τι ειναι τελικα αυτη η καταθλιψη ;;;;

[Remedy]

Originally posted by Sofia

Remedy,

πρεπει να πώ ότι διαβαζοντας τα οσα γραφεις με ταξιδεψες. Στο παρελθον, σε μια δικη μου χρονικη περιοδο πολυ επιπονη κ εντονα μοναχικη. Σ ευχαριστω γι αυτο....

Εγω δεν μπορουσα να ακουσω τα δικα μου αγαπημενα τραγουδια. Οποτε, επελεγα να ακουω μονο μουσικη, οχι τραγουδια. Ουτε ξενα, που οι στιχοι τους με \"ακουμπουσαν\"...ισως γιατι ακουμπουσαν κατευθειαν στις πληγες μου, οπως το αλατι.

Ισχυε το ιδιο οπως κ με σενα η επιθυμια μου για επικοινωνια με αλλους. Την κολλητη μου κ ποσο ηθελα να την δω. Κ με τις παρρεες αποκοπηκα με δικη μου πρωτοβουλια. Αργα κ σταθερα.Με προφάσεις οπως πχ βαριεμαι. Μαλιστα την κολλητη μου την ντρεπομουν, κ δεν μπορουσα να της αρνηθω να την δω για ενα καφε: περισσοτερο για να ακουσω τα νεα της, παρα να μιλησω εγω για τα δικα μου.

Κ ναι, ειχα αντισυμπτώματα: οπως το χιουμορ, ο αυτοσαρκασμος, η εντονη δραστηριοτητα στη δουλεια. Αυτα ηταν τα οπλα μου, στα προανεφερομενα ομως. Ενα ειδος αμυντικου μηχανισμου. Κ προστασιας του εαυτου μου....

Ποτε δεν παραμελησα τον εαυτο μου εξωτερικα, σιγουρα σε σχεση με το παρελθον, αλλα καθολου σε αντικειμενικη βάση.

Η κριση ηλικιας που αναφερεις μπορει να αποτελεσει αφορμη για να ερθουν πολλα πραγματα στην επιφανεια. Κ ενας απολογισμος μπορει να μας φερει-αν αντεξουμε- αντιμετωπους με μεγαλες αληθειες.

Remedy, δεν εχει τοση σημασια αν εχεις κατάθλιψη ή οχι. Μπορει κ να ναι, μπορει κ οχι...εγω οταν ξεκινησα ψυχοθεραπεια, η διαγνωση που μου εγινε μετα απο δύο μηνες ήταν πώς ειχα ενα καταθλιπτικο επεισοδιο. Αυτο ομως, ηταν ο σεισμος που εγινε μεσα μου. Κ τελειωσε. Την αναστήλωση, επρεπε να την κανω εγω, αφου τα συντριμια υπήρχαν ακομα μεσα μου...

Remedy, γραφεις πολυ ωραια..Σ ευχαριστω γι αυτο κ για την παρουσια σου εδω μεσα.Για καποιο λογο, ακουμπας σε πολυ δικα μου θεματα.

Σου ευχομαι να μιλησεις για τα βαθυτερα σου θεματα, περισσοτερο...Θα ανακαλυψεις πολλα, που τωρα ισως ουτε τα φανταζεσαι.

Σοφια
σε ευχαριστω για τον χρονο σου , για την απαντηση σου και για τα καλα σου λογια.
κι εγω εκτιμω πολυ την σκεψη σου, την ευαισθησια σου, τον τροπο που εκφραζεσαι και την παρουσια σου εδω, γενικοτερα.
ειχα διαβασει και το σχολιο σου για μενα στο θεμα με τις \"καλωσυνες\" και εξεπλαγην. ευχαριστα...ειχα δε κι εχω ακομα περιεργεια να μαθω ποιο θεμα συζητουσαμε τοτε που ταυτιστηκες με την απαντηση μου...
μπορουμε οποτε θελεις να συζητησουμε και ιδιαιτερως αν νομιζεις...

για τα τραγουδια κι εγω αυτο εννοω ακριβως. μιλαω για τραγουδια που με αγγιζουν οι στιχοι τους. τα ακουω βεβαια, αλλα οχι δημοσιως

εχει αλλαξει η διαθεση σου τωρα?πως λειτουργεις σε σχεση με αυτα που λεμε?ποσο καιρο παλιοτερα σου συνεβη αυτο?
φανταζομαι οτι συναρτας την οποια αλλαγη σου με την ψυχοθεραπεια που αποφασισες να κανεις....
το επεισοδιο που ανεφερες ειχε πιο εντονα και συγκεκριμενα συμπτωματα απο αυτα που λεω εγω?

