Αποποίηση ευθυνών με το να προσπαθεί ο άλλος να σε βγάλει υπερβολικό

[Ioanna98]

Κάτι που γίνεται συχνά σε κακοποιητικές ερωτικές σχέσεις, γνωστό ως gaslighting.
Μετά από ένα πρόσφατο έντονο διαπληκτισμό με πρώην φίλες αντιμετώπισα αυτή την τόσο συχνή κατάσταση. Συγκεκριμένα, με τις κοπέλες αυτές είμασταν μια τριάδα και περνούσαμε καλά μέχρι που άρχισαν να κολλάνε πολύ μεταξύ τους και με άφησαν στην απ' έξω. Αρχικά στεναχωρήθηκα, αλλά αφού κατάλαβα πως δεν μπορείς να κρατήσεις κανέναν κοντά σου παρά την θέληση του, το ξεπέρασα και πήγαινα για άλλα. Κάποια στιγμή αφού δεν είχαμε ανταλλάξει κουβέντα για κάπου 3 βδομάδες μου στέλνουν σε μήνυμα στην ομαδική που είχαμε σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης να βγούμε. Αφού είχα ξενερώσει με το γεγονός πως πλέον ήμουν παραπανίσια σε αυτή την παρέα και αφού είχε συμβεί ένα γεγονός που φάνηκε ξεκάθαρα πως δεν με υπολόγιζαν πλέον, διάβασα το μήνυμα και δεν το απάντησα απλά απαξιώντας. Την επόμενη μέρα, ήμουν σε οικογενειακό τραπέζι όταν μου έρχεται μήνυμα "μπορείς και θες να βγεις μαζί μας ή έστω να απαντήσεις;". Νευρίασα εκείνη την στιγμή αλλά το άφησα να το απαντήσω για όταν τελείωναν οι οικογενειακές υποχρεώσεις. Και τα δύο αυτά μηνύματα φαινόντουσαν πως διαβάστηκαν από εμένα. Γυρνάω μετά από κάποιες ώρες σπίτι και βλέπω το επικό μήνυμα το οποίο είχε σταλθεί μόλις 1:30 ώρα μετά το προηγούμενο(!) "Συγνώμη μια μας ακυρώνεις όταν λέμε να βγούμε και μετά ούτε καν μας απαντάς; Τι φάση μας δουλεύεις;". Σε αυτό το σημείο να πω πως εκφράστηκε η μια κοπέλα εκ μέρους και των δύο εξού και ο α' πληθυντικός και η άλλη απλά πατούσε "like" σε αυτό που έγραψε η άλλη. Καθαρή επίθεση της αγέλης δηλαδή χωρίς ιδιαίτερη αιτία. Μου γυρνάει και εμένα το μάτι και γράφω ένα κατεβατό που θα το συνοψίσω ότι γενικά τους είπα ότι δεν καταλαβαίνω τον λόγο που μου έκανε επίθεση θα μπορούσα να έχω έναν σοβαρό λόγο οικογενειακό ή υγείας που να μην μπορώ να απαντήσω, τους εξέφρασα πως με αφήσαν εκτός αλλά τους είπα χαρακτηριστικά ότι δεν με πειράζει αυτό καθώς ο καθένας είναι ελεύθερος να τραβήξει τον δρόμο του αλλά η επίθεση ήταν απαράδεκτη και ότι έχουν μεγάλο θράσος. Επίσης, είπα πως "φυσικά και δεν θα βγω μαζί σας γιατί δεν είμαι μπαλάκι κανενός να με φωνάζουν όποτε με θυμούνται, έχω μια αξιοπρέπεια, και αν δεχόμουν να βγω μαζί σας θα υποκρινόμασταν και από τις δύο πλευρές". Η απάντηση τους ήταν ακόμα πιο επιθετική από την δική μου, γενικά πιστεύω πως η δική μου απάντηση πιο πολύ ξεκάθαρη ήταν και εξέφραζε ότι ήθελα να βάλω όρια, τα οποία δεν τα σεβάστηκαν. Πήραν παλιά μου "λάθη", τα είχαν φουσκώσει, μεγαλοποιήσει, και με αυτό κατέληγαν στο συμπέρασμα ότι δεν ήμουν αρκετά φίλη (!) και γι αυτό το λόγο δεν με νοιώθουν κι αυτές έτσι πλέον. Τα "λάθη" (τα οποία επίτηδες τα βάζω σε εισαγωγικά) ήταν ότι τους ακύρωνα συνέχεια τελευταία στιγμή τα ραντεβού μας (κάτι το οποίο ήταν γενίκευση και παραποίηση κάποιων περιπτώσεων που ακύρωσα), ότι αργούσα στα ραντεβού μου (το οποίο είναι το μόνο που όντως ισχύει λόγω ψυχαναγκασμών τους οποίους τους είχα πει παλιότερα το πρόβλημα μου με τους ψυχαναγκασμούς) και τέλος το κορυφαίο ότι ήμουν διαρκώς στο κινητό όταν βρισκόμασταν (γενίκευση) και