Τι σκεφτεστε (μερος τριτο)

[user]

τολμώ να πω πως αφήνω άπλυτα πιάτα στο νεροχύτη δύο φορές τη βδομάδα, δεν σκουπίζω κάθε μέρα, πετάω τα σκουπίδια μόνο αφού έχει γεμίσει τίγκα η σακούλα, αλλά βάζω συχνά πλυντήριο.


βλέπετε κι εσείς μέρντερ κόρνερ;

[Marylou25]

τολμώ να πω πως αφήνω άπλυτα πιάτα στο νεροχύτη δύο φορές τη βδομάδα, δεν σκουπίζω κάθε μέρα, πετάω τα σκουπίδια μόνο αφού έχει γεμίσει τίγκα η σακούλα, αλλά βάζω συχνά πλυντήριο.


βλέπετε κι εσείς μέρντερ κόρνερ;

τι είναι το μέρντερ κόρνερ ? εγώ είμαι σε χειρότερη κατάσταση..για να πλύνω πιατα πρέπει να φτάσουν μέχρι πάνω

[tony]

Σκέφτομαι οτι μου κανε εντύπωση ο τίτλος ''πώς να ξεφύγω από όλο αυτό'' το ερώτημα είναι το πώς?

[ioannis2]

Από παιδί, εκτός από τους δικούς μου, δεν είχα κανέναν ούτε να με βοηθήσει ούτε να με καταλάβει. Κι αυτό το καταλαβαίνω σε δύσκολες στιγμές. Σε τέτοιες στιγμές ξανίγομαι στον όποιονδηποτε ο οποίος μου δίνει την εικόνα ότι μπορεί να με καταλάβει, ότι μπορεί να με βοηθήσει. Η έλλειψη ανθρώπων με οδηγεί επίσης στα ίδια και στα ίδια άτομα τα οποία ούτε με καταλαβαίνουν ούτε θέλουν ή μπορουν να βοηθήσουν, επειδή τα κατέταξα στους φίλους για να μην λέω πως δεν έχω φίλους. Μετράω χρόνια και χρόνια χαμένα σε χώρους και καταστάσεις που απλά ζούσα καλά ή υποφερτά αλλά δεν ήταν ότι ονειρευόμουν.

Παγκόσμια μέρα ποίησης η σημερινή.

Ένας χώρος όπου η μοναχικότητα
σμίγει με τη δική της μοναδικότητα
κι αποτυπώνει βαθύτερα ειναι σε στίχο
σαν διέξοδος που θα απαλύνει
μα δεν λύνει, απλά μοιράζεται,
μ αυτούς που διαβάζοντας τον θα τον καταλάβουν

ή θα ταξιδέψουν μαζί του σε χώρους ιδανικούς
αν το είναι του σφύζει από χαρά κι αισιοδοξία
γνώρισμα σ' όσους η ζωή περιβάλλει με ανθρώπους

μα, η μοναχικότητα,
άμα εξαιρέσεις αυτούς που ηθελημένα την επέτυχαν,
είναι πόνος, δυστυχία,
χάθηκε κι ο τρόπος να την μοιράζεται,
αναπόλυση στην καλύτερη της έκφραση.

[Rainbow86]

Κατ' αρχήν στην περίπτωση μου δεν «παίζει» καθαρίστρια. Το συμμάζεμα δεν είναι κάτι φοβερό γιατί έχω μια τάση να μην προκαλώ ακαταστασία. Οπότε ποτέ δεν έχω πολλή δουλειά. Αλλά δεν έχω εμμονές και με την τάξη.

Η εικόνα του ακατάστατου σπιτιού είναι κάτι που ποτέ δεν μου άρεσε και πάντα απέφευγα να την δημιουργώ. Π.χ. δεν αφήνω ρούχα σκόρπια, αλλά όταν επιστρέφω στο σπίτι τα παπούτσια μένουν στην είσοδο σε ειδική θέση και τοποθετώ τα ρούχα που φοράω έξω, στις κρεμάστρες τους. Και οι θέσεις είναι πολύ συγκεκριμένες. Για τα άπλυτα υπάρχει ειδικό καλάθι (χωριστό για τα εσώρουχα). Αυτό είναι το πρώτο βήμα για να αποφύγεις το χάος.