δεν ξερω ποσο νοσταλγικο ηταν το \"ταξιδι \" που μου ανεφερες, φοβαμαι οτι ισως ηταν θλιβερο....

[Sofia]

Δεν ξερω απο το που να πρωτοξεκινησω....

Να σου πώ πώς για τα τραγουδια, ας πουμε αυτα που παραθετω τωρα στο music δεν υπήρχε περιπτωση να τα ακουγα τοτε χωρις να με παιρνουν τα κλαμματα...πολυ κλαμα ομως, πολυ \"κάτω\"....που παντα ακουγα τα συγκεκριμενα ειδη μουσικης...ε, εκεινη την περιοδο αντεχα μονο μπιτακια...οτιδηποτε πιο βαρυ με εριχνε στα πατωματα...( το τραγουδι \"το πατωμα\" το ξερεις??))....εγω δεν τα ακουγα ουτε μονη μου. τα εκοψα μαχαιρι απο καποιο σημειο κ μετα.

Τωρα ομως εχω επανελθει. Ακουω τα παντα. Χωρις ομως να σημαινει πώς δεν μου προκαλουν συναισθηματα συγκεκριμενα τραγουδια. Που ειτε με ταξιδευουν σε περασμενα μου βιωματα ή μου λενε κατι....Με αγγιζουν, χωρις ομως να με λυγιζουν. Δεν ξερω αν καταλαβαινεις τί θελω να πω.

Η κατάσταση με την μουσικη, με τα τραγουδια ισως ακουγεται υπερβολικη ή γελοια. Πραγματικα νομιζω πώς δεν ειναι. Αντιθετα για μενα ειναι ενδεικτικη μιας εποχης. Δεν ειναι πολυ παλια εποχη. Ειχα ξεκινησει να αισθανομαι εντονα ετσι πριν 3-4 χρονια. Ηταν θλιβερη η περιοδος εκεινη κ εντονα μοναχικη. Δεν ειχα σημαδια εντονα, που καποιος που δεν με γνωριζε καλυτερα θα μπορουσε να πει οτι δεν ειμαι καλα. Δεν κυκλοφορουσα δλδ λετσαρια, απλυτη, απεριποιητη, αβαφη κλπ.
Αρχισα να υποψιαζομαι οτι κατι δεν πάει καλα, οταν για δραστηριοτητες που αλλους καιρους ειχα πολυ διαθεση, επαψα πλεον να εχω κεφι. Ας πουμε, οταν η καλυτερη μου φιλη κανονιζε να παμε για καφεδακι δεν υπηρχε περιπτωση να μην πάω. Ε, εκεινο το διαστημα πηγαινα σχεδον διαικπεραιωτικα. Παρολα αυτα οταν εβγαινα και εκανα πολυ χιουμορ κ γελουσα κ με τα προβληματα μου, κ αυτοσαρκαζομουν (στην πορεια ειδα πώς κ γιατι). Φυσικα κ ηθελα να ξερω πώς ειναι κ τί κανει η φιλη μου κ ηθελα να βοηθησω οσο μπορουσα σε ενα προβλημα που περνουσε, αλλα στερευα ταυτοχρονα και απο ενεργητικοτητα. Τοτε ηταν που εμαθα κ το φορουμ, θελοντας να μαθω κατι για τον φιλο της κ την ιδια...Κ ειδα πως κ εγω μπορει να εχω κατι....

Αλλο συμπτωμα που ειχα: ηθελα ησυχια, με ενοχλουσαν οι φωνες, ο θορυβος απο εξω....αν κ ειχα παντα κατι να παιζει, ραδιοφωνο, τηλεοραση....αισθανομουν ομως πολυ ευαισθητη με εξωτερικους θορυβους.

Στη δουλεια ημουν δραστηρια, στα πλαισια που ημουν παντα. Η ορεξη μου για φαγητο ηταν η ιδια. Αλλες μερες περισσοτερη αλλες λιγοτερη, αλλα στα ιδια πλαισια με το παλιοτερο διαστημα. Τα ιδια ισχυαν κ για το σεξ.

