Απόγνωση.

[Konstantin Papadimos]

καλησπερα ομάδα
θα ρωτήσω κάτι ""πολύ ήρεμα""
Γιατί ποτέ μα ποτέ δε μας καταλαβαίνει κανείς, πέρα από τον ψυχοθεραπευτή η κάποια άτομα που πάσχαν παλια η πάσχουν τώρα από κάποια ΨΔ(ψυχ.διαταραχη);;;
Νιώθετε και εσείς το αίσθημα ότι δε μπορείτε να μιλήσετε σε κανέναν για αυτά που σας προβληματίζουν η και άμα αναφέρετε κάτι να μη σας κατανοούν;;;;

[Niels]

καλησπερα ομάδα
θα ρωτήσω κάτι ""πολύ ήρεμα""
Γιατί ποτέ μα ποτέ δε μας καταλαβαίνει κανείς, πέρα από τον ψυχοθεραπευτή η κάποια άτομα που πάσχαν παλια η πάσχουν τώρα από κάποια ΨΔ(ψυχ.διαταραχη);;;
Νιώθετε και εσείς το αίσθημα ότι δε μπορείτε να μιλήσετε σε κανέναν για αυτά που σας προβληματίζουν η και άμα αναφέρετε κάτι να μη σας κατανοούν;;;;

Μπορεί να ισχύει αυτό που λένε ότι αν δεν έχεις εμπειρία σε κάτι δεν είναι εύκολο να κατανοήσεις το πρόβλημα ή το πόσο σημαντικό είναι για αυτόν που το βιώνει. Ίσως να ενεργοποιείται και αμυντικός μηχανισμός, δηλαδή ο άλλος, για διάφορους προσωπικούς του λόγους, να αντιδρά αμυντικά σε τέτοιου τύπου εκμυστηρεύσεις. Γενικά ως προς το θέμα αυτό έχω καταλήξει στο ότι μόνο η ψυχοθεραπεία βοηθάει πραγματικά, το να συζητάς προσωπικά θέματα με φίλους δεν έχει μεγάλη χρησιμότητα, δεν λέω να μην γίνεται καθόλου αλλά να μην περιμένουμε από τους φίλους μας να μας κάνουν τον ψυχολόγο. Είναι πολύ κουραστικό για όλους μας όταν κάποιος βγάζει όλο το πρόβλημα στην επιφάνεια με λεπτομέρειες, είναι δύσκολο να μην επηρεαστεί η δική σου διάθεση.

[Konstantin Papadimos]

Μπορεί να ισχύει αυτό που λένε ότι αν δεν έχεις εμπειρία σε κάτι δεν είναι εύκολο να κατανοήσεις το πρόβλημα ή το πόσο σημαντικό είναι για αυτόν που το βιώνει. Ίσως να ενεργοποιείται και αμυντικός μηχανισμός, δηλαδή ο άλλος, για διάφορους προσωπικούς του λόγους, να αντιδρά αμυντικά σε τέτοιου τύπου εκμυστηρεύσεις. Γενικά ως προς το θέμα αυτό έχω καταλήξει στο ότι μόνο η ψυχοθεραπεία βοηθάει πραγματικά, το να συζητάς προσωπικά θέματα με φίλους δεν έχει μεγάλη χρησιμότητα, δεν λέω να μην γίνεται καθόλου αλλά να μην περιμένουμε από τους φίλους μας να μας κάνουν τον ψυχολόγο. Είναι πολύ κουραστικό για όλους μας όταν κάποιος βγάζει όλο το πρόβλημα στην επιφάνεια με λεπτομέρειες, είναι δύσκολο να μην επηρεαστεί η δική σου διάθεση.

Εκφράστηκα άπειρα με το κείμενο σου.

