Υπάρχει κανείς εκεί έξω; - Page 3
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Page 3 of 3 FirstFirst 123
Results 31 to 43 of 43
  1. #31
    Member
    Join Date
    Mar 2020
    Posts
    45
    Quote Originally Posted by Walk alone View Post
    Σε ευχαριστώ πολύ!ναι ξέρω ότι έρχονται,θα προσπαθήσω κι εγώ να πάω..με κάνω ήδη εικόνα.μονη μες στη μέση με μια μπύρα στο χέρι και κλάμα.γνωστη καταθλιψαρα φίλη μου καλή!το νέο τους τραγούδι όνειρο!
    Άκουσε με...
    Ο γραπτός λόγος σου έχει φωνή,μπορώ να την αισθανθώ στην ατμόσφαιρα.
    Οι περιγραφές που κάνεις είναι πάρα πολύ καλές,μπορείς να αποτυπώσεις οποιοδήποτε συναίσθημα και εικόνα θες σε πολύ μεγάλο βαθμό,ξέρω μόνο έναν μη γνωστό που το κάνει αυτό και αυτός είναι που σου γράφει,το έχεις,έχεις ταλέντο,όλη αυτή η οδύνη μέσα σου ψάχνει τρόπο να εκφραστεί,μπορείς να απελευθερώσεις όλη αυτή τη δύναμη που έχεις μέσα σου και να την οδηγήσεις προς τα έξω.
    Το έχω συζητήσει με την ψυχοθεραπευτρια μου και μου έχει πει να μη σταματάω να γράφω,μου έκανε εντύπωση γιατί η προηγούμενη που είχα μου είχε πει "Μη γράφεις άλλο".
    Πιστεύω έχεις ταλέντο σε αυτό.
    Η γραφή μπορεί σε ένα βαθμό να σε θεραπεύσει ή για να το πω καλύτερα να σε ανακουφίσει.
    Πήρα δύο από τα μηνύματά σου και τα έχω στο σημειωματάριο μου,θα προσπαθήσω να ξεκινήσω μια ιστορία με βάση αυτά τα δικά σου λόγια,θα κάνω την αρχή μόνο και θα την αναρτήσω κάπου να τη δεις,πιστεύω ακράδαντα πως μπορείς να τη συνεχίσεις,αν το θες θα βρεις άκρη.
    Ο τρόπος που σκέφτεσαι είναι χαοτικος,το ξέρω,έχεις μεγαλώσει πάρα πολύ τα συναισθήματα σου και όλα μέσα σου είναι πολύ έντονα,μπορείς να το αναγνωρίσεις και εσύ στον εαυτό σου και να προσπαθήσεις να του φερθείς λίγο ποιο στοργικά.
    Δε σου λέω πως θα βρεις αυτά που ψάχνεις,σου λέω πως ακόμα και αν δε τα βρεις,μπορείς να ελπίζεις σε μια ουσιαστική και ολοκληρωμένη σχέση με εσένα την ίδια,έχεις ανάγκη να "σε αγκαλιάσεις"
    Στα λέω όλα αυτά επειδή είναι και δικές μου σκέψεις που τις κουβαλάω όλη μέρα και ξέρω πως εκφράζουν όχι μόνο εσένα αλλά και πολλούς άλλους σαν εμάς.
    Στη συναυλία πιστεύω θα πας,είμαι σχεδόν σίγουρος ότι πρέπει να πας,εγώ είναι κάτι που το περιμένω πολύ καιρό,δε ξέρω πως θα είμαι όταν φτάσω και πιθανολογω δε θα είμαι καθόλου καλά αλλά ταυτόχρονα θα είμαι εκεί έτοιμος να το βιωσω,περιμένω πολύ καιρό να δω τον høyem γιατί με εκφράζει απόλυτα και με έχει σημαδέψει με τη μουσική του,πιστεύω είναι και ο ίδιος λίγο πολύ σημαδεμένος.
    Δεν είμαστε ελατωματικοι,δεν φταιξαμε πουθενά,δεν είχαμε κακή πρόθεση,έστω και αργά,έστω και χωρίς ελπίδα,οφείλουμε να κάνουμε άλλη μια προσπάθεια.
    Το οφείλουμε στον εαυτό μας,σε κανέναν άλλο.
    Έχεις δίκιο.
    Είμαι πάρα πολύ δυνατός.
    Απλά έχω ραγίσει.
    Οι Κινέζοι λένε πως όταν ραγίζει κάτι δε το πετάμε.
    Το κολλάμε με χρυσό και το αφήνουμε πάντα δίπλα μας για να θυμόμαστε ότι άντεξε.
    Θα σου πρότεινα να διαβάσεις το βιβλίο του Έριχ Φρομ.
    Η τέχνη της Αγάπης.
    Ίσως σε βοηθήσει να χτίσεις κάτι καινούριο και να καταλάβεις καλύτερα τι είναι ουσιαστικό για εσένα και πως αυτό να το μοιραστείς,να το επικοινωνήσεις,δε το έχω διαβάσει όλο,σιγά σιγά διαβάζω,δεν είναι και ακριβό,κοστίζει 10 ευρώ,ξεκινάει με μια ανάλυση στις πρώτες 60 σελίδες και ύστερα εμβαθύνει.
    Ο Φρομ ήταν ψυχαναλυτής,μαθητής του Φρόιντ.

