Τι σκεφτεστε (μερος τριτο)

[elis]

Μπραβο στον πουτιν μπραβο κ παλι μπραβο ολοι δουλεψατε ολοι βγαλατε λεφτα

[andreas86]

Ζαναξ, ζαναξ!! Όπου και να διαβάσω μέσα σε κάθε θεραπεία υπάρχει και το ζαναξ. Κάντε μια ερώτηση στον γιατρό σας εάν μπορείτε να αντικαταστήσετε το ζαναξ με το stedon αυτό μου είχε γράψει η ψυχίατρος μου αντί για ζαναξ, λόγο του ότι δεν εθιζεσαι σε αυτό, σε αντίθεση με το ζαναξ!!

[ioannis2]

Υπαρχει θεραπεια ξεκολατε και πατε να την παρετε

Απ τις σκέψεις μπορούμε να ξεκολλήσουμε, από τη ζωή στην οποία εγκλωβιστήκαμε δεν μπορούμε καθόλου εύκολα, εκ των πραγμάτων δλδ, εκτός κι αν κάνουμε πχ τον ελεύθερο μας χρόνο, πράγματα τα οποία μας κάνουν να ξεχνιόμαστε.

[ioannis2]

Ζαναξ, ζαναξ!! Όπου και να διαβάσω μέσα σε κάθε θεραπεία υπάρχει και το ζαναξ. Κάντε μια ερώτηση στον γιατρό σας εάν μπορείτε να αντικαταστήσετε το ζαναξ με το stedon αυτό μου είχε γράψει η ψυχίατρος μου αντί για ζαναξ, λόγο του ότι δεν εθιζεσαι σε αυτό, σε αντίθεση με το ζαναξ!!

Το ζάναξ καθαρίζει το μυαλό, τουλάχιστον δλδ καταλαγιάζει έως πλήρως εξαλείφει τα άσχημα συναισθήματα που του προκάλεσαν οι σκέψεις, κι έτσι το άτομο μπορεί να δει τα πράγματα πιο νηφάλια, ίσως κι αλλιώτικα, νοουμένου ότι δεν είναι μια κατάσταση τύπου εδώ τώρα που δεν αλλάζει (αλλά και πάλι καταλαγιάζει τα συναισθήματα). Θέλει όμως προσοχή μην μετατραπεί σε εξάρτηση, κι άρα το αντίδοτο είναι η καλλιέργεια της σκέψης με έλεγχο των σκέψεων, κατ επέκταση των συναισθημάτων αλλά και το να επιδίδεται το 'ατομο σε πράξεις που το ανεβάζουν.

[pause]

Σκέφτομαι πως όλοι ξεκινάμε με κάποιο δυναμικό μέσα μας από παιδιά.. Έχουμε δηλ κάποιο υλικό, το οποίο σε ένα ποσοστό είναι κληρονομικό και σε ένα άλλο ποσοστό είναι επίκτητο, και διαμορφώνεται ύστερα από δική μας προσωπική δουλειά.. Ίσως υπάρχει και κάποιο ποσοστό δυναμικού που έχουμε αποκλειστικά εμείς σαν μοναδικά άτομα και να γεννιόμαστε μ' αυτό.. κάτι που αφορά τον πιο βαθύ πυρήνα μας και το οποίο καλούμαστε στη ζωή να ανακαλύψουμε, να έρθουμε κοντά σε αυτό το στοιχείο μας και να το αναδείξουμε, να το εξελίξουμε.. αλλά τώρα έτσι όπως το λέω δε διαφέρει απ' το επίκτητο..
Το ίδιο καλούμαστε να κάνουμε και με τα κληρονομικά χαρακτηριστικά.. Τα παραλαμβάνουμε από τις προηγούμενες γενιές και καλούμαστε να τα βελτιώσουμε..
κάποια χαρακτηριστικά μπορεί να είναι η ισχυρογνωμοσύνη, ο θυμός , η γκρίνια κι η μιζέρια, η γενναιοδωρία και γενικά στοιχεία που αφορούν πάθη ή αρετές μας..