Το τελειωτικο \"χτυπημα\" ηρθε οταν ο φιλος μου, μου εφερε ενα βιβλιο για την κατάθλιψη, καποια αρθρα που ειχε εκτυπωσει απο το ιντερνετ κ μου ειπε πώς πρεπει να δω εναν ειδικο. Εκει θυμαμαι πώς θυμωσα παρα πολυ. Τον χαστουκισα μαλιστα....Εκ των υστέρων μπορω να σου πω πώς χρειαστηκα εκεινο το ταρακουνημα.

Συμπερασματικα εχω να σου πώ πώς υπήρχαν αλλαγες μου κατα τη διαρκεια του επεισοδιου, καποιες μπορουσα να τις δω καποιες δεν αντεχα να τις διαπιστώσω. Η αποψη του φιλου μου για το πώς με εβλεπε τοτε, ηταν πολυ σημαντικη. Γιατι περα απο το ερωτικο κομματι, εμπιστευομουν την ματια του στα πραγματα. Ηταν σκληρο πολυ για μενα να διαπιστώσω οτι \"βουλιαζω\". Τα συμπτωματα ήταν εντονα μεσα μου, οσο πιο πολυ αντεχα να τα δω, τοσο περισσοτερο διαπιστωνα το βαρος τους. Εξωτερικα φαινονταν αμελλητεα...ισως κ καθολου.

Ομως η σταθερη απουσια της ανεμελιας...(κι ας μην ηταν ποτε πρωταγωνιστρια, παντα επαιζε εστω λιγο) κ το κλεισιμο μου με προβληματισε.Σε συνδιασμο με τα οσα σου αναφέρω...

Υποθετω πώς ολα αυτα ακουγονται στεναχωρα κ θλιβερα. Και ηταν για μενα. Ομως Remedy ηταν ταυτοχρονα μια περιοδος μεσα στην οποια ειδα πιο καθαρα καποια πραγματα: ποιοι ειναι διπλα μου ας πουμε, πώς ειμαι εγω κ το βασικοτερο: οτι δεν περναω καλα. Κ σηματοδοτησε την αναγκη μου για αλλαγη. Που παντα ετρεμα αυτο: τις αλλαγες.Οποτε ηταν μια περιοδος που εκ των υστέρων βεβαια λέω πώς καλα εκανε κ ήρθε.

Αυτα.....

Υ.Γ. Μπορει να ειναι κ το μεγαλύτερο μνμ μου στο φορουμ...

[Remedy]

Originally posted by Sofia
Δεν ξερω απο το που να πρωτοξεκινησω....

Να σου πώ πώς για τα τραγουδια, ας πουμε αυτα που παραθετω τωρα στο music δεν υπήρχε περιπτωση να τα ακουγα τοτε χωρις να με παιρνουν τα κλαμματα...πολυ κλαμα ομως, πολυ \"κάτω\"....που παντα ακουγα τα συγκεκριμενα ειδη μουσικης...ε, εκεινη την περιοδο αντεχα μονο μπιτακια...οτιδηποτε πιο βαρυ με εριχνε στα πατωματα...( το τραγουδι \"το πατωμα\" το ξερεις??))....εγω δεν τα ακουγα ουτε μονη μου. τα εκοψα μαχαιρι απο καποιο σημειο κ μετα.

Τωρα ομως εχω επανελθει. Ακουω τα παντα. Χωρις ομως να σημαινει πώς δεν μου προκαλουν συναισθηματα συγκεκριμενα τραγουδια. Που ειτε με ταξιδευουν σε περασμενα μου βιωματα ή μου λενε κατι....Με αγγιζουν, χωρις ομως να με λυγιζουν. Δεν ξερω αν καταλαβαινεις τί θελω να πω.

Η κατάσταση με την μουσικη, με τα τραγουδια ισως ακουγεται υπερβολικη ή γελοια. Πραγματικα νομιζω πώς δεν ειναι. Αντιθετα για μενα ειναι ενδεικτικη μιας εποχης. Δεν ειναι πολυ παλια εποχη. Ειχα ξεκινησει να αισθανομαι εντονα ετσι πριν 3-4 χρονια. Ηταν θλιβερη η περιοδος εκεινη κ εντονα μοναχικη. Δεν ειχα σημαδια εντονα, που καποιος που δεν με γνωριζε καλυτερα θα μπορουσε να πει οτι δεν ειμαι καλα. Δεν κυκλοφορουσα δλδ λετσαρια, απλυτη, απεριποιητη, αβαφη κλπ.
Αρχισα να υποψιαζομαι οτι κατι δεν πάει καλα, οταν για δραστηριοτητες που αλλους καιρους ειχα πολυ διαθεση, επαψα πλεον να εχω κεφι. Ας πουμε, οταν η καλυτερη μου φιλη κανονιζε να παμε για καφεδακι δεν υπηρχε περιπτωση να μην πάω. Ε, εκεινο το διαστημα πηγαινα σχεδον διαικπεραιωτικα. Παρολα αυτα οταν εβγαινα και εκανα πολυ χιουμορ κ γελουσα κ με τα προβληματα μου, κ αυτοσαρκαζομουν (στην πορεια ειδα πώς κ γιατι). Φυσικα κ ηθελα να ξερω πώς ειναι κ τί κανει η φιλη μου κ ηθελα να βοηθησω οσο μπορουσα σε ενα προβλημα που περνουσε, αλλα στερευα ταυτοχρονα και απο ενεργητικοτητα. Τοτε ηταν που εμαθα κ το φορουμ, θελοντας να μαθω κατι για τον φιλο της κ την ιδια...Κ ειδα πως κ εγω μπορει να εχω κατι....