  2. #32
    Junior Member
    Join Date
    Nov 2021
    Posts
    21
    Quote Originally Posted by Matrix View Post
    Άκουσε με...
    Ο γραπτός λόγος σου έχει φωνή,μπορώ να την αισθανθώ στην ατμόσφαιρα.
    Οι περιγραφές που κάνεις είναι πάρα πολύ καλές,μπορείς να αποτυπώσεις οποιοδήποτε συναίσθημα και εικόνα θες σε πολύ μεγάλο βαθμό,ξέρω μόνο έναν μη γνωστό που το κάνει αυτό και αυτός είναι που σου γράφει,το έχεις,έχεις ταλέντο,όλη αυτή η οδύνη μέσα σου ψάχνει τρόπο να εκφραστεί,μπορείς να απελευθερώσεις όλη αυτή τη δύναμη που έχεις μέσα σου και να την οδηγήσεις προς τα έξω.
    Το έχω συζητήσει με την ψυχοθεραπευτρια μου και μου έχει πει να μη σταματάω να γράφω,μου έκανε εντύπωση γιατί η προηγούμενη που είχα μου είχε πει "Μη γράφεις άλλο".
    Πιστεύω έχεις ταλέντο σε αυτό.
    Η γραφή μπορεί σε ένα βαθμό να σε θεραπεύσει ή για να το πω καλύτερα να σε ανακουφίσει.
    Πήρα δύο από τα μηνύματά σου και τα έχω στο σημειωματάριο μου,θα προσπαθήσω να ξεκινήσω μια ιστορία με βάση αυτά τα δικά σου λόγια,θα κάνω την αρχή μόνο και θα την αναρτήσω κάπου να τη δεις,πιστεύω ακράδαντα πως μπορείς να τη συνεχίσεις,αν το θες θα βρεις άκρη.
    Ο τρόπος που σκέφτεσαι είναι χαοτικος,το ξέρω,έχεις μεγαλώσει πάρα πολύ τα συναισθήματα σου και όλα μέσα σου είναι πολύ έντονα,μπορείς να το αναγνωρίσεις και εσύ στον εαυτό σου και να προσπαθήσεις να του φερθείς λίγο ποιο στοργικά.
    Δε σου λέω πως θα βρεις αυτά που ψάχνεις,σου λέω πως ακόμα και αν δε τα βρεις,μπορείς να ελπίζεις σε μια ουσιαστική και ολοκληρωμένη σχέση με εσένα την ίδια,έχεις ανάγκη να "σε αγκαλιάσεις"
    Στα λέω όλα αυτά επειδή είναι και δικές μου σκέψεις που τις κουβαλάω όλη μέρα και ξέρω πως εκφράζουν όχι μόνο εσένα αλλά και πολλούς άλλους σαν εμάς.
    Στη συναυλία πιστεύω θα πας,είμαι σχεδόν σίγουρος ότι πρέπει να πας,εγώ είναι κάτι που το περιμένω πολύ καιρό,δε ξέρω πως θα είμαι όταν φτάσω και πιθανολογω δε θα είμαι καθόλου καλά αλλά ταυτόχρονα θα είμαι εκεί έτοιμος να το βιωσω,περιμένω πολύ καιρό να δω τον høyem γιατί με εκφράζει απόλυτα και με έχει σημαδέψει με τη μουσική του,πιστεύω είναι και ο ίδιος λίγο πολύ σημαδεμένος.
    Δεν είμαστε ελατωματικοι,δεν φταιξαμε πουθενά,δεν είχαμε κακή πρόθεση,έστω και αργά,έστω και χωρίς ελπίδα,οφείλουμε να κάνουμε άλλη μια προσπάθεια.
    Το οφείλουμε στον εαυτό μας,σε κανέναν άλλο.
    Έχεις δίκιο.
    Είμαι πάρα πολύ δυνατός.
    Απλά έχω ραγίσει.
    Οι Κινέζοι λένε πως όταν ραγίζει κάτι δε το πετάμε.
    Το κολλάμε με χρυσό και το αφήνουμε πάντα δίπλα μας για να θυμόμαστε ότι άντεξε.
    Θα σου πρότεινα να διαβάσεις το βιβλίο του Έριχ Φρομ.
    Η τέχνη της Αγάπης.
    Ίσως σε βοηθήσει να χτίσεις κάτι καινούριο και να καταλάβεις καλύτερα τι είναι ουσιαστικό για εσένα και πως αυτό να το μοιραστείς,να το επικοινωνήσεις,δε το έχω διαβάσει όλο,σιγά σιγά διαβάζω,δεν είναι και ακριβό,κοστίζει 10 ευρώ,ξεκινάει με μια ανάλυση στις πρώτες 60 σελίδες και ύστερα εμβαθύνει.
    Ο Φρομ ήταν ψυχαναλυτής,μαθητής του Φρόιντ.
    Κοίτα να δεις τι μπορεί να σου κάνει ένα φόρουμ.μου ταράζεις κάπως τα νερά και σε ευχαριστώ ιδιαιτέρως!
    Η αλήθεια είναι πως εκφράζομαι καλύτερα μέσα απ' τον γραπτό λόγο.στον προφορικό υπάρχει θεματακι.διοτι το μυαλό τρέχει με 1000 κι οι λέξεις οι καημένες δεν προφταινουν και μπουρδουκλωνονται στην προσπάθεια τους να τερματίσουν με αποτέλεσμα να κολλάνε στην γραμμή εκκίνησης.
    Σαν παιχνίδι μου φαίνεται αυτό με το σημειωματάριο και ελπίζω να τολμήσω..
    Ας πάω και στη συναυλία.για εμένα ρε γαμωτο(ωχ τι είπα μόλις τώρα).θα πάω εγώ και τα κομμάτια μου.
    Τώρα για το κινέζικο ρητό πιστεύω ότι σου ταιριάζει απόλυτα!
    Όσον αφορα στους ψυχολόγους..αλλουνου παπα ευαγγέλιο.ανθρωποι είναι κι εκείνοι..δεν βαριέσαι...και γνώμη θα εκφέρουν και λάθη θα κάνουν..κι αν δεν μας εκφράζουν αποχωρούμε..προσωπικά είμαι πάρα πολύ ευχαριστημένη απ τη δική μου μόνο που κάποια στιγμή μια της πρόταση μου κακοφανηκε τόσο πολύ και ταυτόχρονα με προβλημάτισε.ακομα το ερευνώ.
    Θα το αγοράσω το βιβλίο!μου έχουν μείνει λίγες σελίδες από τη μεταμόρφωση του Κάφκα που διαβάζω τώρα οπότε με διευκολύνες και με την αναζήτηση του επόμενου!
    Γενικά αυτή την περίοδο πως είσαι;

  3. #33
    Member
    Join Date
    Mar 2020
    Posts
    45
    Quote Originally Posted by Walk alone View Post
    Κοίτα να δεις τι μπορεί να σου κάνει ένα φόρουμ.μου ταράζεις κάπως τα νερά και σε ευχαριστώ ιδιαιτέρως!
    Η αλήθεια είναι πως εκφράζομαι καλύτερα μέσα απ' τον γραπτό λόγο.στον προφορικό υπάρχει θεματακι.διοτι το μυαλό τρέχει με 1000 κι οι λέξεις οι καημένες δεν προφταινουν και μπουρδουκλωνονται στην προσπάθεια τους να τερματίσουν με αποτέλεσμα να κολλάνε στην γραμμή εκκίνησης.
    Σαν παιχνίδι μου φαίνεται αυτό με το σημειωματάριο και ελπίζω να τολμήσω..
    Ας πάω και στη συναυλία.για εμένα ρε γαμωτο(ωχ τι είπα μόλις τώρα).θα πάω εγώ και τα κομμάτια μου.
    Τώρα για το κινέζικο ρητό πιστεύω ότι σου ταιριάζει απόλυτα!
    Όσον αφορα στους ψυχολόγους..αλλουνου παπα ευαγγέλιο.ανθρωποι είναι κι εκείνοι..δεν βαριέσαι...και γνώμη θα εκφέρουν και λάθη θα κάνουν..κι αν δεν μας εκφράζουν αποχωρούμε..προσωπικά είμαι πάρα πολύ ευχαριστημένη απ τη δική μου μόνο που κάποια στιγμή μια της πρόταση μου κακοφανηκε τόσο πολύ και ταυτόχρονα με προβλημάτισε.ακομα το ερευνώ.
    Θα το αγοράσω το βιβλίο!μου έχουν μείνει λίγες σελίδες από τη μεταμόρφωση του Κάφκα που διαβάζω τώρα οπότε με διευκολύνες και με την αναζήτηση του επόμενου!
    Γενικά αυτή την περίοδο πως είσαι;
    Γεια και πάλι.
    Μοιάζουμε πολύ στον ψυχισμό,και εγώ κάπως έτσι μπορώ να εκφράσω πάρα πολύ καλά γραπτώς αλλά δυσκολεύομαι στον προφορικό λόγο ιδίως εάν ο άλλος δε μου φανεί ενδιαφέρον άνθρωπος,μπορώ να ανοιχτώ σε πάρα πολύ λίγους ανθρώπους και αυτό όσο περνάνε τα χρόνια όλο και μεγαλώνει,βέβαια αν το πάρω απόφαση να μιλήσω δε σταματάω εύκολα,όμως ο λόγος μου τότε συμβαδίζει με τα γραπτά μου οπότε πρέπει και ο συνομιλητής μου να είναι αντάξιος,δυστυχώς αυτό έχει συμβεί μόνο μια φορά και για μια ολόκληρη ζωή είναι πολύ λίγο.
    Γράφεις πολύ καλά,στο ξαναλέω,είναι η τρίτη φορά που στο επισημαίνω,δεν το έχω νοιώσει ποτέ να το πω σε κάποιον,πιστεύω ότι το κάνω γιατί ο γραπτός σου λόγος ταιριάζει με τον δικό μου και υποπτεύομαι ότι μπορείς να το τερματίσεις το παιχνίδι των λέξεων.
    Για τη συναυλία θα πάω και εγώ,θα τα πάρω τα εισιτήρια από τώρα,η συναυλία αυτή είναι σημαντική για εμένα αν και με αγχωνει μήπως έχω δυσάρεστες συναντήσεις εκεί περα,είναι σαν να επιστρέφω σε τόπο εγκλήματος.
    Εμένα η ψυχαναλύτρια μου κάτι μου βγάζει,είναι τόσο διακριτική και άμεση που μπορώ να βάλω τα κλάματα πολλές φορές,την παρατηρούσα ένα χρόνο σε σάιτ και μετά πήρα απόφαση να ζητήσω συνεδρία,από αυτήν έχω μάθει να αναλύω πίνακες,δημοσιεύει κάθε Κυριακή έναν πίνακα ζωγραφικής και σε βάζει να μιλήσεις για τα συναισθήματα που σου γεννιούνται όταν τους κοιτάς,από αυτή την διαδικασία αγάπησα τους πίνακες...
    Σε ευχαριστώ που με ρωτάς πως είμαι,θα σου πω πως είμαι πολύ καλά αλλά όχι πάντα,όλοι μου λένε ότι δείχνω πάρα πολύ χαρούμενος και με κάνουν και απορώ γιατί εγώ νοιωθω ένα εσωτερικό κενό που ώρες ώρες με καταπίνει,μπορεί να μείνω σε πτώση για ώρες ή για μέρες και εκεί σκέφτομαι πολύ περίεργα πράγματα σαν αυτά που γράφω.
    Αυτή λοιπόν την περίοδο εργάζομαι πάρα πολύ γιατί απλά έτσι έτυχε,είμαι όμως σε ένα περιβάλλον πολύ κλειστό και εντελώς αποκομμένος από τον υπόλοιπο κόσμο,δε μπορώ να κάνω απλά πράγματα όπως μια βόλτα ή ένας καφές ή μια επίσκεψη σε ένα σούπερ μάρκετ,επίσης έχω πρόβλημα με τα λουλούδια μου,δε μπορώ να τα ποτίζω και αγχώνομαι πολύ πως αν χρειαστεί κάτι έξω από την δουλειά να κάνω τότε δε θα μπορώ,δυστυχώς έχω ξεμείνει από ανθρώπους και δε ξέρω τι θα γίνει με αυτό.
    Όμως αυτή η δουλειά με ανεβάζει πολύ οικονομικά,το εισόδημα που βγάζω είναι εξωπραγματικό,εμένα βέβαια δε με ενδιαφέρει,δεν δείχνω κανένα ενδιαφέρον πια πέραν του να ανάκαμψω γρηγορα από όλη αυτή την περιπέτεια που με πέταξε στο μηδέν.
    Ανησυχώ λοιπόν πως αν δε λάβω υποστήριξη σε κάποια πράγματα αναγκαία θα αγχωθω ακόμα περισσότερο,εκεί μπορεί να πάθω κρίση άγχους και τότε τα πράγματα γίνονται αφόρητα πραγματικά,πάντως το προσπαθώ πολύ.
    Κάθε μέρα έχω 30 λεπτά διαθέσιμα να κάνω ότι προλαβαίνω,σε αυτά τα 30 λεπτά κάνω πολλά πράγματα,αν πετούσα και δεν περπατούσα θα έκανα και περισσότερα !!
    Πάντως έχω σηκωθεί...
    Εσύ πως είσαι ?
    Πιστεύω σε ωφελεί να μιλάμε αυτή την περίοδο,μου κάνει και εμένα καλό.

