Πώς αισθάνεστε τώρα; (Μέρος δεύτερο)

[Yoco Choco]

Με περιέγραψες καλύτερα από ότι θα περιέγραφα εγώ τοξν εαυτό μου χαχ.
Θα ήθελα να κάνω το ίδιο και για σενα αλλά δεν έχεις δώσει πολύ υλικό στο σάιτ.
Βαλε δες το Νησι(2005)...Θα σε κάνει να σκεφτείς και θα την θυμάσαι για χρόνια.

[WildHoney]

Σήμερα δεν είμαι στα καλά μου. Νιώθω κουρασμένη, και λυπημένη για κάποιο ζήτημα. Θα περάσει και αυτό.

[Yoco Choco]

Σήμερα δεν είμαι στα καλά μου. Νιώθω κουρασμένη, και λυπημένη για κάποιο ζήτημα. Θα περάσει και αυτό.

Θες να κάνουμε παρέα?...Και εγω δεν είμαι καλά σήμερα...Εχω φύγει για ένα πολύ κρίσιμο ταξίδι και αύριο είναι μια πολύ σημαντική μέρα για το μέλλον μου.
Η αγωνία και το άγχος έχουν χτυπήσει κόκκινο και έχω πάρει και το κουτί με τα Ζαναξ μαζί μου,αλλά ευτυχως μεχρι τώρα δεν χτρειάστηκε να πάρω, είναι διαχειρίσιμο.
Θα περάσει και αυτό...Αυτό σκέφτομαι.

[Rainbow86]

Θες να κάνουμε παρέα?...Και εγω δεν είμαι καλά σήμερα...Εχω φύγει για ένα πολύ κρίσιμο ταξίδι και αύριο είναι μια πολύ σημαντική μέρα για το μέλλον μου.
Η αγωνία και το άγχος έχουν χτυπήσει κόκκινο και έχω πάρει και το κουτί με τα Ζαναξ μαζί μου,αλλά ευτυχως μεχρι τώρα δεν χτρειάστηκε να πάρω, είναι διαχειρίσιμο.
Θα περάσει και αυτό...Αυτό σκέφτομαι.

Για το μέλλον σου; Τι θα μπορούσε να είναι τόσο σημαντικό;

[user]

μία κούπα ζεστό κακάο

[Yoco Choco]

Παιδιά,ευτυχώς όλα πήγαν κατ'ευχήν!...Πω πω φίλε ανακούφιση!...Ελευθερώθηκα από ένα βάρος.
Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες για το τι συνέβη,αλλά αν δεν είχε θετική έκβαση η υπόθεση,μπορεί και να στερούμουν την ελευθερία μου.
Ουφ!...Πάει και αυτό.

[Rainbow86]

Παιδιά,ευτυχώς όλα πήγαν κατ'ευχήν!...Πω πω φίλε ανακούφιση!...Ελευθερώθηκα από ένα βάρος.
Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες για το τι συνέβη,αλλά αν δεν είχε θετική έκβαση η υπόθεση,μπορεί και να στερούμουν την ελευθερία μου.
Ουφ!...Πάει και αυτό.

Χαιρόμαστε πολύ.

[Yoco Choco]

Αξίζει να είσαι μέσα στην συνάφεια του κόσμου και των ανθρώπων ή να απομονωθείς σε ένα δικό σου σύμπαν,σε έναν δικό σου μικρόκοσμο και να χαθείς μέσα σε αυτόν?.
Και τα δυο είναι μια μορφή αλλοτρίωσης...
Ο εξωτερικός κόσμος των ανθρωπίνων σχέσεων αναπαύει την συνείδηση με την αίσθηση του ανήκειν κάπου...Ο εσωτερικός κόσμος αναπαύει με την ησυχία και την σολιψισμική ευτυχία που σου προσφέρει.
Ποιο σου προσφέρει μια πιο βαθιά εμπειρία ζωής?
Αυτό το δίλλημα με απασχολεί από μικρό και δεν ξέρω πως να το απαντήσω.

[Rainbow86]

Αξίζει να είσαι μέσα στην συνάφεια του κόσμου και των ανθρώπων ή να απομονωθείς σε ένα δικό σου σύμπαν,σε έναν δικό σου μικρόκοσμο και να χαθείς μέσα σε αυτόν?.
Και τα δυο είναι μια μορφή αλλοτρίωσης...
Ο εξωτερικός κόσμος των ανθρωπίνων σχέσεων αναπαύει την συνείδηση με την αίσθηση του ανήκειν κάπου...Ο εσωτερικός κόσμος αναπαύει με την ησυχία και την σολοψισμική ευτυχία που σου προσφέρει.
Ποιο σου προσφέρει μια πιο βαθιά εμπειρία ζωής?
Αυτό το δίλλημα με απασχολεί από μικρό και δεν ξέρω πως να το απαντήσω.

Είναι ένα βαθύ και υπαρξιακό δίλημμα, που έχει απασχολήσει πολλούς στοχαστές και φιλοσόφους. Ίσως η απάντηση να μην βρίσκεται στο να επιλέξεις το ένα ή το άλλο, αλλά στο πως μπορείς να ισορροπήσεις ανάμεσα σε αυτά τα δυο άκρα.
Η συνάφεια του κόσμου προσφέρει μια εμπειρία αλληλεπίδρασης που σου δίνει την ευκαιρία να μάθεις μέσα από τις σχέσεις, τις συγκρούσεις, την χαρά και τον πόνο. Σε βάζει στην καρδιά της ζωής, σε κάνει κομμάτι ενός ευρύτερου νοήματος και σου δίνει την αίσθηση ότι δεν είσαι μόνος.
Από την άλλη ο εσωτερικός σου κόσμος, είναι ένας τόπος βαθιάς αυτογνωσίας, δημιουργίας και ηρεμίας. Η απομόνωση μπορεί να προσφέρει ευκαιρίες για στοχασμό και μια αίσθηση ελευθερίας από την πίεση της κοινωνικής δυναμικής, αλλά, αν γίνει μόνιμη, μπορεί να γίνει περιοριστική, σχεδόν μια φυλακή.
Ίσως ή «πιο βαθιά εμπειρία ζωής» δεν βρίσκεται αποκλειστικά στο ένα ή στο άλλο, αλλά στην δυνατότητα να πατάς και στα δυο. Να συμμετέχεις στην ζωή των άλλων με έναν τρόπο που δεν χάνεις τον εαυτό σου, και ταυτόχρονα να αποσύρεσαι στον εσωτερικό σου κόσμο όταν χρειάζεται να επαναφορτιστείς.
Αν αυτό το δίλλημα σε απασχολεί από μικρό, ίσως η απάντηση για σένα είναι να διερευνήσεις και τα δυο με ειλικρίνεια. Τι σε γεμίζει περισσότερο; Που νιώθεις πιο ζωντανός; Δεν χρειάζεται να διαλέξεις οριστικά- η ζωή είναι ρευστή, και μπορείς να κινείσαι ανάμεσα στα δυο ανάλογα με τις ανάγκες σου.

[Yoco Choco]

Είναι ένα βαθύ και υπαρξιακό δίλημμα, που έχει απασχολήσει πολλούς στοχαστές και φιλοσόφους. Ίσως η απάντηση να μην βρίσκεται στο να επιλέξεις το ένα ή το άλλο, αλλά στο πως μπορείς να ισορροπήσεις ανάμεσα σε αυτά τα δυο άκρα.
Η συνάφεια του κόσμου προσφέρει μια εμπειρία αλληλεπίδρασης που σου δίνει την ευκαιρία να μάθεις μέσα από τις σχέσεις, τις συγκρούσεις, την χαρά και τον πόνο. Σε βάζει στην καρδιά της ζωής, σε κάνει κομμάτι ενός ευρύτερου νοήματος και σου δίνει την αίσθηση ότι δεν είσαι μόνος.
Από την άλλη ο εσωτερικός σου κόσμος, είναι ένας τόπος βαθιάς αυτογνωσίας, δημιουργίας και ηρεμίας. Η απομόνωση μπορεί να προσφέρει ευκαιρίες για στοχασμό και μια αίσθηση ελευθερίας από την πίεση της κοινωνικής δυναμικής, αλλά, αν γίνει μόνιμη, μπορεί να γίνει περιοριστική, σχεδόν μια φυλακή.
Ίσως ή «πιο βαθιά εμπειρία ζωής» δεν βρίσκεται αποκλειστικά στο ένα ή στο άλλο, αλλά στην δυνατότητα να πατάς και στα δυο. Να συμμετέχεις στην ζωή των άλλων με έναν τρόπο που δεν χάνεις τον εαυτό σου, και ταυτόχρονα να αποσύρεσαι στον εσωτερικό σου κόσμο όταν χρειάζεται να επαναφορτιστείς.
Αν αυτό το δίλλημα σε απασχολεί από μικρό, ίσως η απάντηση για σένα είναι να διερευνήσεις και τα δυο με ειλικρίνεια. Τι σε γεμίζει περισσότερο; Που νιώθεις πιο ζωντανός; Δεν χρειάζεται να διαλέξεις οριστικά- η ζωή είναι ρευστή, και μπορείς να κινείσαι ανάμεσα στα δυο ανάλογα με τις ανάγκες σου.

Εχεις πολύ ώριμη σκέψη κι αντικειμενική κρίση για την ηλικία σου.
Εγω έχω επιλέξει τα τελευταία 5 χρόνια της ζωής μου τον κόσμο της εσωτερικής βίωσης της ζωής.
Και ανησυχω που δεν νοιώθω ενοχικά ή έστω και λίγοάσχημα που δεν μου λείπουν οι φιλικές-ερωτικές επαφες...Ισως επειδή υπάρχουν άλλα 3 άτομα μέσα το σπίτι και δεν νοιώθω καθόλου μοναξια.
Παρατηρώ ότι άτομα που πήγαν να μείνουν μόνα τους,κατέφυγαν τελικά σε σχέση, γιατι δεν άντεχαν την μοναξιά τους, ακόμα και αν ήταν μονήρη απο πριν.

[Rainbow86]

Εχεις πολύ ώριμη σκέψη κι αντικειμενική κρίση για την ηλικία σου.
Εγω έχω επιλέξει τα τελευταία 5 χρόνια της ζωής μου τον κόσμο της εσωτερικής βίωσης της ζωής.
Και ανησυχω που δεν νοιώθω ενοχικά ή έστω και λίγοάσχημα που δεν μου λείπουν οι φιλικές-ερωτικές επαφες...Ισως επειδή υπάρχουν άλλα 3 άτομα μέσα το σπίτι και δεν νοιώθω καθόλου μοναξια.
Παρατηρώ ότι άτομα που πήγαν να μείνουν μόνα τους,κατέφυγαν τελικά σε σχέση, γιατι δεν άντεχαν την μοναξιά τους, ακόμα και αν ήταν μονήρη απο πριν.

Αν αυτή η επιλογή σε κάνει να νιώθεις πλήρης και ισορροπημένος, δεν υπάρχει λόγος να νιώθεις ενοχές.
Το γεγονός ότι δεν νιώθεις μοναξιά μπορεί να οφείλεται όπως λες, στην παρουσία των άλλων στο σπίτι σου, αλλά και στο ότι έχεις βρει μια εσωτερική αρμονία που σου επιτρέπει να αντλείς νόημα και χαρά από τον ίδιο σου τον εαυτό. Η μοναξιά όπως και η ανάγκη για σχέσεις, δεν βιώνονται με τον ίδιο τρόπο από όλους. Κάποιοι άνθρωποι αντλούν ενέργεια από την αλληλεπίδραση με τους άλλους, ενώ άλλοι την αντλούν από την δική τους εσωτερική ηρεμία.
Το ότι άλλοι άνθρωποι κατέφυγαν σε σχέσεις λόγω μοναξιάς δείχνει πόσο διαφορετικά αντιμετωπίζει ο καθένας την ανάγκη για σύνδεση. Δεν σημαίνει ότι οι δικές σου επιλογές είναι «λάθος» ή «ασυνήθιστες». Κάθε άνθρωπος έχει τον δικό του ρυθμό και τρόπο να ζει. Ίσως οι άλλοι ένιωθαν την ανάγκη για μια σχέση επειδή δεν είχαν βρει ισορροπία μέσα τους ή επειδή για εκείνους η συντροφικότητα ήταν πιο ουσιαστική.
Η δική σου εμπειρία δείχνει ότι έχεις μάθει να ζεις καλά με τον εαυτό σου, κάτι που είναι πολύτιμο. Ίσως το ερώτημα που χρειάζεται να θέσεις στον εαυτό σου είναι αν αυτός ο τρόπος ζωής συνεχίζει να σε ικανοποιεί ή αν κάποια στιγμή νιώσεις ότι θέλεις να εξερευνήσεις κάτι διαφορετικό. Όσο η επιλογή σου πηγάζει από σένα και όχι από την πίεση της κοινωνίας ή των γύρων σου είναι αυθεντική και σεβαστή.

[Rainbow86]

Ωστόσο για μένα πρέπει να δουλέψεις το αίσθημα «ματαίωσης» που βιώνεις. Γιατί ναι μεν ισχύουν τα παραπάνω, αλλά μπορεί και η ανάγκη σου για απομόνωση να οφείλεται σε φόβο/δισταγμό απέναντι στις φιλικές/ερωτικές σχέσεις ή σε κάποιο βαθύτερο ψυχολογικό τραύμα.

[HarleyQuinn]

Παραιτήθηκα από την σκατοδουλειά που είχα και έπρεπε να παίρνω τα υπερδιπλάσια γι' αυτά που απαιτούσαν να κάνω και νιώθω χαρά! Χαρά!

[Yoco Choco]

''-Γνωρίζω ένα παλικάρι που για πολλά χρόνια δεν έβγαινε καθόλου από το σπίτι του.
Ηταν κλεισμένος μέσα γιατι φοβότανε πάρα πολύ τον κόσμο!
Σήμερα τον έστειλα πάλι να πάει μια βόλτα στην Ομόνοια και τώρα βλέπω γύρισε στο
σπίτι του και θέλει να με πάρει τηλέφωνο να μου πεί πως αισθάνθηκε.
-Αντε θα σε κλείσω τώρα...''

[user]

αυτές είναι μεγάλες αλλαγές και πρέπει να τις γιορτάσεις!