχούλα μου τι έπαθες, είσαι συναισθματικά ευάλωτη, μείνε στα χαμένα κι ότι βρέξει ας κατεβάσει.

Εγώ έχω διαφορετική αντίληψη για τα πράγματα. Σεβαστή η προσέγγισή σου, σεβαστή κι η δική μου, σε ανοιχτό φόρουμ είμαστε, ας έρθει η ίδια αν θέλει να κατευθευθύνει τη συζήτηση ή να καταθέσει τις σκέψεις της ή ξέρω κι εγώ τι.