Τι σκεφτεστε (μερος τριτο)

[biscochicco]

Στρατηγοσ ειναι κ κανει πλακα ασε τι ελεγε τι φατσα δεσ αυτοσ τα αποφασισε ολα οσα εγιναν

Μπορει για εσενα αυτη η φατσα να σου φερνει αναμνησεις κακες αλλα πιστεψε με δεν το εδωσε κανενας σημασια

[sumac]

Ελπιζω και ευχομαι να ειμαι απο τους λιγους που δεν κατεβηκαν σημερα στο δρομο

[WildHoney]

Δεν κατέβηκα. Δεν ξέρω τι δουλειά έχω εκεί πια.
Αυτό δε σημαίνει ότι δε νιώθω πράγματα. Αλλά διαφορετικά είμαι τώρα απ' ό,τι πριν,
που πήγαινα.

[elis]

Voila βουαλα μητσοτακαροσ μονο

[WildHoney]

Χτες έκανα ένα σχόλιο σε ένα άλλο site. Μετά κάθισα και το σκέφτηκα. Με αφορά πράγματι;
Κι αν ναι,γιατί; Και κατάλαβα πως το σχόλιο αυτό δεν ήταν εγώ, αλλά η κοινωνία μέσα μου.

Και το συμπέρασμά μου ήταν πως ναι, το αναιρώ, της αφαιρώ το δικαίωμα, και μπορώ να συζητήσω
ή να διαβάσω τη θεωρία εκείνη, να την αναλύσω, χωρίς να με ακουμπάει τόσο. Πιθανότατα ήταν
knee jerk αντίδραση λόγω τραύματος. Νιώθω καλά που το κατάλαβα και που το είδα.

[elis]

Καταλαβατε οτι ειναι στημενο μπραβο σασ

[WildHoney]

Γεια σου elis.

[sumac]

Δεν κατεβαινα ποτε ιδιαιτερα σε πορειες εκτος απο καποιες που το ενιωθα πολυ σαν χρεος.Τωρα το σκηνικο εχει αλλαξει προς το πολυ χειροτερο και νιωθω τυψεις που τα βλεπω και λιωνω απ την απαισιοδοξια και την καταθλιψη.
Καλο ειναι να διαχωριζεις τον εαυτο σου απο τη μαζα για να σκεφτεις πιο καθαρα,καλυτερο ειναι να ενωθεις και με ανθρωπους που εχεται καποιες κοινες αξιες, για να προσπαθησετε για κατι καλυτερο.Δυστυχως πλεον εγω δεν μπορω να αναπνευσω μ'αυτη την κατασταση και δεν παιζει να ειμαι ο μονος.Αν μπορει αυτο να με κινητοποιησει να βγω και απ τα προσωπικα μου αδιεξοδα,ακομα καλυτερα.
Ετσι και αλλιως αυριο μπορει να ειμαστε εμεις οι επομενοι
Ειδα και το σκηνικο με την κοινωνικη κουζινα "Ο Αλλος Ανθρωπος", που ελεγε η user.Γαματος ο τυπος και ολοι οσοι συμμετεχουν.Μονο αυτα χαιρομαι.Αν κλειστουμε κι αλλο,δεν υπαρχει σωτηρια.
Πιο πολυ για να τ ακουσω τα λεω, μην παρεξηγηθω
Ζουμε στην παραγκα!

[biscochicco]

Δεν κατεβαινα ποτε ιδιαιτερα σε πορειες εκτος απο καποιες που το ενιωθα πολυ σαν χρεος.Τωρα το σκηνικο εχει αλλαξει προς το πολυ χειροτερο και νιωθω τυψεις που τα βλεπω και λιωνω απ την απαισιοδοξια και την καταθλιψη.
Καλο ειναι να διαχωριζεις τον εαυτο σου απο τη μαζα για να σκεφτεις πιο καθαρα,καλυτερο ειναι να ενωθεις και με ανθρωπους που εχεται καποιες κοινες αξιες, για να προσπαθησετε για κατι καλυτερο.Δυστυχως πλεον εγω δεν μπορω να αναπνευσω μ'αυτη την κατασταση και δεν παιζει να ειμαι ο μονος.Αν μπορει αυτο να με κινητοποιησει να βγω και απ τα προσωπικα μου αδιεξοδα,ακομα καλυτερα.
Ετσι και αλλιως αυριο μπορει να ειμαστε εμεις οι επομενοι
Ειδα και το σκηνικο με την κοινωνικη κουζινα "Ο Αλλος Ανθρωπος", που ελεγε η user.Γαματος ο τυπος και ολοι οσοι συμμετεχουν.Μονο αυτα χαιρομαι.Αν κλειστουμε κι αλλο,δεν υπαρχει σωτηρια.
Πιο πολυ για να τ ακουσω τα λεω, μην παρεξηγηθω
Ζουμε στην παραγκα!