Στην κουζίνα που αναφέρεις, είμαι καθημερινά (προφανώς) και τελειώνοντας δεν αφήνω τίποτα πίσω μου που να θέλει συμμάζεμα. Πάντα πλένω, στεγνώνω, τακτοποιώ και καθαρίζω όταν λερωθεί κάτι, όσος όγκος εργασίας κι αν είναι. Κι αυτό βοηθάει ώστε την επόμενη φορά να μην έχεις περισσότερη δουλειά. Μπορεί να χρειαστεί συμπληρωματικά, αραιά και πού, ειδικός καθαρισμός σε γωνίες για σκόνες, ίχνη τροφών ή άλατα, συντήρηση/αλλαγή στα φίλτρα νερού αλλά αυτά δεν είναι καθημερινή ρουτίνα. Παρομοίως και στο υπόλοιπο σπίτι με άλλα αντικείμενα και χώρους.

Κάποτε, μια παλιά συμμαθήτρια με κάλεσε στον χώρο της (έτυχε και μέναμε στην ίδια γειτονιά για ένα διάστημα - δε θυμάμαι μόνο πώς με ξετρύπωσε ) και τρόμαξα όταν είδα την κουζίνα. Το θέαμα ήταν πρωτόγνωρο, και δεν το ξαναείδα από τότε. Πιθανόν να ήταν το αποτέλεσμα αναβλητικότητας και συσσώρευσης όγκου εργασίας που από κάποιο σημείο και μετά έγινε δύσκολα διαχειρίσιμος.

Αξιοθαύμαστο και σπάνιο να δίνει τόση προσοχή στην λεπτομέρεια ένας άντρας. Συνήθως οι γυναίκες φημίζονται για την σχολαστικότητα τους. Πλέον πιστεύω ότι έχουν αντιστραφεί οι ρόλοι σε πολλά θέματα της καθημερινότητας.. και ένα από αυτά είναι το θέμα της καθαριότητας, της ακαταστασίας και της τελειομανιας όπου οι άντρες δείχνουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον να προσέχουν και να διατηρούν τον χώρο τους καθαρό ενώ αυτό στερεοτυπικά θεωρείται «γυναικεία» εμμονή.

[Marylou25]

Αξιοθαύμαστο και σπάνιο να δίνει τόση προσοχή στην λεπτομέρεια ένας άντρας. Συνήθως οι γυναίκες φημίζονται για την σχολαστικότητα τους. Πλέον πιστεύω ότι έχουν αντιστραφεί οι ρόλοι σε πολλά θέματα της καθημερινότητας.. και ένα από αυτά είναι το θέμα της καθαριότητας, της ακαταστασίας και της τελειομανιας όπου οι άντρες δείχνουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον να προσέχουν και να διατηρούν τον χώρο τους καθαρό ενώ αυτό στερεοτυπικά θεωρείται «γυναικεία» εμμονή.

Παίζει ρόλο και αν ο άλλος μένει μόνος του συγκατοικεί ή έχει οικογενεια ..συνήθως όταν ο άντρας συγκατοικεί τα περιμένει όλα από την γυναίκα.. οπότε δεν ξέρω σε τι φάση είναι ο vox. Πάντως εγώ πριν συγκατοικήσω με τον πρώην μου, όταν πήγαινα σπίτι του ήταν πάντα καθαρό και δεν είχε καθαρίστρια, όταν μέναμε μαζί έκανε ελάχιστες δουλειές. Και το αντίστροφο συνέβη σε εμένα, όταν συγκατοικουσα δεν άφηνα πότε το σπίτι να είναι σε χάλι όπως είναι τώρα.

