Ήρθα στην Ελλάδα στα 18 μου, αφήνοντας πίσω τη χώρα μου (μια πόλη στις ΗΠΑ). Long story το γιατί, αλλά ήρθα Ελλάδα. Θεωρητικά είμαι μισός Έλληνας και Αμερικανός. Μεγαλώνοντας όμως στις ΗΠΑ και μακριά από ομογενείς η κουλτούρα μου ήταν βασικά Αμερικάνικη. Πήγαινα σε Αμερικάνικο σχολείο όμως πάντα είχα μια ισχυρή ώθηση από το σπίτι να μάθηω ελληνικά, να διαβάζω κάποια ελληνικά βιβλία. Είχα και συγγενείς βέβαια αλλά αυτό όταν πήγαινα Ελλάδα. Προφορά έχω στα ελληνικά, κάποιες λέξεις μου λένε τις λέω με Ιταλική προφορά, άλλες σαν τυπικός Αμερικάνος. Παρόλα αυτά είμαι fluent αλλά σχεδόν πάντα θα μου πει κάποιος "από που είσαι;". Στην Ελλάδα δεν είχα δύσκολα χρόνια (στις ΗΠΑ είχα). Φίλους έκανα, έχω και σχέση. Αλλά κάτι υπάρχει. Δεν ξέρω τι. Something doesn't feel right. Μου λείπει η πόλη μου, οι φίλοι μου εκεί. Μπορεί να μην ξαναβρώ αυτά που άφησα πίσω, κοντεύουν 10 χρόνια που έφυγα. Νιώθω ξένος. Νιώθω λυπημένος ίσως. Σκεφτόμουν απλά να φύγω. Από την άλλη το να φύγω χωρίς κάποιον σαφή λόγο το θεωρώ παράτολμο). Δεν ξέρω.