Δεν ξέρω τι τίτλο να βάλω

[anwnimi]

Σ\'ευχαριστώ καλή μου κοπέλα!:)

[anwnimi]

Κατέφθασε η ενόχληση...

Kι όμως η μπόρα ξεσπασε. Κι ας φαινόταν νηνεμία.

Δεν ξέσπασε όταν άκουσε τα λόγια \"εντάξει, ας μείνουμε για λίγο χώρια\".
Δεν ξέσπασε όταν δεν είχε καμία επικοινωνία.
Δεν ξέσπασε όταν χτύπησε το τηλέφωνο και άκουσε \"θέλω να μιλήσουμε\".
Δεν ξέσπασε όταν έπρεπε να πει \"δως μου κι άλλο χρόνο, τίποτα δεν άλλαξε\" και να αντικρύσει ένα τόσο πληγωμένο και ραγισμένο πρόσωπο.

Ξέσπασε όταν διάβασε \"ίσως να ξανασυναντηθούμε κάποια μέρα. Καλύτερα έτσι. Γεια σου μικρή\".
Και τότε η μικρή μέσα ξεπήδησε, πόνεσε. Πως να διώξει για πάντα αυτόν που την αγάπησε τόσο; Πάει, κανένας δε θα την αγαπήσει τόσο ξανά πια. Εϊναι και θα είναι τελείως μόνη! -Σ\'αγαπώ του έγραψε, ότι και να γίνει. Δε θελω να πούμε το χώρια για πάντα. -Κι εγώ. Και καθησυχάστηκε.
Μα νιώθει και πολύ άσχημα, ένοχα.

[Φοίβη]

Αυτή η μικρή νιώθει άσχημα και ένοχα για ποιόν λόγο?
Επειδή φοβάται τη μοναξιά?
Ή επειδή δεν μπορεί να πει ένα οριστικό αντίο στον άνθρωπο απο τον οποίο γεύτηκε τόση πολλή αγάπη?

[weird]

Η μικρή φοβάται μήπως?
Να τον αποχωριστεί?
ΠΟΙΟΝ όμως αποχωρίζεσαι καλή μου?


Ποιόν νιώθεις οτι χάνεις?

[anwnimi]

Και για τα δύο.
Περισσότερο όμως για το δεύτερο. Γιατί τον μπερδεύει αφού κι αυτή είναι τόσο μπερδεμένη.

[anwnimi]

Originally posted by weird
Η μικρή φοβάται μήπως?
Να τον αποχωριστεί?
ΠΟΙΟΝ όμως αποχωρίζεσαι καλή μου?


Ποιόν νιώθεις οτι χάνεις?

Καταλαβαίνω πολύ καλά τι με ρωτάς καλή μου.
Κι εκείνη την ώρα, της μπόρας, είχα συνείδηση του ποιου \"συνδυασμού προσώπων\" αποχωρίζομαι.
Όμως, ήταν αβάσταχτο:(
Και ήθελα να εκφράσω αυτό που ένιωθα. Δυστυχώς, αυτο που εξέφρασα βρήκε ανταπόκριση. Αν δεν έβρισκε, άραγε πως θα ήμουν σήμερα; Κομμάτια, αλλά θα ήταν ίσως καλύτερα για μένα;

[weird]

Originally posted by anwnimi

Originally posted by weird
Η μικρή φοβάται μήπως?
Να τον αποχωριστεί?
ΠΟΙΟΝ όμως αποχωρίζεσαι καλή μου?


Ποιόν νιώθεις οτι χάνεις?

Καταλαβαίνω πολύ καλά τι με ρωτάς καλή μου.
Κι εκείνη την ώρα, της μπόρας, είχα συνείδηση του ποιου \"συνδυασμού προσώπων\" αποχωρίζομαι.
Όμως, ήταν αβάσταχτο:(
Και ήθελα να εκφράσω αυτό που ένιωθα. Δυστυχώς, αυτο που εξέφρασα βρήκε ανταπόκριση. Αν δεν έβρισκε, άραγε πως θα ήμουν σήμερα; Κομμάτια, αλλά θα ήταν ίσως καλύτερα για μένα;

Θα σου πω κάτι σκληρό τώρα, αλλά θα το κάνω με αγάπη...

Γιατί αυτός καλή μου δεν φοβάται?
Ορίστε ένα κοινό σημείο σας, ο φόβος του αποχωρισμού.

Και γι αυτόν μπορεί να είσαι ένας συνδυασμός προσωπων....
και σίγουρα, κι αυτός θα είναι πιο ήρεμος τώρα.

Και οι δύο.
Σε μια κατάσταση ρευστού μαζί.

Το θέμα είναι ποιά είναι τα συστατικά του.
Και να αποφασίσετε, αν η γεύση του, έτσι όπως όλα μαζί δένουν πάνω απο τη φωτιά, σας αρέσει.

[Φοίβη]

Originally posted by anwnimi
Και για τα δύο.
Περισσότερο όμως για το δεύτερο. Γιατί τον μπερδεύει αφού κι αυτή είναι τόσο μπερδεμένη.

Η μικρή είναι μπερδεμένη. Εκείνος δεν νομιζω οτι είναι μπερδεμένος. Και δεν νομίζω αυτή η μικρή να έχει τη δύναμη να μπερδέψει έναν άλλο άνθρωπο. Καταλαβαίνεις τι λέω?

[anwnimi]

Καλή μου το έχω σκεφτεί αυτό που μου λες. Δεν ξέρω κατά πόσο ισχύει γιατί όσες φορές μπλέκω προβολές γονέων στη συζήτηση, η απάντηση ήταν αρνητική. Παρόλαυτά με ανακουφίζει που το σκέφτεσαι κι εσύ, άρα παίζει να μην έχω πέσει τόσο έξω.

Αυτό όμως δε με κάνει να μη νιώθω την ευθύνη μου. Γιατί, ακόμα κι αν εκείνος δε θέλει να δει πράγματα, εγώ βλέπω. Και παρόλο που τα βλέπω, ο οριστικός αποχωρισμός πάλι μου είναι αβάσταχτος.

Εξακολουθούμε να μην είμαστε μαζί. Όμως το χώρια είναι ρευστό. Κι όσο δεν είναι οριστικό, υπάρχει αυτή η ανακούφιση. Κι όταν επανέρχονται τα ερωτηματικά του τι κάνουμε, (που θα επανέλθουν πάλι είναι σίγουρο) θα επαναληφθεί πάλι η ίδια σκηνή(;)

Σε αυτή τη φάση ο τίτλος είναι αυτός. Το μαζί με πνίγει, το προσωρινά χώρια καθόλου. Το οριστικό χώρια ναι.

[anwnimi]

Originally posted by Φοίβη

Originally posted by anwnimi
Και για τα δύο.
Περισσότερο όμως για το δεύτερο. Γιατί τον μπερδεύει αφού κι αυτή είναι τόσο μπερδεμένη.

Η μικρή είναι μπερδεμένη. Εκείνος δεν νομιζω οτι είναι μπερδεμένος. Και δεν νομίζω αυτή η μικρή να έχει τη δύναμη να μπερδέψει έναν άλλο άνθρωπο. Καταλαβαίνεις τι λέω?

Φοίβη μου μακάρι να μην ήταν μπερδεμένος. Θα ένιωθα λιγότερες ενοχές. Είναι όμως. Όταν σου λέει θέλω να είμαστε μαζί κι ας μην είσαι καλά (!), ακούει το όχι, θέλω κι άλλο χρόνο.
Και την άλλη μέρα καπάκι με αποχαιρετά οριστικά, λέγοντάς μου ότι έχουν γκρεμιστεί όλα του τα όνειρα. Ακούει στη συνέχεια ότι τον αγαπώ όπως και να έχει, και δεν αντέχω το να πούμε το για πάντα χώρια και συμφωνεί.
Δεν τον παρασέρνω στο μπέρδεμά μου; :(

[Φοίβη]

Σε παραξενεύει που εκείνος θέλει να είσαστε μαζί κι ας μην είσαι καλά? Σε παραξενεύει που σε θέλει όπως και να είσαι?
Έχεις δίκιο είναι μπερδεμένος. Δεν θα έλεγα όμως οτι τον παρασέρνεις στο μπέρδεμά σου. Θα έλεγα οτι συμφωνεί να σε ακολουθήσει στο μπέρδεμά σου. Καταλαβαίνεις τη διαφορά?

[anwnimi]

Την καταλαβαίνω τη διαφορά. Γράφοντάς σου πριν σχετικά με το θέμα μπέρδεμα μου ήρθε αυτή η σκέψη Φοίβη μου (είναι εκπληκτικό πως εδώ στο φόρουμ απαντώντας ΓΡΑΠΤΑ σου έρχονται σκέψεις που αλλιώς δε θα τις είχες κάνει).

Όμως, και πάλι νιώθω άσχημα. Ίσως γιατί αυτή η διαφορά που λεμε ξεκίνησε να υπάρχει στο μυαλό μου τώρα ως σκέψη και όχι ακόμα ως πίστη, συνειδητοποίηση.

Ως προς το γεγονός ότι με θέλει κι ας μην είμαι καλά μου δημιουργούνται πάλι συγκεχυμένα συναισθήματα:
-αποδοχή και αγάπη και της άσχημης συναισθηματικά πλευράς μου, άρα και ασφάλεια.
-αρνητικό συναίσθημα γιατί βλέπω έλλειψη σεβασμού στον εαυτό του
-αρνητικό συναίσθημα γιατί ίσως αυτή του η στάση να είναι εγωιστική (ας είσάι όπως είσαι αρκεί να σε έχω).

Όμως αυτή η καταραμένη ασφάλεια υπερτερεί πάλι έναντι των άλλων συναισθημάτων:(

[Φοίβη]

Ναι, αυτή η συνειδητοποίηση σχετικά με το μπέρδεμα είναι κάτι πολύ φρέσκο ακόμα. Είναι μια φρέσκια σκέψη που δεν έχει προλάβει ακόμα να φτάσει στο στομάχι σου. Χρειάζεσαι χρόνο.
Το μυαλό σου λειτουργεί πυρετωδώς και παρατηρεί τη συμπεριφορά του, έτσι? Και τα δικά σου συναισθήματα απέναντι σε αυτήν.
Και τα χεις βάλει με την καταραμένη την ασφάλεια. Θα θελες να μην χρειαζόσουν να νιώθεις ασφαλής ε? Να ήσουν ελεύθερη απο αυτή την ανάγκη?

[anwnimi]

Ακριβώς καλή μου.
Ελεύθερος δεν ξέρω κατά πόσο μπορεί να γίνει 100% ένας άνθρωπος από την ανάγκη της ασφάλειας. Αλλά θα ήθελα να ήμουν πιο ελεύθερη. Αυτή η ανάγκη να μη φτάνει σε σημείο να μου γίνεται τροχοπέδη και να μου δημιουγεί συνεχώς αντικρουόμενα συναισθήματα.

[Φοίβη]

Θα θελες να ήταν αλλιώς τα πράγματα, να μην είχες τόσο πολύ ανάγκη την ασφάλεια ώστε να στέκεται εμπόδιο στο δρόμο σου και να μπερδεύει τα συναισθήματά σου.
Απο την άλλη, αυτή τη στιγμή, τα πράγματα έτσι είναι για σένα, κοπέλα μου. Για κάποιο λόγο, τη χρειάζεσαι ακόμα την ασφάλεια. Και είναι πολύ οκ αυτό.