*ζουμε σε ζωολογικο κηπο.

[tommorello]

Ξέρει κανείς που μενει;

[elis]

Μια που απο οτι εμαθα θα με φατε ενταξει δεν ειναι εκπληξη ξερω τι ειστε μια χαρη να πεθανω σαν ανθρωποσ κανονικα οπωσ ολοι

[Bane]

Ανάλογα με το διαθέσιμο χρόνο μου αλλά και το πώς νιώθω, μπαίνω μια το τόσο εδώ στην ομάδα και γράφω τις σκέψεις μου, τα συναισθήματα μου κτλ.

Δεν είμαι σίγουρος για ποιον τα γράφω. Γιατί υπάρχουν φορές που γραφω κάτι και για παράδειγμα την επόμενη μέρα θα δω μήπως υπάρχει κάποιος σχολιασμός του μηνύματος μου, αλλά υπάρχουν και φορές που θα γράψω κάτι και απλά δε θα μπω να δω αντιδράσεις. Μπορεί να περάσουν και εβδομάδες. Δηλαδή και μόνο που έγραψα κάτι ένιωσα καλυμμένος ψυχολογικά και αυτό ήταν.

Τώρα για παράδειγμα, ένιωσα την ανάγκη να γραψω, για τις παλιές φωτογραφίες.

Φωτογραφίες πριν πολλές πολλές δεκαετίες εννοώ από ανθρώπους που δε ζουν πια.

Ακόμα και στο ίντερνετ όποτε τυχαίνει να πέσω πάνω σε φωτογραφίες νέων, εικοσαριδων εν παραδείγματι τη δεκαετία του σαράντα.

Σκέφτομαι ποσο γρήγορα περνάνε τα χρόνια, πόσο σύντομη είναι η ζωή μας και πως δεν αξίζει να αγχωνόμαστε. Δεν αξίζει ούτε άγχος ούτε στεναχώρια ούτε φόβος ούτε τίποτα.

Να προσπαθούμε να χαιρόμαστε τη ζωή, τη στιγμή, το σήμερα.

Είτε είσαι πλούσιος είτε φτωχός είτε έτσι είτε αλλιώς ο χρόνος μας είναι μετρημένος.

Αυτά ήθελα να γράψω. Δηλαδή προσωπικά με βοηθάει και μου διώχνει τα άσχημα συναισθήματα και μάλιστα παίρνω θάρρος και γεμίζω κάπως με αισιοδοξία και με όρεξη βλέποντας τέτοιες παλιές φωτογραφίες.

Ναι είστε όλες και όλοι καλά και με καλή διάθεση όσο μπορούμε.

[WildHoney]

Κυριακή αύριο, θα πάω καμιά βόλτα στο πάρκο.
Τι ώρα τώρα; Αποκλείεται πριν τις δέκα, νυστάζω.
Κατά τις δέκα θα ξεκινήσω, να πάρω και καφέ.
Αν μπορέσει καμιά φίλη μου να έρθει, θα περιμένω, αν και έχουν κι αυτές τις δουλειές τους
και δεν παρεξηγώ αν με στήσουνε.
Αν όχι, δεν πειράζει, θα διαβάσω κάνα βιβλίο, θα δω φυτά και υπάρχει κι ένα
τέλειο μονοπάτι, τέρμα στη σκιά, να χαθώ λιγάκι.
Θα πάω με τα πόδια, όσο μπορώ θα περπατάω, με ηρεμεί.
Καλημέρες.

[WildHoney]

Ανάλογα με το διαθέσιμο χρόνο μου αλλά και το πώς νιώθω, μπαίνω μια το τόσο εδώ στην ομάδα και γράφω τις σκέψεις μου, τα συναισθήματα μου κτλ.