  4. #34
    Junior Member
    Join Date
    Nov 2021
    Posts
    21
    Quote Originally Posted by Matrix View Post
    Γεια και πάλι.
    Μοιάζουμε πολύ στον ψυχισμό,και εγώ κάπως έτσι μπορώ να εκφράσω πάρα πολύ καλά γραπτώς αλλά δυσκολεύομαι στον προφορικό λόγο ιδίως εάν ο άλλος δε μου φανεί ενδιαφέρον άνθρωπος,μπορώ να ανοιχτώ σε πάρα πολύ λίγους ανθρώπους και αυτό όσο περνάνε τα χρόνια όλο και μεγαλώνει,βέβαια αν το πάρω απόφαση να μιλήσω δε σταματάω εύκολα,όμως ο λόγος μου τότε συμβαδίζει με τα γραπτά μου οπότε πρέπει και ο συνομιλητής μου να είναι αντάξιος,δυστυχώς αυτό έχει συμβεί μόνο μια φορά και για μια ολόκληρη ζωή είναι πολύ λίγο.
    Γράφεις πολύ καλά,στο ξαναλέω,είναι η τρίτη φορά που στο επισημαίνω,δεν το έχω νοιώσει ποτέ να το πω σε κάποιον,πιστεύω ότι το κάνω γιατί ο γραπτός σου λόγος ταιριάζει με τον δικό μου και υποπτεύομαι ότι μπορείς να το τερματίσεις το παιχνίδι των λέξεων.
    Για τη συναυλία θα πάω και εγώ,θα τα πάρω τα εισιτήρια από τώρα,η συναυλία αυτή είναι σημαντική για εμένα αν και με αγχωνει μήπως έχω δυσάρεστες συναντήσεις εκεί περα,είναι σαν να επιστρέφω σε τόπο εγκλήματος.
    Εμένα η ψυχαναλύτρια μου κάτι μου βγάζει,είναι τόσο διακριτική και άμεση που μπορώ να βάλω τα κλάματα πολλές φορές,την παρατηρούσα ένα χρόνο σε σάιτ και μετά πήρα απόφαση να ζητήσω συνεδρία,από αυτήν έχω μάθει να αναλύω πίνακες,δημοσιεύει κάθε Κυριακή έναν πίνακα ζωγραφικής και σε βάζει να μιλήσεις για τα συναισθήματα που σου γεννιούνται όταν τους κοιτάς,από αυτή την διαδικασία αγάπησα τους πίνακες...
    Σε ευχαριστώ που με ρωτάς πως είμαι,θα σου πω πως είμαι πολύ καλά αλλά όχι πάντα,όλοι μου λένε ότι δείχνω πάρα πολύ χαρούμενος και με κάνουν και απορώ γιατί εγώ νοιωθω ένα εσωτερικό κενό που ώρες ώρες με καταπίνει,μπορεί να μείνω σε πτώση για ώρες ή για μέρες και εκεί σκέφτομαι πολύ περίεργα πράγματα σαν αυτά που γράφω.
    Αυτή λοιπόν την περίοδο εργάζομαι πάρα πολύ γιατί απλά έτσι έτυχε,είμαι όμως σε ένα περιβάλλον πολύ κλειστό και εντελώς αποκομμένος από τον υπόλοιπο κόσμο,δε μπορώ να κάνω απλά πράγματα όπως μια βόλτα ή ένας καφές ή μια επίσκεψη σε ένα σούπερ μάρκετ,επίσης έχω πρόβλημα με τα λουλούδια μου,δε μπορώ να τα ποτίζω και αγχώνομαι πολύ πως αν χρειαστεί κάτι έξω από την δουλειά να κάνω τότε δε θα μπορώ,δυστυχώς έχω ξεμείνει από ανθρώπους και δε ξέρω τι θα γίνει με αυτό.
    Όμως αυτή η δουλειά με ανεβάζει πολύ οικονομικά,το εισόδημα που βγάζω είναι εξωπραγματικό,εμένα βέβαια δε με ενδιαφέρει,δεν δείχνω κανένα ενδιαφέρον πια πέραν του να ανάκαμψω γρηγορα από όλη αυτή την περιπέτεια που με πέταξε στο μηδέν.
    Ανησυχώ λοιπόν πως αν δε λάβω υποστήριξη σε κάποια πράγματα αναγκαία θα αγχωθω ακόμα περισσότερο,εκεί μπορεί να πάθω κρίση άγχους και τότε τα πράγματα γίνονται αφόρητα πραγματικά,πάντως το προσπαθώ πολύ.
    Κάθε μέρα έχω 30 λεπτά διαθέσιμα να κάνω ότι προλαβαίνω,σε αυτά τα 30 λεπτά κάνω πολλά πράγματα,αν πετούσα και δεν περπατούσα θα έκανα και περισσότερα !!
    Πάντως έχω σηκωθεί...
    Εσύ πως είσαι ?
    Πιστεύω σε ωφελεί να μιλάμε αυτή την περίοδο,μου κάνει και εμένα καλό.
    Καλημέρα απ' το "μέτωπο".
    Πόσο θα ήθελα να είχα κι εγώ αυτά τα 30 λεπτά.να βιάζομαι να πετάω...προς το παρόν μόνο η ψυχή μου φτερουγίζει το σώμα μένει καθηλωμένο στον σταυρό της εξιλέωσης.κι όμως μου έδωσα μια "γερή"στην πλάτη και σύρθηκα μέχρι τη θάλασσα.την αγαπώ γιατί μου μοιάζει.απροβλεπτη και χαοτική,γαλήνια και λαμπερή.βαθια και σκοτεινή,μα τόσο προσιτή όταν θέλει.περναει κόσμος από μπροστά μου.παρατηρω.ενας ηλικιωμένος αγναντευει το καράβι της γραμμής.να ήταν ναυτικός;να του θυμίζει δικές του φουρτούνες; ή μήπως σκέφτεται τον δικό του αποχωρισμό;μπορεί απλώς να χαζεύει.παρακατω δύο ποδηλάτες.αστειευονται και γελούν καθώς οι ακτίνες απ' τις ροδες τους στροβιλίζονται σαν δίνες.ζαλιστηκα.ας γυρίσω το βλέμμα μου.τι το θελα.ενα ζευγάρι πάνω στο παγκάκι.ορκιζονται ο ένας στον άλλον αιώνια αφοσίωση.χαμογελαω πικρά.δεν θέλω να αναλύσω αυτή την εικόνα πονάει.
    Ας φύγω από εδώ έρχομαι σε εσένα.
    Ξέρω από κρίσεις.ειχαν γίνει δεύτερο πετσί μου.10 κρίσεις πανικού μέσα στη μέρα μου και κάποιες φρόντιζαν να με ξυπνούν κι απ' τα "μαύρα μου μεσάνυχτα".zanax στην περίπτωση μου μέχρι που κάποια στιγμή με βαρέθηκαν κι εκείνες και με εγκατέλειψαν.μακρυα κι αγαπημένοι.οπως με τους συγγενείς.
    Χαίρομαι πάρα πολύ που είσαι καλά μη φοβάσαι τις σκιές τις εξευτελίζεις και τις σκορπας αυτό κάνεις πάντα έτσι δεν είναι:)
    Άλλη μια ταύτιση με το πώς μας βλέπουν αυτοί οι άλλοι!πόσο οξύμωρο βρε παιδί μου.πιστευω είναι η άμυνα μας μη μας ανακαλύψουν.ειναι μια δικλείδα ασφαλείας το καμουφλάρισμα αν και σε εμένα δεν λειτουργεί πάντα.ειμαι πολύ αληθινή.στο πρόσωπο μου θα φανούν τα πάντα.θα ήθελα να περνάω απαρατήρητη.σαν φάντασμα ανάμεσα τους.αδυνατον.βλεπεις ο καλός θεουλης μου έδωσε μια εμφάνιση για να με τιμωρήσει.
    Ούτε εγώ μπορώ να ανοιχτω εύκολα σε ανθρωπο γιατί πολύ απλά είτε δεν θα καταλάβει γρι από όσα λέω είτε θα με θεωρήσει drama queen.το δεύτερο σχεδόν με εξοργίζει.
    Πόσο όμορφο που σου αρέσει η τέχνη.κι εγώ ζωγραφίζω..δειλά δειλά σχεδόν μουτζουρωνω κάποιες φορές άλλες πάλι απορώ με την ικανότητα μου.φαινεται να σε βοηθάει πολύ η ψυχοθεραπευτρια σου.
    Όσον αφορά τη συναυλία δεν ξέρω αν τυχόν συναντήσεις σου κάνουν καλό.μηπως ενδομυχα θέλεις να πας για αυτό το λόγο;τεσταρεις τις αντοχές σου;κακό δεν είναι αλλά....θα μου πεις δίκοπο μαχαίρι.φυγη ή αντιμετώπιση;κάνε ότι σου λέει η ψυχούλα σου...
    Παραθέτω σε αυτό το σημείο ένα απόφθεγμα.
    "το ανεβαλες.κακοκαιρια μεγάλη.πεσανε χιονια,κλείσανε οι δρομοι,παγοι,μεγάλη ολισθηροτις.καλα έκανες.εαν δεν είναι ολισθηρή η επιθυμία προς τι να έρθει;"(Κική Δημουλά)
    Ναι μου κάνει καλό η επικοινωνία μας.θεωρεισαι πως απέκτησες μια φίλη.ειδες;δεν ξεμείνες από ανθρώπους!
    Υγ.τα λουλούδια σου είναι εξωτερικού χώρου ή εσωτερικού;