[Marylou25]

Από παιδί, εκτός από τους δικούς μου, δεν είχα κανέναν ούτε να με βοηθήσει ούτε να με καταλάβει. Κι αυτό το καταλαβαίνω σε δύσκολες στιγμές. Σε τέτοιες στιγμές ξανίγομαι στον όποιονδηποτε ο οποίος μου δίνει την εικόνα ότι μπορεί να με καταλάβει, ότι μπορεί να με βοηθήσει. Η έλλειψη ανθρώπων με οδηγεί επίσης στα ίδια και στα ίδια άτομα τα οποία ούτε με καταλαβαίνουν ούτε θέλουν ή μπορουν να βοηθήσουν, επειδή τα κατέταξα στους φίλους για να μην λέω πως δεν έχω φίλους. Μετράω χρόνια και χρόνια χαμένα σε χώρους και καταστάσεις που απλά ζούσα καλά ή υποφερτά αλλά δεν ήταν ότι ονειρευόμουν.

Παγκόσμια μέρα ποίησης η σημερινή.

Ένας χώρος όπου η μοναχικότητα
σμίγει με τη δική της μοναδικότητα
κι αποτυπώνει βαθύτερα ειναι σε στίχο
σαν διέξοδος που θα απαλύνει
μα δεν λύνει, απλά μοιράζεται,
μ αυτούς που διαβάζοντας τον θα τον καταλάβουν

ή θα ταξιδέψουν μαζί του σε χώρους ιδανικούς
αν το είναι του σφύζει από χαρά κι αισιοδοξία
γνώρισμα σ' όσους η ζωή περιβάλλει με ανθρώπους

μα, η μοναχικότητα,
άμα εξαιρέσεις αυτούς που ηθελημένα την επέτυχαν,
είναι πόνος, δυστυχία,
χάθηκε κι ο τρόπος να την μοιράζεται,
αναπόλυση στην καλύτερη της έκφραση.

Συνήθως έχουμε παντα μια ψευδαίσθηση ότι θα έρθει κάποιος να μας σώσει, να μας βοηθήσει ..ενώ στην πραγματικότητα μόνο εμείς μπορούμε να σώσουμε τον εαυτό μας.

[user]

Συνήθως έχουμε παντα μια ψευδαίσθηση ότι θα έρθει κάποιος να μας σώσει, να μας βοηθήσει ..ενώ στην πραγματικότητα μόνο εμείς μπορούμε να σώσουμε τον εαυτό μας.

να συμπληρώσω εδώ για την δική μου ιστορία, ίσως και άλλων, "αν μας αφήσουν".
το περίεργο με τους ανθρώπους είναι ότι ενώ θέλουν να σωθούν -από τον εαυτό τους;- δεν σέβονται το ότι το ίδιο θέλει και ο διπλανός τους.


το μερντερρ κόρνερ είναι ένα θεματικό vlog της Βασιλικού που είδα ανερτημένο πριν κάποια ποστ εδώ, για τη γυναίκα βρικόλακα. ασχολείται με ιστορίες δολοφονιών κλπ κάνοντας κι ένα σχόλιο σε όλο αυτό.

[ioannis2]

Συνήθως έχουμε παντα μια ψευδαίσθηση ότι θα έρθει κάποιος να μας σώσει, να μας βοηθήσει ..ενώ στην πραγματικότητα μόνο εμείς μπορούμε να σώσουμε τον εαυτό μας.

Στους αλλους απλα λέμε τον πονο μας. Ακομα και στα ακρα εμείς θα σώσουμε αν σώσουμε τον εαυτό μας. Γι αυτο καλυτερα να μην παίρνουμε υποσχέσεις διότι θα μας ζητησουν τα ρεστα.

[ioannis2]

να συμπληρώσω εδώ για την δική μου ιστορία, ίσως και άλλων, "αν μας αφήσουν".
το περίεργο με τους ανθρώπους είναι ότι ενώ θέλουν να σωθούν -από τον εαυτό τους;- δεν σέβονται το ότι το ίδιο θέλει και ο διπλανός τους.


το μερντερρ κόρνερ είναι ένα θεματικό vlog της Βασιλικού που είδα ανερτημένο πριν κάποια ποστ εδώ, για τη γυναίκα βρικόλακα. ασχολείται με ιστορίες δολοφονιών κλπ κάνοντας κι ένα σχόλιο σε όλο αυτό.