Αλλο συμπτωμα που ειχα: ηθελα ησυχια, με ενοχλουσαν οι φωνες, ο θορυβος απο εξω....αν κ ειχα παντα κατι να παιζει, ραδιοφωνο, τηλεοραση....αισθανομουν ομως πολυ ευαισθητη με εξωτερικους θορυβους.

Στη δουλεια ημουν δραστηρια, στα πλαισια που ημουν παντα. Η ορεξη μου για φαγητο ηταν η ιδια. Αλλες μερες περισσοτερη αλλες λιγοτερη, αλλα στα ιδια πλαισια με το παλιοτερο διαστημα. Τα ιδια ισχυαν κ για το σεξ.

Το τελειωτικο \"χτυπημα\" ηρθε οταν ο φιλος μου, μου εφερε ενα βιβλιο για την κατάθλιψη, καποια αρθρα που ειχε εκτυπωσει απο το ιντερνετ κ μου ειπε πώς πρεπει να δω εναν ειδικο. Εκει θυμαμαι πώς θυμωσα παρα πολυ. Τον χαστουκισα μαλιστα....Εκ των υστέρων μπορω να σου πω πώς χρειαστηκα εκεινο το ταρακουνημα.

Συμπερασματικα εχω να σου πώ πώς υπήρχαν αλλαγες μου κατα τη διαρκεια του επεισοδιου, καποιες μπορουσα να τις δω καποιες δεν αντεχα να τις διαπιστώσω. Η αποψη του φιλου μου για το πώς με εβλεπε τοτε, ηταν πολυ σημαντικη. Γιατι περα απο το ερωτικο κομματι, εμπιστευομουν την ματια του στα πραγματα. Ηταν σκληρο πολυ για μενα να διαπιστώσω οτι \"βουλιαζω\". Τα συμπτωματα ήταν εντονα μεσα μου, οσο πιο πολυ αντεχα να τα δω, τοσο περισσοτερο διαπιστωνα το βαρος τους. Εξωτερικα φαινονταν αμελλητεα...ισως κ καθολου.

Ομως η σταθερη απουσια της ανεμελιας...(κι ας μην ηταν ποτε πρωταγωνιστρια, παντα επαιζε εστω λιγο) κ το κλεισιμο μου με προβληματισε.Σε συνδιασμο με τα οσα σου αναφέρω...

Υποθετω πώς ολα αυτα ακουγονται στεναχωρα κ θλιβερα. Και ηταν για μενα. Ομως Remedy ηταν ταυτοχρονα μια περιοδος μεσα στην οποια ειδα πιο καθαρα καποια πραγματα: ποιοι ειναι διπλα μου ας πουμε, πώς ειμαι εγω κ το βασικοτερο: οτι δεν περναω καλα. Κ σηματοδοτησε την αναγκη μου για αλλαγη. Που παντα ετρεμα αυτο: τις αλλαγες.Οποτε ηταν μια περιοδος που εκ των υστέρων βεβαια λέω πώς καλα εκανε κ ήρθε.

Αυτα.....

Υ.Γ. Μπορει να ειναι κ το μεγαλύτερο μνμ μου στο φορουμ...

μπα....
αν θα επρεπε να τα χαρακτηρισω, μαλλον πολυ γνωριμα ακουγονται ολα αυτα που μου γραφεις παρα θλιβερα....