Δεν είμαι σίγουρος για ποιον τα γράφω. Γιατί υπάρχουν φορές που γραφω κάτι και για παράδειγμα την επόμενη μέρα θα δω μήπως υπάρχει κάποιος σχολιασμός του μηνύματος μου, αλλά υπάρχουν και φορές που θα γράψω κάτι και απλά δε θα μπω να δω αντιδράσεις. Μπορεί να περάσουν και εβδομάδες. Δηλαδή και μόνο που έγραψα κάτι ένιωσα καλυμμένος ψυχολογικά και αυτό ήταν.

Τώρα για παράδειγμα, ένιωσα την ανάγκη να γραψω, για τις παλιές φωτογραφίες.

Φωτογραφίες πριν πολλές πολλές δεκαετίες εννοώ από ανθρώπους που δε ζουν πια.

Ακόμα και στο ίντερνετ όποτε τυχαίνει να πέσω πάνω σε φωτογραφίες νέων, εικοσαριδων εν παραδείγματι τη δεκαετία του σαράντα.

Σκέφτομαι ποσο γρήγορα περνάνε τα χρόνια, πόσο σύντομη είναι η ζωή μας και πως δεν αξίζει να αγχωνόμαστε. Δεν αξίζει ούτε άγχος ούτε στεναχώρια ούτε φόβος ούτε τίποτα.

Να προσπαθούμε να χαιρόμαστε τη ζωή, τη στιγμή, το σήμερα.

Είτε είσαι πλούσιος είτε φτωχός είτε έτσι είτε αλλιώς ο χρόνος μας είναι μετρημένος.

Αυτά ήθελα να γράψω. Δηλαδή προσωπικά με βοηθάει και μου διώχνει τα άσχημα συναισθήματα και μάλιστα παίρνω θάρρος και γεμίζω κάπως με αισιοδοξία και με όρεξη βλέποντας τέτοιες παλιές φωτογραφίες.

Ναι είστε όλες και όλοι καλά και με καλή διάθεση όσο μπορούμε.

Κι εσύ να προσέχεις και να είσαι καλά.

[Κύκνος]

Ανάλογα με το διαθέσιμο χρόνο μου αλλά και το πώς νιώθω, μπαίνω μια το τόσο εδώ στην ομάδα και γράφω τις σκέψεις μου, τα συναισθήματα μου κτλ.

Δεν είμαι σίγουρος για ποιον τα γράφω. Γιατί υπάρχουν φορές που γραφω κάτι και για παράδειγμα την επόμενη μέρα θα δω μήπως υπάρχει κάποιος σχολιασμός του μηνύματος μου, αλλά υπάρχουν και φορές που θα γράψω κάτι και απλά δε θα μπω να δω αντιδράσεις. Μπορεί να περάσουν και εβδομάδες. Δηλαδή και μόνο που έγραψα κάτι ένιωσα καλυμμένος ψυχολογικά και αυτό ήταν.

Τώρα για παράδειγμα, ένιωσα την ανάγκη να γραψω, για τις παλιές φωτογραφίες.

Φωτογραφίες πριν πολλές πολλές δεκαετίες εννοώ από ανθρώπους που δε ζουν πια.

Ακόμα και στο ίντερνετ όποτε τυχαίνει να πέσω πάνω σε φωτογραφίες νέων, εικοσαριδων εν παραδείγματι τη δεκαετία του σαράντα.

Σκέφτομαι ποσο γρήγορα περνάνε τα χρόνια, πόσο σύντομη είναι η ζωή μας και πως δεν αξίζει να αγχωνόμαστε. Δεν αξίζει ούτε άγχος ούτε στεναχώρια ούτε φόβος ούτε τίποτα.

Να προσπαθούμε να χαιρόμαστε τη ζωή, τη στιγμή, το σήμερα.

Είτε είσαι πλούσιος είτε φτωχός είτε έτσι είτε αλλιώς ο χρόνος μας είναι μετρημένος.

Αυτά ήθελα να γράψω. Δηλαδή προσωπικά με βοηθάει και μου διώχνει τα άσχημα συναισθήματα και μάλιστα παίρνω θάρρος και γεμίζω κάπως με αισιοδοξία και με όρεξη βλέποντας τέτοιες παλιές φωτογραφίες.

Ναι είστε όλες και όλοι καλά και με καλή διάθεση όσο μπορούμε.

Καλημέρα...

Εγώ δυστυχώς δυσκολεύομαι να διαχειριστώ το άγχος και το φόβο μου και με παίρνει από κάτω συνήθως αλλά θέλω να σ' ευχαριστήσω για την προσπάθεια ενθάρρυνσης... Να είσαι κι εσύ καλά!