  5. #35
    Member
    Join Date
    Mar 2020
    Posts
    45
    Quote Originally Posted by Walk alone View Post
    Καλημέρα απ' το "μέτωπο".
    Πόσο θα ήθελα να είχα κι εγώ αυτά τα 30 λεπτά.να βιάζομαι να πετάω...προς το παρόν μόνο η ψυχή μου φτερουγίζει το σώμα μένει καθηλωμένο στον σταυρό της εξιλέωσης.κι όμως μου έδωσα μια "γερή"στην πλάτη και σύρθηκα μέχρι τη θάλασσα.την αγαπώ γιατί μου μοιάζει.απροβλεπτη και χαοτική,γαλήνια και λαμπερή.βαθια και σκοτεινή,μα τόσο προσιτή όταν θέλει.περναει κόσμος από μπροστά μου.παρατηρω.ενας ηλικιωμένος αγναντευει το καράβι της γραμμής.να ήταν ναυτικός;να του θυμίζει δικές του φουρτούνες; ή μήπως σκέφτεται τον δικό του αποχωρισμό;μπορεί απλώς να χαζεύει.παρακατω δύο ποδηλάτες.αστειευονται και γελούν καθώς οι ακτίνες απ' τις ροδες τους στροβιλίζονται σαν δίνες.ζαλιστηκα.ας γυρίσω το βλέμμα μου.τι το θελα.ενα ζευγάρι πάνω στο παγκάκι.ορκιζονται ο ένας στον άλλον αιώνια αφοσίωση.χαμογελαω πικρά.δεν θέλω να αναλύσω αυτή την εικόνα πονάει.
    Ας φύγω από εδώ έρχομαι σε εσένα.
    Ξέρω από κρίσεις.ειχαν γίνει δεύτερο πετσί μου.10 κρίσεις πανικού μέσα στη μέρα μου και κάποιες φρόντιζαν να με ξυπνούν κι απ' τα "μαύρα μου μεσάνυχτα".zanax στην περίπτωση μου μέχρι που κάποια στιγμή με βαρέθηκαν κι εκείνες και με εγκατέλειψαν.μακρυα κι αγαπημένοι.οπως με τους συγγενείς.
    Χαίρομαι πάρα πολύ που είσαι καλά μη φοβάσαι τις σκιές τις εξευτελίζεις και τις σκορπας αυτό κάνεις πάντα έτσι δεν είναι:)
    Άλλη μια ταύτιση με το πώς μας βλέπουν αυτοί οι άλλοι!πόσο οξύμωρο βρε παιδί μου.πιστευω είναι η άμυνα μας μη μας ανακαλύψουν.ειναι μια δικλείδα ασφαλείας το καμουφλάρισμα αν και σε εμένα δεν λειτουργεί πάντα.ειμαι πολύ αληθινή.στο πρόσωπο μου θα φανούν τα πάντα.θα ήθελα να περνάω απαρατήρητη.σαν φάντασμα ανάμεσα τους.αδυνατον.βλεπεις ο καλός θεουλης μου έδωσε μια εμφάνιση για να με τιμωρήσει.
    Ούτε εγώ μπορώ να ανοιχτω εύκολα σε ανθρωπο γιατί πολύ απλά είτε δεν θα καταλάβει γρι από όσα λέω είτε θα με θεωρήσει drama queen.το δεύτερο σχεδόν με εξοργίζει.
    Πόσο όμορφο που σου αρέσει η τέχνη.κι εγώ ζωγραφίζω..δειλά δειλά σχεδόν μουτζουρωνω κάποιες φορές άλλες πάλι απορώ με την ικανότητα μου.φαινεται να σε βοηθάει πολύ η ψυχοθεραπευτρια σου.
    Όσον αφορά τη συναυλία δεν ξέρω αν τυχόν συναντήσεις σου κάνουν καλό.μηπως ενδομυχα θέλεις να πας για αυτό το λόγο;τεσταρεις τις αντοχές σου;κακό δεν είναι αλλά....θα μου πεις δίκοπο μαχαίρι.φυγη ή αντιμετώπιση;κάνε ότι σου λέει η ψυχούλα σου...
    Παραθέτω σε αυτό το σημείο ένα απόφθεγμα.
    "το ανεβαλες.κακοκαιρια μεγάλη.πεσανε χιονια,κλείσανε οι δρομοι,παγοι,μεγάλη ολισθηροτις.καλα έκανες.εαν δεν είναι ολισθηρή η επιθυμία προς τι να έρθει;"(Κική Δημουλά)
    Ναι μου κάνει καλό η επικοινωνία μας.θεωρεισαι πως απέκτησες μια φίλη.ειδες;δεν ξεμείνες από ανθρώπους!
    Υγ.τα λουλούδια σου είναι εξωτερικού χώρου ή εσωτερικού;
    Καλημερα !
    Έκανες πολύ καλά και βγήκες,σε βοηθάει πολύ να παίρνεις τον εαυτό σου από το χεράκι βόλτα,ξέρεις πως το έχει πολύ ανάγκη,το κάνω και ο ίδιος αυτό αν και δε πιάνει πάντα,ιδίως αν κάτσεις σε καφέ,αλλά και πάλι αξίζει τον κόπο,πολλές φορές γυρίζω άσκοπα,ειδικά τα βράδια αλλά και τη μέρα,τώρα περιμένω τα Χριστούγεννα να πάω σινεμά,θέλω να δω το Μάτριξ 4,αισθάνομαι άβολα μόνο σε εστιατόρια,εκεί δεν πάω μόνος,υπάρχει όμως ένα εστιατόριο στη Βιέννη νομίζω που το έχω δει σε ταινία και εκεί θα πήγαινα οπωσδήποτε και μόνος.
    Από εχτες ξαναθυμήθηκα κάτι που θα ήθελα να κάνω,για κάποιο λόγο με ελκύει η έρημος,ίσως επειδή στο βιβλίο "Η εξορία και το βασίλειο" ο Αλμπερ Καμύ αναφέρει πως "Εκεί βρίσκετε η ερημιά και το Βασίλειο του ανθρώπου"
    Είχα βρει μια ευκαιρία πέρσι τέτοιο καιρό,έφτασα μέχρι τις απαρχές της Δυτικής Σαχάρας για μια δουλειά,δυστυχώς λόγω κοβιντ δε μας αφήνανε να πάμε,όμως κάθε μέρα το επιθυμούσα,ήθελα να περπατήσω εκεί.
    Με τα φάρμακα δε τα πάω καλά,μισό Ντεπον με το ζόρι,ίσως όμως κάποια στιγμή το πάρω απόφαση,το μυαλό μου δίνει μια μάχη καθημερινά,λίγο να μείνω μόνος και επηρεάζομαι βαθιά.
    Δε μπορώ να επικοινωνήσω με τους περισσότερους,δε με καταλαβαίνουν και δεν τους ενδιαφέρει,αυτά που μου λένε μου φαίνονται αδιάφορα ή ψεύτικα,αρνούμαι να βγω έστω και μια απλή βόλτα εάν κρίνω ότι αυτό θα γίνει μόνο και μόνο γιατί ο άλλος θέλει απλά να κρυφτεί από τη μοναξιά του,εμένα δε μου αρέσει αυτό,θέλω να βγω βόλτα μόνο με αυτούς που μου ταιριάζουν,οπότε δε τα βλέπω καλά τα πράγματα σε αυτόν τον τομέα της κοινωνικότητας μου:-)
    Τα λουλούδια είναι εξωτερικού χώρου,το ένα το έχω 17 χρόνια,το άλλο αναμνηστικό ενός από τους γονείς μου,είχα βρει μια κοπέλα που δούλευε σε διπλανό μαγαζί και ήξερα είχε ανάγκη,της το είπα να με εξυπηρέτηση σε αυτό και σε 1-2 δουλειές που ίσως χρειαζομουν,με το ανάλογο χρηματικό αντίτιμο φυσικά,αλλά δεν απάντησε ποτέ.
    Δε μπορώ να κάνω κάτι αν ο άλλος δε θέλει,προς το παρών κάνω ότι μπορώ μόνος μου,αν προκύψει πρόβλημα θα δω πως θα το χειριστώ.
    Είναι η πρώτη φορά που δε μπορώ να προβλέψω τίποτα για το μέλλον,αισθάνομαι ότι αυτό που δηλώνω τελευταία το έχω πιστέψει κιόλας και ενεργώ σύμφωνα με αυτό.
    Δε θέλω άλλες περιπέτειες,έχω βιώματα για δέκα ζωές,δε θέλω να κάνω άλλα πειράματα,δε θέλω να συμβιβαστώ στις επιθυμίες μου,αν υπάρχει κάτι που δεν έχω βρει ακόμα,τότε θα το ψάξω να το βρω,ξέρω πως αυτό που ψάχνω θέλει και εκείνο να το βρω,αλλά είμαι έτοιμος και για μια ζωή χωρίς καμία συγκίνηση,απλά να υπάρχει ένα περιβάλλον ασφαλές,ήρεμο και γαλήνιο για εμένα,αν υπάρχει αυτό μπορώ να ζήσω και χωρίς κανέναν άλλο περισπασμό,απλά ξαπλωμένος σε ένα δωμάτιο,με την προϋπόθεση ότι αυτό θα είναι όλο δικό μου και δε θα με απειλεί κάνεις εκεί.
    Ωραία τα λέμε..