εαν καταλαβα καλα,δεν υπηρξε ενα ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ γεγονος που τα ξεκινησε αυτα, αλλα η γενικοτερη πορεια σου , οι επιλογες σου κλπ...σωστα?
αυτο που χαρακτηρισες πριν ως \"καταθλιπτικο επεισοδιο\" ηταν αυτη η φαση γενικα η υπηρξε καποια κριση σεαυτο το διαστημα?
πως αρχισαν νααλλαζουν τα πραγματα για σενα?συνειδητοποιωντας και συζητωντας ολα αυτα η με αλλαγες που εκανες στην ζωη σου?

αλλη μια μεγαλη ταυτιση με αυτα που εχεις βιωσει ειναι το γεγονος οτι συνειδητοποιησες οτι δεν ηθελες αλλαγες....
το ιδιο συνεβαινε και για μενα...το αποδιδω σε μια προσκολληση στην παιδικοτητα και την ασφαλεια που ηθελα να νοιωθω στο...συναισθηματικο μου περιβαλλον.
εμαθα ομως στην πορεια οτι οταν δεν ψαχνεις και αποφευγεις να δεις τις αλλαγες που θα πρεπε να γινουν, ερχονται και σε βρισκουν αυτες.....με πολυ επιτακτικο τροπο....

συνειδητοποιω συχνα σκεφτομενη την πορεια μου οτι πολλα απο τα συμπτωματα διαθεσης που σου περιεγραψα, υπηρρχαν οπως σου ειπα και πριν το τελος τηςσχεσης μου....τα καλυπτα ομως με μια καθημερινοτητα στασιμη μεν, αλλα επουλωτικη....οπως νομιζα.....
εβλεπα, αλλα δεν ηθελα να κανω κατι για την σχεση μου που βαλτωνε και με κρατουσε πισω....οταν το κατι εγινε εκ των πραγματων γιατι δεν μπορεσαμε να το αποφυγουμε, αντι να απελευθερωθω, βυθιστηκα γιατι δεν ημουν ετοιμη να το διαχειριστω...

[Sofia]

Originally posted by Remedy

εαν καταλαβα καλα,δεν υπηρξε ενα ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ γεγονος που τα ξεκινησε αυτα, αλλα η γενικοτερη πορεια σου , οι επιλογες σου κλπ...σωστα?
αυτο που χαρακτηρισες πριν ως \"καταθλιπτικο επεισοδιο\" ηταν αυτη η φαση γενικα η υπηρξε καποια κριση σεαυτο το διαστημα?
πως αρχισαν νααλλαζουν τα πραγματα για σενα?συνειδητοποιωντας και συζητωντας ολα αυτα η με αλλαγες που εκανες στην ζωη σου?

ήταν μια πορεια που προετοιμαζε την εκρηξη: αν πω έτσι το καταθλιπτικο επεισοδιο. Κατα το διαστημα του επεισοδιου, ημουν πανω κατω ετσι. Υπήρχαν οι καλυτερες μερες κ οι χειροτερες αλλα με απειροελαχιστες διαφορες στα πανω κ σημαντικες προς το κατω. Οι εκρηξεις ήταν με επιανε κλαμα με το παραμικρο, αισθανομουν πολυ ριγμενη, αδικημενη κλπ.΄Επειδη θυμομουν κ παλιοτερες καταστασεις...Θυμομουν τί ειχε γινει πριν 1 χρονο κ με επιανε το παραπονο...κάπως ετσι.

Τα πραγματα αρχισαν να αλλαζουν οταν πηρα την αποφαση να κανω ψυχοθεραπεια. Αυτο σαν αποφαση, το ειδα σαν μεγάλη ηττα. Δλδ το να ξεκινησω ψυχοθεραπεια. Ειχα σκεψεις του τύπου \"που κατάντησα\", \"εκει εφτασα\"..κλπ....μεγάλη ματαιωση αυτη για μενα. Μαλλον τεράστια!

Οι μεγάλες αλλαγες ομως ήρθαν οταν στην πορεια της θεραπειας (απο τις πρωτες κιολας συνεδριες) είδα πώς μαζεύτηκαν ολα αυτα μεσα μου κ πώς προετοιμαστηκε το περιφημο επεισοδιο. Πώς συνεβαλα εγω σ αυτο....Πολυ κλαμα Remedy....θεραπευτικο ομως!

Ετσι θα θελα πώς οι αλλαγες εγιναν πρωτα μεσα κ μετά έξω.Αλλα οχι με μεγάλες χρονικες διαφορες...σχεδον ταυτοχρονα...

[giota]

http://www.youtube.com/watch?v=4NTRDDxbky

Μιλάτε για κλάμα όταν τραγουδάτε;για κλάμα όταν ακούτε τραγούδια που σας αγγίζουν;νομίζω πως σε όλους συμβαίνει όταν βρίσκονται σε τέτοια φάση.Εχω ρίξει κλάμα στο αυτοκίνητο ακούγοντας τραγούδια που με άγγιζαν.Κάποτε οδηγούσα ήμουν μόνη ταξίδευα και μόλις έμπαινα στην Πάτρα.Ακούω για πρώτη φορά το τραγούδι του Σφακιανάκη ,<οπως> οδηγώντας.΄Την περόδο εκείνη ήταν σαν να είχε γραφτεί για μένα έτσι αισθανόμουν.Αρχισα να κλαίω πολύ να οδηγώ στο κέντρο της Πάτρας και να σπαράζω.Δεν με σκεφτόμουν τον κόσμο που θα με κοιτούσε το άκουγα και έκλαιγα με αναφιλιτά.Πολλές φορές έχει συμβεί στο αυτοκίνητο συνήθως που βάζω μουσική τότε όμως είχαν γίνει διάφορα γεγονότα με τον άνδρα μου και τους γονείς του που μετά απο φοβερή κούραση και προσπάθεια δεν είχε αναγνωριστεί τίποτε.Το τραγούδι αυτό ήρθε και έδεσε και ακόμη συγκινούμαι γιάυτό αποφεύγω να το ακούσω

[Sofia]

Originally posted by Remedy
συνειδητοποιω συχνα σκεφτομενη την πορεια μου οτι πολλα απο τα συμπτωματα διαθεσης που σου περιεγραψα, υπηρρχαν οπως σου ειπα και πριν το τελος τηςσχεσης μου....τα καλυπτα ομως με μια καθημερινοτητα στασιμη μεν, αλλα επουλωτικη....οπως νομιζα.....
εβλεπα, αλλα δεν ηθελα να κανω κατι για την σχεση μου που βαλτωνε και με κρατουσε πισω....οταν το κατι εγινε εκ των πραγματων γιατι δεν μπορεσαμε να το αποφυγουμε, αντι να απελευθερωθω, βυθιστηκα γιατι δεν ημουν ετοιμη να το διαχειριστω...

καταλαβαινω παρα πολυ καλα τί λες κ κυρίως πώς γινεται ολο αυτο. η αδρανεια προέρχεται απο φοβο μήπως κ χαλασει κατι, αλλα παράλληλα βλεποντας τις αλλαγες η αδρανεια παραμενει...αρα καποιο κενο υπάρχει.τί προκαλει την αδράνεια, πώς το κανει? κ τί μας καθηλώνει?

πολλα τετοια μεσω της θεραπειας μου αναγκαστηκα να ψαξω, να βρω, να δω. Αυτο το κοιτταγμα εχει πολυ απογοητευση, αλλα με εναν τροπο που δεν μπορω να εξηγησω δινει κ θάρρος!

[σέϊτα]

καλημερα παιδια,

ποια ειναι τα σωματικα σας συμπτωματα οσοι πασχετε απο καταθλιψη ; οποιουδηποτε βαθμου.
εχετε δηλ. πονοκεφαλους, η βαρυ κεφαλι, εχετε βαρυ στομαχι, η ανακατευεται ;

δωστε μου μαι εικονα.

κατι μερες τα αυτια μου και το κεφαλι μου ζυγιζουν 100 κιλα.

[mariap]

Εμενα με πιανουν συχνα ημικρανιες μαζι με εμετο, ευαισθησια στο φως και ηχο, και μπορει να διαρκουν μεχρι και μερες.

Ακομα και το στομαχι μου, με πιανουν κραμπες στο στομαχι μαζι με δυνατο πονο.

Δεν ξερω αν αυτα τα συμπτωματα σχετιζονται, ελπιζω να σε βοηθησα.

[σέϊτα]

mariap

ναι με βοηθησες, καταλαβαινω οτι δεν υποφερεις μονο απο αυτα αλλα οτι αυτα τα συμπτωματα ειναι τα σωματικα συμπτωματα εξ αιτιας της καταθλιψης.

πες μου αν ειναι ετσι γιατι μου δινεις πολυ κουραγιο.

[mariap]

Nαι , νομιζω πως ειναι ψυχοσωματικα συμπτωματα , γιατι με πιανουν αν στεναχωρηθω εντονα , ή αν εχω καποια κριση καταθλιψης.