Τώρα αυτά δεν είναι αποκλειστικά δικές μου σκέψεις, απλά με απασχολούν τελευταία..

Αυτό που θέλω να πω είναι πως, ενώ κι εγώ είχα πολλά και διάφορα όνειρα αρκετά ασαφή από μικρή, και αρκετό υλικό αφού έγραφα πολύ μεγάλες εκθέσεις ή κρατούσα ημερολόγιο και γενικά πάντα έγραφα... τώρα σαν να ξοδεύτηκαν οι δυνάμεις μου με την ψυχική διαταραχή και πλέον δεν γράφω τίποτα και μου κακοφαίνεται..
Σαν να έχω αλλάξει πολύ σαν άνθρωπος..

Θυμάμαι ακόμη πως πριν αρρωστήσω υπήρχαν διακριτά τα συναισθήματα λύπης ή χαράς, η λύπη με ανακούφιζε γιατί εκτονωνόμουν με τα δάκρυα, και η χαρά με γέμιζε ενέργεια και όρεξη για ζωή... αν και ήταν σπάνια..
Ενώ τώρα επικρατεί ένα μόνιμο αίσθημα απάθειας.. Τα συναισθήματά μου είναι μια ευθεία γραμμή που κινείται σε μια γκρίζα ζώνη, χωρίς διακυμάνσεις χαράς ή λύπης..

Αυτό που έχω να πω είναι πως δεν υπάρχει πιο ισχυρό γνώρισμα στον άνθρωπο και γενικά στους ζωντανούς οργανισμούς και στον κόσμο όλο, από αυτό της προσαρμοστικότητας, κάτι που είναι και η βάση της εξέλιξης μέσω φυσικής επιλογής που λένε και οι επιστήμονες..

Τι να κάνουμε... πρέπει να αποδεχθώ την κατάστασή μου ή αν μπορώ να συνειδητοποιήσω τις ελλείψεις μου, να τις διορθώσω.. που δεν το κόβω..


Κάτι άλλο που σκέφτομαι είναι πως γενικά πριν εκφραστούμε, έχουμε τις λέξεις και τις φράσεις κάπως συγκεχυμένες μες στο νου..
Μόλις πάμε να τις διατυπώσουμε προφορικά ή γραπτά, προφορικά μάλλον συμβαίνει αυτό πιο πολύ, συμβαίνει να δυσκολευόμαστε να μεταφέρουμε ακριβώς αυτό που έχουμε σαν αίσθηση ή σαν έννοια μες στο μυαλό μας..

Γιατί άλλωστε τι μας διαχωρίζει από τους μεγάλους λογοτέχνες; από τη σύλληψη των ιδεών και την ακριβή έκφρασή τους;
Όλοι οι μεγάλοι καλλιτέχνες αγγίζουν τις καρδιές των ανθρώπων επειδή έχουν τον τρόπο να εκφράζουν πανανθρώπινες αλήθειες..
Είμαστε όλοι φτιαγμένοι απ' το ίδιο υλικό κατά βάθος.. απλά δεν έχουμε όλοι τον τρόπο και το ταλέντο να το μεταφέρουμε και να συγκινήσουμε τους άλλους..

Όμως η ακρίβεια με την οποία εκφραζόμαστε δείχνει και το βαθμό συνειδητοποίησης της αλήθειας που θέλουμε να μεταφέρουμε..
Όσο πιο φτωχά μεταφέρουμε μία έννοια, ακόμα κι αν είναι η πιο μεγάλη επιστημονική ανακάλυψη ή η πιο εσωτερική και βαθιά πανανθρώπινη αλήθεια, τόσο πιο επιφανειακά την έχουμε καταλάβει..

Αλλιώς πχ θα διατυπώσει ένας ποιητής την έννοια του κρύου και αλλιώς ένας που δεν έχει ποιητικό ταλέντο ή που δεν το έχει εξελίξει τέλος πάντων..

Και βέβαια πρέπει να συντρέχουν και κάποιες προϋποθέσεις για να μπορεί να εκφραστεί κανείς καλλιτεχνικά.. Πέρα απ' το ταλέντο χρειάζεται κυρίως και πολύ περισσότερο η ικανότητα της συγκέντρωσης και προσοχής και η υπομονή πάνω στο έργο..
Σκέφτομαι δηλ πόσο σημαντική είναι η ικανότητα της συγκέντρωσης σε ό,τι κι αν κάνουμε..

Και δυστυχώς με τις ψυχικές διαταραχές επηρεάζονται κατά πολύ οι γνωστικές λειτουργίες, δηλ η μνήμη, η συγκέντρωση και προσοχή..

Και σκέφτομαι επίσης πως η τέχνη με την έννοια της δημιουργίας είναι κάτι που όλοι έχουμε μέσα μας και ότι εκδηλώνεται με διάφορους τρόπους..
Οι μητέρες για παράδειγμα δεν δημιουργούν όταν κάνουν οικογένεια? ανασταίνουν νέους ανθρώπους και πολίτες στην κοινωνία..

Υπάρχει μεν η τέχνη μέσα μας, αλλά πολλοί λίγοι ζούμε καλλιτεχνικά τη ζωή μας..

[hlias1988]

Αρκει και το ταλεντο αλλα πρεπει να εισαι και ηρεμος για να το βγαλεις αυτο... να εχεις τις βασεις... την γνωση και την υποδομη να το κανεις...
και λιγη τυχη θα ελεγα!

νομιζω για να ζεις καλλιτεχνικα ειναι σαν να "ζωγραφιζεις" την ημερα σου και τις πραξεις σου!
να εμπλουτιζεις τα εμποδια με μια πινελια!
θα μου αρεσε πολυ να ειμαι καλλιτεχνης! νομιζω οτι ειναι μια μορφη εκφρασης ολων τον φοβων των αρετων της σοφιας του καθε καλλιτεχνη!
επισης το ιδιο ισχυει και με τους επιστημονες!

[user]

Μάθε παιδί μου γράμματα θα πω εγώ, σκέφτομαι πως έχει μεγάλη σημασία ο άνθρωπος όσο ζει να μαθαίνει.
δεν ξέρω αν μπορεί κανείς να γνωρίζει κάθε αληθεια σε βάθος, ξέρω όμως πως σίγουρα ξέρει την δική του αλήθεια, το πυρηνικό του συναίσθημα.
όντως έχουμε ένα φορτίο από τη γέννηση, κι ίσως πολλοί απο μας να έχουμε ταλέντα που δεν ανακαλύψαμε λόγω κοινωνικής τάξης πχ τα ακριβά σπορ, οι ακριβές τέχνες όπως η μαρμαρογλυπτική, πιστεύω πως όλοι είμαστε χρήσιμοι κάπου με κάποιον τρόπο και ο καθένας έχει την θέση του στον κόσμο κι είναι αποκλειστικά και μόνο δική του, δεν μιλάω εργασιακά, κυρίως ενεργειακά και συμπαντικά.
πολλοί συγγραφείς με κατάθλιψη έχουν καταθέσει αυτό που λες κι εσύ, ότι η αρρώστια τους δημιούργησε φραγμούς στην έκφραση του λόγου, πράγμα που ξεπέρασαν με θεραπεία φυσικά.
τί σου δίνει έμπνευση εσένα; εμένα πχ με εμπνέει ο αέρας όταν περπατάω μόνη μου και φυσάει.
συνήθως έχω πολύ κακή διάθεση και παραλίγο κάθε μέρα θα έκανα καμμένο φαγητο.

σκέφτομαι πως το να θεωρείς ότι επειδή είσαι γονιός μπορείς να αποφασίσεις τί βιβλία θα διαβάζει το παιδί σου στο σχολείο, με προκαλεί να σε πω φασίστα. πόσο μάλλον όταν δεν πρόκειται για φασιστικά ή άλλα τρομοκρατικά μανιφέστα, ή μεσαιωνιής ιδεολογίας συγγράματα. παρά μόνο για βιβλια με LGBTQ αναφορές.
αν πληροφορήθηκα σωστά, κάτι τέτοιο πρόκειται να γίνει σε 20 πολιτείες τιης Αμερικής. ένα σοκ το έπαθα.

[andreas86]

Το ποτό κάνει καλύτερη δουλειά και από τα ψυχοφαρμακα κατέβασα μισό ποτηράκι μονορουφι και χαλάρωσα από τις βασανιστηκες σκέψεις!!

[oubna1]

Είμαι σε μια εκδήλωση που με έχει στείλει η δουλειά μου για κάλυψη και βαριεμαι αφόρητα. Οι γνωστές σκέψεις έρχονται και ξανάρχονται. Κενό. Απόλυτο κενό.

[oubna1]

Παρατηρω τους ανθρωπους. Υπαλλήλους αλλά και πελάτες. Αναρωτιέμαι τι να σκέφτονται. Είναι ευτυχισμενοι; Έχουν ψυχολογικα; Άραγε μόνο εγώ αισθάνομαι τόσο χαλια; Η συναισθηματική μοναξιά έχει χτυπήσει ταβάνι. Αυτός είμαι. Ήταν λογικό με τις προδιαγραφές μου να φτάσω εδώ. Δε ξέρω αν εγώ σκέφτομαι πολύ, τα αναλύω πολύ. Σίγουρα υπάρχουν και άλλοι άνθρωποι που τραβάνε το δικά τους ζόρια. Βαρέθηκα.

[Eagle guy]

Το ποτό κάνει καλύτερη δουλειά και από τα ψυχοφαρμακα κατέβασα μισό ποτηράκι μονορουφι και χαλάρωσα από τις βασανιστηκες σκέψεις!!

Το πρόβλημα με το ποτό είναι ότι κάθε φορά θα θες μεγαλύτερη ποσότητα για το ίδιο αποτέλεσμα, είναι μια μορφή ναρκωτικών

[andreas86]

Το πρόβλημα με το ποτό είναι ότι κάθε φορά θα θες μεγαλύτερη ποσότητα για το ίδιο αποτέλεσμα, είναι μια μορφή ναρκωτικών

Δυστυχώς κράτησε λίγο, ξανά έπεσα ψυχολογικά. Πιστεύω πληρώνω λάθη του παρελθόντος. Ότι κανείς θα το βρεις μπροστά σου και εγώ αυτό που έκανα το λούζομαι εδώ και 4 χρόνια!!

[ioannis2]

Το πρόβλημα με το ποτό είναι ότι κάθε φορά θα θες μεγαλύτερη ποσότητα για το ίδιο αποτέλεσμα, είναι μια μορφή ναρκωτικών

Συμφωνώ. Είναι εθισμός από την άποψη ότι άμα σε κυριέψουν οι αρνητικές σκέψεις αμέσως το επιζητάς κι αν δεν έχεις σπίτι έτοιμο θα βγεις έξω σε κλαμπ και μπαρ όχι για να διασκεδάσεις αλλά για να πιείς για να ξεχαστείς και να σου φτιάξει κάπως η διάθεση.

[ioannis2]

Όταν με πιάνουν μέσα μου νεύρα για καταστάσεις του παρόντος, ξεσπώ ποικιλοτρόπως αλλά ελαφρά (πχ βρισιά, τηλεφώνημα), σε άτομα σχετιζόμενα με περιστατικά που μου συνέβησαν πριν από καιρό τα οποία ήταν μεν αρνητικά αλλά στη σκέψη μου τα μεγέθυνα, τα οποία όμως περιστατικά συνήθως σχετίζονται με αυτές τις καταστάσεις του παρόντος. Έπειτα μετανιώνω παρότι μου έχει φύγει κάπως το απωθημένο. Ξεσπώ όταν τα νεύρα μέσα μου λόγω των σκέψεων που αναμόχλευσα φτάνουν σε έντονο σημείο.

[oubna1]

Καλημερα σε ολο το φορουμ. Ειναι αργα καπως για καλημερα αλλα ξυπναω αργα. Οποτε, καλημερα.