  6. #36
    Junior Member
    Join Date
    Nov 2021
    Posts
    21
    Quote Originally Posted by Matrix View Post
    Καλημερα !
    Έκανες πολύ καλά και βγήκες,σε βοηθάει πολύ να παίρνεις τον εαυτό σου από το χεράκι βόλτα,ξέρεις πως το έχει πολύ ανάγκη,το κάνω και ο ίδιος αυτό αν και δε πιάνει πάντα,ιδίως αν κάτσεις σε καφέ,αλλά και πάλι αξίζει τον κόπο,πολλές φορές γυρίζω άσκοπα,ειδικά τα βράδια αλλά και τη μέρα,τώρα περιμένω τα Χριστούγεννα να πάω σινεμά,θέλω να δω το Μάτριξ 4,αισθάνομαι άβολα μόνο σε εστιατόρια,εκεί δεν πάω μόνος,υπάρχει όμως ένα εστιατόριο στη Βιέννη νομίζω που το έχω δει σε ταινία και εκεί θα πήγαινα οπωσδήποτε και μόνος.
    Από εχτες ξαναθυμήθηκα κάτι που θα ήθελα να κάνω,για κάποιο λόγο με ελκύει η έρημος,ίσως επειδή στο βιβλίο "Η εξορία και το βασίλειο" ο Αλμπερ Καμύ αναφέρει πως "Εκεί βρίσκετε η ερημιά και το Βασίλειο του ανθρώπου"
    Είχα βρει μια ευκαιρία πέρσι τέτοιο καιρό,έφτασα μέχρι τις απαρχές της Δυτικής Σαχάρας για μια δουλειά,δυστυχώς λόγω κοβιντ δε μας αφήνανε να πάμε,όμως κάθε μέρα το επιθυμούσα,ήθελα να περπατήσω εκεί.
    Με τα φάρμακα δε τα πάω καλά,μισό Ντεπον με το ζόρι,ίσως όμως κάποια στιγμή το πάρω απόφαση,το μυαλό μου δίνει μια μάχη καθημερινά,λίγο να μείνω μόνος και επηρεάζομαι βαθιά.
    Δε μπορώ να επικοινωνήσω με τους περισσότερους,δε με καταλαβαίνουν και δεν τους ενδιαφέρει,αυτά που μου λένε μου φαίνονται αδιάφορα ή ψεύτικα,αρνούμαι να βγω έστω και μια απλή βόλτα εάν κρίνω ότι αυτό θα γίνει μόνο και μόνο γιατί ο άλλος θέλει απλά να κρυφτεί από τη μοναξιά του,εμένα δε μου αρέσει αυτό,θέλω να βγω βόλτα μόνο με αυτούς που μου ταιριάζουν,οπότε δε τα βλέπω καλά τα πράγματα σε αυτόν τον τομέα της κοινωνικότητας μου:-)
    Τα λουλούδια είναι εξωτερικού χώρου,το ένα το έχω 17 χρόνια,το άλλο αναμνηστικό ενός από τους γονείς μου,είχα βρει μια κοπέλα που δούλευε σε διπλανό μαγαζί και ήξερα είχε ανάγκη,της το είπα να με εξυπηρέτηση σε αυτό και σε 1-2 δουλειές που ίσως χρειαζομουν,με το ανάλογο χρηματικό αντίτιμο φυσικά,αλλά δεν απάντησε ποτέ.
    Δε μπορώ να κάνω κάτι αν ο άλλος δε θέλει,προς το παρών κάνω ότι μπορώ μόνος μου,αν προκύψει πρόβλημα θα δω πως θα το χειριστώ.
    Είναι η πρώτη φορά που δε μπορώ να προβλέψω τίποτα για το μέλλον,αισθάνομαι ότι αυτό που δηλώνω τελευταία το έχω πιστέψει κιόλας και ενεργώ σύμφωνα με αυτό.
    Δε θέλω άλλες περιπέτειες,έχω βιώματα για δέκα ζωές,δε θέλω να κάνω άλλα πειράματα,δε θέλω να συμβιβαστώ στις επιθυμίες μου,αν υπάρχει κάτι που δεν έχω βρει ακόμα,τότε θα το ψάξω να το βρω,ξέρω πως αυτό που ψάχνω θέλει και εκείνο να το βρω,αλλά είμαι έτοιμος και για μια ζωή χωρίς καμία συγκίνηση,απλά να υπάρχει ένα περιβάλλον ασφαλές,ήρεμο και γαλήνιο για εμένα,αν υπάρχει αυτό μπορώ να ζήσω και χωρίς κανέναν άλλο περισπασμό,απλά ξαπλωμένος σε ένα δωμάτιο,με την προϋπόθεση ότι αυτό θα είναι όλο δικό μου και δε θα με απειλεί κάνεις εκεί.
    Ωραία τα λέμε..
    Η μοναξιά είναι σκληρή μια σκέτη τρέλα.οσο καλά και να τα έχει κανείς με τον εαυτό του πάντα χρειάζεται ένας άνθρωπος κοντά του.οχι πολλοί.ο συνωστισμός και η οχλαγωγία είναι για το τσίρκο.ανθρωποι αυθεντικοί με διαφανη ψυχή και καθαρό βλέμμα.κι ας είναι χιλιοσημαδεμενοι.κανεις δεν είναι τέλειος ούτε κι εγώ.αυτους ψάχνω.διαβαζω πολύ προσεχτικά κάθε σου λέξη.μπορω να μυριστω τον φόβο σου από χιλιόμετρα.κι εγώ φοβάμαι.για τα λουλούδια σου τώρα έχεις σκεφτεί το αυτόματο πότισμα;το έχω δοκιμάσει.ειδικα κάτι καλοκαίρια που έλειπα πολλές μέρες απ' το σπίτι ξενοιαζα.υπαρχουν και κάτι σακούλες με νερό που λειτουργούν με τον ίδιο τρόπο αν δεν θέλεις να μπλέξεις με σωλήνες και βρύσες.στο πρακτικερ θα τις βρεις.