Με ένα φίλο που είχε περάσει για κάποια φάση με καταλαβαίνει εντελώς αλλά είναι μακριά δεν μένουμε ίδια πόλη.
Όποτε τα λέμε τα λέμε στο τηλέφωνο.
Πιστεύω πως είτε δε μας καταλαβαίνουν λόγω άγνοιας είτε το υποβαθμίζουν τόσο πολύ και ακούμε το γνωστό ε μια χαρά είσαι.
Και τελικά από την απόπειρα που κάνουμε να μιλήσουμε σε κάποιον φίλο/η το αποτέλεσμα είναι να αισθανόμαστε πιο χάλια, μια σύγχυση και κάνουμε μια τρύπα στο νερό.. και βλέπουμε ότι είμαστε μόνοι σε αυτό

[Niels]

Να σου πω, από τότε που έπαψα να περιμένω από τους άλλους πράγματα που δεν θέλουν ή δεν μπορούν να δώσουν, αισθάνομαι πολύ καλύτερα. Το να προσδοκά κάποιος το θεωρώ παθητικό, το να ενεργεί με όποιον τρόπο μπορεί προς τις επιθυμίες του είναι καλύτερο. Δεν λέω να μην ζητάμε πράγματα από τους άλλους, γιατί ζητώντας βγαίνουμε από το φαντασιακό, δηλαδή από το πώς φανταζόμαστε μια σχέση με κάποιον, και αντιμετωπίζουμε τη σκληρή πραγματικότητα που πολλές φορές δεν συμβαδίζει με αυτό που περιμέναμε. Αυτό συμβαίνει συχνά και με τις αρνητικές σκέψεις που μπορεί να κάνει κάποιος αγχωδης ή καταθλιπτικός που περιμένει καταστροφές και τα πράγματα εξελίσσονται καλύτερα από αυτό που φανταζόταν. Γενικά μόνο καλό κάνει μακροπρόθεσμα τουλάχιστον η μετάβαση από το εσωτερικό φαντασιακό στο εξωτερικό πραγματικό, δηλαδή διαλύονται οι ψευδαισθήσεις. Τώρα αν είμαστε μόνοι ή όχι σε αυτό: το βλέπω ψυχρά πια, όπως όταν έχω αμυγδαλίτιδα δεν περιμένω βοήθεια από τους φίλους μου για να μου περάσει έτσι και με τα προβλήματα ψυχικής φύσεως πηγαίνω στον ειδικό και δεν περιμένω από τον κάθε άσχετο, με τα δικά του ψυχικής φύσεως προβλήματα και προβολές που δεν έχει διδαχθεί να τις ελέγχει όταν με ακούει, να μου δώσει λύση. Εκτός αν άσχετα με την αναζήτηση της λύσης είναι πιο σημαντικό για σένα το να υπάρχει κάποιος εκεί που να σε νοιάζεται. Ναι, ποιος δεν το θέλει αυτό; Αλλά είμαστε άνθρωποι, δηλαδή αδύναμοι, οπότε να είσαι επιεικής με τους άλλους αλλά και με τον εαυτό σου.

[Christina5]

Η εξομολόγηση;.δεν είναι ένα μέρος ανακούφισης του προβλήματος πιστεύετε; Να πεις το πρόβλημα σου και να ανακουφιστείς; Δεν είναι ένας ψυχολογικός δρόμος;

[mindcrime]

Η εξομολόγηση;.δεν είναι ένα μέρος ανακούφισης του προβλήματος πιστεύετε; Να πεις το πρόβλημα σου και να ανακουφιστείς; Δεν είναι ένας ψυχολογικός δρόμος;