Ο κόσμος έχει γίνει πορωμένος, ζει με τη ψευδαίσθηση οτι όλοι ασχέτως τι τους συμβαίνει ή τους κανουν ζουν χαρωπα σαν κι αυτους. Βγαζω εξω το χαιρεκακος, το σκληρόκαρδος, το αναίσθητος. Αυτά τα τελευταία δεν είναι γνώρισμα πορωσης διότι στην ππρωση ο εγκέφαλος δεν αντιλαμβάνεται τι πραγματικά συμβαίνει στον αλλο. Σ αυτά υπαρχει ο δόλος. Το πρωτο όμως είναι ετι χειρότερο διότι αφορα αυτους που κατατάσσονται στον καλό κόσμο, που οντως είναι κοσμος που δεν βλάπτει κι από τον οποιο θα έλπιζε κανεις σε βοήθεια.

[user]

ο καλός κόσμος είναι οι πλούσιοι; κοίταξε, γενικότερα επι προσωπικού δεν γνωρίζω ανθρωπους πολύ χειρότερα από εμένα κοινωνικά ή οικονομικά, πάνω κάτω τα ίδια. κυρίως καλύτερα πάντως. οπότε κάπου στέκει σαν σκέψη.

[Marylou25]

Ο κόσμος έχει γίνει πορωμένος, ζει με τη ψευδαίσθηση οτι όλοι ασχέτως τι τους συμβαίνει ή τους κανουν ζουν χαρωπα σαν κι αυτους. Βγαζω εξω το χαιρεκακος, το σκληρόκαρδος, το αναίσθητος. Αυτά τα τελευταία δεν είναι γνώρισμα πορωσης διότι στην ππρωση ο εγκέφαλος δεν αντιλαμβάνεται τι πραγματικά συμβαίνει στον αλλο. Σ αυτά υπαρχει ο δόλος. Το πρωτο όμως είναι ετι χειρότερο διότι αφορα αυτους που κατατάσσονται στον καλό κόσμο, που οντως είναι κοσμος που δεν βλάπτει κι από τον οποιο θα έλπιζε κανεις σε βοήθεια.

Δεν κατάλαβα το σχόλιο σου.. αναφέρεσαι στους πλούσιους όπως λέει και ο user?

[_Vassilis]

…

Τι έγινε καλέ, συγύρισες ή όχι ακόμα? Αύριο έρχεται η αστυνομια της καθαριότητας, χαχα Για πέρνα αμα θες και από το θρεντ μου να μας πεις κι απο εκει ενα γεια.. Όπως λεω και στο εισαγωγικο μηνυμα δεν εχει συγκεκριμένο θέμα, καθεσαι σαν στο σπιτι σου και γραφεις ο,τι θελεις. Φυσικα και οποιοσδηποτε αλλος φιλος ή φιλη θελει να γραψει ειναι ευπροσδεκτος, εννοειται αυτο.. Το λινκ ειναι αυτο εδω, το παραθετω για ευκολια..

https://forum.psychology.gr/threads/...-goes%E2%80%A6

[Marylou25]

Τι έγινε καλέ, συγύρισες ή όχι ακόμα? Αύριο έρχεται η αστυνομια της καθαριότητας, χαχα Για πέρνα αμα θες και από το θρεντ μου να μας πεις κι απο εκει ενα γεια.. Όπως λεω και στο εισαγωγικο μηνυμα δεν εχει συγκεκριμένο θέμα, καθεσαι σαν στο σπιτι σου και γραφεις ο,τι θελεις. Φυσικα και οποιοσδηποτε αλλος φιλος ή φιλη θελει να γραψει ειναι ευπροσδεκτος, εννοειται αυτο.. Το λινκ ειναι αυτο εδω, το παραθετω για ευκολια..

https://forum.psychology.gr/threads/...-goes%E2%80%A6

Helloo...δεν έχω κάνει απολύτως τίποτα :-) πίνω τη ζέστη σοκολατιτσα μου και χαζεύω εδώ, ναι αμέ θα μπω :-)

[_Vassilis]

Helloo...δεν έχω κάνει απολύτως τίποτα :-) πίνω τη ζέστη σοκολατιτσα μου και χαζεύω εδώ, ναι αμέ θα μπω :-)

Στην υγειά σου