    Οποτε θέλεις εγώ εδώ είμαι.

  7. #37
    Senior Member
    Join Date
    Jun 2018
    Posts
    1,338
    Νομίζω αυτή είναι η στιγμή που το παλικάρι ζητά από την κοπέλα να βρεθούν από κοντά, να πάνε κάπου μαζί, να βγούνε έξω παρέα....
    Υπάρχει μόνο το Αέναο Νυν

  8. #38
    Member
    Join Date
    Mar 2020
    Posts
    45
    Quote Originally Posted by homebod View Post
    Νομίζω αυτή είναι η στιγμή που το παλικάρι ζητά από την κοπέλα να βρεθούν από κοντά, να πάνε κάπου μαζί, να βγούνε έξω παρέα....
    Πολύ ωραίο το σχόλιο σου και διακριτικό.
    Θα απαντήσω με έναν στίχο του Καμύ,τον σκέφτομαι πολύ συχνά.
    "Πολλές φορές αξίζει να αφιερωθεί κάνεις σε ένα σκοπό και να εργασθεί εντατικά για αυτόν ακόμα και για δύο χρόνια,μόνο έτσι μπορεί ο άνθρωπος να ξεφύγει από την άδικη μοίρα της δουλικότητας"
    Αν το μεταφράσεις λίγο διαφορετικά,το νόημα είναι το ίδιο,μπορείς να το προσαρμόσεις σε κάθε κατάσταση εάν πραγματικά επιθυμείς την αλλαγή πορείας,θέλει υπομονή.

  9. #39
    Junior Member
    Join Date
    Nov 2021
    Posts
    21
    Quote Originally Posted by homebod View Post
    Νομίζω αυτή είναι η στιγμή που το παλικάρι ζητά από την κοπέλα να βρεθούν από κοντά, να πάνε κάπου μαζί, να βγούνε έξω παρέα....
    Πολύ όμορφο σχόλιο πράγματι.ιπποτικο βγαλμένο από άλλη εποχή.

  10. #40
    Member
    Join Date
    Mar 2020
    Posts
    45
    Quote Originally Posted by Walk alone View Post
    Η μοναξιά είναι σκληρή μια σκέτη τρέλα.οσο καλά και να τα έχει κανείς με τον εαυτό του πάντα χρειάζεται ένας άνθρωπος κοντά του.οχι πολλοί.ο συνωστισμός και η οχλαγωγία είναι για το τσίρκο.ανθρωποι αυθεντικοί με διαφανη ψυχή και καθαρό βλέμμα.κι ας είναι χιλιοσημαδεμενοι.κανεις δεν είναι τέλειος ούτε κι εγώ.αυτους ψάχνω.διαβαζω πολύ προσεχτικά κάθε σου λέξη.μπορω να μυριστω τον φόβο σου από χιλιόμετρα.κι εγώ φοβάμαι.για τα λουλούδια σου τώρα έχεις σκεφτεί το αυτόματο πότισμα;το έχω δοκιμάσει.ειδικα κάτι καλοκαίρια που έλειπα πολλές μέρες απ' το σπίτι ξενοιαζα.υπαρχουν και κάτι σακούλες με νερό που λειτουργούν με τον ίδιο τρόπο αν δεν θέλεις να μπλέξεις με σωλήνες και βρύσες.στο πρακτικερ θα τις βρεις.

    Οποτε θέλεις εγώ εδώ είμαι.
    Όπως κάθε τι καλό απαιτεί προσπάθεια για να επιτευχθεί,έτσι και το γραπτό κείμενο απαιτεί αφοσίωση και προσήλωση.
    Έκανα μια μικρή αρχή στο κείμενο που σου είπα ότι θα γράψω,σκέφτηκα εντατικά το χρονικό πλαίσιο,το τοποθέτησα σε 2 περιόδους,στο 1987 και στο τώρα,είχα σκεφτεί ως έναρξη το 1903 γιατί υπάρχει ένα ποίημα του Καβάφη που έχει μελοποιηθεί και το έχει πει και ο Αλκίνοος,είναι "Ο Δεκέμβρης του 1903",όμως δε ξέρω πολλά για αυτή την περίοδο μιας και δε ζούσα και θα έπρεπε να κάνω μεγάλη έρευνα ιστορικά.
    Σκέφτηκα το ενδεχόμενο να τοποθετήσω τον έναν Ήρωα σε ένα μικρό νησί των Κυκλάδων και μετά να το μεταφέρω στην Αθήνα.
    Επίσης έχω σκεφτεί την βασική ιστορία,ακόμα δεν έχω κολησει κάποια λόγια σου που απομόνωσα αλλά περίπου ξέρω πότε θα το κάνω.
    Η αλήθεια είναι ότι έχω παρατηρήσει πως η αρχική σκέψη μεταβάλλεται στην πορεία και πλήθος διορθώσεων γίνονται στην πορεία οπότε θα το δω πως θα μπορούσε να εξελιχθεί.
    Αυτό που μου αρέσει πολύ είναι πως αρχίζοντας τη συγγραφή μπαίνω σε μία κατάσταση βιώματος που περικλείει μέσα της μια ήρεμη και ονειρική τοποθέτηση των φανταστικών γεγονότων,πιστεύω θα μπορέσω να το καρφιτσωσω κάπου εδώ μέσα χωρίς το κείμενο να ενοχλεί κανέναν,τώρα αν κάπου ενοχλεί θα δω τι μπορώ να κάνω,πάντως θα το έχω και εγώ και εσύ και θα μπορεί να το εξελίξει ο καθένας διαφορετικά.
    Νομίζω ότι μπορείς να εκμεταλλευτείς την φαντασία σου και να δημιουργήσεις κάτι πολύ όμορφο,το συζήτησα το θέμα της γραφής πάλι σήμερα και πάλι πήρα την ίδια απάντηση.
    Να γράφεις...
    Α...Μου πρότειναν να αρχίσω να ζωγραφίζω Μάνταλα...
    Τώρα για το αυτόματο πότισμα δεν είναι πως δε το έχω σκεφτεί αλλά δεν μπορώ για το επόμενο διάστημα να το υλοποιήσω γιατί δε γίνετε να πάω να ψάξω στα κατάλληλα μαγαζιά,ίσως μετά τις γιορτές που ξέρω ότι θα υπάρξει αλλαγή στο εργασιακό πρόγραμμα και θα επιστρέψω σε μια ποιο ευνοϊκή κανονικότητα να το ψάξω.
    Θυμάσαι που σου είπα ότι με βρίσκουν συνήθως χαρούμενο?
    Αυτή την εποχή είμαι σε ασφαλές περιβάλλον,με αποδέχονται,έτσι μου βγαίνει ποιο φυσιολογικά.
    Από την άλλη κάνεις τους γύρω μου δεν είναι πολύ κοντά μου,κανέναν δε νοιωθω πολύ κοντά,οπότε μπορώ και να ψιλοκρυβομαι.
    Δυστυχώς δε μπορώ να κρυφτώ από μια συγκεκριμένη ομάδα ανθρώπων,αυτοί με ρωτάνε ένα απλό "Τι κάνεις?" και τους λέω τα πάντα,ότι αισθάνομαι και όπως το αισθάνομαι το καταθέτω σε αυτούς χωρίς να μπορώ να το εμποδίσω,όμως οι περισσότεροι δε το αντέχουν,το βλέπω στα μάτια τους ότι ζοριζονται και τα χάνουν μη ξέροντας τι να μου πουν,ύστερα με κοιτάνε κάπως παράξενα αλλά με περισσότερο σεβασμό,προσπαθούν να αλλάξουν συζήτηση,αλλά μερικές φορές δε θέλω να το κάνω,τότε ζοριζομαι και το κάνω με το ζόρι,σταματάω την κουβέντα ή την αλλάζω.
    Αλλά έχω μια βαθιά επιθυμία να μη την σταματήσω κάποια στιγμή και να μπορέσει κάποιος να αντέξει,όπως αντέχω εγώ τις ιστορίες των άλλων έτσι να αντέξει και αυτός.
    Δε μου είπες σήμερα τι έκανες ?
    Πώς νοιωθεις ?
    Μετά που βγήκες βόλτα τι ?
    Και εγώ εδώ είμαι !
    Υ.Γ. Σίγουρα δεν είναι το κατάλληλο περιβάλλον εδώ αλλά και πάλι εδώ μιλάμε,όλοι λένε κάτι,εμείς λέμε τα δικά μας,σημείωσε το mail που έχω καρφιτσωμενο στο προφίλ μου και αν μας μπαναρουν για κάτι και δεν ξαναμπούμε να μου γράψεις εκεί.