To θεμα είναι να βρω λύση στο πρόβλημα μου, το να πω σε κάποιον πως δεν μου αξίζει να είμαι μόνος Χριστουγεννιάτικά γιατί πραγματικά δεν μου αξίζει, έστω και αν κατά κάποιο τρόπο είναι επιλογή μου γιατί δεν έχω αυτό τον άνθρωπο που θέλω πραγματικά να έχω, εντάξει δεν είναι και κάποια ευφορία. Πάλι στο ίδιο είμαι. Ναι οκ, οι ιδιαιτερότητες κοστίζουν ψυχολογικά αλλά και πάλι; Ψυχολογικός δρόμος είναι να καλύψεις τα κενά σου τα οποία δεν έχουν σχέση με υλικά αγαθά, είναι πραγματικά ψυχολογικά κενά τα οποία υπάρχουν για κάποιο λόγο και μένουν εκει για να ταλαιπωρούν τον εκάστοτε ταλαίπωρο! Ετσι για την ιστορία είναι πρώτη φορά που μετά από 6 χρόνια το σπίτι μου σήμερα είναι άδειο και ο μόνος που το γεμίζει είμαι εγώ! Ενοχλητικό όχι, παράξενο όμως!

[Niels]

Η εξομολόγηση;.δεν είναι ένα μέρος ανακούφισης του προβλήματος πιστεύετε; Να πεις το πρόβλημα σου και να ανακουφιστείς; Δεν είναι ένας ψυχολογικός δρόμος;

Εννοείς τη θρησκευτική εξομολόγηση; Αν όχι, συνήθως η εμπειρία δεν σταματά εκεί αλλά ολοκληρώνεται με την αντίδραση του άλλου που εισπράττουμε και ανάλογα με αυτήν ενθαρρυνομαστε ή απογοητευομαστε ή τίποτα από τα δύο και μας μένει έστω η ανακούφιση του ότι το μοιραστηκαμε.

[Niels]

To θεμα είναι να βρω λύση στο πρόβλημα μου, το να πω σε κάποιον πως δεν μου αξίζει να είμαι μόνος Χριστουγεννιάτικά γιατί πραγματικά δεν μου αξίζει, έστω και αν κατά κάποιο τρόπο είναι επιλογή μου γιατί δεν έχω αυτό τον άνθρωπο που θέλω πραγματικά να έχω, εντάξει δεν είναι και κάποια ευφορία. Πάλι στο ίδιο είμαι. Ναι οκ, οι ιδιαιτερότητες κοστίζουν ψυχολογικά αλλά και πάλι; Ψυχολογικός δρόμος είναι να καλύψεις τα κενά σου τα οποία δεν έχουν σχέση με υλικά αγαθά, είναι πραγματικά ψυχολογικά κενά τα οποία υπάρχουν για κάποιο λόγο και μένουν εκει για να ταλαιπωρούν τον εκάστοτε ταλαίπωρο! Ετσι για την ιστορία είναι πρώτη φορά που μετά από 6 χρόνια το σπίτι μου σήμερα είναι άδειο και ο μόνος που το γεμίζει είμαι εγώ! Ενοχλητικό όχι, παράξενο όμως!

Η μοναξιά είναι η σύγχρονη Οδύσσεια του ατόμου. Αυτό μου ήρθε διαβάζοντας την ανάρτηση σου. Σου εύχομαι να γεμίσει το σπίτι σου με ανθρώπους που να σ' αγαπάνε

[Elenia781]

Η πιο σκληρή αντιμετώπιση είναι απο τους γονείς. Πόσοι και πόσοι τους έχει προκληθεί η ασθένια απο πιεστικούς γονείς που δεν ξέρουν να κουβεντιάζουν με τα παιδιά τους. Χωρίς κατανόηση και έτοιμοι να σε χτυπήσουν σαν χταπόδι που αρρώστησε η ψυχή σου. Κυριώς απο κει πηγάζει η αρρώστια από προβληματικές οικογένειες

[Niels]

Το έχω βιώσει αυτό που λες με συγγενικό μου πρόσωπο. Άθλια συμπεριφορά πατέρα στον γιο του μπροστά μου επειδή ο γιος του δεν εκπλήρωσε τα όνειρα του πατέρα (αρρώστησε ψυχολογικά πριν τις πανελλήνιες και απέτυχε να περάσει σε καλή σχολή).