Τι σκεφτεστε (μερος τριτο)

[user]

ωχ όχι.
η βαρεμάρα δεν είναι αρρώστια.
η αδράνεια μπορεί να ενεργοποιήσει κάποια θέματα σαφώς. και να κάνει πιο δύσκολη την επαναφορά του ατόμου στις δραστηριότητές του. όμως δεν είναι ο κανόνας.
ζητάνε βοήθεια από ειδικό επειδή έχουν δικαιωμα και μπορούν να ζητήσουν βοήθεια.
δεν αρρωσταίνουν όλοι όσοι χάνουν τη δουλειά τους. πάντα υπάρχει ένα τραύμα από την παιδική ηλικία -ή και όχι- που ενεργοποιείται. η απώλεια της εργασίας για κάποιον που έχει συναισθηματικά τραύματα και θέματα παραμέλησης, αδούλευτα, φυσικά και θα ταραχτεί η αίσθηση ασφάλειάς του, όσο ανόητο κι αν φαίνεται σε εμάς που τον βλέπουμε, να είναι στα όρια της αυτοκαταστροφής εξ αιτίας μιας απόλυσης ξερωγω.
κουβαλάμε πολλά εμείς οι ανθρώποι που περιμένουν την ώρα τους να εκραγούν. έτσι πιστεύω.

[user]

και όντως το χάπι μόνο του δεν λέει κάτι. φαντάσου δηλαδή να παίρνεις χάπι για το συκώτι και να πίνεις ένα μπουκάλι τη βδομάδα ξερωγω, ή έλκος. μισή δουλειά. η άλλη μισή είναι του ασθενή.
αν η ζωή που ζει κάποιος καταθλιπτικός πχ ή διπολικός είναι κακή, η φαρμακευτική αγωγή θα τον κάνει να το καταλάβει.έτσι έχω καταλάβει δηλαδή.

[elis]

Πρώτον με βάλανε να κάνω μια δουλειά που δε γίνεται δεύτερον έκανα δύο δουλειές που δεν γίνονται για καλύτερο αποτέλεσμα η δουλειά γίνεται ώς εξής του ρίχνουμε στο κεφάλι ότι αντέχει κ με τον καφέ προχωράμε παρακάτω αν είναι καλή η δουλειά πείτε να με πληρώσουν μισθό με το μήνα να βγάλω κι εγώ κάνα φράγκο
Αυτά από το μέτωπο

[diogenis]

από πού είναι αυτό φίλε?
Erich Fromm?

Λέο Μπουσκάλια?
Χόρχε Μπουκάι?

[diogenis]

Πρώτον με βάλανε να κάνω μια δουλειά που δε γίνεται δεύτερον έκανα δύο δουλειές που δεν γίνονται για καλύτερο αποτέλεσμα η δουλειά γίνεται ώς εξής του ρίχνουμε στο κεφάλι ότι αντέχει κ με τον καφέ προχωράμε παρακάτω αν είναι καλή η δουλειά πείτε να με πληρώσουν μισθό με το μήνα να βγάλω κι εγώ κάνα φράγκο
Αυτά από το μέτωπο

απλά και κατανοητά

[Remedy]

από πού είναι αυτό φίλε?
Erich Fromm?

Λέο Μπουσκάλια?
Χόρχε Μπουκάι?

αστα φιλε...
πατηρ φιλοθεος χαρος.. εεεε φαρος...
"ο ΜΥΘΟΣ της ψυχικης νοσου"
δεν εισαι αρρωστος, εισαι μυθομανης...

μιλαμε για παπουληδες και παγκαρι...
ακουμπηστε τα και θα σας λυσουμε ολα τα προβληματα!! πεταει ο γαιδαρος- πεταει...
επιστημονικα πραγματα, οχι σαχλαμαρες....

τερμα ψεκασια και καμμενια..
και καθομαστε και το συζηταμε...

[HarleyQuinn]

Η κατάθλιψη,οι κρίσεις πανικού,οι ιδεοψυχαναγκασμοί,οι εθισμοί, δεν είναι αρρωστιες που σου πέφτουν ως κατάρα από τον ουρανό.
Είναι αρρώστιες που τις καλλιεργείς ασυνείδητα με την συμπεριφορά σου πολύ καιρό πριν από την εμφάνιση του πρώτου συμπτώματος.