  11. #41
    Junior Member
    Join Date
    Nov 2021
    Posts
    21
    Quote Originally Posted by Matrix View Post
    Όπως κάθε τι καλό απαιτεί προσπάθεια για να επιτευχθεί,έτσι και το γραπτό κείμενο απαιτεί αφοσίωση και προσήλωση.
    Έκανα μια μικρή αρχή στο κείμενο που σου είπα ότι θα γράψω,σκέφτηκα εντατικά το χρονικό πλαίσιο,το τοποθέτησα σε 2 περιόδους,στο 1987 και στο τώρα,είχα σκεφτεί ως έναρξη το 1903 γιατί υπάρχει ένα ποίημα του Καβάφη που έχει μελοποιηθεί και το έχει πει και ο Αλκίνοος,είναι "Ο Δεκέμβρης του 1903",όμως δε ξέρω πολλά για αυτή την περίοδο μιας και δε ζούσα και θα έπρεπε να κάνω μεγάλη έρευνα ιστορικά.
    Σκέφτηκα το ενδεχόμενο να τοποθετήσω τον έναν Ήρωα σε ένα μικρό νησί των Κυκλάδων και μετά να το μεταφέρω στην Αθήνα.
    Επίσης έχω σκεφτεί την βασική ιστορία,ακόμα δεν έχω κολησει κάποια λόγια σου που απομόνωσα αλλά περίπου ξέρω πότε θα το κάνω.
    Η αλήθεια είναι ότι έχω παρατηρήσει πως η αρχική σκέψη μεταβάλλεται στην πορεία και πλήθος διορθώσεων γίνονται στην πορεία οπότε θα το δω πως θα μπορούσε να εξελιχθεί.
    Αυτό που μου αρέσει πολύ είναι πως αρχίζοντας τη συγγραφή μπαίνω σε μία κατάσταση βιώματος που περικλείει μέσα της μια ήρεμη και ονειρική τοποθέτηση των φανταστικών γεγονότων,πιστεύω θα μπορέσω να το καρφιτσωσω κάπου εδώ μέσα χωρίς το κείμενο να ενοχλεί κανέναν,τώρα αν κάπου ενοχλεί θα δω τι μπορώ να κάνω,πάντως θα το έχω και εγώ και εσύ και θα μπορεί να το εξελίξει ο καθένας διαφορετικά.
    Νομίζω ότι μπορείς να εκμεταλλευτείς την φαντασία σου και να δημιουργήσεις κάτι πολύ όμορφο,το συζήτησα το θέμα της γραφής πάλι σήμερα και πάλι πήρα την ίδια απάντηση.
    Να γράφεις...
    Α...Μου πρότειναν να αρχίσω να ζωγραφίζω Μάνταλα...
    Τώρα για το αυτόματο πότισμα δεν είναι πως δε το έχω σκεφτεί αλλά δεν μπορώ για το επόμενο διάστημα να το υλοποιήσω γιατί δε γίνετε να πάω να ψάξω στα κατάλληλα μαγαζιά,ίσως μετά τις γιορτές που ξέρω ότι θα υπάρξει αλλαγή στο εργασιακό πρόγραμμα και θα επιστρέψω σε μια ποιο ευνοϊκή κανονικότητα να το ψάξω.
    Θυμάσαι που σου είπα ότι με βρίσκουν συνήθως χαρούμενο?
    Αυτή την εποχή είμαι σε ασφαλές περιβάλλον,με αποδέχονται,έτσι μου βγαίνει ποιο φυσιολογικά.
    Από την άλλη κάνεις τους γύρω μου δεν είναι πολύ κοντά μου,κανέναν δε νοιωθω πολύ κοντά,οπότε μπορώ και να ψιλοκρυβομαι.
    Δυστυχώς δε μπορώ να κρυφτώ από μια συγκεκριμένη ομάδα ανθρώπων,αυτοί με ρωτάνε ένα απλό "Τι κάνεις?" και τους λέω τα πάντα,ότι αισθάνομαι και όπως το αισθάνομαι το καταθέτω σε αυτούς χωρίς να μπορώ να το εμποδίσω,όμως οι περισσότεροι δε το αντέχουν,το βλέπω στα μάτια τους ότι ζοριζονται και τα χάνουν μη ξέροντας τι να μου πουν,ύστερα με κοιτάνε κάπως παράξενα αλλά με περισσότερο σεβασμό,προσπαθούν να αλλάξουν συζήτηση,αλλά μερικές φορές δε θέλω να το κάνω,τότε ζοριζομαι και το κάνω με το ζόρι,σταματάω την κουβέντα ή την αλλάζω.
    Αλλά έχω μια βαθιά επιθυμία να μη την σταματήσω κάποια στιγμή και να μπορέσει κάποιος να αντέξει,όπως αντέχω εγώ τις ιστορίες των άλλων έτσι να αντέξει και αυτός.
    Δε μου είπες σήμερα τι έκανες ?
    Πώς νοιωθεις ?
    Μετά που βγήκες βόλτα τι ?
    Και εγώ εδώ είμαι !
    Υ.Γ. Σίγουρα δεν είναι το κατάλληλο περιβάλλον εδώ αλλά και πάλι εδώ μιλάμε,όλοι λένε κάτι,εμείς λέμε τα δικά μας,σημείωσε το mail που έχω καρφιτσωμενο στο προφίλ μου και αν μας μπαναρουν για κάτι και δεν ξαναμπούμε να μου γράψεις εκεί.
    Πολύ ωραία η έμπνευση και της χρονικής περιόδου και της τοποθεσίας!τον ήρωα σου πως τον σκέφτεσαι; ή μάλλον όχι μη μου πεις..θα περιμένω.

    Το βρίσκω πολύ ηρωικό το γεγονός να εκφράζεσαι ακριβώς όπως νιώθεις σε αυτή τη μικρή ομάδα ανθρώπων.κι ας ζοριζονται.κι ας μην καταλαβαίνουν.εσυ είσαι αυθεντικός.καποτε ένας πολύ δικός μου άνθρωπος μου είχε πει...εσύ θα είσαι αυτή που είσαι κι όποιος θέλει ακολουθεί.η αλήθεια είναι από τότε προσπάθησα να το εφαρμόσω τσεκαροντας έτσι και τα όρια μου.δεν θα πω ότι πέτυχε.ουτε ότι απέτυχε.απλως με έκανε να συνειδητοποιήσω πως πράγματι ειναι σχεδόν αδύνατον κάποιος να αντέξει τα όσα του λέω.οδηγηθηκα στο συμπέρασμα πως οι άνθρωποι δεν αντέχουν τους καθρέπτες.αυτο που κάνουμε εσύ κι εγώ και μερικοί άλλοι είναι πολύ γενναίο.βουταμε στα άδυτα της ψυχής μας με κομμένη την ανάσα χωρίς τον παραμικρό δισταγμό.ειναι τόσο αυτονόητο για μας να στρεφομαστε προς τον εαυτό μας και λιγότερο έως καθόλου προς τους άλλους.