ότι έπαιρνα τον σύντροφο μου βίντεοκλήσεις όσο είμασταν μαζί (το πολύ να είχε συμβεί 5-6 φορές, στις οποίες μάλιστα πεταγόντουσαν και αυτές και μιλούσαν κανονικά στην κάμερα). Κλόουν δηλαδή με όλη την σημασία της λέξεως. Κάποια από αυτά μπορεί και εμένα να με επηρέαζαν αρνητικά αν μου τα έκανε κάποιος (το θέμα της καθυστέρησης στα ραντεβού για παράδειγμα) αλλά αν με ένοιαζε τόσο θα το έλεγα εκείνη την στιγμή και επίσης προφανώς δεν δικαιολογεί την απότομη συμπεριφορά τους στα μηνύματα. Τους απάντησα πως βλέπω τεράστια προκατάληψη εναντίον μου που εκείνες δεν μου είπαν εξ αρχής όσα τις απασχολούν και ότι μάλιστα τους είχα στείλει και μήνυμα πριν περίπου 2 μήνες πριν από τον διαπληκτισμό μας που τους ρωτούσα αν έχουν κάτι και έχουν απομακρυνθεί και δεν μου απάντησε καμία συνεχίζοντας απλά τότε να μιλάνε για το προηγούμενο θέμα που είχαμε θέσει υπό συζήτηση. Θα μου πείτε δικαίως πως δεν είχαν κανένα από τα θέματα που σου εξέφρασαν εναντίον σου (και με πολύ επιθετικό τρόπο μάλιστα) απλά ήταν άμυνα επειδή τους είπα πως έχετε θράσος. Στο τέλος τους απάντησα σε μια προσπάθεια να τους αποστομώσω (φυσικά κατάλαβα πως αυτοί οι άνθρωποι είναι αδύνατο να αποστομωθούν) πως όταν δεν μου απαντάτε στο ερώτημα μου πριν 2 μήνες που ήταν αν έχετε κάτι μαζί μου και απλά εξαφανίζεστε, δεν μπορείτε να έχετε την απαίτηση να απαντήσω σε ένα απλό μήνυμα για βόλτα. Σε αυτό που θέλω να καταλήξω είναι πως στο τέλος του τσακωμού υπήρχε μια τάση να μου λένε και οι δύο "ε δεν σου είπαμε και κάτι εσύ το έκανες τόσο σοβαρό" που προφανώς και δεν το συμμερίζομαι αφού το μήνυμα που έλαβα ήταν αγενέστατο. Στο σημείο αυτό να πω πως δεν έστειλα πάνω από τρεις φορές εγώ μήνυμα στον τσακωμό απλά τα έστελνα σε κατεβατά και στο τέλος έφυγα από την ομαδική στο instagram δηλώνοντας ξεκάθαρα ότι δεν επιθυμώ να μιλήσω άλλο και αυτές τότε μου έστειλαν σε μια παλιά ομαδική που είχαμε στο facebook πάλι τις ίδιες βλακείες όπου έκανα ότι δεν τα διάβασα και έβαλα την συνομιλία στα spam. Ξεκάθαρα αυτή η συμπεριφορά δεν αρμόζει σε ανθρώπους 23 χρονών όπου είναι η ηλικία μας και των τριών. Αυτό όμως που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση είναι ότι έφτασαν στο σημείο να λένε "α δεν σου κάναμε και κάτι εσύ άρχισες να στέλνεις κατεβατά". Και αναρωτιέμαι πως αυτό το κάνει ένας (ανέντιμος) άνθρωπος όταν προσπαθεί να βρει απεγνωσμένα δικαιολογίες για να την πει μόνο και μόνο στον άλλον που έχει μια δικαιολογημένη αντίδραση; Έφτασαν δηλαδή στο σημείο να με βγάζουν στην ουσία υπερβολική ή τρελή μόνο και μόνο επειδή δεν είχαν άλλον τρόπο να αμυνθούν;
Βασικά, αρχίζω να καταλήγω στο συμπέρασμα για αυτή την ιστορία πως ίσως έψαχναν μια αφορμή για να σπάσουμε οριστικά οπότε αφού δεν τους την έδινα εγώ η ίδια αποφάσισαν απλά να με εξαγριώσουν για να μου προσάψουν τον εαυτό που σκεφτόντουσαν αυτές για εμένα.
Αλλά η κύρια μου απορία είναι γιατί όταν κάποιοι άνθρωποι φαίνεται ξεκάθαρα ότι φέρθηκαν άσχημα ή έχουν άδικο γιατί καταφεύγουν στο ότι "έλα μωρέ πως κάνεις έτσι". Την αντιλαμβάνομαι ως μια προσπάθεια απαξίωσης του συνομιλητή ώστε να υπερισχύσουν της κατάστασης. Ο άλλος δηλαδή που λέει κάτι τέτοιο εκείνη την στιγμή νιώθει πίεση προς το μέρος του;

[Sonia]

Να σου πω κάτι; Η αλήθεια είναι κάπου στη μέση.

Κάποια στιγμή αφού δεν είχαμε ανταλλάξει κουβέντα για κάπου 3 βδομάδες μου στέλνουν σε μήνυμα στην ομαδική που είχαμε σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης να βγούμε. Αφού είχα ξενερώσει με το γεγονός πως πλέον ήμουν παραπανίσια σε αυτή την παρέα και αφού είχε συμβεί ένα γεγονός που φάνηκε ξεκάθαρα πως δεν με υπολόγιζαν πλέον, διάβασα το μήνυμα και δεν το απάντησα απλά απαξιώντας. Την επόμενη μέρα, ήμουν σε οικογενειακό τραπέζι όταν μου έρχεται μήνυμα "μπορείς και θες να βγεις μαζί μας ή έστω να απαντήσεις;". Νευρίασα εκείνη την στιγμή αλλά το άφησα να το απαντήσω για όταν τελείωναν οι οικογενειακές υποχρεώσεις. Και τα δύο αυτά μηνύματα φαινόντουσαν πως διαβάστηκαν από εμένα.

Λες για τις άλλες ότι εξαφανίστηκαν και ότι δεν ήταν ξεκάθαρες, αλλά κι εσύ το ίδιο δεν κάνεις; Απαξίωσες να απαντήσεις λες αλλά δεν τους είπες αυτό, μετά τους είπες ότι μπορεί να είχες κάποιες υποχρεώσεις και να μην απάντησες, που δεν είναι η αλήθεια. Άνετα αν ήθελες απαντούσες "Δεν έχω όρεξη να βγω" ή "Είμαι σε οικογενειακό τραπέζωμα, τα λέμε άλλη στιγμή"

Τα "λάθη" (τα οποία επίτηδες τα βάζω σε εισαγωγικά) ήταν ότι τους ακύρωνα συνέχεια τελευταία στιγμή τα ραντεβού μας (κάτι το οποίο ήταν γενίκευση και παραποίηση κάποιων περιπτώσεων που ακύρωσα), ότι αργούσα στα ραντεβού μου (το οποίο είναι το μόνο που όντως ισχύει λόγω ψυχαναγκασμών τους οποίους τους είχα πει παλιότερα το πρόβλημα μου με τους ψυχαναγκασμούς) και τέλος το κορυφαίο ότι ήμουν διαρκώς στο κινητό όταν βρισκόμασταν (γενίκευση) και ότι έπαιρνα τον σύντροφο μου βίντεοκλήσεις όσο είμασταν μαζί (το πολύ να είχε συμβεί 5-6 φορές, στις οποίες μάλιστα πεταγόντουσαν και αυτές και μιλούσαν κανονικά στην κάμερα). Κλόουν δηλαδή με όλη την σημασία της λέξεως. Κάποια από αυτά μπορεί και εμένα να με επηρέαζαν αρνητικά αν μου τα έκανε κάποιος (το θέμα της καθυστέρησης στα ραντεβού για παράδειγμα) αλλά αν με ένοιαζε τόσο θα το έλεγα εκείνη την στιγμή και επίσης προφανώς δεν δικαιολογεί την απότομη συμπεριφορά τους στα μηνύματα.

Είναι το κλασσικό που συμβαίνει στις παρέες, μικρά πράγματα που μας ενοχλούν δεν τους δίνουμε τόση σημασία, αλλά όταν μαζεύονται ή ξενερώνουμε για άλλους λόγους τα κάνουμε μεγάλο θέμα. Όμως για τον εαυτό μας δίνουμε πάντα δικαιολογία για τις άσχημες συμπεριφορές μας και τις υποβαθμίζουμε, ενώ τις συμπεριφορές των άλλων είμαστε έτοιμοι να πυροβολήσουμε.



Δεν μπορώ να ξέρω τι προηγήθηκε, αλλά αν ξενέρωσες εντελώς, λήξε το θέμα και πήγαινε για άλλα, μην συμμετέχεις σε κοκκορομαχίες και προσπαθείς να βγεις απο πάνω. Δεν αξίζει τον κόπο να χαλιόμαστε. Αν όμως με αυτές τις κοπέλες θα μπορούσες να έχεις μία επαφή κι ας αραιώνατε αφού ίσως κολλήσαν πιο καλά μεταξύ τους και τις ήθελες στη ζωή σου, το χειρίστηκες λάθος. Νομίζω ότι σου αφήνουν ένα παράθυρο να κάτσετε να μιλήσετε και να τα βρείτε αν αφήσετε τους εγωισμούς στην άκρη. Αν δεν θες, μην το κουράζεις, συμβαίνουν αυτά.

[Ioanna98]

Λες για τις άλλες ότι εξαφανίστηκαν και ότι δεν ήταν ξεκάθαρες, αλλά κι εσύ το ίδιο δεν κάνεις; Απαξίωσες να απαντήσεις λες αλλά δεν τους είπες αυτό, μετά τους είπες ότι μπορεί να είχες κάποιες υποχρεώσεις και να μην απάντησες, που δεν είναι η αλήθεια. Άνετα αν ήθελες απαντούσες "Δεν έχω όρεξη να βγω" ή "Είμαι σε οικογενειακό τραπέζωμα, τα λέμε άλλη στιγμή"

Κοίτα κάτι που δεν είπα είναι ότι έδειχναν με την συμπεριφορά τους πως δεν με σεβόντουσαν ιδιαίτερα από ένα γεγονός. Μες το καλοκαίρι κανονίζανε αρχικά μεταξύ τους να πάνε ταξίδι (σε λίγο λιγότερο από ένα μήνα από τότε που άρχισαν να το κανονίζουν) και στην ουσία τον προορισμό και το πότε τα είχανε συμφωνήσει μεταξύ τους. Μου λένε συζητάμε να πάμε εκεί σε ένα μήνα και τους είπα πως θέλω πολύ να έρθω αλλά 1 μήνα πριν να το κανονίζουμε (για ταξίδι στο εξωτερικό) με βγάζει έξω από τα νερά μου και τα ταξίδια συνήθως κανονίζονται πιο πριν. Η απάντηση ήταν κάτι τύπου λες και ήταν παράλογο που ζητούσα το προφανές (δηλαδή να είναι πιο μετά το ταξίδι για να μπορέσω να ρυθμίσω το πρόγραμμα μου). Τους είπα πως δεν μπορώ να πάω λόγω δικών μου υποχρεώσεων κι αν το θέλω πολύ. Μετά από κάτι μέρες τους στέλνω εφόσον δεν είχαν κλείσει εισητήρια να συζητήσουμε για να πάμε σε δύο μήνες και να είμαστε και οι τρεις μαζί. Η απαντήσεις τους ήταν αρνητικές εξ αρχής (τύπου "ε δεν ξέρω τι θα έχω να κάνω τότε" ή "το πράγμα πάει άσχημα με τον κορονοϊο και δεν ξέρω τι θα γίνεται σε δύο μήνες") χωρίς να προσπαθήσουν να το διαπραγματευτούν ώστε να καταλήξουμε σε ένα κοινό συμπέρασμα. Προσπαθούσα να το διαπραγματευτώ μόνη μου στην ουσία και κάποια στιγμή γυρνάει η μία από τις δύο (όχι αυτή που μου έστειλε το "μας δουλεύεις;" η άλλη που απλά πατούσε "like") και μου λέει "ωραία εσύ μπορεί να μην φοβάσαι το θέμα του κορονοϊού και μπράβο σου αλλά εγώ δεν θα χάσω την ευκαιρία να πάω κάπου ωραία". Σε συζήτηση με την ψυχοθεραπευτρια μου που το συζητήσαμε μου έδωσε να καταλάβω ότι θύμωσε στην ουσία γιατί δεν ήθελε να με συμπεριλάβει και να πάρω πρωτοβουλία. Εγώ της απάντησα ότι δεν καταλαβαίνω την επίθεση σου και μου είπε ότι δεν σου κάνω επίθεση απλά δεν σε πίεσε κανείς να έρθεις και μπορούμε να πάμε κάπου όλες μαζί κάποια άλλη στιγμή. Εγώ αυτήν την συμπεριφορά την άφησα στην άκρη δηλαδή προσπάθησα να την παραβλέψω όσο γινόταν. Μετά που πήγαν το ταξίδι άρχισαν να κόβουν μαζί μου και να δείχνουν ώρες ώρες μια παθητική επιθετικότητα. Και υπήρξε και αυτή η φορά που τους ρώτησα ξεκάθαρα αν υπάρχει κάτι εναντίον μου (με καλή διάθεση βέβαια χωρίς επίθεση) και δεν απάντησαν καθώς το είχα στείλει σε μήνυμα. Αφού το κλίμα λοιπόν ήταν ξεκάθαρο ότι ήταν εναντίον μου ξενέρωσα και πήγα παρακάτω. Και το είχα αποδεκτεί ότι οκ ίσως πλέον να μην κολλάμε. Οπότε δεν νομίζω πως έκανα άσχημα που δεν απάντησα μετά στην πρόσκληση τους. Όπως και να έχει το να την μπεις στον άλλον μόνο και μόνο γιατί δεν σου απαντάει είναι απαράδεκτο κατά εμένα. Εγώ δηλαδή δεν θα το έκανα, θα ρωτούσα απλά αν είναι όλα καλά με αυτό το άτομο καθώς εδώ και περίπου ένα μήνα δεν ξέρω τι κάνει με την ζωή του και αν δεν απαντούσε θα έβγαζα ανάλογα τα πορίσματα μου. Όταν ήμουν στο τραπέζι και δεν το απάντησα ήταν υπερβολικό να περάσουν μετά από μόλις μιάμιση ώρα στην επίθεση. Δείχνει κακή πρόθεση η οποία ούτως ή άλλως κάποια στιγμή θα έβγαινε. Όντως αν μου έδιναν τον χρόνο μου θα απαντούσα μετά το πέρας του τραπεζιού κάτι τύπου οκ καλά περάσαμε αλλά πλέον δεν νιώθω το ίδιο οπότε ας το αφήσουμε. Ήρεμα κόσμια. Η επίθεση ήταν πολύ περιττή και έδειχνε κακοπροαίρετα συναισθήματα.

Σημείωση: Καλύτερα που δεν έτυχε στην τελική να πάω μαζί τους ταξίδι γιατί όταν ο άλλος δρα κατά αυτόν τον τρόπο σημαίνει ότι κάποια στιγμή θα ξεσπάσει άσχημα (όπως έγινε) και δεν θα με συνέφερε να είμαι μαζί τους σε μια ξένη χώρα αν συνέβαινε αυτό τότε.

[Ioanna98]

Όμως για τον εαυτό μας δίνουμε πάντα δικαιολογία για τις άσχημες συμπεριφορές μας και τις υποβαθμίζουμε, ενώ τις συμπεριφορές των άλλων είμαστε έτοιμοι να πυροβολήσουμε.

Έχεις δίκιο σε αυτό ότι ώρες ώρες πρέπει είτε να βάζουμε νερό στο κρασί μας είτε να κοιτάμε τα λάθη μας και να ζητάμε συγνώμη. Προσωπικά δεν φοβάμαι να ζητήσω συγνώμη για τα λάθη μου αρκεί αυτό να γίνεται σε ένα γόνιμο κλίμα φυσικά. Ας πούμε αν μου έλεγαν με καλό τρόπο "ξέρεις τι αυτό ή αυτό εμένα δεν μου αρέσει" θα ήμουν σε θέση να απολογηθώ και να το διορθώσω. Αλλά όταν δημιουργείτε ένα κλίμα μη γόνιμο και άβολο αυτό φυσικά και δεν μπορώ να το παραβλέψω.

Δεν μπορώ να ξέρω τι προηγήθηκε, αλλά αν ξενέρωσες εντελώς, λήξε το θέμα και πήγαινε για άλλα, μην συμμετέχεις σε κοκκορομαχίες και προσπαθείς να βγεις απο πάνω. Δεν αξίζει τον κόπο να χαλιόμαστε. Αν όμως με αυτές τις κοπέλες θα μπορούσες να έχεις μία επαφή κι ας αραιώνατε αφού ίσως κολλήσαν πιο καλά μεταξύ τους και τις ήθελες στη ζωή σου, το χειρίστηκες λάθος. Νομίζω ότι σου αφήνουν ένα παράθυρο να κάτσετε να μιλήσετε και να τα βρείτε αν αφήσετε τους εγωισμούς στην άκρη. Αν δεν θες, μην το κουράζεις, συμβαίνουν αυτά.

Η αλήθεια είναι ότι δεν ήθελα να συνεχίσω με αυτούς τους όρους αυτή την "φιλική σχέση" γιατί ένιωθα ότι δεν με εκτιμάνε. Δεν ήταν πρόθεση μου να συμμετέχω σε κοκκορομαχίες, απλά αφού γινόταν κάτι που το ένιωθα εναντίον μου αρχικά δεν μπορούσα να κάτσω με σταυρωμένα τα χέρια, οπότε και γι αυτό τον λόγο αφού είπα ότι ήταν να πω δεν τους ξαναπάντησα ότι και να λέγαν. Αν υπήρχε λίγος παραπάνω πολιτισμός θα το συζητούσα. Δεν νομίζω ότι αφήνουν παράθυρο, αφού στο κάτω κάτω ούτε εγώ έχω αφήσει μετά τα λόγια που δέχτηκα. Η μία πιο πολύ μου προσέδιδε χαζά επίθετα (προσβλητική, αχάριστη δεν ξέρω για ποιον λόγο) και ότι ως εδώ με την παρέα μας αφού και καλά εγώ τους προσέβαλα και η άλλη απλά προσπαθούσε να με υποβιβάσει λέγοντας μου ότι δεν έγινε και κάτι εσύ το έκανες σοβαρό. Και τα λόγια της δεύτερης μου έκαναν πιο πολύ εντύπωση δηλαδή η προσπάθεια απαξίωσης μου ώστε να καλύψει ότι το μήνυμα που μου έστειλαν ήταν αγενές. Το γιατί με τρώει ακόμα δεν το ξέρω, η ψυχοθεραπευτρια μου λέει γιατί μου προσδιόρισαν χαρακτηριστικά τα οποία δεν έχω για να καλύψουν το σκοπό τους και επειδή είμαι και λίγο ανασφαλής κάθομαι και τα ζυγίζω ακόμα. Αν ήταν ένα άτομο με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση δεν θα έδινε τόση σημασία.