Ε ναι, σιγά σιγά εκκολάπτονται -και όχι δεν τις καλλιεργείς με την συμπεριφορά σου- καιρό πριν εμφανιστεί το πρώτο χοντρό ανησυχητικό επεισόδιο για όποια ασθένεια κι αν μιλάμε, κατάθλιψη, σχιζοφρένεια, κρίση πανικού κλπ.
Τι θες να αποδείξεις με αυτό; Λογικό δεν είναι να δουλεύει σιγα σιγά η ασθένεια μέχρι να γίνει το μεγάλο μπαμ; Και καρκίνο δεν παθαίνεις από την μια μέρα στην άλλη.
Τι αποδυκνύει αυτό που λες;

[elis]

Θεραπεύεται τέλος

[ioannis2]

diogenis, Συμφωνώ με το να τολμήσουν. Συμφωνώ πως τα χάπια, οι αναδρομές κλπ συναφή δεν είναι η θεραπεία.
Ναι, πρέπει να αναλάβουν την ευθύνη. Και σε ένα εξίσου ωραίο σύγγραμμα που διάβασα, προφανώς σαν κι αυτό που βαλες το οπισθόφυλλο του λόγω του κειμένου σ' αυτό, ο άνθρωπος ενηλικιώνεται την ημέρα που καταλαβαίνει ότι είναι ο αποκλειστικά υπεύθυνος των πράξεων του. Όντως συμφωνω μ΄αυτό και το χω ήδη κατανοήσει για μένα και βλέπω καθημερινά να πραγματώνεται στη ζωή μου. Όμως, μέχρι το άτομο να το καταλάβει κι έπειτα να τολμήσει, έχει περάσει από ένα παρελθόν το οποίο δεν τον άφησε να βρει με βεβαιότητα αυτό που θέλει να είναι στη ζωή του. Η απουσία αυτή, ακόμα κι αν έπειτα, μετά το κακό δηλαδή, έγινε τολμηρός, ακόμα κι αν κατάλαβε ότι ότι είναι ο αποκλειστικά υπεύθυνος της ζωής του, δεν του επιτρέπει να αλλάξει πορεία, να διεκδικήσει και να κερδίσει, να αλλάξει τη ζωή του. Έτσι, ουσιαστικά μένει καθηλωμένος σ' αυτό που βρίσκεται, παρότι του είναι κάτι που ένας αντικειμενικός τρίτος θα το χαρακτήριζε ως κάτι ζηλευτό ή σίγουρα θετικό.

[ioannis2]

Η κατάθλιψη,οι κρίσεις πανικού,οι ιδεοψυχαναγκασμοί,οι εθισμοί, δεν είναι αρρωστιες που σου πέφτουν ως κατάρα από τον ουρανό.
Είναι αρρώστιες που τις καλλιεργείς ασυνείδητα με την συμπεριφορά σου πολύ καιρό πριν από την εμφάνιση του πρώτου συμπτώματος.

Κατ' ακρίβεια είναι η αντίδραση σου στις αρνητικές συμπεριφορές των άλλων προς εσένα, είτε παραγνώρισης, είτε βίας, είτε αποτυχιών, είτε εξαπάτησης. Όλα τα ψυχικά έχουν κατ εμέ, από την εμπειρία μου, τις αιτίες τους στις διαπροσωπικές σχέσεις, ιδίως από παιδικής ηλικίας κι αν δεν συμβούν ουσιαστικές συμπεριφορικές αλλαγές από τους άλλους μετά τα πρώτα παιδικά χρόνια, το κακό διαιωνίζεται και αυξάνει και φτάνεις στο σήμερα να αναγνωρίζεις σε σένα (και εγώ σε μένα) αυτά με τους όρους που ανέφερες.

[ioannis2]

αστα φιλε...
πατηρ φιλοθεος χαρος.. εεεε φαρος...
"ο ΜΥΘΟΣ της ψυχικης νοσου"
δεν εισαι αρρωστος, εισαι μυθομανης...

μιλαμε για παπουληδες και παγκαρι...
ακουμπηστε τα και θα σας λυσουμε ολα τα προβληματα!! πεταει ο γαιδαρος- πεταει...
επιστημονικα πραγματα, οχι σαχλαμαρες....

τερμα ψεκασια και καμμενια..
και καθομαστε και το συζηταμε...

Δεν αρνούμε ότι ουκ ολίγοι εντός των εκκλησιαστικών χώρων ήδη έχουν χάσει το νόημα και έχει πορωθεί - σκληρηνθεί η καρδία τους κατά το αγιογραφικό χωρίο χωρίς πλέον οι ίδιοι να μπορούν να το αντιληφθούν.

Όμως σε όλα τα, σε γενικές γραμμές αναγνωρισμένα συγγράμματα, κείμενα ή ομιλίες, έμαθα να λαμβάνω το καλό, δηλαδή τα καλά στοιχεία, αυτά που ενστικτωδώς και ενσυνείδητα κρίνω, και μάλλον αντικειμενικά θεωρώ, ως επωφελή. Κάποτε όμως σκέφτομαι πως το πιο αποτελεσματικό, είναι, αντί ο άνθρωπος που επιθυμεί αυτοβελτίωση να διαβάζει ή ακόμα να ακούει πολλά, να αρκείται σε ένα σύνθημα, σε ένα ρητό, το οποίο να το έχει σαν πυξίδα, σαν κανόνα, σαν νόμο, κι ίσως αυτή να ναι η καλύτερη μέθοδος στο να επιτύχει στο να βελτιώσει - αλλάξει τον κακό του εαυτό αλλά και να επιτύχει πολλά στη ζωή, όπως πχ σου λένε βάλε απέναντι από το κρεβάτι σου ή απέναντι από το γραφείο σου ένα χαρτί, ένα πίνακα με τέτοιο σύνθημα, για να το εφαρμόζεις συνεχώς.

[diogenis]

αστα φιλε...
πατηρ φιλοθεος χαρος.. εεεε φαρος...
"ο ΜΥΘΟΣ της ψυχικης νοσου"
δεν εισαι αρρωστος, εισαι μυθομανης...

μιλαμε για παπουληδες και παγκαρι...
ακουμπηστε τα και θα σας λυσουμε ολα τα προβληματα!! πεταει ο γαιδαρος- πεταει...
επιστημονικα πραγματα, οχι σαχλαμαρες....

τερμα ψεκασια και καμμενια..
και καθομαστε και το συζηταμε...

όπως συμπεραίνετε από τα post μου εγώ δεν είμαι αρνητικά διακείμενος και προδιατεθειμένος προς τους ιερείς και εν γένει στους ανθρώπους με τα μαύρα . τουναντίον σέβομαι τους ιερείς που τιμούν το ράσο τους

παρόλα αυτά [B]ναι υπάρχει ψυχική νόσος[/B] και δεν είναι μύθος
αυτός ο φιλόθεος φάρος είναι περίπτωση και δεν συμφωνώ μαζί του στα περισσότερα

όμως τι να κάνουμε ισχύει ότι το ν αγαπάς το ν αγαπιέσαι και το να πιστεύεις ότι έχεις αξία ως άνθρωπος είναι βασικά και σημαντικά δομικά στοιχεία που σε προστατεύουν από την ψυχική νόσο δεν βλέπω το παραμικρό λάθος σε αυτά
βέβαια η συνθήκη αυτή είναι αναγκαία αλλά όχι ικανή στο να σε προστατέψει από την ψυχική σύγχυση και ταλαιπωρία

[diogenis]

diogenis, Συμφωνώ με το να τολμήσουν. Συμφωνώ πως τα χάπια, οι αναδρομές κλπ συναφή δεν είναι η θεραπεία.
Ναι, πρέπει να αναλάβουν την ευθύνη. Και σε ένα εξίσου ωραίο σύγγραμμα που διάβασα, προφανώς σαν κι αυτό που βαλες το οπισθόφυλλο του λόγω του κειμένου σ' αυτό, ο άνθρωπος ενηλικιώνεται την ημέρα που καταλαβαίνει ότι είναι ο αποκλειστικά υπεύθυνος των πράξεων του. Όντως συμφωνω μ΄αυτό και το χω ήδη κατανοήσει για μένα και βλέπω καθημερινά να πραγματώνεται στη ζωή μου. Όμως, μέχρι το άτομο να το καταλάβει κι έπειτα να τολμήσει, έχει περάσει από ένα παρελθόν το οποίο δεν τον άφησε να βρει με βεβαιότητα αυτό που θέλει να είναι στη ζωή του. Η απουσία αυτή, ακόμα κι αν έπειτα, μετά το κακό δηλαδή, έγινε τολμηρός, ακόμα κι αν κατάλαβε ότι ότι είναι ο αποκλειστικά υπεύθυνος της ζωής του, δεν του επιτρέπει να αλλάξει πορεία, να διεκδικήσει και να κερδίσει, να αλλάξει τη ζωή του. Έτσι, ουσιαστικά μένει καθηλωμένος σ' αυτό που βρίσκεται, παρότι του είναι κάτι που ένας αντικειμενικός τρίτος θα το χαρακτήριζε ως κάτι ζηλευτό ή σίγουρα θετικό.

φίλε ιωάννη φαίνεται ότι έχεις περάσει κάποιο δυνατό πόνο και "προσπαθείς να το κάνεις κάτι αυτό"
να δεις αν ξεπερνιέται και να το μετοyσιώσεις σε οτιδήποτε μπορείς ....προς το καλό
ταυτόχρονα είσαι ένα συγκροτημένο άτομο
μέσα σου παλεύει και ένα γεγονός ή αρκετά γεγονότα από το παρελθόν τα οποία σε πλήγωσαν με ένα γιατί?
όταν έχεις χρόνο και διάθεση θα ήθελα αν θέλεις και εσύ να μιλήσουμε

στο δια ταύτα όσων αφορά το πόστ σου θέτειs ένα βασικό φιλοσοφικό (θεολογικό ψυχολογικό υπαρξιακό και λοιπά) και θεωρητικό και πρακτικό ερώτημα : ωραίες όλες οι θεωρίες αλλά τι γίνεται "όταν το κακό είναι στο παρελθόν και δεν μπορεί να αλλάξει αυτό"?τι γίνεται στο παρόν και πως μπορεί να προχωρήσει ανθρωπίνως χαρούμενα κάποιος στο μέλλον όταν υπάρχει αυτή η βαθιά πληγή του παρελθόντος.
σωστά το κατάλαβα έτσι?
από ότι διαβλέπω και διαισθάνομαι αυτό το ερώτημα σου τρυπάει τα σωθικά....

το ίδιο και εμένα φίλε ιωάννη
ίσως σε λίγη λιγότερη ένταση

[Yoco Choco]

αστα φιλε...
πατηρ φιλοθεος χαρος.. εεεε φαρος...
"ο ΜΥΘΟΣ της ψυχικης νοσου"
δεν εισαι αρρωστος, εισαι μυθομανης...

μιλαμε για παπουληδες και παγκαρι...
ακουμπηστε τα και θα σας λυσουμε ολα τα προβληματα!! πεταει ο γαιδαρος- πεταει...
επιστημονικα πραγματα, οχι σαχλαμαρες....

τερμα ψεκασια και καμμενια..
και καθομαστε και το συζηταμε...

Είσαι εσύ ειδική από τον καναπέ και δεν είναι ειδικός ένας ψυχιατρος που έχει αντιμετωπίσει χιλιάδες περιστατικά ψυχικής ασθένειας και έχει 60 χρόνια στο επάγγελμα και έχει σπουδάσει στην Αμέρική?
Συγγνώμη αλλά αυτού την αποψη θα ακούσω και όχι την δική σου.

[Yoco Choco]

Κατ' ακρίβεια είναι η αντίδραση σου στις αρνητικές συμπεριφορές των άλλων προς εσένα, είτε παραγνώρισης, είτε βίας, είτε αποτυχιών, είτε εξαπάτησης. Όλα τα ψυχικά έχουν κατ εμέ, από την εμπειρία μου, τις αιτίες τους στις διαπροσωπικές σχέσεις, ιδίως από παιδικής ηλικίας κι αν δεν συμβούν ουσιαστικές συμπεριφορικές αλλαγές από τους άλλους μετά τα πρώτα παιδικά χρόνια, το κακό διαιωνίζεται και αυξάνει και φτάνεις στο σήμερα να αναγνωρίζεις σε σένα (και εγώ σε μένα) αυτά με τους όρους που ανέφερες.

Ακριβώς Ιωάννη...Η κοινωνική περιθωριοποίηση οδηγεί νομοτελειακά σε ψυχική νόσο...Και κάποιοι εδώ μέσα προσπαθούν να μας πείσουν ότι σου πέφτει ως κατάρα από τον ουρανό.
Ακόμη και οι μοναχοί, και του Χριστιανισμού και του Βουδισμού,έχουν τα διακονήματά τους γιατί χωρίς αυτά πέφτουν σε ακηδεία.