    Πάντα έλεγα...θέλω να υπάρξει ο άνθρωπος που θα μπορέσει να αντέξει την σιωπή μου.γιατι εκεί συνήθως κρύβεται κι η μεγαλύτερη μου κραυγή.τι ωραία θα ήταν.

    Η μερα μου ήταν κάπως έτσι..
    https://youtu.be/Yv33zShMpjY

  12. #42
    Member
    Join Date
    Mar 2020
    Posts
    45
    Quote Originally Posted by Walk alone View Post
    Πολύ ωραία η έμπνευση και της χρονικής περιόδου και της τοποθεσίας!τον ήρωα σου πως τον σκέφτεσαι; ή μάλλον όχι μη μου πεις..θα περιμένω.

    Το βρίσκω πολύ ηρωικό το γεγονός να εκφράζεσαι ακριβώς όπως νιώθεις σε αυτή τη μικρή ομάδα ανθρώπων.κι ας ζοριζονται.κι ας μην καταλαβαίνουν.εσυ είσαι αυθεντικός.καποτε ένας πολύ δικός μου άνθρωπος μου είχε πει...εσύ θα είσαι αυτή που είσαι κι όποιος θέλει ακολουθεί.η αλήθεια είναι από τότε προσπάθησα να το εφαρμόσω τσεκαροντας έτσι και τα όρια μου.δεν θα πω ότι πέτυχε.ουτε ότι απέτυχε.απλως με έκανε να συνειδητοποιήσω πως πράγματι ειναι σχεδόν αδύνατον κάποιος να αντέξει τα όσα του λέω.οδηγηθηκα στο συμπέρασμα πως οι άνθρωποι δεν αντέχουν τους καθρέπτες.αυτο που κάνουμε εσύ κι εγώ και μερικοί άλλοι είναι πολύ γενναίο.βουταμε στα άδυτα της ψυχής μας με κομμένη την ανάσα χωρίς τον παραμικρό δισταγμό.ειναι τόσο αυτονόητο για μας να στρεφομαστε προς τον εαυτό μας και λιγότερο έως καθόλου προς τους άλλους.

    Πάντα έλεγα...θέλω να υπάρξει ο άνθρωπος που θα μπορέσει να αντέξει την σιωπή μου.γιατι εκεί συνήθως κρύβεται κι η μεγαλύτερη μου κραυγή.τι ωραία θα ήταν.

    Η μερα μου ήταν κάπως έτσι..
    https://youtu.be/Yv33zShMpjY
    Είχα έναν φίλο που τώρα δε μιλάμε πολύ αλλά τον σκέφτομαι καμιά φορά,είχαμε κάτσει μια φορά επί είκοσι λεπτά αμίλητοι,κοιτώντας τον ορίζοντα της Θάλασσας,δεν υπήρχε τίποτα να δούμε,υπήρχε μόνο θάλασσα για όσο πήγαινε το μάτι μας,αυτόν τον άνθρωπο πολύ τον εκτίμησα και το κάναμε αρκετές φορές αυτό...
    Ναι δε νομίζω ότι πέτυχε και σε εμένα πολλές φορές αυτό,αλλά δεν είναι κάτι που εξαρτιόταν μόνο από εμένα,εδώ νομίζω ερχετε η αποδοχή του εαυτού και πολύ σωστά το λες,δε μπορούμε να προσποιηθουμε ότι είμαστε κάποιοι άλλοι,μόνο ο εαυτός μας μπορούμε να είμαστε.
    Ο Ήρωας θα είναι Ηρωίδα,ο κεντρικός,συνήθως βάζω λίγα πρόσωπα μέσα,δε σου λέω κάτι παραπάνω αλλά πιστεύω έχει ενδιαφέρον,ήδη από την αρχή ξέρω το τέλος της ιστορίας και δεν είναι αυτό που φαίνεται αρχικά,όμως θα δώσω μια πραγματική ευκαιρία,αυτή την φορά θα την δώσω στον Ήρωα:-)
    Ωραία...Ήταν μια μέρα κάπως καλή από ότι φαίνεται.
    Κάτι μου πέρασε και από το δικό μου το μυαλό το πρωί,θυμήθηκα ένα παράξενο τραγούδι που ένας θεός ξέρει πως το ξετρυπωσα και από πού..
    https://youtu.be/vq4b4zxijqQ

  13. #43
    Junior Member
    Join Date
    Jan 2022
    Posts
    6
    οταν πρωτοπηρα χαπια τον πρωτο χρονο εκανα 2 αποπειρες. Οριακη με καταθλιψη 4 χρονια. Ειναι μακρυς ο δρομος . Οταν αλλαξα χαπια ολα αρχισαν να φτιαχνουν. Αν δεν παιρνεις το καταλληλο για εσενα μπορει να μην σε πιανει η να σε κανει και χειροτερα . Σε καθε περιπτωση ομως ειναι ενα πολυ μακρυ και συνεχομενο ταξιδι αλλες φορες πιο ευκολο αλλες πιο δυσκολο αλλες ανυποφορο. Ειναι μια καθημερινη προσπαθεια αν δεν την κανεις καθε μερα σαν ντομινο παρασυρεται και σε χτυπαει ξαφνικα σαν μετωπικη και σε διαλυει. Η αναγνωριση των καταστασεων που σε φτανουν σε αυτο το σημειο η αναλυση τους και οι λεγομενες "εξοδοι κινδυνου" που εχει καθε κατασταση με βοηθησε παρα πολυ. Ειχα και εχω σε μικροτερο βαθμο ενοχικο συνδρομο που δεν διανοησε συγκεκριμενες μνημες μεχρι και σημερα με το που ερχονται στο μυαλο μου παθαινω κριση πανικου η κανω εμετο. Ο ψυχολογος μου ελεγε οτι καθε κατασταση πριν εξελιχθει εχει "εξοδους κινδυνου" την αναλυαμε και μου ελεγε οτι πχ απο αυτο το σημειο μπορουσες να καταλαβεις οτι δεν θα εξελιχθει καλα και να φυγεις συνεχιζα μετα την ιστορια και μου ελεγε παλι να και απο αυτη την κουβεντα δεν επρεπε να το συνεχισεις επρεπε να φυγεις. Με εμαθε να λεω "ξερεις κατι αυτη η φαση δεν με κανει να νιωθω καλα οποτε δεν θα το συνεχισω θες να πουμε κατι αλλο ; αν οχι κομπλε φευγω και τα λεμε ξανα αλλη φορα" με εσωσε αυτο απο επομενες ενοχες και οταν σταματησε αυτος ο φαυλος κυκλος αρχισα να νιωθω καλυτερα και τα παλια σιγα σιγα αργα πολυ αργα αρχιζουν και ξεφτιζουν ομως σημερα οταν κλεινω τα ματια μου να κοιμηθω δεν ερχονται ολα στο μυαλο μου σαν κυμα μενουν σε μια γωνια που δεν τα βλεπω καπου καπου εμφανιζονται προσπαθω τα διαχειριζομαι και συνεχιζω. Ειναι καθημερινη προσπαθεια. Ευχομαι ειλικρινα να βγεις απο το σημειο που εισαι και να πας παρακατω στο υποσχομαι ακομα και για εμας υπαρχουν υπεροχα πραγματα παρακατω αρκει πρωτα να δουλεψεις τον εαυτο σου και να τον αγαπησεις ετσι μετα θα δουλευουν και θα αγαπουν και αλλοι για εσενα τον εαυτο σου.

Page 3 of 3 FirstFirst 123

Similar Threads

  1. Είναι κανείς εκεί έξω?
    By sofaki1980 in forum Οριακή - Μεταιχμιακή Διαταραχή Προσωπικότητας
    Replies: 119
    Last Post: 25-01-2021, 08:23
  2. Replies: 37
    Last Post: 17-05-2012, 20:50
  3. Δαμάζοντας αυτό που υπάρχει εκει ψηλά...
    By equilibrium in forum Αυτοανάλυση - Τα εσώτερα μας...
    Replies: 7
    Last Post: 30-07-2011, 17:59
  4. Υπάρχει κανείς;
    By John11 in forum Ψυχολογική Υποστήριξη & Αυτοβοήθεια
    Replies: 4
    Last Post: 16-11-2010, 05:06
  5. υπάρχει κανείς εδώ?
    By mstrouf in forum Κατάθλιψη - Δυσθυμία
    Replies: 71
    Last Post: 08-05-2008, 13:22

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •